장음표시 사용
91쪽
quas non repulit, necesse est omnino aperire vide Ioannem Sanchea in suis Selemis Disputationibus a disputatio tine prima ad quintam. X. In examine indaganda sunt numerus, species 'circumstantiae peccatorum: sicut enim haec tria exprimenda sunt , ut Confessio integra fiat, ita etiam sunt in
XI. In materia necessaria, idest mortali, non lassicit dicere numerum in confuso verbi gratia , se aliquoties pejerasse, aliquoties furatum esse, c. Colligitur hoc ex Tridentino est. Iq. cap. 3. can. . ubi definit confitenda esse omnia in singula peccata mortalia, eorumque cir cumstantias, quae speciem mutant. Qui ergo scit praecisum numerum peccatorum, verbi gratia, se decies furatum esse, tenetur illum exprimere , nec plus minusve diceres: Navarrus in Manual. cap. 6 num. Ig. ad princirium capitis Consideret de paenit. dist. 3. num. o. Dica
illus disp.o dub.3. num. a Io. Victoria de Sacramentis num. I 8 Sto lib. I. pari. I. quaest. I. art.8. num. 93. sq. Debet igitur Poenitens in examine recogitare numerum
praecisum mortalium in profecto si certo sciret, se blasphemasse septies, prae verecundia, vel alia smili causa confiteretur se septies plus , minusve blasphemasse,
peccaret mortaliter, quia peccata sunt confitenda, prout sunt in conscientia. Ita Sylvester Dominicanus in Summa verb. Confesso r. quaest. II. circa finem , Suare disp. a a. sect. s. num. 37. alii communiter. XII. Quod si Poenitens post moralem diligentiam in examine adhibitam, non possit certum, praecisum numerum deprehendere , videat, an saltem sibi occurrat, qui videatur verisimilior 5 hunc exprimat eum particula circiter, plus minusve Ita Sto loco citato cum communi Doctorum. Et ita satisfacit etiam si postea deprehendat, se aliquoties plus , vel aliquoties minus di xisse, dummodo id, in quo erravit, non sit notabilited minuens verum numerum exempli gratia, si quis se accusavit peierasse decies, e postea recorderer se pri
rasse duodecus, non est necesse, quod se accuset postea
92쪽
Generalia Principia Cap. VIII. s
de illis duabus vicibus, quia particula circiter compre hendit etiam hunc parvum numerum similiter si se a cusavit se fornicatum esse vicies plus, minusve, de postea
certo recordetur, se fornicatum esse viciesquater, non est
necesse, ut de illis quatuor vici hus se denuo accuset ita UasqueZ, Suare , Coninck, a. alii apud Eminentisissimum Cardinalem de Lugo disp.ro de Poenitentia see .2. f. q. num. 8. at si numerus omissus esset tam notabilis, ut ex communi modo loquendi hominum non compre
henderetur sub illa particula circiter , exempli gratia si dixisset vicies, & deprehenderet, fui e quadragies ,
vel etiam tricies, tunc teneretur de tanto numero te ac euiare, sicut i deberet se accusare de peccatis inculpa hi Iiter oblitis ita communiter Docciores , quidquid in conintrarium dicat verri celli, qui tract. I. Quaest. Moral. quaest. s.
asserit illud plus , minuive importare dimidium supra quantitatem expressam certe me sufficienti fundamento hoc asserit ex hoc enim sequeretur, quod qui dicit se, verbi gratia , pejerasse centies , plus minuives, intelli gendus esset, quinquagies, aut centies quinquagis pej rasse, quod tamen in communi hominum loquendi modo nunquam intelligitur. Si vero excessus etiam notabilis fuit in fatendo numerum majorem, qui postea valde mi norem fuisse deprehendatur , verbi gratia , se accusavit quis de centum blasphemiis S postea deprehendit solum fuisse decem , non tenetur ad aliud ita de Lugo disp. IS. num. 339. Ratio est , quia in numero majori includitur etiam minor solum obligamur fateri id, quod nos
secimus, non quod non fecimus unde haec secunda essed excusatio, non accusatio obligatio autem est ad se a ciscusandum, non ad excusandum Ita amburinus in Mein
thod. Confessionis cap. l. lib. a. g q. XIII. Illud etiam hic obiter adverto, non esse pro habilem opinionem Martini vi valdi, qui in Candelabro aureo de Confessione tit. . . Sed δεα , num 3. dicit, quod si quis adhibuit debitam diligentiam in examine O fateatur peccata, de quibus recordatur licet postea reperiat valde majorem eorum numerum suisse, non te
93쪽
netur iterum confiteri hunc numerum quantumcumque
magnum, si in prima Confestione iam dixerit se accusare etiam de omni hus aliis, quae Deus scit ah eo fuisse comis missa; hoe antem, utpote sine ulliclenti ratione, Me nistra omnes Doctores assertum admitti non potest, quod etiam notavit idem amburinus ubi supra. XIV. Sed inquires si facto diligenti examine non possit numerus certus, aut verisimilis deprehendi , qu modo se gerere debet Poenitens Respondeo tune is quirendum erit , quantum fieri poterit, qua frequentia Peccatum ab eo commissum fuerit per diem , hebdoma dam, .mensem, sic investiga hitur numerus verisimi lior. Si ver nec etiam ho modo numerus verisimilis inveniri queat, ut contingit in meretri ei hus, S in hahi tua dis peccat Gribus, exprimendum est tempus, 'o suetudo peccandi , Qui docet Suare disp. . num. 39. hujusmodi Poenitentes non sunt nimis urgendi ad pros
, Tendum certum aliquem numerum peccatorum, cum hoc,
ut plurimum , sit moraliter impossibile. Valde proderit ad Consessionis integritatem ab hujusmodi peccatoribus extorquendam, si patiens, benignus Conressarius suppleat in ipsis defectum examinis, interrogando eos de si gulis praeceptis Decalogi , de praeceptis Ecclesiae, de peccatis capitalibus, de malo usu quinque Sensuum , Moe culpis, quas circa exercitium proprii status commi
XV. Praeter numerum, speciem peccatorum Xp nenda sunt etiam circumstantiae eorumdem . Dicitur circumstantia illud praedicatum, quod astu humano in emta specie morali constituto accedit, veluti circumstat,ubitantiam actus exempli gratia, ii quis rem nubio
Domino subripiat, talis subreptio est furtum in sua specie morali perfectum si tali furto addatur ipsum fuisse patratum in Ecclesia, cujus custodiae forte res illa tradita fuerat, talis circumstantia loci Sacri ponit furtum in spe-cae sacrilegii Similiter occisio hominis est peccatum completum in specie morali Homicidii si vero ipsi addatur, quod Occisus, verbi gratia fuerit Pater Occidentis, ta
94쪽
iis eitcumstantia ponit occisionem a specie morali Patricidii, sic de aliis. XVI. Ex circumstantiis, aliae sunt, quae speciem mutant, aliae, quae peccatum in infinitum aggravant, aliae, quae in inlinitum minuunt, aliae, quae pure aggravant. Speciem mutantes sunt, quae duplici virtuti opponuntur: uerbi gratia , occilio Clerici opponitur Iustitiae, meis
ligioni adulterium opponitur Iustitiae conjugali in Castitati. Item quae opponuntur uni etiam virtuti , quae tamen sub diversa ratione formali praecipitur: ut cum quis unica actione viola Juramentum votum , verbi gratia, non servando jejunium , ad quod se obliga verat Iuramento , Qvolo. XVII. ALgravantes in infinitum sunt, quae materiam
venialis transierunt ad materiam peccati mortalis, verbi gratia, si quis leviter mentiatur, ut fornicetur. XVIII. Minuentes in infinitum dicuntur, quae materiam peccati mortalis transferunt in materiam venialis e
exempli gratia, si quis absque plena advertentia proferat blasphemiam in c. XIX. Pure aggravantes sunt, quae aggravant malitiam intra eamdem speciem, exempli gratia , furtum viginti
aureorum est gravius furto decem aureorum. Delectatio venere per horam gravior est illa , quae durat per quadrantem horae, C.
XX. Priores tres circumstantias comprehendit Concilium Tridentinum eis. Iq. cap. s. is an . . sub nomine mutantium speciem , quatenus declarat debere in Confessione explicari circumstantias , quae speciem mutant: ideo in examine debet Poenitens in his diligenter Ariseientiam suam maminares ita communiter omnes D ctores
XXI. Controversia, quidem celebris apud Docto- . res est, an circumstantiae pure aggravantes sint in Conissessione aperiendae . Esse enim necessario confitendas do Cent non pauci, ut Suare disp. 22. ecl. 3. enrique de Poenit. lib. 2. cap. . num.6. agunde lib.4. de Praecepi. Ecclesiae praecepi. a. num. Io Thomas anche lib.2. in a sum.
95쪽
Summa cap. 32. num . . ,- lib. q. cap. II. DunT. 24. alii
que plures apud Escoba tom. I. lib. 3. ec'. a. cap. Io pro hiemate ς. Eminentissimum Cardinalem de Lugotom de Poenit. disp. I 6. M. 3. XXII. Communissima tamen, ac verior sententia tenet hujusmodi circumstantias in Confessione necessario non esse aperiendas. Hanc docet Divus homas in quaristum Sententiarum dist. Ioc quaest. 3. art. a. quaestiuncula s. ubi ait: ιeendum, quod omnes circumriantia fater sempossibile, qua ames necessitatis, sed in hoc est dissere ria opinionio quidam enim dicunt , qu3d omnes circums-rtae, quae aliquam notabilem quantitatem peccato addunt, confiteri necessitatis es , si memoriae occurrunt ali vero dicunt, quod non sint de necessitate onmendae, nisi ιrcumflantiae , quae ad aliud genus peceat trabunt , o pro babilius est, sed addendum est, quae ad aliam pecsem morra It trahunt, cujus ratio es, quod veniatia non sunt de necessiate Confessioni , sed solum mortalia , quo quantitatem innitam quodammodo babent; ω quia circumpantiae aggravantes, qua aliam speciem peccato non tribuunt, telqua tribuunt quidAn, sed non mortalas peccati, non sunt de necessitate Confessionis, tamen easdem confer perfectionis es, sicut, de venialibus dictum fuit. Idem docet D. Bonaventura in Quartum dist. I Part. 3. quaest. I. art. 2 circa finem his verbis inde . cendum , quῖ Confessis circumsantiartim 1 aliud genus trahentium spectat ad Confessionem quantum ad necessitatem: Confessio ero aggravantium, quantum ad congrurtutem ,
hoe es probabilius. Hoc ipsum docet Scotus, qui ut refert Angles in floribus de Sacram Confessionis Ddicit
has circumstantias esse utile confiteri, non necesse Hane sententiam tuentur etiam D. Antoninus, Durandus, Paludanus, Valentia Sylveste , Turrecremata, Viguerius, Armilla, abiena, a nardus Medi na, Gabriel, Almainus, Adrianus, avarrus, Regina idus, Tamburinus Ana eletus, aliique communiter apud Dicastillum disp.ς dub. 3. num. I 8o Palaum trac'. 23. om. q. disp. unica punct. 9.vasquea quaest.9 I. alia I dub. 2. Joannem Sanche disp. I.
96쪽
num. I. Dianam pari. I. ract. 24. resoLso Leandrum a SS. Sacrament tom. . tract. s. disp.8. quaest.4. Escobar, de
XXIII. Et ratio est clarissima in uia non est imponen dum onus tam grave, nisi constet de Lege aliud imponente; at Lex non imponit, nisi specierum, numeri peccato rum Consessionem , ut patet ex Concilio Tridentino sessi. I a. cap. . ergo non est cur hanc obligationem confitendi circumstantias, quae speciem peccati non mutant, sed
solum aggravant imponer debemus . .
XXIV. Neque dicas Catechismum Romanum a pari. de Poetui cap. I. num-8. contrarium asserere, cum dicat, Non solum peccata grauca narrando explicare oportet, μνum etiam illa quae unumquodque peccatum ircumsant, pravitatem vald augent, vel minuunt nam respondetur,
Catechismum ibidem nomine circumstantiarum valde augentium, vel minuentium intelligere illa , quae speciem mutant, quod patet ex ipsius .verbis, quae immediate post supradi Aa subiungito cum particula enim iisdemicon nectit, scilicet : quaedam enim ircumstant1o adeo gravexsunt , ut mollis tanti m eonset peceat, mortifera ratis, quare haec imnι consiter semper oportet si quis enim hominem nteremo, explicandwm es, utrum ille Saeris nitia tu fuerat, vel prophanur. Itemque meum muliere cancumbuat, miramomi ne lege libera, aut alterius uxore, aut
propinqua, aut Iscujus voti sponsone Deo consecrata v νων, necesse es: unde patet Catechismum , nomine circuml antlarum notabiliter aggras antium hic intelligere eas, quae speciem peccati mutant, dum se explicando pro exemplo has adducit, non vero solum notabiliter aggravantes, aut minuentes
XXV. Vari itidem textus, ut cap. Consisseret dist. s. de Poenit. caput a I. Innocenti III., c., qui adduci solent pro contraria sententia, intelligendi sunt loqui de
Congruentia, non verti de necessitate, quod certe patet ex verbis ipsorum; nam ibi inter circumstantia , quas Confitendas dicunt, multas enumerant, quas certum est non esse, etiam per Sectatores contrariae sententiae, ne cessa
97쪽
eessario in Confessione explicandas, ut , ver hi gratia , spectatum factiun sit in die festo , in tempore , aut Graistioni, aut Ieiunio constituto, c. , quas omnes circum stantia luce meridiana clarius est , non esse ne Ellario confitendas unde cum citati textus dicant has etiam deis here confiteri debere dicunt m consilio , non ex praeis
XXVI. Ad id denique, quod ex Concilio Tridentino obiici potest, nempe quod talis requiratur Confessio, quae
sufficiat, ut Sacerdos de gravitate criminis possit recte iudicare , quod ab eo fieri non potest, nisi confiteantur etiam circumitantiae aggravantes, aut minuentes, quippe quod istarum Confessio valde mutet iudicium Confellatii: Respondetur ex de Lugo cieato , quod Concilium Tridentinum requirit talem Confessionem , qua Sacerdos posis si recte judicare quoad substantialia, hoc est quoad speciem, .numerum peccatorum, non vero quoad acci dentalia, scilicet quoad . ea, quae substantialiter non mutant udicium Contessarii, sed solum peccatum valde a g.
XXVII. Et profect si verum esset, quod fateri ne is cessario teneremur ea omnia , ouae judicium Consessarii mutant circa accidentalia, esset obligatio confitendi etiam circumstantias parum aggravantes, cum istae quoque aliquo modo mutent iudicium Consessarii circa peccatum a Poenitente commissum cum autem hoc secundum nemo asserat, nec etiam primum dicendum est. Et haec satis de circumstantiis in genere. Cum au tem valde controversum sit inter Doctores de pluribus circumstantiis in particulari, an tantum sint aggravantes, an vero mutantes speciem, Dropterea distinctis capitulis
de singulis agemus in particulari, praesertim verti de illis, quae in celebri illo carmine continentur: ut , quid, ubsiquibus auκiliis, cur, quomod/, quandis.
98쪽
Generalia Principitricib. IX. pr
ILLI AEC Circumstantia denotat qualitatem, seu condi
Axtionem person re, non qualis est, quando confitetur, sed qualis fuerit, quando peccatum commUtris Clenim solum attenditur in omnibus circumstantiis in ordine ad Consensonem, in qua non sunt haec explicandae secundum praesentem statum Conlitentis, sed secundisti statum, que hahebat Poenitens, quando peccavit.
II. Considerandum igitur est, an Persona , quae e eavit, fuerit Deo sacrata, aut profana Matrimonii, aut voti lege deviri sta vel soluta consanguinea, aut amiscum iis, cum vibus forte carnaliter peccavit, constituta in regimine, vel officio, aut speciali obligatione adstri Wi cujus ad aliquod agendum , impediendum, vel evitandum teneatur ac denique an aliqui aliud adsit, Propter quod ad aperiendum statum propria Personae obligetur. Ex quibus sequentes casus resolvuntur. III. Qui voto, Iuramento a jejunandum se obligavit, si non jejunet, peccatum cum duplici malitia comininittit, altera scilicet contra Fidem Deo datam , altera contra obligarionem non adducendi Deum in testem salinsitatis. Ita anche'. lib. . de Matrim disp. 2 . num. 26. Tamburinus in Method Consessi lib. cap.3. g.a itum.2O. Cardinalis de Lugo disp. Io num. ico. Dicastillo disp. d. . num 336. ,- alii. IV. Frigidus Funuchus carnaliter cognoscentes Foeminam debent hanc circumstantiam explicare, quia,
Cum eorum copula finem a Natura intentum non habeat, est Peccatum contra Naturam, ut docent Sanctim lib. . disp. . num. 4. de Matrim Diana part.et tract.a, resol. Iῖς Spart
99쪽
esse valde dubiam. U. Peccanceiatdi lium Os ius repellatim non de-het talem voti repetitionem explicare , quia non additullam spe ei fi eam differentiam Sanche ubi supra disp. 2 . Bum. 2 . Maismalis de Lugo disp. rori est. q. num a LTam hurinus lib. 2., cap. I. g.8. num. I. Dicastilliis de Poenit. disp.r num. 2 T. ωcisp.ου uum. 3 3. met, II. VI. Quaere primo, utrum Ohstrrenus voto Castitatis debeat votum suum explicare, si suo consilio fult causa, ut duo non habentes tale votum Castitatis peccarent i ter se contra Castitatem in pspondeo, consulentem con era votum Castitatis non peccare atque adeo non obli gari in Confessione suum votum aperire. Ratio est, quia votum nequit obligare uura intentionem voventis sed vo Uens Callitatem intendit se obligare tantum ad abstinendum ab omni delectatione venerea δε operatione quae suae Castitati opponitur ergo dum est causa, quod alius peccet contra Castitatem, non violat proprium votum Castitatis Iuno enim promisit Deo alienam, sed suam Castitatem. Ita Caramuel in Regula S. Benedicto disp.66 num.- o dui, i' lVII. Notandum tamen pro majori hujus responsiohis intelligentia, uti Virtus Castitatis ad plura i ex te die, quam votum nam votum respicit solam Castitatem ipsius voventis, virtus vero Castitatis respicit etiam Castitatem alienam, quia obligat quemlibet , ne quidpiam agat, quod ipsi Virtuti opponatur: cum itaque habens votum Castitatis facit suo consilio, praecepto, vel mal exemplo, ut alter Castitatem violet, peccat quidem O tra virtutem Castitatis sed non contra votum. Ita e Societate Jesu doctissimus Thomas anche in Summa lib. I. cap.6 num. D. Cardinalis de Lugo isp. I cI. ec'. q.
100쪽
Generalia Principia Cap. IX. 73
punct. I. , quos sequitur Caram uel loco citato tum aliis
plurimis, quamvis oppositum censeat probabilius Ioannes de Cardenas disp. 38. cap. q. suae Crisic qui tamen ibidemnum. 3O. tanquam probabilem admittit nostram sentenistiam, quam praeter citatos docent etiam Arriaga , Pelligetarius ab eo citati VIII. Quaeres secundo , an violans votum solemne Castitatis es alii carnaliter peccantes cum persona habente tale votum, debeant in Confessione voti solemnitatem explicare. Respondeo non deberes ratio est, quia votum solemne Castitatis non distinguitur specie a voto simplici, ut cum Scoto, aliis tradit Sanche lib. . de Matrim disp. 23. num. 5. , dicens ejusdem sententiae me omnes, qui asserunt votum solemne Castitatis solo iure Ecclesiastico dirimere Matrimonium, quos ad quinquaginta ibidem refert disp. 26. num. a. quorum multi testantur Summos Pontifices variis vicibus in eo dispensasse: ergo haec circumstantia simplicis, aut solemnis speciem
non mutat ergo sufficit se accusare de peccato contra votum in hac, vel illa specie luxuriae commissis, non dicendo, an votum fuerit solemne, vel simplex. IX. Quae res tertio : an inducens pravo suo exemplo, consilio , vel praecepto habenthem votum Castitatis ad peccandum contra Castitatem, debeat in Confessione explicare votum peccantis, cui scandalum dedit, id est illius, quem ad peccandum induxit Respondeo circa malum exemplum, quidam sic distinguunt; si quis faciatae iocandi contra votum Castitatis, hic nec tenetur explicare votum alterius, nec speciem peccati, ad quam illo malo
exemplo inducit ratio est, quia Castitas obligat quidem
unumquemque, ut positive non inducat alterum ad luxuriam, non tamen obligat quemquam, ut positive proin
curet alios esse castos. Similiter votum Castitatis obligans alium directe ex virtute Religionis ad servandam Castitatem , obligat quidem indires quemlibet, neu
sitive removeat illum ab observantia voti, non tamen obligat, ut procuret eum observare votum ergo dumnem, quam Praevidet futuram