장음표시 사용
231쪽
Duare uis iam mouetia aetate maruas et aeres contentiones eum Larabo Ctiario, tunc iuuene, babuit, ex eoque non obscurae smultates inter
auditores exortae sunt, ita, ut schola Bituriceos in partes scinderetur , ob idque maius periculum immineret. nisi resisseet CHIACIVS, et Valentiam Cauarum mior ei. Et SCAEVOLA SAΜΜARTHAN vs a : O beatam , s sisa nouiset bona , Biturigum υrbem s At illa , quum tam excellens G nobile dem tum omni cura diligentiaque a eruare ae tueri deberet , indignis ima paene proiecit, ac erdidit, oborto seditiosorum tumultu. Adeo verum est, eamdem semper fabulam in hoc orbe, mutatis tantum personis , agi. Procul dubio hanc viri optimi doctissimi vicem doluerunt boni Omnes , at nemo magis, quam HOSPITAL VS , qui eo nomine DoNΕLLvΜ iam antea graui epistola reprehenderat b . Solus HADRlANus ΡvLvEvs , tamquam alter P. Clodius, huic Tullio exsuli insultauit , . et impudentillima epistola e MARGARETHAE Sabaudae hane scilicet scholae Bituricensis liberationem anno MDLVII.
Quod sani esse hominis , non sanus iuret Orestes.
At non magis diuturna fuit illa Pulvei , quam P. Clodii laetitia. Exstincto enim biennio post DuARENO , paullo post Bituricensibus restitutus est CVIACIVs , ceu docent eius opera , annis erae Dionysiacae MDLXII. ΜDLxIIII. ΜDLxv I. edita, vixitque ibi in maxima celebrit
te , et facile per hos annos pertulit iras HvG. DON ELLI , quem et superiorum , et ipsius Cul ACII auctoritas in ossicio continuit, donec anno HDLxxi I. ob feralem illam, qua in purioribus sacris addictos inaudita truculentia saeuitum est, lanienam solum vertere coactus Q, sese in Germaniam, atque inde in Belgium, ac den que iterum in Germaniam Aliorsum Noricorum recepit. Et inter haec fere molimina tunc stetit obtrectatorum CUI ACII furor. Scriptis enim libris praeter Pu Lugum illum . cui male cessit illa digitorum prurigo, nemo istorum viri doctissimi doctrinas impugnauit, quamuis in reliquis operibus suis non temere vllam elabi patiantur occasonem . eius interpretationes ac sententias perstringendi. Cuius rei ut specimen proferamus : hoc tantum habeto. CVIACius ce9 libro
232쪽
OBTRECTATORIBUS ET ADVERSARIIS. Mi
obseruationum primo mendosum putauerat locum V IANr , ex Iv-L1ΑNo depromtum ca9 . Vbi remistio noui operis nunciationis, vicino factae , ab usu fructuario , utilis; domino factae ab eodem , inutilis dicitur. Ipse enim anuertenda haec esse statuit, scribitque. Denique haeo duo ferba utilis et inutilis aut locum iliter se commtitent , necuse es, aut certe nulla es sientia , nulla disciplina iuris. Iam solide quidem et eleganter ostendit.Dv ARENvs b), nihil hac vocabulorum transpositione Opus esse , quum diuersimode utilis atque inutilis dici possit remisso rat facere id eum non potuisse sine bale , probant verba sequentia :Quaeso, quid his verbis clarius , quid rationi iuris conuenientius t Core
mutanda e se , aut nullam esse scientiam , nullam isciplinam iuris. His enim verbis mitur , quibus nihil impudentius . aut stultius dici potest. Si duo verba in me addidit et , fortassis vera fuis tri di fundii ιa r Hoc scilicet argumento probandum erat, nullam in Cui AC Io esse scientiam ac dis ciplinam iuris. Sed talis erga collegas erat DuABEN Vs, ut nemini vel ingenium vel doctrinam , aliquam concederet , nisi qui sibi , tamquam claudus pilae haereret. DONELLVs paullo modestior raro nominatim perstringit C v IACrum , et si quando dissentit ab eo, tantum
tamen sibi non temere permittit , ut conuiciis in eum debacchetur. Ceterum in eo utrique omnia conueniunt, quod emendationes et correctiones textuum iuris non temere admittunt e , ac proinde saeuitiam illam criticam , cuius co tempore C VIA CIVS in primis reus peragebatur , quavis data occasione perstringunt: quamuis, si vera fateri
elimus, ne ipse quidem Cur AC ivs d tam promiscue faueat illi
emendandi corrigendique licentiae, ut ea sine necesstate utendum ubique existimet , immo potius eam audaciam grauiter reprehendat , adeoque tantum facti sit quaestio , sintne omnes C v IACII emendationes ita comparatae , ut eas ipsa efflagitare necessitas videatur ' De eo vero disceptare inter se viri docti potuissent sine conuiciis, sine clamore
tragico. Fatendum enim est , aliquas CVIACII emendationes plus ingenii, quam soliditatis . habere, et saepe easdem ita esse comparatas, ut parum vel nihil interiit, Cu IACI I an vulgarium exemplarium lectio-
233쪽
nem sequi malis. Cuius rei insigne exemplum dabat caput aliquod ob scrvationum , in quo quatuordecim adcumulat Cius gentiris coniecturas, in quibus idem de ipso iure senties, liue C v IACio, siue Ac-Cvns Io suifrageris. Paullo post in arenam hanc descendit FRANCISCUs HOTOM Nus , qui in tantum modestia superavit DuARENUM, in quantum ei doctrina iurisque scientia cellit. Maximi et hunc faciebat Curacius, qui in primo ingenii sui.monimento a non modo eius coniecturam aliquam mirifice probat, sed et virι ingenii probi et recti elogio eum prosequitur. Enimuero siue saeculi is ei set genius , Ut inter viros doctos. rui ressi tuendae iurisprudentiae animum ad publient , male conueniret,ue eos immodica gloriae cupiditas , siue priuatae quaedam caussae colliderent: non admodum diuturna suit illa inter viros . doctos amic tia. Si PETRO NEvELETO Doscio cb , virtusque discipulo , si dem habemus : sola spes victoriae splendidioris , quam ex aduersarii celebritate conceperat , UOTO MANU H ad suscipiendas cum Cui ΑCio inimicitias exstimulauit. Vbi enim quaedam de simultatibus illius eum Fn. BALDv I No et HuGONE DONELLO retulit: statim subicit vir doctus :Deinceps iniurias BALD VINI aique ostensiones superne despiciens , cum eo certandum sibi non iudicauit. Vbi atitem eum magno illo iuris Romaniantisite , CUI ACIO , res fuit o tum vero dignum se , dignum fama , ορ- positum aduersarium , intellexit. Idem elogii , I R. HOTO HANo scripti, auctor obseruat , inita a iurgiorum fuisse tolerabilia, quum uterque aemulum mutuis laudibus, quamuis dissentientem , ferret : at postea rem erupisse in neruuin , et C v IACIVM , quo erat ingenii seruore , ne a conuiciis quidem abstinuisse, de quibus et supra conquerentem audiuimus HoToMANvΜ. At si Cvi AC ius caelim ; IIoTOMANus certe punctim hostem petiit, et saepe satyrico , aliquando et comico sale pe fit care voluit Evi ACivae, quem nerno umquam impune lacessiverat. Quod aeque absurdum erat, ac si quis leoni barbam persi ocum euellere vellet. Sed ut ipsarum , quae inter viros istos doctissit nos intercesserunt, controuersiarum specimina quaedam demus : operae pretium fuerit , ex UOTO MANNI amuabiIιbus responsionibus, ex professo oppo- 'sitis CV1 Asia o e , quaedam excerpere, quae se haec scribenti sua. sponte
234쪽
OBTRECTATORIBVS ET ADVERSARIIS. aa3
sponte obtulerunt. Exstat in CODICE IusTINiANEO a) Ioannis: Pontificis Romani I. ad Iustinianum Imp. epistola , cui et ipsius Iustiniani litterae, ad Ioannem scriptae , intextae sunt, data Romae VIII L Apr. D. N. IusTINIANO P. P. A. IIII. ET PAvLLINO V. C. Coss. Eam iam pridem suspectam habuerant viri doctissimi , cum alias ob caussas , tum ideo potissmum , quod illa in permultis codicibus , ceu
Ago notauerat, iam olim desideraretur , in aliis multo aliter. ac li die, legeretur. Adfirmauerat enim CHARONDAE Auredamus, se codicem habere M SC. nouellarum Iustiniani constitutionum Graecarum,
in quo exstet epistola illa , diuersa ab ea , quam hodie legimus , cum aliis plerisque b . Id quum aegre ferret ANDR. ALCIAT vs e : γνη- σύ ni, istius ep1 stolae vindicare i luduit, non alio tamen argumento , quam quod eam exstare sciat in codicibus pluribus , et qui eam in aliquibus deest e dicant , id eo facere vidcantur. quod Pontificis maximi auctoritatem deprimere velint, nisi ea omissio tribuenda sit librariorum
incuriae . illam epistolam ad legalis scientiae materiam non multum pertinere, existimantium. Sententiae ALci ATI et Cur AC ivs d adiecerat calculum , 'sed aliis ac solidioribus usus argumentis.' Nam et ordinem nexumque elegantem legum illius tituli urget , et auctoritatem ΒΑΣΙΛΙΚΩNI se . quibus pars illius epistolae iisdem propemodum verbis inserta sit. Contra HoTOMAsus f ','sublestam illius esse fidem , multis demonstrare argumentis conatus est , ostenditque, primum
eam in codicibus quibusdam non reperiri g), deinde fraudes huiusmodi et fallacias quam plurimas iam olim esse admissas , ad amplisi
candam Pontificis Max. potentiam: tum porro manifesto ea, quae in Vtraque epstola legantur, pugnare cum constitutionibus antecedentihus anno DXxlli. scriptis , in quibus Imperator se si dei suae consensionem Ioanni, Pontifici Rom. iam antea transmisisse, adfirmat, quum ex ipsa Ioannis Epistola id insequente demum anno factum esse, intelligamus. Praeterea quum IusTINiANvs hin alibi reliquorum imperatorum Byzantinorum exemplo patriarchis Constantinopolitanis saltim non minorem , quam Episcopis Romanis, dignitatem auctoritatemque a ) ι. 8. C. de summ. Trinit.
235쪽
tatemque tribui velit: in litteris istis fictitiis eum patriarchas suos iu dieio potestatique Pontificis Romani manifesto subiicere. Accedere porro, quod, quum aliunde pateat a IvSTi Ni ANVM res ecclesia sticas , et ad ipsam religionem pertinentes, suo arbitratu constituisse :in hae tamen epistola ille scriptisse fingatur, nullum se pati velle geri negotium , ad religionem pertinens , quantumuis notum ae diuulgatum , de quo non continuo ad pontificem , utpote caput exsistentem omnium Dei ecclesiarum, exquirendae sententiae caussa reseratur. Denique unumquemque, harum rerum paullo intelligentiorem ,
perlecta hac epistola, illico intellecturum, dicendi genus illud, quologo daedalus epistolae istius auctor sit usus , prorsus esse alienum a stilo, quo alias Ius TiMIANus in constitutionibus Latinis uti consue uerit. Neque his tanti ponderis argumentis Obstare existimat, quod partem eius epistolae in libris BAΣl MK. N Graece exstare, animaduerterit Cul AClus, quia impollori, qui adulterinam istam epistolam cuderit, vix deesse potuerit Graeculus, tribus conductus obolis, cuius in illa vertenda opera uteretur. His ergo argumentis inter viros doctos de epistolae illius rati ram tunc disceptatum esse , comperio. Sed quamuis non careant aliqua specie, quae obiecit HOTOMANus: secundum Cui AC ivri tamen litem dant viri doctissimi , non modo iureconsulti, veluti MoRNACivs b et FAC HlNAEus e , verum etiam theologi, tum pontificii d tum qui secessionem a Romana ecclesia fecerunt e . qui omnes hanc epistolam pro genuina agnoscere non dubitant. Nee enim ideo statim fictitiam dixeris constitutionem , quod illa in quibusdam codicibus desideratur. Quot enim aliae desiderantur, quas nobis CONTius, Cul AC Ius aliique viri docti partim ex codicibus MS SC, partim ex libris BASIAl-N restituerunt ' Deinde si quas adulterinas merces orbi Christiano olim obtruserunt pontificiae auctoritatis adsertores : quis ideo et reliqua omnia , in quae non cadit haec suspicio , tamquam fictilia reiiciat I Nec pugna inter hanc et su- Ieriores conititutiones tanta est , ut ideo codice eiicienda videaturo ANNis epistola, maxime quum multae esse possint rationes, cur constitutiones illae, quas IusTINIANus iam anno D xx III. ad varias dioeceses, imperio suo subiectas, mittere decreuerat fo , demum insequente a 4 MMILIII. V. G. m. n. m. LGIL CXXIII. mcx m.
D L 6. N LI. C. de suram. Trinit.
236쪽
OBTRECTATORIBUS ET ADVERSARIIS. Iaas
sequente, impetrata illa IOANNis epistola, missae sint , nec raro conia tingat , ut principes stilum , et Pontificem modo blandius. modo vem bis dilutioribus , prout e re esse videatur , adloquantur. Denique om-Mino vix probabile eit, LEONEM Imperatorem ex illa epistola quidquam inseri pasturum tui 1le libris Bra I MKaN , nisi eam in genuinis atque antiquioribus Codicis IvsTINIANEI exemplaribus , reperisset. Non itaque reiicienda quidem est illa epistola , quamuis eam ex Graeco male translatam , utque hinc inde interpolatam este, ex comparatio ne huius tituli de summa Trinitate cum vetere et praestatutismo
libro , didicerit Io. LEvNCLA vlvs a , obseruans inter alia , quod in edicto legatur de pontifice Romana , capite omnium sanctarum ecclesarum , id in Graeco se expressum esse, ut ECCLESi ARVM, IusTiN ANus seripserit ἰερεων, hoc est , sacerdotum. Sed valeant demum amoebeae istae Ius TiNIANI ct IOANNIs epistolae , quibus fere immorati sumus iusto diutius, et aliud controuerit rum illarum, quae inter Cui AC ivri et HOTOMANum intercesserunt, specimen videamus. Primus Cui AC ivs b ab obliuione vindicauerat Veterem iureconsultum , Furi Dium , quem aliquoties in pandectis memorari , c) librosque quaestionum reliquisse , obseruauerat. Honorisbi quodammodo ducebat vir doctissimus, a se in vitam veluti reuocatum ei Ie Fusi D lv Μ istum, antea multa obrutum nocte, idemque illia se beaeficium datum, quod AN T. AvGusTIN vs d dederat CAR-TiLIO. Ne tamen nomen tantum ab obliuione vindicasse videretur ede eius etiam aetate ita coniecerat : Forte hie.sile est L. Furl DIvs. quem M. TvLLI Us in Bruto se in aliquo patronorum numero fui escribit 2 ad quem etiam M. Scaurus tres libros de vita sua scripsit, ut
nullius momenti esse censet hanc obseruationem , nec magnopere ad intelligendam iuris prudentiam pertinere , quis vel qualis ille iurecon*ltus fuerit FUFi Dius, et utrum assus. an ater , breuis, an longus fuerit. Deinde male cum cum L. Fusidio illo, quem Tullius laudet, et cui vitam inscripserit M. Scaurus, confundi a C v IACIO , quum Fufidius ille ICtus,
bin CHAC. Obs Lib. I. cap. s. et Lib. II
237쪽
adeoque saltim post Claudii Imperatoris tempora floruisse , inter ominnes constet. Denique, an umquam hominibus interfuerit iureconsultus ille Fusinius , ideo se addubitare , ait, quod Graeci interpretes nori Fusitatim , sed Aufidium legerint, et AvFi Divs NAHvs A in pandectis saepe laudetur, et hic ipse ille Fufidius, immo ipsissimus, esse vide tur. Iam in eo quidem, quod FuFIDivre suum libera adhuc republica M. Scauri temporibus vixisse, coniecerat C VIA CIVs , illum m nifesto fugit ratio , idque post ΗΟΤΟΜANvΜ et Gui L. GROTivs li obseruauit. At primum tamen suo more agit Ho ToΜANus , dum huiusmodi obseruationes tam alto supercilio Gespicit , quas magni faciunt
omnes, quibus cum Cul ACIO nihil videtur honestius, quam eorum excitare memoriam, qui omni doctrina exculti exornatique aliquauri vix
rina. Deinde absurctissima est illa Fufidii in Aufidium με - Θω u. Quos Graecos interpretes ille iactet, nescio. In iis enim, qui libros ΒΑΣΙΛΙ-Mm scholiis illustrarunt, diserte non Aufidium. sed Furio iv Μ lego se E'λεγεν ὀ Fufidius , οπι ηνὶ - σω erbis ἐπότω-ν δυνorem ὀ νή min Mυθερουν Oικε-. Dicebat Fufidius . infantem seruum mavumittere posse, ut eum tutorem habeat. Immo vi HOTOMANvri ipsum HOTOMANO iudicem seramus et qui fieri, quaeso, potuit, ut Aufidius Namusa laudarit Atilicinum , quum ille tuerit inter SER. SuLPicti auditores, liberamque adeo viderit rempublieam y Adeo IIOTOΜANus , dum CVIACII notat anachronismum, ipse in eodem luto haerct, parum memor, quid moneat poeta r. Loripedem rectus deridear, Aethiopem albus. Simile est tertium , quod addere iuuat , exemplum. Eleganter alicubi exposuerat Cui Acius de , quid si eirea columnas D , et circa. stationes, ereditoris euitandi eatissa, latitare , eamque in rem bina , eaque elegantissima, adduxerat veterum testimonia, AMBR II b al
u. 1. g. 22. ivt. I. p. 28s. Tomo VI.
238쪽
OBTRECTATORIBVS ET ADVERSARIIS.
terum, ubi debitor, fugiens creditoris conspectum , eontinuo eaput post lamnas obumbrare dicitur: alterum S IDONii APOLLINARis a , quod totum hic adscribimus : Trincipe post diem viso, iγι forum ex more descendo, quod ubi visum est, si ico expauit , ut ait ille, risi fortiter ausa seditio. AIii tamen mihi, plus quam decet, ad genua prouolui, alii, ne salutarent, fugere post sTATVAs occuli pos COLUMNAs. Vnde coniectura nascebatur Cul AClo , in I. T. S. 3. D. quib. ex causis in possess. eat . plosationibus legendum esse s.utiis , utrumque vero pandectarum locum intelligendum esse de columnis et statuis, quibus refertum fuerit forum Romanum, et circa quas occultare se tacite potuerint , qui effugere voluerint creditorum occursum. Sed et alibi b hanc interpretationem suam nouis firmat testimoniis, tum BASILli e , tum LuCIANI G, quorum ille eius fur iuris homines ait φευγειν ra ναέ i- ρος , ἀπισκιάζο-ς ν κεφαλῆν , fugere ad columnas, et parietes, ibique eaput obumbrare, hic Vero eosdem sistit προς κίονά πια , , πεις ανδ άπα. πηον, Θο π, ad columnam aliquam vel saluam sese recipientes. Hic denuo splene abundat HoToMANus ce9. Quae enim, inquit , potuit latitatio pos columnam aut saluam, nisi perdicum smilis, Itiae, si quo in angulo caput occidiare posunt , bene se occultari putam plinc nos cauere iubet, ne hic intelligamus columnas, quibus porticus ambitu sori, teste VITRuvio f , sustinebantur, sed columnas circa basilicas , in quibus tribunalia fuerint, centumuiralia, decemviralia, septemviralia. At ego, quid commoditatis illa HOTOMANI interpretatio prae Cv- AGI A NA habeat, vix me intelligere fateor. An enim post has unius baiali cae columnas facilior fuerit latitatio , quam post columnas totius fori Romani ' An qui fugiunt , loca frequentiora petere, ac non potius illa diligenter fugere talent 8 At porro Hoaeo ΜΛ No non placet CVIACI emendatio, quumque ipse retinendum esse censeat vocabulum satis, ea occasione multa accumulat de stationibus militum , mercatorum , municipum , colonorum, studiosorum iuris , quorum pleraque nihil ad rem faciunt, ac denique per stationes, circa quas latitare consueuerint obaerati, ipse intelligit hominum concursum , qui iuris iudicii ue audiendi circumsistendique caussa, maxime ad columnam Maeniam si eri
239쪽
consueuerit. Sed hae stationes non magis quidquam ad rem faciunt, quam columna Moenia, et iudicia septemviralia, quae dum in chartam coniecit, ne ipse se quidem fortassis intellexit HOTOMANus. Quis v ro tam stolidus est, ut latitaturus se immisceat hominum congressibus . et ad basilicas et tribun .dia confugiat, a quibus locis, tamquam a se pulis, abhorret ' Hinc quamuis non admodum necessaria sit illa Cura CII emendatio, et obaerati aeque facile pone tabernas, quarum plurimae circa sorum Romanum erant politae , quaeque et ipsae stationeudicebantur ca) ae post statuas , latitare, occursumque creditorum effugere potuerint e multo elegantior tamen et probabilior est Cui Acii correctio , quain interpretatio HoTomANI. Et talia sane sunt pleraque , quae Cui AC Io obvertit. Saepe enim illi sine iusta caussa dicam seribit; saepe iustam caussam tam frigide defendit, ut in Iapsibus ipsis Cul Acii plus eruditionis reperias , quam in CuIACIi stricturis rsaepe denique coniecturam opponit coniecturae, et minus quidem probabilem probabiliori. Denique numquam nequior est, quam ubi praese fert modestiam, et tamen ubique miscet iocos mordaci Isimos, quasi cum eo sibi res esset aduersario , quem tanquam nullius pretii hominem admordere posset. Ita enim solet illud nominum genus, qui esse primos se rerum omnium volunt , nec tamen sunt. Sic quum Cui Cius ch) nomina quaedam orphanotrophorum Constantinopolitan rum indicasset , et ad Niconem pertinere ostenderet legem 34. C. doeepisc. et cler. quin id nomen excidisse existimaret ex textu : HOTONANus contrariae obseruationi suae hoc praemittit exordium; Dduis pollicitatio de Niconis nomine in hae texe resiluendo summam mihi primo adspectu magnae alicuius rei exspectationem commouit. Nomen enim unius alicuius esse credidi ex pristis heroibus , delectis viris, qui in Petro naui petierunt pellem inaurat anet arietis. Vbi presbyteruli, boni euitisdam homunculi, et pauperum puerorum curatoris , nomen ese audiui, fluItui in I pulo excitatos perespexi. Quid vero dici potuisset mordacius ρQuis naec Iegens non crederet , HOTOMANO rem esse cum homine absurdissimo, qui laureolam quaerat in mustaceo , et relli tuto Orphanotrophi alicuius nomine , sibi unius ex argonautis nomen posteris prodidisse videatur Ego equidem nescire me fateor, quas caussas
240쪽
OBTRECTATORIBVS ET ADVERSARIIS. aas
Io rim de recommandabis, que son beau Latin . et son eloquenee, et que δε reste eetois tin pau re homine I at id tamen, perlectis Vtriusque libris, videor mihi obseruasse, par male compositum fuisse Cui AC ivri et HoTOHANNvM , illumque cum hoc comparatum , tantum efferre
Quantum lenta solet inter viburata eunessus. Quos hactenus recensuimus Cul ACII aduersarios, ii, tamquam robur exercitus hostilis , digni nobis visi sunt, de quibus paullo accur lius ageremus. Ne itaque in libri molem excrcscat praefatio : de retia quis tanto erimus breuiores, quanto minoris eos fecit Cul AC ivs ,ruippe qui, quum nullo loco inter viros doctos fuissent suturi, eam olum gloriam adfectabant . ut cum PVLFEo et AB OTO , cat quantis viris P inter Cui ACli aduersarios numerarentur. Vnum excipio GUIL.FORNE Riv Μ , virum certe eleganter doctum , dignumque ex mea sci tentia , qui mitius tractatus fuisset a CUI AC io. Sed hie iam tot expertus erat aduersarios nequissimos, ut non posset non omnes habere
suspectos, qui aduersus se scribendi consilium caperent. D. eo cpium plura iam dixerit v. C. Ev. OITO a ) , simulque controuersiarum , quae ipsi cum Cul AClo intercesserunt, plura specimina dederit : non est , quod illi immoremur. Inde enim discimus, Aureliae eum iura docuisse eum Io. ROBERTO : id quod satis ei caussae fuisse existimamus, cur Cu AC ivri adgrederetur, cui minime omnium hene cupie-hant antecessores Aurelianenses , quippe aes re ferentes incredibilem scholae Bituricensis celebritatem, cui tune , ipso CViACio b teste . nihil par in orbe erudito, nihilque secundum esse videbatur, ex quo ibi purioris atque emaculatae iuris prudentiae sedem constituerat ANDR. ALCIAT vs. Accesserunt procul dubio collegae , Io. ROBERTI , instigationes, qui quum semel odium plusquam Vatinianum aduersus CurA- Cluta concepistet, non temere quidquam, quod illi molestum esse ponset, praetermisisse, nec quemquam virorum doctorum quantum in illo esset, amicum Cul Clo passum esse, credibile est. Ceterum et erudita sunt, quae in Selemonum suarum libris II . Cui Acio opposuit, et ea usus est modestia , ut supersedere hic potuisset acumine de seruo fornaeario, obdormiscente ad Iurnum, de quo supra diximus. Quum enim aduersarios