장음표시 사용
381쪽
MN XX. DE VITA, FATIS, AC SCR IPΤIs
Quandoquidem tamen et hic quaedam ita sunt obscura et abdita , veaegre et ab eruditissmis viris intelligantur et non mirum est, hac quoque in re non ubique omnibus satisincere PANC ROLUM, quaedam v ro , ab eo exposita, aliter postea multoque rectius esse ab aliis explicata. Non infructuosum futurum spero , quaedam et eius generis hie exstare exempla. In capite illo , quo eum variorum vocabulorum inferioris Latinitatis recensum dare , monuimus a . i ter alia obseruat, CAsTRENsIANos in I. C. δε eastrens Lib. XII. dictos, qui in mensa principi ministrarint. At latius patuisse huius vocabuli notionem, omnesque , qui numquain a principis latere discede-hant, eumque quocumque proficiscentem comitabantur, castrensium vel castrensianorum nomine venisse, Vti sullones, pictores,vestitores vel veltiarios, pincernas, coquos, balneatores et ceteros, solide admodum ac erudite
docuit SALMAsivs b . EMBOLA, quod vocabulum in L IO. C. desa-erg. eccl. occurrit. PANClRoLo nostro est expeditio bellici : en que in re .μόιηφον habet FRANC. ΗΟToΜANura se . Sed nihil certius est, quam ιαῖλην esse q'aodcumque quo nauis oneratur d , speciatim au-'tem ita dictam transuectionem specierum publicarum seu ii scalium , quae ideo species embolicae, vel apud VorisCvri se anabolicae dicuntur, quia
sinonyma sunt ιμ λλειν et α'νααλλειν, et Virumque, obseruante id SALΜAsio, de oneratione nauis, prius tamen frequentius. Vsurpatur.
Sane alium sensum id vocabulum non admittit in Novella CLXIII. ev. 2. Nullo modo embola, hoc est, anu ιa pecierum transmissione, ut incondito et ad militares sumtus habeantur, deminuenda r nee in Edicto IusTiNIANi XIII. cap. q. ubi metatio sit του ταῖς άiHαι σίτου, felicis solemnisque illationis fumenti, itemque του κανο ς τῆι άιτοῦς ἀισώς- λῆς, eanonis eiusdem si emnis iliationis. GasTATio quid siit in legibus nostris, recte exposuit PANClROLUS, in eo tamen falsus , quod id vocabulum inter ea, quae sunt posterioris aetatis, retulit , quum illo inter veteres SENECA , SuETON Ius , PLINIVS , frequenter Utantur. Multo selectiora etiam sunt , quae de hac gestatione , quam ad curam valetudinis pertinere existimabant veteres , scripsit 1 vsΤvs Li Psivs f). INDEFENSE in I. a. s. vlt. C. de eonim per. noster exponit indistinete, Vel mιIι eonventione : quo nihil scribere potivisset , quod a notione istius
382쪽
istius adverbii magis alienum esse videatur. Cur enim missense seridieamus, quod indistincte fit, vel nuda conuentione ' Aut quid
commune habent quae indistincte , et quae nuda conuentione si-unt ' Defendere Veteribus etiam , nedum cadentis Latio istis sera. storibus , fuit prohibere Vel vetare , quemadmodum et hodie ranci verbo suo defetare eandem notionem subiicere solent. Loea CLAvDii Qv ADRIGARH,veteris legis agrariae scriptoris apud GR UTERUM, VEGETii , ipsiusque, ut quibusdam videtur, ClCERONI s, non adscribo, quum eo labore iam functi sint alii ca). Eo posito , in. lege
illa indefensie idem esse, ac nemine prohibente, mani festum est. Sustulerat enim IVsTINIANus actionem receptitiam, eamque in actionem de constituta pecunia transtulerat. Ne quis vero existimaret, legem istam et ad illas conuentiones , quas ante hanc lesem inierant argentarii , pe tinere e Imperator suo more hanc subiicit clausulam : Iis videlicet, quae argenti distractores, et alii negotiatores , INDEFENSE, id est, nulla adhuc lege prohibente , Uituerant, in sua firmitate fecundum morem adhuc obtinentem durantibus. PARENTEs in I. I a. s. 3. D. de adurin. et peris. tat. PANCIROLVS accipi putat pro agnatis, quemadmodum et hodie Francis omnes propinqui parens vocantur. Sed hic etiam , si quid video, sua opinione fallitur. Potest enim pupillus superstites h bere matrem , auum , avias, aliosque maiores , qui omnes in iure parentum nomine veniunt, b quibusque tutor solemnia munera mi tere debet, prout id exigit pupilli sui fortuna et existimatio. Sunt et alia cum in uniuerso PANCiRoLl opere, tum in hoc capite animaduersione digna, sed quae, ne pro praefatione commentarium scribere videamur, merito praetermittimus.
Quintum boni legum interpretis praesidium iri, accuratiore Stoicae philosophiae cognitione eo sistere diximus. At illud procul dubio vel non magni fecit, vel . si eius utilitatem perspexit, sibi plane deesse o seruauit C H E s I v s. Nusquam saltim eo, quod sciam , usus est, solis sere fingendis speciebus intentus. Nec magis ΡANCIRI LUMea in re ingenium exercuisse, video, qui potius in eadem cum P AGAN. GAVDENTro ce) haeresi fuisse , veteresque iurisconsultos magis ARIs TOTELIs et PLATONI s, qui suo saecu-Aaa a lo
383쪽
3 a XX. D E VITA, FATIS, AC SCRIPTIs
Io soli in sapientum numero habebantur, quam ZENONIs sectatoribus adnumerasse videtur. Sane enim ubi ex instituto se momstraturum profitetur , permulta veteres iurisconsultor a philosophis et aliis sumsisse a , ubique sere illorum verba cum AR IsTOTELIs , PLATONIs , et PHlLoNis dictis eomparat, nusquam vero eos a Stoicis profecisse , obseruat. Sed si illa industria , quam tot colligendis iuris. consultorum locis , ex PLATONE et AR sTOTELE ex sua sententia sumtis, id se consequuturum sperauit vir doctissimus, ut eos ARIsTOTELEM vel PLATONEM sectatos esse crederemus , magnopere profecto eum fugit ratio. Praeterquam enim, quod non adeo exploratum sit, sententias istas iurisconsultorum ex illis fontibus promanasse , pleraeque ita communes sunt sectis philosophorum omnibus , ut aeque facile apud Stoicos, quam apud ARISTOTELEM N PLATONEM , repe
Quod sexto loco de specie singularum legum inuestiganda diximus, in eo mira fuit BARTH. CHEs II sollertia. Vbique enim id seruat institutum , ut propositis aliorum sententiis , statim ostendat, quibus illae difficultatibus premantur e hinc speciem formet, ex eaque sensum legis , quo omnibus illis dissicultatibus satisfieri ponsit, eliciat. Qui ordo admodum naturalis est, et permultum ad perspicuitatem facit. Sed plerumque tamen et C ΗΕs vs speciem tantum fingit , non . comparatis inter se fragmentis reliquis , ex ip
horum magis interpretationi, et historiae legum , quam illi specierum inuestigationi , intentus raro hic exercuit ingenium , nisi in quindecim capitibus , quibus leges quasdam , quae sibi aduersari vi- centur, conciliare studuit b , quamuis nec iste comparatione illa
fragmentorum , a C VIACIO, GOTHO FREDO GGOEDDEo tam
feliciter adhibita , usus sit. Denique ex postremo interpretandi genere . quod in indaganda legum ratione positum esse vidimus , tanto uberiorem fructum cepit PANClRo Lus, ι quanto fuit in historia versatior , quum contra CHES vs , ab hoc praesidio , ut dixi, destitutus, nihil in ea re praestiterit. At ne hic quidem ille ubique rem acu tetigit, murutaque quae ad legis alicuius occasionem pertinent, praetervidit , quod
384쪽
vel uno exemplo iuvabit illustrare. Postremus libri undecimi Codicis titulus agit de climesis ex tuo Daphnens, vel Perseis per AN ptum non excidendis vel vendendis. Vt rationem istarum sanctionum reddat PANClRoLus, aὶ locum bene longum ex NICEPHORO b exscri-hit, de amoenitate istius luci, de Daphnes fabula , de oraculo Apollinis Daphnaei, denique de Martyrio S. Babylae , eiusque reliquiis, a Gallo Caesare in eo luco sepultis. Nec minus de persea , arbore Aegypti ea, alterum locum NICEPHORl, e in quo fabella de arbore ista
Christum , quum in Aegyptum a parentibus transferretur , adorante narratur, eodem consilio adducit. Sed ex iis locis nondum videtur addisci posse, quae sit earum legum ratio. Quod enim ad Daphnes lucum attinet, legis auctores, ARCADIVs et HONORIVS, utpote ει- Peratores Christiani, nec solius amoenitatis, nec oraculi Apollinis Daphnaei, quod iam pridem conticuerat, nec Babylae martyris munia, cupressos excindi vetuisse, credibile est. At .veram rationem ontendit IAC. GOTHO FREDus, qui Imperatores in eo luco suburbano splendidum palatium habuille, cuius amoenitati nihil decedere Voluerint , luculenter ostendit. Nec magis probabile est, quod et CAEsARI CosTAE e in mentem venisse video, Imperatores Ob illam Perseam arborem, quae Christo tantum honorem nabuisse dicitur, excisionem omnium eius generis arborum tam seuera sanctione prohibuisse. Nam si vel maxime, quod incredibile est , credere velimus Ni CEPHORO, arborem istam multis postea aegris medicinam attulisse , quibus vel festuca, vel folium eius adplicatum fuerit e nulla tamen erat ratio, quamobrem ideo a toto luco Perseis in Aegypto arborem comparari prohibere vellent. Suffecisset, ipsam arborem tam salubrem ac erodigiosam sanctione poenali muniri. Quare nihil superest, quam ut ipsam fructuum praestantiam et inligne eorum. pretium, de quoi PLINivs tfὶ testatur, Imperatores nouisse dicamus, ut nullum Persidem vel Perseam excidi vellent. Sed tantum iam a nobis chartae absumtum est, ut demum seriadcalamo indicendae videantur. Unusquisque , qui vel haec . quae diximus , expenderit paullo accuratius, facile intelliget, quam subtilis. scri or sit CHEsivs , quam doctus PANCIROLvs : quantum in illo solidioris iurisprudentiae , in hoc reconditae eruditionis fuerit; quanta
385쪽
denique in utriusque scriptis sit rerum ae obseruationum utilissimarum varietas. Quamuis ergo vir optimus atque integerrimus , qui, eximia haec opera splendidissimo typo recusa dedit , IO. VANDER LINDEN , iam pridem tam praeclare meritus sit de uniuersa iura Ur dentia, ut quoad maximorum in arte nostra virorum durabit memoria , eius merita nulla obliteratura sit obliuio e credo tamen, edito hoc Volumine , tantam eum gratiam initurum a viris doctis , ut eum obseruatos tot praeclaros reip. litterariae ciues , eorumque opera lues reddita, si non eorona ciuica donat uri, at certe laudibus perpetuo sint prosequuturi. Ego certe viro , mei amantissimo, et publice hic grati , quas concipere possum, maximas ago, et Deum immortalem Precor, ut ei extentum largiatur vitae spacium, quo et postremum IVRIS PRUDENTIAE ROMANAE et ATTICAE volumen edere , et multis aliis, disnis eius praelo operibus , rempublieam litterariam sibi possit demereri. Tu vero, LECTOR ERVDl Tissi ΜΕ, vale. Halae Magde-
burgicae ipsis Nonis Sextilibus. MDCCXXXVIIII.
NOTITIA. F Αίlum havit mediocrem plerisque semper redolere visa est iurita
prudentiae definitio, quippe quam VLPIANVs dιumarum humana rumque rerumdinotitiam , illi initiatique scientiam esse, parum modestoe adfirmarit, ax Nee mirum protecto est, eam philosophis potissimum mouisse bilem, et vel maxime conitisse aemulationem istam acerrumam . quae inter iurisconsultos et philosophos quam diutissime intercessit. Tantum enim abest , ut hi eam laudem iurisprudentiae cum disciplinis suis communem esse fateantur, ut inuasiun esse conquera
386쪽
DIVINARUM HUMANARVMQVE RERUM NOTITIA. 3 s
tur possessionem suam, et tantum non interdicto , vel unde vi, vel viii mssi detis saltim , aduersus iurisconsultos experiantur. Et serie, sdicendum, quod res est , tam antiquam esse animaduertimus philoso phorum ponessionem , Ut ipsa prope modum philosophia hae definitione sua non sit antiquior , et , ex quo tempore illius studium in Graecia feruere coepit, semper ea siue sapientiae , siue philosophiae . definitione usi sint philosophi. Primus PYTHAGORAs , cui et pulche rimum istud ipsius philosopniae nomen debemus, sapientiam, quam profitebatur , θέων - - --νων γνω ν, diurnarum humanarumque rerum notitiam elle , dicebat sa). Eamdem definitionem deinde et reliquos sapientes cum ipso philosophiae nomine adoptasse, animaduertimus b , eaque postea ita increbuit, ut philosophia, et rerum divinarum humanarumque notisia , pro iisdem omnino acciperentur. Neque existimandum est, philosophorum parum interna isse, salu ne sibi esset tam honorificae definitionis possemo , an iurisconsulti eam veluti simul possiderent. Ea enim illi freti, et tam late proferebant artis suae terminos , ut illam ne iisdem quidem , quibus hoc uniuem sum , finibus circumscriptam dicerent: et sibi non hominum, sed Deorum immortalium nomen atque honorem deberi , liquido demonsti bant. Prius iam olim his verbis tradidit PERICTIONES, Pythagoricus,
τα δεισά , em ἀκοα mes -- ακουοκά. Sapientia circa omnia iuraniuersium ,Zquae exi rant, es occupata. Ba enim sapientia se habet cir omnia entia, quemadmodum victus circa omnia visibilia, et auditus circa omnia audibilia. Et ne quis sorte putaret, ad ea tantum, quae Sensibus percipimus, eam pertingere philosophorum notitiam : PYTHAGO-aM et PLATO solum Deum , eaque quae expertia sint materiae , κυε ι- ονα adpellabant Q , ac proinde in earum rerum contemplati ne vel maxime versari philosophi studium , naturalia vero non aliter, quam τῶν Daeὲρ φυ- με πηρον , quatemis diuinis , et quae supra n
turam a in Mici . Ps rLL. Comment. as quin
NicoMACH. PI itfimet. cap. I. et ex recen
387쪽
rtiram stini, participent, ad disciplinam suam pertinere. adseuerabant a . Ac proinde philosophiam non magis, qualia ipsum Deum, finibus quibusdam terminari contendebant. Deinde , quum in mortalem vix cadere Videretur tam prope infinita rerum diuinaruin humanarumque rerum scientia: philosophi, dum
omnia nolle sibi visi sunt, se ipsos nos Ie desierunt, adeo, ut se, ad illud sapientiae fastigium enixos, non homines amplius , sed Deo similes, Deo pares, quin vere Deos esse, turpiter iactarent. Hi ne illa Hi EROCLis b):-ουν δει γυιδ αι, - Θεον. Primum probum fieri decet, indeque Deum. Qui auctor et alibi o, finem ultimum philosophiae esse res , Deum Acri, diserte adfirmat. Eodem in luto et alios , qui in Pythagorae Verba non iurauerant . haerere videas. Nam et SlMPLi Cius id , sinem , ad quem philosophum contendere oporteat , esse ait , extremam illam ac perfectis limam felicitatem , quam adsequutos A RisTOTELES non homines, sed Deos, appellandos esse censuerit. Et similia fere apud EPιCTETum ce) , MNECAM GJ, ceterosque familiarum paene omnium philosophos , occurrunt , maxime tamen apud recentiores illos, qui philosophiam quamdam sublimiorem adfectantes, ad tantum diuinae istius virtutis vel απο- Θει-ωe gradum peruenisse sibi altisque videbantur , ut si PHi Losaeaa Tl , EvNAPII , MARINI , aliorumque eiusdem furiaris scriptorum et gia euolueris , non homines, sed Deos. ab iis describi , laudibusque in caelum evehi , sis existimaturus. Vt alia praetermittamus eius ἁ- time exempla: cui, quaeso ignotus est Apollonius iste Tyatiensis , impoliorum , quos umquam sol adspexit, turpillimus ' Is vero Pur-Los TRATO h modo δα ianu ri se, modo θεει, adpellatur, quippe qui ύπερ πάντα -- ἐν est super omnia terrestria cum ipsis Diis commercium habuerit si , ut, ex CYRILLI , sententia , id unum egisse videatur rabidus iste aduersus Christum canis , ut Apollonium suum , veluti Deum quemdam, venerabilem omnibus faceret, atque admirandum. Adeo phulosophis non modo perhonorifica, sed et fer-
est Aa R N. Disserti Epictet. Lib. II,
i Idem Lib. VIII. cap. 7.4 CiaiLL. a . Ialiain. Lib. III. p. 88.
388쪽
DIVINARUM HUMANARVMQVE RERUM NOTITIA. 3 γ
tilis fuit illa disciplinae suae definitio , ob quam sbi et infinitam sapientiam, et naturam diuinam, atque ab omni labe seiunctam, vindicare iure videbantur. Quae quum ita sint, fieri prosecto non potuit, quin homines illi. sui plenissimi, grauiter succenserent VLpi Aso, hanc sapientiae dc finitionem , plii losophiae ereptam, iurisprudentiae suae vindicanti e maxime , quum, eum disciplinam suam tanto elogio multo digniorem , quam philosophiam , iudicare , legerent . eique adeo periisIe frontem animaduerterent , ut scribere non dubitaret r Cuius iusitiae merito quia nos sacerdotes adpellet. Iustitiam namque colimus , et boni et aequi notitiam profitemur, aequum ab iniquo separantes , licitum ab illicito disecernentes , bonos non solum metu poenarum , verum etiam praemiorum embortatione esseere cupientes, v ERAM, nisi fallor, PHILOSOPHlam, nou SlΜ
LATAM , adfectantes. Quid enim aliud hic agere dicas VLPiANvΜ . quam ut philosophis simulatam ; solis legum interpretibus veram phi- .losophiam , ac genuinam rerum diuinarum humanarumque mentiam tria buat ' Quod sane eo indignius facinus videri potuit philosophis , quo certius sibi constare existimarunt , artem nostram armisimis circumscriptam este limitibus , eosque , qui in illa consenescant, non in diuin rum humanarumque rerum contemplatione , sed in litibus , quae destillicidiis, aqua pluuia arcenda , finibus refundis , similibusque caustat rivatis , oriri solent , componendis versari. Quam quidem res tam diues diiudicaredi facultatem si quis rerum diuinarum humanarumque serentiam dicendam existimet, eum illi vix integrae mentis esse , arbi-
iuuamobrem nemo, credo, mirabitur, tantum philosophorum odium paullatim incurrisse iurisconsultos, ut eorum paene numquam sine quadam indignationis atque inuidiae significatione meminerint. At nescio tamen, an quemdam sibi magis insensum habuerint, quam L BAN lv Μ, qui non solum in orationibus , pridem editis ib), frequentem nobilissimorum adolescentum ad Berytensem scholam concursum cor sibi exedere , perspicue ostendit , sed et in alia e , a Io. ALB. FAs Ricio Q primum edita , perlongam ea de re querelam instituit. Non aliam enim cauilam , cur vulgo G ἰς, seu molesus adpellitur, comminisci se posse, ait, quam quod miseram temporum suorum conditionem a grius
389쪽
ferre . et aliquando de ea conqueri soleat. Inter ea vero , quae essiciant , ut eum ipsius pene vitae poeniteat, nihil esse fatetur, quod maiorem sibi adferat molestiam , quam quod artem suam sophisticam , id est, coniunctum cum philosophia eloquentiae studium , euilescere , et iurisprudentiae postponi animaduertat. Sed ipsa fortassis hominis biliosi verba hic legere operae pretium suerit: ει δἰ δη , inquit , vi πιλλα με -- φίλον ἐπτίει πιγὶς παρουσγν, ου η ἄν με κημόνα τα mei λογους εἰκότως ἐξεφε -- ; οἱ et era μὼ ν -- νυν δ' εἰσὶ Mo- remi. Και - λ α μ- ειλαον την --χΘεν νεοπε- , νυν ὁ ' ουδδ εανα κεκρον ι' αλλ' ω μεν εοικένα δοκοῦn ἡτως , εις ac ὀ σπιίρων κραίνῆ - , προσαπυλλος τη, οππων. Καραπὶ δ' εMeyΘεν οι , τῆ I-Mῶν φωκς, ῶ δε-ινα A' α, T 1N NOMn N, ue εδει πει φεροΠας τοῦς επι μένους Θαναν, προc - ρςIese βλεπιλως , ιοα-
μένοντας το , ω ου-- , ἀναγινωσκε. Vertim licet etiam reliqua omnia ita comparata essent, ut contentus ube rebus praesentibus possem e nonne inertio vel ea Iola, quae ad eloquentiae sudia pertinent, me ausime exacerbarent' olim declamationes nostrae fulminis in far effulgebant: hodie quas tenebris sunt involutae. Olim undequaque con uenies iuvenes trabebant : hodie vero contemnesntur. Atqui saxis si fimiles e se viden- . tur , in quae coniiciens semen , furere merito dicatur , et Feram et semeu perdens. Aliunde autem nunc exspectantur fructus , o Romana nimirum , o alma Minervά, tingua , LEGIBVsque, quas olim eorum peritos a erres ad se sam ,3 oportebat, siautesque, et in rhetorem intumites exspectar mandatum eius : ΗΕVs REvTA. Hinc nimirum allae lacrymae. Quid enim acerbius contingere potuisset lagminibus istis , δαιμονιοις, θειως, quin ειοῖς, quam quod regnum suum, in quo se antea iactauerant, euersum viderent 8 Quid tristius paterentur, quam quod iurisconsulti, quos olim eorum iussa capessere oportebat, iam summis honoribus fungerentur t
κω ἀυπὸς οδυρε M. Immo et Amanuenses maximos hodie mae ratus obtinent: ille vero, qui loco studii istiιs . Latinae linguae et LEGUM, dicendi facultatere sibi comparauit , deridetur ab sis , Uis vero animi aegritudine conficitur. Id vero non modo miserum , verum etiam miser- ' rimum s a) LisAN. ilia. p. ss.
390쪽
DIVINARUM HUMANARUMQUE RERUM NOTITIA. 3 ρ
rtinum i ut adeo non miremur, LIBANIVM . inuidia paene ruptum. demum bilem omnem ita euomuisse caia : -ν 'πίαν --φι ἱ- , Πασμενων μω τον E αη, , τρεψαMενων δε τὰς M-ς , τἰνό' ου ιν πῖς mcte εκεινας ευδαμονίMρ εχ με- θεν πην , Gra πινειεν τεταπω GMεW- , των δε πῖς φυσώντων , αγανακτει Mς , εἰ τλῆς τεχνης α ρη ου μοι γεγρομενης αλγω. Quum ergo isa, quae dicere solemus jigua , in fugam Mercurium, in fugam Musas quoque verterint, eamque felicitatem tu se trianstulerint, atque hae quidem abιectae Iaceaut,
illa auiem ,. linguae, legumque Romanarum studium , Dperbe malasini eut: an qui quam , quaeso , a re ferre potes, me grauismum dolorem inde per eat cere, quod ars mea inutilis mihi fuerit reddita 8 En verba non phil 'sophi, sed ex ultima faece hominum hominis, luminibus suis vicini aedibus Oilici, conquerentis. An vero id pertinebat ad rempublicam, iurisconsultis viam ad dignitates intercludi ' An inde pestis orbi Romano imminebat , quod actolescentes, iurii peritia iam probe im-bati , non amplius ad sopiustarum declamationes confluerent , exspectarentque illud stolidit limum mandatum : si oTTOΣ ANArlNΩΣΚΕ, sed in foro , ipsoque palatio, se ad capessendam rempublicam praepararent ILaudandi potius erant, qui tum animum adpellebant aci iurisprudentiam , quod industria sua effecissent , ut et artem sua in a contemtuviudicarent, et ipsi ad summas in republica dignitates adspirarent. Si enim laudi ducitur Epamiuondae, quod , talearcha a populo creatus, quod 'unus Thebis eo usque contemtissimum fuerat, ) este marum se promitteret, Vt is magistratus in postremum honoratior haberetur. idque re ipsa praestaret μγ : quis non admiratione potius, quam odio, dignos iudicet saeculi istius iurisconsultos , qui, sola fiet, , quam imbiberant , legum scientia, creditas sibi reipublicae partes prudenter gerendo , id fuerant consequuti , ut non facile iussicaretur , plusne ipsi iuris prudentiae, an illis deberet iurisprudentia ρ An solos id momordit sopinitas , genus hominum, ignauia et clamore cicadis simillimum , et . quod tamen se solum reipublicae natum esse , incredibili fastu existimabat. . . Sed de illa iurisconsultorum ae philosophorum aemulatione , cuius sexcenta pallim Vestigia in veterum monimentis exstant , alia se fomlasgis obtulerit dicendi occasio. Iam , ut ad iurisprudentiae definitio-