장음표시 사용
441쪽
TRACTATUS DE PAPA. 18 valuissent inferorum portae, id est, landamentalis error de insallibili auctoritate concilii generalis, simul cum SucceSSore petri Romano Pontifice definientis. Probatur 5' ratione theologica. - Constituit Christus Ecclesiam suam ita ut essent in ea pastores et Oves, id est, qui docerent et regerent, ac vicissim qui docerentur ac regerentur. Dixit siquidem Petro pasce oves, praee agnoS, eum paSlorem supremum constituens. Dixit et apostolis euntes docete, pastores etiam eos constituens, licet sub pastore Supremo. In
quo fideles pascendi ossicio, apostolis Episcopi, petro Romani Pontifices successerunt. principia illa hic omnino certa supponimus. Ex iis autem aperte sequitur insallibilem esse ac firmiter credendam desinitionem, a Papa Simul et generali concilio prolatam. Insallibilitatem enim quoad voram dignoscendam et definiendam fidem contulit Christus, vel Romano Pontisci, vel caeterorum Episcoporum concilio, vel conjunctim Papae et caeterorum praesulum collegio, vel reliquis fidelibus, vel tandem nemini. Porro in tribus primis h7pothesibus certo insallibilis erit et credenda definitio a concilio simul et papa prolata, ut patet. Quarta vero hSpothesis absona est siquidem repugnat voluisse Christum reliquos sideles a Papa et Episcopis doceri, et simul insallibilitatem contulisse, non eis qui docere, sed eis qui docet, debent. Imo tunc Episcopi non essent pastores Sed oves, utpote qui a populo veram fidem edoceri deberent. Tandem salsum est nullam a Christo in ierris relictam fuisse vivam et insallibilem fidei regulam. Alioquin enim fideles incertos reliquisset de vera side. Non enim per sacram Scripturam certo dignosci potest vera sides, siquidem prolestantes, qui hanc unicam fidei regulam sequi pro- silentur, in sectas quam plurimas, quoad dogma prorsus ab invicem discrepantes, scissi sunt. Neque voluit Christus per immediatas Spiritus sancti revelationes veram fidem a singulis dignosci. Nam de laeto non extant ejusmodi revelatio. Πes, ut quisque quoad seipsum thstari potest. Ergo remanet
442쪽
nRS 0CTAVA. 419 insallibilem ei obligatoriam fidei definiendae auctoritatem esse penes concilium generale, assentiente Papa definiens. Non dicimus non esse nisi penes concilium definiens cum Papa, quia est etiam in solo Papa desiniente sine concilio; prout secunda parte probatum eSi. Pgopostrio II'. - Concilium generale, in quo Papa non adest per se, Sed per Legatos, poStquam ab ipso Papa confirmatum est,
est infallibilis regula fidei. - De illa propositione dicit Suarea :u Est assertio de fide, in qua onines catholici conveniunt v de Fide, disp. V, Sect. vi I, n. 9ὶ. Ad eam probandam valent rationes quibus praecedens probala est. Nam rationes istae in eo landantur, quod desinitio sit conjunctim desinitio concilii et Romani Pontificis. Porro licet Papa non sit personaliter praesens in concilio, sed solum per Legatos, Statim ac desinitionem confirmando fecit suam, verum sit, illud idem quod desinivit concilium a Papa etiam suisse definitum. Igitur ex omnibus rationibus, in praecedenti propositione adduciis, habenda est definitio pro regula sidet. - Εxtat praeterea quoad casum ipsum Ecclesiae praxis et persuasio. Nam plura e comciliis generalibus, quae pro sidet regula recepta suere, celebrata sunt hoc modo. Id est, praefuit Papa per Legatos, et
PROposirio ΙΙΙ . - uuando Legati habent a Papa instruetionem de rebus in parti lari deliniendis, et eoneilium juarta instruetionem illam desinit, desinitio statim est infallibilis regula sidet, quin e ectanda sit papulis consirmatio. - a Ila etiam sentiunt communiter catholici, et est res eerta; quia illa desinitio jam habet consensum totius concilii, et Papae, non solum per Legatos, sed etiam per seipsum. Ergo habet laniam auctoritatem et certitudinem, sicut desinitio concilii generalis, ubi adest praesens Papa. Patet consequentia, quia ut dixi, praesentia vel absentia personalis Seu corporalis parum refert, si alias constat de judicio et de consensu Pontificis. Deinde probatur, quia illud concilium, quoad talem definitionem, habet
443쪽
4207Raes1TUS DE PAPA. confirmationem Pontificis quasi anticipatam; ergo non habet minorem auctoritatem quam concilium generale confirmatum η Suareet, de Fide, di Sp. V, Sect. VII, n. 10 .PRoposivio IV: - absente Papa, et ejus Legatis partieularem instruelionem non habentibus, desinitio concilii, quamvis consentientibus Legatis saeta, non est regula tidei ante obtentam a Papa confirmationem. - Εquidem propositio haec controversiae apud doctores catholicos obnoxia suit. At non magni facienda est contradicentium auctoritas. Sunt enim serme iidem qui erroneam opinionem de concilii supra Papam auctoritate propugnarunt; quique, ne sibi contradicerent, debuerunt in casu
posito insallibilem et obligatoriam propugnare desinitionem
concilii, etsi nondum a Papa confirmatam. Quo praenotato, probatur thesis sequenti conclusionum serie :1' Contingere nequit ut omnes vel fere omnes generalis synodi patres, eadant in Schisma aut haeresim . - Nam perire ne .
quit Ecclesia qualem Christus constituit, utpote contra quam, ex divina promissione, non praevalebunt inferorum portae, et cui nunquam deerit ejusdem Christi Dei assistentia, ut testantur ipsius verba : Eece ego vobiscum sum usque ad consummationem sageuli. Atqui periret Christi Ecclesia si generalissInodi Patres omnes vel sere omnes idem dic de generalitate Episcoporum dispersorum , in haeresim aut Schisma caderent. Nam ita Christus Ecclesiam suam constituit ut constaret pastoribus seu Episcopis pascentibus Seu gubernantibus, et ovibus seu caeteris sidelibus, qui paSeerentur et regerentur. Insuper Ecclesiam pascentem Seu regentem constituit cum forma, n0n demoeratica, Don ariStocratica, Sed monarchica.
Ei nempe praefecit principem, cum plena et Suprema polesiale docendi et gubernandi, non tantum fideles caeteros, sed etiam ipsorum pastores Episcopos. Et huic principi contulit insallibilitatis praerogativam, cum p0leState ac osscio fratres suos, id est, Episcopos caeteros in fide confirmandi. Insuper voluit Christus Ecclesiam suam regi, non per solum Episcopum t
444쪽
PARS CCTAVA. 42llius Ecclesiae principem, nec per ipsum et paucos alios, Sed generaliter per Episcopos tanquam ordinarios pastores. Γnde quamvis possit Papa hanc aut illam dioecesim supprimere et
in vicariatu in apostolicum transmulare, contingere tamen nequit ut omnes aut sere omnes Episcopos, quatenus ordinarios pastores, Supprimat, et Sedis Apostolicae vicarios eis substiluat; quia iunc subverteretur et periret Ecclesia qualem Christus instituit. Igitur Ecclesia docens et regens, ex insit tutione Christi, est corpus morale, constans Romano Episcopo, Petri successore, tanquam capite, et caeteris Episcopis ordinariis populorum pastoribus, tanquam membris. Periret proinde Christi institutio, sive supprimeretur caput, Sive membra re- Secarentur. Quae omnia principia, certa et alibi probata hic supponimis. Iamvero, Si omnes aut sere omnes generalis STnodi patresn schisma aut haeresim caderent, hoc ipso a capite rescinderentur, et desinerent esse membra, nec jam per Suam cum capite unionem constituerent corpus illud morale a Christo institutum. Cum ergo corpus illud nunquam desinere possit, nec contingere unquam potest ut omnes aut sere omnes generalis sγnodi patres in haeresim aut Schisma cadant. 2' Contingere nequit ut omnes vel fere omnes generalis εynodi Patres, sibi tribuant auetoritatem absolute ae desinitive deeernendi de fide ac moribus, aisquae Romano Pontifice - Nam id sibi tribuendo, hoc ipso negarent plenam et supremam Romano Ponlisici competere potestatem regiminis quoad universam Ecclesiam. Enim vero plena et suprema non esset in
ripa fidem desiniendi et imponendi potestas, si Episcoporum
caelus, sine Papa valeret fidem definire ac desinitiones suas obligatorius sacere. - Insuper id sibi tribuendo, hoc ipso negarent se in side confirmandos esse a Papa; immo sibi jus et ossicium usurparent Papam in fide confirmandi. Num aliquem fidei articulum absolute ac definitive decernendo sine Papa aequivalenter decernerent teneri omnes, ac ipsum proinde
445쪽
m . TRACTATUS DE PAPA. Papam, ad credendum huic articulo. - Insuper negarent causas sidet, utpote majores, esse Romano Pontifici reservatas. Quae tamen reservatio certa est, non tantum ex perpetua Ecclesiae praxi, seu jure ecclesiastico, sed vi primalus jurisdictionalis, seu jure divino. - Insuper Christus non constituit unam auctoritatem ad docendam et imperandam sidem, et alteram pro reliquo Ecclesiae regimine; sed uni eidemque auctoritati contulit plenam universalis Ecclesiae pascendae ac
gubernandae potestalem. Igitur dicti Episcopi, sibi usurpando jus desiniendae fidei sine Papa, hoc ipso totius reliqui regiminis plenam potestatem sibi vindicare censendi essent. Id est, aequivalenter Suo agendi modo declararent, non penes Papam, Sed penes se quatenus a Papa Sejunctos, residere primatum jurisdictionis, supremamque ac plenam latus Ecclesiae docendae ac regendae potestatem. - Ιnsuper erroneam
illam et haereticam doctrinam factis suis profitendo, legitimae Romani Pontificis auctoritati resisterent, ab ipsius obedientia SeSe Subducerent, et sic schismatice agerent. - Igitur sibi jus tribuendo absque Papa desinitive decernendi de fide, multipliciter in schisma et haeresim caderent. Sed, ex praecedenti conclusione, contingere nequit ut omnes vel sere omnes generalis frnodi Patres in schisma aut haeresim cadant. Ergo neque contingere potest ut sibi jus tribuant, absque Papa desinitive ac absolute decernendi de si de aut moribus conserpartis III, sectionis m, capitis I, propositionem Vii. δ' Contingere nequit ut definitio omnium aut fere omnium Patrum eoneilii sit absoluta seu proprie dicta desinitio, ant
quam a Romano Pontitiee approbetur. - Nam, ex praecedenti conclusione, contingere nequit ut omnes vel sere omnes Patres jus sibi tribuant absque Papa desinitive ac absolute decernendi de fide aut moribus. Ergo si decretum aliquod dogmaticum ediderint, omnino certum est eos non intendere ut decretum istud, ante Pontificiam approbationem, sit desiiniιivum, absolutum, et ad credendum obligans. Nimirum, ex ipso-
446쪽
425rum intento ac certissima voluntate, hujusmodi desinitio est solummodo inchoata, non autem completa, sed per Pontificiam approbationem complenda. Et sicut post quatuor aut quinque patrum subscriptionem alicui decreto dogmatico, nondum dici potest decretum istud esse ooneilii desinitionem, ita p0stquam omnes subscripserunt, nondum est aut dici potest desinitio proprie dictu, utpote cui deest, per quam solam
compleri possit, Romani Pontisii is adhaesio. 4' Approbatio Papae, sine qua dari nequit desinitio proprie
dicta seu completa, non eontinetur aequivalenter in adhaesione Legatorum, nec per eam suppletur. - Ideo quippe requiritur
approbatio Papae, quia requiritur judicium ejus insallibile. Nam si papa in approbanda concilii desinitione non esset insallibilis, non magis necessaria foret ipsius approbatio quam cujuslibet alterius absentis Episcopi. Jamvero insallibilitatis praerogativa est personalis Romano Pontifici. Inhaeret nempe judicio ab ipsam et Pontificis mente elicito. Unde nequit Papa suam insallibilitatis praerogativam delegare vide supra, parte II,
Secl. V, c3p. V, k 2; - et tractatum de Curia Romana, parte III, Secl. m, cap. vii). Igitur insallibile Pontificis judicium, seu neces- Sariam ejus approbationem, Supplere nequeunt ipsius Legali. 5' Ergo definitio omnium aut fere omnium generalis synodi
Patrum, etiam aecedente Legatorum adhaeSione, non rat regula fidei, ante obtentam Papae approbationem. - Nam, ex Conclusione 5, absolutum seu desinitivum esse nequit sidei decretum ab omnibus seu sere omnibus patribus editum, nisi superveniat Pontificis approbatio. Et ex concluSione 4, hanc approbationem Legati non supplent. Ergo expectanda est haec approbatio, ut concilii definitio evadat regula fidei.6' A sortiori regula fidei non est, ante obtentam Pontisietam approbationem, definitio, a majori Patrum numero, etSi consentientibus Legatis, edita. - Casum nunc expendimus quo definitio fieret, non a fere omnibus, sed a majori patrum numero. Qui casus connectitur cum quaeSlione, an major pars Epise0
447쪽
424 TRACTATUS DE PAPA.porum, Sive in concilio Sive extra, errare possit in fide, ac sese a Romano Pontifice abscindere. Hanc quaestionem expoSui
jam Supra sparte III, Sect. Hi, cap. I, prop. II, in scholio . et absque solutione reliqui, eo quod viderem doctores hac in re, non concordare. Dicit, verbi gratia, Melchior Canus: a Non ego admitto ut totum concilium cum Legatis errare possit. Aterrare poterit major pars concilii, et erranti illi poterunt Legati subscriberes de Deis, lib. V, cap. vj. Contrarium alii tenent, id est, errare non posse majorem partem cum Legalis. Igitur conclusionem probabimus in utraque hypothesi. Primo, Si errare possit major pars cum Legalis, planum sit desinitionem majoris partis et Legatorum non esse regulam fidei, ante Pontificiam approbationem. Seeundo, Si dicta major pars errare non possit, hoc ipso nec poterit unquam contingere ut praesumat sidem independentera Papa proprie definire. Nam id praesumendo erraret; siquidem sese caput et rectorem Ecclesiae praetenderet quoad praecipuum Ecclesiastici regiminis officium, quod in docenda et praescribenda vera fide consistit; nec proinde agnosceret ωrum Ecclesiae caput a Christo constitutum, Romanum Pontificem. Igitur desinitio a majori parte concilii laeta, non poterit unquam esse desinitio proprie dicta seu absoluta, sed tantum inchoata et per Pontificium judicium complenda et perficienda. Nec unquam contingere poterit ut major pars velit et praetendat proprie dictam desinitionem independentera Pontificia confirmatione edere. Unde in utraque hypothesi
7' Ε praemissa sex conclusionum serie sequitur veram eSSe
propositionem IV'', id est, absente Papa, et Legatis particularem instruetionem non habentibus, delinitionem concilii, quamvis coim sentientibus Legatis factam, non esse regulam fidei ante obtentam a Papa approbationem. Nam per verba desinitio eoncilii intelligenda venit desinitio, vel ab omnibus aut sere omnibus patribus, vel a majori eorum numero facta. Porro in neutro
448쪽
casu est regula fidei, abstrahendo a Pontificis approbatione, ut probatum eSt. 8' Confirmatur eadem propositio II', ex eo quod adversarii non negent neque negare possint, controverti hoc ipsum quod sustinent, videlicet concilii definitionem, in dicto casu, ante oblentam a Papa consirmationem esse regulum fidei. Nam quod inter doctores catholicos licite controveriitur, hoc ipso non est nec esse potest regula fidei. Objietes 1'. - Αgitur de concilio generali, legitime convocato et praesidentibus Papae Legatis celebrato. Aliunde autem certum est per generale concilium repraesentari Ecclesiam universam, prout desinivit Martinus V in Constantiensi concilio. Porro repugnat fidei regulam non esse desinitionem concilii, a quo universalis Ecclesia repraesentatur. Respondeo. - Bislinguo : repugnat definitionem talis concilii non esse regulam fidei, si sper impossibileὶ definitio ista
esset absoluta et proprie dicta, concedo. Si desinitio ista non latis proprie sit sed dumtaxat inchoata, et per Pontificiam approbationem complenda, nego. Igitur id objicientes errant ex salso supposito. Supponunt quippe contingere posse ut tale concilium praesumat independenter a Papa definitive de fideaul moribus decernere. Hoc aulem conlingere nullatenus potest, praecise quia late concilium, id praesumendo, ab Ecclesiae capite lotum reliquum corpus abscinderet, sicque Christi Ecclesiam perimeret; quod ne contingat divinae promissiones
Objietes 2'. - Tale concilium, utpote omni ex parte legitimum, dici potest in Spiritu sancto congregatum, habetque Spiritus sancti assistentiam; ut adeo cum veritate possint Patres desiniendo dicere visum est Spiritui saneto et nobis. Porro absonum est regulam fidei non esse, id quod Spiritui sancto visum fuit. Respondeo : Praecise quia sancti Spiritus assistentiam habet late concilium, contingere non potest ut praesumat, Sine
449쪽
Papae concursu, fidem supremo ac definitivo judicio decernere. Unde hic etiam negatur suppositum, id est, istud lactum, quod tale concilium talem desinitionem unquam edat. Pstoposirio '. Generalis conellii desinitio, eonfra instruetionem a Papa missam, nunquam esse poterit regula sidet, etiam aeeedente Legatorum adhaesione. - Nam per ejusmodi desinitionem Patres concilii aequivalenter rejicerent et erroneam declararent contrariam Papae desinitionem, in ipsius instructione contentam. Proinde jam ab ipsis non ad milleretur Romani pontificis plena et suprema potestas universam Ecclesiam docendi, regendi ac gubernandi; et sacto suo in supremam illam potestatem insurgerent, sicque in schisma et haeresim prolaberentur. Nec eos excusaret adhaesio Legatorum. Nam statim ac Legati Papae contra ejus instructionem agunt, Legati esse desinunt; siquidem non deputantur nisi ut juxta instructionem Sese gerant. Igitur, vel desinitio supponilur ab omnibus vel fere omnibus patribus lacta, et tunc impossibilis est casus, cum contingere neque at, ut sere omnes Episcopi sic a capite suo per schisma et haeresim sese abscindant; vel Supponitur a majori dumtaxat numero edita, et tunc redit dilemma : vel errare
poteSi major pars generalis concilii, vel non. Si prius regula fidei non erit ejus desinitio : si posterius, casus contingere nequii, quia erraret sibi jus tribuendo, non tantum fidem absolute desiniendi, sed etiam desiniendi contra Papae definitionem. ΡRoposnio VI'. - Desinitio concilii, dissentientibus Legatis
quin tamen particularem instruetionem habeant, non est regula
Dei. - Sequitur a sortiori ex eo quod desinitio concilii non sit regula si dei ante obtentam Pontificiam approbationem, etiamsi Legati consentiant, ut constat ex propositione IV
g 2. - quid requiratur ex parte Romani Pontis ieis ut conellii caeumenici leges diseiplinares vim obligandi habeant.
Requiritur etiam ut accesserit Romani Pontificis approbatio. Nam decretum generalis disciplinae continet implicite de-
450쪽
pQS 0CTA A. 427 sinitionem dogmaticam, scilicet : id quod praescribitur non esSe peccaminosum, Sed bonum moraliter ei utile. Igitur ratione hujus implicitae desinitionis jam necessaria est Romani Pontificis confirmatio, ex dictis sub praecedenti paragrapho. Ρraeterea jus imperandi Ecclesiae universae pertinet quidem ad concilii generalis Patres, simul cum Papa imperantes et disciplinae decretum sancientes; siquidem apostolis cum Petro adunatis dixit Christus quodcumque ligaveritis ... , Sed ne quaquam ad ipsos pertinet quatenus a Papa sejunctos et Sine Papa decernentes. Immo nec conlingore potest ut omnes vel sere omnes generalis concilii Patres praetendant obligatorium esse, absque Ponlisiicis approbatione, universalis disciplinae decretum ab ipsis editum; ob rationes sub praecedenti par grapho deductas relative ad desinitiones fidei. Et idem dicendum de majori parte concilii, si supponatur eam errare non poSSe, competentiam Suam praetergrediendo. Quod si contingere possit ut maj r pars sibi jus tribuat quo caret, non obligabit ex hoc ipso disciplinare ipsius decretum.
8 5. - Quid requiratur ex parte sormae, ut aliquod dictum generalis concilii habendum sit pro desinitione sidet, ad credendum obligante.
Requiritur et sussicit ut formula, qua SInodus USa eSt, clare denotet rem desiniri tanquam articulum sidet ab omnibus credendum. Requiritur, inquam. Si enim ex verbis concilii, dubium remaneat an revera Patres intendant proprie definire, ac conscientias ad credendum constringere, hoc ipso nee proprie desiniunt, nec conscientias ad credendum cor Stringunt. Addidimus, et suffleit. Si enim ex evidenti verborum sensu res definita suerit tanquam credendus fidei articulus, insanum laret id ipsum in dubium revocare. Ulterius vero quaeri potest, quaenam sormulae certo seu evidenter, et quaenam dubie dumtaxat fidei desinitionem exprimant Τ Respondeo :I. Quam plurimae sunt Drmulae quibus certo ac evidenter