장음표시 사용
221쪽
qui est i 'o et de la controverSe. Les trois thmoignages se reduisent dono h deux. 2' Annales de Moissae: Cum apud Romam moraretur reae Carolus, nuntii delati sunt ad ipsum die tes : quod apud Graecos nomen imperatoris cras Set, et foemineum imperium apud se haberent. Tune tisum est ipsi apostolico Leoni et universis sanetis patribus qui in ipso concilio aderant, seu reliquo christiano populo, ut ipsum Carolum regem Francorum, imperatorem nominare debuissent, quia ipsam Romam matrem imperii tenebat ubi semper Caesares et imperatores sedere soliti fuerant, seu reliquas sedes quas ipse in Italia et Gallia necnon et Germania tenebat; quia Deus omnipotens has omnes sedes in poteState eju4 concessit; et ne Pagani insultarent ehristianis, ideo j tum esse videbatur ut ipse eum Dei adjutorio et universo populo christiano petente, 08um nomen haberet. Quorum petitionem ipse Carolus reae denegare noluit; sed cum omni humilitate subjeetus Deo et petitioni sacerdotum et universi ehristiani populi, in ipsa Nat nitate Domini nostri Iesu Christi, ipsum nomen imperatoris, cum consecratione Domini Leonis Papae suseepit; eae tunc autem imperator et Augu3sus est appellatus. 5' Anseliarius: Siquidem imperialis potestas, quae poει Constantinum Augustum apud Graeeos, in Constantinopolitana hae- tenuS regnaverat civitate, eum desieientibus jam in ibi regalis prosapiae prineipibus, foeminea magis directione res administraretur publica, temporibus ipsius, per eleetionem Romani populi, in m imo luscoporum aliorumque Dei servorum concilio, ad Francorum translatum est dominium: quoniam et ipse eamdem, quae caput imperii fuerat, et multas alias tune in orbe tenere videbatur provincias, ob quod et jure Caesarea dissitus videretur appe
latione. Besensio, t. I, p. 256, edit. de 1745. A ces detix derniers texies qui, pris a la letire, sa orisent,
222쪽
traire. 0u'on phse les t&noignages allegula, leis que la letire de Louis II a l 'empereur Basile, qui est une pidce diplomatique
roma ine, et rien de plus; circonflance que Mansi reidve comme decisive dans celle controverse. 0n peut donc conclure avec ce Sasant: Haec satis innuunt quomodo sint intellissenda ea quae refert Bossuet de eleetione facta a populo Romano. Cum tam elare uni Leoni adseribatur, ae ab eo tantum acceptam agnoverint ipsi Galli imperatores, intelligendum est electioni populum suffragatum esse, quatenui gratanter acceptum habuerit quod pontifra imperiali eorona Carolum redimirerit, ac festivis aeelamutionibus eumdem Carolum in imperatorem Salutaverit. Et revera nil aliud referunt omnes illi qui ea quae evenere in Caroli ad imperium electione posterorum memoriae
g 4. - Chartemagne en devenant empereur n'aequit pas un simple tit rehonorisque, inuis un verit te pouxoir imperiat.
Les historiens s accordent a dire que te pouvoir imphrialdes Grecs fur l'0ccident sul transiare a Chartemagne . 0r, lepou voir imperial que possedatent les empereurs de Constan-
223쪽
Aleaeandrum, Saec. ix et x, disseri I.)
224쪽
201p1R8 0UARTA.d'en potisser plus Ioin ta refutation, ii sumit de renuoyer a Bellarmin qui a traile ce p0int eae professo dans son opuscule de Translatione imperii.
du peu ple de Rome, et nullement de I'aulorilsi pontificale. Le
cident, montre qu iis durent lous comine Chartemagne leurdignite impsiriale au SainbSisigo, et que Ι' opinion de Bossuet, ainst que les monuments et les rai sons qui tui servent d'ap-pui, nyont aucune valeur. Potesta della Chiesa, liv. V, ἶ 5 et Sui vanis, t. II, p. 197.ὶ La discussion de celle serie de satis historiques nous enlrainerait hors des limites de cet ouvrage. Mais plusi eurs des pieces dria cil sies, et quelque unes de celles que te lecteur va rencontrer plus loin, determinent lovi h la sols la scurce du polivoir imperiat et potar charte-
eiani dei a plus que sumi sanie h nolre these, it serati inutile de saliguer te lectour par la multiplication des satis historiques. Ainsi, Sans donner gain de cause a Bossuet, par rap-pori a aucun des successeurs de Chartemagne, et renuorant a
225쪽
Triplex de hac institutione quaestio : prima, quae praecipua est, an Pontificia auctoritate Germanias principes potestatemaee erint imperatorem eligendi' Buae aliae, quae multo minoris momenti Sunt, et in praesenti disceptatione silentio praete mitti possent, Sunt istae : an electorum institutio auctorem habuerit Gregorium V, vel alium potius pontificem; et an Septenarius electorum numerus ab initio constitutus fuerit, vel postmodum per reductionem introductus. Prima dumtaxat quaestio ad Scopum DoStrum neceSsaria. Nam etiamsi dicta institutio, non Gregorio V sed alteri pontifici tribuenda foret, et sive septem ab initio, sive plures instituti sint, seque staret factum quo thesis nostra nititur, videlicet: aliquem Romanum pontificem dicta institutione sibi jus in rem temporalem principum vindicasse. Caeterum quoad duas illas secundarias quaestiones adeat lector Bellarminum de translatione imperii j ia et dissertationem Binii Conciliorum Mansi t. XIX, col. 208 et seq. . Ibi probatum videbit a Gregorio V institutos
electores, quamvis recentior Iideatur eorum ad Septenarium numerum reductio.
Igitur nobis probandum incumbit solummodo factum istud: a Romulio Ponti iee instituti sunt electores imperiales. Certum autem omnino demonstratur Sequentibus testimoniis:
226쪽
pibus floquitur de Principibus electoribus , jus et potestatem
eligendi regem, in imperatorem postmodum promovendum, recognoscimus ut debemus, ad quOS de jure et antiqua consuetudine noscitur pertinere: praesertim cum ad eos jus et potestas hujusmodi ab apostolica sede pervenerit, quae Romanum imperium in persona magnifici Caroli a Graecis transtulit in Germanos. η Epistola ad ducem Turingiae. Ex hac epistola desumptum est caput Venerabilem, de electione, insertum corpori juris. 2' Testimonium ipsorummeι electorum, anno 1279. - Sane non ignorabant electores, quonam sonte ad ipsos ejusmodi potestas manasset. Sic porro declarant tu scripto ad Nicolaum
u Nos principes imperii, universis praesentem paginam inspecturis. Complectens ab olim sibi Romana mater Ecclesia quasi Germana charitate Germaniam, illam eo terreno dignitatis nomine decoravit, quod eSt Super omne nomen temporaliter tantum praesidentium super terram; planians in ea Principes tanquam arbores praeelectas, et rigans illas gratia singulari, illud dedit eis incrementum mirandae potentiae, ut ipsius Ecclesiae auctoritate sustulti, velut germen electum per ipsorum electionem, illum qui fraena Romani teneret imperii, germinarent. Hic est illud luminare minus in sirmamento militantis Ecclesiae, per luminare majus, Christi vicarium, illustratum. Hic est qui materialem gladium ad ipsius nutum excutit ei convertit, ut ejus praesidio pastorum pastor adjutus, oves sibi creditas spirituali gladio protegendo communiat, temporali res net et corrigat ... v Vide documentum integrum apud Bellai minum, De tramlatione imperii, t. II, p. 557,
5' Testimonium imperatoris Alberti. - In suis ad Boni sa-cium VIII litteris sic prosiletur . et Recognoscens igitur quod Romanum imperium per Sedem apostolicam de Graecis trans-
227쪽
2θι TRACTITΓS DE PAPA. latum est in persona magnifici Caroli in Germanos, et quod jus eligendi Romanorum regem in imperatorem postmodum promovendum, certis principibus ecclesiasticis et secularibus est ab eadem sede concessum, a qua reges et imperatores quisuerunt et erunt pro tempore, recipiunt temporalis gladii potestatem ad vindictam malefactorum, laudem Vero honorum; pia devotione et sincero corde prosileor quod Romanorum reges, in imperatores postmodum promovendi per sedem eamdem, ad hoc potissimum et specialiter assumantur, ut sint sanctae Romanae Ecclesiae advogati ... n Apud Baronium, ad annum 996.-Λpud Bianchi, Potesta della Chiesu,t. II, p. 254. 4' Testimonium Clementis papae V, in eoncilio Oecumenico Viennensi. - a Eidem Ecclesiae Romanae , quae a Graecis imperium transtulit in Germanos, et a qua ad certos eorum principes jus et polestas eligendi regem in imperatorem promovendum pervenit. .. Corpus juris, Clementina, Bd jurejurando, c. I. Iam si vellemus historicorum, theologorum et canonistarum idem asserentium dicta recensere, immensa exurgeret textuum congeries. Paucissimos citabimus, praecipuae tamen hac in re auctoritatis, Sive quod sanctorum albo inscripti, sive quod in Germania nati, sive ob sibi comparatam in re criti ea famam. 5' Testimonium saneti Thomae. - a 0tho imperium tenuit usque ad tertiam generationem, quorum quilibet vocatus est
0tho; et ex tunc, ut historiae tradunt, per Gregorium V, genere similiter Teutonicum, provisa est electio, ut videlicet per septem principes Alemaniae sat, quae usque ad ista tempora perseverat, quod est spatium 270 annorum, vel circa; et tantum durabit quantum Romana Ecclesia quae supremum gradum in principatu tenet, Christi fidelibus expediens judicaverit. v De Regimine principum, 1. III, c. xlx.ὶ Valeret istud
testimonium, etiamsi liber De regimine principum, non a sancto Thoma scriplus suisset, sed ab alio, ut nonnullis eruditis probabile visum est. Nam verus auctor suisset sancto Thomae Synchronus, ut colligere est ex 270 annis , in textu memoratis.
228쪽
205p1RS 0ΓΑBTk. 6' Testimonium beati Augustini de gneona. - Vixit is 85 annos, et obiit anno 1528. si Gregorius I, inquit, tempore 0thonis imperatoris, convocalis et requisitis principibus Alemaniae, septem electores instituit, osticiales ipsius curiae imperialis. si In Summa, de potestate Ecclesiae, q. 55, art. 2. 7' Testimonium saneti Antonini. - α Sicut autem papa potest eligere imperatorem, ita potuit electores imperii instituere, et institulos mutare ex causa rationabili, sicut etiam imperatorem electum potest non conlirmare, et confirmatum deponere. Ubi sciendum quod Gregorius V, tempore 0thonis imperatoris, convocatis et requisitis principibus Alemaniae, septem electores instituit, setc... In Summa, lib. XXII, cap. V, ἶ 15. T. III, p. 1225, edit. Veronae, 1740. 8' Iaeobus Nymphelingius Germanus seriptor. - a GregoriuScognita imperii imbecillitate, varietateque sortunae, utque is qui caeteris virtute praestaret, praeesset etiam dignitate, sanctionem tulit, haud abnuente 0ilione, de imperatore deligendo, anno Christi 1002, quam usque ad nostra tempora servatam videmus, videlicet solis Germanis licere principem eligere qui
Caesar et Romanorum rex appellatus, tum demum imperator et Augustus haberetur, si euin Romanus pontifex inunxisset. n Epitome rerum Germanicarum, cap. xx. - Apud Bellarm. ,
t. II, p. 557, editio Venela, 17 21.
9' Albertus Kranta. - a Paulo enim postea quam redierat Gregorius , eam secit de imperatoris electione Sanctionem, quam huc usque per annos jam quingentos ser alam videmus, solis licere Germanis qui inde electores sunt dicit, principem deligere, qui Caesar tunc et Romanorum rex dictus, si a Romano pontifice coronabitur, imperator Augustus appelletur. n Saxonia, l. IV, c. XXV. 10' Joannes Nauclerus. - et Salvari potest quod ex monumentis Aquileiensis Ecclesiae traditum invenitur, Sanctionem de imperatore a Germanis deligendo, Sylvestri temporibus laetam esse. Nam et si Gregorius sanctionem instituerit, ille
229쪽
206TR1CTATUS DE PAPA tamen Srlvester electionem primam juxta sanctionem factam approbavit. η Apud Bellarm. , loco supra citato. 11' Centuriatores Magdeburgenses. - GregoriuS Suam patriam insigni aliqua dignitate ornaturus, sanxit ut penes Solos Germanos jus esset eligendi regem, qui post diadema a Romano pontifice acceptum, imperator et AuguSlus appellaretur. Centur. 10, cap. X. 12' Iudietum utriusque Pagii et Natalis glerandri. - a Certum tamen esse debet jus eligendi imperatores a R0manis pontificibus imperii institutoribus emanasse. v Pagius senior in critic. Baronii, ad annum 996. a Certum lamen est, iam ante quam post septenarium illum
numerum electorum in usum vocatum, pontifices Romanos, a quibus renovatum est imperium occidentale, jus suum illaesum conservasse, et electiones aut reprobaSSe, etc...cerium pariter est, jus eligendi imperatores a Romanis pontificibus emanasse s Pagius junior, in Brev. Rom. poniis., t. II, in Vita Gregorii V, n. 9 et 10. v Non negandum tamen, inquit Natalis Alexander, quin ius eligendi imperatorem a Sede apOS-tolica quodammodo emanaverit .s Saeculo 9 et 10, dissert. 17. Notetur istud quodammodo, a Natali Alexandro positum, ut Gallicani frstematis sequacibus effugium aliquod relinqueret Uilur potestale Clavium seu papali auctoritate institutos fuisse imperii electores, suit unanimis persuasio Romanorum
pontificum, imperatorum, electorumque, ne non omnium
generaliter scriptorum; et habendum est tanquam factum certissimum. Pontifex autem qui sic electores instituit, hoc ipso sibi potestatem aliquam vindicavit in rem temporalem principum, ut patet.
230쪽
Palam faciunt praemissa d0cumenta, quam immerito negent Gallicani systemalis sequaces, sedem apostolicam, ante Gregorii VII pontificatum, sibi jus aliquod in rem temporalem societatum civilium vindicasse. Ast omnino latentur ejusmodi p0testatem atque ipsum etiam reges exauctorandi jus sibi tribuisse sancium Gregorium III et subsecutos per quinque
specula Romanos pontisces. Cum ergo ipsos consentientes habeamus, factorum Seriem, non probando, Sed tantum commemorando recen Sebimus. I. SANoos Gngsonius VII, creatus pontifex anno 1075.
Philippo I, Galliarum regi excommunicationem et depositionem, ob pravam ipsius agendi rationem, pluries comminatus est. Epistolarum Gregorii VII, l. I, epist. 55; et Ι. II, epist. 18. Boleslaum Poloniae regem, qui sanctum S lanislaum episcopum occiderat, excommunicavit et deposuit. Longinus, historia Polonica. in Croatum duci Demetrio regis litulum contulit Baronius, ad annum 1076ὶ. Bis excommunicationis et depositionis sententiam contra flenricum IV Germaniae regem pronuntiavit. II. QUINusE sΓBSECUTI PONTiFicEs. - Nimirum Victor III, Urbanus ΙΙ, Pascalis II, Gelasius ΙΙ, et Callixtus II, pronuntiatam a sancto Gregorio III contra regem Germaniae IIonricum IV sententiam confirmarunt.
ΙΙl. ALEXANDER III, creatus pontifex anno 1159. - Ιn imperatorem Frederi cum I depositionis sententiam pronuntiavit. Vide apud Bianchi, Traiid de la puissanee ecclesiastique, tra-uclion de l'abbe Pellier, t. II, p. 455 et Suiv.