장음표시 사용
241쪽
Alii enim dicunt, non posse designara certam quantitatem, sed id statuendum esse a viro docto is prudenti, qui eam designet, attentis facultatibus Viri , dote
Mulieris, necessitate, multitudine Pauperum, co suetudine aliarum similium Mulierum. Ita cum Tamburino Leander loco supra citato quaest. 33. lii censent, posse Uxorem quotannis dare duos aureos , ex singulis centum . Ita Thomas amburinus loco citato num. Ig.
Alii denique existimant, posse distribuere vigesimam partem lucri, seu reddituum annualium. Ita Dominicus Banianes Sacri ordinis Praedicatorum Auctor gravi imus in a. a. quaest. 32. art. 8. Malde rus a. a. quaest. 32. art.8. Cenedodub.3a de Paupertate Religiosa num. Ig. Ledeis tom. a.
tr. q. cap. 3. Granadus in a. a. Controv. 3. trari. D. disp. . num. 1. Diana par. a. trae'. I. Misceli resol. 32. par. 3.tr.8. resol. 34. Oviedus controv. Io de Charitate punct. ri. n. Igo verricelli trac j num. 289. Pascua ligus deos.4 9 s alii. Hanc tamen sententiam recie limitat Eminenti iasimus De Lugo de Justitia, Iure disp. Io feci. q. n.οq. X. Septimo : Religionum relati possunt, imo obligantur de Bonis supernuis congruae substentationi Monasterii Eleemosynas Pauperibus facere. Patet hoc ex Cap. Quia tua in fine a quaest. I. ex Cap. Sicut a dist.4 ., ex Cap. uonsam iudqus I 6 quaest. I. Cum enim Re ligionis scopus fit Charitas in Deum .in Proximum tenentur prae ceteris Religionum Superiores superflua in Eleemosynas erogare. Ita Doctores communiter, quos sequuntur Solus lib. IO. de Iustitia quaest.q. arr.q. concl.3. Rodrique tom. a. Quaest. Regular quaest. I. art. I. Jacobus de Grassis r par. Decisionum Aurearum lib. 3. cap. I. mim.63. Molina tom. a. de Iustitia disp. 2 6 in principio. Vasque in opusculo de Eleemosyna cap.4. num. I. Sanche in Decalogum lib. . cap. I; Suire de Retitione eom. . trac2.8 lib. 2. cap. 26. Peyrinus tom. I. de Subdito quaest. a. cap. a. 9.8. Ascanius amburinus Ualli sumiabro sanus in suo erudito opere de ure Abbatum in Abbatissarum tom. a. disp. 22. quaest .iq. per totam ubi Otat, quod si Pauperum necessitates sint extremae, tenen
242쪽
tur Superiores regulares dare non modo omnia superflua, sed etiam aliqua ex necessariis statui Conventus si veto necessitates sint graves , debent omnia Merflua distriabueres si sint communes, seu ordinariae, debent aliquid erogare ex superfluisci alia vero possunt in augumentum reddituum Monasterii convertere ad alendum majorem numerum Religiosorum, vel in opera pertinentia ad Dei cultum, Ecclesiarumque decus impendere. XI. Dixi Eleemosynas dandas esse a Superioribus Religionum, ut excluderena ab hac facultate Subditos, qui regulariter cum nullam habeant admini trationem rerum Monasterii, te voto paupertatis sint obstricti, non possunt sibi assumere dominium disponendi de illis. Hoc tamen limitandum est, .concedendum, ut etiam ipsi in sequentibus casibus possint licite facere Eleemosynas Primo, quando Proximi neceisitas est extrema, quia in hoc
casu, etiam contra Superioris voluntatem , non solum possunt, sed etiam debent Eleemosynas faceres cum enim tunc omnia sint communia, crimen proprietatis non committitur: Cap. Sicut hi, in fine q . diit. Secundo, si necessitas Proximi sit gravis, nec sit facilis ad Superiorem recursus: Panormitanus in Cap. Si quis num .g. de Furto, Nasar rus in Enchirid. cap. i . num. Ios. Diviri homa Sin; dist. Is quaest.2 art. 3. q.4. in C. Sanche loco citato cap. 9 num. 2I. Tertio, quando Religiosus ex legitima Superioris licentia degit extra Conventum, ut vacet studiis, vel aliis honestis occupationibus : tunc enim facere congruas Eleemosynas est ei permissum, dando scilicet, quantum dare consueverint alii ejusdem ordinis, conditionis. Et ita docet Glossa, Panormnanus in Cas.
Ca P. NODum genus num. 3. de Decimis , Lessius b. a. de Iustitia cap. I 8. n. 83. dub. D. Navarrus. alii. Quarto, ouando Religiosus faciat Eleemosynas de rebus parvi
momenti, quae communiter dari solent Pauperibus ad ostium Eleemosynam petentibus, sciente. Qtamen non Contradicente Superiore. Ita Grassius dicto . . num.61.
243쪽
Summae eap.32 concl.a , D in Quaest. Regular tom.2. quaest. II. Quinto, quando Religiosus faceret leemosynas de eo, quio sibi subtrahit, se ipsum privando iis re-hus, quae in proprium commodum sibi a Monasterio eonia ceduntur. Ita avarrus, AEua rectom. 3. de Religione Iib.8. cap. II. num.8. Molina tract. a. de Iustitia disp.a 6. Sanche dicio cap. Iς. num. IOO qui numero sequenti ait,
hoc esse intelligendum de Religioso , qui degit extra Claustra Monasterii, cui aisignatur certa portio ad suos usus, quia ea in hoc casu praesumitur Superiorum inten tio , ut, quod sibi subtrahit, possit in Eleemosynas, in alios pios usus expenderes idemque affirmat Molina loco citato. Sexto denique, quando Religiosus, vel ex facultate Summi Pontificis, vel ex licentia Superioris habet pecullum in his enim casibus poterit tam de illo, quam de aequisitis per illum in usus licitos is honestos quantum placuerit expendere.
De peculiari obligatione, quam habentClerici Seculares Beneficiati faciendi Eleemosynas de superfluis Benem
Τ. Lerici seculares Beneficiat peculiariter obligantur superflua Beneficiorum in Eleemosynas eroueare Talem obligationem plurimi putant esse de Iure Divino, ut Sancheet, avarrus, Corduba Diana, vasque , valentia, Coninck,- alii, quos citato sequitur Lea de de S. Sacramento trae'. . de Eleemolyna disp. 3. quaest. qq. At vero probabiliter censent , esse de Iure Ecclesiastico It asotus lib. Ita de Iustitia,&Jure quaest.
244쪽
art. et Lemus lib. 2. cap.4 dub.S num .4 alii. II. Quidquid sit de his opinionibus , certum tamen est . eos strictius obligari ad dandam Eleemosynam ex frue ibus Beneficiorum, quam Laicos ex propriis Bonis. Apostolus enim ad Titum primo , Tridentinum se G3.
de Re format cap. I. dicunt, eos esse Patres Pauperum:
rursus ipsi debent dare exemplum Laicisci denique quia speciali modo ea Bona ex Beneficiis percepta sunt Patrimonium Christi, ut docent Suare disp. . de Charitate feci. o. num. 3. Trullench in Decalogum lib. I. cap. I. dub.9. num. 2. alii communiter.
III. Pro quo notandum est , ub triplicis generis sunt Bona Clericorum. Primo latrimonialia , quae videlicet titulo Laicali ipsis obveniunt, ut ex succestione, testamento, donatione, & similibus: Secundo , quasi P trimonialia , videlicet, quae ab ipsis acquiruntur, tamquam stipendia ministerii Ecclesiastici verbi gratia , stipendium pro Missarum celebratione, pro Sacramentorum administratione, pro praedicatione Verbi Dei, pro celebratione Divinorum Osticiorum , c. Item distributi ne Chorales, fructus Cappellaniae non collativae, idest ad nutum amovi bilis, imo secundum opinionem probabilem Soti lib. to de Iustitia , Iure uaest.q. art. 3 concl. 2. Oviedi cap. q. de Libertate Christiana , Cardinalis de Lugo de Iustitia tom. r. disp.3 sec'. 3. num. 29. Wali rum, etiam fructus Cappellaniae collativae Tertio deni-oue, alia sunt Bona mere Ecclesiastica, qualia sunt fructus Beneficiorum Parochialium Episcopatuum, c. IV. His positis, docent praedicti Doctores , quod de Patrimonialibus , quasi Patrimonialibus non tenentur Clerici armius, quam Laici facere Eleemosynasci unde possunt de his suos Consanguineos ad altiorem statum provehere, cum Bona ista possideant cum plena liberta. te δε dominio non secus ac Laici de Bonis vero ruere Ecclesiasticis ea , quae supersunt suae decenti sustentationi, tenentur Pauperibus erogare. Ita omnes Theologi ex
Tridentinoseis. as. de Re formatione cap. I. dicente omnino vero eis interdicit Concilium videlicet Cartagl-
245쪽
nenseo ne ex redditibus Ecclesiae Consanguineos, Famili νων suo augere sudeant, eum, apo olorum anones prohibeant, ne res Ecclesiasica , quae Dei sunt, Consa
guinei donent sed si Paupere sint , is , M Pauperibusdsribuant, eas tamen non frabant, nec dissipent .llorum causa: mis, qud maxin potes, eo Sancta Synodur, ne , ut omnem humanum bunc erga Fratrer, Nepotes , Propinqiιosque carnis affectum, uno multorum malorum in Eeclesia seminarium extat, penitiὶ deponant v. Limitatur hoc primo, quando Clericus in sul su- sentationem insumeret de Patrimonialibus, vel quasi Patrimonialibus Bonis, tunc enim posset tantumdem ex B .nis Ecelesiasticis subrogare, In quoscumque usus veller, insumere quia integra sustentatio debita est Cleric ex fructibus Beneficii , atque adeo, si alias illam habuit,
poterit ex iis compensationem accipere. Ita cum communi Molina tom. I. ita est.2. disp. I 46. QLessius lib. 2.
de Justitia, Iure cap. . dub.6 num. 38. VI. Secundo , si Beneficiarius parce vivendo minus consumpsit, quam par erat, de fructibus Beneficii, potestgam partem, quam hoc pari reservavit, pro suo libito in quoslibet usus insumere VII. Tertio, si Clericus In Regimine sua Ecclesiae plus laboris, industriae impenderet, quam teneretur: verbi gratia, exercendo munera, quae stipendium mere tur, ut frequentius praedicando, diutius assistendo Confessionibus,&e posset ex superfluo Reddituum sui Beneficii, tamquam dignam mercedem sui majoris laboris, aliquam quantitatem accipere, ac de ea , tamquam de Bonis quasi Patrimonialibus pro lihilo disponere . Ita
Doctores communiter, quos sequitur Sanchea lib. a. Op sculorum cap. a. ub. 28. num. Io Covarruvias Cap. Cumanissiciis, de Testamenti num. a. Molina tom. I. de Ju- vitia disp. I M. col. ol. I. Illud tamen, e Lessius lib. a. Lap.q. ub. o. num. 30. alii, quos citat is sequitur Leander de SS. Sacramento trae'. 3. de Eleemosyna disp.3.mMest. r.
VIII. Quarto , quo Beneficiarius est doctior , aut
246쪽
no hilior, plus illi ex fructibus Beneficii pro construa sustentatione assignandum ex tales enim Personae plus aliis prosunt Ecclesiae , ac proinde majorem ab illa sustenta intionem merentur , iuxta illud Pauli ad Timotheum .su bene prasiani Presbyterι,dupties honore digni habeantur ubi nomine duplicis honoris duplicem quantitatem fructuum Beneficii intelligendum eme tradit eander deIS. Sacramento loco citato quaest. 38., Molina de Iustitia
tract. a. disp. i 43. Caltropalaus tom. I. r. s. disp. 2 punet. I. m. io. , Sanche in Consiliis Moralibus lib. 2. cap. a.dub. I. num. cum aliis , qui docent congruam sustentationem pinguiorem ab eo accipi posse , qui pinguius etiam habet Beneficium , quod etiam concedit Molina
ubi supra. IX. Nomine autem decentis, congruae sustentati ni ex fructibus Beneficii veniunt omnia necessiaria ad honorabilem sui status, Familiae sustentationem id est ad alendos Famulos, & equum, vel etiam pro qualitate Beneficii ad habendum currum , ad exhibenda moderata convivia, ad Donationes liberales, .multo magis remuneratorias Consanguineis, Amicis faciendas, ad honestas aliquas recreationes accipiendas Nomine etiam decentis sultentationis veniunt pariter ea , quae Beneficiarius ex frumibus Beneficii prudenter potest in mediocri quantitate sibi reservare pro futuris necessitatibus, quae probabiliter evenire possunt . Ita minentissimus
Cardinalis de Lugo disp. q. de Iustitia sed .4. X. Quinto denique , si Clericus habens Consanguineo pauperes, eos ex fructibus Beneficii sustentet in studiis, in procuranda ipsis Laurea Doctorali, quamvis illi habeant Parentes divites, qui possint, sed nolint, ipsis pecuniam pro his sumptibus suppeditare: hi enim , si propria Bona non habeant, revera sunt Pauperes , ac proind licitum est, eos Bonis Ecclesiasticis adjuvare et
sil.a de ita, monestate Clericorum raditione a. , Leander ubi supra quaerit. O. XI. His,m similibus casibus exceptis , docet com-
247쪽
munis sententia Doctorum, tam Parochos, quam Episco inpos, Walios Beneficiatos obligari sub mortali ad rogandum in Eleemosynas, istos usus totum id , quod ex redditibus mere Ecclesiasticis ipsorum congruae sustentationi superest. Ita Leander de SS. Sacramento loco
citato quaest. q. innumeros citans.
XII. Et quamvis Hurtadus de Mendoeta is Diana videantur probabile existimare, quod extra graves necessitates Episcopus satisfaciat sua obligationi , dispe sando in Eleemosynas quartam partem, vel saltem clim dium Reddituum Ecclesiasticorum , qui supersunt suae congruae sustentationi, Parochus vero satisfaciat dando quintam , vel sextam partes notat nihilominus de Lugo quod praefati Auctores, cum concludant, reliquum posse ab eis pro libito insumi, secluso tamen scandalo non in usus prophanos, manifeste persistunt in communi sententia r si enim Beneficiat non debent reliquum insumere in usus prophanos, debent illud insumere in usus pios . Videatur Diana par.8. traei. . resol. II., ubi aperte ait, se velle communem sententiam ab omnibus Episcopis, Beneficiariis observari, oppositum merito impugnaria de Lugo. XIII. Imo inter Canon istas est fere communis sententia, quod praedicti non acquirant plenum dominium eo rum reddituum , qui congruam ipsorum sustentationem excedunt, quos ex Theologis sequuntur Layma lib. q.
tracst.2. cap. 3. num. 3. , Tanne rus tom. 3. disp.q. quaeli. O,
dub.8. num. II 3. atque adeo existimant, quod si ea n Pauperes, vel pios usus non erogent, teneantur ad resti
XIV . Benisnior tamen is communis Theologorum sentenriccst , illos, si Regulares non sint, acquirere ple nun omnium fruetuum suorum Beneficiorum dominium Colligitur hoc aperte ex Cap. Valeo de Clerico non resi dente inci . .ex Tridentino es 23. de Reformatione cap. I. ubi de Beneficiato absente dicit, eum pro rata temporis absentia fructus suos non Deere. Et sels.14 de Reformatione fractus non faciant suos. Supponit ergo
248쪽
Concilium , utid si resideant , faciant fructus suos, ac proinde vere illorum Domini essiciantur . Ita Sarm lento q. par de Redditibus Ecclesiasticis cap. r. Sanche lib. a. Consilior cap. a. ub. et . num. I. Molina tom. I. deluinstitia tradi.a disp. 43. Lessius lib. 2. cap.q. duh.6 Cardi natis de Lugo tom. I. de Iustitia disp. q. see r. num a.
Castropalaus tom. I. r. 6. disp. 2 punct. D. num. 6. Diana
Part. I. r. 8 resol. 3r. alii plurimi, qui consequenter dicunt, peccare quidem mortaliter Beneficiatos praedictos , si in pios usus superflua congruae sustentationi non expendant, sed non teneri ad restitutionem XU. Adverte, quod Regularis promotus ad Epist patu in , vel ad Beneficium Parochiale non amovi bile, in lententia multorum manet obstrictus voto paupertatis ac propterea est incapax domini fruetuu in sui Beneficii, nec de his potest disponere ut possunt Beneficiati Seculares. Ita pluribus citatis Leander a S. Sacramento loco supra citato quest. s. XVI. Nihilominus probabile etiam existimo hahere verum dominium, & posse disponere , sicuti possunt neficiati Seculares: nam in Cap. Unico. 8 quest. I. de Religioso facto Episcopo dicitur e Veluti legitim haeres paternam mi haereditatem νυ ea Iure induanda potesatem habet . Si ergo capax est haereditatis paternae , manet liber a voto paupertatis , ac proinde poterit libere de Redditibus Ecclesiasticis disponere . Ita Solus lib. I. de Justitia quest. q. art. a. ad ultimum , alacios in . dist. 38. disp. r. Michael Medina de Sacrorum Hominum Conintinentia lib. s. cap. 26 col. a. Ioseph Angles in Floribus a parte quest unica de Voto art. a. post tertiam dissiculistatem dub. s. instar omnium Gabriel asque Theol gia Scholasticae, moralis Lumen splendidissimum in . a. quaest. 96 art. q. disp. 63. cap. 8. num, o I. 424. in
opusculo de Redditibus eap. 3. ub T. CAP.
249쪽
C A P. IX. De praecipuo peccato Charitati Proximi oppbsito, scilicet de Scandalo ubi
breviter, ac dilucide tota hac materia pertractata. omnes fere dissicultates, quae in praxi blent circa illam occurrere , resblvuntur.
Tmte xitia Charitati Proximi opposita omnium ra- vissimum est peccatum Scandali , quod communiter definitur Dictum, se factum virnus rectum Proκιmo praehens occasionem ruinae δει ritualιν II. Si talis ruina directe, formaliter sit volita, dicitur Scandalum ac livum, dire e um, formale si autem dictum, aut factum sit per se ita malum , ut valeat Inducere videntem, vel audientem in ruinam spiritualem , cet operans expresse hanc non intendat, censetur tamen eam implicit8 velle,&dicitur Scandalum activum interpretativum et ipsa vero spiritualis ruina lapsus, dicitur Scandalum passivum: si haec ruina oriatur ex dicto , vel laeto alterius, aut vere, aut apparenter malo, licet de se non inductivo ad peccatum, dicitur Scandalum pusill rum si vero oriatur ex dicto, vel facto bono, aut ex re indifferenti, quia scilicet audiens, vel videns sumit in de ex propopria malitia occasionem peccandi , dicitur Scandalum Pharisaieum , quia est imitati gum Pharisaeo rum, qui ex bonis dimis, vel faestis Christi sumebant occa sonem peccandi, murmurando, calumniando, ter se suendo hoc definitur ruina spiritualis ex propria malitia orta ex dicto factove alterius recto, vel indifferenti. Ad Disiligo b Coos
250쪽
III. Ad hoc , ut quis peccet peccato Scandali am vi non est necesse, ut de facto sequatur ruina spiritualis Pr ximi , sed satis est, ut ipse dixerit , vel fecerit id, ex
quo sequi poterat ex sua natura talis ruina, v. g. si tu C .neris inducere Pruximum ad furandum, es ipse non con sentiat, talis tuus conatus est peccatum Scandali.
IV. Quod si non impellas mandato vel tonsilio, sed solum pecces coram his, qui sint vel ita improbi, ut ex
tuo peccato non moveantur, quia sua prava natura , ocvoluntate sunt inclinati ad peccandum paut sint ita pr hi, ut sit muraliter certum ouum malum exemplum eis potius displiciturum, quam placiturum; non Peccasse cato Scandali, quia in his circumstantiis tuum peccatum non trahit Proximum in ruinam: Si vero sint imbecilles, ut Adolescentes, & similes , quos probabiliter advertis tu exemplo peccaturos , peccas peccato Scandali. Ita
Bussem baum lib. I. r. cap. a. dub. I. Rrt. L. num. I.
Castropalaus tra c. 6 de Charitate disp. 6 punct. I. num. q. Bonaccina disin a. de Peccatis quaest. q. muc'. I. g. unico num. 3. I alii communiter.
U. Ex his infertur Primo quod si ex tuo facto, vel
dicto minus redi nihil aliud oriatur in Proximo, quam zumor, is admiratio , non peccasti peccato Scandali , Ita quando aliis praebuisti undamentum admirationis, rumoris, illi vituperando tuum dictum, vel factum non Peccarunt, atque a de tu non fuisti eis causa ruinae spiritualis. Ita Castropalaus ibidem, cum Joanne Sanchea in selectis disp. 8 num. s. Si vero peccando coram aliis Fraebeas occasionem liberius vivendi , contemnendi Religionem , vel graviter murmurandi, tum peccas peccato Scandali & sic regulariter hoc modo peccaret, qui feria sexta carnes publice comederet , aut coram aliis turpia Patraret, vel frequente raceminam invisendo, praeberetvccasionem Populo detrahendi, maxime si haec Persona vile Clericus , aut Resigiosus rata Navarrus in Summa V p. q. num. 3I. Sylveste v. Seandarum quaest. a. in Mne, alii