장음표시 사용
51쪽
Dequentet, plurimuin proficiat.. Habet enim tam egregiam vim dic stimulandi, S divinis flammis utendi, ut hoc unum idoneis. ci . cum stantiis septum se studio virtutum armatum, ad summam Christianae vitae perflactionem S puritκem corda nostra perducaris Quamvis enim dona Dei sint unio, raptus, finitio, revelatio, de illa a idulgentissimi Dei interna blandimenta, de solis conatibus nostris, quantumvis nervosis, illa non producamus, at certe animae sese idonee ad eas nuptias ornanti de comparanti munificentius .
Iam cogitare valeat, indulgentur. Consonat Thomina Iesu de
ιυ. orat. Lrb. IV. c. 2 o. Si sanctorum Patrum inquit, .iliorumque Mysticorum, qui hanc viam experti sunt, sententiae credendum est, nullam compendiosiorem viam, nullurnve alium in Deum as. suroedi modum faciliorem ac nobiliorem eo invenies, quem sapientia munitivam, sive amorem unitivum Mystici appellaiar, qui ιn motibuου ansi Icissi e M'. rationibus, quibus cor enititur ad Deum assurgere, ac illi avidi sis me haerere, consistit. Cons. Harphius Musi. Thcol. Lib. II. initio. p. p. Gerson. in Myst. Theola Dionys Catthusan. Lib. de fonte lucis. Barbason in semitis occultis Part. I. C. . dc p. lI. C. 3. Iohann. Lantpcrgius initio Pharatrang. VI. Sunt autem aspirationes brevissimae quaedam ora, tiones, sive mente sola, sive mente simul ac ore conceptae, atque prolatae quibus debet fidelis anim a in quovis loco de tempore aLuiescere, di frequenter. incumbere, cor suum Fc voluntatem ad Deum erigens die ac nocte, domi & foris, sedens SI ambulans, in quovis negotio, in quavis actione Sc occupatione : Scriptum este nim Lucae XVIII. v. I. oportere semperorare, &nunquam deficere: sed quia instabilitas naturae nostrae, corporis cura, dc occupationes saepe nos distrahunt, haec Angelica alpirationum exercitatio perpetuitatem orationis eoinpensat. Vocantur aspirationes, quia illis aspiramus ad Deum, de per eas veto aspirat Deus Conati-hus nostris. Dum verti ad Deum aspiramus, nil nisi Dcum spitamus, tu per easdem fervor chari tritis, non minus, quam 'ita Orporis aeris aspiratione sustinetur. Motus quoque Anagogici, id est si tum ducentes, nuncupantur, quia illis a rebus terr is abu
52쪽
ducimur & ad superna levamur, ac tandem ad beatam cum Deo unionem evehimur. Dicuntur orationes Iaculatoriae, quia instar iaculorum &sagittarum velocissime transeuntium in cor divinum tanquam in scopum Jaciuntur,ut ab eo donaccelestia obtineamus. Α ffectus denique appellantur, quia sunt astectiones cordis, &desideria ac propolita voluntatis; nihilque aliud est Aspiratio, ut eam Geleuius definit pari. I. decis. VI. art. I. Praeterquam expeditus affectos erga Deum, ut summum bonum. De his plura sanctorum Patrum documenta habemus,& cxempla. Augustinus ad Probam Fpist. CX XI. Dicuntur fratres in gypto crebras quidem habere orationes, ted eas tamen brevissimas, & raptim quodam modo jaculatas, ne illa vigilanter erecta, quae oranti prurimum ne. cellaria, per productiores moras evanescat, atque hebetetur in tentio. Cassianus Lib. l . Instit. cap. X.&Xl. Instituta Mona a choram describens. Utilius censent brmes orationes, sed creberrimas fieri. Non enim multitudine Versuum, sed mentis in ligentia delectantur. Et in collationibuου, costar. IX. c. ult. frequenter sed breviter orandum est, ne immorantibus nobis inserere aliquid cordi nostro i nlidi ator possit inimicus. Guillelmus ibisae S. Theodorici. in . adfratres de Monte Deι Inter vera D. Bernhar H cap. X. Hainiendus est saepe de lectionis serie affectus, &formanda oratio, quae lectionem interrumpat, & non tam impediat interrumpendo, quam puriorem continuo animum ad intelli gentiam lectionis rellituat. HuJusmodi oratiunculas recte appellat Tertullianus de Orat. cap. I. Orationes sine agmine verbo rum, de Abb.u Maac Vma Casanum Cottat. II. cap. ult. cas commen dat tanquam verum lacrificium, pingues hostias, pura libamina , holocaustomata medullata. Sunt enim teste B. Laurentio Iustiniano de inter. conflictu cap. X. Opus spiritualis arcus, sagittae contra advertarios directae, ignita vota, quae aCluisti militibus in coetu corde tacito destinantur, eminus feriunt, celeriter emittuntur, hollem non sinunt propius accedere, S .ascensorem frequenter uno prosternunt ictu. si omus homilia IV. de annat. I. Dic inanellae,miserere mei DLuS,S aesolvisti precationem, qui enim . . E A diei c
53쪽
dicit, miserere, confessionem osteri,& peccatum suum agnoscit, quia lapsorum est misericordia requirere. Qui dicit,miserere mei, remissionem delictorum accepit et qui enim misericordiam consecutus est, non punitur. Qui dicit, miserere mei, regnum coelorum obtinuit: quem enim Deus miseratur, nona poena lolum liberat, sed futurorum etiam bonorum posiessione dignatur. Franciscus Salsius Episcopm Genevensis, de amore Dei Lib. VI. cap. I studium orationis,& usum aspirationum unum S: idem esse cumTheologia Mystica docte&suculenter ostendit. Quia sicuticholasticaTheo. .
Iogia habet Deum pro obiecto, Mystica etiam non nisi de Deo lo- quitur, sed cum triplici dii crimine. Illa diiserit de Deo. ut Deu L .eli, hic ut summe amabilis est. Illa de Deo loquitur cum hominibus,& inter homines; haec de Deo cum eodem Deo. Illa tendit ad Dei cognitionem, facitque nos doctos S Theologos ; haec tendit ad a . orem, dc nos ardentes reddit ac Theophilos. Principale itaq; huius exercitium est cum Deo loqui ,&iplum Deum infundo cordis loque audire tecretivaspirationibus& alloquiis, qua a nemine nisi ab ipso dicente & a Deo intelliguntur.Optime de haα
te Her mannus Hugo norum raesideriorum Elegia prooemi : .
Ille meos gemitus, mea scit suspiria solus. Quem fugit humani nulla latebra sinus. . - Quid clamem, mca dum sese suspiria rumpunt. PNon nisi nos soli novimus, ille& ego.
Nemo meos gemitus, vota aut suspiria novit, DNemo, duo nisi nos, E duo issicimus f. VII. Non est hoc loco omittendum, quod , uinFiammae amam cantu Inscriptum reliquit, praeter aspirationes, de quibus hactenus disseruimus, esse aliam a IratIonem arcanam , oeculiam ct DEUS in anima mirabiliter producit. alpitans illi Spiritum S. qui profundissime illam ablorbet,&amo- γ .re sui inflammat. super omnem gloriam & tensum. In centro enim anima quaecumque illa sit . latenter moratur DEUS, sed cum discrimine In quibusdam manet velut extraneus in aliena domo, nihil imperans aut esticiens: In aliis libentet habitat, quasi
54쪽
m propria domo, regens illam & gubernans. Talis est antina, in qua nullus sam appetitus, nullae imagines, aut formae creaturarum reperiuntur: huic enim se intime DEUS communicat,hanc am- iplectitur,in ea quiescit,eique te ipsura re velat, eam excitando, dc ad proportionem notitiae divinitatis ipsi concessae eidem aspirat, illam replens Spiritu S. eiusque gloria & bonitate. Caeterum haec Aspiratio passiva inestabilis est, Mab illis vix intelligitur, qui ea felicissime perfruuntur. Statum Alpirationis subsequitur Contemplatio, propria Mysticorum iunctio,& optima pars humanae vitae;pro Scopo suo de oblecto habens ipsummet Deum,utDinomvisecundasecunda ars. 3. testatuta Consistit autem invisione quadam suavi. quieta, &amabili veritatis aeternae, quam sinoe discursuum varietate sincere adspicit & penetrat, ingentia-
more atquet admiratione, Iantaque certitudine dc claritate, ut
iaciem, sicut de Moyse dicit Scriptura Exodi XXXIII. DE 1
intueri dicatur non quemadmodum beati ingloria, sed minori quodam lamino. caliginolo α fide, innixo , quae ab eo valdo perficitur, dc clarificaturis Ex cognitione vero accenditur amor, & vicissim ex amore ipsa croseit cognitio, Amor eninuignis est ardens, ta lucens, M ardens in voluntate illuminat in tellectum , impellitque nos ad ita figendos oculos , ubi est thesaurus, quem diligis cor nostrum is cujus bonitas N puIchritudo , cum sic immensa&infinita, acriores iterum amoris fiam. mas io corde succendit, ex quibus creicit videndi desiderium, nec ullus est finis, donec anima dilecto adhaereat, & unus fiat cum
eo spirituu in aeternumis Optime Gemens Aiaxandrinus Lib. V. SIromatum: Noacessabit qui quaerit, donec inveniar, cum autem invenerit, admirabitur, adnurans regnabit,regnatas conqui-elaeto Est igitur Coi Iemplatio, si Latinae vocis notionemre,iciamus,rerum occultarum consideratio, leu veritatis investigatio Cicero Ob. I. Academic. in I. ct In de Pimbam Theologice vero accepta,est terminus meditationis,sive considerationis,cui est vetitatis quae lita'.&mventae intultio. Autor librarium re ora GJ XIL intra opera AAgusim, sic eam definit a Contemplatio est
55쪽
perspicuae veritatis ducunda admiratio. Consonat Re har Lib. H. de Considerat. cap. II. Contemplatio est verus certusque intuitus animi de quacunque re, sive apprehensio veri non dubia. Alitater Richardus Rctorimu Libro I. de Contemplatione cap. IV. Aliter alii. Vid. Mammil. Sandeum MN. Theolog. LIb. I. Comment. 8.Suareet, Tom. de Relig. Lib. II. cap. IX. Brevistinae D. Thomu secunda a. qu. I 8 O. an. I. σ3. Contemplatio est divinae veritatis sin-plex intuitus. Fusius de clarius Iacobus invaret, Tomo III. Lib. rip. h. e. r. Est liber, perspicaX,S certus intustus Dei, ac rcrum coelestium admirationem inferens, in amorem desinens, 5 ex amor procedens. Haec hactenus ex pient illi mi Card malis Mamurit nae Via compendis ad Deum sparsi πι collecta praemittere placuit, ut
I estori Breviarium quoddam Jhcologiae Mysticae exhiberem. unde praesenti Dissertationi lux quaedam affundi queat. g. VIII. Unicum adhuc de Cantico Canticorum huic loco oppido conveniens addo. Origines homilia Lin Cantic. notat, nos omnia veteris testamenti Cantica peragrare debere,antequam
digne possimus ad Canticum Canticorum pervenire. Hoc primarium Canticum est, omniumque finis S Scopus, quoChristi &Ecclesiae'audes, quo Mystici connubii sacramenta amorisque divini operationes mirabiliter describuntur. Canere prius opomtet alia Cantica, nam in exitu nostro de AEgypto, de domo servitutis cantavimus Domino canticum novum, quia mirabilia fecit. Rursum cum nobis poenitentibus peccata dimissa sunt, immitagratia,&gdomita gloria spe gaudentes cantavimus in viis Domini, quoniam magna est gloria Domini. Cum pravas .animae affectiones Deo juvante repressinus, cum vicimus mundum , &earnis laqueos declinavimus, necessarium fuit psallore Domi no Canticum novum, carmen Deo nostro. Cum profligatis vitiis virtutum ornamentis illustrari coepit anima, tunc exaltarum est cornu nostrum in Deo nostro, &factus est in voce exultationis,&confessionis lonus epulantis. At Canticum Salomonis,
Canticum pacifici quando cantabimus t Quando ad eam perve
56쪽
DE OSCVLo MNTICα. ys celestis Sponsi nuptiis idonei Canticum illud excellentissimum psillamus, non labiorum strepitu, sed jubilo cordis; non vocum
m odia, sed consonantia voluntatum. Philo Carpathiorum Episcopus initioCommentar. in Cant. Qui unque,ait, omni occasione carnis praecisa, remotisque atq; depulsis illecebris voluptatum, mente tranquilla, corpore castus S animo, temperantiae viribus vallarus erit, is cantica canticorum intrepide adire potest. O vere can-ricum canticorum, Canticum singulare, Epithalamium amoris, quod omnibus praecellit canticis, sicut omnibus lanctis major est ille, qui Rex Regnum vocatur Dominus Dominantium', ut scribit Aponim Liti I. Comment. in Cantic. Vere canticum canti Corum, quod nemo dicere potest, nisi ereptus sit de terra, & transgressias univcriam naturam sensibilium ac intelligibilium, & ad cancta sanctorum pervenerit. Nam ut sapientissimus liminarias Sermone 7ρ. incant. dicit, frustra ad audiendum legendum ve amori, Carmen, qui non amat, accedit, quoniam omnino non potest capere ignitum eloquium frigidum pectus. Quomodo enim Graeco loquentem nota intelligit, qui Graecum non novit . nec Larii ne loquenlcm qui Latinus non est, & ita de caeteris: sic lingua amoris ei qui non amat, barbara,eritque sicut aes sonans, aut cim halum tinniens.
f. IX. Quod vero ad Osculum Sponsae attinet in principio
canticorum ab ipsa expetitum, quando sic loquens introducitur, in original Hebraeo: osculetur me metun id est, ex osculis oris sui. Syrus S Arabs interpres habet: Osculetur me osculis oras sui. LXX.
Visali, versio : Φιλησάτω με ἀπ Φιλημάτων quam ver
sonem 2Ethiopicus translator sequitur, ponens: osculetur me ab osculis orisfi.. Vulgata Latina versio sonat: osculetur me osculo oris . Veneta; osculetur me ille, Malvendae: Uculabitur me de sculis. Quidam Scherlogo teste, Comment . in Cantic. legunt, erudiat me eruditione oras sui. adcuratiores interprctes icnent, , Ecclesiam utique in his verbis prodere desiderium suum, quo cxoptat Christi Redemptoris praesentiam, favorem ac gratiam, id me exponere verbis a castis castorum sponsorvinamplexibus &deo Icu-
57쪽
deosculationibus,ceu signis &Symbolis gratiae&favoris esus dem, desumptis. Quemadmodum enim pudica lponia spontum, quem per litteras, per nuncios sibi loquentem aliquamdiu audivit, ardenti stimis tandem suspitiis evocat, ut ipse adsit, osculis atque amplexibus se recreet; Ita Ecclesia, pol quam per SS. Scripturam, quae est Epistola DEI ad genustium anum, per Prophetas, qui Mianistri, Amos III. v. 7. qui nuncii DEI sunt, Elatae VI. v. 9. diutius audiverat loquontem Christum , ardentissime &flagrantissimo exoptat, ut jam ipse adsit Redemtor, ut amore Sc gratia sua se a mediate exhilaret. Admirandax st haec petitio Sponiae, imo videtur impudica dc inordinata, quod sponta petat Olculum. Pudor enim decet foeminas, quod egregie ostendit Plutarchus, qui producit Veneris simulachrum quae altero pede premebat testudia
residere domi, ct tacit.u decet esse puella Supposistpedibus talia signaseM.
Sed pulchre respondet Ludovicus Alcaelar dicens: erat maxima conveniens haec audacia; an spirituali enim con)ugio nihil magis pudicum, quam palam facere desiderium sumiriae coniunctionis. Videatur Fr. Raphael de Lammeet, Praedicator Generatu, Prior cinis venti Pipnensis, ordinis Praedicatorum, in ProvIncιa Γoemiae, volu mine cuius inscriptio haec est, Paradisus Conrionatorum Tetralogia
in stiea, Dominica I II. post octavam Pascha, conc. 2. p. 39o. Edit. Bamberg. in . Rnro MDCLXXVIL Anxium illud desiderium sponsae sussicienter innotescit, ex verbis Regii Psalmistae, qui Psalmo CXIIX. v. 8 I. dicit: deferat insalutare suum anima mea, ct in verbum tuum supersteravi. Quomodo defecit ρ Istud Ambrosin egregia similitudine Sermone XI. - Psalm. CXIIX. explanat r Ut de usu ,inquit, capiamus exemplum, si verbi gratia dicamus, defecit ille in illam, videm exprimi hoc verbo, quod totus in mulieris desiderium cupiditate1ransierit: re quidquid est,quod
vehementer expetimus,nisi esus maturiorem habeamus effectum in nos, videtur longa quadamintentione lassare. Amor impatiens diu noctuque meretricis fores pulsans, si diutius potiendi desideria
58쪽
decia differentur, iple deficit exspectatione, dum sperat, in quo utique non finis amoris, sed incrementum est, & quidquid est desiderabile, si non contingat desiderati, deficit in illud, N: quasi ipsam deponit animam, qui desid crat ;'si tamen spes propior assurgat,dat vires spes proxima; si autem absentia sit dilecti ,eo ipso,quo absentem desiderat, qui concupivit, animae suae patiatur defectionem.
Itaque quanto longius illud est, quod desideratur, tanto magis deficit, qui desiderat. Idem ergo deficere est, in id unum quemque totis studiis migrare, quod diligit, illud cogitat, illi adhaeret, illud perionat, quod receperit diligcdum, in id quadam animi defectione transfunditur: Ut si mater filii expectet praesentiam, quemadmodum expectabat Tobiae uxor filium peregrinantem, aeficiensa desiderio&in angustiis constituta,&tanquam resoltita viribus:
Quid enim aliud nisi defectum quendam ejus verba significant Sed quo magis lassatur affectus, eo amplius amor crescit, quo diutius abest , qui desideratur, eo expectantis desideria majori quadam vi amoris ignescunt. Caro deficit,sed cupiditas alitur Δ au. getur. Hinc vero colligere potIumus, quid sit,aefecti institare tuam anima mea. H.ec ille. Vult igitur Ecclesia languescens diuturanae cupiditatis ardorem osculoSponsi sui stillanter extinguere, hoc est, incarnatione sua gratiosa g. X. Cur autem sponsa divini verbi incarnationem deosculationis metaphora expresserit, potissimum propter analogiam hujus cum deosculatione factum esse videtur, eaq; ab interpreti.
bus triplex affertur: Primo enim, quemadmodu in o siculatione os unum alteri conjungitur, sicque non solum ora quasi copulantur, sed animi quoq; ipsi per externam hanc Conjunctione uniuntur; Sic verbum divinum in assumtione carnis naturam incomprehcnsibilem atque i mortalem cum nostra fragili & mortali natura copulavit,ac quod a quasi osculo illam osculans tamariste ipsas, quae in infinitum ab invicem per sedi starent,in una persona divina con)u xit, ut per hujusmodi unionem unus idemq; Christus.θιαν , sdicatur,&per huiusmodi comunicationc I diomatu. quae DEo proprie chetunt, de homine,&quae sunt naturae humanae propria vere
59쪽
de Deo en uncienturia Felix olculum,exclamat Bern hardus Sermone II. superCanticum, ac stupenda dignatione mirabile,in quo non os ori imprimitur, sed DEUS homini unituri Et ibi quidem containis labiorum complexum significat animorum, hic autem conlideratio naturarum, divinis humana componit, quae in terna sunt,& quae in coelis, pacificans. se enim eis pax nostra, quae fecit utraque unum. Ephes. I l. v. I . Secundo, quia osculum praecipuum amoris signum est,& non modo inter rationales, sed di irr- rationales creaturas L natura indicatur, ut propterea apud antiquos eiusdem amoris Hieroglyphicum per columbam expresIum, Herius Valerianus Db. XXII. narret Nam mutua columbae sibi: oscula infigunt: congruentissima ratione incarnationis Mysterium per i plam deo culationem a Spiritu sancto significatur. Qui enim magis amorem suum DEUS declarare poterat, quam per incarnatione in filii tui, qui peccatoribus amissam divinae gratiae teli. citatem, sua passione 5 morte recuperare non dubitavit e Idiptu megregie in sacris literis nobis proponitur: De Deus dilexIt mundum,u9bu -m ungenitum daret pro eo.. Iohann. III. v. I 6. Ubi pecParticulam Si C incomparabilis amoris energia indiguatur, quam, Apostolus quoque 4. patheticis verbis oesitabit: DE-VS autem qui dives es in misericordia Uropter nImram thantatemam, qua Llexit nos, ct cum essemus mortui8eccatu, conviv camir nos Christo cujus gratiae salvati; ct conresuscitavit se confidere fecit in eoelestibis in risu a se ut ostenderet insecul supervententibus abundantes divitias gratiasua, in bonitatesuper nos in Christo Iesu. Adde coinma octavinia Epiliolae N Romanos, cap. V. Hinc Augustianus Libro xdecivitaIeDE cap. XXIX. notanter scribit: Gratia DEI non potuir gratius commenoari, quam ut ipse unicus DEI filius in se incommunicabiliter manens, indueret hominum,& spem dilectionis suae daret hominibus, homine medio: quoad illum ab hominibus veniretur, qui tam longe erar immortalis amortalibus, in- com stabilis a comutabilibus, lustus ab impiis, beatus a mi eris.. En quia naturaliter indidit nobis, ur beati immortalesque esse cupiamus, manens beatus,luscipicnbque mortalem, ut nobis tribuerer,
60쪽
quod amamus, perpctiendo docuit Loia temnere,'quod timemus.
ti, Dom1ni, pag. 4ρ. eam dat rationcm, nempe, assiimpsit carnem nosti timi ut te omnium declaratetPatrem. Quam rationem praedictus Doctor pulchre deducit ex illa historia S. Lucae, de filio
prod: go: Ille dum abiisset in regionem longinquam, c&amissa ibidona paterna portione sua nec habens quod comederct, utcre tur cum porcis communi cibo siliquarum, stomachum sirum hac insolita rudique esca intoxicavit&infecit. Sed a quo iterum I cepit sanitatem recepit illam a Parente, Qualiter Nam cum redi illet ad domum suam patriam, videns eum Pater, & ruens in brachia sua, osculatus est cuin. Sic plane argumentari possumus de aeterno Dei filio, nempe eandem ob causam venisse in mun- , dum tanquam in patriam suam domum; juxta illud, In propria ve-mit; ut silio perdito,nempe homini prodigo,obviaret, & suo osculo eidem per unionem naturae divinar cum humana) applicato sanaret eum. Desiderium hujus osculi, a Clitisto Domino accipia cndi praedicabat quondam Spiritus S. Canticorum cap. i. oscul
tur me osculo oris'I. Nempe, vcniat tandem desideratus Pater, S infigat osculum gratiae humanae naturae, veneno peccatorum infectaees. Verba sunt autoris. Sic pater emendabat, sic peccanti filio dat oscula, non flagella, quia delicta non videt vis amoris, &ideo Pater peccata filii redemit osculo. O magna amoris audacia, ait Chrysostomus: Intonante Deo apud Syna, perterritus populus electus dicebat, Non loquatur nobis Dominus, sed Moses. nunc autem Ecclesia Christiana loquitur, Non loquatur nobis Moyses, sed Dominus ipse loquatur; non solum loquatur, sed veniat& osculetur me osculo oris sui. Unde haec Sponsa A Deo
adamantino olculum expectas' Ita sane respondet, quia pater est, nesciet peccatricem prolem redimere, nisi per osculum, nempe intimam sui conjunctionem. Tertio utitur sponsa hac metaphora, quod ideo Christi incarnationem anhelaret, ut se erudire &osculari verbis oris sui possi t. Nam pda Naiah &erudire orosiu- Iara apud Hebraeos fgnificat,& os utriusque actus Jnstrumentum F 1 est, quo