장음표시 사용
191쪽
IN M. ANTONIUM ORATIO PRILIPPIOA I. IMquam L. Cinno dominatum, a quo ille crudelissime est interfectus. Sed quid oratione to Metam Z Si
enim exitus C. Caesaris emeere non potest ut malis caru esse quam metui, nihil cujusquam proficiet nec valebit oratio quem qui beatum fuisse putant, miseri ipsi sunt beatus est nemo, qui ea lege vivit, ut non modo impune, sed etiam cum Summa interfecitoris gloria interfici possit Quare flecte te, quaeso, et majores tuos respice atque ita guberna rem publicam, ut natum esse te cives tui gaudeant sine Ioquo ne beatus nec clarus nec tutus quisquam Age omnino poteSt.
15. Populi quidem Romani judicia multa ambo
habetis, quibus vos non Satis moveri permoleste
fero. Quid enim gladiatoribus clamores innu Iomerabilium civium Quid populi versus Quid Pompeii statuae plausus infiniti r Quid duobus trubunis plebis, qui vobis adversantur Parumne hsie significant incredibiliter consentientem populi Romani universi voluntatem y Quid ' Apollina Iorium ludorum plausus vel testimonia potius et judicia populi Romani parum magna vοbis videbantur O beatos illos, qui, cum adesse ipsis propter vim armorum non licebat, aderant tamen et in medullis populi Romani ac visceribus haerebant i 25 Nisi forte Accio tum plaudi et sexagesimo pοStanno palmam dari, non Bruto putabatis, qui ludis fluis ita caruit, ut in illo apparatissim spectaculo studium populus Romanus tribueret absenti desiderium liberatοris sui perpetu plausu et clamore oleniret. Equidem is sum, qui Sto plauSus, eum popularibus civibus tribuerentur, semper contem Serim idemque cum a summis, mediis infimis, cum denique ab universis hoc idem fit cunaque ii, qui ante sequi populi consensum solebant, fugiunt, non 35 plausum illum, sed judicium puto. Si haec leviora vobis videntur, quae sunt gravissima, num etiam ho eontemnitis, quod sensistis amburam populo
Romano vitam A. Hirti fuisse Satis erat enim
192쪽
186 cIOERONIM IN ANTONIUM OR PRIL. I. probatum illum esse pοpulo Romanο, ut est jucundum amicis, in quo vincit omneS; carum Suis, quibus est ipse carissimus tantam tamen sollicitudinem bonorum, tantum timorem omnium in quo memimo imus Certe in nullo. Quid igitur Hoc vos, perdeοs immortales, quale sit non interpretamini Quid Eos de vestra vita cogitare non cenSetiS, quibus eοrum, quo sperant rei publicae condulturoS, vita tam cara sit Io Cepi fructum, patres conScripti, revergioni meae, quoniam et ea dixi, ut quicumque casu consecutuSesset, exstaret Constantiae meae testimonium, et sum a vobis benigne ac diligenter auditus quae potestas si mihi saepius sine me vestroque periculo Io fiet, utar si minus, quantum potero, non tam mihi me quam rei publicae reservabo Mihi fere satis est quod vixi vel ad aetatem vel ad gloriam: hue si quid accesserit, non tam mihi quam vobis reique publicae accesSerit.
193쪽
I FREQUENTIA vestrum incredibilis, Quirites, cometoque tanta, quantam meminisse non videor,et alacritatem mihi summam defendendae rei publicae adfert et spem recuperandae. Quamquam animus mihi quidem numquam defuit tempora defuerunt, quae simul, primum aliquid lucis stendere visa Sunt, princeps vestrae libertatis defendendae fui quod si id ante facere conatus essem, nunc taeere DOD POS- Sem. Hodierno enim die, Quirites, ne mediocrem rem actam arbitremini; fundamenta jacta sunt reli Itquarum actionum Pnam est hostis a senatu nondum verbo appellatus, sed re jam judicatus Antonius. Nunc vero multo sum erectior, quod vο quoque illum hostem esse tanto consensu tantoque clamore approbavistis. Neque enim, Quirites, fieri potestas ut non aut ii sint impii, qui contra congulem Xe eitus comparaverunt, aut ille hostis, cοntra quem jure arma sumpta sunt. Hanc igitur dubitationem, quamquam nulla erat, tamen ne qua pοSSet 8SSe, Senatus hodierno die sustulit C. Caesar, qui rem opublicam libertatemque vestram Suo Studio, COD- Silio patrimoni denique tutatus est et tutatur, maximis senatus laudibus ornatus est. Laudo, udo vos, Quirites, quod gratissimis animis proge-quimini nomen clarissimi adolescentis vel puer po 25uus; sunt enim facta ejus immortalitati A nomen
194쪽
188 M. TULLII GICERONIS aetatis. Multa memini, multa audivi, multa legi,
Quirites nihil ex omnium saeculorum memoria tale cognovi qui cum servitu e Premeremur, in dies malum cresceret, praesidii nihil haberemus, o capitalem et pestiferum a Brundisio tum M. Antonii reditum timeremus, hoc insperatum omnibus comsilium, incognitum certe ceperit, ut exercitum imuictum ex paternis militibus conficeret Antoniique furorem erudelissimis consiliis incitatum a pernicie Io rei publicae averteret. 2. Quis est enim qui hoc non intelligat, nisi Caesar exercitum paravisset, non sine exiti nostro futurum Antonii reditum fuisse Ita enim se recipiebat ardens odio vestri, cruentus Sanguine Is civium Romanorum, quο Suessae, quos Brundisii
occiderat, ut nihil nisi de pernicie populi Romani cogitaret. Quod autem praesidium erat salutis libertatisque vestrae, si C. Caesaris fortissimorum sui patris militum exercitus non fuisset Cujus docto laudibus et honoribus, qui ei pro divinis et immodi talibus meritis divini immortalesque debentur, mihi
senatus adsensus paulo ante decrevit, ut primo quoque tempore referretur. Quo decreto quis non
perspicit hostem esse Antonium judicatum Quem
25 enim possumus appellare eum, contra quem qui exercitus ducunt eis senatus arbitratur singulares
exquirendos honore. Quid Z Legio Martia, quae
mihi videtur divinitus ab eo de traXiSSe nomen, a quo populum Romanum generatum aECPPimus, non Bo ipsa suis decretis prius quam senatus hostem judbesivit Antonium Z Nam si ille non hostis, hos, qui consulem reliquerunt, hostes necesse est judicemus. Praeclare et loco, Quirites, resilamatione vestra fata tum pulcherrimum Martialium comprobavistis: qui 35 se ad senatus auctoritatem, ad libertatem vestram, ad universam rem publicam contulerunt, hostem illum et latronem et parricidam patriae reliquerunt. Nec solum id animose et fortiter, sed considerate etiam sapienterque fecerunt Albae constiterunt,
195쪽
IR M. ANTONIUM ORATIO PRILIPPI ccclv 18sin urbe oppοrtuna, munita, propinqua fortissim rum virorum, fidelissimorum civium atque optim
rum. Hujus LMartiae legionis legio quarta imitata
virtutem, duce L. Egnatuleio, quem senatus merito paulo ante laudavit, C. Caesaris exercitum persecuta s
3. Quae exspectas, M. Antoni judicia graviora
Caesar fertur in caelum, qui contra te exercitiam eomparavit laudantur exquisitissimis verbis legioneS, quae te reliquerunt, quae a te arcessitae sunt, si quae ASent, Si te consulem quam hostem maluisses, tuae quarum legionum fortissimum verissimumque judicium confirmat senatus, cοmprobat universus populus Romanus, nisi forte vos, Quirites, ConSulem, non hostem judicatis Antonium. Si arbitra-15har, Quirites, vos judicare, ut ostenditis. Quid ZMunicipia, colonias, praefecturas num aliter judicareeenseti. Omnes mortales una mente consentiunt; omnia arma eorum, qui haec Salva velint, contra
illam pestem esse capienda. Quid Z D. Bruti judi 2oeium, Quirites, quod ex hodiern ejus edicto pedi Spicere potuistis, num cui tandem contemnendum videtur Recte et vere negatis, Quirites. Est enim quasi deorum immortalium benefici et munere datum rei publicae Brutorum genus et nomen Mad libertatem populi Romani vel constituendam vel recipiendam. Quid igitur D. Brutus de M. Antonio judicavit Excludit provincia exercitu obsistit; Galliam totam hortatur ad bellum, ipsam sua Sponte Suoque judicio excitatam. Si consul Antonius, Br motus hostis: si conservator rei publicae Brutus, hostis Antonius. Num igitur, utrum horum sit, dubitare possumuSy
. Atque ut vos una mente unaque voce dubitarevo negatis, sic modo decrevit senatus D. Brutum 35 optime de re publica mereri, cum Senatus auctoritatem populique Romani libertatem imperiumque defenderet. A quo defenderet Nempe ab hoste: quae est enim alia laudanda defensio Deinceps
196쪽
1so M. TULLII CICERONI slaudatur provincia Gallia meritoque ornatur verbis amplissimis ab senatu, quod re8istat Antonios quem
si consulem illa provincia putaret neque eum reciperet, magno Scelere Se RStringeret: Omnes enim in com
sulis jure et imperi debent esse provineiae. Negat hoc D. Brutus imperator, consul designat , natus rei publicae civisa negat Gallia, negat cocta Italia, negat Senatus, negati vos. Quis illum igitur eomsulem nisi latrones putant Quamquam ne ii qui- I dem ipsi, quod loquuntur, id sentiunt, nec ab judicio omnium mortalium, quamvis impii nefariique sint, sicut sunt, di Asentire poSSunt; sed spes rapiendi atque praedandi occaecat animos eorum, quos non bonorum donatio, non agrorum adsignatio, non illa I infinita hasta satiavit; qui sibi urbem, qui bona et fortunas civium ad praedam prοpοSuerunt; qui, dum hic sit quod rapiant, quod auferant, nihil sibi defuturum arbitrantur; quibus M. Antonius Gdi immortales, avertite et detestamini, quaeso h 2 omen l- urbem se divisurum esse promisit. Ita vero, QuiriteS, ut precamini eveniat atque hujus amentiae poena in ipsum familiamque ejus recidati quod ita futurum esse confido dam enim non solum homines, sed etiam deos immortales ad rem vi 2 blicam conservandam arbitror consensisse. Sive enim prodigiis atque portentis di immortales nobis futura praedicunt, ita sunt aperte pronuntiata, ut et illi poena et nobis libertas appropinquet sive tantus consensus omnium sine impulsu deorum esse non do potuit, quid est quod de voluntate caelestium dubitare possimus b. Reliquum St, Quirites, ut vos in ista sententia, quam prae vobis fertiS, perseveretis. Faciam igitur, ut imperatores instructa acie solent, quamquam 35 paratissimos milite ad proeliandum videant, ut eos
tamen adhortentur, sic ego vos ardentes et erectos ad libertatem recuperandam cohortabor. Non est vobis, Quirites, cum eo hoste stertamen, cum quo
aliqua pacis condies esse possit neque enim ille
197쪽
servitutem vestram, ut antea, sed jam iratus amguinem concupiscit. Nullus ei ludus videtur esse jucundior quam sirmor, quam caedeS, quam late oculos trucidatio civium bon est vobis res, Quirites, cum scelerat homine atque nefario, sed cum immani taetraque belua, quae quoniam in foveam incidit, obruatur; si enim illim emerserit, nullius supplicii crudelitas erit recusanda sed tenetur, premitur, urguetur nune eis copiis qua jam habemus, mox eiS, quas paucis diebus novi consules Iocomparabunt. Incumbite in causam, Quirites, ut facitis. Numquam major consensus vester in ulla causa fuit numquam tam vehementer cum Senatu consociati fuistis; nec mirum agitur enim non qua condicione victuri, sed victurine simus an cum sup Isplicio ignominiaque perituri. Quamquam mortem quidem natura omnibus proposuit crudelitatem mortis et dedecus virtus propulSare solet, quae Pr pria est Romani generis et seminis. an retinete,
quaeso, quam vobis tamquam hereditatem majorse 2o vestri reliquerunt; quamquam alia omnia falsis, incerta sunt, caduca mobilia virtus est una alti simis defixa radicibus, quae numquam vi ulla lal, factari potest, numquam demoveri loco hac virtute majores vestri primum universam Italiam device 25runt, deinde,arthaginem exciderunt, Numantiam everterunt, potentissimos reges, bellicosissimus gentes in dicionem hujus imperii redegerunt. 6. Ac majoribus quidem vestris, Quirites, cum eo hoste res erat, qui haberet rem publicam, curiam, Boaerarium, conSensum et concordiam civium, rati
nem aliquam, si ita res tulisset, pacis et foederis: Uc vester hostis vestram rem publicam oppugnat, ipse habet nullam senatum, id est orbis terrae eo silium delere gestit, ipse consilium publicum nullum do habet aerarium vestrum exhaugit, suum non habΘt. Nam concordiam civium qui habere potest, nullam cum habet civitatem Pacis vero quae potest eSSecum eo ratio, in quo est incredibilis crudelitas, fides nudat
198쪽
1sT QIORRONIM IN ANTONIUM OR PRIL. v. Est igitur, Quirites, populo Romano, victori omnium
gentium, Omne Certamen cum pereusAore, cum Mirone, cum Spartaco nam quod Se similem esse Catilinae gloriari solet, scelere par est illi industria inferior ille cum exercitum nullum habuiSset, pente conflavit hic eum exercitum, quem accepit, amisit. Ut igitur Catilinam diligentia mea, Sen tu auctoritate, vestro studio et virtute fregistis, sic Antonii nefarium latrocinium vestra cum senatu Io concοrdia tanta, quanta numquam fuit, felicitate et virtute exercituum ducumque vestrοrum brevi tempore Dressum audietis. Equidem, quantum cura,
labore, vigiliis, auctoritate, consilio niti atque erumcere potero, nihil praetermittam, quod ad libertatem 16 vestram pertinere arbitrabor; neque enim id pro vestris amplissimis in me beneficiis sine scelere facere possum. odierno autem die primum res rente viro fortissim vobisque amicissimo, hoc M. Servilio collegisque ejus ornatissimis viris, optimis 2 civibus, longo intervallo me auctore et principe ad spem libertatis exargimus.
199쪽
I. VELLEM di immortales fecissent, patres Comseripti, ut vivo potius Ser. Sulpici gratias agere-mu quam honore mortuo quaereremus Nec vero dubito quin, si ille vir legationem renuntiare pol isset, reditus ejus et vobis gratus fuerit et rei pu- dblicae salutaris futurus, non quo L. Philippo et L. Pisoni aut studium aut cura defuerit in tanto melo tantoque munere, Sed cum Ser. Sulpicius aetate illos
anteiret, sapientia omnes, subito ereptu e Causa
totam legationem orbam et debilitatam reliquit Ioquod si cuiquam justus honos habitus est in morte legato, in nullo justior squam in Ser. Sulpicio reperietur ceteri, qui in legatione mortem obtorunt, ad incertum vitae periculum sine ullo morti metu Pr laeti sunt Ser. Sulpicius cum aliqua perveniendi 5 ad M. Antonium spe profectus est, nulla revertendi: qui cum ita affectus esset, ut, si ad gravem valetudinem labor accessisset, sibi ipse dissideret, nou re-euSavit quo minus vel ,xtremo spiritu, Si quam opem rei publicae ferre posset, experiretur Itaque Io on illum vis hiemis, non nives, non longitudo
itineris, non asperita viarum, non morbu ingrave- Seen retardavit, cumque jam ad congressum coli quiumque ejus perveniSset, ad quem erat miSSUS in ip8a cura ac meditatione obeundi sui muneris ex 25 cessit e vita.
200쪽
Is M. TULLII GICERONIS Ut igitur alia, sic hoc, C. PanSa, praeelare, quod et nos ad honorandum Ser. Sulpicium cohortatus es et ipse multa copiose de illius laude dixisti quibus a te dictis nihil praeter sententiam dicerem, nisi P
Servilio, clarissimo Viro, reSPοndendum Putarem, qui hunc honorem statuae nemini tribuendum emsuit nisi ei, qui ferro esset in legatione interfectus: ego autem, patre conScripti, Sic interpretor sensisse majores nostros, ut CauSam mortis censuerint, non Io genus esse quaerendum. Etenim cui legatio ipsa causa mortis fuisset, ejus monumentum Xstare' luerunt, ut in bellis periculosis obirent homines legationis munus audacius. Non igitur exempla majorum quaerenda, Sed conSilium est eorum, a quo I ipsa exempla nata sunt, Xplieundum. 2. Lars Tolumnius, rex Veientium, quattuο l
gatos populi Romani Fidenis interemit, quorum
statuae steterunt usque ad meam memoriam in ro
tris justus honos eis enim majores nostri, qui ob 2 rem publicam mortem bierant, pro brevi vita diuturnam memοriam reddiderunt. Cn. Octavii clari viri et magni, qui primus in eam familiam, quae postea viris fortissimis floruit, attulit consulatum, statuam videmus in rostris Nem tum novitati 2 invidebat nemo virtutem non honorabat: at ea fuit legati Octavit, in qua periculi suspici non
SubesSet: nam eum esset misSus a senatu ad animos regum perspiciendos liberorumque pοpulorum, maximeque, ut nepotem regis Antiochi, ejus, quido eum majoribus nostris bellum gesserat, classes bere, elephantos alere prohiberet, Laudiceae in gymnasi a quodam Leptine est interlaetus. Reddita est ei tum a rumoribus Statua pro vita, quae multos per annos progeniem ejus honeStaret, nunc B ad tantae familiae memoriam sola restat. Atqui et huic et Tullo Cluvio et L. Rosci et Sp. Antio et O Fulcinio, qui a Veientium rege caeSi Sunt, non sanguis, qui At profusus in morte, sed ipsa mors ob rem publicam 'bita honori fuit.