장음표시 사용
51쪽
citur, M. in scriptura sacra. Usurpant quando di tum aliquod S. Scripturae allegant. I, id est, mi quin vivat; Deminae viventis nomini in familiaribus epistolis subjici solet. an , id est, a n prostered, amplius, porro, i. q. Hebraice TIM. tan , id est, vel Nyan secundum, αἰ- terum. Hebraich =tas vel ritam suasor , et his similes. Diximus autem, abbreviaturas proprias duobus supernh apicibus vulgo notari. Id verum, sed non contrti, duo apices Semper abbreviaturas indicant, de quo plura notanda Sunt. Primo. Litterae apicibus notatae, tam singulae quam Plures, numeros etiam denotant, id quod ex sensu sacise animadverti potest. Praecedere enim aut sequi aliquid solet, ad quod numerus reser
oolumnci vel pagina 2. Seoundo. Nomina Alphabeti, re ναμ sumpta, his apicibus quoque notari solent: ,rva Aleph, Beth, Gimel. Volunt quidam et alia nomina Grammaticalia, veluti do nomen, UMB vembum , etc. Sic Signari, quod a me non est obser
Tertio. Nomina barbara aliarum linguarum,
52쪽
veluti Graeca , Latina, Gallica , etc. Item nomina urbium Gentilium , nomina propria Christianorum , quae in lingua Hebraea Sunt barbara et peregrina , sic omnino signantur, veluti b)ra Baael, sive Irct,tra Basilea, a NIUD Strasbuta ,
Plantinus, ' au a Bombemus, et similia. Quarto. 80n , i. e. Voces quae certae alicujus rei signum memoriale sunt: sic aba quae Per se sunt nomina propria Biblica, apud Grammaticos sumuntur pro vocibus symbolicis litterarum servilium , et tunc Sic notantur apicibus : aba' nu u. Item, triauΝΠ vox est per se significativa, at eum est symbolum litterarum som
mativarum Nominum, tunc notatur truuRI. Sio nomen κηΠρ Iehu, litterarum quiescentium sImbolum , et ita plurimae aliae. Sic deinceps Masorelliae habent sua signa ac voces STmbolicas, Talmu- dici sua. Ad hanc classem quoque referri Possunt voces communes, quae per se significativae sunt et in continuata sententia usurpantur, sed praeterea certum numerum ex Primunt anni, quo aliquid agitur vel actum est. Exempli caue,a : anno Christi 16l0, quo helli faces exardere coeperant' per Alsatium et alia loca vicina, usurpabam dig-
53쪽
tum aliquod Scripturae in fine epistolae Hebraicae, quam tunc ad Rabbinum quemdam Francosuriensem exarabam, in cujus una voce continebatur annus, nemph Ἐν OxΠ aziz r υ anno Aptarunt gagittas suas nervo, Ps. 11, 2. Hic Irviri numero continet 6l0, quae vocatur supputatio minor, omisso millenario. Tali aliqua voce Scriptum eleganti dicto inclusa, solent uti in titulis librorum ad indicandum annum impressionis :v. g. Talmud judaicum imprimi coeptum est Basileae anno C. 1578; unde in titulo istius voluminis, quod tunc excudebatur , ponitur Π IB IDU DB aquM, h. e. Impressum anno Redemptionem misit
pondet anno priedicto Christi nati. Item huc pertinent voces, quae a communi suo usu ad mysterium aliquod significandum , aut aliud speciale occulte indicandum , accommodantur, cujus causa etiam apicibus notari solent. Verbi gratia Inuo est nomen appellativum setitia; est et nomen proprium virorum inter Iudaeos. Ad talem cum aliquando darem litteras Hebraeas, implorans ejus operam in comparando milii libro hebraico, euphemiae causa usurpabam in fron
tispicio epistolae illud Salomonis, Cip x I n
mluit' Proverb. 10, 28. Hic apices denotant,
54쪽
vocem istam genuino quidem suo Significatu usurpari , sed praeterea occulte accommodari ad nomen proprium istius viri Simcliae, qui spes bonorum sit, si votis ipsorum annuat. At cum petito meo non satisfecisset, denuo ad eum scribens, aliudex eodem Salomone in fronte Iitterarum ponebam , ad negligentiam ejus occultῆ carpendam, nemph m n mbo Π ΠΝ, Extremum lanistimmoeror eει eX Prov. 14, V. 13, volens dicere :tandem Si incha dolebit, quod mihi non sit gratiscatus. Ficissim Judaei ad me scribentes, in fronte litterarum ponunt saeph haec verba, Urit Gratiam faciat tibi Deus, ex Gen. 43, v. 29 : item, n Nax ri Π At Misereatur
Dominus Deus exercituum, ex Amos 5, V. 15, ubi apices designant, allusionem fieri istis vocibus ad nomen meum Vm, quasi simul eademque voce dicant : gratiam saeiat tibi o Johannes etc. Sed N per occasionem) in transitu hic prindam imposturam Judaicam. Quidam Rabbi Franeosuriensis Jay Π=νο= Iesaias Anas, i. e. humilis nunc ivit ad infima terrae , ante triennium ad me scribens, hoc dicto desaiae prophetae in fronte litterarum utebatur: πν Π rny na ure puri
eritque firmitas temporis tui robur salutum , i. e. Omnia salutis, des. 33, v. 6. Voluit significare, me credere in Iesum, ct ab eo omnem meam
55쪽
52 NOTAE MISCELLANEAE IN C. II.
salutem expectare; sed observa Venenatam lanceam in latus Cliristi infixam. Vocem ITIM IP= divulserat, hoc modo πν aut, supra positis apicibus , quibus significatur, non frustra hanc vocem sic a Se scriptam esse, nempe quod ιγὶς = sit
quasi ri)ν adit Ieschu sic dicunt ipsi pro Iesus
Fervertit, sc. legem Dei. Ergo voluit significare, robur meum esse Iesum istum qui pervertit legem Dei. O malitiam judaicam l o benignitatem Christi , ta indiu blasphemum hominum genus tolerantem lQuinto, Literae primae plurium vocum quandoque uno, quandoque gemino apice notantur, quae collectae nomen aliquod proprium constituunt. Sic auctores librorum, frequentissime sua nomina primis vocum litteris occulte exprimunt: sic amici et familiares nomen ejus quem epistola
salutant vide Epistolas nostras Hebraicas), sic alii alia. Hinc auctor celebris istius libri Cabbatis-tiei re Porim lucis , librum suum inchoat talibus verbis : Π,apri pva pila Ποῦ
Bic primae litterae apicibus notatae, in tres has dictiones colliguntur, quae constituunt tria nomina divina, nempe Π Πt dehova IN Ebrieli, Adonat. Rumbam . id est Rabbi Mosche heri Ma-jemon, Iibrum suum It his verbis incipit :
56쪽
nomen rari= exprimunt. Reperias et aliis de causis apices adhiberi, quas prudens et peritus lector Deilh ex circumstantiis cognoscet: veluti, in Masora circa textum, quando author qui eam collegit, et in ordinem redegit, animadversionem quandam specialem suis verbis ad notas maforethicas adjicit, tum singulas VO-ces apicibus notat, ut sic videatur, ea Verba esse authoris , non priscorum Masoretharum. Denique notandum, abbreviaturis frequentissime praefigi litteras serviles communes, quales sunt, abza Moscho vecales, et quatuor praepositiones α, a Bachiam, pronomen IV qus, quin, quod ἰ a conjunctio copulativa; Π nota genitivi casus ex usu Chaldaico , et quandoque pronomen idem quod denique N ex usu Talmudico. Hucusque Buxtorsius quem sere exscripsimus. Pag. 18. v. 1.
'a' PINPI. Math, ut Vitringa notavit, phrasim hanc explicavit Sam. Petitus, qui tradidit το paten hic tantumdem valere ac luctari; indicari autem metaphorica hac locutione ' a' p π Π, etiam
in remissionibus et ludis non es e remittendum quicquam de sapientia et doctrina, quam sibi compararunt ex assiduo anρientum usu. α Sed
nullo exemplo, ait Vitringa 1 hanc significa-
57쪽
tionem vocis pare probat Petitus. Nulla etiam itiverbis ratio est, quae hanc explicationem Suadeat. Imo, quod magis est, rudi admodum et impolita metaphoria remissiones operarum comparantur eum luctationibus. D Nihil autem aliud ea phrasi indicatur quam hoc : esto sedulus auditor seu discipulus sapientum; quod satis colligitur ex paralle- Iismo in altero hujus sententiae membro : ν'm n R Muxa In υ; et omnino confirmatur, si conseramus verba S. Pauli Apostoli qui Αct. XXlI, 3 se dicit ἄνοσεθραμμένω παρα τους πόδας Γαμα,ελ, qua phrasi profecto significat se ut discipulum Gamaliele usum esse magistro. Scilicet in suggesto, atque adeo in eminentiori loco tunc temporis, uti nunc seri solet, serh sederint magistri , ita ut discipuli fuerint in humiliori, et quasi ad illorum pedes collocati. Obiter hic nota, quod nonnihil ad rem iacit, eum si) qui protulit sententiam , de qua agimus, suisse S. Pauli serh
Porro magistro uti aliquo et alia locutione Hebraei esserunt; dicunt enim 'D =as, Tu,; sic V. g. Benjamin Tudelensis 2 , ut significet Pseudo- Messiam Davidem Alroi magistris usum esse Has-
dai principe Exulum, et Heli Synedrii principe,
58쪽
ait : UM =aB, =RIDI n, an οὐ =aB,ν,ν na=Utri. Atque huic phrasi similis ea est quam in S. Codice animadvertere licet, sc. 'B UL, IU=; sic v. g. 2. Reg. VI, 1, quoruntur filii s h. e. discipuli) Prophetarum, quod angustior esset locus quam ut omnes discipulos capere possit; dicunt autem : zo citata = anare Ποκ C puri Ra puri
Pag. 18. V. 8.unn Cf. sententiam Salvatoris nostri, quae legitur Matth. VII, 6. - Nolite dare oanctum
canibus, nequs mittatis maruaritas vestras antapor OS. Pag. 19. V. 2.
qui as exaltaverit, humiliahitur : et qui ae humiliansrit, exaltabitur. Pag. 19. V. 6.m Du. Hujus sententiae explicationem daturi sumus in notis ad selecta uasore thica. Pag. 20. V. 1.MUL . Sententia congruit cum dicto Salvatoris Matth. XII, 34ὶ : eae abundantia cordis Oa loquitur.
59쪽
Pag. 20. V. 4. a u. Variae sententiae hic conjunctae auctorem
sero liabent Uillelein I), cujus discipulus suit si Ru v) Seliam mai, qui deinceps ejus aemulus essectus est. Atque hinc , uti notat Bartolocci 2), duae illae tam samosae in Judaismo Scliolae, BethHillei iva) et Beth Seliam mai streuo rva
originem sumsere, quae in decidendis de cerem n iis Legis Mosaicae obortis quaestionibus, serδsemper adversas et contrariaS Opiniones Sequuntur. Aliquandiu quidem hae fcliolae in summu pacis et unionis concordia Mosaica in legem interpretatae sunt, sed non diu post, Subortis dissensionibus et litigiis, adeo inter earum discipulos odia excre
Seliam mai Hillelis discipulos interficerent. Dissensio vero inter utramque Scholam Schammai et Hillel incoepit die 9 Adaris, ad quam diem anniversarium jejunium indictum est; nec ulla inter eos ratio inveniri potuit, qua discordantes sententiae in unum communem SenSum coalescerent.
Nam quum Scitam mai dives esset, in suis decidendis sententiis austeritatem potius , quam be-
lj CL Trael. Talmud. )pIBPUN. cap. II. 2ὶ Cl. Bartolocet S. Sebastiani ad Cataeumbas abbatis, monachi Cisteretensis, Bibliotheca magnarabbini ea; Darie 2 υ, p. 789. Dissiliam by Gorale
60쪽
nignitatem sectabatur. E contra Hillelis opiniones benigniores et pauperibus magis savorabiles snam et ipse pauper erat) censebantur. Utraeque Vero, etsi inter se contrariae, Vel etiam quandoque contradictoriae esse videantur , nihilominus adeo magni fiunt a Judaeis, ut utramque partem tamquam divinum oraculum ultro recipiunt et ambabus ulnis amplectantur. De qua re testimonium
habetur in Τalinude Cod. ita M. Cap. I, ubi
postquam istae duae scholae Schammai et Hiliolis per triennium post mortem Schammai et Hillelispertinaciter contendissent, et plane contradictorias sententias defendissent, tandem vocem de eoelo auditam suisse satiant) atque dixisse :tarari n=ri γου γ an N hoeo et illa sunt vecta Dei τε pentis. Verba Taim udis sunt : nux Nare Inuκ
h. e. diaeis R. Aba , disit Samuel : Tribus annis diuisa fuit Schola Sohammai et Schola Hillelis.lioeo dicebat, δειerminari debet doctrina secundum nos; idipsum altera dicebat. Egressa est vox soraculum) et dixit: mo et illa sunt verba Dei niventis. Quod tamen sciitiuin et imaginarium oraculum eSse convincitur, quia duo contradictoria simul et semel vera esse non possunt in eodem subjecto : nec, quod naturae repuguat.