장음표시 사용
141쪽
idem magis ut eis is in regenda republica versatus, quam ut homo doctrina extollens optimeque de litoris merens csset spe clatus , denique quod non raro historicast res minora diligentia et critica cura tractatae essent: post Paulo, sed eodem anno r7έ i , exortus est in eadem civitate lac. Tunstallus, qui Epistola, ad. Niddietonum ipsu iii Ialiuo scripta, postfemam reprehensionis Partem ni riperet, pluraque ab eo perperam relata, testibus Epistolis ad Atticum et ad Q. Fratrem convive ret, atque ad cxtr anum nonnullas dubitationes expromeret de αυρεντin Epistolarum, nomine Ciceronis ad Brutum et Bruti ad Ciceronem inscriptarum, suntum fidem aeque ne reliquarum ille in rebus tradendis sequutus erat. Duic libro rescripsit a. 1743 Middielonus, edita earundelii iti controversiam vocatarum Epistolarum interpreta -/ tione Anglica, in primis dissertationc praemissa, qua eas nominalis auctoribus vindicare studiose contendit , faventibus tum plerisque, citam iis, qui modo ad partes iidversarii inclinarant. Ac statim anno post hie liber univcrsus sero in Gallicam istarum Epistolarum translationem insertus est a me, ostor iit quod moriendum putamus, ne quis sorte, cui haec translatio ad manum sit, rariorem Middilatonianam nimis desidereL Sed hoc anno i έ Midd Ictonum, quia Tunstallo omnia tela exhausta, suo lue ingenio retusa existimabat, subito oppresserunt novae obserMntiones Tuastaui, singulare et satis magnum volumen, Anglice scriptum, in quo plures et evidentiores fraudes Epistolamin urcurate arguuntur sinsulis locis, partim declamatorium stilum, palliinpudendos errores in historia testantibus. Iam certamini intervenit alius Cantabrigiensis, ter. Marklandus, magna vir auctoritate,
quippe qui aliquot editis monumentis interioris doctrinae, pluribusque parandis et expoliendis, tum maxime nich. llanti etistoriam proximus, quamquam aliquo intervallo, aemulabatur. Is igitur libro Anima ersionum, itum Anglica scripto n. x7έS,
non solum aeutiminii Tunstalli sententiam assensu suo comprobavit, novisque additis argumentis docuit, cas epistolas non clarissimis viris, quibus vulgari opinione adscribuntur, sed exercitationibus scholae rhetoricae esse tribuendas ; verum etiam iii
Parte Posteriore primus quasdam dubitationes subiunxit de Lis iς ligod by Cooste
142쪽
quatuor orationibus, tanto exeo talas acumino, lainmie elaganuet cxquisita doctrina explicatas, ut alteram quaestionem simul commovisse et magna ex parte profligasse, alteram plano ad exitum suum perduxisse videatur. Huic MarUandi libro, quem,elai festinanter scriptum, in optimis huius generis speciminibus numerandum censemus, haec in fronte inscriptio est: nem-έson the 'istis of Gereo to Brtitus and of Bruttis to Cicero piri a Leiter to a Gierid. mith a Dissoriation von fotir μα-tions Meribea to M. Tullius Cicero etc. To whita ars ad dmme Extracis Otit of the Notes of Iearned Men v nthose Om-tions , and Obsemations ora them. Icr. Maestand , Fello is of St. Pot s College, Cambri. e. London , in 8. Non constat, quid animi aut consilii fuerit Middietono haeo omnia perlegenti et consideranti z illud videmus et vehementer
miramur, eum adeo sive constanium sive pertinacem fuisse, ut in Ulla Ciceronis no verbum e iidem mutandum aut revocandum
putarit. Nimirum videbatur sibi fortasse satis tuto acquIescere in secundis rumoribus populi sui: in quo exsistunt iam, qui quum suspicionibus criticis etiam orationes, elegantiori cuique a puero lectas, labefactari audiunt, omnem pudorem perisse clament,
tu lignun ilue putent parere minoribus, et, quae Imberbi didieere, senes perdenda sateri:
alii disputationem et universam rationem Marklandi ia risum et iocum vertere conati sunt; in qua re plerumque, quo quis studiorum imperitior est, eo magis excellit, eoque plures in mobili turba plavsores nanciscitur. Hae in classe ceusendus est libellus ambiguo titulo: A Disserantion, in whicli the Defenca os P. Sulla ascribea to M. T. Cicero is cle-υ pro ea tO be murisus, ascrthe manser of ψ. Martianu, wilh some introducto G Remaiason other inritings of the Ancients nmer fore sumected. London, in 8. sine nota temporis, sed i 7 S vel 1 46. Qui ad hanc
chartam accessit recens a Marulando, eum sallere non potest ironia et cavillatio, qua Tem peragere voluit auctor,
Episcopus, ut quidam perbibent; neque is p. i 3, 53, 63, scite dissimulat, quid sibi velit. Etenim sperabat, credo, si similes
143쪽
leges criticas ad alia scripta tradueerct, ita ut eorum auctor tatem convelleret notandis vocabulis quibusdam et construotionibus formulisque loquendi, prava imitatione audaciae audaciam Marklandi conspectiorem reddi, et hac obliqua refutatioue maiorem viro praeclaro conflari posse invidiam. Igitur dum levissimis da causis orationes Ciceronis, quae sunt pro P. Sta , pro Milone, pro Coelio, pro Murena , pro Hocco, duras se Catilinariis, duos libros Tusculanarum, secundum de inibias B. et M., Epistolas Coelii Rusi et aliquot alia antiquorum script tum etiam remutiorum, duas conciones riuolsoni, unam At- tecturii, satis ridicule in suspieionem voλεης voeabat, imo usum serio agebat, ut intelligeretur, quantam in licentiam' evasum esset illa argumentandi ratio. Atque haud dubio, quod voluit, assequutus est aeriptor apud indoctam multitudinem, quae quoniam vera a salsis dis mere uescit, sacillime tali rerum assi mulatione in fraudem alitatur; viri docti autem, qui opusculum ipsum non legerant, hunc prope nox um II arduiuum exstitissa dolebant: mihi quidem eadem huius ludi videbatur irilitas esse, quam mercatores capere soleat ex genuinis et laetitiis me cibus comparandis. Nam in hoc genere ad vim iudicii amenda nimio plus valent exempla inter se collata, quam subtilissimae praeceptiones regularum. Quare vellem huc animum operamque Contulisset alius scriptor ignotus, qui hunc libellum refellere adortus est. A dissertarion, in whita the obseruations os a late Pamphlet to the inritings of the Aricients. Urer the manner of in. Markland , are cleardi ans Mered: those Passages in Tullae corrected, On which some of the obiections ara Dunded. Witu endments of a sein Piues of criticiam in nr. Marklanu's Epistola enisica. London, i 7 6. Quamqaam enim istius consilium mete odoratus hie scriptor affert nonnulla egregie apta ad eum castigandum, simulque aliquoties, sed minus feliciter, proprium ingenium experitur in emendandis locis veterum; nihil tamen de ipsa causa et critica ratione, ab isto irrisa, neque de harum orationum auctoritate disputat, excepta una probabili animadversione ad orat. pro Domo c. 4 3, quam nos ibi repetivimus: ceterum Mathlandi maximus admirator, hunc virum
144쪽
. i. ae Criticae unicas di licias vocat, et eximium eius acuaneu doctrinaeque copiam, etiam ubi ab eo dissentit, summis laudibus esseri. Itaque usque adhuc , Middierunt maxime culpa , quaestiones illae, patrio Anglorum sermone disceptatae, venerant in iudicium illud mille capitum, sed unius nationis; apud exteras nationes paueis eruditorum seripta Tunstalli et Ma Alandi inn luerunti Quae res in universum nobis graviter conquerenda etnd incrementa studiorum parum utilis videri solet. Nihil enim profecto potest esse perversius, quam ad controversias de reconditis partibus literarum, omnibus communium gentibus . invitari Popularium vulgus vernaculis linguis: ex quo consequitur, ut Causae, quas tractamus, ab exiguo numero eorum, qui praecipue iudices expeti debeant, iudieari possint, ab indoctis autem et saepe hominum personas, non rerum momenta, pondera tibus tanto maiore vel levitate vel cupiditato iudicentur. Omnino pauci sunt omni tempore, qui talem causam, qualis haec nostra est, Cognoscere operae pretium ducant; pauciores, qui id facere possint; sed qui iidem et velint et possint, longe paucissimi. Atque haud scio an illa aetate nullus eorem, quos novimus , doelorum in Britannia plane idoneus fuerit, cuius sententiae res committi posset, praeter unum Benueium. Eo sane praeside, Phalarideae disputationis auctore, etsi is sedem doctrinae suae in aliis potius scriptoribus quam in Cicerone fixerat, eo tamen sive praeside, sive honorario arbitro, decertare inter se debebant nobi Ira diseeptatores. Ille vero vix ingressum haec stadia adspexit Tunstallum; novas Animadversiones Marklandi, moris praeventus, non vidit; neque inventus est, quem in illius locumsurrogaret civitas literatorum.
Quodsi cui pereontari libeat, quid, qui postea principes habiti sunt in his artibus et in rerum Romanarum scientia, descriptis illis atque omni controversia iudiearint, is sciat, plures palam perielitari noluisse iudiciis suis; nonnullos tamen, eosque Latini sermonis doctissimos, do Epistolis penitus accessisse Tun stalli sententiae, sed Mamandiana in do suppositis orationibus ei eosdem et ceteros omnes uno ore repudiavisse. Omitto Bros Diuili od by Corale
145쪽
siuin , Fergusonum, alios, in historiis illorum temporum eum
laude vorsatos, ut eos tantum nppellem, a quorum professione Proprie exspectatur Aristarchea censura scriptorum. Ae Rulinkenius quidem, quoin , quid in libris Latinorum antiquum, probum et elegans esset, subtiliter calluisse, ipsum eius purum et limatum genus seribendi declarati is igitur, ne quod ex ora desideratissimi viri coram excepi alieno tempore reseram, ad Velleium Paterculum p. im et 3I6 iniecta rei mentione, altero loco non significat, sed aperte profitetur, se facile, i. e. sine dubitatione, assentiri Britannis, qui Ciceronis ad Brutum lique ad Ciceronem Epistolas a salsario sicuis emo doouerint eidem autem de his orationibus, neque ad Λquilam Romanum p. 149 et 16o, neque ad Iulium Rufinia nutu p. xoo et ao 3, a quibus oratio de Donio laudatur, quicquam adiecit de iudicio suo et ipse contra et ad Volteium p. 64, ioa, Ia7. eandem orationem de Domo, et ad Rutilium p. 9o eam, quae est de Haruspicum re*onsis, tanquam Ciceronianas laudare non dubitavit. Nee aliter, sed magis praecise, de utrisque scriptis pronuntiavit Wyttenbachius, tum in Bibl. criti Vol. II, P. 3, p. 78, tum
in Vita maximi praeceptoris p. at 9 et 29o. Eiusdemque sententiae
iam antea se patronum Praebuerat senectute et meritis speetabilis vir, Saxius, qui tu I Parte moniastici literarii p. i , postquam Tuastallum de Epistolis illis praelusisse narravit, Acrius etiam, inquit, quod nollem, tibias inflatae Mar landias-elmox t Vel sic tamen bonum factum, n&Hlaudi subinde eugu
mentationes et susPicisura a viro magno , D. Matthia Gesnero, me matas fuisse.
De hoc viro, harum quatuor orationum ncerrimo defensore, laeti dudum nobis separatim dicendum fuit. Nam quisquis sibi ius dicendae sententiae non arrogabat, illum potissimum habebat locupletem auctorem, utpote linguae Latinae scientissimum, iusque per Lexica largissimum dispensatorem. Etenim tractavitrem Gesnerus duabus praelectionibus Oa. t 753 et i Sέ habitis, insertisquc Tomo ill Commentariorum Soe. Reg. Cottingensis, quas Cicerouem restitutum inscripsit; quibus Ozunia Marklandi argiliuenta singillatim excutere et, an uotationibus suis refutare
146쪽
aggressus est, nulla usquequaque caum reperia, cur a communiliteratorum opinione recedenduin censeret. Vudo accidisse opinor, ut Ernestius in Cicerone suo nullam mentionem tui erit huius controversiae, et ne ad Epistolas quidem istas quidquam scripserit ex eo genere animadversionum, cuius ibi saupe occasio ac necessitas erat. Quin etiam in repetita editiove Bibliothocae Fabricianae T. I p. 16i do Criticorum illorum libris et Gesneri, amicissimi sui, praelectionibus salso prodidit, et, velut de vili rixa, paucissimis verbis; ci id quod memorabile videtur ita Cieeronis editore eo, qui postrema Praelatione perfectum Criticum Ciceronianum informaro de industria instituit. a
Quam ob causam minime mirum est, si iam totum illud certamen vix aliquot viris historiae literariae cupidioribus cognitum, a plerisque ne memoria quidem, nedum renovatione, dignum haberi videtinus. Itaque non modo leguntur edunturque istae Orationes una cum reliquis monumentis eloquentiae Ciceronianae, sed uuam duasve earum propter insignem scilicet elegantiam in numerum selectarum , quas V ant, receperunt Editores, scholasticae iuventuti a prima aetate praelegendas ita ut nullus forsitan mensis abeat, quiu aliquod auditorium per cultissimas terras Europae vocibus magistrorum resonet, pulchras earum sententias et verba interpretantium. Tot et tantis auctoritatibus quis non moveatur verecundus bomo i quis non deterreatur, quo minus desertae relictaeque
causae patrocinium suscipiat i M Immo sortius ad publicam opinionem reiicimur testimoniis veterum scriptorum, tum eorum,
quos Μarklandus nominavit, Pediani, Quiutiliani, Arnobii, sor ,
i Nempe ad orationes Post reditum prorsus nihil adnotavit; ad orationem pro domo , satis pro imperio et Parum accurate, sic pronuntiat: SPuriam i i a Tinstauus , euvis dubitaliones sustulit I. Ganerus ; et adorationem de Haruspicum resipo ia: . nunc quoque , inquit, Vtiriam ρυιαι TiansωIIM . eui re Oadit idem; perinde quasi Gesuerus Tunstallo , nouMarLlaudo respondisset. Quod tamen erratum eius transcripseruot uitiit m nitis lectoribus editores Bipontivi. Mustri. in Proleg.
3 Notabile est, MatLlandum anuo 37 si obiisse, Gesnero autem, Cuius libellus eum latere vix potuit, nihil respondisse. Quamquam ex ea re convς uinin , ipsum ab hoc deductum e se de mutentia sua. Wo .
147쪽
tasse Avimiani Marcellini, tum alti ruim paulo mim re auctoriatate, Mamertini Iunioris, oratoris panegyrici, Servii, Grammatici irgiliani, Priseiani, tum Rhetorum, quos supra attuli Aquilae et Rufiniani, fortasse etiam Dionis Cassii, Lactantii, et Charisii , ac si qui sorte alii animadversionem nostram sa- gerunt. Vide ad orati in senatu r, ii; ad Quir. g. I, 24.
Ilar. resp. iu summar. et ad j. 18, 23, a . Verum qui tu qua que re nihil praeter rem spectare didicit, neque extrinsecus suspensas habere iudicandi rationes, quamvis prima specie mini me verisimile putet, tum multis, tamque partim praestantibus viris imposuisse scholasticum hominem imitamento artis Ci-ronianae, non tamen illud ex eo genere esse arbitrabitus, quod
Sed mihi ab hoc loco alienum videtur, quasi praeiudicii causa
in memoriam revocare similes fraudes, quibus iciterdum prudentissi uti homines se circumveniri humanitus passi sunt: quippe Dullo saeculo desuerunt, qui scripta interpolarent, salsis inscriptionibus ornarent, propria et sua aliorum, praesertim clarorum, hominum personis assingerent: accidisse hoc ipsi Ciceroni, testantur manifesto, quae hodieque in manibus sucit, duae De
clamationes, a Marklaudo commemoratae, et, quae nune rarius
leguntur, aliae duae Pace camaestia et in Valerium; exstarentque plura huiusmodi specimitia, si Ea ad nos pervenissent, quae de Ciceronianis argumentis aetate M. Sothecae a rhetoribus declamari, plaudentibus iauditoriis, sole uir i neque i idum locum M. Senecae adscribam a Mar lando Prael missum, Excerytorum Gnlrosese. III Praef. P. 399 ritit. BistonI. α Pueri fere aut luocnes scholas frequentant. Hi non
tantum disertissimis seiria, quos paulo anιe retuli, seu etiam Ciceroni Cestium otium praeferreat, nisi ivides timerent. tamen uno modo possunt, Praeferunt: huius enim declamationes ediscunt; illius orationes non legunt nisi eas, quibus Cestius rescripsit. Memini me intrare scholas, quum recitaturus esse in Miloncm Cestitis; ex consuetudine suti m calcis dicebat r.5ι
148쪽
nostris temporibus desunt, qui suppositivos libros, etiam dudum
explosos, pro genuinis agnoscere non dubitent; ut nuper Black- IoeLus quidam Britannos docuit Consolationem istam, a Si-gonio conscriptam, ad Ciceronis auctoritatem reser e - sed quid attinet haec persequi, et exempla fraudum humanosque errores recensere, quum ita nihil non in suspicionem et dubitationem devocari oporteat, eaedemque ratiunculae haud magis valeant ad has quatuor orationes, quam ad Milonianam, ad Philippicas , ad omnes reliquas suo auctori abiudicandast Necesse est igitur nobis talem disquisitionem sic aggredi, ut ipso genere scribendi
et singulis locis vestigia suspicionum demonstremus, accurateque subducamus rationes, unde appareat, etiamsi nihil unquam simile usuvenisse constaret, librum tanquam subditivum, quo- eumque demum eonsilio scriptum, ex integro scriptoris corpore eximendum esse. Qua de re post hae nonnulla dicam; nunc, quid
in edendis his orati quibus et in Commentario instruendo agere voluerim, indicabo. Textum exhibui, ex optimis exemplaribus, qua scriptis, qua
impressis, novo studio recognitum, in quo religiose hanc milii Iegem posui, ut, si in diversas partes traherent codicum testimonia, eas sere laetiones deligerem, quae elegantiores et magis Ciceronianae ossent, ne ullum calumniae locum relinquerem. Ita aliquot loeis Latinitas harum orationum plus nitoris accepit, quam priores Editores dederant, etiam Graevius, euius recensionem niaxime sum sequutus: contra, ubi ici variis erroribus et declamatoriis nugis consentiebant libri omnes, vel certe meliores, eodem auimo reieci, quod Ciceronis causa, non li- Thrax. essem, Fusius essem; si μαntomimus essem , Bathyllus essem; si equus , Melissio. Non contingιi bilem, exclamaὐι: Elsi cloaca esses, maxima esses. nisus omnitim ingens r scholastici intueri me, huis essem, qui tam crassas cervices Moerem. Cestius Ciceroni responsurus , mihi quid re onderet, non inuenit, sed negavit se exequuturum, nisi exirem de domo. Ego negaὐi, me de balneo exiturum , nisi lotus essem is etc. De eodem Cestio,
Milonis umbratico defensore, loquitur etiam Θιintilianus x, 5 ,
149쪽
hrorum consensu, praetulerant superiores; qua ratioue non raro citatu verba emeudavi, minus emendatis inserendis, uti monitum est in orat. ad Quir. p. ia 4. Ceterum nihil mutavi de vulgata scriptura, ubi antiqua Et vera manus peccatis et correctionibus librariorum prorsus obscurata erat, neque ex int errimis Lam bini, Graevii, aliorum , et nuper collatis codd. exemplorum Οxoniensis et Neapolitani lucem dispi e re licebat. In Commentario pleraquo omnia relata sunt ad oam unam rem, cuius causa susceptus est, viil elicet ut explicetur, quid in scribendo sit roetum, quid Latinum, quid Ciceronianum, quid non ; ne tenirere lectoros attentiorioni aut moruin distrahem cogantur. Quocirca nemo hic quaerat interpretationem, quao verba ad communem intelligentiam illustret: satis habemus editionum, tali annotatione instructarum , ex quibus tutelligendi praesidia petat, qui eis indigebit; et in obscurioribus locis
noununquam aliquid allatum esse ex P. .Manutii, Hotomani, Graevii, Ferratii, Eruestii, Garatonii copiis, horum virorum
nomina memorata ostendunt: multo minus exspectetur alienarum
rerum ex adversariis petita explicatio; non quod hanc commentandi rationem contemnam, quae tantam lucem his studiis nostris assuilli; sed nunc ea erant expromenda, quae adhuc nobis tr dere noluerunt, qui toti erant in adversariis condendis. Ante omnia vero opera in dedimus, ut lecturis universa in macius traderentur Μatalandi et Gesueri contrariae disputationes et anili adversiones, suis quaeque locis, partim in vestibulo, partim sub textu , reposituo. Quapropter Cesucri prnelectiones minutatim concidendae suerunt, ut quod vir doctissimus Societati
suae continuo tenore recitaverat, nonuullis verbis omissis aut
mutatis, ad commoditatem interruptae lectionis aptandum; omittetida etiam argumenta Marklandi , Dimio brevitatis studio ex cerpta : de reliquo literam demere mihi religio sitit, praeter aliquot manifestos Errores, qui nihil ad rem sacerent, viroque occupato ac seni excidisse viderentur. Aliquanto plus operaesumendum fuit in MarLlandi animadversionibus. Nam ut eae maiorem nil incrum iudicum allicereat, partem libri supra lau-
.uti ex Anglica in Latinam linguam converti , tum in quibus-
150쪽
dam annotationibus seriem mutavi, dispersasque ad suos locos revocavi, in omnibus tamen iidem interpretis sedulo praestiti; ubi licebat, verbum e verbo exprimens ἔ alias sententiam reddens ad Latinam consuetudinem , sed ita , ut nihil elegantiae et ceterae gratiae vernaculi sermonis decedereti Quem ad modum , iam diu mihi ita optatis suit, ut et prior pars Marklaudiani libri eum Tunstalli observationibus et reliquis istarum Epistolarum censuris Latine verteretur: ac , si recte auguror . vir
quidam doctus et industrius, ex meis olim familiaribias , brevi tempore hoe oneris sibi in gratiam studiosorum imponet. Sed isti causae simplici interpretatione abunde satisfactum videbitur, quoniam coniuncta Britannorum diligentia, quam utilissimus
contentionis ardor exiicuebat, omnem fere materiam occupast,
et perpauca de non uultis Epistolis reliquit nobis rectius constituenda e contra in hae causa oratipnum tantum otii nobis paratum non esse, doctorum virorum, de quibus ante retulimus, .udicia demonstrant. Haec causa usque adhue erat ampliata . non iudicatar exstat unus i libellus accusationis; auditus est unus disertior patronus, tres produximu4 accusati Scriptoris laudatores; reliquum est, ut velut integra re disceptemus, ut Peroremus , ut eatur in .consilium. Quod ut tandem fiat ab aequis et peritis iudicibus, quando nemo ab ingenio vel doetrina instructior agere voluit, id ego nunc agam , et tu unum corpusculum redactis accusatoris et defensoris libris , adieetisque novis a inotationibus una hac opera quaestionem pertractabo. Non iniucundum dieetis negotium ; omnia quiete et tranquillo acta, sine ullis eonviciis, et probris tu contrariae causae patro-
uos, qualia olim apud politissimos populos. audiebantur in iudiciis; unus subinde castigatur, ubi quid commeruit, vetus Seriptor, qui id non sentiet, ac, si sentiret, haberet profecto,
quo vel acerbiora maledicta obruere posset, admiratorum suo rum per tot saecula consonantes laudes et praeconia. Ergo hietiusquam sere sermo est de Markliando aut Cesnero; de rebus
est, de criminibus est, de causa est: id quod Gesaexus quoque, liberaliter eruditus, et tutellexit et ubique tenuit, semel directe pros us, non cum quoquam homine sibi negotium esse,