장음표시 사용
181쪽
166 PRO GRAMMA AI. XIX. 2'. ag. LXIII. ad LXIX. γ.) Improbatione ii Israel tis Exod. XXXII. q. seqq. in Baalitis I. Reg. XII. z8 seq. Hos . II. ib. &c. in o amaritis a. Reg XVR 28. seqq. in Pharisairantibus Ast XV. 3. seq. qvb pertinent dicta Ps V. 1. Ef. lX. I .iJ. Ier. V. 29. O.Ji. VI. IJ. Ita. Io. Prov. XI. I. Ps CXD . io . XX h r. ad s. LXXVII. a. Comminatione Poenae Ef V. eto. PLV. 7. I. Reg. XXII. 23. I. Tim. IV. 2. Apoc. II. a. XXI 8. III 16. XIV. q. ad 3. LXXXI. Reatua. IOh. V. u. Rom. I. ult. Luc. XI. 23. Apoc. II. i8. seqq. ad se LXXXV. Membrum IL) seu S9 ncretismum i p sibilem ostendimus ex Gen. III. 11. Eccl. I. l . I. Cor. X. 2I. Matth. VI. 23 nam materia verum & fabiim est irreconciliabilis: extra sphaeram activitatis humanae negotium ponitur: Deus tanquam principalis talem transactionem prohibet Es. XXX. 2I. Matth. V. 18. se l. 'unde causa organica nullum taliter transigendi man- datum accepit: ad 3. XCV. Membrum III. S nci
rismum scilicet praxi danctorum V. es N. T. repugnare, desedIu, thim contrarietate exemplorum,
Abrahami, Jacobi, Mosis, Eliae, Pauli, probatura lix so Membrum IV. seu praxis prim tima es succedentis Ecclesiae orthodoxae exemplo Ba-
ex Theodoret. L. IV. c. XIX. ex Ireis. l. III. c. III.Euseb lib. IV. e. XIV.
ἡ Lib. III. c. XV. 0 Orat.de Veris Orator. 'De simplic. Cleric. ι Epist. ad Theophil.
182쪽
Novatianis, Nestorianis, Acephalis, sm) Donatistis, Origenistis, Aerianis, Hemerobaptistis, Pelagianis, S arsipelagianis, Tatianis, Florianis, Arabicis, Helvidi Dis &c. processis: nostraes tand m Orthodoxae Ecclesia n) praxi ad g. CII. ostenditur, Membrum dea Syncreti u i.) Conscientiae nostrae gr. CIT r. Calvinianorum CVI. o) quia tum Arminianorum V. articulos tolerare non potuerunt, tum nos
Pharisaismi, Capernaisini, Papisini, Arianismi, Samosatenismi, Sabellianismi, Eutychianismi, Pelagiani mi, Marcionismi, Donatishai, Agnoctismi, Theopaschitismi, Tritheismi, Manichaeismi, Schvi enchfeldismi, Mohammaedismi, Atheisini, Epicureismi, damnare non erubescunt: & 00 Calixtinorum, Rintelen sium, quique de Dreieriana factione si int, repugnare, idoneis argumentis ad F. CXU . evictum est. Me brum VI.) S cretismum videlicet pacisse . tium Consessioni repugnare collatis inter se Confessionibus
ad A. Cui XIV probavimus. Membrum VII. seu θοὸd litati paciscentium Syncretimus repugnet, patet α) asseritu potestatu transigendi, quae utique in Ministris requiritur: β) priva
Vide omninb & ex professis pacund. Hermianens Libb. XII. pro tribus Capitulis Chalcedonensibus.
nihil agitur c. venerabili 37. X. de osse. delegat. c. est. . de restit. spoliat.
183쪽
pno GRAMMA XI. q) consensem tr. insigere validὸ non possunt: cum lvinianis tanquam fallacibin cujus rei exempla produximus) tuto pacisci non valemus: Rinte lienses in specie tum intellemialibus, tum moralibus requisitis, r) instructi non fuerunt: ε) Calvinistae
secum neque in dogmatib u. necisve in ritibi dc cere montis quod ad 3. CXXXV. praecipue ex Historia Anglicana deductum eiij transigere hucusque potuerunt. Membrum Ιαὶ & quod S cretisenuo pacificentium Processui co rarietur, vel ex Aelis inter Remons frantes & Calvinistas cujus rei documenta ad F. CXXXJ X adduximus) constare posse arbitra muro Membrum IX. id est Recessibus Imperii ad- versiari Syncretumum ex Aetis publicis s)ipi iusque adeo Instrumenti Pacis t) probavimus V. CXLV. Membrum X. & XI ) seu, quod Syncretimim qυ tali naturali ac Christianae Prudentiae adversitur XXIV. argumentis, quae excerpere hac vice non licet, ad 3. CL. evictum est. Membrum XII.) Syncreti fmum scilicet ipsis Adversario repugnare, A diis , h pothesi tu factis ad 3. CLV naanifestum
dedimus. Di ta tum de erantium thin improba rium allegavimus: HVothesis Syncretismum eve tentes contulimus: Calvinianorum ob oculos posuimus. Lurberanis, inquit Rergivas, sine periculo salutis nostrae consentire non possumin: sed contra iiD- rum Articulos minus principales oportet nos constan- rer veritatem defendere, ne per modicum fermenti to- i
q) Vid. Appendicem Testimoniorum
184쪽
t chea haeresi prognata in Ecclesia ferri non posse, nesnos tales pro fratribub unquam agnovisse, aut agno- herepose, sunt verba. .c Tigurinorum Membrum XII L) quod ninurum 'ncreti ab noxius sits f. IX. probavit. Noxius est α quia Deo, S) juratae Con- essioni nostrae repugnat: γ) Processus Calvini no- ram Reformatorum scilicet Resormantium in superi-- ore Palatina tu, Hassa &c. nos terret: hsyncretisinus est Apostasiae Mater. Voetius antidotum contra Apostasiam laudaturus: Caveamus nobis, in
it, ab infelicibu, Syncreti is s Consillis Syncretisticis ε Fatentur Calvinistae, Syncretismo se. Religionis Lutheranae exterminium moliri. Horn-bek ultra Sendoiniriensem Syncretismum ubi pro uno fere Ecclesiarum corpore haberi omnes volu runt) negotium promoveri vult. a Pareus frustra Corio via esse ait, si nos non cedamuι b Necentia Calvinianos, quos errare non Credidit, a sententia dimoveri posse, censitit. De'Maresi pulvere digestivo initio percepimus. &c.'Huc faciunt dicta Luc. XI. 23. Gal. II. 3. 2. Cor. VI. I . Gal. V. q. Et haec fuit Gen ratis tantum probatio Minoris in Syllogismo,
de discr. & Conciliat. Evangelicor. sol. 2I3. In Apol. ad delanc Iac. Andr. c. XIII. L a17. b. 9 Legatur omnino Conran. l. 9. Politicor. c. XXIV. Cancellaria Anhaltin. parti t. Alphab. 3. Al. s quibus cum Acta stastbrtensivinCalvinistarum contra Psore- . hementes sunt conferenda. Part. III. Selectar. f. 78 . sinitur. Conti overi l. IX. sol. 674. Iren cap III.
185쪽
Vo , PRO GRAMMA XI. quem proposuimus, generali. Subsectio II. speciatim singula a s CLX. ad CCLIVIX prolixe probat. Sectio autem IV. Syncretistarum argumenta, quae a praetensa Possibilitate , Facilitate, Uitate, tale, Necesseate mandati, periculi) & Autoritate Sanctorum V. &N. T. Patrum, Doctorumque, de siimuntur, ordine dc justa methodo res0lvit. Ista bibennio abhinc privatim praelegens discentium animos mature in his controversis praeparare constitui, ut a Syncretistico fermento prudenter sibi cavere in tempore diicerent. Animus quidem erat, illa μια αι publici juris facere; sed obstit&e quaedam,quo minus justam operi limam adhibere potuerim hactenus. Dum vero in eo sum, ut quasdam inde, quae Alumnis Electoralibus ad disputandum proponere'
tur, positjOnes, excerperem: ecce opportune Magnifici Dia. Calovii, Theologorum nostri temporis Principis S ntagmatis Anti Dcrifici,
outatorio Collegio, exhibitos, es 'cretistarum ei roribus CL. oppositos Locos accipio. Quos simul ac lustravi, me in nobiliori praesentique tempori in gis conveniente materia Electoratus Saxonici Alii nanos exercere non posse, facile intellexi. Agite igitur, discipuli lectissimi, in Auditorio, quod Lampada ivocatis, singulis diebus Sabbathi ab hora VI. matutina vestri mihi copiam facite: Symbolam, prout respondendi vel opponendi munus cuique vestrum injunctum fuerit, prompti conferte: has controversias
familiares vobis reddite, selique Homileticae, quamplias summopero commendamus, per viscera IEsti Christi vos oro atque obtestoro multorum cacoethes
186쪽
DE SYNCRETISMO. III ii nitati, totos Vos non tradite. Ita Vos Misericordia divina & aeterna salus aeternum beeti P. P. Dominibes Misericota. Doni. cla DC. LXIG.
In Resurrect ionis Dominicae festi
vitate sub meridiem ex umbone AEdis
officiose, humaniter ac decenter
Si m NMi non resurgunt, ne Christus quidem
re urrexit. uvod si Christus non resurrexit, seupervacanea e des vestra, adhuc sis in peccatis vestris. Igitur U qvi obdormierunt in Christo, perierunt. Si in hac vita tantum in Chria sum duramus, miserrimi siumus omnium hommum. Nunc autem Christus resurrexit ex mortu : prim ii eorum, qui dormierant, fuit. Ita gravissime Genuum Apostolus contra eos, qui inter Corinthios
187쪽
17 PRO GRAMMA XII. Mors, quam pertimescimin, intermittit vitam, nouer Vit. Veniet iterum, quae nos in lucem reponet dies, , quo animo debet redituri exire e c. sunt Senecae verba. n) Zoroastro ac Theopompo Aristotelis L i-pulo universalem resurre fionem asserentibu , nemo, inquit Ganeus de immortal. antiqzorum contradixit. inare ad gentilium testimonia provocaturus Athenagoras: Resurre luros, ait non nostra tantum
Hut vana persuasio est, sed Philosophis etiam multis adprobata. o Tot sine sa Iove Callisthenis fit. &Pelopem . ab Hercule Alcesten, ab Esculapio Hypp0litum aliosque multos) a mortuis excitatos filii e , persuadere alias inquiunt, non potuissent. De Apoblonio in vita ejus sp) Philostratus tradit, quod si ANerone puellam vitae restituerit, ut Apollonium hunc Christo Hierocles quem ex profesb aesariensis Ei sebius confutavit) aequiparare non dubitaverit. Ipse adeo Plinius, qui resurrectionem tamen superius inter ipsa ipsi etiam Deo άJυνα in retulerat, plurimos, ex quibus Caesaris Classiarius Gabienus, in vitam rediisse commemorat. Nobile, inquit idem, illud apud Grae- os volumen Heraclidis septem diebuου NB. Laertius in Empedocle triginta habet foeminae exanimis ad vitam revocatae. Plura videantur apud Platonen ,
quam vero haec fabulosa existant, oportuit tamen i .lia credentes resurrectionem impossibilivi a non s0- luimn9 Ep. XXXVI. o) Apolog. circa sinem. po Lib. 3-
q) l. XI. de Rep. c. As. r) lib. a. c. 1O8. Exempl l. externo. 6 Sympost X. s. o ad somnium init. - N. H. l. 7. c. s z. x Romul. Thesp. & L. de sera DEI vindicta. de Philosoph.
188쪽
PRO GRAMMA XVI. plenissima exclamavit: r 'an' nN 'n' p possedi VIRUM- IEHOVAM q. d. Acuam habeo SEMEN MULIERIS promissium, Homia
nem pariter ac yehovam, , serpento con tritorem , ruinae reyaratorem, clausit reseratur
um satis aperte docet, quod πζωτομητηρ M sterium Incarnationis, &inde, in genus humanum, derivata beneficia nequaquam ignoraverit. Loqvitur enim
E VA, recentem de SEMINE MULIER Is
promissionem animo volvens: loquitur F O E MIN A, ex Paradisse in vastum miseriarum orbem detrusa &Salvatorem desiderans: loquitur MAT E R, primum masculum enixa: loquitur de hoc fictu, queni homi- nem esse probe noverat: loquitur de masculo non via gari, sed MASCULO-DEO, VIRO - IEHOVA: denique de uno eodemque stipposito, adeoque, sua opinione jamjam recens nato, DEO HO- MINE. Quae astertio, cum duobus duntaxat un- damentis I.) particula quarti casius ac Apposiationis charactere, tum II. ) voce T 'n'. tanquam proprio ac incommunicabili DEI nomine, nitatur, facile ex tam clara textus litera probabitur. N) Omne enim nN, copulatum nomini rectoper ve bum transitivumpurum, designat Accusativum , uti
creavit DEUS τὸν εἰωνόν. Unde R. Meneste Beri
189쪽
Sub meridiem in AEde Paulina recitandam
ossiciose, humaniter,ac decenter
l οπμρrom Resurreritio uti gentibus tali itia
est, ita multo minus ipsis 'vos Socinianistrenue sequuntur) creditum, quod Christias semetipsum& propria virtute se invia tam revocarit. Quae duo cum alibi ex Scripturis i culenter comprobata sint, id illam restare videbatur, ut, quem in finem Salvator, superatis tot contumeliis, cruciatibus, acerbissima passione, & morte resurrexerit, hac ipsa Festivitate strictim delinear mus. Ac initio quidem constituendum est, Christunt
nobis a DEO justitiam, quod idem est, catum factum esse, ut nos, usit, a DEI DEO placens S accepta) per istum esceremur, sb Proposuit enim
190쪽
Apostolus enim ex resurrectione Christi nequaquM resurretitionis hominum universalitatem ; sed existim meritate hujuι solummodo posse litatem infert, quod Balduinus st) post: alios, prolixe deducit. Ver ba Apostoli se clara sunt: Si Christus resurrex quomodo dicunt quidam NB. non esse restir istionemr se autem resurrectio non est, nec Chri- 'sus resurrexit. Nec impedit, B) quod Paula,
mpios, resurrectionem negantes aloquatur , ut Broch mannus excipit. Non enim sequitur: IParalius divi, cum Christus resurrexit, falsum est, quod impii di- cunt non esse resurrectionem: quare Paulus dixit :impios vi meritorum Christi resurgere. Non servia tur: Christus resurrexit, & impii resurgent. Ergo ex meritis Christi resurgent. Multo minus sequitur: ex resurrectione Christi constat, esse resurreetionem
mortuorum, omnes omnino homines Vi m
ritorum ac resurrectionis Christi resurgent. Argu- mentum, inquiunt, C) Paulinum mota quaestioni se vendae non erit seu ciens, nisi resurre tio Christi, cur i pariter ac impii simul resurgant, causa existat: non
enim quaerebatur de piorum tantum resurrectione , sed de resisrrectione generatim controversa fuerat agitata. Verum enim vero, quaestio erat indefinita:-n scilicet possibilis esset resurrectio, cui Alvendae is exemplum resurgentis Christi sitfficiebat. Christum enim ex mortuis resiargentem Apostolus ) non ut causam, sed ut exemplum resurre Iionis, contra eos, qui possibilitatem ipsiuas inficiabantur, allegat. Apο- mim tamen in latitudinem mortis per Adamu cum latitudine resurrecisionis per Christum collaturin