Christiani Ulrici Grupen Tractatio de uxore romana cum ea, quæ in manum convenit, farre, coemtione et usu, tum illa, quæ uxor tantummodo habebatur

201쪽

conventionis speciem, γnsarreationem ideo non potuit agnoscere, quod existimaret ex Gellio sola coemtione matresfamilias fieri.

. tit Nicolaus Abramus d. I. cum nihil inter utrimaque discriminis esse dixisset, sed unig

iisdemque nuptiis utrumque confarreationis coemtionis ritum contineri Id suadere Dionysium putat confarreationi tribuentem conventi , nem in manum EF Ius hereditatis adeundae, notat Dionysii verba mulis inuptam, qu ox seris legibus in manum convenisset, ex quibus intelligatur,confarreationem non fuisse ipsis nuptias, sed potius ritum quendam et ceremonias, quae nuptiis amante per conventionem in manum contractis accederent. Addit Abramus ex Dionysio confarreatam filiae loco haberi, adeoque idem confarreationi tribui, quod ad al- rerum coemtionis effectinisspeetaret. Iude igitur se existimare, easdici matresfamilias, quae sive per coemtionem sive per confarrcationcinnuptias contraxissent, imo potius inter utrasque

nuptias discriminis nihil suisse. titit. Ea quae in hane sententiam disserimit Gregorius Tholosanus d. I. haec sunt: --rum melius opinor, inquit, illas nuptias, qua flebant prefarreationem, omnibus quibuscunquo uti volentibus , fui communes, deinde tamen omiFam earum selennitatem farris adjiciendi, subrogatam in ejus Deum coemtionem existimo, e iramiaevisse, ruentis tamonis coemtione ceterit

202쪽

IN MANUM ONFARREATIONE. 33

teris confarreationi additis Iolennibus sique sestem, quodex collatione rituum coemtionis, se fictu, solennibus nuptiarum confarreationis faelis es colligιre, e enim is iis loquitur Dis-n ur verba Dionysii supra g. r. apposui, ideoque hic non addo quae Uendunt, matrisfam uas dignitatems autoritatem fuisse,i innuptiir, qua per farreationem flebant. Neque tempore Romuli alias justas nuptiar fuissὸ puto, qvid mihi confirmare videtur Plinius, qui in sacris, inquit, nihil religiosius confarreationis Oinculo quibus si jungas, quae superius attuti ex inpiani suctis, s farre conveniri holitum in manum mariti, intelliges, nos posse vere asserere, coemtionem suecessisse in locum farris Mactenus Tholosanus. Jacobus Raevardus movetur autoritate Cic. . Orat pro uren cum ibi scriptum reperiret: Sacra interire Majore noluisse, ureconsultor ingenio enes ad coemtiones faciendas, intem mendorum sacrorum caussa repertos esse, quo in loco dubium non esse Raevardus putat, quin per sacra confarreationem intellexisset, argumento esse eadem Ciceronis, quae sequuntur ve

ba ut quia in alicum libris exempli ea a id

nomen .nvenerarat, putarunt, omnes mulieres, qua coemtionem facerent Cais vocari. Neque existimet, rimi ingenio OiIuli aliara esse interemta.

203쪽

x36 CAP. IV DE CONVENTIONE tittit. Argumenta Merceri adscripsi ejusdem verbis a Priscis Romanis solam confarreationem fuisse ex instituto Romuli, autore

Dionysio. et Posteaquam increbuerit divor

tiorum consuetudo, incuria virorum foeminarumque nuptiarum ceremonias difficiliores consulto vitatas, retentas esse iaciliores verbis aQti.

3 Priscam nubendi rationem confarreationem proprio nomine, novam illam coemtionem distinctionis gratia cognominatam esse, idque posti oppressam libertatem. Ciceronem enim in ' Topicis duobus tantummodis dicere uxores lia i eri usuin conventione in manum Coum tionis vero apud autores priscos nullam esse men- . . tionem ejus saltem quae distinclum uxoris habendi modum constituat. 4 In coemtione plures ceremonias servatas, quae propriae confarreationis dicantur. Etenim ab ut in confarreatione Flaminem &Flaminicam sellis dinibus jugatis ovili pelle superinjecta resedisse ex Servio constet, ita in vulgata ducendae uxoris ratione ex Festo observari, inpelle lanata oovam nuptam solitam considere N In confarreatione per fruge dc molam salsam conjungi notasse Servium, id ipsum vero in coemtione esse servatuim c Plinium XIIX. s. observare, noxas nuptas dantes ad maritum praeferre farreum, Festuiri vera monere, diffarreationem etiam appellari divortium,quod adhibito farreo fieret, divortium autem inter Flaminesvi Flaminicas nullas fuisse.

204쪽

Crio cinctas etiam sponsorum dextras docere Senecam Trebeli Pollionein hoc saltem discivi minis interfuisse, quod in confarreatione per Pontificem, in coemtione per alium dextrae jungerentiar. Finem non esse, Mereerus addit, si singola velit percensere, quae coemtionem a comtarreatione suadeant non esse distinguendam.

g. XVIII.

Posteaquam superioribus ca Confarreati Pixibus in eo suimus, ut proba 'ς ct Oem Temus, duas uxorum virmas, ' ', - -

onam earum, quae sine mina steri. num Converitione uxore tantum haberetitur, alteram earum quae in manum convehissenti. e. i. ures autem conventionis in manum modos confarreationem coemtionem &usum c. a ne nunc quidem iis accedere possimus qui confarreationem ioEmtionem, ea qua dixi ratione, inter se commiscuerunt. Et sane veterum nemo consarreationem .coemtio iem ut eὴsdem sive uxoris habendae sive ut conventionis in manum modos retulit. me conse

reatione seorsim egerunt Dionys, S apud Dionys lex Romuli atque Numae Plinius, Tacitus atque Ulpianus, item Apulejus, vetus Glossarium iis locis, quae supra g. b. transcripsi. me conventione seorsim vid. te. 2 sit.pro Tucco c. XXXIV. de tribus atque distinctis uxoris habendae modis usu, farre,

205쪽

coemtione tractarunt Arnobius, Servius, Boethius iis locis, quae exhibui c. I. si licet universam sive confarreationis sive coemtio- his rationem Arnobius non explicaverit, ha- Elanus tamen mentem neclaravit, ut conse reationem & coemtionem distinctos imodos

uxores habendi proposuerit. Ulpianum quoque constat in Institutis suis sub tit quem inseripsit de His QSI IN ANU SUΝ ostendisse, alia ratione conveniri in manum farre, nimirum ea, qua in Fragm. IX. expostatum, alia ratione coemtione, nempe illa, qua, ut ex Ulpiani Insaetutis Boethius II comm in Topic Cic. retulit, coemtionem mutuis rogationibus, an sibi paterfamilias, an sibi materfamilias esse vellet, utua arrogatione moris erat, Persecerunt. Quamvis autem solennitatem Coemtionis, quam Boethii fide, in Institutis suis Ulpianus posuit, exigua, quae supersunt Ulpiani fragmenta, non referant inde tamen non licet suspicari, Boethium memoriae lapsi deceptum existimasse,Ulpianum, qui de coia, farreatione tractasset, ibidem de coemtione egisse. . Debebat sane ex tituli ratione, quam de conventione in manum generatim inscipserat, & de coemtiones mancipatione in conventione intervenire solita agere, de quacum in definitione consarreationis nihil omnino addiderit, ut necesse erat, si conse reati, coemtio unus idemque in

206쪽

IN MANUM CONFARREATIONE. Iso

conveniendi modus habendus fuit conje- mira non anceps, seorsim tractasse etiam Ulpianum de coemtione, altero in manum comveniendi modo Notum quoque ex Ulpiano, in confarreatione decem oportuisse adhiberi testes, in coemtione vero fit probabile, quinque testes, I alias in mancipationibus ex doctrina Ulp. Fragm. XIX.3. Caj apud Boeth. comm III in top. Cie suffecisse. Pr pterea consarreatione Conveniebatur

in manum EX SACRIS LEGI Bus sive PomTIFICIO IURE , contra Coemtione, EX MANCIPATIONE per is S ET LIBRAM

expedita, quae nihil omnino attinebat ad Pontificium jus,sedo e medio erat jure civili,

argumento eorum, quae dedaereditate per aes& libram sacris soluta disserint Cic. d. LL. c. an hiis quidem verbis: Ho NIHIL AD PONTIFICIV IUS ET E EDIO EST IVRE CIVILI, , PER AES ET LIBRA hin

des testamenti solvant f. XIX. Necesse vero erit respondere Respondetus

nunc is, quibus Thomasius S 'et'

coemtionem ritum in confor β' ἰώ. E

Vis nuptiis,Bacho VIus con mea Abrami. tionem solennitatem coemtioni in

nuptiis Haminum 'peradditam, Abramus confarreationem ritum nuptiis , ante per conventionem in manum contractis accedentem

207쪽

16 CAP. IV DE CONVENTIONE probare intenderunt. Equidem rationes Thomasii maximam partem ex iis, quae superioria deducta, convelluntur. Ex verbis solennibus, quae in confarreatione adhibe bantur, colligi non potuit, confarreationem

-Unum eundemque cum coemtione esse in manum conveniendi modum,quodque cor farreationem inter conventionis in manum

species omiserit Cic. Orat.pro Flaccos. ejus ratio apparet ex Tacito Anna IV. quia omissa eo tempore, aut inter pauCos retenta erat confarreandi assuetudo. Denique suo cuique in manum conveniendi modo coi

farreatior iis coemtioni uerunt proprii distincti ritus, non iidem, id enim Thomasio, Abramovi Tholosano omnino negamus. Q a' enim D PELLE LANATA nova nupta residerei, OLA SALSA, Ut in quovis sacrificio, item A A ET IGNIS adhiberentur, exine ungerentur, ritus sive confarreationi sive coemtioni proprii non erant, sed ut superius probatum, omisiibin nu-pim communeri ex quibus ex ratiocinatione Merceri inserendum foret, ergo omnexnU-ptiae, etiam sine in manum conventione sunt Une eaedemque, qua ratione duae uxorun LDrmae, quas omnes agnoscunt, hos ex bonis auctoribus adstruximus,everterentur. A gumentum Merceri a disiarreatione uehim

est incongruum inconveniens, quidem dissa

208쪽

IN MANUM CONFARREATIONE. 6 aisArrctatio est dii lutio matrimonii non curiisvis, sed confarreatione contraeti. Prae-rrea inanissimum est argumentum, quod laxamus & Tholosanus ab eodem conis eationis coemtionis tanquam conventio 1 in manum effeta ad ritus eosdem duxe4tunt, Riaasi utraque unus idemquein manum

zonveniendi modus sit, quod idem utriusquaeffectus, ast 1ane utraque conventio in ma arium, ergo utriusque idem effectus, qui est

in manum conventionis, unde evenit, ut ea,

quae sive coemtione sive confarreatione in manum Convenit jus sui heredis consequatur,4 viro materfamilias fiat, quod Abrai nug& Tholosanus urgent, iisque concedendum est Sed alio modo confarreatione, iterum alio modo coemtione, si sus alio modo usu licet eodem effectu in manum conveni tur. Sic adoptiovi arrogatio utraque est genus transitus m alienam, fit diverso modo,sed eodem patriae potestatis effectu A Bacho-vio non uno modo erratum in his,quibus sententia ejus est sussulta. Falsum enim, contfarreationem solis Pontificibus Flaminibus-oue convenisse v. g. δε- superius jam comsutatum Boethii commentum ex Gellio enim, ad quem provocat Bach ius,nihil, test probari, sola coemtione matremfamuhHhaberi. v. c. a. g.s. ω . quibus collapis, &ea,quae uidem superstructa,nunoquoque col-

209쪽

16 CAP. IV. I E CONVENTIONE labascunt, qua ratione tandem confarreatio cum Abramo ritus Ceremoniasque , me nuptiis per conventionem 'in manum jam contratas accederent,posilint haberi, poste quam Ulpianus Fragm. κ& Tacitus An LIV. Issi farre sive confarreatione in manum conveniri, non confarreationem conventi ni in manum accedere, prodiderunt, ne mi nus Servius IV Dei docuit,conventionem in manum eo ritu perfici, quae ad farreatas nuptias pertineret vid. quae deduximus c.

sp detur Satis credo nunc lucescit, Tholosati conserreationem in coemti

eoviemque in manum Conveniendi modos. Iam nobis cum Tholo no, Mevardovi Mercem res erit qui coemti nem in confarreationis locum successisse diversimode existimarunt, ilia atque alia ratione probatum dare elaborarunt. Dicam primo loco, quod res est, quid statuendum nobis videatur Romuli aetate conventio in manum UNA&si ΜPLEx fuit, nimirum itata, quae EX SACRI LEGI Bus fiebat, a communicatione farris CONFARREATIO appellabatur Neque enim alterius, quae se-Crorum bonorum particeps esset, meminerunt lux Ronauli., cum illam exponeret,

210쪽

Dionys, quam ejus, quae ex sacris legibus in

manum convenisset, ut hactenus verum sit, quod animadversum a viris doctis Gregor. Tholos, Raevardo Conano, Mercero, Psito ad Tae. IVibia, confarreationem fuisse Primum antiquissimum Tolum in manum conveniendi modum. Succedentibus rem Poribus non quidem in locum confarreatio nis successerunt, sed supervenerunt alii duo Conventionis in manum modi si ui a Cic. o Tucco memoriantur se coemtis se usus, ritu a confarreatione distinctii sed effectu eodem Quod quo tempore factum sit, quanquam ignoramus, licet tamen suspicari,quemadmo-Quin in liberorum adoptionibus imancipationibus imaginariae mancipatione erudentum cautionibus inductae vid. Gravina. d. o. I p. 7a ita in conventione in manum uxorum, simili ratione easdem mancipati nes admissas. Neque minus usucapionem L. XII in uxoribus, ut in rebus mancipi, annuo usu constitutam successisse in locum Confarreationis coemtionem dici non potest,

quoniam confarreatio etiam, cum uxores emtione in manum convenirent, semper

constitit non solum Augusti tempore, qui in Conserreatione quaedam ex horrida antiquitate ad praesentem usum flexerat, sed etiam Tiberii aetate, utpote qui ex SC nihil ines plus staminum de confarreandi insituto dein a --