장음표시 사용
21쪽
t quia illa nobiliori modo suppleretur per notitiam supernaturalem in Verbo. Vnde licet inhumanitate Christi maneat naturalis inclinatio ad propriam subsistentiam haec enim non tolli. tu per subsistentiam increatam, quae: nec tollit carentia formalis subsistentiae creatae quia tamen illa manet suppleta nobiliori subsistentia , non
Hama Mim manet violenter: nam manere violenter est mane es vis nere sui e propria Maliena aequivale trier, aut eminenter supplente propriam Vnde nee etiam diei potest, naturam Minuciter mancre cum appetitu ad propriam subsistentiam quia appetitus ad
aliquam formam dicit totalem carentiam illius formae natura autem humana in Christo, etsi di- eat rarentiam propriae subsistentiae formalis, non tamen dicit earentiam propriae subsistentiae eminentialis; elim subsistentia creataeininenter contineatur in increata.
Fundamentum tertiae, & sententiam ipsam impuῆnant aliqui Recent. I.si natura creata est sup potitum, qua terminat adaequatum concursum sibi debitum, sequeretur talem concursum ingredi formalem rationem suppositi quod dici non potest. Quia vel iste concursus est aceidens,adcoque substantialem constitutionem suppositi ingredi non potest: Vel modus substantialis: se haee
sententia admittere cogitur, subsistentiam creatam esse modum a natura effectum, qui praestit
id,quod in alia sententia praestat modus ipse subsistetiae . . Sequeretur,Verbum in natura asiumpta supplere veram causalitatem, quod falsum est;
cum solum termineti compleat substantialiter illam, vicem gerens subsistentiae ereatae: quae nul- Iam in propria natura exercet causalitatem ; sed solum terminatri complet substantialiter illam, ut ex ipsa natura reualtet unum suppositum sy eompletum.Vertim haec argum.non conuincunt: A Ups' ad i. respondere est, hunc concursum, eum sit ad
. ...' ' substantiam esse substantialem adeoque ingredis fiat. posse substantialem costitutionem suppositi. Nee
obstat, qudd ad completam constitutionem sup-ositi,admittat modum naturae additum, qui piae.
et id.quod in alia sententia praestat modus ipse subsistentiae: Nam hi modus&longe diuersus est ab illo,quem alia sententia admittit,4 sine multiplicatione entium saluat, quicquid alia semetiade supposito creato docet; nam alia sententia,praeter substantialem modum effectivi concursus,admittit alium modum naturae additum. Ad x.falsum est, Verbum nullam exercere causalitatem in natura assumpta,& subsistentiam creatam, vicem cuius gerit Verbum nullam in propria: hoc enim ipso,qub complet substantialiter naturam, circa tuam causalitatem exercet: quo pacto Verbum sine impersectione eam exerceati ccI. s.
yi inliter posse ertia sententia impugnari, scili-
Maio ne eetr Vt natura humana in hac sententia in Verbost
subsistat , produci debet actione dependente a Virbo: quia non potest eadem aestione subsistere iri Verbo,qua adaequale producitur independens
a Verbo; sicut nee potest eadem actione accidens fieri dependens a subiecto, qua independens a subiectoa cum enim actio non sit aptitudinalis, sed actualis dependentia.vel indepeqdentia a subiecto, vel termino, implicat, ut quae est actualis independentia a supposito , fiat actualis dependentia ab eodem ac natura de nouo fiat dependens a supposito diuino , absque ulla mutatione ipsius Subsumo implicat naturam humanam produci actione dependente a Verbo nam
implicat, ut quod est natura sua ab alio indepen-
dens fiat ab alio dependensesed humanitas natu sua est ab alieno supposito independens ergo implicat,ut fiat abalieno supposito depudens. Maior prob. quod natura sua,seu per intrinsecam entitatem est ab alio independens,nequit fieri pereanduintrinsecam entitatem dependens alioqui idem simul esset ab intrinseco independens& dependens Consir. Implicat animam rationalem,quae per intrinseeam cntitate est a materia independens,fieria materia dependentem ergo implicat naturam, quae per intrinsecam entitatem est ab alieno supposito independens , fieri ab eo dependentem. Contraci post i natura humana siet actu a Verbo dependens is simul retinere aptitudinalem a diis indepcndentiam a Verbo , quatenus fiet i posset alia actione independente a Verbo: ut potest ae cidens fieri independens a subiecto, di simul retinere aptitudinalem dependentiam ab eodem, quatenus fieri posset alia actioni dependente alubiecto. Et potest natura produci independens, abo inni supposito, etiam proprio, actione independente ab omni supposito,&tamen non repugnat, quin eadem alia actione producatur dependens a proprio suppositori ergo nec repugnabit, quin eadem humanitas producta extra Verbum
independens a subsisteti a Verbi, alia actione producatur dependens a crbo, ut a supposito alieno. Nec apparet implieantia , quin eadem cntitas fiat actu dependens ab aliquo , retenta si r- ω-.mul aptitudines independentia ab eodem esset ita ιυlisa
enim dependens actu ratione actionis, qua de fa-t r.
cto produceretur; aptitudinaliter independes ratione alterius actionis,qua produci post et ut accidens seupra Solum enim implicat, ut idem simul actu pendeat,& non pendeat ab eodem velut simul aptitudinaliter pendeat, aptitudinaliter non pendeat secundum eadem potentiam ab eodem trici a vi natura humana actu pendeata Verbo, lebet habere aptitudinem ad dependen Dis. . dum a Verbes ergo simul non retinet aptitudinem ad non dependendum a Verbo. Resp. apti 36. tudines has non repugnare in una dem re
idem quippe aecidens est aptum ad non depen-β ηε denduin a subiecto.&simul aptum ad dependendum a subiecto idem lapis est aptus ad motum deorsum,& simul aptus ad motum sursum: idem ' frigus habet aptitudinem ad frigefaciendum, &simul ad calefaciendum, climio diuinitus eleuat ad eatorem producedum Ratio,vna est apci Raaiano.titudo naturalis per inclinationem naturalem,alia obedientialis per solam non repugnantiam. Ad s . confirm. aliqui negant anteced putant enim ani---νη ma rationalem per absolutam Dei potentiam educi posse ex potentia materiae Α neg. conseq. Ratio: actio eductiva repugnat cum termino, sua natura, creabili; requirit enim in termino educibili saltem non repugnantiam ad dependcdum a subiecto anima autem per rationem politivam
substantiae spiritualis est positive repugnans ad
dependendum a subiecto Actio vero dcpendensa supposito solum requirit in natura capacitatem, ut possit ulteriori termino substantiali terminari: hoc autem, ut patet, non repugnat cum substan 'tia spirituali, quae natura sua postulat terminari substantialiter termino propriae subsistentiae. In st. stas potest. quod est sua natura educibile, creare anima a
ergo potest, quod est sua natura ereabile educi. iε 2 3 sp. neg.conseq. quia potest imperficitio termi- ni educibilis suppleri extrinseco cocursu Macti ne creativa: non potest autem positiua persectio terminii creabilis tolli actione eductiva, cum haee
22쪽
Di ut L De ρ bilitate Incarnationu Sectio IIs III.
mutet intrinsecam persectionem termini creabilis unde nec potet tollere intrinsecam&postiuam persectionem substantiae spiritualisiadnon dependendum a subiecto realiter identificatam cum ipsa substantia. Stante autem intrinseca independentia a subiecto, implieat, ut se stantia actu fiat dependens a subiector sieutinplicat,ut stante actione creativa, qua accidenseon- seruatur independens a subieci o fiat actu dependens a subiector nam tales rationes actu dependerea subiecto habere positivam repugnantiam ad dependendum a subiecto,pugnant interi, RATIO, tertiam sententiam effraeiter impu- Δὰ ,, Pgnans,estnaec: Implicat, ut eadem actione natura humana accipiat tuum esse naturale, simul fiat dependes a persena Verbi,ut a supposto intrinsece suppositanter igitur implicat, ut natura humana subsistat in Verbo actione dependente a Verbo,ut a supposito intrinsece suppostante; scilicet in haesententia natura humana non fit deis pendens a Verbo actione distincta , sed eadem, qua accipit suum esse naturale; docet enim action non unione addita, naturam humanam subsistere in Verbo, ut tollat entrum multiplicitatem:& quod alij 1 sterium explicant unione distincta a natura, ciusque productione ipsi sola productione diuersa tamen ab ea, qua natura produ-ecretur extra Verbum Anteciprob eadem actio simul esset naturalis, quatenus esset formalis communicatio esse humanitatis; supernaturalis formaliter, quatenus esset formalis communicatio esse Divini; igitur impli eat eadem actione naturam humanam accipere suum esse naturale, &smul fieri dependentem a Verbo Diuino, ut astipposito intrinsece suppqsitante. Maior prob. elim actio sit ipsa formalis ratio& via, qua communieatur esse effectui, debet illud in se eontin re non ut illud continet causa virtute Meminenter; sed ut illud continet forma formaliter ergo formaliter esset & naturalis, & supernaturalis simul. Confirm talis actio ita respicit personam Verbi, ut illam essentialiter postulet vi intrinse- eum terminum suae dependentiae; ergo ex hae pa te est supernaturali, nulla enim actio naturalis essentialiter postulat ut intrinsecum terminum suae dependentiae personam Diuinam, ut suppositum eiusdem naturae,euius est actioreadem actio respieit essentialiter hane naturam,ut intrinsecum ter minum suae communicationis ergo ex hac parte est naturalis, ut terminus ipse. Igitur eadem indivisibilis actio erit simul naturalis& supernaturalis, specificata a terminis intrinseeis, naturali supernaturali. At hoc implicat: nam formalis naturalitas excludit formalem supernaturalitatem p . - u ab eade entitate,& e conuersos suppono ex comae naruina muniori sententia naturalitatem dupernatura- ω σμγ' litatem esse differentias intrinsecas postiue exi-- stentes in re,quae dicitur naturalis vel supernaturalis ' non intum per respectum ad intrinsecumagens; nam quod est naturale est debitum&naturae commensi in; quod est supernaturale, est indebitum Mincommensum naturae. Eadem igitur actio, qua comuniearet esse naturale humanitati, esset debita keommensa natura qua eidem communicaret esse personale Dei, esset eidem naturae indebita&incommensa Cons r. I.Implicat,ut eadem indivisibilis sorma simul tribuat effectu sormalem naturalem & supernaturalem; ergo pariter implicat, ut eadem indi uisbilis actio simul tribuat esse naturale humanitatis, Messe supernaturale personae Increatae. 2. Implicat, ut vi eiusdem actionis natura humana exigat ut sibi debitam personam diuinant, vi cuius accipit suum esse natu . rate: ergo implicat, vj natura humana subsistat in Uerbo vi actionis,qua producitur in suo esse naturali. Anteced. prob nulla subtantia ereata vi actionis qua producitur, exigit aliquod esse supernaturale, alioqui vi sui esse naturalis simul exigeret esse supernaturalis, quod haeretim sapit ιν μι-- Pelagianam; omne quippe esse supernaturale supponit esse naturale eique aduenit ut indebitum supra capacitatem ipsius et non posset autem ei
aduenire, indebitum, si illud exigeretur vi primae actionis, qua natura produceretur. Nam sicut talis productio nullum supponeret esse naturale, sed primo illud communicaret naturae, ita si vi eiusdem productionis natura simul exigeret esse Personale diuinum, hoe non posset ut indebitum aduenire naturae, sed essentialiter exigeretur vi eiusdem actionis, qua natura humana acciperet suum esse naturale. Vnde vi actionis,qua natura esset creatura,smul esset substantialiter Deus: Vi actionis,qua primo produceretur, non esset pura creatura,sed simul Deus vi actionis, qua in esse naturali produceretur, non esset illi esse personale diuinum indebitumis incommensum, sed debitumin commensum Patet ad fundamentum
, is posibilis fuerit Incarnatio ex partemmonis θ salica φΡRiu ratio dubitandi essentia unionis est,
utrumque extremum nectere nequit autem utrumque extremum nesctere risi initioque subiecteturinequit subiectari in Verbo: igitur nequit Verbum cum humanitate nectere Minor prob. i. vnio essentialiter est nexus duorum:ergo esse tialiter postulat inhaerere utrique extremo a eL sentialiter est modus modus est actualis modificatio eius, cuius est modus unio essentialiter est modus utriusque extremi, ergo essentialiter uadificat utrumque. 3. Implicae dare effectum sormalem, niti, non afficere unitum;-ergo impli- eat unire inti sece Verbum eum humanitate.&non assicere intrinsecὸ Verbum Anteced prob. unio dat et tectum formalem uniti seipsi imme- via Ei ergo ut illum extremo eonserat, de cinextremo esse, in coque subiectari; cum nequeat forma , praesertim, alis, effectum sormalcm
conferre extremo, in quo non.est. q. Sicut essentia modi absoluti, est actu modifieare sublestum: ita essentia modi respectivi, qualis est uni respiciens plura extrema est actu modificare virum- ciue extremum; cum non minus essentialiter respiciat unum, quam alterum. I. Alias uni non differret a puro respectu . qui solum modificat unum,&terminatur ad aliud. a. Ratio dub Si unio hypostitie subiectaretur in humanitate,non in Verbo, non esset, cur potius cum humanitate esset unitum Uerbum,&non reliquae diuinae personae; cum non minus hae sint per intimam praesentiam coniunctae humanitati consequenter incarnatae, quod est haereticum. 3. Sequerctur,althuod ens creatum necess-tare Deum ad uniendum se humanitat at nulla creatura vim habet necessitandi Deum ad producendum alique effectu in ad extra, multo minus ad uniendu se cum cieatura Sequela prob haec unio est aliis
23쪽
i Disputatis I Deps bilitate Incarnationis Sectio III.
t I siquid ereatumuin ea Posia,implieat Deum secum humanitate no vnire:alioqui posset humanitas esse unita Deo per unionem in se receptam,& Deus non unitus humanitati: at esse, nitu, est effectus sormalis respectivus essentialiter respiciens utrumque extremum et unde implicat hoc esse, nitu alteri,& vicissim alterum no esse unitum hula. q. Vnio haee producitur a tota Trinitate; ut omnis effectus ad extra: ergo non cri propria Verbi .sed totius Trinitatis a qua producitur. Neque dicas,et se propriam Verbi terminatiue, elim
non sit per inti insecam attingetiam di inhaei cntiam in se , sed lolii in per initinam ais fientiam;
sed tota Trinitas, unioni inti inc assistens, erit terminus unionis.
Propter hae mysterium dieitur ineffabile
ineoprehensibile ab huinano ingenio non tamen debemus, ut Iustinus ad de reuasiae confest. monet, tanti mysteri declaratione desistere iis si non modum, quo se Deus nobis communicauit, saltem doni excellentiam ex incomprehensibilitate intelligamus. Nam ut Concita letan. XI. in profess de dixit si ratione Me 'Herium cottigeretur,non esset mi bile is exemplo, no esse fluuiare. Tota igitur enodatio pendet ex natura unionis hypostatica,quae ita unit naturam humanam cum Verbo,&ex utroque unum subitantiale componit, ut nullam in Deo mutationem ponat. Ad quam explicandam, cum nullum habeamus in natura exemplum, siquidem omnis unio naturalis utrumque assicit extremum, reeurrendum est ad omnipotentiam Dei , probandumque non implicare, talem unionem produci, quae in uno extremo tantum subiectata, Mad alterum solum intime terminata, unum per se substantiale componat. Prob. illa via non repugnat ex eo, qud non potest utrumque extremum vnire,
ruin utrumque simul assciat: nam ut duo sintubstantialiter unita, unione sufficiente ad constituendum unum per se, non requiritur,ut virumque extremum assiciatur uniones sed sufficit, si unum tantlim assciatur, Malterum vi eiusdem unionis ita intrinsece terminet, ut vi talis terminationis non minlis sit unitum alteri extremo, quam alterum sit unitum sibi.Hoc fieri posse abcque inhaerentia, intrinseca dumtaxat terminati ne unionis ad se,prob. non ideo sorνliter unum extremum unitur alteri, quia subiecta unionem
in se,sed quia per unionem fit intime substantialiter praesens alicii Duo quippe effectus sermales in unione distinguendi sunt, alter inhaerendi, seu a subiecto dependendi i alter uniendi subiectum cum altero extremo,per realem intimam Iraesentiam, quae inter duo extrema realiter diis incta esse potest, cum mutua communicatione
persectionis utriusque: Priorem habet unio, qua modus est; posteriorem,qua unio est. Unde si posset in unio, quae a subiecto non penderet, haberet posteriorem effectiim uniendi duo extrema inter se cum mutua communicatione persectionis ad inuicem, absque priori effectu inhaerendi se a subiecto dependendi. Nam uni re est. quid diuersam ab inhaerere; unde separari posset
ab inhaerere. Nec propterea quod unum extremum non subicctet unionem, erit minus unitum,
quὶ alterum unionem in se subiectans iam non ided unitur, quia, monem subiectat; hoc
enim prouenit ex impersectione unionis, extremi nibilis sed quia vi unionis extremum trahitur ad intimam praesentiam substantialem eum altero extremo, qui effectus est proprius unionis,qua unio est formaliter. Confirm. hune esse m. ctum sormalem uniendi praestat uni naturalis μην quatenus afficiendo unum extremum, necessario
trahit illud ad aliud extremum, in quo ipsa est;
cum nequeari duo extrema esse aitecta eadem unione,& non esse sibi mutuo praesentia. Sed non implicatinio, quae subiectata in uno extremo essentialiter trahat alterum extremum per intimam
praesentiam subitantialem ad se. Quod ergo prae Daciar stat unio naturalis, asscicdo intriniece utrumque Q. extremum , praestare potest uni supernaturalis subiectata in uno is essentialiter exigens aliud extremum sibi intime praesens,&persebiuum alterius extremi unionem subiectantis.
Nee talis vitio implicat qua modus est. Nam 3. ad hoe sui scit, ut alterum saltem extremum habeat pro subiecto suae inhaesionis. Neque ex eo quis imodus respectivus est: quia necesse non est, ut secundum respectum ad utrumque extremum inhaereat sed susticit,ut inhaereat secudum unum, R intime terminetur ad alterum Quo diseriaminatur a puro respectu praedicamentali qui
non requirit terminum intime praesentem, cum
terminari possit ad distantem illum respieit
ut purum terminum uni hypostatica respieit Verbum , ut substantialiter perfectivum humanitatis.Ratio etiam redditur,cur potius talis uni 2 4.
sit ad Verbum, quam ad reliquas diuinas Derso με opis nas nam ad sui existentiam non requirit essenti liter, nisi personam Verbi. Vnde si per impossibule reliquae personae non existerent, ad solam personam Verbi terminara,perfecte haec uni exist retiqui ab Ila tantum pendet terminatiuὸ Contra verb.si per impossibile solum Verbum non existeret, existentibus relictuis personis, non posset talis, nio existere, quia careret essentialiter termiano sui respectus. Ergo ex nullo capite talis unio implic t. Ad I.rationem dubit neg. minor ad I prob. i , neg. conseq. nam ut unio sit nexus duorum, fata. 3. AE .
est, ut in utroquestu nitiuὸ seu utrumquestituat intime praesens alteri, eum dependentia Uzia.., 'perfectibilitate saltem unius ab altero. Ad 1. prob. Mdisting. minori modus est actualis modificatio eius. euius est inhaesue, concedo euius est terminati-ue nego: concedo unionem esse utriusque extremi, nitive quia utrumque unit, constituendo utrumque intime substantialiter praesens alteri; nego esse utriusque inhaesiue,quia necesse non est, ut utrique inhaereat. Ad 3 neg.anteced.ad prob. dist antee unio dat effectum formalem uniti seipsa per inhaerentiam. nego; per intimam terminationem, concedo. Vnde nego, non posse unionem dare effectum formalem uniti extremo, in
quo non est subiective, chm possit illum dare, in
quo tantum est intimc terminative. Ad . de ratione modi vile esse nil aliter tantum est, actura Φροελmodificare aliquod subiectum; non est de ratione'
modi respectivi ata modificare utrumque ex tremum. Nam licet hoc postulet ni naturalis. propter extrema imperfecta, non tamen postulat,nio ut sie clim nulla appareat repugnantia, quin possit modificare unum, intime tantum
terminati ad aliud. Qiuaru nego unionem aequc respicere debere utrumque extremum, quantum ad inhaletiam,licet aeque respicere debeat,quantum ad unitionem. Di CE s implicat.ut uni naturalis, quae afficit utrumque extremum, at sciat
tantum unum: ergo nequit Vni Vnum im situ rui ... i.
exuemum assicere, & alterum unire. Resp. nes Glisias. eonseq. nequit enim unio naturalis, quae de sa- νινινα
24쪽
ni liis I De possibilitate Deamationu Sectio IV.
cto utrumque extremum asseit, asscere tantum unum; quia est essentialiter addicta utrique extremo inhaesitie:&quia de ratione modi est, adaequale modificare, quantum modifieatiuus est,
implicat, unionem naturalem, quae actu virum-
re extremum modificat inhaerendo, uncin tani massicere: non imelicat unici.essentialiter addicta uni extremo i filiaesiue, alteri tantiinxterminative. UAd a rationem dubitandi, eonstat eue potius uni hypost.terminetur ad Verbum, tram ad reliquas divinas personas, esto hae sint intime praesentes unioni:quoniam reliquae personae non sum intim praesentes humanitati vi unionis se aliter,sed
vi immeristatis&identitatis eum natura Uerbum est intime presens vi unionis formatite et eae sunt presentes unioni eausative ut Verbum,sed tantum localiter. Ad s. neg. minor. Nam haee neeessitas
non est absoluta tanteeedefis , sed consequens ex suppositione, quae includitu in priori effeci volit, posito enim quδd Deus producat talam, nionem,necessitatur ad illam terminandam, cum hae terminatio essentialiter includatur in unione, ut posito, qudd in intellectu creato producat visonem sui, necessitatur ad seipsum illi
manifestandum i quia xe manifestatio essentialiter in eluditur in ipsa visione . t effectus formalis in sed fornia Ad concedo unionem hypostaticam non esse propriam Verbi effective, sed terniinative Ad instantiam licet omnes personae diuinae sint intime assistentes per immensitatem ridentitatem eum natura Verbi, non tamen terminant, nee complent hypostatic&humanitatem, uti illam complet persona Verbi: quae
substantialis termitiatio est notionalis proprietas ad extra solius Verbi .
pMbis fuerit Dearnatio ex parte compositi
ΡRim ratio dubitandi. Ex duobus entibus
completis nequit seri unum per se nam quidquid aduenit enti completo, non potest illud Ierficere substantialiter , sed tantum accident itera aduenit enim extra totam substantialem constitutionem ipsius At Uerbum est ens ompletum , ae humanitas : Te enim habet totam persectionem naturaea alioqui si areret aliqua spectante ad integritatem naturae . Verbum aD sumpsisset naturam desectuosam. v. omne compositum fit ex partibus inuicein ordinatis at inter Deum & creaturam nullus est ordo partium: ergo nulla compositio esse potest. Confirm.eompositum est effectus resultans ex partibus sese mutuo perseientibus ergo ubi nulla ratio partium, nullum compositum. 3. Inter umbilia n eessaria est aliqua proportiora inter Deum ireaturam nulla est proportio, eum inter finitum& infinitum infinita sit distantia is eonsequenter improportio ergo nulla unio. Confirmatur. Maior est diuersitas inter Deum & creaturam, quam inter duo contra iaci sed nequit ex duobus contrarijs fieri unum per se e ergo neque e
Deoin creatura. i. Ad faciendum unum compositum per se, requiritur, ut unum se habeat per modum actus, alterum per modum potentiae: sed nee Deus potest se habere, actus respectu creatum , nam hic inuoluit impersectionem infor-
mationis nee ereatura ut potentia respectu Dei. cum nullam potentiam habeat creatura ad recupiendum Deum permoduin actus perscientis. Dico r possibilis fuit Incarnatio ex parte com .s '
post ex natura hutnanais persona Verbi , quia ' nulla in tali composito apparet repugnantia neque ex parte Dei: quia uniri ut suppositum na-ι turae creatar, est uniri ut perfectivum perfectibi-pus a 'κli, quod dicit perfectionem absque imperseetici
ne Confirm quod unitu ut suppositum naturae, unitur ut ultimus terminus substantialis, incommunicabiliter terminans naturam, quia coinperit personis diuinis respectu naturae diuinae &sustentaris eandem , qu od dicit persectionem in
sustent in te, impersectionem in sustentato. Ne . que repugnat, naturam humanam spoliatam pro i
pria subsistentia subsistere diuina sbi intime ni t
taa cum natura creata a propria subsistemia eL sentialiter non pendeat vi nullum fundamentum
a suo modo nee sit in naturi creata essentialis incapacitas ad subsistentiam diuinam. Confirm. Ita se habet substantia ad proprium modum essendi per se, seu aecidens ad proprium modum
essendi in alio: sed potest accidens sp liatum proprio modo essendi in alio seii per se tersd poterit substantia spoliata proprio modo essendi per se fieri in alieno supposito.
Ad I. rationem dubitandi, lieri Verbum sesenseompletum, non est en completum humai
et si completa in ratione naturae, non tamen inra
tione suppositici ad faetendum autem unum per se suffeti, ut alterutrum extremum sit ineompletum; dolum requiritur, ut num se habeat
per modum persectibilis , alterum per modum perfectiu sub eadem ratione. Nam ho ipso, quod persectiuum perficit persectibile sub ea ratione, qui persectibile exigit perfici, resuIta ex DI perfectibili4 perfectivo unum compositum
per se. Ita humanitas non est completa in esse personae humanae; quia sufficit, ut facere possit unum per se in ratione personae cum personalitate duuina. Nee ideo Verbum assumpsit naturam dese ν o. ctuosam,seu desectu naturae ex eo qu bd usumpsi P θ' naturam sine propria personalitate nee dieii 'test assumpsisse illam eum piluatione alicuius persectionis sed solum cum negatione, & quidem
eum addito propriae personalitaturo quia priauatio importat aptitudinem , quam non importat negatio unde dicere, Verbum assumpsit naturam priuatam propiti persectione, est dicere. Uerbum assumpsit naturam sine persectione, cum qua illam poterat assumere: quod falsum est,quia non potuit cum propria personalitate illam assumere, ut infra. a. cum persectio naturae aeque signifieet perfectionem naturae, ae suppositi, adtollendam aequivocationem linurari debet ad persectionem personalitatis. Ad a. neg. maior nam licet hoc verum sit de iii compost naturali, in quo utrumque extremum χωρ -- est persectibile.ae ad xlterum ordinatum, ut par t ad compartem nullumquippe ad aliud ordina ' tur, nisi sit ab eo persectibiles, cum omnis ordo fundetur in persectibilitate unius ab alio incomposito tamen supernaturali talis ordo partium non requiritu , sed suffiei ordo obedientialis persedilbilitatis ex parte creaturae . qui consisti e
in labi araeitate, non repugnantia Mnatu
ratis perfectioitatis ex parte Dei, non quidem per modum partis, sed persectissimi termini nec per intrinsecum respectumis transcendentalem ordinem, sed per absolutam Persectionem, quam habet,
25쪽
habet, perficiendi creaturas. omni modo possibili
sibi non repugnante. Ex his patet ad conlirm. ii Ada. N. minor. Est enim .inter naturam creamur, M. tamin substitentiam is ercturi proportio perfectibiles, perfectio in ratione subiistendi; quae ex parte creaturae est obcdientiatri, ex Patie Dei, naturalis non per intrinsecum ordinem , sed per infinitam perfectionem absoluxam , minentissimo modo continentem, quicquid periectionis est in cicaturis. Cui proportioni non obitat 1Κfini. t dutantia in ratione entis, qui cu in ca stat pro . p.rtio an rarione persectivi, perfectibilis sicut cum infinita diliantia in rati in centis inter Deum creativam, stat proportio cognoscibilis αμ-gniti ui. Ad confitin distinguenda major, Maior est diuersias in ratione cntis inter Deum&creaturam . quam inter duo contraria, concedes in ratione persectiviis perfectibilis, qua sola spectanda est ad unum per se constituendum, nego, Confirm magis in ratione entis conueniunt duae animae rationales, cum ambae sint substantiae spirituales , quam anima & corpus cum tamen Faninia diuorpore satinum per se, quod non stex duabus animabus, deiectu proportionis perfecti uiri perrectilis,quae inter eas non est ADq. t- disting.initior. Non potest Deus esse actus insormativus respectu creaturae, concedo; non potest esse actus terminatiuus nego. Similiter non habet reatura potentiam naturalem ad recipiendum Deum per modum actus hypostatice terminantis, concedo; obedientialem, quae ad supernaturale compositum quale est ex Verbo & huiri nitate su incit, nego.
An Verbum exerceat aliquod genus cau- in natura agrumpta.
H. DRIMA sententia negat Scottis 3 dactur l. I.
36. Fundamentum . non apparet, quod Tenus cau- ηιδ M. t. suppleat Verbum in assumpta natura: non sor- malis,aut materialis: nam hae impersectionem inuoluunt a illa informationis, haec receptionis. - Confirm. Si humanitas dimitteretur a Verbo, nullus deberet in ea concursus suppleri sed eodem prorsus, quo a Deo conseruabatur unita er-bo , conseruaretur extra Verbum at si Verbum eausalitatem exerceret,illa deberet in separata humanitate suppleri: alioqui non possct talis humanitas existere, cum nullus effectus existere valeat absque omnibus ausis ab ipso expetitis. Maior probat humanitas conseruatur concursu creativo, qui sussiciens est eonseruare terminum absque omni alici eoncursu, eum sit persectissimus concursus independens a subiecto,& termino intrin
3τ. xcvno assirmat Verum quid hoc genus causa sit, hoc σιώ, laesiabor. iij causam sormalem ali materialim, praecisis imperscctionibus; ali quintum genus causae termin tiua hypostaticae , Aristoteliis antiquis ignotum ali causam effetente, assignant: eo quod suppost sit, inquiunt agere proinde cum Verbum sit suppositum assumptae humanitatis, ipsius erit,
ac iones humanitatis agere. DI COI. Verbum veram ac realem aliquam causalitater exercet in natura assumpta Funda I.6μNiso mentum et ubi est verain malis dependentia in esse unius ab alio, in. vera et ealis causalitas. In 'Datura assumpta est .vera.& realis dependentia inesse: a Hrboci nam humanitas acciri a Verbo
rea is commuiuxi 'o si cuius esses; crain realis caui si ac praescrtim: si talis communi alio lit cum dependentia tiarmini a communicantes ut excludam communiuii ψncs diuinas a Pintia; quae qui , ar. ii ne inendesiti a termini a principio colit inunicant , non dicuntur causilitates , sed oti sinas. At humanitati assumptae non solum communicaui a verbo aliquod ines, sed illud communicatur, cum dependentia humanitatis a Verbo Confirmaubiistentia creata veram rea rιν. lem causalitatem exercet in propria natu hoc Nis .c ea cui F. est hud dubium , quia perficit compli illam ni genere causae sormalis intrinsecae, seu termini hypostatici: Ergo etia in subsistetitia increata in natura assumpta squia Verbum supplet vicem subsiste.ntiae creata in omni eO,quod impe ectionem non inuoluit. Ob30 I. quae uis relatio pendet in suo esse a Micrmino; nequit enim existere sine terminor nulla tamen relatio caussatur a termino in uia relatio respicit terminum, ut purum terminum; non respiceret ut purum terminum, si ab illo causaretur et ergo non omnis dependentia a termino est causalitas. Resp. nulla relatio praedicamentalis causatur a termino ; at omnis transcendentalis
creata cauratur a termino, in genere cauIae toris
malis specificantis dependenter a quo accipit ense ab agente in certo genere limitatum. Sic potentiae causantur ab actibus rictus ab obiectis. Nulla ver disclatio praedicamentalis esse, causi-R ti/ρν tu in suo esse a termino; quia ut sic, non pendet a termino quoad suum esse simpliciter, sed V
solum quoad denominationem Meonnotationem termini actualis Etenim cum relatio praedicamentalis reipsa non distinguatur a transcendentali, nisi quia transcendentalis con notat terminum possibilem praedicarnen talis existentem non potest relatio praedicamentalis in suo esse pendere a termino existente,quia is supponit totum ense rcale relationis piaedicamentalis iam specificatum ab eodem termino vi possibili. Ex his patet ad maior ictatio praedicamentalis solum pendet a termino quoad puram con notationem, non qu ad esse. Obditari 2 Ad veram causalitatem requiritur,ut 1 t. esse, quod causalitate alteri communicatur, caliter pendeat a communicantes nam propterea in
diuinis processionibus non est propria causalitas, quia esse, quod per illas communicatur termino producto, non pendet realiter a producente: at esse, quod a Verbo communicatur humanitati assumptae est ipsum esse personale Verbi, quod
nullo modo pendet a Verbo. Respond. esse in i ta ine ausis intrinsecis, unum est ipsum esse causae,quod . . O ..
per immediatam exhibitionem sui communicatur trinsecu His alteri extremo aliud est esse alterius extremi, euis rauem fit communicatio, quodque per esse eaurat immediate communicatum, completur, terscitur. Vt in quolibet omposito naturali, est esse formae, vel subiecti, quod per immediatam exhibitionem sui se alteri communicat: & praeterea ipsum
26쪽
wi putatis L Depos Atiate Incarnationis Sectio V.
sum esse subiecti, vel Armae, quod per recepti ne alterius in suo proprio est perficitur, eompletur , causatur Ad veram igitur causalitatem, non requiritur , ut esse immediatum formae , aut subiecti pendeat a forma, ves subiccto communicante, cum nihil possit realiter a seipso pendere: sed sui scit, ut esse alterius, eui esse communicatur, pendeat a commiliai cante, medio esse immediate communicatori quia dum illud completur perficitur in suo proprio antrinseco esse, realiter pendet ab alio.Licet igitur humanitas non pendeat a Verbo, secundii esse hypostaticum, quod sibi immediate communicatura Uerbo, pcndet tamen a Verbo, quoad esse suum proprium& inti insecum , dum in esse suo proprio cintrinseco substantialiter perficitur completur a
Vnde triplex effectus est in humanitate assiim-pta,quem a verbo accipit. I. est, ipsum esse subsistens, qui per modum effectus formalis primari immediate communicatur naturae, media uni O ne hypostatica, ut causalitato. . est,incommunicabilitas alteri supposito, qui negativus est, per se consequitur ad primum positiuum citi inquantitate est impenetrabilitas , quae per se con-icquitur ad extraneitatem partium: ius quod hec separabilis fit diuinitus a quantitate cilla inseparabilis, etiam diuinit sis a Moesistentia siue propria, siue aliena. . est adhue mediatus, ter se consequens ac 'I estque ipsum esse humanitatis, quatenus subsistentia perficitur completur, absque quo complemcto non esset humanitas sibi ip- 1 ad existendum suffieiens: seu non esset sibi ad existendum susscieris materia absque complemento formae substantialis; proptereaque dicitura for-m S substantiali causari. Dico a Causalitas, quam Verbum in assumpta natura exercet, non est in genere efficientis. Fundamentum: nullam causalitatem in hoc genere exercet Verbum, quam non exerceant omnes
diuinae personae Ratio: virtus causandi in hoc genere, est perfectio absoluta eommunis omnibusersonis. Confirm. Verbum in assumpti natura upplet causalitatem subsistentiae ereatae sed haee
in natura propria non excreet genus cauis efficientis; ergo ne Verbum in assiimpta. 1. Politi unione humanitriis ad Verbum, a tota Trinitate esticienter causata,vi omni alia e scientia seelus humanitas realiter pendet in suo esse a Verbo, ut a supposito complente perficiente naturam; eringo non est haec causalitas eis c entis. Dic s. Causalitas, quam exercet Uerbum in assumpta humanitate, non est propii cause formalis , aut maicitatis; sed vel eausae terminatiuὸ hypostaticae, vel reductive tantum ad formalem, Lmaterialem. praecisis imperfectionibus, quas hae causae per se connotant Primum patet liae causa per se connotant impersectionem partis, semientis,& perfectibilitatis,Verbo repugnantem S eundum prob.causa terminatiua hypostatica nullain per se importat vel connotat impersectio nem: nam abstrahit a ratione partis, solum dicit conserre ultimum complementum substantiale nati irae; unde aliquo modo conceditur Deo, cuius natiira dicitur tribus sublistentiis terminari. Tertium constat. Qtii cum hae causalitas. quam Veibum in humanitate exercet, si, per immediatam exhibitionem sui, nequit ad Muid genus Causae reduci quam ad formalem is materialem , tiae sollim causant per immediatam exhibitionem sui. Reducitur autem ad sorinalem,
quatenus Verbum communica seipsum , ut intrinsecum terminum naturae forma enim habet se respectu compositi, ut terminus Multimum complemenrumci Ad materialem , quatenus su A stentat humanitatem , terani nando ipsius depen in 'dentiam ad se natura enim humana non solum accipit esse a cibo liypostaticum per unionem ad Verbum, sed etiam sustentatur a Verbo, quatenus per eandem unionein ad cibum , pendet in suo esse a Verbo ; nam sublata propria subsistentia non posset per suum esse existere, nil innixa iii stentata a Verbo. Ex his conciliantur Authores. Qui negant, s
Verbo omne genus causae respectu humanitatis, Cri'
solii in negant cum ijs impersectionibus,cum qui .. nivir. bus tale genus causae intrinsece exercetur in rebus creatis saui conccdunt, procul dubio, praecisis imperfectionibus, quas haec causarum generae pri inaria significatione important. Caeteri improbabili sis aliquod genus causae coiicedunt Verbo erga humanitatem: non cum imperiacsione sui; nee ideo simplieiter non causat sed cum sc la imperfectione dependentia humanitatis cauis satae: nam causare ut causare, abstrahit a causare eum perfectime, vel imperfectione sui: imo causarci formaliter importat persectioinem , quia in
portat dare esse, quod sol maliter dicit in i . . lae in
Deducitur r. in hoc inertibili eomposito, Ver is r. bum non est pars compositi, ex S. om. ρ.q-st r. 3
2. artic. q. ad a. quia pars dicit impcrsectionem,
scilicet perfectibilitatem a sua comparte sed solum dici terminum ita trinsecum cle ut dia habere rationem numeri, qui bstrahit a ratioise partis.Αn veris dici queat pei sona composita, i fr. Humanitas non est causi formalis respectu Verbi esto si forma, qua Verbum denominatur
homo: quia Verbum in suo proprio esse non pun-t phia
det ab humanitate & omnis ausa siri causalis tate reddit causatum a se dependens: dicitur forma Verbi, non physica, quia haec respicit compartem a se persecxibilem sed metaphysica totalis, quae solum respicit terminum subsistentiae,
a quo completur in ratione subsistentis incomo municabiliter s. Verbum habet aliquam propriam Causalitatem ad extra, quam non habent
reliquae personae, quae cst causalitas sormae hypostaticae respectu naturae assumptae; nam sicut solum Verbum naturam assumptit, ita solum habet hane eausalitatem in naturi , quae est notionalis proprietas ipsius ad extra. Ad undamentum primae sententiae patet. Ad
eurium ereativum ex se esse sessicientem eousti
uare terminum independenter ab omni alio concursu causae ut patet in concursu crcatiuo materiae, qui sine concursu formae non est siasticiens in Mis,is;.eonseruare materiam in rerum natura: crso sicut ad Ioνmam
materia separata ab omni forma debet fortiori AE concursi lupplente concitriam sol mae a Deo eon MI 6 p. seruati ita natura separata ab omni subsistenui, debet fortiori concursu , supplente concursum subsistentiae a Deo conseruati Ratio: si natura x s. non penderet in suo eis a sublistenti.i,ut a causa. iuraeuius causalitas suppleri deberet in natu id ab Omni subsistentia separata , non posset natura illam s.hid o
substantialiter exposcere is cum ea consilit acre eois pia
unum per se. Nam si non penderet in suci esse a sorio subsistentia , sim neque ab ea pendeat in ope in rando tota enim ratio operandi est natura, non subsistentia,quae cum sit purus modus,est ad ope i. '
27쪽
D utatis L De possibilitate inea mittanis Sectio m
randum inepta hesci absque illa persecte atque
ultimo completa: adeosue nec posset illam naturalitc cxigere; sim omnis naturalis exigentia sit propic aliqiram puriuctio item, quam vel adessendum vel ad opcrandum ianum postulat.
316 Dic sci. Naturam exposcere modum subsistetiae , conditione in linc qua nec existur nec naturali crisperari pollet S ci contra ncino dixit, sublii tentiae modum distinctum a natui a xposci. Sussi ιηιia Vt puram comi itionum; nam Verbum in natura
η - βρα assumpti suppleret puram conditionem. Et con-ν-οontra . ditio est extra constitutivum substantialc rensu b-sstentia autem, ut inodus ilistinctus, ingrcditur substantiale constitutivum rei ; quia constituit formaliter suppolitum,quod est constitutum sub- statui ales alioqui constitutum ex humanitate &xιν Verbo non esset subitantiale Diccs a. Exposcitur ut modus dilthubibi, si terminus, quo natura reddatur altei incommunicabilis sicut linae exposcit punctum, non ut eo formaliter existat vel operetur, sed ut quantitati uc terin .n tur, fiatque ut sic te ininata incommuilicabilis altei quantitati. Licet igitur natura pollit sine subsistcntia, ut modo distincto, existere di operari, haud tamen existere poterit ut alteri incommunia abilis, quod est existere ut suppositum formaliter. Sed contra: hoe ipso quod natura existeret completu in ratione existendi, Moperandi, existeret in ratione
semis suppositi scilicet per se& in se independenter a: trix subsistentia, Vt modo distincto, seu sublisteret ut .., sis , suppositum sormaliter nam complet a perse.
it existere per se Nin se,est in existent: non m- digere ulteriori termino, vel subiecto ita natura ad existendum non indigeret, ut vheriori termino subsistentia a se modaliter distincta. Imo eadem natura incommunicabiliter existeret, si independenter subsistentia, ut modo distincto, inessendo& operando complete existeret; In comunicabilitas enim quam importat suppositum, non est in ratione pertistiui; alioqui non potuisset Verbum se comunicare naturae humanae, ut maxi- in E perfecituum; sed est in ratione perfectibilitiatis non accidentalis,quia potest suppositum creatu in accidentaliter perfici; sed substantialis quia quod existit ut suppositum , non est ulterioris persectionis substantialis capax; cum suppositum
conserat vitiinum complemcntum substantiale na- subsimia turae . ita vi cum ulteriore non valeat unum per se constituere. Hane autem incommunicabilita- tem haberet natura independ cnter aqiiocumque
..is oti ali termino, Modo dii tincto, si ex se haberet νἐννωρεν' totum complementum exiliendi, di operandi:&α uu n, hoe est omne complementum substantiale, a na- tura expetitum ae proinde incapacitas ad ulteriorem perfectionem substantialem igitur talis natura inite pendenter a quocumque alio terminoin modo distincto, existeret incommunicabiliter: aut quae alia cominu uicabilitas poterit suppost tribui Confirm. r. Eatenus subfstentia ut modus distinctus redderet natiuam substantialiter incommunicabilem , quatenus conseri et illi ultimii meomplementua substantiale, ultra quod non Lset ulterioris complementi substantialis capax athoe ipse,quod natura haberet omne complementum ad existenduin &Operandum, haberet viti mum complementum substantiales cum ad existendum, operandum, in ordine ad quae omne complementui a natura exigitur, non indigerit ιi ulteriori, mnino,aut modo distincto 2.Si natu C f. m. a. ra diuina non esset productiva foecunda ad in-
tra,sed tantum ad extra esset formaliter supposutum , soli ratione absoluta existendi per se, in
se ergo etiam natura creata, sola ratione existen a paνi.
di per se, quam per aduersarios habet independc nister a subsistentia, ut modo distinceto, est suppositum Anteced. prob. natura diuina non exigit personalitates rclativas,vel ad sui existentiam cum ab illis non accipiat, nec perliciatur in suo existere absoluto, nec ad producendum ad extra, clim totara . tio producendi ad cxtra in Deo sit natura absoluta. Ad exemplum,nego lineam non exigere puncta propter aliquam operationem: continuatiua enim 'uxigit ut mones connescentes partes terminatiua ad terminandum contactum corporum , absique penetratione in tali sent. Subsistentia vero,ut modus a natura distinctus .s non requiritur neque ad eomplementum essendi,neque ad complemcntum operandi natura, non est ad quid aliud requiri possit. Sed contra: ex dictis sequitur, suppositum ere tum saluari in sotu natura,connotat tantum concursu exsectivo adaequato sibi debito, quod impugnatum est fict.2. nam dici posset probabilius, huc robris concursum effectivum, quo dixi conseruandam qu/t. fore naturam tui ab omni iubsistentia spoliaretur, eonnaturaliter exigi ab ipsa naturaui proinde per illum naturam reddi per se rin se independentum cincommunicabilem omni extrinseco supposito:vude sicut non obstante eo, natura per nos, fieri adhuc posset communicabilis alieno supposito,commutato sortiori concursu sibi indebito, indebiliorem sibi debitum ita non obstante, quod natura sortiori eoncursu bi debito conseruata, esset naturaliter alieno supposito incommunicabilis, adhuc tamen commutato sortiori concursu Lbi debito, in debiliorem sibi indebitum fieri ponset alieno supposito communicabilis. R di p. neg. se is quel. ratio,cur possit natura sortiori concursu sibi φ . .eg. indebito extra omne stippositum conseruata commutato eo in debiliorem sibi debitum, fieri alieno supposito communicabilis; non possit cadem con- naturaliter postulans sortiorem concursum, eo indebiliorem commutato fieri alieno supposito comunicabili est,ut cis R. 2 quia potest intrinseea impersectio naturae folliori coneuis esse stiuo a Deo suppleri eontra vero non potest intrinseca persectio naturae, manente iademcntitate,per diminutionem debiti concursus effecti ut tolli. CumisHis is igitur natura ponam cum intrinseca imperfectio n/Rν μι
ne di aptitudinali dependentia a subsistentia sue -- eis propria, siue alien.i; aduersari j non ponant, sedi lius cum intrinseca perfectione&aptitudinali independentia ab omni subsistentia, poterit in natura separata ab omni subsistentii, suppleri eius aptitudinalis dependentia a proprii vel aliena subsistentia, sortiori concursu effectivo non poteritk diminuto iplius debito concursu ,fieri aptitudinaliter depaedens ab alieno supposito:cum nequeat effectivus concursus debitus esse minor aut debilior, quam entitas naturae exposcit Ratio concursus effecti uiis commensuraturentitati effectus:
unde iuxta exigentiam effectus debet esse maior vel minor, fortior vel debilior. Si quidem prius entitas termini est dependens, vel independens a subiecto, vel suppositenquam sit concursus effecti-uus: cum concursus effectivus sequatur conditionem maturam sui termini a Confirm sicut non potest natura Angeli, sua ει. naturi independens a subiecto fieri a subiecto de c-μ-lendens, per variationem concursus effectivi de A pari. ilioris: ita nec eadem natura, ab alieno silpposito
28쪽
Ad Dud. R. naturi independens, variato concursu effectatio in debiliorem, fieri ab alieno supposto depe dens Verum,quia, ut bia posset haeeratio solui, negando has aptitudines inter se pugnare: est ratio ibid.assignata nempe, nisi ponamus naturam subsistere subsistentia distincta ab ipsius entitate&productione, non possumus saluare, quomodo possit in Verbo subsistere: eum in eo, ut M subsistere non possit per productionem a Verbo de
Axiandam secundae sententiae, quatenus probat, Verbum in assumpta natura supplere ea uno litatem esseientis, negandum, suppositi esse agere
elicitiue,sed tantum denominative:quatenus conis plendo naturam,quae est totalis ratio agendi,in vhi-ino esse substantiali, denominatur agere.
NCARNATIONI explicanda sunt attributa. Primum est Coa Nos CIBILITAs,quae immediate sequitur ad eius possibilitatem : Omne quippeens est verum,atque adeo cognoscibile. Caeterum sicut Incarnatio duplex habet esse, possibile&existens ita duplicem cognoscibilitatem, possibilitatis,& existentiae. Vtrumque autem cognosci potest lumine naturali,& supernaturali, ex principijs naturae, diuinae reuelationis euidenter, probabiliter ab intcllectu humano,&angelico:de his omnibus hie disputo.
An possibilitas Incarnationissi euidenter lumine natural ab intellectu creato cognoscibilis'
DIco r. Nullus intellectus erratus, vi solius
luminis naturalis, potuit Incarnationis possibilitatem euidenter cognoscerer ita omnes Sehon m .d . I. o Rum Lal , 5b.de artις. e cap. 26. se tu .8 re p.ratia verit uis artie ubi docet impossibila suile , scientiam Incarnationis haberi per lumen naturale ' neeessarium suisse supernaturale:
rium appellatur cramentum absconditum etiam Patres de Incat natione intcrpretantur illud se.
quit intellectus creatus, vi luminis naturalis se extendere ad eognostenda ea, quae sunt extra ipsius naturalis cogniti uitatis sphaeram ut nulla potentia viribus proprijs extra obiectum suum natui ale Possibilitas Incarnationis est extra sphaeram naturalis cognitivitatis intellectus ereati est enim opus supernaturale quoad substantiam; quod omne ewextra sphaeram intellectus naturalis. Conis firm. I. hoe mysterium non cognosceretur ab intellectu creato euidenter intuit luti per proprias species; quia nullae species rei supernaturalis quoad substantiam , sunt naturaliter debitae intellectu ereato: Non euidenter abstractive per effe-etum quia nullus datur effectus naturalis uidenter eam arguens. Non per causam eum haec
sit ipsa omnipotentia Dei, supernaturaliter productiva huius mysterij. r. Cognitio possibilitatis
Incarnationis supponit notitiam Trinitatis eumst eognitio Fili incarnati, a Patre geniti' ergo saltem praeter notitiam geniti incarnati supponit notitiam Patris gignentis sed hae notitia nulli
ereato intellectui est naturaliter debita ergo nec illa. Caeterum haec ratio solum procedit de possibilitate incarnationis prout de facto est, ni naturae humanae cum Verbo, non eum peisona diuina ut se,abstrahendo.an in Deo sit una,vel multiplex persona. . Sunt mr steria supernaturalia mi- noris difficultatis possibilia; quae tamen ab intcile confirm .ctu creato vi luminis naturalis euidenter cognosci nequeunt:ergo multo minus apex o ium superniaturalium,ante factam reuelationem,ui luminis naturalis euidenter cognosci potuit. Dico et Nee possibilitas Incarnationis euiden . ter cognosci potest ex alijs mysterijs supernaturalibus reuelatis. Prob. deduci non posset,ex rite-μισωi do rio Trinitatis,eum Ionge diuersae rationis sit; nam coexm coenitu dissicile est, quo pacto unio valeat sub-s' g ε stantialiter opulare Verbum eum humanitate, obsque intrinseca mutatione Verbi; cum de rati
ne unionis videatur,aiscere utrumque extrcmum:
nee dissicultatem emollit Trinitatis mysterium, in quo nullum apparet vestigium substantialis unionis Dei cum creatura, sed communicationis eiusdem naturae cum tribus suppositisci ex qua argui non potest communicatio alicuius suppositi diuini cum natura creata, cum longe diuersasteommunicatio naturae ad intra, quam personae ad extra. Nain illa fit suppositis piopriis, haec alienae naturae: illa necessario Mabsque vita imperfectionis umbra; haee libere non sine aliqua mutationis suspicione, nisi fides aliud doceret illa absque viaione distincta, per omnimodam identitatem naturae eum personis; hae per distinctam unione personae cum natura. Vnde ex August. io de Guit cap. 29. quidam Platonici admittentes Trianitatis mysterium , negabant Incarnationis Igitur ex Trinitate ad Incarnationem nulla est deductio
Nee deduci potest ex mysterio Eucharistiae, ubi .
idem numero Christi orpus sub diuersis specie mane obus est replicatum accidentia a proprio subiecto separata,& sub alieno constituta:corpus quantum sine propria extensione Ioeali indiuili liter inordine ad species sacramentales positum. Nam omnia hae fieri possunt cum mutatione utriunctu extremi, Meorporis Chiisti in ossicium panis lueeedentis Maecidentium, alium modum existendi extra proprium subiectian acquirentium. At in incarnatione semper manet lium ano castu incomprehensibile, quo pacto possit Verbum substantialiter uniri naturae creatae absque mutatione sui. Et licet accidetia panis uniantur Christi corpo jri ab eoque sustententur, unione subiectata an rati sis tum in aceidentibus,, terminati solum ad Chri vaio Mei.
si corpus, absque mutatione corpo iis, sola muta deutium tione accidentiumci non est eadem ratio de unici -- ne naturae humanae cum Verbo, quae est substantialis,faciens unum per se eum persona Verbi ratione cuius Deus dicitur homo, homo Deus; mutuo comunicantur& praedicantur idiomata viri usique extremi inter se. Dico et non potest ratione naturali euidenter s.
demonstrati,hoe mysterium esse impossibiles cst e. a Q. certum apud Omnes eis. ων I. Quia quod cst μνiis. de fide est verum et eius contradictorium est sal Fiam & nequit euidenter demonstrari ut verum. cum omnis demonstratio procedere debeat ex veris falsum autem , cum veritatis. principia non
29쪽
Disput. II De cognscibilitate Incarnationis Sinis Is II.
habeat, demonstrati non poterit ut euidenter ve
obhetes i. Hae duae propositiones Fatis νalia non potest demonstrare Incarnatiοπε- esse possibilem: MVisio naια lium potest demons are Incarnatianem esse a Usbιlem , sunt contradici orianctim una affrine , quod altera negata ergo alterutra necessario erit falsa. Resp. neso anteced.
nam contradictoriae sunt quarum una negat al- teram , at posset eadem res nee demonstrari ut
euidenter possibilis , nec ut euidenter impossibilis. Quia cum demonstratio sit in ordine ad intellectum, non solii requirit, ut res sit talis in se sed etiam ut possit ab intellectu eosnosci talis; igitur possibilis si Incarnatio seeundum se , nequit tamen a nobis naturaliter cognosci ut possibilis nee sequitur,cognosci posse ut euidenter im- , possibilem quia nequit cognosci ut euidenter impossibile,nisi quod a parte rei est impossibile;vnde, una propositio ex allatis non affirmat in ordine ad intelleiatum, quod altera in ordine ad eundem negat;quae esse deberent,ut essent contradictoriae. Objcies . potest intellectus angeli omnes rationes quae contra possibilitatem Incarnationis fieri possunt,naturaliter soluere; si enim non posset .luere omnes possct iudicare illain esse impossibilem: a soluendo omnes,euidenter cognoscit illam ut non impossibilem ergo euidenter cognoscit ut possibilem. Resp. Esto angelus soluat oinnes rationes , quae contra hoc mysterium fiunt, aut fieri possunt . non tamen euidenter cognoscit nullam praeterea superesse, quod necessarium est ad euidentem cognitionein non impossibilitatis obiecti, seu possibilitatis eiusdem Cum enim angeis lus non comprehendat, neque potentiam obe- .dientialem creaturae, neque omnipotentiam Dei. non potest euidenter scisci an aliqua sit implieantia, vel ex parte creaturae, vel ex parte Dei, quae huie mystrio repugnet.
An saltem probabiliter ossi Incarnationis posibilitas ab intellectu creato lumine naturali cognosti '
. introdura conclusa. Prob. I. cognoscit naturaliter angelus, naturam humanam re ipsi di
stinsui a proprii subsistentia , ab eaque separari
poster naturaliter etiam cognoscit, Deum seipso
supplere posse,quidquid persectionem dicit: supplere autem munus subsistentiae in natura creata, dicit persectionem scilicet naturaliter comprehendit naturam subsistentiae ereata sed haec in terminanda propria natura, dicit persectionem, ali
qui non potuisset de facto a Deo suppleri, a quo non tali quod persectionem dicit, suppleri potest. a. Si vera est opinio asserens, in compositoin turali dari unioliem subiectatam in uno extremo. terminatam tantum ad alterum , poterit probabiliter angelus venire in cognitionem possibilitatis Incarnationis. Nam ex uni parte videt, uod supplere munus subsistentiae ereat in natura humana, dicat persectionem. Ex alia cognoscit ad unionem substantialem naturae humanae cum se post diuino, non esse necessariam inhaerentiam unionis cum utroque extremo ergo. s. Comprehendit angelus in natuta humana
dientialem,sed in ea continetur ordo ad unionem bypostat ergo cognoscit,nionem hypostae quia
comprehens respectu, cognoscitur saltem abstractive terminus. Maior prob potentia obedientialis non distinguitur ab entitate naturali sed angelus comprchendit totam entitatem naturae: ergo potentiam obedientialem, quam natura humana dieit ad unionem hypostaticam. 4. Saltem pro νγ-babiliter possibilitatem huius mysteri eognosce ε' re posset Angelus ex Eucharistia ubi datur,nio
supernaturalis quoad essentiam, subiectata inae- entibus terminata ad eorpus Christi, sola mutatione accidentium irae videtur superata potissima ditscultas siquidem ad unienda duo extrema, non requiritur , tunio mutet afficiatque
SLCvNDA negat, etiam probabilite posse ab i intesiectu errato, vi solius naturalis luminis, Incarnationis possibilitatem cognosci: Saratrae s. p. tomo I. AJau. f. es quia nulla ratio, Fiaut coniectura naturalis sufficiens est ad supera dam difficultatem, qua premitur intellectus creatus ad hoe mysterium assirmandum. Quae sententia probabilior Duplex probabilitas: una via in muentionis altera via confirmationis. Dico, non
posse via inuentionis, ne probabiliter quidem. intellectum creatum assirmare . illud mysterium esse possibile; posse tamen via confirmationis,post quam illud fide aeceptatum est; ut constat ex rationibus, quibus d oraceae probaui possibilitatem huius mysterii Prior pars prob.nullum habet in tellectus in natura principium, ex quo possit hoc mysterium probabiliter assimare ut possibile seu trudenter moueri ad tale iudicium serendum aDensu probabili, Ac non temerario, qui sine rati ne sormatur:patet ex scr. yricia Potissimum sun P . dam. Omnis substantiali sinio in rebus ereatis im- ,σι. portat perseca ibilitatem utriusque extremL solum inquiri posset, quid intellectus angeli 3. de hoc mysterio iudicaturus esset, si aut eas in illius cogitationem incideret, aut explorandi di sius iudicii causa illi a Deo proponeretur. Reip. vel prudenter suspensurum omne iudicium t vel certe si in alterutram partem iudicium serre vellet, potius inclinaturum in partem negatiuam; eum iudicium serre non posset alisi ex iis, quae innarura videt, ubi omnis substantialis unio utrumque extremum substantialiter perficiat. Quia tamen ex alia parte euidenter cognoscit. Deum plura posse quam intellectus creatus caper valeat cum tali iudicio semper haberet admistam sermidinem oppostae partis. An saltem hoc my- a.
sterium Angelus probabiliter cognoscere possit - - is
ex alijsm1steriis reuelatis eertum mihi est, non sepolis ex mysterio Trinitatis positi uam rationem I robabilitatis deducere ut pracia sel . Dubium uperest an saltem ex Eucharistia iuxta nostram
sententia de unione Eueharistica, subiectata in ac- ei dentibus,&tei minata tantum ad eorpus Christi, i. absque mutatione corporis Christi. Sed neque ex Diseri hoc mysterio, poterit adaequatam ratione piobabi v. o. litatis habere.Ratio:licet sit superata illa disseultas, quo pacto possint duo extrema inuicem uniri, absique mutatione utriusque tamen manet ulterior, an possibilis sit unio, quae substantialiter copulet creaturam cui Deo in unitatem suppositi cum ex unione Eucharistic ad colligi non possit: namhxevnia non est substantialis, constituens unum per se, sed aecidentalis . ratione cuius non comis municantur proprietates unius extremi alteri, uti hae
30쪽
Di t. II. De eum cibilisau Incarnationu Sectio III.
Me parte intellectus maneret dubitabundus, licet
ex alia Haiorem rationem haberet suspicandi pose sibilitatem Incarnationis nee posset absolutu probabilem eonsensum positiuum ferre. Ad fundam primae, neg. conseq. Est enim an-
a se . gelu eognoscat, Deum supplere posse, quidquid
--- ersectionem dicit nec non supplere munus subsistentiae creatae ut sies, perfectionein importare; probabiliter non ognoscit posse munus supplendi subfstentiam in natura creata, separari ab impersectione, quam importat ni substantialis, ad hoe necessaria. Ad a fateor in ea opin.intellectum angeli habere posse fundamentum possibilitatis huius: tamen non esset seniciens adprobabilem eonsensum positive serendum quia licet talis
unio subiectetur tantum in uno extrem utrumque tamen substantialiter perficit, si non per inhaerentiam,saltem per adhaerentiam, ut docet: at Verbum neque per adhaerentiam unionis est persectibile. Ad 3 neg. maior.Ad probat concedo,potentiam obedientialem reipsa non distingui a naturali subiective distingui tamen termitiatiue per ordinem ad terminos supernaturales, ad quos creatura diuinitus eleuari potest, ut tom.sq. ita licet angelus comprehendat naturam humanam quoad potcntiam naturalem, in ordine ad terminos naturatcs, a ovibus specificatur; non tamen quoad obedientialem, in ordine ad effectus supernaturales, quos connotat. Ad Φ patet.
An Dominica Incarnario fit naturabier
cognoscibilis postquam peracta est.
Christi, propria subsistentii spoliatam, ac subsistere diuina ergo naturaliter cognoscebat hoc mysterium; scit non posse naturam creatam absque aliqua subsistentia subsistere; etiam supplere munus subsistentiae,non dieere imperfectionem: ergo euidenter cognoscebat, naturam humanam subsistere subsistentia increatia a probabile est, hoc ysterium fuisse Angelis initio cicationis reuelatum. cuius fide debebant beatitudinem consequi ergo euidenter inserre poterant illud esse in hae indiuidua natura, quam propria subsstentia nudatam, eernebahi, completum. 3. hoc euidenter cogno-M scere poterant ex miraculis, quae in eonfirmati M. nem huius mysterii a Christo seri videbant euidum enim est damoni, Deum ad falsum attestandum concurrere non posse; multa miracula sacta fuisse a Christo in attestationem, quod essetfilius Dei. Igitur euitas erat daemoni Christum fuisse fidiu in Dei. Id eonfirm Mamei 3. Lucae q. ubi daemones clamabant dicentes: Tu es filii sex qui non sinebat ea ut quia silebant ρsem esse Christum. SECUN D negat , Incarnationem, etiam postquam peracta est, naturaliter ab intellectu creato supernaturale quoad substantiam intuitiue eom sei, nisi propria pecie,&lumine sibi proportionato ine id esse debitum intellectui creato 2. Non lotest exiiantia Incarnationis naturaliter cogno- ci cognitione euidenti abstractiva per proprias causas& principia. Qitia propriae causaeis princi Fundam. pia euidenter cognoscendi abstractiue Incarnati nis existentiam, sunt potentia&voluntas Dei, quae ab intellectu ereato naturaliter cognosci nequeui. s. Nequit per principia extrinseca naturalia vi. t. denter, sed tantum probabiliter, ad summum euidenter euident ii morali, Incarnationis existentia ab intellectu eretrio cognosti. Quia principia exitiniae naturalia sunt testimoniais auctoritasereaturae attestantis, quae non pariunt euidentiam rei attestat , sed tantiim fidem humanam.&ad summum euidentiam morale macum nec in trinseeam habeant connexionem eum re attestata,
nee per se sint insallibilia , sed possint aliter se habere. q. Potest Incarnationis existentia per principiain motiva septinaturalia extrinsee euidenter cognosci, euidentia infallibili. Quia prineipia supernaturalia extrinseca sunt per se in fallibilia, eum originem ducant ab auctoritate diuina, quae nec fallere, nee falli potest. Ad fundam primae, coneedit . iam s. o. in
denter cognouerit daemon, humanitatem Christi existere existentia increata, adhue nesciebat,an esset unita Deo hypostatice . i. Esto eognouerit illam esse unitam Deo hypostatice, adhuc nonn cessario cognoscebat Deum esse hominem, quod est mysterium Incarnationis cognoscere: cum sanguis Christi, eiusque anima rationalis fuerit in triduo unita Deo hypostatice, & tamen nec sanguis, nee anima otionalis erat Deus. Sed con 1 . Ρ, RIMA sent a turmat quia naturaliter ae eui tra falsum est, daemonem euidenter eognouis Contra Misdenter coanoscebat daea 5,naturam humanam i se humanitatem Christi existere existentia inere --- -
... cognosci posse Variae cognitiones Lintuitiua,abstractiva euidens, probabilis; per causas intrinse- eas, per principia&motiua extrinseca , aut supernaturalia. Dci ci . Anullo intellectu creato co- st gnosti potestanearnationis existentia, cognitione Fandam naturali intuiti ua. Nullum enim opus supernaturale quoad substantiam cognosci potest cognitid- ne naturali intuitiui r at incarnationis existentia includit unionem eum persona Verbi, operum supernaturalium maximam. Confirm. Nequit opusta. Nam vel eam cognoscebat intuitiuὸ at ita eo-gnosci nequit, nisi visione bea; vel euidenter abstractive; at nullum erat medium , quo illamita cognosceret, nisi miracula in illius confirmationem iacta nee hoe est cognoscere illam per principia naturalia, tinein re f. ad 2 concedit sed per principia supernaturalia. a. Per lysum existentia increata vel est eadem cum subsistentia, vel il- εlam praesupponit unde si euidenter cognoscit, humanitatem esse stoliatam existentii, subsilentia propria , qua ratione ex priuatione propriae existentiae euidenter arguit, ilIam existere existentii increatari eadem etiam ratione ex priuatione propriae subsistentiae euidenter arguet, illam sub sistere lubsistentia increata, ae proinde esse unitain Deo hypostatice Deum idem planc sit. I. Daemonem cognoscere humanitatem unitam Deo hypo Tm statice , est eognoscere Deum esse hominem.Deus hypostaticc unitus sanguini, &animae rationali in triduo, non dicebatur homo, quia homo importat unionem eum toti humanitate,quae in triduo, ditatuta unione naturali cum partibus non erat. Quare neg. anteced. ad . probat. nego, dae3no 37. nem cui denter cognouisse, Christi humanitatem Nes. ut ς.
caruisse propria subsistentia aio, solum illa non cognouisse ex quo suspicari poterat illam ob aliquem finem sibi a Deo fuisse Oeeultatam rieui. test umitio, occultatum illisuit virginale signaculum Mariae. Et esto cognouerit, humanitatem carere propria subsistentia , adhue nego euidentereognouisse illam subsistere diuini , eum iudicare potuerit, illam a Deo eon seruari, modo sbi tu s. 'cognito Ad a nega n. conseq. cum non potuerit Ad M