장음표시 사용
31쪽
perspicitur. quod non dubitat dicere lit8toriam generi demonstrativo dicendi una cum laudationibus aut plane attribuendam aut proximam esse. Affirmat enim or. 66: DHuic generi ei, quo Sophi Stae utuntur - hilist0ria finitima est et ibid. 207:ἡErgo in aliis, id est in historia et in e0, qu0d appellamus ἐπιδεικτικόν, placet omnia dici I80 crate0 Theop0mpeoquem0re. Omnem autem dubitationem removet locus illo delegg. 1, 5, ubi Atticu8 cum Cicer0 ne c0ll0quens aperte dicit:
-Quippe cum hist0ria) sit opus, ut tibi quidem videri s0lotunum hoe oratorium maxime. Quid γ qu0d, quamquam nescivit summam historiae legem esse veritatem, tamen 110n dubitat
Luceej0 hoc seribere ad iam. 5, 12, 3): ,, Te plane etiam atque etiam rog0, ut et ornes ea saeta Sua dicit) ἡVehementius etiam,
quam conge det Veritas, largiare. i) Et quamquam d. 0r. 2, 62 et 63 Ant0nium nonnulla haud inepte de veri rerum scriptoris 0ffieiis proferentem inducit, tamen neque hoc l0 eo neque
verbis indicat se haud ignorasse, quantam operam i8, qui 0ptime historiam seribere vellet, cum in rebus diligenter quaerendis, tum in eorum, qui antea de iisdem rebu8 Scripserunt, fide atque auctoritate accurate perpendendis collocare deberet, vel - ut paucis hoc concludam - nihil proseri de artis criticae, quam nos dicimus, in genere historico eximia vi atque gravitate: idqu0d vituperandum est, quamquam Veteres omnino hanc rem non tanti fecisse, quanti nostrae aetatis Viros doctos, Satis Scio. Cum igitur, quibus maxime in rebus veri historici 0sfidium positum e8set, parum intellegeret, fieri n0n p0tuit, quin minus reete de singulis rerum seriptoribus judicaret. Ac veteribus quidem Roman0rum scriptoribus Graec08 pror8u8 Superi0res eSSequo minus intellegeret, salsa illa de propria hi8t0riae natura ac vi 0pini0 non impedivit, nam illi annalium script0res, ut in re--0) cf. etiam Or. 37; ad Att. 2, l, l; 2, 6, 2.
Ex Brut. 42: si quoniam quidem concessum est rhetoribus
ementiri in historiis, ut aliquid dicere possint argutius' non licet, ut Teutralius Romiselle Litteraturgeschielite 3 si, T) fecit, de Ciceronis sententia judicare, nam, ut omittam Attiuum haec dicere, sine dubio
facete atque ironice prolata sunt.
32쪽
liquis, qiuae ad lii storiam perti noni, lia iid ita magnos se pra0stiterunt, ita minime excellebant elegantia illa ac venustato distendi quibus ipso vel maxime delectabatur. Quorium orationis in0pia in Cie0r0nis libris saepius vituperatur idque Semper ita, ut ceterorum quibus lab0rant viti0rum vix mentio sat. ) - His igitur praeserendos esse magnos illo S Graecos rerum Scriptores plane concessit, at cum salsis uteretur judieandi rationibus, Suum quique locum tribuere non potuit. Atque Thucydidis ab hoc enim prosciscendum videtur - magnam in Cicerone fuisse admirationem inter omne8 donStat. Nam et Saepe magni80um Hsseri laudibus et interdum l0 eos sex ejus libris profert 3)Sed ut omittam has laudes et valde in universiam diotas esse et fere magi8, quantu8 0rat0r, qUam quantHS rerum Seriptor exstiterit, premere posteriu8 illud hane eXensationem, Sane non suffieientem, habet, quod ad 0l0qnentiam spectant ii libri, ubi Thueydides memoratur - certe eX iis, quae d. Or. 2, 56-58 ADt0nium disserentem saeit, luculenter apparet, quam non cum ali 0rum, tum Thucydidis pr0priam Virtutem perspexerit. Nam non s0lum non diserte digitur Thucydidem longe praeferendum esse posterioribus illis, qui Simul mem0rantiar, historicis, sed etiam Timaeus, quem, ut alios omittam, Polybius asterbius fortasse, sed non Sine gravi caussa ut Vitiosissimum rerum seript0remeXagitat, ἡ horum omnium' - ii intellegi videntur, qui inde ab
initio φ 57 in medium pr0lati sunt - ἡl0nge eruditissimu8 et
rerum copia et Sententiarum varietate abundantissimus et ipsae Ompositione non impolitu8μ Vocatur i. e. aeque fere magnis ac
paullo antea fg 56) Thucydides effertur laudibus. - Neque
magis ea, quae et hoc loco et alias de steteris Graeciae rerum
quamquam Cicero Brut. 66 - Originum' Catonis dicendi genus valde laudat - et quae de legg. 1, 6 et 7 Atticus disserit. βδ) cf. Brut. 287; Or. 30; ibid. 39. cf. ad Att. 7, 1, 6; ibid. 10, 8, 7; Brut. 47.
Quamquam plerumque Crassus Ciceronis partes agit, tamen nihil invenire possum, quo signiscetur ea, quae hoc loco ab Antonio proferuntur, ab ipsius Ciceronis sententia recedere, praeSertim cum
g 59) ea, quae Antonius protulit, a Catulo et Caesare Strabone
33쪽
Scriptoribus inveniuntur, arp:umonto esse po8Sunt eum Singulorii mili liistoria conseribenda et virtutes et vitia Sati8 pei Spexi 8Se. Nam Xenophontis quidem admirati0nem p0ti88imum eX HS 0rati0ni8 Venustato profluxisse ex judiciis ipsis satis intellegitur. θ)Ceterum quanti eum fecerit, eo quoque probatur, qu0d hostes 'nomistum' in Latinum vertit et non sem0l locos ex ejus libri Sprotulit. - Ea autem, quae de div. 2, 116 perver8e dicere 9 Udet: Herodotum cur verset 0rem dueam Ennio γ Niam minuSille potuit de Croeso, quam de Pyrrh0 fingere Ennius γ' satis 08tendunt eum non 80lum hujus ingenium atque naidram p0test enim is quoque, apud quem innumerabiles sunt tabulae' '), VernX esse - sed etiam ingens illud historiae et poesis discrimen parum per89eXi8se. - Denique ex ceteris de Ρ0lybio fere Solo, 0pinor, pallea eju8modi affert, quae ad veri rerum seript0ris
Virtutem majoris moni senti sint '); quae de Philist0 , Theopompo hin), Ephoro h ), aliis praeter illum in libro secundo do
oratore locum apud nostrum inveniuntur, p0ti88imum ad e0rum dicendi genus pertinent. Quoniam autem vidimus hist0riam oratorium maxime munUS ei viSam e88e, jam non valde mirabimur, quod sibi per8uarierat eum Se e88e, qui in h00 qu0que litterarum genere Graeci S parem
Se prae Staret. in libris enim de legg. 1, 5 sqq. a Quinto fratrect Attic0 80 m0neri facit, ut hist0riam c0nscribat, quippe qui hanc quoque laudem Graecis possit eripere; ipse autem s* 8)eam Solam ob caussam hunc laborem recusat, quod nullum tempu8 Vacuum Sibi sit. Temere autem eum tali muneri se parem putaSSe ex ii8, quae exp08ui, Satis apparere videtur. Ac ne ille quidem ejus liber, qui ἡ Brutus ' inscribitur, ad hanc sententiam infirmandam quidquam valet. Primum enim oratorum historium in qua vehementi studio versatus erat, Cicero hoc Opu8culo eX-3') eL Brus. or. 32; ibid 62. cf. d. deor. nat. 2, 18; Cat. 79. 38) cf. d. legg. 3, 5. cf. d. rep. 2, 27; d. Off. 3, 133. Τ') Brut. 66; d. div. l, 39; ad Q. D. 2, l 3, 4. Brut. 66; ibid. 204; d. lugg. 1, 5; ad Att. 2, 6, 2. Brut. 204; Or. l9l Sqq.
34쪽
908Πit, tum magis judicis, quam rerum Scriptoris munere functus ost. Sed haec haetenu S. Relinquitur, ut quae hae pri0re parte disputata Sunt, breviter complectar. Atque haec fere, 8i recte judico, invenimu8. Dubitari n0n potest, quin Cicero ingenium et opera Graecorum prae Romanis in omnibus illis doetrinae generibus multo min0risae8timaverit, quam aequitas p08tulat, idque n0n s0lum in iis libris, in quibus legentium animos respistere ei opus videbatur, sed etiam in epistulis. Caussas autem, quibus Cicero ad hanc judicandi rati0nem perductus est, tre8 maxime invenimu8. Primum enim haud raro ne vult quidem Vera l0qui, nam per multum ejus interest p0puli anim08 sibi savere. Deinde quamquam magno eum studio in litteris Graeeis versatus est atque, si minus, ut Drumannus l. l. VI, pag. 420 c0ntendere audet, ex natura et ind0le plane Graecus erat, certe multis in rebu8 propiu8 ad horum, quam ad h0minum vere R0manorum acce88it 8imilitudinem, tamen plerumque facere non p0tuit, ut ab usitata ac vulgari R0manorum judieandi ratione recederet. Quae re8n0n mirum videbitur iis, qui e0nsiderant veteres mult0 minus etiam, qdam no8trae aetatis homines, patrum moribus ae disciplinis negleetis quasi ex altiore loco judicium facere potuisse. Quae cum ita e88ent, fieri non poterat, quin a falsis rati0nibus pr0fectu S ad minus regium perveniret judicium. Huc illud qu0que pertinet, de qu0 jam Supra dictum e8t, quod quanto maj0ris ingenii esset magnum aliqu0d opus litterarium ipsum
fingere atque formare, ut Graeci 80lebant, quam eX plerorumque Roman0rum consuetudine eXterna in hac re eXempla Sequi, parum intellexit. Eademque de caussa laetum est, ut nimis ad HSum Omnia referret utque, qua erat orat0ria indole, etiam iubis litteris, in quibus, ut in phil080phia et hist0ria, minime hoc
debuit, non tam quid, quam quom0do qui8 diceret, Spectaret. Quibus duabus caussis addenda erat tertia eaque maxima. Nam nimius ille ae paene stultus sui amor facillime ac saepissime eum commovit, ut in diver8is litterarum generibu8 se pareme880 ii8, qui principe 8 eorum apud Graecos ex8titissent. temere profiteretur. H0e l0e08 si quis premat, faeillime efficere p088it eam in Cicerone sui 880 0pini0nem, ut putaret 8e, cum et orat0ret historicus et philos0phus Graec0rum principibus aut Superi0r
35쪽
aut par e88 et, propter t0t tantasque saeuitates d0etissimo cuique et ingeni0sissim0 Graeeorum praeserendum e8Se. QNam illam Vix mihi p088um persuadere eum, cum de hac re interrogatU8088et, principatum h0rum trium generum distinetis verbis sibi tribuere au8urum fuisse. Sed quamvis inique de Graeeis judicaVerit, equidem minime negaverim vere φι ελλλὶνα Ciceronem sui88e neque ignorasse, quantum ipse Graecis deberet. Quinetiam h0c puto atque existimo eum quodammodo SenSiSSe non 80lum in litteris ipsis, sed etiam in earum ind0le Graeci8 palmam e88e tribuendam. Sed ut in vita publica D0n sibi constitit, ita etiam de rebus ad litteras spectantibus nunquam firmam quan dam sententiam sustinere potuit. Jam ad finem perductis, quae priore parte me tractaturum 90llicitu8 eram, sequitur, ut adhibitis omnibus lodi 8, qui ad rem di8ceptandam aliquid valere videantur, exponam, quid de arte p0etica Singulisque poetis Graec0rum Cieero senserit. Quibus de rebu8 paullo aequius, quam de reliquis litterarum generibUS, eum judica88e jam per se verisimillimum est, cum hic nimia Sili ipsiu8 opini0ne sere n0u prohiberetur. Poetam enim Vere magnum eum ne sibi ipsi quidem visum esse eo ipso videtur
Sine ulla mehereulo ειρωνtia l0qu01' - tibi istius generis in 80ribend0 pri0res partes tribuo, quam mihi. . t Quamquam valde erret, qui parvi eum carmina sua aestimasse putet. Hoc enim 8i secisset, n0n tam saepe libris, quos Scripsit, VerSUS SU08 in Serui 88et βδ), ut h0rum l0nge plurim0s praeter magnum illud Φαινομενων fragmentum c0dice Hari ano num. 642 nobi8 Servatum ex iis solum etiam nunc noverimus. Quam autem Silperbam de seMario si10 habuerit opinionem, ex prooemio libr0rum
de legibus c0gn0sci p0test, ubi s* 1) Quintum fratrem de quercu
quadam, quae carmine ill0 celebrata erat, ita l0quentem inducit: se Manet Vero, Attice n0ster, sata est enim ingenio', paullo autem
βδ) Ad totam hanc pri0rem partem conferre licet, quae A. Deuel ling l. l. cum alias, tum pagg. 22 et si s exposuit, quanti iam eX aliflua parte lenius, quam res 908tulat, mihi judica8se videtur. cf. etiam ad Q. D. 3, 5 sal. 6) q. cf. Orelli, Cic. op. IV, 9agg. 1014-i6; l036-37; 1048-52.
36쪽
saeolis innum0rabilibus' pr0serentem saeit. 80d ne unus quidem loeus invenitur, ubi eum magni S Graecorum aut Romanorum poeti8 80 eomparare audeat, quamquam haud sine ostentatione
Quinto fratri narrat s2, 16, 5) Caesari prima sua earmina ita
esse pr0buta, ut Scriberet 80 ne Graeea quidem meli 0ra n0visse.)h)Sed jam satis de hac re dictum est; Sequitur, ut quaeratur, quid de dignitate p0e8i8 8enserit. De qua fidamqUBm non Sem-90r pror8ΠS eodem m0do judicavit, tamen ita sunt l0 ei, qui ad quaestionem dijudieandam plurimum Valent, comparati, ut sati8 facile vera ejus sententia possit perspiei. Nam ut 0mittam loquin illum d. or. 2, 61, ubi Antonium dicentem feeit: ἡ Poetas 0mnino quasi alia quadam lingua loeutos non e0nor attingere μ- luce enim elarius est haec Verba non ex Cisteronis sententia dicta esse, sed ad naturam moresque illius Veterum temporum oratoris deseribenda pertinere -, in eo sterte prorSUS Romanum
noster se praebuit, quod in l0Viorum artium numero poeSim habere nunquam dubitavit. At ex hac re nihil aliud apparet, nisi hane ei vix dignam esse visam, in qua Sola homo vere RomRnΠS Omnem Operam Collocaret, neque vero id potest esset parvi eum p0etas duXi88e. Notum enim est a Romanis eas solas res graviore8 appellari e88e Solitas, quae n0n tam ad delectationem, quam ad utilitatem vel reipublicae vel singul0rum aliquantum valerent. Denique sunt sane etiam pauet alii loci, quibu8 p0etarum gloriam nimis detrectare videtur. At Deile, opinor, e8t ad intellegendum hos qu0que minoris es80 m0 menti. Cicero enim persaepe non tam ut artium judex sententiam dixit, quam eX phil080phorum c0nSuetudine, quorum plerique etiam apiad Graec0s - et inprimi S quidem Plato - cum Aapientiam fero unam h0minibus petendam e88e putarent, p0eta8 quodam
modo despieiebant. Ex eadem igitur sententia judieis illa Cicer0nis, de quibus jam pauci S agendum e8t, mana ViSSe Videntur. Nam Tusc. 4, TO ita disserit: ἡSed poetas ludere sinamus ut paull0 p0st fg 21) in p0esim amatoriam Graecorum Vehementer invehitur. At prioribus verbis videtur id s0lum v0luisse
Ex iis, quae sequuntur, colligere licet Caesarem re Vera non valde carminibus illis delectatum esse judietumque a Cicerone memoratum per blanditias fecisse.
37쪽
significare poetarum tabellas ad veritatem illam, quam philosophi quaererent, nulliu8 e8Se momenti; posterioribus autem uotit0 tam poeSim, Sed certam quandam uniUS generis maculam non
Siue jure reprehendit. Ac ite id quidem, quod Tusc. 2, 27 a
poetis animoS m0lliri affirmat, ita premendum eSt, prae Sertimerim etiam philosopliis uoti nullis idem oppr0brio Vertat. Ap 1 tissime autem, ne nimiam vim ad cogno Scendam Cicer0nis de poetarum dignitate sententiam his et talibus locis tribuamus, eo monemur, quod Saepe illo8 magna laude dignos e8se pr0sitetur satisque studiose in carminibus legendis versatus est. Atque ut omittam eas laudes, sane minori S ad Veritatem momenti,
quas in oratione pro Archia habita in p0esim contulit, Catonem in libri, qui ab hoc inscribitur, g 24 illum ceterasque litteras divina studia appellantem facit, ipse autem Quinto fratri 3, 4, 43 scribit ei, qHi Verus poeta existere velit, divinum quoddam ingenium vel, ut ip8iu8 verbo utar, ἐνθουGtasMON OpuSe88e neque disci p08Se poeticam. Adde, qu0d u0n 80lum jam anno a. Chr. n. 59 Attico scribit 2, 5, 2) sibi statutum esse
cum omnibuS mu8is rationem habere et anno 4b eidem narrat 12, 20, 1) se, ut d0l0rem e reipii blicae conditione conceptum minuat, tot08 dies in litteris donSumere, Sed etiam d. Or. 1, 2, quem librum omneου legere poterant, libere confitetur Se a pueris litteris tractandis operam dedi88e. Atque quamquam Vix dubium 'St, quin non tam poeticeS amore, qHam Orationis excolendae Studi0 e0ium itus admodum juvenis Arati aliorumque carminatu linguam paternum transtulerit, tamen cum etiam posterioribuS vitreo annis interdum talibus exereitationibus se dedisse videatur conjicero licet eum haud levem quandam deleotationem ex iis
porcepisS A. Melius utilem eum satiS inultum in carminibus legendis versatum OSSe eo probatur, quod tot uillitor uni poetarum
versus . in libris suis protulit. Statuendum igitur est poetica es. l2-14; 18 et 19; alios.
cf. etiam Or. l09: -Sed quid poetas divino ingenio profero γ' ut quae Antonius profert d. Or. 2, l94: , Saepe enim nullivi lioetam
bonum neminem . . . . Sine inflammatione animorum eXistere 9O8Se et
sine quodam afflatu quaSi furoris. cf. d. div. 2, 63: - ut nos Otiosi convertimus ''; dordan, i ritischullei trage gur Geschielite der lat. Spraulie Dagg. 299 8 sq.
38쪽
elegantia ac venustate Vehementer Cicer0nem gavisum esse, quamquam de carminibu8 quoque elim Saepe non ut artium
judidem, sed ut 0rat0rem vel phil080phum Sententiam fecisse videbimUS. Sequitur, ut, priu8 quam in Cister0nis de singulis Graec0rum positis sententiam diligentiu8 inquiramu8, pauciS demonStretur, quo-m0do de Graecis Romani Sque p0etis inter Se comparatis judieaverit.
Quod qu0damm0d0 ex ii8 ipsis p0test intellegi, quae initio fere
pri0ris partis de Tusculanarum di8putati0num prooemio disseruimus. Quibus li00 addendum videtur etiam illo lo eo Cieeronem,
quamquam a sal8a 80ntentia pr0sidi8eatur, per ambages certam quandam in hac re Graeci 8 prae Stantiam esse tribuendam c0ncedere. Qua enim alia cauSSa elim comm0tum eS80 putemus, ut
satis dubitanter et contorte diceret 3 exti .) ἡ Nec tamen, Si
qui magnis ingeniis in e0 genere exStiterunt, n0n satis Grae-e0rum gloriae reSponderunt' Neque vero ullus invenitur l0eus, qu0 poetic0 ingeni 0 Graeco8 Romanis Superiore S esse aperte eonfiteatur. Cum autem Vel minu8 in contrariam partem de hac re di 88 eruerit, pro certo affirmari p0test ipsi quodammodo de Graec0rum prae Stantia per8ua8um fui 8Se, quamquam non satis, quanta illa e88et et quibus maxime in rebus p0sita, intellexit. Ast scenicos quidem Graecorum p0eta8 ma Ximo S nonnullis l0 eis una cum R0manis ita nominat, ut, etsi disertum judicium 110n sadit, tamen toto Sententiarum conexu eo perducauilli , ut Graecorum praestantiam eum Sen8i88e Atatuamus. Aeprimum quidem ex hoc genere sunt ea, quae in libris de finibus 1, 4) de hac re iuveniuntur: ἡ Quis enim tam inimicus paene nomini R0mano est, qui Ennii Medeam aut Antiopam Paeti vii spernat aut rejietat, qu0d se iisdem Euripidis sabulis dele etaridie athl) Quod autem Tusc. 2, 5, p08tquam monuit h0mines Roman08, ut phil0so pluae qu0que laudem languenti jam Graeciae eriperent, pergere audet: h8icut 0mne8 reliquas, quae qui-
β') Idem ludus b) aptissimus e8t, ex quo cognOSeamu8, quantum Cicero superbiae Romanorum tribuere sit solitus. Dicit enim: - A quibus ' - i. e. ab iis, qui Latinas litteras Oderunt - . tantum dissentio, ut, cum Sophocles Vel Optime scrip8 erit Electram, tamen malo conversam Atilii mihi legendam putem.' Ad rem ipsam cs. etiam d. Opi. g. Or. l8; AU. 908 t. l, l0.
39쪽
dem erant expetendae, studio atque industria Sila majores transtulerunt non tam in universum, quam de Sua ipsius aetate
dixisse videtur. Neque magis alio quodam l000 Tusc. 2, 48 et 49) pr0batur Roman0rum p0etas scenicos ei majores Graecis visos esse. Dicit enim stertos quosdam Pacuvii versus magis sibi placere, quam ea Sophoclis Verba, quae ille vertit. Sed primum etiam minus bono poetae contingere potest, ut nonnulla aptius meliore pr0serat, tum non tam pulchriores, quam viro Drti digniores, Pacuvii versus esse Cicer0 affirmat ac vix dubitari potest, quin n08trae quoque aetatis poetae in hac quidem re Latinum 90tiu8, quam Graecum p0etam imitandum sibi proposituri sint. Quin etiam hoe vere potest affirmari ex hac ipsa re, quod Cicero
ita premat 110nnullorum versuum - Sunt enim alii loci sane perpauci similes ei, quem attuli - Latin0rum praeStantiam, Satis luculenter apparere univei Se eum in contrariam partem Sen8i8Se. Quae sententia etiam n0nnullis aliis io et 8 00nfirmatur, e quibus - siquis accuratius rem quaerit - Sati8 perSpicitur, quantum Graecis
tribuerit p0etis. Nam de s u. 2, 115, ubi nonnull0S eX optimorum
poetarum numero ei pr0ferre in animo eSt, tre8 Graecos -H0 merum, Archiloelium, Pindarum - neminem Romanum nOminat. Deinde or. 4 poetarum principes appellat H0 merum, 80ph0elem, Archiloelium, Pindarum, quamquam ne Graecorum nimis studiosus videatur, addit ἡ ut de Grae eis l0quar. Aecedit quod d. deor. nat. 1, 107 ex clari8Simorum hominum numero R0 mul0 et Numae, Pythag0rae et Platoni Homerum et Arelli-lochum adjecit, nullum Latinum poetam. Praeterea sunt multi loci, qui quamquam non ad ip80S poetaS pertinent, tamen n0n parvi videntur m0menti. E quibus sunt verba illa Crassi d. 0r. 3, 13T): ἡ Ut virtutis a n08tris, sic doctrinae sutit ab illis exempla repetenda. ' Idemque Cra88us d. 0r. 1, 196, sine dubio ex Ciceronis sententia, tacite pr0fitetur d0ctrina Roman0s inseriores suisse Graecis, nam summis laudibu8 Romam cumulans nihil de d0etrinae in hac urbe cultu atque prae Stantia profert.
μη) Iu doctorum numero Romani poetas quoque habuerunt ei TuSc. l, 3: si Nam cum apud Graecos antiquissimum e doctis genus sit poetarum' et notissimum illud Horatii earm. l. l, 29 et 30):- - Me doctarum hederae praemia frontium
40쪽
Accedit autem argumentum graviS8imum. Nam ut omittam permultos versus Graecos Latine conversos in libris rhet0ridis et phil0sophis inveniri, nonne eximia Graecorum admiratione fautum est, ut in epi Stulis, in quibu8 veri88ime profitetur, quid sentiat, Graecis Vei Sibu8 etiam Saepiu8, quam Latinis uteretur γQuamquam enim vix dubitari pote 8t, quin ex parte ostentationis studio commotus eos attulerit, tamen id ip8um sacere non potuit, nisi satis magnum p0etis Grae eis tribuisset Studium. IIis in universum disputatis jam quaerendum est, quid de singulis poetis Graecorum Sen8erit. H0c ut intellegamuS, non satis urit eos respicere l0008, ubi de his diserta fert judieia,
praesertim cum pauca inVeniantur eaque sere omnia nimis universe pr0lata: addenda eSt primum magna parS eorum locorum, quibus de Ilomanorum poeti S agitur, nam cum alii, tum Aceitici aut plane aut magna ex parte e GraeciS pendent: tum videndum eSt, quorum maXime poetarum versu 8 vel Graece vel Latine iumedium proferro Soleat. Ac ne ita quidem quaestione instituta semper ad finem prorSu8 certum ac definitum perveniemu8: procorto enim affirmare licet eum nori nullOS poetaS, e quorum Uarminibus unum alterumve Scripti S in Seruit Ver Sum, parum noviSSU,
Versus autem ex iis Sumpsi88e libris, quibus in Scriptis rhet0rieis vol philos0pliis elaborandis ad scientiam de Graecorum doctrina ut litteris augendam uti s0lebat: id quod de iis maxime versibus Suspicuri 908Sumu8, qui pr0verbii aut Sententiae speciem praese serunt. Praeterea Cicero ex tota animi Aui natura ac conditione et tacilius, quam alii, eo potuit pervenire, ut non tam ex Sua ip8iuS Sententia, quam ex usitata eorum, quorum in his rebus valebat auctoritas, opinione judicaret, neque, cum magi S degit StaS8et, quam perdidici Sset, poetas, Satis firmam de his rebus
sontentiam concepiSSe Videt tr. - Ea autem quaeStio, utrum veteres illos Graecorum 90eta S, qHOS cla8Sic0S Vocare Solem H 8, magi S amaverit, an recentioreS, qui AleXaudriae maxime floruerunt
et quos inde a Catullo poetae Latini magna elegantia et venustate solobant imitari, hoe l0eo in medio est relinquenda, nam cum quid do singulis poetis senserit, intellexerimu8, ea quoque res erit dijudicata. Accedoeidum igitur jam est ad hanc rem gravi8simam. Vidimus autem principes locos in diversis earminum generibu8 eum tribuere videri Homero, Archilocli 0,