장음표시 사용
41쪽
3 νβ. V. De nee tate Incarni ad condigne seu M. in Sectis L
dem compulsus fuit ad hominem redimendum, ac proinde ad debitum peccato contractum soluendum,nedum ad illud condigne persoluendum; cum potuerit pro sua libertate vel hominem non redimere , uti non redetnit angelum , vel alio modo quam per Incarn.redimere. Non enim ut e fugust. Istae Trinit. ω'Io defuit Deo possibilis alius modus, utpote cuius potestata cara m aqualiter subiacent,
sed sanandae nostrae miseriae eonuenientior alius non fuit, necesse potuit. Sed disputo, an supposita intentione Dei de condigno pretio pro debito peccati persoluendo, necessaria fuerit incarnatio Verbi. Quae controu.pendet cx alia: an possit pura creatura pro peccato condigne satisneere; nam si hoc potest, necessaria non suit Uerbi Incarnatio. Ad id autem cognoscendum,necessarium est eognoscere, qualis.&quanta sit peccati grauitas, eum condigna
satisfactio sit aequalis debiti solutio; haee eertam sup- Ionat debiti quantitatem,eui exaequanda sit debiti blutio;debit quantitas supponat peccati malitiam,
ex cuius voluntaria commissone debitum contrahitur. Haec controuersia fuse disputata est te .s. θ. 2 ii set t. q. quia tamen hIc pernecessaria est. &radix omnium, quae de satissa one Christi hieita perstringenda est , ut non gravetur lector eo
ΡRivcsent.affirmat scilicet offensa Dei est malum infinitum , quia tamen non est infinita in
genere entis,non dicitur infinita simpliciter, sed se- eundum quid: Vide Auctores tom.3as. 23.n. T.&argumentario. Addi potestis mortale est dignum
ena simpliciter infinita ergo est simplieiter insestum: nam condignitas poenae est proprietas culpae. Anteciprob. mortale est dignum priuatione viaionis hypost. Haec est poena simpliciter infinita: graui- ratem sumem ex bono simpliciter infinito scilicet Uerbo, quo priuata Maior prob.si Petrus .secuit romissa esset a Deo unio hypost per ipsius meritae congruo,peccare hoc peccatum condigne mereretur priuationem talis unionis. 2. Peccatum
mortale est aptum sua malitia abolere omnia merita Christi, quae sunt infiniti valoris simpliciter: ergo est infinitae malitiae simpliciter. Antec prob. Si Christi humanitas vel per impossibile manente
unione eum Verbo , vester peccatum destructa unione eum Verbo peccaret,omnia eius praecedentia merita abolerentur eoram Deo. r. Eligibilius est carere unione hypost cum persona increati, quam vel unum mortale committere ergo mor tale est infinita malitiae simpliciter. Nam iuxta rectam rationem e duobus malis semper eligibilius est minus erho si eligibilius est malum priuationis unionis hypost.quam mahim peccati,maior est malitia mortalia quam priuationis unionis hyp staticae. I Sententia negat, mortale esse infinitae malitiae: auctores leg tom.3. dist. 23. num. Io 8. Nota, peccatum multipliciter considerari possciri se- eundum primam rationem constitutivam . quam in omni latu,&sub qualibet hypothesi etiam inuincibilis ignorantiae Dei commissum haberet. Quo pacto constitutiva ratio peccati commissionis, est positiva dissonantia contra recram rationem,sne qua dissonantia nullus actus humanus potest esse peccaminosus,cum ut minimum peccatum debeat esse contra naturam rationalem , cognitum medio dictamine rationis, ut regula proxime inducante peccati malitiam Peccati vero omissibnis , est priuatio rectitudinis illius acetus, quem peccans tenebatur elicere a considerari potest seeundii malias malitias,quas sub diuersistatibus, hypothesi commissum .habere potest. Aliam quippe habet
eommissum in hoc statu naturae ad gloriam eleuatae, aliam in statu purae naturae;aliam patratum cum c
gnitione Dei ultimi finis, aliam cum inuincibili ignorantia eiusde . . considerari potest prout est priuatiuum alicuius boni debiti vel ipsi peccatori,
vel alteri,contra quem committitur. q. subrati ne iniuriae & moralis contemptus personae eontra
quam committitur. tque sub omnibus his respe Driti iris ctibus adhuc considerari potest vel seeundum mali- ritiam intrinsecam, quam habet ex prineipiis intrin 1 secis,scilicet ex cognitione,affectu, voluntari ex quibus intrinsece procedit Vel secundum malitiam extrinsecam, quam esumit ex principijsin circumstantiis extrinsecis, nempe ex personionen-sa,ex persona offendente ex maiori aut minori debito,quo offendens obstringitur erga offensum.Ex I. capite maior, aut minor grauitas peccati sumitur ex maiori aut minori cognitione; ex intensori aut remissiori affectu ; ex expressiori aut minus exinpresso voluntario Gravius enim est homicidium commissum eum pleniori notitia,intensori affectu& muta directin magisque expresso voluntario.Ex . . capite maior,aut minor grauitas peccati sumitur
ex digniori, aut minus diglia persona quae offenditur:ex viliori aut minusvili persona, quae offendit; ex pluribus maioribusque titulis,quibus offendens est oblisatus offenso Maior quippe offensa est commissa a rustieo contra Regem , quam contra priuatam personam Grauior est iniuria irrogara Principia proprio subdito,quam ab externo;& ab eo qui multa aceepit beneficia, quam ab alio, qui
nulla beneficia accepit. Hie de peccato praecipue disputo secundum nralitiam , quam habet in hoe statu commissum,& praesertim secundu in malitiam moralis iniuriis contemptus contra Deum nec mon secundum priuationem bonorum quam veli pso peccator vel alio eausat. Nam quoad has
malitias potissimum controuertitui,an Satisfactio Christi fuerit ex intrinseco valore, di ex tot rigore iustitiae susticiens pro singulis, Nomnibus Pecca tis generis humant. Dico . Mortese in genere offensae ciniuriae pede is contra Deum,est infinitum ratione ordinis, in quo meta es
constituitur,licet finitum intra eumdem ordinem. - Ptior pars probatur. Illud est infinitum ordine z, . .
quod est supremum in tali ordine,& excedit inii eo ι--nit alios ordines sub eadem serie persectiores ivra . infinitum absque termino:tale est mortale in sene, te offensae&iniuria illata De Ornam qud distrior est persona,quae offenditur, e grauior est offensa: ergo si persona,quae offenditur est infinitae iu- premae dignitatis etiam offensa eriti infinitae ae se premae grauitatis . saltem quoad ordinem otiit. uiti unum. 2sq. ergo est infinitum ordine: nain licui .i nitu in genere entis est illud, quod est suprema in ratione entis, excedit quaecumque alia entia persectiora in infinitum in linea est infinita in ratione lineae quae quoad longitudinem est suprema, exceditque omnes lineas finitas longiores in infinitum. Ita infinitum in ratione ordinis dicitur illud, quod est supremum in tali ordine. excedit quoneumque alios ordines sub eadem serie perTectiores in infinitum absque termino.Ex his maior roboratur. Illud cst ordine infinitum, quod nullum babet eiusdem
42쪽
Diss . . De necessiate Incarn. ad condigne setisse in scii L MI
eiusdem ordinis supra sci&infra se infinitum talis
enim ordo eategorematice superat infinitos ordines Nequit autem ordo acturi categorematicὸ Ω-
perare insititos ordines nisi sit infinitus,alioqui dari posset ordo sub eadem serie altior, quem ipse non superaret Maior patet:ordo offensae,qui it in momtali, sumitur ex infinita dignitate personae offensae, di infini to excessu vilitatis persenae offendentis, qui ordo actu moraliter est in quovis mortali. Posterior para probatur. illud intra eundem ordinem est infinitum , quod inte eundem ordinem potest magis ac magis perfici. Sed offensa eontra Deum,potest magis a magis perfici:ergo intra eundem ordinem offensae eontra Deum i peccatum mortale est finitum. Maior eonstat ex naturas niti,
quod semper intra eundem ordinem potest viterius persci sicut sinea ex qua parte potest magis per- fiet quoad longitudinem est finita , ex qua nequitquoad longitudinem perfici est infinita:eu ui infinitum qua infinitum nequeat accipere augmentum;
hoc ipso enim quo recipit augmentum,subponiit urex ea parte limitatum, cum omne augmentum fiat
per additionem nouae partis , quae hoc ipso quod potest in alio recipi supponit illud non esse ex ciparte interminatum, sed terminatum ae finitum. Minor ostendo maior est offensa contra Deum,
odium formale&expressum quam viituale Minterpretatiuum:& eirea idem obiectum maior est iniuria illata Deo a fideli, quam ab infideli,ab Angeloquam ab homine Ratio, offensa in ratione offensae crescit,crescente cognitione, affectu, Qvoluntario personae offendentis: sedeognitio affectus, Iuntarium erraturae offendentis erescere potest in infinitum eontra Deum ostensum ergo etiam OL sensa contra Deum crescere potest in infinitum. Maior probatur, offensa est virtualis eontemptus, Toffendens formaliter aut virtualiter contemnitolitatem personae offensae: contemptus autem edest grauior qudex intensori cognitione, affectu,& voluntario procedit: qui eum dignitas personae
contemnatur,secundum quod cognoscitur,eo magis contemnitur, qud magis cognoscitur. Confirmatur. lus ille infinito affectu offende et Deum, qui infinite cognosceret Deum: igitur omnis alius,
ut finite cognoscit Deum, finito affectu offendit
lum.Nam omnis alius,qui finite cognoscit Deum infinito affectu distat ab illo, qui infinite cognoscens Deum,illum offenderet. Antecedens proba- affectus sequitur cognitionem ergo affect
infinitus sequitur,ognitionem infinitam trigitur solus illeinfinito affectu offenderet Deum, qui in
finita cognitione nosset illum. obditae i. offensa unius mortalis etiam in rati ne ostensa contra Deum, est grauior alia: ergo non omnis offensa mortalis in ratione offensae contra Deum est suprema, alioqui non posset dari una grauior si LReip. neg. conseq.tantum enim sequitur, non omnem offensam contra Deum intra eundem
supremum ordinem offensa eslei nitam. Potestigit urun offensa contra Deum,in ratione offensae esse ordine suprema,4 nihilominus intra eundem ordinem supremum esse finita: quia infinitas ordinis sumitur ex dignitate personae offensae, qua sicut non potest excogitari dignior scilicet ineleata, ita nee ordo altior offensae eontra talem personam:infinitas intensionis ordinis sumitu rex cognitione&affectu personae offendentis, quae circa eandem personam possunt in infinitum crescere. Quia igitur peceator finita eognitione, affectu offendit Deum,quaevis eius offensaeontra Deum erit finita intensiue, licet ordine grauitatis infinita; quia adeon trahendum ordinem infinitum non requiritureognitio infinita, sicut ad contrahendam intensi neminfinitam requiritur cognitio infinita. Obbrie a Visio& dilectio beata creata in ratione formae beantis, non habent aliam persectiorem se:& inse se habent ei sectiores&perfectiores e gnitiones , dilectionesque in infinitum in tamen non sunt ordine infinitae: ergo nee peccatum inra 'tione offensae erit ordme infinitum, etiamsi supra se non habeat grauiorem offensam quoad ordinem,& infra se innnitas habeat offensas grauiores trauiores digniorum4 digniorum personarum. Resp. c.
neg.antec nam visio Ddilectio beata creata, in ra Milone formae beantis, habent supra se visionem&di 'r' 'A lectionem beatificam increatam offensa contra e . ias Deum in ratione iniuriae nullam habet offensam ni ι- se grauiorem se,ac prPinde in ratione iniuriae erit sim finiεra. pliciter suprema, & quoad ordinem grauitatis est infinita vilio autem re dilectio beatifica creata,
cum in ratione formae beantis non excludat aliam ordine persectiorem , non erit in ratione formaebeantis simpliciter suprema ac infinita: cum infinitum sit illud, quod in suo Oidine non habet superius a Perfectius. e. Nee ad infinitum simpliciter sufficit, excedere inrinita imperfectiora se, sed requiritur etiam ab alio persectiori se in eodem oris dine non excedi. sicut esto,angelus exeedat infinitas naturas impersectiores se, quia tamen exceditur
ab aliis possibilibus persectioribus se, non est in suo
ordine infinitus. Aliam rei p. vide et t. diis r. t q.
Dico a mortale ratione mali&damni, quod idi. peccatori natura sua inseri .est infinit itinFundam Pin.Ἀμι- mortale est moralis causa poenae sensus,i damni in ratio εquoad durationem infinitae ut suppono ex cit. Ο nse l. . at quantitas mali mensuratur ex quantitate boni,quo priuamur; vel ex quantitate mali, quod incurrimus tamque bomim, quo mortali priuamur,quam malum,quod per illud ineurrimus , est infinitum quoad durationem:&hoc damnum natura sua interi mortale alioqui Deus ultra condignum puniret illud: Pluino .. θ.πωπ. I .
Dico 3. Malum damni, quod peccato incurzi iamus est nobis imputabile ad eulpam, iuxta quantutatem mali seu damni, quod scienter tueurrimus. r. pars prob. illud malum seviamnum imputatur u MMnouis ad culpam,cuius oppositum bonum lege ali aconis mqua tenebamur conseruare. Sed nusquisque natu et 'serali aediuina lege tenetur in seipso conseruare tam
bonum supernat.aeternae gloriae, ad quam est a Deo eleuatus; tuam bonum naturalis perfectionis, quo poena sensus aeternam priuamur: nam tam praecepto naturalis charitatis erga nos, quam legis diuinae tenemur,aeternam salutem non contemnere sed
eam dium. Ladiuti gratia viriliter nobis procurarα Maior prob. illud malum seu damnum imputatur nobis ad culpam, ius nosipsi moralis causa sumus: sed illius mali seu damni nos ipsi moralis causa sumus, quod libera nostra actione ponimus, eiusque oppositum bonum lage aliqua conseruare tenebamur. Confirm.Ideo priuatio gratiae habitualis im- ν. putatur nobis ad eulpam, quia illius moralis eausa Miaasissemus,eiusque oppositum lege propriae charitatis,4 Hiis'
&diuino praecepto conseruare tenebamur. Et iuxta omnium sententiam, ideo priuatio rectitudinis raris . .
ωhonestatis in actu nobis imputatur ad cultam, lavaratu quia illius causa moralis sumus, eiusque oppositam σέ vir. εhonestatem ex suppositione.quod operabamur,na turali lege tenebamur in actu habere. Nam licet non omnes putent,eam priuationem esse rationem primo constitutivam reccati, nemo tamen negat, si difformis naturae rationa-
43쪽
3 Diap. V. Denusitate Incarn. ad conssigne satisfac. m. Sectio L
li,&nobis ad culpam imputara , saltem ut seeun i ipsa positum insinitum damnum mortalis,quod est
dari ratio peccati. Ergo etiamsi priuatio aeternae glorie, perti. ctionisque naturalis,quam libera actione incurrimus, non imputetur nobis ad culpam,ut ratio primo constitutiva culpae, imputMur saltem nobis ut seeutulam consequens primariam culpae.
Nec referes, quod eiusdem priuationis sit etiam poena aeterna. Praeterea posset Deus tale damnum separare mortali illud non instigendo unde tune esset tota malitia peceat absque damno. Resp. dist. antec.damnum ut actu secutum cieipsa positum,
est ciscSuspeccati, concedo damnum ut causaliter
connexum cum libera actione est ellectus peccati,
causa Deus nam Deus est tantii causa physica, 'ego.Vt sic enim est actio libera causaliter ac virtunos moralis: imputatur ad culpam non qua phylice te continens tale damnum ut sibi inoraliter debi- a Deo est sed qua moraliter a nobis est. Sicut pri icium,& hoc modo damnum, ut causaliter xvirilite uatio rectitudinis& honestatis in actu peccamino contentum in uberi actione, constituit sormaliter ,physce a Deo est qua moraliter a nobis deter peccatum,imputaturque ad culpam quia ut sic est natu negat physicum concursum ad oppositam essentialiter coniunctum cum peccato ab eoque rectitudinem&honestatem:eum tamen pia priua inseparabiles nam licet Deus separaret aeternumtio imputetur nobis ad culpam, qua sumus moralis damniim debitum mortali , non tamen separaret eaus ut Deus deneget nobis phylicum concitriam' exigentiam talis damni cum mortale propter in- ad oppositam rectitudinei nactus,quem ex supposi l trinsecam malitiam&iniuriam,quam irrogat Deo,
tione tenebamur elicere. essentialiter exigat tale damnum ins nitum quoad Quod autem malum seu damnum sit nobisim i durationem: ac proinde semper illud etiam ata a putabile ad ulpam iuxta quantitatem mali cura peccato separatum imputaretur ad culpam ut damni, quod libera nostra actione incurrimus, sic saliter debitum. ostendo: ut totum id malum si nobis ad culpam imputabile, necesse non est, ut illud distincta madaequata notitia cognoscamus, sed sui licit, Monfusa& inadaequati. Igitur ut maturi mnfinitum, etiam qua infinitum est nobis ad culpam imputctur, necesse non est, vi illud distincta adaequata notitii cognoscamus,sed lassicit,si confusa inadaequata. Quod constat . ut malum sinpliciter nobis ad culpam imputetiir, sussicit, si tantum confuse cogitoscatur,eiusque moralis causa simus t non enim vi nobis Jwmicidium, exempli graid, quod ex incaut explosione selopcti sequitur ad culpam imputetur, requiritur,ut illud expresse,&distincte cognouerimus ex incauta selopei explosione stetiturum; sed sufficit si tantum eonfuse&implicite atque in soli causi illud piaeuiderimus. Ergo via tum malum damnum, etiam infinitum, nobis
ad culpam imputetur , susscit si tantum confuse implicite cognoscatur . eiusque moralis causa
et x. Prob. 2. vi totum malum seu damnum ad eul-P - . . pam imputetur, stissicit, ut sit nobis simpliciter vo-
pr Iuniarium: est simpliciter voluntarium, iiii aliquo
Obycus 2 non tota malitia quae est in obiectoresunditur in actum:ergo nec tota malitia, quae est in effectu eccati refunditur in peccatum: ergo etiamsi in eflectu peccati sit carentia infiniti boni, non
tamen tota refunditur in peccatum Antecedens
probatur, qui habet voluntatem occidendi infinitos homines . non contrahit infinitam malitiam: sicut neque qui habet voluntatem tribuendi infinitum bonum contrahit infinitam bonitatem in
nicat suam malitiam se ipso actui interiori voluntatis, constituendo cum eo unum actum moralem, προπsed extrinsece eausando in illo media cognitione' malitiam distinctam ab ea , quam obiectum in se
continet. Quae malitia in actu voluntatis limitatur media cognitione finita. mediante quia obiecto causatur in actu Effectus ver ut causaliter contentus communicat suam malitiam actioni liberae peccatoris se ipso constituendo unum actum n ratem cum interiori voluntate: proinde totam malitiam,quam continet, illi communicat qui eam communicat formaliter per exhibitionem sui. Ea . . dem ratio est de actu bono: nam qua hic compara-nparatuctum sibi cauialiter eonnexum habet honestatem valorem infinitum; qilia vis formaliter ωconstitutive includit illud. Vnde acetus Christi,quo in satisfactionem generis humani suum prctiosum sanguinem offerebat aeterno Patri, nonnisi finitam honestatem sumebat ab illo,ut ab obiectorciodo cognitum: nam hoc ipso voluntas virtualiter Ptur ad bonum infinitum ut ad obiectum, non consaltem sertur ad totum: quod voluntarium simpli trahit nisi honestatem finitam media cognitione fi- citer, praesertim in ordine ad malum imputabile inita;qui eomparatur ad idem bonum , ut ad eis contrahendum, susscit. Notanter in assertione addidi silenter quia si nullo modo cognosceretur, non possit ad culpam imputari sed tant lim adicenam unde qui in vincibiliter ignoraret poenam aeternam , non posset
moi taliter peceant illa ad culpam imputari sed solum ad poenam Ratio: quidquid ad culpam ali secer terminanteae specificante infinitam vero ab quo modo imputatur,debet esse voluntarium ne eodem,ut ab effectu, quem ut perfectus Dominus qui esse voluntarium,nis aliquo modo cognitum, libere offerebat aeterno Patri in compensationem cum principium voluntari sit cognitio Contra j nostrorum peceatorum , quia ut se focinaliter in
vero non requiritur ut poena, qua poena formaliter,sit peccatori voluntaria. Quo fit, ut priuatio tantae gratiae.vel tantae gloria, non sit nobis ad eulpam imputabilis; quia ignoramus , quanta gratii, vel gloria per mortale priuemur solum imputatur ad culpam priuatio gratiae , gloriae sinpliciter, qua in cognoscimu . Obcus i Damnum, quod sequitur ex peccato est effectu peccati. quod non potest imputari ad
culpam; non enim constituit formaliter peccatum, scd supponit illudeonstitutum,cum Lillus effectus constituere possit suam causam.Antecedens probatur,peccatum separari potest adamno ut nunc de facio est tota malitinmortalis,&tamen non est recludebat illum in liber actione illius proxime causativa.Instas etiam effectus communicat suam ma 3 .litiam , vel honestatem actui media actione finita Operantis: ergo etiam talis malitia, vel bonitas est
finita. Resp. communieat illam ut terminus extrinsece terminans speciscans, nego communicat illam ut tei minus inti insece connexus cum libera actione operantis, ut cum causa illum quoad to a tam suam botritatem, vel malitiam proximc causan
Dico A. Vt nobis effectus malus adciilpam im utetur,non est neccsse.ut illius Physea causa smus . .ed sui scit , si tantii si inus moralis causa ipsus. βη mau Fundamentumsiue limus causa physica siue mora
44쪽
1s,semper ille ex vilibera actionis ponituribae r inde utrovis modo illius mula simus,semper est nobis debitus, ut effectus liberet a nobis procedens. Vndeetiamsi aeterni damni nos physica causa non simu ed tantili moralis, imputatur nobis ad culpam, quatenus illud est necessario connexum cum
libera actione,ut effecius eum causa proxima. Un- fit, ut internus actus malus voluntatis ad damnum aeternum comparetur; velut ad obiectum , a quo media cognitione finita finitam eontrahit ut litiam;vel ut adestectum moraliter causatum,actu
infinitam aceipit malitiam , quia vitae intrinsece includit illud quoad totam suam malitiam eausaliter. Pari modo quodlibet mortale in hoc statu commissum includit priuationem gratiae iustificantis. ut obiectum extrinsece specificans a terminans,
ve effectum intrinsece connexum cum praua actione.
Osrimus. Si Iactus moraIis sussicit, ut totam malisiam poena communicet liberae actioni , sola
sumet et, ut totam bonitatem praemium communiret liberat actionianam etiam merens est caula moralis sui libera actione praemii Resp. neg. sequel.
nam praemium semper est aliquid indebitum merito. enim emi, illi debitum, iis ellet praemium; quia pra: miurn debet esse aliquod bonum ultra illud, quod meritum natani sua affert merenti Poena vero seu damnum aeternum per se est debitum mortali, quod propter ginustatem offensae cotra Deum sui natura cretur Maernam separationem a Deo. Nee refert, quod actus charitatis, vel arterius virtutis supernaturalis in gratia iactus natura sua ste dignus si pernaturai gloriat quin actus potest actus esse e dignus aliquo bono, B tamen non expetere illud ut praemium sibi debitam, ad litie
enim requiritur promissio praemiantis. Peccatum ver,mortale absque vi l. comminaciori Dei lilinatura meretur ut et tectum sibi de um aeternum
damnum separationem a Deo. Ratio crv1tura omnes suos actus tam naturales, quam upernatu miles debet Deo, ut authori omnium bonorum a
quo accepit principi um operandi,irari debet omnes suas Operationcs Contra ver eadem tenetur
naturali di diu in lege non offenderemu ergos illum uendit, sua riatura contrahit damnum eulpabile.Anteeedens constat; nam in sa,aρ .
nis poena est priuatio alleuius boni debiti. Quod ipatet ex fine, propter quem statuta est poena,v ki-λMil. licet qui per eam punitur, minus habeat in bonis; ut quantum per voluntariam culpam contra debitum ordinem supra alios se erexit tantum per inuoluntariam poenam infra alios deprimatur. N mo autem inuoluntarie deprimitur per solam negationem bonorum quae sibi nullo modo debentur. Quis emun inuoluntarie patitur quod sibi unio hypotratie cum Deci negetur Consequentia probatur.non minii ad contrahendam culpam requia ritur in contrahente debitum , quam ad contrarhendam pinnam.
Dicas. Suffeere debitum non male operandi c. nam in hoe ineluditur debitum euitandi quod O. ι.εν. cumque damnum , quod posset ad quamcumque malam operationem consequii nam hoc ipso,quod quis male operatur exponit se perieulo incurrendi quodcumque damnum. Ergo ratione huius debui non male operandi,st nobiseulpabilis negatio euiuscumque boni etiam indebiti. Sed eontra i sicut 4 .
ratione huius debiti non fit nobis imputabilia ad pinnam negatio eouscumque boni,sed tantam debiti tua ne ratione eiusdem debiti fit nobis imputabilis ad culpam negatio euiuscumque boni,sed tantum debiti eum sit eadem utriusque ratio Non enim propter peecatum homieidii fit nobis imputabilis ad poenam negatio unionis hypostaticae: er
go nec ad culpam. Neque ex debito non male ope tandi culpabiliter incurrimus negationem euiuncumque boni, sed tantum debiti. Instas: per quod libet peceatum reddimus nos incapaces ad quodcumque donum Dchergo ineurrimus debitum carendi quocumque dono Deirnam eo iure incurrim debitum earendi bono, quo incurrimus inea--hatem ad tale bonum. Relp.dist. anteced per εοι quodlibet peceatum reddimus nos ad quodcum δε ique donum Dei incapaces proximἐε moridi terme-go Iph liciti remote,eon do. Per peccatum igitur reddimu nos tantum inrapaces moraliter ad
bonum debitum physice ad quodcumque etiam indebisum.Ad culpabilem autem imputabilitatem
non Quieti reddere nos remote 4nysice incapaces, te requiritur vi proximere moraliter e quod tunc fit quando per peccatum reddimur inopaces
ad bonum debitumi alioqui per quodlibet peccatum incurrerentus debitum arendi quocumquebmo possibili. Ea his sequitur, ante promimonem in Dei de gloria nullum mortale eontrahere malitiam c. a pruiationis gloriae Litantum naturalia perfectionis.& amicitiae Dei;vel naturalis, 3n ut uiueaena turanuel supernaturali si inulatu gratiae illud com-mllsum falliit; quia antepromissionem non est nobis dchita gloria, sed vel sola gratia, si ad eam taniam elevati essem 4 vel status amicitiae dum inuat naturalis si pura tantum naturi condisi L
tui Dico . Formalis malitia damni non eontra ex.
hitur me sis 4meriori allistam . quo quis vult sed quo actua nidiit, vel seleem peractionem, quae aptat δ' Teli proxime illud interte Fundamentumi tot malis malitia damni eonsistit in i mali priuatione boni iniuste sublati: sed harenon contrabitur solo interiori asseexuci qui non est immediata de prox inrueausi damni. Maior ostenditur in solo interimi aD
secti non est ipsa sor malis malitia damni re foris maluer, elim hae sit destructio boni debiti nee
causaliter proximae t dixi: Μ.citarat ναι 28. Con firm. formalis maluia.damni contrahitur per ac io poena iti. msi nulla facta esset com tunest quando per pectatum reddimur inopaces
minatio; nam ante omnem comminationem poenae ereatura tenetur illum non olffendere reum tamen
ante promissionem debitum non sit resis recte operanti praemium aeterna gloriae ' nam ante promissionem omnis recta operatio est obstricta Drout fonti omnium bonorum co i:,
Dico Deeeatum non recipit malitiam ex Moeremque damno,quod posset simplieiteesubi cto causare, sed ex damno dumtaxat bora debiti.
Fundamentum:omne cotum est trari ressio ali-
euius debilitereo Edussum est deinutio, nulla
potest e se l'ansgresst D. lici fit,ut etiam ii mortale
lita natu id priuare ponia subiectu minsnies gratia,& gloria intensuit,lmo vvnt ne hypostaticii desacto tamen eius tantum priuatiinnis mathiam eontrahit, ius oppositum bonum erat pe Morid
bltvm,vel ex natura sui. ves ex diuti a vinis sone: hoe autem semper est aliquod boni , nitum, nempe finiri traiiain gloria quoad intensionem. Vnde priuatiua illa'oppositio, quam moσraleliabet eum inimitia gratia, gloria munione M postvita, non est imputabilis, quia non est moralis oppositio eum servi debiti, sed tantum physea com tot manon debita.Cόnfirm.Non pote negatio bonii debiti imputari nobis ad poenam ergo neque ad
45쪽
exterior libere a voluntate triperata , proxime mi media humanitate ergo si propter medim mediate attingens vel apta attingere ipsemdan nem cum Verbo qua uis acris, Maecidem Chrillinum snam eaten formatis malitia damni contra j est infinitae dignitatis; asotatoria limantias eris io-hitur, quatenus peecatum constituitur&integra finisael dignitatis. Confirm. x Christu on et Nido tur ex actione proxime damnificatiui Argo hae quam hun nitatem morti obtulit bonum infini i t ρη- sublata, manente solo ulteriori affectu, non manet trium: ergo qui seienter destruit Christi humanita-
peccatum eum sol mali malitia damni, quae causali l tem destruit bonum infinitum. Nam tantum bo- ,
ter tantiam continetur in acetione exicrna, sed eum sola malitia interioris affectus , quae est diuerserationis a formali damni. Nam licet actus internus suam bonitatem, vel malitiam sumat ab obiecto externo, non tamen eandem, sed aliam diuersae rati ni proportionatam actu interno. Ut eleemosyna externa est subleuatio egestatis hanc autem bonitatem non communica acaeui interno, sed aliam proportionalem, quia in actu interno non continet formalem boni atem subleuandi egestatem quam sollim habetvt causa proxima,actio miserentis. Ita formalis malitia homicidii est priuatio humanae vitae , quae non communicatur internae voluntati oecidendi, sed alia malitia proportionalis actui interno nam hanc non habet homicidium ut tantum volisum sed ut patratu in proxima aftione libera homicidae vel ut aptusa' sequi quia possct poni tota causa proximaboiniciesr,cla actu non se .quicii Deus miraculose illud impediret,ut saepem pedivit in martyribus quo euentu adhuc contraheretur malui homicidij,in causa proxima libere -posa' seu per aetionem, quaelibere pendet in. micida,& est prox a causa homicidii. Dico . Pecorum occisonis Christi eum certa eognitione Cliristi ecim misium est iti finitae malitiae,ratione damni, quod insere Christo est e G-sel-La. Serus homoe 'I .via docet,li incoin parabili tersuperare omni apeccata, quae Mogitari possunt extra personam Christi. Interrogat
num demit,qiii scienter Christum oecidit quantum bonum sta molle At ille Christus. 2. Occisio inlinitorum hominum re ipsa inserret infini cingi in Q. tum damnum sed vita humana Christi exceditu tas infinitorium hominum etnselm te': Ratios la vita humina Christi ratione dignitatis person
lis excedit quamcumque visam creatam oratiam i finitorum hominum Dergo eius destructio innit inlinitum damnum quia damnum mensuratur ex bono ipso,quo actio proximet damnvicatilia I iectum priuat. . in .
Obyrati occiso Christa non destruta nisi unio in nem naturalem inter animam & eorpus Christi Don. sed hae estnnita,n erum est vina Verbo ctim nequcatvnis,nuta e trem fieri unio alietius extremi ergcisi unio naviralis est tantum nexilii
ter animam corpus Christi on poteritu Mut v lil
& nexus eiusdem minae ac corporis cum vel , ei Hunnio essentialiter sit addicta suis extremis. Resp. dist. minor unio naturalis in Christo insilii ia. tari hyli v. concedo muraliter, nego uti nec ips' θ.- actu L Erilii sunt infiniti viae: me ne nillil destruero unum accum Christi, destiuereti onum infinitum, propter infrinam digni arem, rue n. quam accipua persona Verbi Ad phobat dui,aa
d agminem struem inito,tivi constu de thin meritot in christi iniui non nisi mediat eounivndur
F dignitatu, valoriseergoqui scitiaeterilistrivissimis im etiamsi sin miti eognoseat,infiniti uasum damnum Christo igitur tale peccatum est nimirum: ratione damniallati. Anteced. inativita humana Christi habet. Mitisatam dignitates. ibi morali ericommuni aram ab increata persena Verbi aut best: hypostatic unitae nam ideo quiuis actus Christi est infinitae dignitatis Y valoris,quia media humanuadite unitur increatae personae Velia, aqua uti sexuia nioraliter digitis intur ah instituta perlonaovcrri, immediati usu cui seipia immediate v inur: nam non est infini
intrinseta moraliter dignufiotii sed immediatius laui seipsa ni mediate viiiiij . nam non est infini P. zz
bi, quam quiuisactus, vella uiuens ipsius, scilicet i liter, qui in Vitrum .digmin*m ni
46쪽
Di p. V. De nec tale Incarn ad condigne siti ac sc Sectio I. s
i ursona Verbi. At non minus ab infinita persona Verbi in sinitam dignitatem motalem accipit unio
haec quam illauniarii cu inperio ira Verbi licet haec mediat , illa mine linteri quod discrimen non impedit, quo minus idem valor&dignitas infinita periona trique communicetur Dico . I otum damnum occisionis Christi impii tatur Christicidae ad culpam, consequenter ad filii tam Fundam peccetum occisionis Christi ex certa scienti. Diii initatis Christi patratum, continet malitiani infinitam , desumptam ex infinito damno quod inscrt Cliristo: sed tota baee malitia est Christi eidae voluntaria qui tota cognoscitur: ioitu tota haec imputatur illi ad culpam tota enim imputatur ad culpam, cuius moralis causa insus. Maior probatur causa accipit suam malitiam excinfectu quem causat, vel apta est sua natura causare: ergo si in effectu cst malum de damnii in infinitum, etiam in causa ei it ni alitia infinitari cum igitur in pastilia occisione Clinisti it infinitum damnum ino. tale, crat infinita malitia in accitia occisione eiusdem causaliter per ordinem ad inlinitum damnum. Conia sim. Peccatu in Christiti voluntate interna,
ne occidendi sed boe cconstituitur ex io ictiam liben acti in ex voluntate in
dit infinitam malitiam ad culpam causaliter imputabilem: quia tanta est malitia causae quantacit malitia licctus ex ea secuti, vel apti sequi: eigo qui vult causam,c qui praeuid c secuturum in unitum damniina . vult damnum ipsum in cauisa virtute contentum . proinde tot malitia cares impos iurci ad culpam. Maior probat itano a miniis pro XI me causa occisionis passiuae, quam interna voluntas
occidendi mora hic ista, cid me ergo non minus ex una quinac alii consurgit peccati in ocenso i, ideo enim voluntas occid cndi imputatur ad culpam, quia uiniit ex obiecto mala lituere
lcnte exerce tui et g sinu lucr ideo actio occidendi Mnputabitur ad culpam quia cum sit exsito ste-ctu mala, libere ab Occit icta ponitur. Itiuita. Damnum x Christicidio iecutum non ei tot in aliter imputatur peccato da mira litiam qui ab ipso cognoscitat Diibere exercetiir: sed homicidium puri hominis cognosceretur.&li l exercerctit ut Claristicidium: eigo i imputarctur illi ut Christicidium ac proinde secundum in sinitam malitiam damni, quod Chν isticidium per se infert. Maior probat idum eam malitiam nobis peccatum imputatur, qua illius causa moralis su mus, cuin nil ut aliud sit peccatum . iram moralis
et sectus libete i peccatore procellcns: qui autem occiditas purum hominem inuitui biliter putaret se occidere chrillum es t moralis causi Chri ilicidis: igitur imputaret vici infinita malitia, quam continet Christicidium. Confrin Rui accedit ad si, tutam, inuincibiliter putansiste nuptam, iore com H mittit simplicem ornicationem .sed adulteri uin dede eo vide adulterio tenetur confiteri. Ergo qui
occidit purum homines , inuincibiliterilitans eis c Erilliin uin convinittit purum homicidium, sed 'C tittici divin. de tali conlidi i in tur. Ratio Ratit. probabilis error trahit peccatum ad illud genus malitiae in illo est , ii cipsa in a materi. committerctur: nam cum tota notitia peccati sit matur per ordinem ad operantem, ut comparatum ad proximam regulam rationis, quam in operando se quaacnetur , tota malitia ipsius sumiturier ordi-rnuincibil
ic queretur,illum inirno odiose an nihil a tut
48쪽
inala sunt respectu eiusdem semper ex recta ratione, eligibilius est minus: qiuando vero sunt respectu diuersorum, ut in proposito malu priuationis unionis hypost est respectu creaturae, malum peccati estretpectu Dei, cuius increata maiestas peccato contemnitur; non attenditur grauitas mali secundi imse, sed relatea ad personas Lunde quo dignior est persona, cuius bonum laeditur, eo grauius est malum Et quia peccato laeditur bonum Dei, priuatione unionis hypost. bonum ereaturae, ideo semper maius, grauiusque malum est peccatum,quam priuatio cuiuscumque bons, et pectu creaturae, adeoque ex recta ratione eligibilius est quodcumque malum creaturae, quam vel minimum peccatum quo bonum Dei ostenditur.Sed contra:etiam casu quo nulla seret offensa Dei, ut eas inuincibilis ignorantiae Dei, adhue Iigibilius esset, quodcumque malum etiam infinitum poenae, quam vel leue malum culpae; nam etiam tune recta ratio dictaret, subeundam potius esse quam eumque poenam, priuationemque boni etiam infiniti, quam vel leue mendacium committere Ratio igitur sumenda est ex essentiali obligatione, quam ab intrinseco secum affert peeeatum. Nam hoc ipso quod est contra naturam rationalem, per intrinsecum dictameni ipsam obligat ad illud vitandum, ne esse committendum propter quodcumque aliud damnum incurrendum, vel bonum acquirendum. Vnde August. in Enchiri cap. 2 . appellat
illud Frin mireatura rationes malum quia inter omnia mala est primum, quod creaturam Milonalem obligat, ad ipsum vitandum: adedit illud comparatiue, ad omnia mala excogitabilia propositum, prae omnibus debeat primum vitari, etiams propter vitationem ipsius debeant eaetera omnia mala sustineri. Et hoe ex intrinseta naturi mali moralis ut se non modo qua offensa Dei est, sed etiam qua rationis laesio & deuiatio est. Hine apparet non solum quantum malum sit peceatum , sed etiam quantum bonum sit, bonum morale rationis , euius vel minima laso postponenda est cuicumque lasoni Qeuius integra conseruatio praeserenda est euieumque alteri bo
Ex his evidens est in mortali esse sussciens sundamentum aestimabilitatis infinitae offensae. Nam quod maius, quam quod vel una mortalis offensa in grauitate & malitia contra Deum, superet infinitas offensas inferioris ordinis contra personas creatas digniores in infinitum; quod vel una mortalis noxa excedat infinitas venialium quod inde sequitur eligibilius sit, committere infinita venialia, qui vel unum mortale qud nulla possit quacumque persectiori imis Minfinit purae creaturae satisfactione condigne resarcirip quod condigne illatiuum sit infiniti damnis omnia enim ista eogunt prudentem intellectum ad aestimandum offensam mortalis esse infinitae grauit iis resto adhuc illa in ratione offensae non sit infinita vel essentialitervi extensiue,vel accidentaliter Mintensice, sed tantum ordine iminenter, per comparationem ad quascumque alias offensa contra quascumque personas creatas digniores commissas. Videtitia W.T .rom.3. me Incarnatim Tom. VI.
An posit pura creatura viribu proinpri' pro suo peccato mortali satisfacere.
PURA ereatura capitur, uno modo pro creatura non unita hypostatice Deo alio, procrea ..itis, Vis tura secitndiim vires dumtaxat naturales spoliata raeνεπιω- omni auxilio gratiae. Initioque sensu disputo, an possit pura creatura pro suo peccato mortali condigne satisfacere mune in posteriori sensu,t sequenti sectione in priori. I. Sententia assirmat Rubio in 6.dist. Is.quo.3.art. concluse Fundam potuit Deus statuere, ut , quicumque de proprio peceat commisso viribu, 'naturae contereretur, statim ei offensa remitteretur. Hae autem promissione facta, talis contritici fuisset condigna satisfactio pro offensa illata Deo: quia tantum Deo placuisset conti iti naturae viribus elicita , quantum displicuisset opposita onsensi. Eandem sentetiam docere tenentur, qui pu tant, actum sitisfactorium fieri condignum exacceptatione extrinsecii Dei. SEcvNDA senti negat. me communior est&ve ra. Fundam.milla contriti, de hac enim tantum iret.
posset esse disseultas solius naturae viribus elicita '.' potest esse eondiana satisfactio pro offensa inor ἰώ. tali Prob. i. de tacto nulla contriIio solius natu A U.ji rae viribus elieita, est condigna peccati latisfactio ri. ergo nee de possibili. Anteced definitur in Tria Amses Cean.y ubi eontra Pelag. statuitur, hominem ad poenitendum Hau oportet, adgratiam is ι--ionis consequendem , egere S. Spirito ad utorio. Conseq. prob. si contritio solius naturae viribus, elicita , posset esse eondigna peccati satisfactio, Deus persectiorem per vires gratia elicitam a peccatore non exigeret. Sicut quia eum sacramento Poenitentiae ad iustificationem sufficit attritio, contritionem non exigit quia Deus non reculat, quod per se est eondignum ad peccati satisfactio-Dic Es non ideo talem contritionem pro
peceat satisfactione a Deo non acceptari, quia de se eondigna non est, sed Ouia nequit solius naturae viribus elici sed neeellarib requirere auxilium adiuuantis gratiae. Sed contra illi contra
quos disputes, admittunt illam elici posse solius
naturae viribus z. esto non possit, saltem elici posset sine auxilio gratiae ordinis supei naturalis, sed tantiim ordinis naturalis, ex solo motiuo Dei fi his naturalis, quae neque, o max, ad Ondignam satisfactionem pro offensa mortali Deo irrogata, sussciens est. Prob. 2. Omnis eondigna satisfactio re arcire debet totum honorei laesum personae offensae stati a contritio ex solo motiuo Dei finis naturalis clici priori. ta, non resarcit totum honorem Dei, per pecca Mis. h. . tum hoe statu commissum, laesum nam per pec Munaθιὰ .eatum hoc statu commissum, non solum laeditur μβων honor Dei finis naturalis, sed etiam finis supernaturalis Homo enim peccando, non solum contemnit Deum ut finem naturalem, sed etiam ut finem supernaturalc, quia non solum offendit illum, ut benefaetorem bonoriim naturalium, sed etiam ut bonorsi supernaturalium Satisfactio autem, quae exhibetur per obsequium in recognitionem aes honoris personae ostensae, non clarcit totum honorem laesum, nili exhibeatur in te;
49쪽
38 is . U. De nec late dicam ad condigne satissae. H. IIS III.
dit Petrum ut publicam personam, non satisfaci redditio aequi ualentis pro qui ualente Anteced. illi adaequale li tantum illi obsequium praestet ut irob.peccatum haec omnia causat: I. a tertit abo- priustae personae. Nequit autein honor laesus, perino incommutabili,4 conuertit ad bonunt eom- obsequium adaequateri sarcita, nisi cognoscatur il mutabile. 2.priuat subiectum gratia Namicitia Deile gradus dignitatis, qui sui laesus nam quod per obiecti&finis supernaturalis 3. Reddit subiectum
obsequiosam actionem, iniuriae retractativam, resarcitur, adaequale resarciri nequit, nisi tota iniuria illata retractetur: nequit ista retractari, nisi cognoscatur dignitas laesiis gradus cum talis satis- iactio non fiat, nil per acetum voluntatis, quo illata ostensa displicet: per consequens cognosci dignum odio diuino. q. Lirili honorem Dei. S.Inducit reatum poenae aeternae.Sed haec omnia pors cte resarcit supernaturalis contritio Resarcit primum, quia per detestationem peccati, conuertit creaturam ad Deum finem supernaturalem,&quitidem persectius, quam ab eo auerterat peccatum debeat dignitas laesa seeundii in omnem gradum i quia averterat tantum virtualiterin interpretati qui fuit laesus Cum igitur contritio ex solom ue eontritio conuertit formaliter&expresia, deintilio Dei finis naturalis , non proceda ex cogni testando peccatu propter Deum summe lite crum. tione dignitatis Dei finis supernaturalis, quae per Resarcat 1.restituendo loco gratiae&charitatis ha- peccatum fuit laesa, non poterit tota inauit pec bitualis,quam abstulerat peccatum, charitatem,cato illata retractari, ac proinde eis adaequata si amicitiam actualem erga Deum finem supernatu tisfactio pro offensa illata. Confirm condigna a ratem, quae non est minoris valoru&meriti apud tisfacti per obsequium Deo exhibita,non solum Deum, qua in charitas habitualis. Resarcit 3 red- debet retractare offensam,qua Deu laesit ut bene dendo subiectum dignum amore Dei. Resarcit . factorem bonorum natur. sed qua bonorum super i quia cotritio supernatui alis est persectissimum obanat. sed per contritionem solius naturae viribus eli s sequium, quod creatura praestare potest Deo. Reeita. non potest creatura retractare Offensam contra Tarcit 3 tollendo reatum poenae aeternae, hoc ipso Deum benefactorem bonorum supernaturalium quod delet macula.&resarcit osteniam Dei. Con 161 quia nequit ita retractari, nisi cognoscatur ut au nrm.quantum bonum natum fuit inesse actui meo. πω netor talium bonorum. Cum igitur contritici na quo tenebar peccatum vitare, tantum bonum', turalis non procedat ex cognitione Dei auctoris lison olus abstulit peccatum sed tantumdem bo- bonorum supernaturalium, non poterit per hanes num potest inesse actui meo: ergo per talem actum contritionem peccator retractare ostensam illatam i redditur pro peccato aequivalens. contra Deum auctorem bonorum supernatur. Eadem veritas a sortiori constabit ex sct. A . DI-c Es: sequitur, neque actum contrition ex solo motiuo Dei,finis naturalis, & auctoris bonorum dumtaxat naturalium a Christo elicitum, suisse condignam satisfactionem pro peccato aliorum, commisso contra Deum finem, auctorem norum supernaturalium nam neque talis actus ex solo motiuo Dei finis Mauctoris naturalis a Chri-
citus, processit ex cognitione Dei finis Mauctoris supernaturalis. Resp. neg. sequel nam licet talis actus a Chri-1to elicitus non habuisset eon dignitatem ad satis-sacicdum pro ossetisa aliorum, saeta contra Deum finem authorem supernaturalem, ex parte obiecti habuisset tamen condignitatem ex parte personae operantis, qua omnis condignitas ad satisfaciendum propcceatis hominuta in actibus Christi desumebatur. Ad fundam.Rubio. nego, solam extrinsecam acceptationem Dei ueddere posse satisfactionem eondignam, si ex se condigna non est cum per extrinsecam acceptationem Dei nihil recipiat in se per quod ex non condigna fiat condigna.
An pura creatura mirabus gratia pro suo peccato mortali condigne satisfacere.
elieita aequi ualet bono, quod peccatum abstulit:
crgd incondigna pro peccato satiriactio; quae est
illo Patrum principio , necessariam suisse Verbi sIn ear tionem ad condignam satisfactionem pro peccato. Quam necessitatem sus explicat Anselm. utroque Iib. Cac Dem Amo, caeterique Patres pacsim. Si autem posset Eoino per contritionem viribus gratiae elicitam condigne pro suo peccato satisfacere,necessaria non fuisset diuini Uerbi Incar 'natio ad condignam satisfactionem cum potuissent sinauli homines pro suo originali contracto, aut personali commisso per eontritionem auxilio gratiae elicitam condigne Deo satisfacere. Controuersia grauior est in assignanda efficaci ratione. I. Ratio calet. Barthol Med nais contritio vi tos. ribus gratiae clicita supponit gratiam a Deo ere P m. . ditore factam nulla satisfachio in gratia creditoris iandata, potest esse condigna aqmlis osten sae; nam hae debet esse ex bonis proprijs ipsius satisfacientis. Sed eontic haec ratio ad summum probat, non posse contritionem viribus gratiae elicitam est satisfastoriam ex iustitia, non ex condignitate, quae solui attendit aequalitatem petis ad offensam Consirin hoc modo neque satisfactio Christi fuisset condigna pro peccato, 'uia, min , etiam satisfactio Christi fili dabatur in gratia creditoris. II. Ratio Duran. Marom, mr, los. Ioan.Me adeo nullam purae ereaturae satisfacti
nem esse condignam pro peccato quia omnis sotisfactio tanti. non pluris apud Deum valet, quanti ab ipso acceptatur:ergo ex se nulla est eon digna.
50쪽
contra:m D stu, suifractio Chiasti inde Sed contia in tommuniori sentent mortalem enter ab aeceptatione Dei fui ex se eondi luormaliter non eonsistit M priuatione auxiliorum oui Megna pro offensa Deo illatὼ ergo non tota condiagnitas satisfactionis prouenit ab extrinseta acceptatione Dei Confirm scut inhumanis datur satisfactio ex natura sua condigna eulpae illatae,nem. pe quae prudentum aestimatione attentis omnibus circumstantijs, habet tantum valorem in ratione obsequiosae actionis ut non possit offensus rationabiliter ea non esse contentus; ita dari ponte similis satisfactio pro offasa illata a Deo. III.
Ratio: Ideo contritio.etiam viribus gratiae elicita, non est condigna offensae satisfactio, quia non est perfecta maculae absterso aut subiecti sanctificatio. Sed comtra: licet hae ratio si vera, qui a quod non est sussiciens ad tollendam maculam peccat ris, multo minus erit sufficiens ad extinguendam
ensime tra Deum, quae in maeula fundatur, addit rationem iniuriae&contemptus Dei; non est tamen uniuersaIis cum multi admittant, contritionem viribus gratiae elicuam esse perfectam macula abstersionem,&subiecti lanctificationem; re tamen non admittant, illam esse erandignam onsensa satisfactionem. IV. Rario Rassuee.illa non est condigna satisfactio, quae non compensata tum, sed pariem debiti, altera parte debiti gratis condonata italis est nostra satisfactio pro peccato
propetio siue personali , siue origi nasi quia cum
ad latistaciendum Per contrisionem nobis donari debeat auxilium gratiae , quod merito utriusqile erat possidimiis non lotum gratia accipimus treditore,unde satisfaciamus, sed etiam cum quadam gratuita condonatione partis debiti. Ergo etiamsi contritio sta natura peceat maeulam a stergat.& offensim extinguat, quia tamen uniuer iam debitum,quod peccato conti aximus, non linuit se ii aliquam illius partem per auxili excisam iis atque adiuuantis gratuitam infusionem, surponit condonatam. condigna atque integra satisfactio non est esset,s eam posset homo propnis
viribus eliceres; non quia ea non esset ex gratis
acceptis,ut ciuei. dicebat, nam hoc non obest comdisinati eis obesse possit iustista sed quia non
esset ex aeeeptis per alleuius debiti gratuitam eon-3rx donatione m. Ex quo colligit,satisfacitonem Chrim ac si fuisse perfectam, condignam, quia soluit --
tum deditum, nulla vel minima parie debit sibi condonaia . uem opera iustorum facta in gratia esse condigne meritoria visae aeterea: quia licet ex gratis coeptis illam promereamur, opera tamen ipsa in gratii facta non egent fauore extrinseeo, ut accepictur ad gloriam: nam semel remita pri ri debito,per primum auxilium gratis a Deo eoulatum , reliqua bona opera nutu egent accepi tionc aut sauore, ut fiant condigna praemio aete
nae vi α Quin pia eontistio, si in instanti iustificationis referatur ad gloriam ut ad mere em,habet rationem merui de condigno, quia supponis
primum debitum earendi auxilio gratiae, conii natum. Eadem ver,contritio si referatu ad debitum carendi gloria, quod peccato eontraximus utriusque enim rarentiam peccato contraximus
erit impersecta satisfactio, quia ut se eomparatur ad totum debitum carendi gratis, gloria si ad solum debitum ea rendi gloria condonato priori debito earendi gratia,reteratur,erit perfecta siti factio scut etiam est persecta satisfactio pro sola macula peccati. Caeterum absolute dicenda est satisfactio imperfecta, quia peccatum ab Inte dieit utrumque debitum, &earendi auxilio gratiae, carendi glor atque amicitia Dei.
sed amieitiae dumtaxat diuinae: ergo si eontritio est sermalis amicitia Dei,& in sententia Vasque sor- malis amicitia Dei per modu operationis est per fecta satisfactio, contritio ipsa erit perfecta peceati satisfactio. Anteced.prob. adhuc sublato debito earendi primo auxilio gratia per merita Christi, manet integra ratio culpae& maculae originalis in nobis: ergo eulpa non dicit formaliter debitum carendi auxilii,sed ad summum enim tacit. lud ut poenam.Etenim non euiustumque doni priuatio integrat maculam mortalis formaliter , sed
illius dumtaxat, quod coniungit nos amicabiliter cum Deoci alioqui originale non solam conlitteret in priuatione gratiae habitualis, sed etiam do-us ipsius iustitiae originalis, cuius debitum per originale omr es eontraximus. Vnde ulterius seque Ab absis retur,per Baptismum non deleri integram macuis do.
lam peccati originalis, quia non restituitur nobis donum iustitiae originalis macula autein in sententia m*ue non deletur nisi per sormam adaeri quate oppositam peccato. Esto igitur cotriti non soluat debitum inrendi primo auxilio; quia tamen hoe debitum non integrat formalis e peccatum, sed tantiim est poena consequens peceatum; si ali
qui per ν viae conci ita Ina natura tollit priua
tionem amicitiae diuinae is extinguit offensam, erit persecta peceat satisfacti inesto non sit totius poenae persecta solutio quia poena non integrat, sed consequitur peeeatum. a. esto in sint.Vahuec t . contritIo supponat condonatam partem debiti. per coirὸρ gratuitam collationem primi auxili , quia tamen
contritio ut actos distinctus ab auxilio , lihete a nobis ex restituto auxilio elicitur erit sussisiens
solutio, etiam pro debito antecedenter esidonato;
ae proinde diei debet eondigna&adaequata satisfactio pro toto debito nam etiam relata ad debitum condonatum est pro illo suffieiens solutio, tum habeat tantum valoris in se, ut possit etiam proillo esse sustuleris solutio Velut si ereditor dando ali AE amquam pecuniam suo debi oti, remittat partem debiti si postea debitor ex aceepta pecunia lueraretur tantum, quantum persecuriatisfacere ponset pro toto debuo,& rei pia tantum offerret,qu tum sat esset pro toto debito seluendo, talis solutio dicenda esset perfecta Neondigna pro toto debit, etiamsi x luderet partem pecuniae gratis aereditore datae. Nam esto, talis solutio die non possit ex iustis , de qua nune non dispitio, saltem ex persem eondignitate negari non posset. Pari igitur modo condonata peecatori parte debiti per eollationem primi auxilii, quia tamen ex
illo peceatorqueraretur contritionem, quant etaset ad totum debitum etiam ad illud quod gratis
supponitur codonatum totam illam offert Deo, etiamsi intrinsece ineludat primum auxilium gratia sibi a Deo eollatum, linenda foret condigna satisfactio totius debiti, BItem condignitate aequalitatis, esto dicenda non esse eondigna condignitate iustitiae. Ratio V. Ideo nulla puri hominis obsequia. e iam in infinitnm synearegorematice multiplicata posse vel pro una offensa mortali contra Deum inlata, eondigne satisfacere, non qtris peceatum se- eundum se spectatum infinitam exigat satisfacti
nem, sed tum propter grauitatem offensae,tum propter periculum,quo ob summam facilitatem,quam habet homo ad peccandum, exponeretur Deus ad nouas offensas ab homine patiendas, i sciret homo.