장음표시 사용
321쪽
aliud in Evangelio Christus effecit , quam ut an.
tiquum sanctificationis Sabbati praeceptum innovaret. Magna porro moderatione in diebus festis multipli eandis usi sunt Apostoli, fideles doctrinae executo res , quam ipsis divinus Praeceptor tradiderat, eo-xumque Successores Episcopi primorum quinque saeculorum decursu paucisti mos de novo instituerunt. Probe enim ipsi noverant, eo magis venerabiliora eSSeffesta, quo rariora sunt, nec Ecclesiae claristianae splendorem aut sanctitatem in festorum multiplicitate , sed potius in bonorum fidelium numero reponendam es- Se . Hinc numquam maior dierum festorum cultus enituit, quia numquam rarius recurrerunt; neque
magis decora fuit Ecclesia, quia numquam meliores christiani extitere. Uerum violenta barbarorum in occidentalem Europam et in meridiem irruptio disciplinam Ecclesiae depravatis ipsorum moribus corrum- Pens neque festorum christianorum systema intactum a Communi depravatione reliquit. Hinc enim Episcopi reputantes in melius mores esse vertendos, si pinpulus Ecclesias saepius frequentare cogeretur die&festos multiplicarunt, et simul etiam inutilem pro
ipsorum observantia rigorem auxerunt . Inde vero popuIus externum potius quam internum Cultum Proinsecutus paulatim sibi persuasit, ut Deo placeret , ipsum pluribus institutis festis coli oportere , quia de propriis motibus reformandis iuxta charitatis regulas cogitaret. Hoc permotus errore , quem igia Tantia peperit, et deinceps Cleri cupiditas fovit, in- Ordinatae devotioni totum sese dedit , brevique eo ductus est , ut dies festos propria auctoritate decerneret , quos festos devotionis, Voti , et Popularis consuetudinis appellarunt. Horum pseudo devotorum importunitas opinione suffulta , quam tunc temporis Regulares obtinebant , tot postea fe
322쪽
starum , quae universam Ecclesiam brevissime occii pa erunt , approbationem , aut concessionem suo ripuit. III. Uerum apposite Canonicis Lugdunensibus , occasione novae festivitatis Conceptionis B. Μariae Uirginis, S. Bernardus dicebat epist. I74. festorum pluralitatem non exsulibus Evae filiis, miseris lacry. marum vallis habitatoribus , sed Caeli Civibus comvenire. Et revera , cum novorum festorum instit. tio ex veteribus non observatis, et ex falsis notionibus naturae , et finis earumdem solemnitatum originem duxerit, mirum non est , si populus omnium contemptor evaserit. Gentilis enim licentia , et trudaicum otium ad christiana festa profananda conitinuere vires; hincque tantum abest, ut festa ad fideli. um charitatem eAcitandam inserviant, ut potius au .gendae concupiscentiae, quae peccati Adae maxime abominanda filia est , occasionem praebeant. Hinc
populus , qui maxime doceri indiget , dum diebus
festis religionis suae scholas frequentare deberet , comessationibus , ebrietati , ac ludo vacat. Hinc denique dum fidelium spiritus diebus Sanctorum me moriae consecratis saucia quadam laetitia commovendus esset, dum unica eorum fiducia misericordix Dei, qui Servos suos sanctificavit, roboranda esset, veterum bacchantium furores et crimina in rudi qui dem populo profana ebrietas renovat , divites autem inter nuditatem , cfflamitates, atque miseriam fratrum suorum luxurians fastus et ostentatio ad vanitatem , superbiam, et Immisericordiam exercendam sollicitat. Uno verbo talis est in hac saeculorum Dece festorum abusio, ut proprie loquendo non nisi peccatis multiplicandis , et aggravandis inserviant .
IV. At vero cum spiritualibus damnis etiam cor-
323쪽
Poralia coniunguntur 3 quare non minus Reipubli Cae, quam Ecclesiae interest, ut hisce malis proin ptum atque efficaX remedium adhibeatur. Abstinen tia ab operibus servilibus , quae eo tantum fine die bus festis praeceptabest, ut ipsorum sanctificatio pro moVeatur , tantum abeSt, ut in hodierna morum re laxatione , et nimia festorum christianorum musti plicatione finem.suum consequatur ,αut potius ipSorum profanationi materiam subministret, et non par Vum Privatae publicaeque oeconomiae asserat detri. mentum . Cum humani spiritus ignorantia non sineret, Ut populus probe cognosceret,iservilium operum prohibitionem eo tendere , ut in charitatis operibias magis se exerceret, in huius praecepti cortice stetit, et ab operibus abstinens satis, adeptum credidit finem Praecepti; per quod tamen sanctificationi festorum ob staculum removetur, non adiumentum suppeditatur. Hinc cum servit fum operum abstinentiam veluti praecipuam divini cultus partem accepisset, ridicula atquae digna lacrymisHiudaicae interpretationis conSectaria in christiano populo renovata sunt. V. Diebus festis otium aeque sterile ac perniciosum laboriosis exercitiis succedit, et dum omnis, quae ab ipso inseparabilia sunt , mala producit, Ecclesiam dierum sacrorum profanationem Plangere, et de suorum civium damnis atque miseria Princupatum dolere conspicimus . Adeo evidenter festa cum publica oeconomia eκ hac parte connexa sunt, quantum evidens est, omnium regnorum vim atque selicitatem ab annuae reproductionis quantitate de- Pendere , sive ab operum laborumque hominum Summa, qui artibus, commercio, et agrorum Culturae Vacant. Donec festa intra prudentiae , et chariatatis limites restricta suere, damnum quidem Pati batur Principatus , sed tolerabile , utpote neceSsMi.
324쪽
um aut saltem utile ad aequilibrium inter bonum populi spirituale et temporale servandum . Verum statim ac inordinatae devotionis spiritus una cum festis dissipationis et inertiae dies pro artificibus mutitis lieavit ; industriae iura manifeste laesit , fructus, atque divitias tum privatas tum publicas imminuit, atque inutiliter, immo cum divini cultus detrimento. et Ecclesiae dolore bono publico detrimentum attinlit . Ad hoc politicum vinculum inter festa et Principatum alludere voluit Pius IV. populo Romano respondens. qui de novo ab eo Pontifice imposito pro frumento vectigaIi querebatur: Vos longe iustius see Parato IV. Ae orare par est, qui solidum vobis diaem et labori destinatum stilaraxit , inuisuta Catia.drae S. Petri colebritate . VI. His publici boni coni derationibus praecupue impulsus Augustissimus gloriosae memoriae Parens, et Decessor REGIAE CELSITUDINIS lege die I 8. Septemb. ann. 1749, promulgata ad aliquam festorum Teformationem processit Plura posterioribus saeculis invecta ad solum missam audiendi praeceptum redacta Sunt, et opera omne genus Sicuti in. aliis profestis. diebus permissa. Quamvis haec Constitutio maximi tunc temporis momenti ess: Videretur, et sussiciens poditicjs malis remedium . nihilominus Pistoriensis Synodus continere se nequit , quin Supre mae R. C.'prudentiae humiliter subiiciat considerationes et vota sua hac super se, cuius ex aequo inceresd Ecclesiae et Reipublicae. VII. Quamvis lex anni 1749. praesertim respiaceret dierum augmentum, quibus operari licitum es set , proprio tamen ipsius reformationis vitio totum
finem suum, Consecuta non est. Subsistens enim adhuci
Praeceptum Missae sacrificio assistendi his diebus festim reformatis, non solum taliam tu populi mentibus
325쪽
opinionem roborat, qua creditur sanctificari festa per solam divino Sacrific o assistentiam , sed etiam comfert ad alias non minus falsas persuasiones confirmari das, quibus hi dies cum festis integri praecepti confunduntur. Cum enim populus natura sua ad oti una magis, quam ad laborem sit proclivis , his occasio. nibus libenter utitur, ut Religionis velo pigritiam suam Contegat. Hos dies, quos semifestos Vulgus aP'Pellat , artificum Coetus more suo, idest otio et si heriore animi relaxatione sanctificandos arbitratur. Qui prae ceteris moderati sunt, officinas suas PeT dimidiatam diem apertas retinent, quod reliquum est, festivitati , nempe quieti iudaicae, aut gentili fere laetitiae consecraturi. Rusticorum vero' genuS , et eorum maxime , qui non multum ab Urbe distant, dies omnes festos s.iae resormatos, sive Dominicos nullo discrimine eodemque loco habet, et praeteXtu au diendi Missam turmatim in Civitatem venit , et ab operibus suis distrahitur . Generatim autem, quamVis ut praecepto Missam audiendi satisfiat, brevissimum tempus sufficiat. tamen cum de iis praesertim agatur, qui rura incolunt, ubi parochialis Ecclesia a domiciliis remota est, matutino tempori prorsus insumendo praeceptum hoc inservire certissimum est, quod quibusdam tempestatibus est opportunius, immo uni-Cum , quo rusticanis laboribus vacare possint. Ad Cives vero quod spectat, quibus implendi praecepti Commodum maius est, Occasionem tamen hoc ipsum Deminis praesertim suppeditat per urbem vagandi Cum ΟPerum suorum , et eius , quam domibus suis matres- familias debent, assistentiae detrimento. Leae igitur huiusmodi, quin plenum effectum suum obtineret, malae Certe instructionis causa plurimum contulit iustificandae in pravi scandalosae laxorum Ca-ἔuibiarum opinioni, qui festorum sanctificationem ad
326쪽
solam incruento Altaris Sacrificio assistentiam re
UIIL Ilis serio expensis, Sancta Synodus illius
providae legis consilio et fini obsecundare cupiens, et a christianis festis omnem profanationis causam removere , REGIAE CELSITUDINI suppliciter proponere deliberavit haec quae sequuntur. I. Cum nullus dies festus sit praeter diem Dominicam , quae veteris legis Sabbatho successit, certa et indubitata gaudens apostolico. divina institutione , ad venerationem huius magnae diei procurandam valde utile videretur, ad ipsam dumtaxat praeceptum festi restringere, ac libertatem populo restituere suam ceteris omnibus anni diebus industriam exercendi , Dominicis exclusis , ad quas aliae Domini Solemnitates transferri commode possent. a. Persuasa Synodus Episcopos , qui in Diomcesi sua ecclesiasticum novorum festorum praeceptum instituerunt, eo quo pollent iure in ecclesi sticam disciplinam mere spiritualem , illud abrogardi posse, REGIAM CELSITUDINEM deprecari statuit, ut assensione sua probet , quod Episcopi praeceptum
tollant audiendi Missam iis diebus, qui in articulo primo laudatae legis diei i8. Septemb. I 49. festi
non declarantur, atque imperet , ut deinceps posti hanc reformationem memorati dies nullatenus notentur . aut ab aliis profestis distinguantur.3. Itaque cum hisce diebus omne publicadi festivi intis vestigium ac praeceptum CessaVerit, VLgiliae vero provide fuerint institutae veluti pra parationes ad festa per sensuum mortificationem. atque ieiunium , has pariter ab Episcopis prorsus abolendas esse consequitur. Uerum considerans Sa Cta Synodus impense commendatam a. Concilio Tr dentino senteatiam caras. 14. de Sacri Extr. Unct.
327쪽
tota christiaua vita perpetua poenitentia esse debes r.dduci non potuit, ut vel minimam in vero Christi nae poenitentiae spiritu relaxationem inveheret. Hinc pluribus Patribus opportunum Visum est , Si pietas et auctoritas ipsa Principis exhortaretur Episcopos, ut ieiunii et abstinentiae a carnibus praeceptum ab iis vigiliis ad feriam quartam et sextam quatuor hebdomadarum Adventus transferrent, unde ieiunium , quod antea disponendis ad Sanctorum s sta christianis inserviebat, deinceps emcax adminiculum sit, quo ad Christi adventum omnis sanctificationis auctorem et fontem ii se praeparent. 4. Quoniam vero Contingere posSet, ut Populus relinquere nolens consuetudinem vitiorum, quae in antiqua festivitatum inertia contraxit, providae huius Constitutionis fini non obsecundaret, ideo Synod R. CELSITUDINI audet proponere, ut articulum septimum laudatae legis anni I 749. perfectae atque promptae executioni restituat, in quo scilicet artiaculo multa utiliter pro illis provisa sunt, qui integris diebus festis abolitis sine legitima causa ossicinas suas
s. At si charitas, quae semper Ecclesiam movit in suorum fidelium regimine, ea est, quae huic Synodo persuasit praecepta sua sic temperare, ut aliquibus diebus cuiuslibet festivi apparatus aboliti nem Proponeret, eosque dies ex integro restitueret illorum sciminum labori et industriae, qui in sudore vultus sui sibi victum comparant; domus Domini aelus, iustitia , et charitas hanc Synodum pariter excitant, ut perfectam dierum festorum sanctificationem Promoveat, omnemque tollat occasionem, qua fideles ab Ecclesiis absint, animoque a re saCTa distrahantur. Ad hunc finem , quem REGIA CELSITUDO in tam multis legibus provide ac sapienter prae. culis
328쪽
habuit, eidem sancta Synodus humiliter supplicat, ut
potestate a Deo sibi eoncredita opportune et emcaciter utatur ad maiorem christianorum festorum cultum, et sanctitatem procurandam . Postrema R. CELsITUDINIs lex circa exercitium Contractuum , et quarumdam artium, quae diebus festis tolerantur, ad debitam publico bono servitutem eum praeceptorum religionis observantia conciliandam sapienter est Ond nata. Sed REGIAE CELsITUDINI sub oculos ponere Synodus cogitur , ex data quasdam ossicinas. quae publico commodo necessariae visae sunt, apertaS retinendi venia id consequi, quod artifices, et mercatores iis addicti nedum publicis institutionibus inte-Tesse negligunt, quia negotia sua deserere non Possunt , sed etiam , ne alii intersint, occasionem praebent . Hinc frequenter magno cum scandalo , quod a bonis omnibus lacrymas evprimit, otiosis hominibus resertae conspiciuntur tabernae vulgo di Caufe a, que tonsorum , qui in Societate artem prae ceteris luxui inservientem exercent . cum interim Ecclesiae parochiales , dum Evangelium explicatur , non paucis auditoribus destituuntur. IX. Ibi afferatur huic malo remedium ipsaque eius caussa tollatur, opportunum Sancta Synodus a bitratur , R. CELSITUDINIS pietatem per Dei vise aa obsecrare , ut iubere dignetur, omnes tum Civitatis , tum ruris ossicinas sine ulla exceptione claudendas esse, et omnibus Cuiuscumque generis Memditoribus , qui in plateis , aut in soris determinato
loco consistunt, si Ue qui Civitatem aut rura circumeunt, omnino prohibitum esse eo tempore quidquam vendere, aut vendendum monstrare, quo ossicia e clesiastica celebrantur. Uerum ut pravae interpret tioni , quae legem destrueret, locus eripiatur, deci
rare R. CELSITUDO posset, in quibuscumque Oppidis X et
329쪽
et locis unica est Ecclesia parochialiis ibi vigere prohibitionem huiusmodi toto sacrorum ossiciorum tempore , quae mane ad Missam parochialem , et post prandium ad Institutionem Christianam , ad Uesperas, Catechismum, et benedictionem cum Eucharistico Sacramento reducuntur. In Civitate autem, tibi plures Paroeciae habentur, eadem haec prohibitio constanter ab hora nona matutina ad undecimam, et ab hora secunda pomeridiana ad quartam proterim di deberet autumnalibus et hibernis mensibus , Vernis autem atque aestivis ab hora quarta ad sextam. Si CTerum , quae necessariae sunt, ossicinae quatuor tantum diei horis clausae manerent, ideoque nullum inde publico commodo detrimentum obveniret, tum quia hoc intervallum cum integra die comparatum Valde eXiguum est, tum quia populus hac lege in- Structus Se se opportune disponeret, ut propriis ne cessitatibus procideret.
330쪽
PRO' NOVO PAROECIARUM CIRCUITU.
S. I. V h in dierum sestorum sanctificatione fideles quiri
lem cum proprio ac legitimo Pastore facilius adt Mentur, Pastores autem spiritualibus fidelium necessitatibus diligentius atque impensius assistant, CamPe- Strium Paroeciarum circuitus non est a nobis prae
II. Minus accurata populorum divisio ab initio instituta , agriculturae progressus , per quos familiae, et domicilia multiplicata sunt, variaeque vicissitudines, quae Plurimorum Saeculorum decursu Contigerunt, irregularibus paroeciarum finibus causam certo dederunt, atque ne inde natis incommodis provide Tetur , obstiterunt. III. In hac sane Dioecesi quasdam Paroecias adeo videmus amplas, et populosas, ut earum ministerio unius Parochi duorumque Coadiutorum opera interdum non sufficiat. Alias quoque videre est. quae licet angustae sint, et Parvo animarum numero Constent, Ecclesiam in extremis oppidi finibus aedificatam habent, propter quam plures etiam alterius pa-roeciae familiae commorantur . Hinc propter longariam ac dii ficilium viarum incommoda Parochorum sollicitudo retardatur , eademque de causa pii fideles detinentur , ne ad publicas preces sub Pastoribus sibi a Deo datis accedant. Inde igitur fit, ut non tantum negligentia , sed veris difficultatibus impedi-X a ta