장음표시 사용
31쪽
tractatum septem dissertationibus absolvemus, quarumPrrma, Erit de Incarnationis possibilitate. Secundat, De ejus convenientia. Tertia, De ejus necessitate, Quarta, De ejus existentia. Quinta , De ejus causis. Sexta , De ejus quidditate. S tima, De ejus termino, nempe de Christo
De Incarnationis possibilitate. Ivota. Duo circa Incarnationis possibilitaten expenduntur; primum, si ne possibilis Incarnatio; secundum, utrum possibilitas In Curnationis ratione naturali possit demonstrari. Ρro quo Solvendinsupponimus, quae in tractatu de S S. Trinitate aὶ uotavimus , demonstrationem aliam esse a priori, per causas; aliam a ρο ιeriori , per essectus. Item aliquid posse demonstrari, vel positioe , vel ne tipe, supposita, Vel non supposita mysterii revelatioue. His , inquam, suppositis sit;
'sterium Incarnationis est possibile. Est non solum contra Gentiles, sed etiam contra Socinianos, qui Omnes, quas possutat, rationes contra hujus mysterii possibilitatem opponunt. Prob. I. Quod revera peractum est, illud est possibile ; atqui Incarnatio revera peracta est, ut planum siet Dissertatione quarta p
Prob. 2. Illud est possibile, quod nullam involvit repugnantiam; ergo, etc. Prob. min. Si quam Incarnatio involveret Tepugnantiam, haec peterptur vel ex parte Verbi assumentis, vel ex parte naturae BSSumptae, Vel ex parte unionis utriusque ; atqui ex neutro capite repugnantia deduci potest, ut patebit objectionum solutione; ergo. Objectiones ex parte Verbi assumentis.
Objietes i. Illud implicat eontradictionem , ex quo sequeretur Deum fore mutabilem; nam tu illa suppositione, esset Deus, et non esset; esset ex hypothesi; non esset, quia immutabilitas est Deo esse tialis, Malac. 3. Ego Dominus, et non mutor: Atqui ex possibilitate Incarnationis sequeretur Deum sore mutabilem; ergo... Prob. min. Quod acquirit novam formam: vere et proprie muta iur atqui Deus , supposita Incarnationis possibilitate, acquireret novam sermam, videlicet humanam naturam, quam antea non ita bereti ergo. Resp. dist. major. Quod acquirit novam sermam, tanquam subm
32쪽
de Deo Incarnato. 29ἰeelum quod ab illa forma perficiatur, Vere mutatur contra anquam terminus qui illam formam, ultimo complet ac perficit, nego maj.
Atqui Verbum divinum acquireret HoVam formam, tanquam terminus qui illam ultimo compleret ac Persiceret, conc. tanquam subjectum quod ab illa Arma perficeretur, nego min. Itaque Verbum divinum per Incarnationem non recipit iu Se humanitalem et cons quent ei non est subjectum ab illa persectibile, sed est terminus illius Intrinsecus, quatenus, seipsum illi communicando, illam perficit ac ultimo complet, subindeque non mutatur. Inst. I. Uerbum divinum per Incarnationem reciperet in se humanitatem; ergo esset subiectum ab ea perseoli bile.
Prob. ant. Qui de non homine sit homo intrinsece, recipit in se humanitatem tanquam illius subjectum ; atqui Verbum divinum per Incarnationem de non homine fit homo iutrinsece; ergo.' Resp. dist. n. v. Qui de non homine fit homo intrinsece per sui
Conversionem inhumanitatem, conC. Per assumptionem humanitalis, solamque illius terminationem, nego mes. utide D. Allianasius in Symbolo ait: Deus fictus est homo non conpersione dioini atis in carnem ' sed assum ρtioue humauilatis in Dium. Pioindeque iii Incarnatioue nulla prorsus facta suit mutatio in Verbo divivo. Inst. 2. Verbum divinum per Incarnalionem reeiperet novam denominationem intrinsecam; nimirum, denominationem hominis. ergo rcciperet in se humanitatem, ae proinde mutaIetur intrinsece. Resρ. dist. ant. Reciperet novam denominationem intrinsecam petitam ab unione substantiali et iti trinseca sui cum humanitale, conc. petitam a sorma intrinseca de novo ita se recepta, nego ant. Itaque Verbum divinum per Incarnationem recipit intrinsecam hominis denominationem. quia intrinsece uti itur humanitali; sed per illam unionem humanitas non perficit Verbuin ; econtra Verbum persicit humanitatem , proindeque tota mutatio in naturam humanam refunditur, quae recipit personam Verbi, Cui substantialiter unitur, et per quam termitiatur omnimoda illius communicatio. Inst. 3. Qua ratione natura humana dicitur mutari per Incarnationem eadem Verbum divinum diceretur mutatum sergo in ii traminiae naturam re lauderetur.
Probat. ant. Ideo natura humana dicitur mulari, quia in se ricipit naturam divitiam, cui antea nota erat unita personaliter; atqui similiter verbum divinum per Incarnationem in se recipit naturam humanam, quam sibi copulat personaliter, cui antea noti erat unitum; ergo pari ratione per Incarn tionem dicitur mulari. Resρ. nego min. Dis paritas enim est. quod Verbii in divinum sibi copulat naturam humanam per modum terminantis illius dependentiam in ratione personae; econtra natura humana in se recipit personam Verbi tamquam intrinsecum sui complementum, ita ut
jam non in se subsistat. sed in Verbo, per quod ultimo completur Oubflautialiter, sicque intrinsece perficitur.
33쪽
3o Tractatus Inst. 4. Humanitas est intrinseea Verbo; ergo in illo recipitur.
Resst. nego conseq. Non enim humanitas est Vorbo intrinseca , quod recipia iur in illo ut subiecto sustentationis; sed quod subsistat . vi substantiae Verbi, id est, quod a Verbo .supplente desectum sta sistentiae proprie, accipiat ultimum complementum substantiale et
Obietes a. Actus purus non potest uniri eum ullo alio; atqui
persona divina est actus Purus: ergo. etc.
Prob. 'nu Actus purus non potest dicere polentialitatem ad aliud, alias non esset purus; atqui si persona divina uniretur cum alio, diceret potentialitatem ad illud; ergo. Rem. dist. min. Si persona divina uti iretur eum alio per modum Pariis componentis , conced. per modum termini infiniti supplentis vices alicuius termini creali uero min. Porro Verbum divinum in Christo non habet rationem pariis proprie dictae; pars enim Proprie dicta, est quid incompletum et persectibile a sua comparte ἔatqui Verbum divinum est infinite completum et tam persectum se εolo, quam compositum , quod ex ipso ei humanitate re ultat, er
st .I. Persona divina non potest uniri cum humanitate, nisi cum ipsa constituat unum per se; atqui ex pluribus non potest constitui unum per se; visi unum eorum habeat rationem actus . Gud
vero rationem potentiae; ergo. 'Resp. dist. min Ex pluribus non potest constitui unum per se, nisi, etc. si illud unum per se . sat per compositionem et consormationem, cone. si fiat per terminationem dependentiae unius ad aIlerum , nego min. Porro Verbum diviniant unitur humanitati. ut . Constituat unum per se, nempe Christum . non per modum cDmpositionis formalis . sed duntaxat per modum personae divinae termi nantis ac supplentis vicem personae crealae. Inst. 2. Quae constituunt unum per se, sunt enlia incompleta ἔergo habent rationem actus et Potentiae. ιRe SP. dist. ant. Quae constituunt unum per se, in ratione u turae, Couc. in ratione suppositi, nego ant. Porro Verbum et natura humana in hoc mysterio constituunt unum per se non in esse nai Fae, sed tu esse suppositi. sub qua ratione natura assumpta propria εubsisentia, est incompleta. Verbum vero assumens est insiuite com Pleium in omni ratione, unde non est persectibile, sed hulnaui talis persectivum in ratione suppOSici. Inst. 3. Verbum. divinum non potest complere naturam creatam in ratione suppositi; ergo.
Prob. ant. Quod complet aliquid, se habet per modum cau ae illius; sermalis; atqui Verbum divitium non potest habere, rationem
cavsae formalis; ergo, etc. . ux
Rev. dist. arit. mai. Quod complet aliquid, per modum formae
34쪽
da Deo Incamgto. 3Indhaerentis et incompletae, con. per modum termini insinite persecti et nullatenus persectibilis, nego mesor, Porro sic Verbum divinum complet naturam humanam , quae sic a Verbo lcrminata, in se non subsistit, sed in Verbo, cujus fit natura.
objicies 3. Si verbum divinum incarnaretur, Pater, et Spiritus Sanctus , simul in cartiarentur i salsum conseq. ergo. Prob. maj. Tres personae unam eandemque numero habent naturam; ergo una non potest incarnari , quin caeterae incaritentur.
Res 'Ond. nego conseq. Baiio est, quia unio, in Incarnatione , Don est sacta in natura tribus personisaeommuni, sed facta est in persona Verbi realiter distincta a personis Patris; et Spiritus sancti. Objectiones eae parte naturae humanae
Obicies i. Ut Incarnatio sit possibili , necesse est ut natura humana sua propria spolietur subsistentia; atqui Datura humana nouPotest sua propria spoliari subsistentia ; ergo. Prob. min. Persona definitur: Naturae rationaliis indioidua sub stantia et atqui impossibile est dari aliquam naturam actu existentem, quin sit individua substantia; ergo Dalura humana non potest spoliari sua propria subsistentia. Resρ. dist. minor. Quin sit individua substantia, si to indicidua, Sumatur pro lo singulari, conc. si sumatur pro incommunicabili alteri ut supposito, nego min. et conseq. Itaque, indioiduum Sumitur duobus modis, x. ut significat substantiam actu existentem extra cau- Sas, Singularem, et determinatam. 2.Ui denotat substantiam incommunicabilem alteri tanquam supposito, et ita per se , nou in alio , existentem; satemur non posse dari naturam actu existentem, quin sit individua priori modo, qui spectat ad uni latem.numeriCam: ne gamus autem non posse dari naturam actu existentem, quin Sit in di Vidua posteriori modo per propriam subsistentiam ; potest exii muniri substantialiter cum alia substantia persectiori . nempe cum Ver bo divino, in quo casu non subsistit subsistentia propria, sed .ub'sistentia Verbi, a quo substantialiter perscitur et completur, tu qu0sistit, a quo terminatur, et cujus iuris lota efficitur. Iu St. t. Subsisteritia non distinguitur ab ipsa substantia; ergo ua'
tura humana non potest sua spoliari subsistentia. ResV. dist. ant. Subsistentia non distinguitur a substantia , i an quam res a re, Cong. lanquam modus a re modificata, nego arat. Itaque Subsistentia est modus. quo substantia ultimo terminatur, et
redditur incommunicabilis alteri tanquam supposito; purro res ali qua integra subsistere potest absque suo certo subsistendi modo, V g. digitus sine inflexione. HSt. a. Subsistentia est ipsa met natura; ergo non distinguitur di, illa tanquam modus a re modificata.
35쪽
Resp. dist. ant. Subsistentia est ipsamet natura, praegupposit Us, eon. sor maliter, nexo ant. Itaque subsistetitia Praesupponit naturam, sed secundum se et formaliter nihil aliud est quam negatio communicabilitatis, seu , unionis substantialis cum alia persectiore, quaci negatio tollitur, cum natura humana personam Verbi in se recipit, quia tunc desinit esse sui iuris , ac proinde desinit hahere subsistentiam propriam, cum desinat habere illius effecium; qui est reddere naturam proprii sui iuris, non autem alieni. Inst. 3. Suhsis letalia est modus magis intrinsecus substantiae . quam figura quantitati; atqui non potest quantitas actu separari ab omni prorsus figura; ergo nec humana natura ab omni prorsus supposito. Resp. conc. totum. Neque enim dicimus naturam humanam ita mysterio Incarnationis privari posse omni subsistentia , sed solum privari posse sua propria' subsistentia , cujus tamen loco participet alienam persectio uena, puta divinam qua perficiatur et ultimo com
Inst. 4 Natura humana non potest existere per existentiam alienam ; ergo Deo potest subsistere per subsistentiam alienam. Resρ. nego conseq. Dis paritas est, quod existentiae essectus , sit naturam actu et formaliter ponere in seipsa extra nihil, ergo , haci sublata. impossibile est hane naturam actu remanere, quia Deo ser malis essectus ahsque sua causa conservari potest, nec ab illa separari; ali usi ui et natura simul existeret, et non existerci; at Vero subsistentia non facit naturam es e actu, sed illam solum reddit Incommunicabilem: porro indisserens est ut incommunicabilis reddatur per
propri P subsistentiam , vel per alienam persectiorem , aqua persi
Obietes. a. Si natura humana in Verbo ea reat propria subsustentia , erit in statu violento; consequens repugnat; eri O. Prob. seq. maj. Quod frustratur appe itu naturali , est In stata violento; atqui si tiatura humana in Verbo careat propria subsistentia, frustrabitur appetitu naturali q uem habet ad propriam subsistentiam, ergo, etc.
ReSP. nego maj. Neque enim violentum diei potest quidquid ab
auctore naturae fit ita creaturis , immo praecipuus naturae ordo tu hoc consistit. ut omnia Creatori ad nutum obediant: ergo cum ipsi obediunt, non possunt dici violentiam pati; porro natura humana polentiam passivam Obedietitialem habet ut terminetur subsistentia Bliena, saltem increata; et ideo nullam patitur violentiam per illam terminationem, per quam in statum nobiliorem exaltatur. Objectiones eae parte unionis Verbi cum natura humana.
objicies. i. Inter unibilia debet esse quaedam proportio; atqui inter Verbum diuiuum et naturam humanam uulla esset proportio
36쪽
de Deo Incarnato. 33 quippe Verbum divinum infinitum cst, natura vero creata finita; ergo rion sunt intc e linibilia Resy. dist. m0. Debet esse Proportio habitudinis, quGlis est inter persectivum ei Perfectibile, terminatis et terminatum, conc. proportio ei illatis ad cutitulum, nego um . Licet Ergis inter Verbum et Daturam humatiam nulla Sit Proportio utilitatis . est tamen Proportio habitudinis, quatenus natura humana est terminabilis. et verbum infinite ierminativum. Sic licet inter Deum videndum et ut ellectum Creatum. Dulla sit proportio erili tutis , cum inter utrumquesti infinita disiatilia , Dihilominus intellectus creatus elevari potest ad eliciendam visionem iniuitivam, per quam Deo unitur m ratio-De objecti, propter habitudinem, quam creatura intellectiva habet
Substιmes: Iustii tum et finum non possunt simul uniri in ratione termi uantis et termitiati ; ergo nulla solutio. Prob. sub s. Infinitum et finitum magis invicem pugnant quam duo contraria; atqui duo contraria neque utit esse simul in eodem subjecto; ergo infinitum et sui tum non possu ut simul esse iii eodem supposito. Resi'. dist. maj. Magis invicem pugnati t. in persectione, conc. in incompossibilitate . nego maj. Porro incompossibilitas contrariorum Provetiit duntaxat ex eorum repugnatilia naturali; sed Verbum divinum ci natura liuiuatia nullam ititer se habent repugnantiam respectu eiusdem suppositi, ut consequenter, quamvis sim magis diversa, quam contruria, possunt facilius subsistere tu eodem supposito . quam duo CD ulraria. objicies. a. Implicat contradictionem utium et idem esse simul mortale et immortale finitum et infinitum, etc. atqui ex uni orae naturae divitiae et humanae in uno suppo, ito illa omnia sequuntur absurda ; ergo. Rem. d. st . maj. Implicat utium et ident esse simul mortale et immortale, et C. ei sub eodem respectu , conc. sub diverso respectu, nego maj. Porro Deus incarnatus ratione Dalurae divinae es L immortalis . et ratione naturae humanae est mori illis: at compositum aliquod esse mortale sub uno respectu. et immortale sub alio, Dora sunt contradictoria. quia contradictoria dubciat esse de eodem secundum idem, ex Philosophis. Inst. I. Ex unione naturae divinae et humanae in uno Verbi supposito , duo saltem gravia sequere ulur ii coni moda ; Primae m. quod Verbum divinum localiter moveretur ad motum humatitia talis. Secundiam, quod natura humati a. quae Verbo divitio subsisteret, deberet esse ubique, sicut ubique vurbum est; atqui illa duo
sunt absurda; ergo. Resρ- nego sequel. ant. Ei utrumque incommodum oppositum.
1. Quidem Verbum divitium itoli movetur ud in Dium humutiit iis, Charmes, Tom. III. 3
37쪽
quia est immensum, et per suam immensi talem ubique est 2. Natti-ra humana non potest esse ubique sicut Verbum, quia ubique non terminatur a subsistentia Verbi, sed in certo quodam et determinato spatio. Inst. a. Ex unione utriusque naturae in uno Verbi supposito , sequeretur divinam hypostasim non esse immensam; salsum eo
se l. ergo . Prob. ant. HypostasIs non Ualet uItra naturam a se termina iam
extendi; ergo si hypostasis divina terminaret Daturam humanana ,
Resp. dist. aut . mpostasis non valet ultra naturam propriam a se terminatam extendi, couc. ultra naturam alienam quam faeti subsistere . nego ant. Porro natura propria, qua in divitia hypostasis terminal, si divinitas,quae cum sit ubique, eam ubique terminat.
Objieles 3. Ex Verbo divino et humanitate non potcst fieri unum per sei ergo nou Possunt substantialiter utiiri. Resρ. nego ant. Nam ex Verbo divini et humanitate assumpta. resullat unum per se subsistens in duabus naturis, nempe Christus Dominus, qui est Deus homo. Inst. Eritia completa non possunt constituere unum per se; atqui Verbum divinum et humanitas sunt entia completa; ergo. Resp. dist. maj. Erilia completa tum ratione naturae, tum ratione personae, non possunt cotistituere unum per SE. corc. Completa ratione naturae. Sed quorum unum sit in completum ratione personae. nego m0. Porro in Incarnatione Verbis in divitium est omnimode completum; verum humanitas assumpta, est completa in ratione naturae tantum, cum a Verbo compleatur in ratione suppositi: undo non habet Fuam lola litatem, quae est terminatio uaturae in se, ratione cuius est sui juris, et incommunicabilis alteri ut supposito.
Possibilitas sterii inearna ionis, sipe suyyosita, sise non suP- posita illius repelatione , potest qtiidem ratione natarati demonstrari negative, sed nulla omnino ratione potest demonstrari positive.' Prob. prima pars Illud demonstratur negatioe . quod ii ullo nrgumento insolubili potest impugnari; atqui possibilitas mysterii Incarnationis nullo arguimento insolubili potest impugnari, ut constato propositione superiori. in qua momenta quae a Paganis contra eam obiis solent, suerunt dissoluta; ergo et :Prob. secunda Pars. l. Illud mysterium nulla ratione naturali 'potest demonstrari positive, quod sola revelatione cognosci potest patqui, ex Scriptura. mysterium Incarnalionis sola revelatione cognosci posset: Coloss. i. Hsterium quod absconssitum fuit a Ia cutis, et generationibus, nune autem manifestatum est in san-
38쪽
Ctis eius , quibus potuit Deus notas facere dioitias gloriae sacramenti h&jus' in gentibus, est Christus. Ergo. Hinc Coucilium Toletatium XI. cap. I. de consessione fidei: ait:
marius Girgivis, nec ratione colligitur, neα exemPlo monstratur; quia si mtione colligeretur. Nou esset admirabilis: si exemplo,
non esset singtilaris. Idem habet Divus Augusti Dus 3. ad Volusianum, ubi addit Demtis Deum aliquid posse, quod nos fateamiar in oestigare non PoSSe. In talibus rebus tota ratio facti, est Potentia facientis. Prob. Id ratione. Omnis demonstratio sit a priori, et per causam, vel a posteriori, et per essectum; atqui mysterium Incarnalicitiis nec a priori, Deca posteriori Potest demonstrari; non a priori, quia nihil est in rerum natura, quod sit causa naturalis hujus mysterii. aut quod naturaliter exigat ejus dispensationem; non etiam a Posteriori, cum ti ullus sit essectus in rerum natura, qui necessariam habeat cum hoc mysterio connexionem; ergo nulla ratione naturati demonstrari potest. Solountur Objealiones.
Objicies Irid naturali ratione potest demonstrari possibile, quod
Naturali ratione cognoscitur non repugnare; atqui naturali ratione Cognosci potest mysterium incarnationis non repugnare; ergo. Hesy. dist. maj. id Daturali ratione potest demonstrari possibile, quod, elc, Dega live, solvendo nimirum omnia quae in contrarium asseruntur argumenta , Conc. Positive, seu per Causam aliquam aut esseclum quo possimus Cognoscere et probare talem possibilitatem, nego maj. solutio patet ex conclusione praecedenti. Inst. I. Evidenter solvere omnia argumenta impossibilitatem incarnationis suadentia, est Incarnationis possibilitatem demonstrare Positive; olqui intellectus perspicax et persectus , potest evidenter Solvere omnia argumenta impossibilitatem Incarnationis suadentia:
Neόρ. dist. maj. Omnia argumenta solvere evidenter positive, Conc. Nega live, nego maj. Equidem intellectus perspicax potest ar- 'Sumerata quae fiunt contra Incarnationis possibilitatum. solvere evi denter, negatipe, negando nimirum principia ex quibus itiseruntur, ut ostendendo illationes ex illis principiis non convincere, Deo evidenter probare illud mysterium e,se impossibile: sed 'tion potest illa solvere evidenter positioe, nimirum Ostendendo evidenter, quod Principia, ex quibus procedunt , salsa sunt et consequenter quod Corum contradictoria sunt vera ; ergo nondum potest demonstrare tale mystcrium esse possibile, sed dubitare potest an aliqua principia naturalia sibi, divinitus saltem , sint occulta, ex quibus aliqua
hujus mysterii implicatilia deduci possit. Inst. 2. Intellectus Perfectus, v. g. angelicus, evidenter positiμο
39쪽
36 T aetatus Dognoscit Deum posse esscere quidquid non implicat contradictio
nem; atqui mysterium Iticarnationis nou implicat contradictionem;
Resp. dist. maj. Ρolest evidenter Positive cognoscere Deum posisse essicere, inde ierminale et in genere, quidquid , etc. Conc. delerminate et in particulari, nego maj. Atias Dei omnipotentiam . in qua sunt omnia possibilia. comprehenderet, quod est impossibile. Subsumes.; Atqui Angelus evidenter positive cognoscit nullam esse contradietione ut, quod Deus fieri possit homo, ergo nulla solutio. Prob. subsumpr. Angelus pol est evidenter cognoscere subsisten iam divinam tu finitam esse ita terminando, et subSis lentiam Daturae creatae ab illa esse dis iuetam;ergo potest evidenter cognoscere, quod subsistentia divina possit supplere vices personat itatis ci calae,
terminatido naturam Creatam. .
Resp. nvo conseq. Quamquam enim Angelus cognoscere po*sit subsistentiam divitiam esse iiiii uitam in terminando. et subsisten in iam creatam esse distinctam et Separabilem a natura humana , tamen noti Potest cognoscere Naviraliter, quo pacto Verbum unirii posset humani tali; quippe no Posset Oognoscere an subsistentia humana esset a sua Natura realiter separata; et utrum ipsa natura subsisteret subsistentia Verbi, siquidem ille subsistetidi modus, est ordinis supernaturalis, et obedientialis. Inst. LAngelus Naturaliter cognos re potest, naturam humanam posse spoliari propria subsis lenti λ; ergo Da uraliter potest cogno Cere, naturam humanam posse subsistere subsistentia verbi. Resp. transeat ant. nego conseq. Quamquam enim Angelus posset naturaliter cognoscere naturam humanam Posse spoliari propria subsistentia. Non Sequitur tamen, quod possit naturaliter c gnoscere eum subsistere subsistentia Verbi; tum quia insititia est. inter naturam hnmatiam, et Verbi subsistentiam , disproportio; tum quia posset judicare Deum conservare illam Daturam individualem absque omni subsistentia, sicut de facto consorvul species eucharisticas absque oriatii suriecto. Dixi: transeat. an . Quod mutii Negant. i. Quia nullum est inuaturalibus exemplum, quo Constet naturam creatam spoliari posse subsistentia si hi propria. a. Quia natura humata a lia determinata est ad propriam subsistentiam, ut absque ea naturaliter non possit
Inst. Cum Angelus comprehendat naturum humanam. Cognoscit omnes modos, quibus illa existere potest; ergo cognoscit eam subsistere posse per sub,istentiam Verbi. Resρ. dist. ant. Cognoscat omnes modos naturales, quibus potest subsistere, conc. superuaturales et Obedientiales, nego antec. Alias comprehenderet omnipotentiam Dei; porro modus. quo natura L
mana subsistit in Verbo, est superuaturalis et obedientalis.
40쪽
de Deo Incarnato. 37 ra tabis, S. Lucae 4.dieitur, Mibani autem daemonia ct mutiιaelamantia H dieensiar quia tu es Filius Dei, et Oncrepans non sinebat ψa loqui, qtita sm hane eum esse Christum. Ex q o sic ar Rumenine: daemones cognoverunt Iesum Naa re um esse Christum L,eam es hominem; atqui illud Doneognoverunt per revelationem divinam, cujus erant incapaces, ergo Cognoverunt per nativam intestistendi virtutem. Res'. 'dise. --. Daemones cognoverunt, e e. conjecturaliter, conc, certo et evidelitir, nego nia j atqui illud Don cognoverunt per revelationem divinam sibi immediate iselam , cone. per revelatio nem in Seriptura exaratam. aC miraculis declaratam , nego mmdPotuerunt ergo daemones. tum ex vatici iis Prophetarum, tum ex intrandis operibus quae Iesus quotidie operabatur , cogitos ceresstriu esseMessiam Promissum, quae cognitis erat eouleoturalis, non Cer A et evidens, unde lenialor ad eum accessu qu uerens, sι Θιιus
Ohicies. a. Ratio natura is suadet mysterium Incarnationis esse evidenter credibile: ergo pariter suadet esse evidenter possibile. Res' nego conseq. Disparitas est. quod credibilitas rei sumitur
ab auctoritate dice iis fide digni; aude quo quis magis judicatur Verax in dicesdo. eo etiam saethus et firmius ei fides datur. At possIbilitas rei petitur ex luternis inius rei principiis a quibus habet quoa
Dori rep euet, nec ullam involvat eou radicli Mnem.
O ieies. 3, SS. Putres variis exemplis naturalibus possibilitatem Insarn aliouis demonstrant, qualia sunt, unio animae spILitualis cum porpore materiali in homine; inιertio rami in arborem natura diversam: coniunctio ignis et serri in serro candelite, etc. ergo. Resse nego am. Equidem illis exempli A posvihilitas Incarnationis potest illustrari ac verosimilis reddi. supposita illius revelatione, eortue sine illa exempla usurpaux SS. PP. verum illis nullo modo potest demonstrari, sive supposita, sive Don supposita illius mysterii revelatione; linitio illa omnia Symbola, seclusa revelatione; uullam huius mysterii suspicionem possunt ingqrere . cum Dultu hominum. ante hujus myMerii revelationem, quidpiam de ino u
De inearnationis conoenientia. Nota. Conveniens hic dicitur, id quod decens ae consentaneum est: quia vero conveuieulia explicari non potest sine relatione rei eonvenientis, ad rem, cui convenit: ideo quaeritur, utrum Incarnatio fuerit conveniens. I. Deo Redemptori; a. Homini redimendo ;3. Toti universo; pro quibus solvendis sit: