장음표시 사용
161쪽
teste Fagio sin Deut. 30, I , die roten Iuden
appellare solet; has autem tribus tandem erupturas et se ab illis ex praesenti captivitate redi. mendum stulti sperat. Nec obscurum est quo tendant figmenta harede Israelitis propriis legibus utentibus, et suae gentis Regi subditis; eo nimirum, ut nobis extorqueant e manibus telum , quo ipsos e Geneseos cap. XLIX, V. 10. petimus, ut jam animadvertit
I Empereur I); qui etiam scith observat, Judaeos
scriptores, qui adeo populum suum esserunt quum Geneseos cap. 49 explicant, e contrario, ubi Isaiae
caput LIII quod de Messiae doloribus et morte
tractat) exponunt, mirum in modum sese deprimere , ut totum istud caput ad se trahant. Caeterum non pauca notatu digna in Benjaminis itinerario occurrunt; et videtur, mihi certh, annumerandum esse inter praecipua medii aevi monumenta Geograph. Quo magis miror in opere Geographico a magni nominis viris recenter elaborato s*,
dies exilii in quo hodie sumus; nec Regem nee Prineipem ex Israelehabemus; sed in potestate genti- Iium sumus, et in potestate regum ipsorum et principum ipsorum. . 1ὶ in dissertatione ad Leetorem . quam fiuae editioni Benjaminis Itinerarii praemisit. 2) Traite elementatrede se straphie, eontenanι un Abrege meιhodique du preeis de la Ge graphie universeue en quaιre volumes: preetae Cune inre duesion historique. ete. , par Mait Brun, termine ira rate plan et les materiauae de eerelabre Geographe, par res cob laboraleura us. Larena iere, Balbi et Uuot. 2 vol. 8. BruMι-Da. 1832. Nullam pariter iidem auetores mentionem saetunt de itinerario Ilabbi Abraham Peri-
162쪽
de Benjaminis nostri itinerario nullam occurrere mentionem , cum tamen de itinerariis multo minoris pretii sermonem iaciunt in compendio hi torico de origine et progressu scientiae Geographicae, quod operi suo praemiserunt viri doctissimi. Itinerarium Benjaminis primum editum est constantinopoli Α' 1543 , qua editione usus esse videtur Benedictus Arias Montanus , qui illud primus ex Hebraico Latinum secit, et Antverpiae ex ossetna Christophori Plantini Αο 1575 edidit. Post Montanum ejusdem itinerarii novam versionem Latinam elaboravit Const. L'Εmpereur, de quo jam suprὲ sermo fuit st). Pag. 112. V. 7. I, II. Ita quidem legitur in editione Constantini UEmpereur qua utimur; verum mendum typographicum hic irrepserit, et procul dubio Iegendum est : n u puri baa. Ibid. V. 9.ommisa κ. Est hic Pontifex Maximus Alexander III quem Benjamin rectissime hic vocat: Prin-
OLFem maaeimum et totius religionis Edomoeorum
Eol, quod . addita interpreta- εὶ Cl. BarisIoeeii Bibl. Rabb. tione Latina. edidit Thomas Hrda loe. laud. ollonii A. 691.
163쪽
h. e. Christianorum praefectum si), ut in sua
interpretatione verba Hebraica fideliter reddidit Constantinus Lysim pereur. Quem tamen male habuisse videtur ingenuum hoc Benjaminis testimonium; nam in adjecta nota ad hunc locum haec scribit: a Nubiensis 2) ecclesiasticam politiam eonsi, derans, Romam non Omnium Christianorum caput, Sed unam e columnis Christianorum esse dicit. Qui para graphus observatione dignus est: quandoquidem conditionem Ecclesiae sputa Romanae) nobis exprimit; dum alias etiam tres Ecclesias ipsi associat, ut ossicio et potestate consortes, licet Romanam sedem magnitudine praecellere dicat. D Verum Constantinum nostrum sic merito compellat Abraham Eechellensis 3 : si Cur magis tibi observatione dignus
demente Benjaminis, conserenda sunt, quae leguntur infra p. 65 et sq. nrt ab z'u' tarν non
Bagdad; civitas maxima est, et metropolis Caliphae Praesecti credentiumAbbas idae qui ex ipsorum Prophetae familia genus ducit. Bie Praefectus est religionis κο-hammedanorum, ipsique o es Muhammedanorum reges lasees submittunt, iis enim eo modo praeest quo Papa Christianis. 2ὶ Auetor Arabs seosrapbiae Nubiensis. M Eutyehius Patriarcha AleIandrinus vindicatus, et suis res titutus Orientalibus; sive res ponsio ad Ioannis Mideat origines, in duas tribula partes quarum prima est de AleIa drinae Leelesiae originibus; altera Diuitipso by Coos l
164쪽
paragraphus ille Nubiensis geographi, quo Romam
unam a columnis christianorum dicit, quam para graphus. auctoris tui Benjaminis, quo eumdem Romanum Pontificem maximum principem et praefectum totius religionis Christianorum ap
Verum tantum abest, ut Nubiensis hoc dicat, quod maxime vellet Prosessor Lugdunensis Constantinus, ut prorsus dicat contrarium, et hic suo ipse se gladio jugulet. Nam verba N biensis geographi a Constantino citata Ecclesiam Romanam praedicant Ecclesiis caeteris Patriarchalibus majorem, non Vero tantummodo primam inter inquales Ecclesias, Antiochenam puta, Alexandrinam , cet. , uti ex verbis Arabicis Nubiensis mala redditis consecit vir doctissimus. En verba Nubiensis , ut ea a Constantino citantur :
. Quae reddita sunt ab eo hoc modo : Columna est Roma sc. e columnia Nazarmorum. issa est sedes maxima inter sedes quatuor, et Antiochim sedea est, et Alexandrion etiam aedes, et in domo sancta,
de origine nominis Papae; quibus exeerpta monumentis, auctore aeredit rensura in Historiam Abrahamo Etehellensi, Maronita orientalem Iohannis Henriei e Libano. Romae 661. Vid. pari. Bottingeri Tigurini, a pag. 283 alterius pag. 272, sq. ad 495. Omnia ex Orientalium e
165쪽
id est, Hierosolymis sedes est. Itaque verba DQ;Yl icto. μααl reddit : maxima inter seiles quatuor; sed falsa est haec interpνetatio; sie enim reddenda sunt : major sedibus quatuor; nam dictio ditasti comparaιivum gradum non vero superlativum notat. α Sciunt omnes, D ait Eechellensis I), cui observationem praemissam debemus, re nomina comparativa, et superlativa apud Arabes ejusdem esse sermae, distingui vero ratione particulae Men, quae comparativorum uota est, ita ut quoties haec particula adjungitur nomini ejus formae, tum nomen illud comparativum est, alias superlativum. Quod cum ita sit ex Grammaticorum placitis, et linguae genio ac analogia , cur magis arrisit Constantino vertere, sedermaxima inter aedes quatuor, quam aedes major
aedibus quatuor' Cur 3 quia minimi illum lat bat , superlativa dici de iis, quae sunt ejusdem
ordinis, comparativa Vero non item. DEst tamen quod in patrocinium Constantini afferri posset. Profecto non ignoraverit vir doctissimus dictionem dilani notare gradum comparativum ; verum cum videret Ecclesiam Romanam in suo Nubiensis exemplari dici 'o LM,Yl, majorem sedibuι quatuor, et tamen tres tantum Ecclesias ibidem numerari, cumque satis perspiceret nihil dici posse seipso majus, ne absurdi
166쪽
NOTAE HISCEM.LNEAE IN C. v. 163
quid scriberet, maluit vertere : aedes maxima ter quatuor quam sedes major 8odibus quatitor. Verum tamen non debuisset Prosessor Lugdunensis lectori suo nihil praemonito obtrudere eum Nubiensis locum, quem Veluti classicum habet, tamquam paragraphum observatione dignum ad demonstrandam Ecclesiarum Patriarchalium ossicii et potestalis inter sese aequalitatem. Neque enim ignorare potuit, reddendo eo quo secit modo eum Nubiensis locum, se manifesto infringere Grammatices Arabicae leges. Cum vero, si has in interpretando observasset, absurdi quid dixisse visus suisset Nubiensis, locum mendosum ESSe SuSpicari debuisset, et eumdem Omnino non Commemorare. Ac mirum profecto videri debet, non in mentem venisse viro doctissimo unius Ecclesiae Patriarchalis vocabulum librariorum aut
typothetarum oscitantia luc excidisse. Quid enim pAgit hic Nubiensis de Ecclesiis Patriarchalibus,
quas omnino quinque suisse, Romanam se. Constantinopolitanam, Antiochenam Alexandrinam et Jerosolymitanam, res notissima est, neque Nu-hiensem fugere poterat. Jam vero in exemplari Nubiensis quo utebatur Constantinus non nisi tres Ecclesiae Patriarchales commemorantur, et Romana tamen dicitur major Eol sedibus
qua tuor. Quae ergo sacilior conjectura quam unius Ecclesiae Patriarchalis vocabulum ex eo loco exci-
167쪽
disse 1). Nam hoc admisso, et constabat numerus Ecclesiarum quinque Patriarchalium , et, servata dictioni sis sua comparativi significatione , verba dabant intellectum hunc lucidissimum : sedes Romana major est sedibus quatuor,
Sc. Constantinopolitana , Antiochena, Alexandrina et Hierosolymitana. Pag. 14, V. 11. a. Viginti quatuor militaria re Ambitus hic major est, quam Nubiensis Geographus exprimit : cum enim de Urbe Roma ex professo agit, et, quae maximἡ observanda duxit, concise et compendiose annotat, Urbis ambitum dicit esse novem milliarium. Itaque Judaeus noster vigintiquatuor ponit milliaria; Arabs vero novem milliaribus totum ambitum circumscribit. Sed de Romanae Urbis amplitudine consulito Georgium Fabricium in sua Roma, et Onuphrium Pan vinium Lib. I. Commentariorum Reipublicae Romanae. Nota Benjaminem verbis suis conciliationem suppeditare,
sin Atque ith revera se res habet . mendosamque leelionem ex Codiceus. si e restituit Eechellensis in opere laud. partis 2 .
eti. h. e. Ip a te. Aedes Romana
est sedes major sedibus quatuor: Constantinopoli est sedes, et Antiochiae sedes est, et Alexandriae quoque sedes, et in Domo saneta Ierusalam J sedes.
168쪽
quum utramque Romae regionem se complecti indicat. Verba haec sunt: a atavo Π ita qua Λα- Bitata, qua vastata : quasi dicat, Urbem olim multo fuisse ampliorem, quam hodie conspiciatur, et si vastatam partem excipias, istud relinquis patium, quod multo minori ambitu circumscri-hatur; at, Vastato loco simul comprehenso, circuitum ad viginti quatuor milliaria extendi. Constant. UEmpereur i. h. l. Benjaminis.
Pag. 117, V. 15. vi iB et . Ita Judaei vocant nomen Dei
ti. e. Omnia nomina Dei, quae in libris sacris inveniuntur , derivata sunt, ut palam est, ab operibus ejus, unico excepto Jod, Ηe, Vau, IIe, quod est nomen Dei proprium, undδ etiam vo-
lὶ Apud Iosephum du Volsinin observationibus ad Cap. VIII, operis celeberrimi quod inseribitur : Mymundi Martini, Ordinis P dicatorum, Pugio fidei
adversus Hauros et Judaeos. RaF- mundi opus maximam partem exseripsit Petrus Galatinus.
169쪽
eatur: Shemhammephorasti , id est, nomen quod clarδ, et citrh ullam aequivocationem de substantia Dei docet. Ex interpretations Ios. de Volsin.
Auctor Iὶ vero libri Ihkarim, lib. 2, cap. 28,
aliam affert explicationem G wris . En ejus verba:
Memhammmhoraah , id est, nomen distinctum. Ideo autem vocatur distinctum, quia est peculiare et proprium Deo, laudetur, etc. De wrlsuri Cosi quis plura edoceri cupiat, legat diatrihen philologicam quam in Academia Lipsiensi sub praesidio M. Andreae Rehi ingen exposuit D. Stephani Α. 1677; addatur Griphus Rabbini eo-Philologicus de Schem Hammephorasch, quem praeside I. Pas chio solvit Christ. Schnellius. A. 1635. Recusaost dissertatio haec Wittebergae Ao 1740.
Quum Iudaica perversitas negare non posset quam plurima miracula a Jesu Christo Salvatore nostro eSse patrata, haec eum secisse ope prolati Shembam mephorasti , quod vi suorum incantaminum in templo didicisset, ridicule blasphemat. Audiatur sabulator impius , auctor anonymus impii libelli inscripti aut nan, n IDD. quem in lucem edidit Vagenseti in opere mox citando. En istius verba :