장음표시 사용
51쪽
introduci, omnino rejicienda est, cum & Galeni auctoritati, ik, quod
majus est, eXperientiae adversetur. VI. 29. Nkσοι ἴκελοι J Non solum morbos venenis deleteriis similes quosdam eXi flere, sed & venena in nostris Corporibus, occultis eX caussis creari compluribus locis testatur Galenus, quae singula eX scribere nimis proli X ad operae esset. Indica hotantum; & digitum, quod aiunt, ad fontes intendam. Praecipua igitur petet studiosus testor ex lib. 6. de loc. assect. cap. s. lib. de
text. 17. lib. de cibis boni & mali succi cap. I. Sed & Averrois idem insinuare mihi videtur, cum lib. 6. colligeti, cap. I. scribit fieri
posse, ut ex duobus hominibus eodem temperamento aequali praeditis eademque victus ratione utentibus, unus incolumis ad ultimam senectutem perveniat, & morte naturali silvatur; alter eos humo res procreet, quorum pernicie praematura morte extinguatur; quod accidere censet maleficio fiX se praeparationis, quae humores ad eam malignitatem occulte perducit. FiXam autem praeparationem appellat accidentia materiae propria ipsiusque concretionem sequentia. Reliqua ejusdem super hac re altissimae contemplationis dicta leguntur eo loco. Caeterum morbos illos venenis similes Fernelius in hunc modum recenset lib. Σ. de abditis cap. II. Venenati morbi ex . intus genito zeneuo hi si uul; strangulatus uteri a putri semine. ortus ;morbus comitiatis, cujuscumque sit ordinis ; fucose ex putresent e grumo fatauinis subeunte veneni naturam ; cordis quaedam sa itatio sphacetas ex septico humore ; S alia caeca Nismata, quae venenatus hareor i erre consuevit. Haec ille vir incomparabilis. VI. 3I. 'Oθεν απιοι ς J Quod morbi inonnulli venenorum lethalium perniciem aemulentur; ob id ait non absurde quosdam eXillimasse in illa peste, quae belli Peloponnesiaci tempore Atticam vastavit, venena clam a Peloponnesiis in puteos conjecta fuisse, cum pestilentiae δί venenorum communis ratio nondum iis comperta
esset. Ibid. -οοκεε ν ες τά --τω Ita Thucydides tra
52쪽
φρεα G. Vt I. s. 'Aλλὰ f A- ω νιγος σ-διωκού οι άμιου ρλ VJ Acerbi quidem dolores, sed qui suffocationis mole iii a & periculo obscurentur. VII 8. Ob δὲ, άφελεονὶ ιJ Nonnullis morbis febrem pro remedio es.se, &, si non sponte accedat, arte CXcitandam docet Hippocrates
τον ἀγαθον. Quin & rationem ipsius accendendae tradit lib. de locis in homine. Similiter Cehus febres interdum debere accen
nis S novare interdum, augere morbum, feb/es accendere, qIta
curationem ubi id, quod es, non recipit. potes recipere id, quod futurum est. Eadem igitur mente dictum ab Aretato, febres lentas eum morbum nihil juvare, quasi acutiores aliquid augilii afferre possent, incidendo humores illos crassos, qui fauces obsident, & morbi materiam absumendo. erum illud animadvertendum est, non in quibuslibet morbis veteres febrem excitandam putasse, sed in convuli ionibus & aliis rivi modi a crassis & frigidis humoribus ortum habentibus: ex quo tamen non sequitur & in angina tuto accendi, licet ea a crassis quoque humoribus pendeat. In hac enim urget maxime periculum sui cationis; quod procul dubio febris paulo intentior augeret ; quippe quae & aucto calore necessitatem augeret respirationis. Cum autem angina non admittit satis aeris ad solitumiisum respirationis, quid fiet, si febrilis ardor fecerit, ut aeger majore copi 1 aeris indigeat VII. 9. 'Aποιτάσιες γίγνονθ ενθα ενθα πταό ἶςJ Hippocrates saepius τὰ appellat, quas una voce alii πταρωτίδας nuncupant: de quarum opportunitate ad anginas solvendas, haec quoque Galeni verba accipi possunt tib 3. de Crisibus, cap. 3. κώνουσι θ παρωτίδες ληθάργους τε 6 τὰ τί κες αλί- άπαν . Alioqui magnis circa fauces doloribus tumores ad aurem eXcitari tradit Hippocrates in Coac. praenot. τα φάζυγΩ ἀλγημά S. D f οπατριὰς
53쪽
I lL Ii. 'Ei, ζ' κακὼ J Maluim intro vergere, cum in aliis inflammationibus, tum praecipue in angina periculosum est. Id Cum accidit, σμαγχην docet Aretaeus. In qua neque collum ruber, neque tonsillae tumidae apparent, neque lingua inflammationis particeps est, utpote inflammatione interjus in penitistimas gutturis partes de pulmones conversa: quod quanti sit periculi, nemo non intelligit. VIL I8. Θνιο ιουσι ιωτῆααρJ EX hac interiore angina aegrum ipso die intercipi testatur etiam Hippoc. prognost. Addit secundo idem, ac tertio, & quarto. Verba ipsius adscribere libet; 'A. θ
VII. sὶς συα άγχην κ-άγχης γίγνει Sic in Turneb. edit Trajeetio h1c verborum haud ex mente Aretaei est: bonus enim anginae saevissimae successus hic describitur ex produela scilicet ad eXteriores partes inflammatione. At misάγχη Aretaeo illa est interior omnium teterrima, in qua nihil eXt 1 conspicitur : κυνάγχη, quae partes eXteriores magis Occupat, ita ut lingua, ut in canibus, eXtra OS exerta appareat; ut initio capitis animadversum est. Quare eX sententia Aretaei ita disponenda verba sunt: ως κωυάγχ ου συνάγκης γίγνει . Tnterim notandum Hippocratem secus, quam Aretaeus fecit, nomen κυνάγχης accipere, nempe pro ea quae gravistima e1t; mitiorem autem η κυνάγχην appellare lib. 3. de morbi S; nunquam autem συνάγχης vocabulo uti. Celsus quoque lib. 4. cap. 4. συνάγχην pro ea angina accipit, quae in profundo est : Asri inquit) anginam zocant, apud Graecos nomen prout decies est. Iu er m enim neque rubor, neque tumor ultas apparet, sed corpus a idum est, et ix spiri-tzr trahitser, membra solvuntur ; id συνάγχόω vocant. In definitioni
54쪽
'II. 17. 'Οςέων, Herodico, dum prandit, spina piscis haesit in gutture : qui nihilo secius egressus in publicum, cum in quendam incidisset, magnaque voce cum ipso litigasset diu. in flammationem ejus partis contraXit, & deinde phthisin. Auctor Plutarchus.
S c in Turneb. edit. In titulo, pro καικων reperi scriptum ad marginem mei libri ex M.S. Vll. 34. 'Eκκρε Sic in Turneb. edit. EX notis ad oram
Kιων γαργαρεων 4 Lege πιονις γαργαρεα ν , Ut constet sibi Aretaeus. Nam ipsam partem mOX κιονίδα appellat, νευρον ι ητ φυσιν. Sed & in titulo ita hanc Vocem usurpat: κίων vero eidem, nomen morbi est, ut ipse indicat his verbis; κίων F παθε λ ηεικλησις. & in f a Jm τω κίονι δυοπνοια ἐπι μαλλον, & mOX aperiisti me ο συνη Θ G. Sic visum ipsi vocibus abuti, nam Galenus κίονα appellat ipsam partem lib. II. de ulu pari. Cντιωθα
κίων seu gargareon caruncula oblonga palato extremo a Xa & pendula, quam plectri vice voci efformandae conferre eXistimant. Gordonius compra at digito fistulatoris. Eandem appellari ab Aristophane in Equitibus putat scholia ites, quam tamen & λωμον interpretatur quasi λοωμιος Sc γαργαρεὼν idem valeant. Sed multo magis ibidem hallucinatur, cum ingluviem avium τορ λοζον die tam Aristoteli,& φάρυ γα, pro eodem accipit. Here enim Verba ejUS sunt; κυρίως τ ορνεα ν φάρυγξ ν άγώρῆm Caeterum quatuor hic uvulse affectus describuntur, quibus haec nomina a similitudine imposita sunt: κίων, ipαφυλ , ζιμάν ιον, κώαπιλν; addit & quintum, sed in nomi
Vil I. 7. 'Oάν τι λεπειι α λατεαJ Sic tu Turneb. edit. Notae manu. scriptae rescribunt λώφεαι, haud absurde. Amφ' enim dicitur vestis,& proprie tenuis, vel etiam attrita & lacera, quae significatio satis convenit huic loco. Sed & cadem voce utitur lib. eodemque sensu de uteri vinculis Ioquens: λατεες - νεὼς λώς M. Nec tamen Cit,
55쪽
cur excusem lectionem solicitemus, cum VOX λεπεοι non minus h1c quadret.
VIII. 7. ' H νυέεώδων πῆ ἐργgς J 6 c in Turneb. erit. Fd es mendum T - graph. - bona comparatio; nam vespertilio Aristoteli lib. 1. hil cap. s. V f. VIII. 9. OM)ν τι περρος ικου τοιJ Ουωχὸς unum est eX vasis foetus umbilicum constituentibus, cujus haec descriptio est apud Rufum. O .ύγχος, ἀγΓειον ἔγχὐ άμφιν οριον FQ j;-; huic ergo vasti columellam in longum eX- tenuatam comparat, si reeta haec ledito vertim enimvero, cum similitudines a rebus magis cognitis peti soleant; urachus autem res sit Occulta, nec ita vulgo cognita; fit, ut suspicer, non sed ιν legi debere. Significat autem id nomen ferrum acutum, quod
imae hastilis parti impactum est : quod cum sit tenue & oblongum, huic vitio columellae in tenuem & oblongam extremitatem desinentis aptius pioseeto quadrat, quam istud vas nondum editorum infantium. Sed haec, ut dixi, suspicio est & conjectura.
VIII Io. Κώωπεδον τί- επανυμ li MinUS apte Crassus κώοπεδον hoc loco pedem montis interpretatus est: etsi enim ea voX pro inferiore montis parte accipi interdum solet; tamen & fimbriam saepius significare constat, nempe filum in ora vestimenti quam notionem huic loco congruere, alteram Vero contra ab eodem plane alienam esse & abhorrentem, nemo non Videt. VIII. 12. 'Mν δικροαJ in notis Sed nihil mutandum. VIII. 23. Εοσι δε τη ι αφυλῆ ετι ερυθ ργῶσι J Hippocr. prognostic.
56쪽
rem in summa parte ulceris concretum, quem μυκέα fungum vocat Hippocrates lib. 1. de morbis, de his ipsis ulceribus loquens: f αλλο
tem communi nomine appellat. Crusta enim ab ulceribus, dum exsiccantur, crastior excidenS ita nuncupatur. IX. Kria ες SuppleIX. 8. 'Hν ἐς τ νεμητιυ α, - άὐηργης J Talem aphthae modum vide apud Hippocr. citato lib. 2. de morbis r u άφΘ σν ἡ συυγξ
'Αργαλέον Tζώων attamen haec acceptio ab hoc loco aliena. IX. I . Ει τοῖσι ενδον τι συμCί η στάθ, J Tonsillarum partium ori S internarum cum ventriculo, ventriculi cum Ore, & thorace consensum, mutuus affectuum transiitus indicat. IX. 16. Διί- π αιδία μάλις et, Pueris familiaria haec ulcera, maXime recens in lucem editis, eX Hippoc. aphoris et . sedl. 3. Plura de hoc puerili affectu vide apud eundem libro οδαῆ οφ ας. IX. II. Kού μεγάλα ψυχρὸν ἀναπrio J Ic tu Turneb. edit. Scribe ψεγα. Causas deinceps tradit; multi & frigidi aeris inspirationem, . plus autem acris respirant pueri, multis de caussis. Primum quidem ob caloris naturalis majorem copiam; nam iis integer aevi sanguis, hoc est, calor nativus: quae & ratio est, cur frequentiori per somnum utimur respiratione, quia per somnum calor intus collectus est quod fuse in sententia Aristotcl. eXponit Philoponus ad a. poster. analyt. Ubi, quae eadem sunt, problemata Philosophus docet).
57쪽
Deinde propter ingluviem, frigidae potum, vociferationes in ira Sc luado, quae omnia plana sunt. Galenus in recens natis duas assignat causas, mollitiem interiorum oris partium, & laetis, quo aluntur,
IX. I 8. K οργῆJ Pueris duo imprimis adsunt, ingluvies & iracundia. Aristoteles Seist. IO. Probi. τὰ ἄγυα γίνονθ το
IX . 2O. Kιυ ες εδωδίω ποικίλη J AEgyptiis multa gigni ejusmodi ulcera ob coeli intemperiem, & pravam victus rationem testatur, quod scilicet & nimio aestu torreantur, & variis pravi succi eduliis utantur. Nam intus immodicus corpora adurit, unde acrimonia & malignitas humorum, & varietas ciborum concoetioni obitat, juXta illud Aristotelis Sest. I. Probi. etποικίλη τροφ , νοσώδης,
IX. 11. P g fβῆάναι J Variis vescuntur radicibus aegyptii, nempe raphanorum, alliorum, ceparum, imprimisque colocasiae, quae ipsis indigena est. Unde in libro Numer. cap. Xi. vox Hebraeorum: Recordamur piscium, quos comedebamus iu 2'apto gratis : tu mentem veniunt cuco meres, S pepones, porrique S cepae, S auia. Καὰ λάχανα 3πολλάJ Multa in AEgypto olera ob multam solis uliginem ab inundatione Nili, & assiduis irrigationibus, quibus agricolae & hortulani incumbere necesse habent, ad vincendam regionis siccitatem; quae alioqui sterilis esset: quo fit, ut oleribus quidem & fructibus abundent ; verum non ita bonis atque in aliis regio. nibus, ob copiam humoris, quo luxuriant. Ita Prosper Alpinus testatur lib. i. de Medicina AEgyptiorum cap. 1 O. Brassicam tamen ab ipsis non edi, audior est Plinius, lib. 2O. cap. I9. ob nimiam amaritudinem, quo contradicit Alpino: deberet enim illic minus amara esse, cum sit natura humiditatis, sapores diluere, atque obtundere ; sicut siccitatis, augere praesertim amarum. Caeterum praeter olera multi
alii sunt cibi non minus insalubres, quibus aegyptii utuntur, len CS,
58쪽
samenta, caseus salitus, bubulae carneri atque asinorum, etiam Caia melorum: nam his vesci eos tradit Galenus, Ob 1dque elephantia si obnoxios estici, lib. 2. de curatione morborum ad Glauconem. Panem quoque e papyro consecisse, AEuchylus indicat inducens Dana um Regem Argivorum puellas, quas Argivis infensii 2Egyptii
eripere parabant, ita consolantem: καρπος Γ cpι - . ad quem locum scholi alles ait , επει etναπυροφονγοι οι Aιγυπὶιοιῆσαν. Quae omnia cum pravo S & crassos humores generent, merito aphthis aliis morbis gravistimis obnoXiam eam gentem reddunt. IX. 22. Kιὼ ποτεν ο Nειλ J Crassam aquam Nili non immerito praedicat, nam & limosa est, neque admodum celeri cursu
fertur. Muhtim praeterea limi ex illis locis, unde oritur, & per quae fertur, secum develait; quod quippe omnibus magnis fluviis accidit,& de Euphrate testatur Callimachus hymno in Apollinem, V. IO8.
De Nilo autem maxime notum atque imprimis celebratum in sacris etiam literis Jolue Xiii is fluvio turbido, qui irrigat AE optum usique ad terminos Accaro . Eilque periphrasis Nili fluminis. Sed & Maro de Nilo in Georgicis, lib. - v. 29 I. Et viridem tum nigra foecundat arena. Galenus lib. I. de silmpl. fac. cap. q. aquam Nili quadan tenus compo sitam esse dicit.
Non tamen propterea necesse est, omnesAEgyptios citrae Xceptiones magis a phthis escte obnoxios, ut videtur velle Arelatu S, neque enim Omnes turbidam aquam bibunt: sed multi vasis fictilibus percolatam, abor nnibulque inquinamentis probo eXpurgatam, ut lib. I. de simplic. mcd. facultatibus Galenus testatur, ita scribens; ' Εςι το ιλυῶδες υδωρ σαωθε,ν, Nειλου. f κατ Αιγυπὶον, ἀλλἀ f M. τ ἀγsi ιυνοίκυcῶς γίνεθ καθαρον. Hoc est, Sanὰ ve= Θ S aqua limosa es com-gos ita qualis Nili S per Egyptum. Veruntamen i a ser vasa fritiliati a colata, exarire sura incitur. Alium modum, quo nunc iidem udutitur, elutriandae aquae tradit idem Prosper citato loco, quem re- ου ferre
59쪽
ferre haud pigebit ipsius verbis ; Aquam camelis in utribus e fluwLne domum a portatam in magno festo vase oblongo areum Iatiorem aerottin um obtinente, bin que aquae amphoras continente, reponunt:
etaque ibi repos id S pruenia confertim, quinque dulcibus amygdalis
modice continis labra vasis inungunt, S subitὰ manum cum amygdalis tu pugnum obseratum conclusis, simul cum toto cubito in aquam demergunt, valideque hinc inde per aquam cubitum pugnumque impetuose movent, atque agitant, donec ipsam longe multo turbidiorem reddiderint. In ue e vase detracto brachio amygdalis intra aquam relictis,
ipsam clare erisinunt, quaespatio trium horarum probe clarescit o quam e magno illo vase in parvis flectilibus rursum reponunt, in quibus Scurescit magis, S refrigeratur. Haec ille. Idem Prosper Alpinus affirmat Nili aquam ita eX purgatam, omnium esse tenuistimam, facillimeque in omnes corporis partes distribui, quod longo illo traetuterrarum, quem peragit, antequam in AEgyptum perveniat quippe e locis tropico brumali subjectis oriri dicitur) perfecie a sole excoquatur, atque ipso etiam motu attenuetur. Cui suffragatur Scaliger exercit. 48. 1 cribens Nilum ob tenuitatem auram prorsus nullam eX-halare ; causa est inquit in mater id, quippe longo cursu exercitus attenuatur humor, ita ut ne sublatus quidem in aerem possiit corpus capere. Ita aer auram eXceptam sibi similem diffundi in se ipsum patitur; neque cogit, ut consistat: ut non tam resolvat, quam nullius indigam resolutionis secum habeat. Non ergo vera est sententia illa, sit simpliciter de aqua Nili accipiatur, quae, ut diXi, suapte natura tenuistima est: sed de eadem non defaecata, qualem vulgus bibit,
cui nec vacat defaecare, nec ea suppetunt, quibuS OXpurgetur.
His accedat A. Hirtii testimonium in eo, quem edidit, libro de bello AleXandrino, qui Caesaris Commentariis in eandem historiae seriem adneXi sunt; non parum etenim, quae diXimus, Confirmat. Verba ipsa adscribam : Alexandria es fere tota sue ossa, specurique habet ad Dium pertinentes, quibus aqua tu privatas domus inducitur, quae gaulatim satio temporis liquescit, ac subsidit. mo uti domini aedis i rumi atque eorum familia ccn everunt. Nam quae flumine Ni- Io fertur, adeo es limosa atque turbida, ut multos vari que morbos
in ut. Sed eώ ρ bes S mahit ado contenta es necessario, quod fio
60쪽
ox autem ζυθον nota est ea significatione, QVae corrupte oli in legebatur apud Strabonem lib. I 6. his Verbi, AIτατα, A. γυ Α)
Coroll. plana conjectura legendum putat. IX. 23. Kιὰ το τ βουτεων τοῦ cla οι J Quid sit βρύτεον vel βουτιον ves βρύ- ita enim nuncupatum legimus) Suidas declarat; βρυτια τάρ ςα φυλῆς iam ἐσμαῆα ά τινες ςεμφυλοι λέγουσιν, hoc est, qui ex tivis ressis rape sunt vinacei. Quos flocces priscis Romanis appellatos fuis e docet Gellius in Noctibus Atticis lib. I i. cap. 7 ) EX his genus potus contici si lebat, de quo Plinii verba accipienda sunt, lib. I . cap. IO. Nou possunt jure dici vina, quae Graeci Teuteria appellant, Cato S nos Ioram, maceratis aqua vinaceis; sed tamen inter vista operaria numerantur. Horum genera tria ibidem recenset Plinius. Tradit tamen Athenae-US lib. IO. cap. 13. appellari vinum eX hordeo fi ctitium: TA θ
Et paulo post eg Hecataeo, refert Paeonas bibere βρυ- - τΘων: quibus eX verbis liquet βρύταν idem esse quod seu οἶνον κώ- θινον, Vel certe parum ab eo differre. Attamen & βρυτε,ν eX vinaceis paratum fuisse, haud inficiandum est, quando & eg radicibus fieri tradit idem Athenaeus ex Hellanico, cujus & verba haec ponit: Πίνουσι δε βρυ--των ριζῶν, καθά περ οὶ Θρ κες εκ τῶν κυθῶν : EX quibus verbis colligitur, non unum fuisse modum parandi bryti. IX. 24 Ἀιγυπ ιοι κω Συρυζακά λκεο J Salmas tu S di cαιτικά .λκη, hoc est, AEgyptia nam urbs AEgypti e iij interpretatur; quas vulgo variolas dicimus. Vertim eX hisce Aretaei verbis patet, hoc nomen imule pro a phthis signiticandis vulgo usurpatum. Licet haud negem Variolas Βουἔαι ικίελκη recte appellari; utpote quibus quotannis AEgyptii pueri infestentur, teste Prosp. Aspino. lib. I. cap. IAE.