장음표시 사용
261쪽
rue s HoM1L1Α CXXII. S. CAROLI BORRO ME Ilis sis quoque tu Virgo Maria , quia cx te ortus est nobis Sol justitiis Christus Deus noster , qui solvens maledictionem, dedit benedictionem, & confundens mortem, donavit nos vita sempiterna ; ad quam precibus ac patrocinio tuo det nobis Filius tuus, ut aliquando pertingamus. Amen. a .
a Alteram Concionem habuit Sanctus
Carolus a prandio, antequam Sanetissimi Ro-sarii Supplicationem iniret , eamque in suas tabulas retulit Polle vinus, sed inexpolitam reliquit. Arsumentum Sanctus Antistes cepit a I eelione , in Missa solemni mane recitata: cui es isa, que prolere itur P dcc., atque in laudes Beatissmi Virginis se se effudit, ostendens, eam suille gratia plenam antequam nasceretur, multoque magis, eum effecta est Dei Mater, & cum in Pentecoste Spiritum Sanctum recepit: hane autem ηratiae amplitudinem minimὸ oeiosam ab ipsa suisse relih am; sed, eum quotidie in sint is operibus progrederetur, eamdem in immensum auxisse, ob insisgnem earitatis flammam, quae in eius pectore ardebat , semperque incenciebatur ex familiari consuetudine eum Christo, atque ex obsequio& famulatu, quem ei continuo praestabat. Subinde ad Populum sermonem convertens, ait: hune esse modum capiendi fructum ex Festis Sanctorum diebus, considerando, quis ille suerit Martyr, aut Consessor, videlicet secundum naturam si dis nobis, stagilis, infirmus, secundum vero gratiam sortis, imperterritus, constans; eos postmodum cum nobis comparando, ac cum pudore inspiciendo, quam inconis stantes smus in Dei servitute , ut pol e qui, sicut arundines, Omnibus tentationum ventis,lie t leuissimis, statim prosternimur. Aggressus autem verba illa explanarer suas aurora conserxens, exposuit, quam verὸ id tribueretur diuinae Matri, cum ipsa in ortu suones em ignorantiae , Idololatriae , aliorumque omnium errorum, quibus Mundus involvebatur , fugare coeperit, veluti aurora I atque Auditores suos hortatus est, ut densas vitiorum tenebras, & obscurissimam peccati noctem a se ipss depellerent. Demum omnes excitavit ad prompte excipiendas Mariae voces , quibus nos ad eiusdem Iatrocinium quaerendum invitat , inquiens : an sue ad me omnes, qui eantvi ciιis me, Cra generationibus meis implamini I id enim Mundus numquam dieere poterit superbis, voluptuos s , avaris , ceterisque asseclis suis, eum numquam illius opes, deliciae, atque honores implere animas possint, infiniti boni capaces.
262쪽
Habita a prandio in Templo Maximo Mediolani γγ Dominica LV. post Decouationem Ritu Ambrosiano
Dgo bonus est, dilectissimi filii, Domi
nus Deus , ut ex summa etiam nostra malitia , maxima plerumque bona noscat colligere. Sic ex primo Protoparentis nostri peccato, & miserrimo lapsu tam singularis in humanum genus dignationis Occasionem arripuit, ut Deus ipse fieret homo, & nos ab aerumnarum barathro, ad aeternae felicitatis culmen attolleret. Unde merito haec considerans Sancta Mater Ecclesia, & quanta hominum ruinam sit subsecuta sublimitas perpendens, dicit: O felix culpa, quae talem ae tantum meruit basere Redemptorem b f Sic hodie Redemptor noster Dominus Iesus in sacro- Tom. IV. K x sancto
a Mos fuit Sancto Carolo vices Concio. natorum e suggestu implere, com aliqua illos ab hoe officio praestando eausa fortuita removeret. Id contigit hodierno die ; absente nam-ue P. Panigarola , cui munus demandaverat anctus Antistes, ut singulis diebut Festis mane & vespere in Metropolitana Basilica serm nem ag Populum haberet, ipse a prandio hanegovinciam gessit, ne grex sibi dilectus verbi vini ieiunus ab Ecclesia recederet e Siquiis
dem tam uberem eo cinandi segetem sibi paraverat , ut , quavis oblata occasione , extempore verba saceret. Narrat Glussanus in
eiusdem Vita Lib. VII. Cap. VII. institutas ab eo fuisse spirituales Exercitationes quae adhue perdurant in Templo Sancti Sepulcri,
tribus integris ante Quadragesimam hebdomadis, ut populum ab insanis Bacchanalium speciataculis amoveret . Quotidie ibidem duo ex eelebrioribus saeris oratoribus publice perorabant, ipsemet Antistite audiente, cumque ad exitum pervenissent, sanctus Carolus in Epilogum redigens geminas Conciones, novas sententias, altero coelestis spiritos pleno sermone, addebat, maximo eum fructu Auditorum .s b Reeitantur haec verba in benedictione Ceret Paschalis, ritu Romano.
263쪽
238 HOM1Li A CXXIII. S. CAROLI BORRO MEI sancto Evangelio, quod hoc mane vobis in Missa Sanctissima suit recitatum, ex insidiose cujusdam Legis periti eum tentantis in te rogatione, occasionem sumpsiit, saluberri inam nobis tradendi caritatis in Deum, S proximum doctrinam. Quis vero nostrum non Videat, quam praeclaram hinc pocsmus cum ceteris conversandi rationem addiscere , ita ut non modo ex aliis nihil nos detrimenti patiamur, sed fructus potius maximos percipiamus Z Id vero possumus triplici potissimum uia : vel ex ipsis malis bonorum occasionem sumentes , Ut CX contumeliis & injuriis tolerantiam, ex adversitatibus patientiam, ex aliorum indigentia, caritatis & miserationis affectum: vel ex aliorum bonis perfectissimas quasque virtutes seligentes , easque nobis ad imitandum proponentes, qua ratione Sanctissimus Antonius Sanctorum vitas in se ipso studebat et lingere: vel demum quod praecipue hodie docemur ex aliorum malis, si quae sunt bona, si quae digna, separantes , eaque ad usus nostros accommodantes; quod qui faciunt, videte, quaeso, quonam illos Optimus Deus noster dignetur honore, inquiens: Si enim se nos ris pretiosum a vili , quasi os meum eris sa): Hujusinodi namque viri sunt prudentissimi; rosas siquidem ex omnibus suavissimas, spinis relictis , colligunt, ac licet undequaque rosas spinae cim cumdent , eas tamen absique ulla sui laesione decerpunt. Quales hodie dilectissimi, & quam graves in hodierni Evangelii Legi sperito sunt spinae t Invida rabies, intestinum odium in Dei Filium , insidiae latentes sub praetextu virtutis, captiosa interrogatio, simulatio, cum Magistrum Vocati cum interrogat, non ut discat; cum denique illum tentam petit: suid 1aciendo virum aeternam psidebo b 8 Pungunt haec omnia, spinae sunt acutissimae. Sed numquid, juvante Deo, ex his spinis suavissimam rosam non poterimus elicere Τ Ρoterimus sane. Ea vero erit, ipsamet Legis periti interrogatio, nempe: Magister, quid faciendo vitam a ternum possidebo e , Haec enim nos in primis excitabit ad finem nostrum inquirendum , & media indaganda ut illum consequamur, in quo omnis consistit Christiana prudentia. Felices profecto ac beatos illos, qui Pharisaei hujus verba saepe repetent ex corde , quosque continuo exstimulabit sancta haec solicitudo i Ut autem pateat, quam necessaria sit, qualisque caesse
264쪽
Do M. III. pos T DE COLLATIONEM AN. MDLXXXIV. 239
esse debeat ceteris omissis, quae audivistis hoc mane, dum vobis explicaretur sacrosanctum Evangelium breviter ostendemus. Magister , quid faciendo vitam aeternam possidebo p Commendat valde , imo necessariam predicat Paulus Apostolus nobis Past ribus, & animarum curam gerentibus, Reverendissime Archiepiscope a , hanc solicitudinis virtutem , cum ait: si i pr.eθι inflicitudine b . Et prosecto solicitos admodum nos esse oportet, qui non modo de nobis , sed de plurimis animabus Deo adeo dilectis reddituri sumus districtissimam rationem e , qui fide-jus res sumus pro tam multis ; ideoque merito Sapientissimus nostri misericordia motus, nos tam instanter, ut soliciti simus, admonebat: Fili mi, si spoponderis pro amico tuo, defixisti apud extraneum manum tuam, illaqueatus es verbis oris tui, oe captus propriis sem
monibus. De ergo quod dico, fli mi, O temetipsum libera, quia inridyti
in monum proximi tui. Discine, fesina, suscita amicum tuum: Ne d deris somnum oculis tuis , nec dormitem palpebrae tute. Eruere quasi δε- mula de manu, ct quasi mis de manu aucupis d . Quantam requirit , obsecro , solicitudinem in nobis hic Sapiensi Quid ergo mirum, si Paulus Pastorum exemplar, de se ipso scribebat, tanta se quotidiana instantia, oe Ecclesiarum omnium angi solicitudine ce pVerum, ne ob id arbitremini, dilectissimi filii, ad nos solos Pastores spectare solicitudinem, vobis vero liberum csse dormire, otio torpescere, & non secus ac ii, qui in portu tutissimo consident, jucunda perfrui securitate. Nam etiam vestriim quilibet anxius esse debet pro fratre suo : Unicuique enim mandrivit Deus de proximo suo ); & hoc est, quod implicite Dominus hodie Legisperito indicat, precipiens, imo potius quod in lege praecipitur, confirmans ut diligat unusquisque proximum suum, sui ipsius ad instar g); amor quippe perfectus non potest curam ac solicitudinem continuam non parere : quos enim
vere diligimus , si periclitantes videmus , miseratione prosequi-
a Quis esset ille Archiepiscopus , in hae
Concione a Sancto Carolo memoratus , arguere possiimus ex intima necessitudine , qua non ter Antistes prosequebatur Cardinalem Gabrielem Paleotium, Bononiae primum Archipraesu-iem, eo titulo a Gregorio XIII. donatum anno MDLxxx ii. Cum autem Sanctus Carolus hoc anno MDLxxxiv. duos Μediolani Episcopos consecraverit , nempe Ludovicum Michaelem
Albae in Montisserrati regione, & Cctavium Paravicinum Alexandriae , quemadmodum tradit Glumantis Lib. VII. Cap. IX., non abs re est opinari, hute postremae a s Carolo peractae Saerae inaugurationi Paleotium interfuisse, ae v que ad praesentem Dominicum diem in hac Meia tropoli moram traxisse. . Ad Roman. XII. N. R. ι γ Ad Hebri XIII. v. I .
265쪽
26o ΗΟM1L1A CXXIII. S. CAROLI BORRO ME Imur, & subsidio, quantum licet, iuvamus; si in tuto esse conspicimus, timemus, ne non diuturna futura sit corumdem incolumitas. Itaque semper soliciti sumus, & quod de corporis bonis dicimus , multo magis de animarum proventu est intellia
gendum. Cum vero tantum aliis debeamus, quis non Videat, quantum pro nobis ipsis sit peragendum 8 Annon stultus ille esset, qui ceteros rectum ac tutum iter doceret, is autem sponte se se praecipitem daret 8 Debet ergo quilibet de propria esse salute solicitus, ac cum hodierno Pharisaeo , sed alij, quam ille, intentione perpetuo cogitare : uid faciendo vitam aeternam posside-
Et prosecto non desunt nobis maximae hujus solicitudinis causae ac continui stimuli. Quae enim Civitas aut Arx, potentissimis circumquaque oppugnata exercitibus, incolas suos perpetuo solicitos non teneret λ At vero nostra haec anima, tam multis undique impetitur fortissimis adversariis ; & secura quiescet 8 Audite, quid Pastorum Princeps hac de re moneat: Fratres sobrii Viote, oe vigilate, quia adverserius myster Diabolus, tum)uam leo rugiens circuit, quaerens, quem devoret b . Vae prosccto oviculae illi, quam extra gregem , procul a pastore errantem , invenerit insernalis hic lupus i Vae animabus illis , quas dormientes , &extra vigilantiae claustra vagantes repererit diabolicus serpensi Non tanta rabie lupus diuturna fame agitatus miseros agnos dilaniat ac discerpit, quant1 maledicus Daemon animas infeliceς, si quando potest, deglutit. Soliciti simus ergo, filii, quia sortissimus est hic afiersarius noster; & non dormit, sed vigilat, circuit, quae: rit; nec apud eum est, invenire ullum misericordiae locum; ardet enim intestino ac insatiabili odio in nos, per quos videt sedes illas, e quibus ipse miserrime fuit depulsus, repleri. Quod si sorte essemus nos quoque ex parte nostra sortissimi, & qui ei facile soli possemus obsistere, daretur aliquando quieti locus, ac tantae solicitudinis intermissio. Verum imbecillimi sumus , filii , ac licet spiritu ad alta quandoque videamur attolli, habemus tamen deprimens camis pondus , oe ex nobis, tamquam ex nobis, sine superno adjutorio possumus nihil e . Ideo animarum nostrarum amantissimus Dominus Iesus, Discipulos suos tam soli
266쪽
licite vigilare praecipiebat, dicens : Vigilate , ω orate, ut non imiretis in tentationem. Spiritus quidem promptus es, caro autem infimma a . Praeterquamquod Mundus hic totus ut sanctissimo Antonio per visuin fuit ostensum tot laqueis & retibus est plenus, ut impossibile videatur, quin capiamur. Sicut ergo nulla navis in mediis procellis secura consistit, nulla sera inter captiosas venatorum insidias; sic nos infelicissime proruemus, si constantiam in vigilando abjecerimus, veluti si ea s upervacanea foret, ac minime necessaria; si tuti quieverimus, si pericula nostra non agno-Verimus. Ut autem cetera praeteream, quem non deberet semper tenere solicitum certitudo illa adeo infallibilis moriendi; &tam magna illa incertitudo temporis, quo morituri sumus 3 Siquidem si sciret Pater amisias , qua hora fur venturus esset, vigilaret utique, Θ non memet perfodi domum suam b . Cur igitur nos, cum
hoc rescire nequeamus, non Vigilabimus semper, ne, quacumque hor1 mors irrepserit , imparatos nos inveniens , miserrimos in aetemum emciati Dicamus ergo semper cum maxima animi anxietate : Quid faciemus Z uuid faciendo vitam aetemum possidebis
Nec vero solum de futuris solicitudo requiritur, sed etiam de praeteritis. Quis enim est qui sciat, utrum amore , an odio dignus Ν d) ' an patrata crimina persecte expiaverit, praesertim monente etiam Scriptura : De propitiato peccato noli esse siue metu ce 'Et prosecto , si Deum intime diligeremus, si quam bonus sit Deus , quam turpe sit peccatum , quam gravis Dei offensa,
quantam involvat ingratitudinem, cogitaremus, semper pro peccatis commissis angeremur , ea semper deploraremus i nec umquam nobis videremur, satis ea deflevisse. Hoc est, quod per Prophetam arguit Dominus dicens: suis nullus est qui dicat suid feri )8 O si mentis oculos aperire posset peccator, &Dei majestatem viderei statum, in quem se dejecit, agnoscere; bona , quibus se privavit, cernere; supplicia, quibus se obnoxium constituit, perpendere; heu, quomodo cum lacrymis, singultibus , atque suspiriis exclamaret: suid fecis quid fecit Sed haec est hominum pernicies, haec lugenda calamitas , quia nullus dicit: suid feci 8 quia nullus est, qui Lec recogitet corde ' , quia fa
269쪽
atu HOMILIA CXXIII. S. CAROO BORRO MEI Mumba, Martia selicita es, oe turbaris erga plurima. Porro unum est necessarium e Maria optimam partem elegit, quae non auferetur ab ea O . Porro omnis nimia solicitudo, quae corporibus impenditur, a Domino prohibetur , videlicet ne soliciti simus de crastino , neque corpori nostro de cibis, aut vestimentis b . Pariter solicitudines aliae sunt, ob quas non solum perturbari Opus non est, verum etiam qui iis angi se patiuntur , acerba sunt reprehensione dignissimi. Erat miserrimus ille dives, cujus uberes fri eius plus solito ager attulerat se , solicitus admodum, & adeo ut animo torqueretur, eique contingeret, quod illi, qui cum dapibus se in farci verit , plus quam stomachus Valeat concoquere, opprimitur, & corporis dolores gravissimos persentit. Sic memoratus dives, cum ampliores solito proventus ex campis suis
collegisset, in angustias redigi coepit, ac solicitudine maxima vexari , adeo ut intra se stulte cogitans diceret: quid furiam pquia non babeo ubi congregem fructus meos d ' At quam noxia ecset ista solicitudo, ex ejusdem exitu attendite; dictum est siquidem illi : Stulte , bae nocte animam tuam repetem a te 2 qua autem
parasti cujus erum e 8Sunt etiam Avari soliciti ; nihil enim umquam peragunt, quin de pessimo, quem sibi proposuerunt, fine semper cogitent:
Semper timor eos invadit, ne illo frustrentur ; omnia eorum
studia eo semper diriguntur: Ubi quippe est thesaurus eorum, ibi esu cor eorum v Adeo autem solicitus est Avarus, ut de eo Ecclesiasticus dicat: Vigilia, oe solicitudo ejus aufert somnum g); Hujusmodi homines, si quam silicitudinem in terrenis bonis per fas& nefas augendis ponunt, eam in coelestibus curis, & solidis comparandis divitiis collocarent, o felices illos, & terque quaterque beatost At tanto sunt miseriores , quo se pro fluxis, caducis , &in vanum perituris rebus, tanta solicitudine & labore, tot vigiliis & angustiis enecant, ut merito Diaboli Martyres illos quis. piam Valeat nuncupare; tanto enim sanguine & supplicio aeternum sibi interitum lucrantur. At vero quis superbo magis est solicitus 3 Hunc adeo toriquet superbia , atque anxium tenet , ut de eo dicat Ieremias :Prae solicitudine quiescere non potest b); omnia enim illum exagitant.
270쪽
DOM. III. pos T DECOLLATIONEM AN. MDLXXXIV. 26sSi quempiam viderit, qui non illum veluti Idolum colat, vulnus gravissimum sibi inflictum putat, nec quietis ullum invenit locum, donec de omisso venerationis ossicio , quod ipse injuriae adscribit, ultionem nanciscatur. Neque vero in hac solicitudine remissiores sunt ambitiosi, qui nihil, nisi mundanos honores, ambiunt, qui eos tam caro pretio emunt, ut honoris plerumque solidi ac veri jacturam sponte facientes , fucatam tantummodo atque inanem gloriam persequantur: Stulti siquidem umbras solum sectantur ac vanitates ; & proinde de iis Sapiens dicit: Expectatis solicitor per bis sa). Heu quam miserae sunt hujusmodi solicitudinest Vere spirus simillimae , quae Verbi Dei fuscant semen b ; hujusmodi quippe hominibus quidquid de coelesti Regno in auribus insonat , totum in vanum cadit. Neque tamen infelices animadvertunt , quam frustranea sit omnis eorum solicitudo ; quales de ipsis etiam Mundus excitet risus, & quam fiant omnibus vere sapientibus in fabulam atque proverbium : quandoquidem idem iis contingit, quod Laban , de quo in Sacris Literis dicitur , quod si e delusa solicitudo quaerentis est se . Proinde eo sunt magis deplorandi, quo dum honorem quaerunt, verum honorem amittunt ; ac dum a ceteris suspici cupiunt, habentur contemptui atque derisui. Hae omnes curae ac solicitudines ab universis Christi fidelibus, ac vere sapientibus deponendae sunt, atque omni diligentia fugiendae; ideo Dominus praecipit: Attendite ne ira- ventur corda vesra in crapula, oe ebrietate , ω euris bujus seculi d . Ad quid ergo in homine tanta solicitudo requiritur Z Ce te ad hoc unum, ut studeat, qua possit ratione finem, ad quem creatus est, consequi; quod his verbis includitur: Magister, quid faciendo vitam aeteream possidebo e 'Cur namque creatus est homo, nisi ut per viam mandatorum Dei currens ), sit in aeternum beatus 3 Ab illis cum recedit, se se etiam a proprio fine avertit; ac proinde in Vanum propemodum a Deo creatus videtur: quod tamen blasphemum est dicere , cum Deus Optimus Maximus nihil frustra sit operatus. Quid ergo mirum, si, cum homo ab hac via adeo declinasset, ac fini huic comparando se se penitus incapacem reddidisset, non Tom. IV. L L modo