장음표시 사용
271쪽
Megilloth, quarum singulae a prima singulorum librorum, quos illustrant, voce appellantur, ita ut expositio in Genesim dicatur Bereahith Rabba, in Exodum Memoth Rahha , et sic porro. Magnarum autem expositionum seu Rabboth nomine veniunt ideo , quod ibi collectae extant diversae ac potissimum mysticae expositiones, quae antiquioribus doctoribus vel assinguntur vel acceptae reseruntur. Harum collectorem Judaei scriptores
dicunt Rabba sit. Nachmani, praesectum Scholae Pumbeditante in Babylonia, cujus aetatem reserunt in A. M. 4060 C. 300 . Haec tamen sententia non placuit Joanni Morino, qui naan post saec. VII com-Posita censet, quia in opere Talmudico mentio si
de Rabboth, atque in hoc commentario recenSentur res , quae post demum annum Christi 300 acciderunt; tum etiam quod dictiones inibi occurrunt Gothicae ct Longobardicae, et nomina regionum recentiora. Wolfius vero existimat Rabboth accepta serenda esse diversis auctoribus, qui diversis temporibus vixerunt, quorumque alii uishnicis, alii Gemaricis scriptoribus propiores aut ab iisdem remotiores fuerunt; horum deinde observata in unam farraginem congesta esse, Vel Saltem senSim magis magisque ampli sicata; quam sententiam confirmari notat idem auctor ipsa dictionis varietate, quae in his commentationibus observatur. Addit porro, ex vocibus illis peregriniS , aetatem recentiorem sapientibus, de quibus
272쪽
NOTAE NISCELLAI EAE IN C. V u.
supra , non Sine Periculo errandi totius commentationis aetatem recentiorem aestimari. Bartolocet
Biblioth. Magn. Rabbin. P. IV, pag. 362. Wolfius Biblioth. Hebr. Tom. II, pag. 1423 et sqq. Jo Morinus Lib. II. Exercit. IX, Cap. II, pag. 350 et Seqq. Parisiis 1636. De o p, pard Simeonis, pauca haec
accipe, Lector. Liber is commentarius allegoricus est in sacram Scripturam universam, collectus ex
opere Τalinudico et ex variis antiquis libris, veluti Siphra, Mechilia, Rabboth, Tanchuma et similibus. Auctor est quidam R. Si inon, qui con- onator sim n) suit Synagogae Francolari. adusenum. Vid. Buxtorsit Rabhin. Biblioth. a. v. o pes; et Wolfii Biblioth. Hebr. Vol. III, pag. 1138. Pag. 252, V. 4. ua Um Interpretatio quae hic, ut saepsi, ad modum dialogi datur, hausta est ex tractatu Talmudico Succa inscripto, Cap. V, et legitur in Gemarii ad uistinam : Iri, in editione Francolari. pag. aa , columnu 1'. - Subjicio hὶe ejus loci
Latinam interpretationem :α Pelea me etc. Τradunt magistri nostri : Messiae qui veniat cito, et dum nos sumus superstites l)dixit Deus sanctus , laudeturi : pete quod a me quaeris, et ego dabo tibi; nam dictum est : pete a me. Cum autem intelligeret Messias filius Joseph
273쪽
sutiarum esse ut occideretur, respondit Deo: Domine mundi: aliud a te non peto nisi vitam. Regessit Deus: hoc, antequam petivisses, jam de te prophetavit David pater tuus; dictum est enim : vitam petiua te, et tribuisti si longitudinem dierum in easculum et in sinculum saeculi Ps. XX, v. 5. Vulgat). DPatet profeci , ex hoc loco magistros Τalmudicos pro una eademque persona habuisse Messiam filium Ioseph et Messiam filium Davidis; ut adeo distinctio inter Messiam gloriosum et Messiam virum dolorum , vanum sit recentiorum Rabbinorum commentum. a Les rabbins , aia clarissimus Drach si , qui, Pour ecbapper a plusleurs arguments des chrmtiens, ont imagine deuae Mesriea disserenis, uti
274쪽
NOTAE NI SCELLANRIE IN C. V I.
Conseret aussi Is. 9; 20 . Ce rabbin florissait dans Iu XIIη sthcle. na Maimonides qui donne, dans son traite des rois, chapitres 11 et 12, la description des temps duMessie, ne saltaucune mention dupretendu Messiesis de Iosepti. It dit seulement que a dans la pro-n plietie de Balaam nous voIons deux Messi es ;B l 'un est te roi David qui a sau ve Israel de sesn Oppresseurs, et l'autre est te Messie sutur quin delivrera Israel des si anti u'Edom. n Les rabbins appellent ainst les chretiens. Da Le texte daucune prophetie ne se prete h ladoctrine dun doubie Messie. Si la paraphrase chal
veut designer que les deux etais du me me Messie. D'ailleurs, on ne connait pas thuleur de cet te paraphrase, ni l poque oti elle sui salte. Ce qu'ily a de bien certain, clast qu'elle est de beau couppostericure a la consectiora du Taliud, laquelle D'eut lieu que vers te septieme flecte. Au livre des
cantiques I; 2), elle parte de la distribution du
Phraim , qvi dou soriis do Iosue. Il est evidentque ee Passage est et ranger ati texte dia targurniSte. Comment aurait-il pu parier du Messie a propos
275쪽
de ce verset : Et tu oindras le bassin et aa base, et D consacre sp J' outerat que celui qui a saltcette insertion etait peu instruit de la crorancedes juisi modernes relative ment au fila de Ioseph. Il le represente comme devant vaincre Gog lim-nals lilia legog , tandis que, selon tes rabbins a pres a voir tue te prince de l'etat Idumeen, iltombera lui-meme dans la guerre de Gog. Ce de nier ne sera tue que par te Messie fils de David. Voreg R. Sal. Υarlitu sur Isaie 24; 13. nPag. 152, v. 11. υ - ΣΗ. Subjicio hic loci hujus universi Latinam interpretationem :ti Dixit Satan coram Deo sancto: mundi Dominet splendor ille, qui habetur sub throno gloriae tuae, cujus est 3 Respondit ei Deus : illius, qui te acturus est retrorsum et pudore affecturus. Regessit Satan : mundi Dominet ostende eum mihi. Cui Deus; venito et videto eum. Qui simul ac eum vidit
expavit si) , et vultu prolapsus in terra rn, Verδ, inquit, hic est Messias qui me gentesque omnes puta idololatricas) aliquando projecturus est in Gehennam. - Incipit mox) Deus Sanctus, laudetur , pacisci cum eo suessiti , dixitque et :iniquitates eorum qui reconditi sunt apud te ali
276쪽
quando mittent te sub jugum ferreum , essicientque similem vitulo cujus oculi caligaverunt, et spiritum tuum suffocabunt isto jugo ; propter horum iniquitates, inquam, suturum est ut aliquando lingua tua adhaereat saucibus tuis; an in his v luntas tua acquiescet 7 Respondit Messias coram Deo Sancto : Domine mundit fortasse afflictio illa ad multos annos perseveratura est 3 Respondit illi Deus Sanctus : per vitam tuam et per vitam capitis tui, hebdomadam decrevi super te. Si animus tuus sinith) dolore asscitur, ex nunc rejicio eos sate alilis salvandos ). Respondit coram eo : Domine mundi : cum exsultatione cordis mei et cum laetitia eordis mei ego haec omnia ) in me suscipio, sed ea lege ut nemo pereat ex Israel; nec vivitantum salvandi sunt in diebus meis, sed etiam illi qui reconditi sunt in pulvere sterrae); nec mortui tantum salvandi sunt in diebus meis, sed etiam
illi mortui qui vita lancti sunt indδ a tempore primi hominis; nec illi tantum, sed etiam abortivi salvandi sunt in diebus meis. Sub ea lege ego his quae a te dicta sunt acquiesco; sub ea lege haec
a Dixere doctores nostri : hebdomada illa, qua venturus est filius David, allaturi sunt trabes ferreas, ejusque collo imposituri, donec statura ejus incurvetur; ipse interea ululabit, et plorabit, et vox ejus ad aethera ibit. Tum) dicturus est coram Deo : Domine mundit quamdiu robur
277쪽
meum, spiritus meus, animus meus, membra mea haec ferre poterunt 3 An non caro et sanguis ego sum p- Propter hanc horam, qua passurus esset haec Messias) plorabat David et dicebat : arvia tamquam testa virtua mea frobur meum . In eadem illa liora dixit ei suessite Deus Sanctus : Ephraim, Messia justitiae meust jam ind/ a sex diebus creationis suscepisti haec in te. v
278쪽
IN CAP. VIII. PHILOSOPHI ΕΤ ΤΗΕOLOGI.
Liber inscriptus II b I 2, Corona regni, ex quo praesentem locum selegimus , auctorem habet Salomonem ben Gabirol, Hispanum ex Malaga oriundum , qui soruit saec. XI, Nam mortuus est anno 1071. De argumento libri ranabu Ina si quaeras, dici potest, sermonem inibi esse philosophicum de Dei attributis ejusque operibus. Quod si formam ejus spectes. prosa rhyimica et ad modum
hymni compositum recte dixeris. Caetera quae Scripsit opera Salomon hen Gabiroi recensentur a Bar
etiam : Zυr Geachichte der Iurischen Poesia rom Abschlusa der holligen Schri en alten Bundes his aut die neuoste Zeit , non Frant Delitrach. Leiprigl836, pag. 2. Pag. 256, v. 11. v n xuri ab . h. e. : a Τibi est essentia, ex cujus lucis umbra factum est omne ens; hinc est
279쪽
NOTAE MISCELLANEAE IN C. VIII.
quod dicimus : par umbram ata eius vivemus. DHaec nemo Valde perspicua dixerit. Verba autem S. Scripturae quae ibi, quasi in praemissae sententiae confirmationem, allegat auctor, et male truncata sunt, et in praesentem rem nullatenus quadrant; nec interpretandum est, Per umbram, ut suprk seci ex mente Gabirolis, sed gub umbra. Caeterum ob eam sententiam, quam hic Latine interpretati sumus, aliasque similes, auctor math adduceretur in suspicionem Pantheismi, a quo remotissimus est,' ut constat vel ex iis quae hic ex ejus rara ria 'na irpis exscribenda curavimus.
Pag. 257, V. 6. V v. Pro 'tDv , ni fallor, scribendum est ' a';
lioc certh postulare videtur orationis contextus. Franciscus Donatus, cujus editionem hic repraesentamus , tametsi 'tDv ediderit, Nu tamen intellexisse videtur; nam vertit: tu es unus et unitas
Ibid. v. 12. 1a )-Quod hie dicitur nulla ratione quadrat in rem de qua agitur, sed est inane complementum ean lapvera , ut haberetur s7llaba similiter cadens, quaeque consonaret praecedenti Bara . Verba an =R , desumta sunt ex Ecelesiastis capite IV, v. 10.
280쪽
NOTAE NISCELLANEAE IN C. VIII.
Ibid. v. 15. v Uais= N 7 . Sensus: α Deus ens est, in quod dominari nequit το quomodo, το quare et to non. Quae vero Sequuntur, si dicta sint, ut certi, videri Possent, contra m7sterium SS. Trinitatis, prorsus rejicimus , utpote divinitus edocti in tribus dioinis
personis unam esso numero es8entiam.
Caeterum antiquae synagogae haud incognitam fuisse pluralitatem imo trinitatem personarum in Deo, non contemnendis argumentis probaturi sumus in notis miscellaneis ad selecta Τargumica, quae habentur in Chrestomathiae nostrae voluminis I ' parte posteriore. Pag. 259, v. 16. IR bzri =2. Haec si verbotenus reddere velis
vertenda forent : nam omnia mensura una gunt;
quod quid notet, obscurius est. Accedit, Vocabulon a non significari men auram aliquam universh, sed tantum mensuram illam specialem, quae decem bathos continebat. Forte pro legendum est Π D, quod in praesentem locum bene quadrat. Franciscus Donatus vertit : α Τu es Deus; neque est ulla discrepantia inter deitatem tuam , inter aeternitatem et essentiam tuam; omnium enim una eademquo est mensura. n Quae latina certe sunt satis perspicuh dicta : at vero non leguntur in