Joh. Adami Scherzeri Egrani, theologi apud lipsienses primarii, programmata publica cum orationibus nonnullis academicis ab anno 1658. Accedunt indices necessarii

91쪽

ad majorem id condemnationem facit, ut magis ex lccecentur, & obstupefiant. Vocem enim ad eos di rigit,sed ut magis obsurdefiant: lucem accendit, sed At reddantur coectores: AE trinam profert, sed magis obstupessant: remedium adhibet, sied ne sm) - nentur. Unde Spiritum s. dum reprobos illuminat, Sob bberno, lucenti, non calefacienti, s Martio, humores commoventi: f non resiolventi conferre non erubescunt. Insiimma: Nego, inquit Span, mius, vel Deum Patrem voluisse omnium s singulo- rum hominum misereri, vel Deum filium voluisse o- mneis singulos adsalutem consequendam Uer Spiri- tam s. vocare. III. ut vero Scripturam haec ben scia omnibus proponentem eo commodius perverterent,& fluenta gratiae conturbarent, Deum, qui quod ore omnibus promittit paucissimis largiatur, sibi confim xerunt. Inde duplicem ac multiplicem Dei volun-

talem H passim apud Calvinistas legas. Id enim , quod inDeo occultum late interdum ab eo, uodpate- facit dissentire, adeos voluntatem signi seu patefinctam e id, quod Deus in verbo prae se fert, alteri a canae repugnare, cum μ' se statuunt. Volumiate remelata in lege, inquit r) Zanchim, Deus vult

omne imosfieri: at voluntate arcana, quas bene-

placiti vocatur, non omnes salvos fieri cupit. Negat .

fiteatur, veste: ut non sit mirum eundem alibi se hanc l

92쪽

DE DEspzMetiosis CALVINIAN. C sit. 77 hanc blasphentiam eructasse: Dem torvitur non- nunc' m id quod sumes, nos aut falsa loquenti credere oportet. Est cui videatur: Demn voluisse

voluntate signi, ut homo viveret, voluntate beneplac

ti, ut m) interiret. Est,qui Deum,etsiqviniam celet, iri quod idem praese fert, quod1 patefecit repugnans, =ropterea nec 'pocritam, nec a seipso di- . mersum esse i ibi persuadeat. IV. Quid mirumigitur si Verbum & Sacramenta xanquam ad salutem inepta traducant Z Sacrae Literae,sunt Oecolampadii x) verba , licet divinam veritatem'mandata denunciente tamen in substantia sua non continent eam operationem, ut dent vitam, gratiam, sesutem, virtu tem Spiritus vivi scat. Spiritus autem cum uis grati

sis operationi ου non sese immittit attendite)-a elementa &c. cum ) Christias nec in sermone pra-

a cato, nec in Bibliis lectis adsit. In re eneratone hominis valde fallitur s in Deum ipsum injurius es, quisqvis aut hominibus, per quorum os loquitur, veli externo Dei verbo vel Sacramentalibus signis Deum exiistimat vel tantillum Divinae illius sua vi lutis hominibi renovandis aeternavita in Christo servandis attribuere. Ex communi proinde sente tia Spanhemius : non existimandum est, inquit, ministerium Verbi 2 . ulli mortalium formidinem omnem,scrupulos omnes, s dubitationes omnes eximere posse. Nec minus irreverenter de Baprismo

statiunt. Infantes Baptismo renovari b) Bera inter

se absum. Martyri LL. Classi I. c. XIV. S. 39. 9s Beeta Resp. ad Act. si a. de Verb. Coen. γ) Id. L. de Vest.

93쪽

PRO GRAMMA VII. absurda ponere non dubitat. Piscator c) quid apud se cum caeteris senseri his verbis palam fecit: Ego quidem certo statuo, nemiuem prorsus sive infans , sit e a riti sit, per Baptimum regenerari quare nec ex hoc principio anxiam mentem erigere necesse habemm . quasi cum Poeta diceret: - Ah nimis acile qui tristia crimina cais '

Tulli fluminea posse putatis aqua, 'vingsius etiam, verba Christi vorum remiseri, peccata , dcc) nequaquam eum sensi m habe e Q scripsit, quasi Christus haec dicendo discipulis peccata emittendi potestatem dare volui siet. st ita ejus sarinae caeteri. Parum tamen ' latii in tentatorum, mentes reponunt, si stet sententia, quam interpresillo

'rum expressit Molinam: isi Re obui est in aeterno Dei judicio ligatus, non potessolvi ab homine, vicissim, qui in aeterno Dei consiliosolutim est,frustra

ligatur ab homine. uvapropter cum arc actionis sint ignota Presbytero, impossibus ut cognoscat , an Absolutio sit arcano Dei consilio constenta ea. Sicuti porro toto coelo errare eos dicunt, qui Sa - eramenta vim habere mundandi putant; ita cum e

dem sis dei augmentu 'confirmationem Eucha ristia denegant. Et hoc demum Pelagus illud est

cui nemo, qui naufragare nolit, sese tuto committat. Huramon addo. Ne vero immerentia tam tristis fa- tititu-

94쪽

m Dis AATI as CALVINIAN. Cmus. ii titulum praeoccupare videantur, publico sermone. desperabundi inque Mari mortuo, caeteris in documentum, fluitantis Calvinistae exemplo demonstrabo. Petrus is est si vanus, Scholae Cyngerinae in Pannonia quondam Rector, qui, quod ex Calvini decreto res ad restim rediisset, laqueo corporis & an mi infirmo vinculo cohaerentem secietatem dirimens,

has Tabulas infelicissimi nauseagii Testes domesticis legavit: Nemo argumentetur: Dem omnes vocat: Ionge secus se res habet. Calvini sententiam de certo praedestinatorum numero quis, teneat-Damnatus ab initio damnatus, et justificatus ab initio justificativi. Neminem per externa bona opera Diamat aut condemnat Deus,sunt occultiores cause. G-M IGITUR aeternum dedecin Patria, fui sigmenium vas formatum in ignominiam. Nunc o- mnium peccatorum me aggressa est magnitudo, nunc horror Diaboli malus. Discedo IGITUR ad lacus infernales. Deo vos commendo, cujus misericordia mihi negata est. e . In hunc ut accuratius intuearmur, Vestra mihi MAGNIFICE DN. RECTOR, UTRIUSQ; E REIPUBLICAE CONsCRIPTI PA TRES, OMNIUM FACULTATUM DOCTORES, LICENTIATI AC MAGISTRI, spledidissima &pe honorifica praesentia opus esse intelligo. Adeste igi

, Ex desperatione sispendio vitam terminavit d. XXII. Julii Anno M. D. LXII. relicta schedula, in quam de- iberationis causam consignarat, apudGevrg. Major. comm. ad a. Timoth. II. fol. Iros. Esai. Suberschlag.: Conc. VI. de Praedest. Lit. l. aliosq;. Fuerit igitur Ilo- E. s anus, Reformatorum hypothesi, ad laqueum praedestitiatus. In quam rem conser facetum libellum den gelprcli estinceri ea Dicis quem Arminiani Triglandio, etio, stresoni ac Iacobo Laurentidiuscripserunt.

95쪽

ORATIO totur Dequentes , si vestrae in egregium publicuri Vigiliae permiserint, aut infacundus Orator mereatur. Operam certe id daturus sum sedulo ac diligenter, ut, sive cum precibus observantia sive ossicium abs me expectetur, operae pretium, ad quorum favorem par- itas mea recurrit, utcunque faciatis. Lectissimi usro, quos Genus &Literae commendant, Studios, audientia sua, me sibi vicissim promptum alacremque reddent. P. P. Dominica Reminiscere M. IN.

LXVII. , Sequitur ipsa

ORATIO

habita Lipsiae

die VI. Martii cII lac LX VII.

B. C. D.

OV myi sit ingenii mei, Magnifice DN. RECTOR, UTRIUSQ Reipublicae Comscripti patres, Omnium ordinum ac Di tionum Doctores, Licentiati ac Magistri, PATRONI observantissimi, Collagae cum cura cin lendi, Amici suavissimi, Tuque circumfusa spes PM triae, Studios brum lectissima Corona ; quamvis non sit ingenii mei Eloquentiae vel musculos explicare mmotum, vel membra coordinare ad decorum, vel singuinem distribuere ad aequalitatem, vel venulas Bargere ad vim, nedum totam speciem ex omnibus aptam & pulchesse coagmentatam exprimere: P-vari tamen divina aspirante benignitate, Potentisila

96쪽

DE CALvisIANO DE sPERANTE. ii mi item Electoris Saxoniae, nec non Reverendissimorum, Serenissimorum, Celsissimorumque Dirum. Fratrum, Dominorum ac Nutriciorum nostrorum es

mentissimorum Gratia, ordinarium Theologiam docendi munus mihi est injunctum, in huncce lo cum auspicalia quaedam, quod bene vortati ex more verba facturus, recipere me debui. Ne vero Vos ingrato Verborum ambitu detineam, cum plurima mihi duecenda veniant, in ipsam statim rem ex Areopagitarum instituto, me accingo, stiturus videlicet Vobis, i ini jumento aeternum sibi exitium accersivit, Dserantem Reformatum: ut intelligatis, quanta, ale sibimet illi consulant,qυi in Vmmodi Dcctorum gremia salutem suam reponunt. Sicut autem in iis

turbido mari desperans ille disjacsiti animi clavum

tenere non potuit; ita dabitis veniam mihi quando nec indicendo ordinem ubique servo, qui praeterea summopere contendo,ut si os orationi non insit, aut maria narii fortassis auditionem fluviali abluere sermone neqVeam, animos tamen in auribus vestris habitantes& paulisper vacuos commodare mihi velitis. Si somnium, aut ludentis in s mno Phantasiae an grammata vobis narrarem, Auditores, veniam aequi

rerum judices habituri essent. Quis enim unquam, si sapiat, figurarum simulatori Morpheo jus dicere, rhantasum in ordinem redigere, Icolon poscere injuriarum ausus Z ins semni errores luit, Somniorum supplicia tulit, mentis quasi captivae, non siio,sed org ni vitio illata damna praestitit Z Vigilantibus unus co

munis Mundus est, sopiti in sium singuli discedunt, Mupdς muter alterum ad alterius serum rapere possit.. F Nec Q Horacliti in Plutarch. mox v

97쪽

Nec si ex Platonis Mundo Hominem in scenam producerem: Minotauros , Geryonas & cerberos ipergula pictorum depromerem, aut tragelaphos e nescio qua confictorum entium ossicina , nebulas quasi Aristophanis,aut Socraticas nubes coacturus, acicerserem. Impune menti nostrae,si rebus tunicasexu interulas spoliet,pelles abstrahat,& tande acumine suo conindiat, latrocinari datum: pictoribus atq; Poetis quidlibet audendi aequa semper potestas extitit. Lic bit igitur de mihi, ut verum, qui caeterorum siti ordinis non fictas sententias afferat, Hominem in theatro sistam. Petrum intelligo Ilosvanum Calvinis atri , de salute primum ambigentem, mox desperantem, violentas sibi manus inferentem, ad insernales lacus descendentem. Adeste Viri Calvinistae, fidei vestraeco'sanguineo suppetias ferte: quantum quisque vestrum optimus valet, nervos intendite: cum Sathyria, quia cum Calvini exitiosa doctrina vester Ilo vanus manus confert: genva labant misero, lacerti vacillant, vires subsidunt, acies nutat, hostis jam jam triumphat: inseri coenam parant.

ini non credit attendite Au litores vocibus desperabundis damnatur: non credo, quare damnor. Hoc argumentum concedendum & accusanti conscientiae credendum esse, non obeta naris Amesius b) olfecit. Satis est, regessit accersitus sorte conseiator, te obis credidisse. QSid inde is latii misero: Credidi λ an vere Θ At credere de sit: non vere igitur credidi. Fidem amisi: non ergo veram. Non est, ita nos ni verba intenta cepit Conselator, ut fidem amisisse putes. Non

ideo

98쪽

DA CAL' IN NO DE sp ER a P. Rideo amisisti, pria non sensisti: Saepius credentium imbecillitate ad temptu sepitur hepelitur veluti ,si pa emium et Piscatorem legisti; o Legi, inteIIexi , probe memini: veram illam fidem fuisse nunquam credidi. Excutiendi sensus siunt scon

scientia, quae, quod credami nos convincit , repone

bat ad Camini mentem coosolator Q. Miserum Consolatorem l Idem enim Calvinus cum tabula po rigenda esset, asserem mihi subtrahit: experientia

inquiens, o si non & mea b ostendit reprobos imterdum simili fere sensu atq; electos assici, ut ne suo quidem iudicio quicqvum ab electis differant; Senserim aliquando fidem, sentire ut reprobus potui. Cogita quamprompte beneficia Christi olim prehender . Is enim fallere nescii est vero fidei chara teri Utinam mi bonet quasi non &hydropici promptissimi aquis immineant' Noli, mi fu, in re seria ludere. Miseros vero, Ilos vanus

cipere, animae desperabundar iocos: an demeministi,quid magnae dignationis Couperus noster e) scripserit : nullos esse promptiores ad beneficia Christi sibi applicanda vel arroganda, qVam sint Reprobi, quibus nullum is illa ius competat. Per insus etiam non semel fatetur: nullos sepe longius a fide abesse, quam illos, qui se numqvam de salute vel tantillum dubitasse jactent. Sed quorsum haec PATER' nunquam ego fidem sensi: &hoc est illud ipsum ulcus , quod me urit, quod abs te non leviter tangi, sed curari velim.

99쪽

ORATIO non omnes eadem hora vocari. is vero me certum futurae vocationis reddet y quibus tabulis

hanc fidem mihi praestabis: Nisi fidem habeam desperandum. Nosti hos vel ex Calvino i'

dividuos comites. Spes eorum est expectatio quae fides credit. Quod haec credit, illa sine hal

lucinatione expectat. Et sperem ego, me Vocatum iri, si non credam Θ Hic nonnihil haesitare , meditari & moras nectere Calvinianus ille Paracle tus, tandem in hanc quasi sententiam procedere : ue, fili, feriam deliὶforum paenitentiam, sancti vive, catera divinae bonitati, ruae ultra quam ferre queamus, tentari nos non sinit , securus committe ita enim exercitatis in Amesius tui similes consilari voluit. 2) Et poenitentiam agam, PATER, A pie vivam y lumen videlicet sine luce, veram sine fide poenitentiam poscis: sine alis volare iubes. Nisi electum me esse probes, perinde fu rit , quam vivam pie: of etsi enim Reprobus o. mnia opera sanctorum fecerit, impossibile tamen est ipsum salvari iuxta Marioratum. Fateor, Eo

vane cum Calvino υ9 exitialem hanc esse teistationem, sea, eodem monitore, siollicite ab hoc scopulacavendum, in quem nun sine exitio impiet, tur. Plura locuturum interpellans Ilos nus: 'ridiculum, inquit, Medicum, qui aegrotum a mo

bo sibi temperare jubeat. Vitent illi Syrtes, q sunt in vado: ego proh ad scopulos, iam Jan

nisi succurras, mergendus, sum allisus. Non credo, quia non praedestinatus: non praedestina

100쪽

DE CALVINIANO DL sp ERANTE. Dius ergo nec credam nec salvabor. Subveni

Consolator, quid misero sit faciendum, in medium consule. Spanhemium: Si hac nondum sentivi, desperare noli, sed precare Deum At mi bone, excepit Ilofvanus, quis precabitur absque fide 3 Fide me destitui centies audisti. Destituor vero, quod praedestinatum me esse nondum credam. Π, mi Petre, Calvinum susci pias,nosia praedestinatione incipere; sed exordium a Dei

moratione capiens in eadem laetus recumbe. Crede, crede igitur: nam Deus te adcredendum vocat. Si

Vocet, inquit alter, bene est ; sed si serio. Videbatur has desperabundi voces non accurate percipere Consolator, quas proinde explicatius in hanc sententiam accepit: Unde quaeso te, constat me & vocari, & vocari serio φ aut verbo aut reve- Iatione peculiarit Hac Vero destituor, & praede- .stinatib inexplicabiles mihi nodos nectit. In hunc enim modum cujus & Calvinus meminit)angor: unde tibi salus, nisi ex electione ' electionis porro quae tibi revelatio 8 Ex Dei vocatione, regerit quidem Calvinus: At, inquam, adhuc ego, de mihi vocatio, nisi ex electione λ electionis autem quae mihi revelatio' Plura dicturum: impedisns Consolator: Apage,inquis,hanc circa Pr destinationem,sollicitudine s advocationem animum protinus adverte. Adverto, sed unde mihi vocationis certitudo ' Ex verbo , verbo, mi Ilofvane. Verbum , o Consolator, legi: sed quid ad me attineat, non inveni: si praesertim, quod Spanhemius )voluit, verbi ministerium nulli mortalium formi-

o de Grat. Univers. sol. 3I36.