장음표시 사용
61쪽
eli, quo& alio an formare, camoris nostri certos redder ossumusν Desiderat sponta Sapientiam Sc amorem, ut quod sponso acceptum sit, si istac amet. Cum enixe Olculum sui scite Brentur Sermone Vm. montis. 2 id est, Spiritum sanctum invocet, accipit simul per eum quoque Scientiae gustum, dc gratiae condimentum. Et bene,pergit, Scicntia quae in osculo datur, Cum more recipitur, quia amoris in dic tum osculum est. Utrumque autem astcrt osculum Dei, Bd cognitionis lucem, de devotionis
pinguedinem. Est quippe Spiritus Sapientiae dc intellectus, qui istar apis ceram portantis & mel, habet omnino de unde accendat lumen scientiae,&unde infundat saporem gratiae. Neutex ergo se osculum percepisse putet, si ve qui veritatem intelligit, nec diligit, sive qui diligit, neo intelligit. Certe in osculo isto nec error locum habet, nec tepor. νῆ. X l. Quando itaque divinum osculamur verbum, ab ore ejus doctrinam Ec disciplinam accipimus. Nec alium in finem itulud verbum sacratissimam suam olculatus est incarnationem, nisi ut nos per suam doctrinam a vitiis abstractos ad summum virtutis
culmen promoveret. Origenes homilia I. ex quatuor: Ecclesia cum
a divino verbo pro Sponsalus atquc in dotem legis accepisset , quae per Angelos disposita dicitur ab Apostolo in manu mediatoris, multamque doctrinam ingentesque promissiones a Prophetis, ut sibi eiusdem Sponsi sui nomine, longo sam tempore ministras. ent, ex ipsis hujuscemodi prdmissis atq; muneribus; majori in illum cliaritatesiaspensa cum illum ad se non videat adventantem, prae illius desiderio ad aeternum Patrem converse dicat: osculetur me: Quasi diceret, obsecro, Domine,ut tandem miseraIus amorem nostrum, mittas eum, ut jam no mihi per ministros suos dumtaxat de Prophetas loquatur, sed ipse per semetipsum veniat, & osculetur me ab Olc ulis oris sui, verba scilicet in os meum sui oris i landat. Ipsum carne indutum audiam loquentem, ipsum videam docentem. Haec enim tum Christi oscula juxta promissionem , ' uae est apud Esaiam: Non legatus . neq; Angelus,sedi ple Dominus salvabit nos- Cum Origene tacit Hieroumus Epistola CXLVI. ad
62쪽
Damasum Iohannes Chrysostomu homilia VIII. in Symbolum, quas de Turture Tomo Voperum. Cassiodorus, Seda, Philo Carpathgus, Aponius ct Anshelmus in Caniicum, necnon Gregorius Papa in Lib. XIX. Moralium, cap. XXII. Quia verba sponsi Spiritus sunt & vita, quicunque autem conglutinatur Spiritui, fit Spiritus, & qui vitae comunSitur, transit a morte ad vitam, congruenter voci Domini. Propterea Spiritualis animai Ecclesa desiderat adpropinquare vitae fonti. Fons autem est Sponsi, undescaturientia verba vitae aeternae implent os, ea attrahens.f. XII. Quidam Interpretes in verbis Sponsae Mysterium Sacro-sanctae Trinitatis latere dicunt, quandoquidem illa non simpliciter ait, osculetur me, sed enucleate & empliatice addit; osculo oru sui. Quod vero nullius Personae a qua osculum desiderat, mentionem facit, S nomen adeo supprimit, videtur fActum,partim,qui aDEus est ineffabilis,nulloq; quantumvis magnifico nominesgnificari potest, partim, cum nil nisi DEUM mente
revolvat, nec vero in quopiam pervolvi putet, iussicere credidit illius actum exprimere, quem universorum cogitationibus praesentem credebat. Pater quidem hic tanquam ostulans in trocluci. tur, os vero quo osculatur sponsam, filius est eius, seu verbum aeternum, quod per Metonymiam vocabulo ocis exprimitur. Nam&1uxtaTiteologorum loquendi modum, ea quae in divinis ad Sermonem pertinent, videlicet lingua, os & id genus alia, aeterno verbo tribuuntur, quo pator aeternus loqui asseritur. Osculum denique ipsum ab osculante & ore procedens, nota est hieroglyphica SpiritusSancti, eaque apponte denotatur. Osculum enim nihil aliud est, quam duorum amantium mutuus nexus, quo spiritus S. proprietas graphice depingitur, quia Pater & Filius diligunt se Spiritu Sancto, j ixta Theologorum cstatun Quasi translato dicas, dum sibi mutuo haerent
amore prodii a uociam velut nexu copulantur, quodiam velut osculo leolculatitur. eaulo aliter B hardus Se/mone II. in Canrie. haec tria cxplieat: per os miculans verbum assumens, per osculatam carnem atrii am , dc per olculum, quod pariter ab
63쪽
olculante&ab Olculato conficitur, purionin i plana ab utroque
compactam, mediatorem DEI N hominum, Christum Jesum. 'Neminem, inquit, sanctorum praelumpsisse, ut diceret: tale rme ore sevo, irs duntaxat carni divinae servantes praerogativam illam, cui singulariter semelque os Verbi impressum est, cum ei se corporaliter omnis plenitudo Divinitatis indulsit. Ecclesiam vero illam antiquam lanctorum Patruml dicere tantum: osculetur meosiculo orisIuι, humilius nempe ab osculo oris illius petens se , osculari,quod commune sciret esse multorum,qui dicere possunt, Et omnes de plenitudine Mus accepimus. Alii dicunt per amatorium hunc contactum ipsam perfici Conjunctionem humanae animae cum Deo. Eo tendunt Gregorii
'spni verba ex Homi a L. Quemadmodum Moyses quid:gnus est habitus cum DEO loqui a facie ad faciem, ejusmodi oscul
rum majori tenebatur desiderio, rogans ut videret, quem desiderabat, quostquali ei DEUS toties apparuisIet, perinde ac si nunquam fuisset illum contemplatus : i ta caeteri omnes, quorum divinum desiderium insidebat in ipsis penetralibus, nunquam suum stiterunt desiderium, quidquid eis cveniebat divinitus, quo friterentur co, qui desiderabatur, materiam arripientes Ec fomitem majoris desiderii. Quomodo etiam quae nunc quoque D EO conjungitur anima, satiari non potest finitione,quo copiosus fruitione impletur, eb vehem entiori vigens desidcrio, atque adeo dicens: Osculetur me osculo orias ui. z.
q. XIII. Porro Patres fingunt animae tria oscula concedi aDEO,alterum P EDuM, alterum MANuuM, ultimum deniq; orcis. Primum nobis conceditur, cum initium conversionis fit, sicque auferentes peccata cum D Eo pacem inimus, quando nempe admisericordiam,&veritatem, duos quasi PEDEs D Ei humili me devolvimur, ut per veritate peccata damnemus, 2 per miserico diam veniam speremus. Secundum osculum est. cum in gradu Profieientium primum existentes bona opera operamur, runc enim MANus DEI osculamur, cum ei bona opera nostra ostetimus,vel cum ab eo virtutum dona recipimus. Tertium osculum. ne myc
64쪽
nempe ORIs nobis permittitur, quando in gradu perfectionis collocati, consumto poenitentiae luitu ad secreta interioris cubiculi gaudia impatientis amoris introduci desideramus. Cum ergo inquit Bernbardus Sermone IV. in Canticum, anima perfecta ad duo prima Olcula, remissionis scilicet peccatorum, & donoru vim tutum admissam te DEI gratia sentiat, congruentissime tertium tantum petens, inquit: osculetur me osculo orisset, id est, hoc unum, quod mihi reliquum est, efflagito, ut perfecte per Spiritus Sancti infusionem cum meo uniar dilecto. Et Sermone IV. in Cant. Vide familiare amicumque colloquium animae in carne suspirantis cum coelestibus Potestatibus. Gestit in oscula, pelix, quod cupit, non tamen nominat, quem amat ; quia illas nosse non dubitat, utpote de quo frequens sibi cum illis loleat esto confabulatio. Propterea non dicit, Osculetur me illa velisie, sed osculetur me
tantum ..' Sicut d Maria Magdalena non exprimebat ex nomine, quem quaererer, sed tantum asebat ei, quem putabat hortulanum:
Domine, s lusus si eum ; quem eum e non aperi z, quia palam
omnibus esse credit, quod a suo corde nec ad momentum recedere potest. Ita ergo&ista loquens sodalibus sponsi sui tanquam
consciis, & quibus te noverat mani testam, tacit o nomine r pcnte,
in haec de dilecto verba prorumpit: Osculetur me osculo oris sui. Huc pertinent elegantia Gmtielmi Abbatιι verba in Meditat Qui se dulcius Olculantur, mutuos sibi suos Spiritus dulcius infundunt, quorum quibusdam odbribus dulce habent perfundi: Accipe tibi, Domine, nec reipuas torum spiritum meum, quem in te effundo , qui totus olet: Infunde mihi totum tuum, qui totus quidem redolet, ut de tui suavitate meus uli ra non oleat, & tui dulcis odor, o dulcissime, semper in me interius permaneat. Eiusmodi oscula mentis animique a Chrysostomo voc. i mur,semilia III .m Distoc ad Ephesios : Regem, inquit, quidem oret mala olenti Olcusari nolueris..coeli autem Regem toetenti & male olenti anima Olcularis test contumelia. Item homilia L XL ad Populum: Et quomodo Christi adsites tribunali, sce Litis manibus & labiis pium corpus i npetens t. Et foetenti quidem ore tuo Regem Olculari non elige-
65쪽
i res, Regem vero coeli foetenti anima deosculam ρ factum est contumelia. Praelaudatus BreMardus aliud adhuc osculum osten- 'dit,quod anima amansSponso dat,duobus nempe labiis,INTELLE-c Tu videlicet,&VoLuNTATE ,quando illum cognoicit & amat. Sic enim Sermone LIV. de Parvis,Nomo I. Operum, pag. I 6o.scribit: Ha- bet ipsa anima duo labia, quibus osculatur Spontum tuum, id est, rationem, & voluntatem. Rationis est percipereSapientiam,voluntatis virtutem. Si lota ratio percipiat sententiae cognitionem,& voluntas non habeat virtutis amorem,non est plenum osculum. Aut si sola voluntas obtineat amorem, &ratio minimc percipiat cognitionem, nihilominus est semiplenum. Tunc vero plenum, quandb&Sapienta illustrat rationem', & virtus assicit voluntatem. Hugo Carnotensis in Psalmi XX. Et voluntate tibiorum ejus ei duo labia sunt, INTELLEc TuS ET AFFEcΤus, quibus anima
fidelis osculatur DEUM, quando intellectus cono ungitur verit ii, & affectus bonitati. g. XIV. Nonnulli DEI dona quae nobis confert, OSCULORUM nomine insigniunt. Cum vero septem pretiosiora
DEI dona sint, per septem oscula eadem explicant. Primum est
osculum INCARNATIONIS, quo verbum divinum per Unione hypostaticam naturam sibi sunxit humanam. Secundum huic
proximum est, quo ipse SPIR ITus S. nobis datur, ut corda nostra inhabitatione sua sanctificet ac illustret. Ex utroque autem reli- qua dona procedunt, ut LEX EvANGELiCΑ, quae est Lex gratiae.&charitatis. Osculum RECONCiLIATrosis, per gratiam DEI
justificantem, qua DEUS sibi mediante Sancti Baptismatis lava.
croti poenitentia animam confungit. Osculum AMICITIAE jam initae, sive concedendo incrementa gratiae, sive peculiaria auxilia praebendo ad praeciara virtutis opera. Olculum INTIMAE FAMILIARITAT is cum ipso,ad quod omnium maxime sanctissimum Eucharistiae Sacramentum conducit. Tandem osculum FELICITATIS AETERNAE, quo divina essentia unitur beatis in patria, ut 'ea clare visa perpetuo fruantur. Quae quidem oscula, ut pulchre Augustinus Tomo I. Operum, Libro de Amicitia capite VI. loquiis
66쪽
tur, non fiunt oris attactu, sed mentis astectu, non coniunctione Jabiorum, sed commistione Spirituum, castificante omnia DEI Spiritu, S ex sui participatione coelestem immittente sanorem. Quo tensu osculum illud Mysticum recte appellatur. Videatur
Ludovicus de Ponte, Commentar. m Canetu. Lib. pag. necnon Gregor Hu Magmώ, in Exposit. Cantici cap. I.
g. XV. Coronidis loco elegantistinium Ambris discursum ex Sermonesuper Isalmum CXVIII. adduco: Constitue, inquit, virginem desponsatam multo tempore,&JustoSponsi amore fervenistem, quae multa praeclara dilecti opera probabilium testium affertione cognoverit,desideriis suspensi sireqvcnter dilatamdam non ferentem moras, quae omnia feci it et, ut spoli sum videret, votis luis aliquando potitam, ad improvisum Sponsi adventum gaudio
turbatam, non qu Trere primordia tautationis , non verborum vi- 'ces, sed statim quod desideraverat, osculum exigere. Ita uncta Ecclesia sub primordia Mundi desponsata in Paradiso, praefigurata in diluvio, annunciata per legem, vocata per Prophetas, diu redemtionem hominum , Evangelii decorem , dilecti exspecta,vit aduciatum, tandem morae impatiens, in oscula ruens dicit:
lculetur me osculta oris sui. Uberiores explanationes super hunc textum legere qui avet, Doctores Theologos & Interpretes Cantici adeat, ex quorum prolixo ordine selectiores Be rariores sunt , qui sequuntur: Hieronymus Almona citius sit Comment . a l. p. ad II. Angelo mus Tomo IX. Bb. Pp. parte 1. Aponius Tomo I. Bibliothecae Patrum, pag. 769. Aquinas, Tomo XIII. Oper. p. 7o. Johannes Arboreus, ad Canti c. cap. I. p. S S. seqq. Bzda, tom .i V. Oper. p. 999. Dionysius Carthusianus, enarrat . in Cautic. articulo I. cap. I. fol. ros. Cyprianusta stercientis in Cant. cap. I. p. 8. seq. Matthaeus CantacuZenus, in Expolit. Cant. quem primo Vincentius Ric cardus notis illustratum Romae imprimi curavit, anno huJus seculi vicesimo quar.
67쪽
Benedictus Fernandius Borbensis,Commentar. in Genesin, nudi,
II. ad cap. XXVII. Sectione IV. f. q. p. 3. Honorius Augustodunensis, Tomo XI I. Bb. Pp. partu I. p. iis . seq. Cosmas D
mianus Horiolanus, Paraphrasii & Comment . in Canti c. actu I.
Eap. I. p. 3o. Lib. I. actu I. p. II 3. seq. Jacobus Pintus in Christo crucifixo, Lib. V. Titulo III. Loco VI. g. 22. p. 73s. Johannes a Iesu. Maria, in Cant. p. m. 23 I. 388. Iustus Orgelitanus, Bb. Pp.. ' T. l. p. 737. seq. Michael Ghisletius, Comment. in Canti cap. I. Philo Epithopus Carpathius, T. I. Bb. Pp. p. 638. Rayiriundus in Pugione fidei, parte III. distinctione tertia, cap. ao. Berialiardus, Resignotius, Lib. V. de Disciplina Christiana, cap. X. Prosper Rostellus in Cant. Lib.ll. Lectione '. ad 3. a pag. 36. ad 6I. Ludovicus Soto.Major in interpretar. Cant. cap. I. Theodoretus Tomo I. Operum, p. 3oo. Tirinus in Bibliis Maximis Johannis,
de la Haye, Tomo VII. pag. 3-. Iacobus de Valentia, Episcopus Christopolitanus, Exposita.Cant. fol. m. 392. olbero Ab . bas Coloniensis, circa Annum a nato Christo millesimum cente. fimum&quinquagesimum in vetustissimis Commentariis a pag.. z. ad 8g. XVI. Quod deinde concernit osculum a Jacobo Rache lifixum, Genesis cap. XXlX. v. Ιχ. illud in se non videtur esse sacrum, nedum ut Mysticum dici queat. Apud Orientales con .gredientes se osculo insignum amoris ac benevolentiae, quin &laetitiae ex congrcssu perceptae excipiebant invicem, veluti in lumoris necessarii & familiares miscere solent dexi cras, quoties amice congrediuntur. Unde illud osculum Jacobi erat nude tantum salutatoriu,nec apparetIacobum quidquam aliud praeter id in tendisse. Augustini Auaesione LXXXVIL in Genesin. Consuetudinis, . inquit, fuit, maxime in simplicitate antiquorum, ut propinqui' propinquos oscularentur. Et hoc fit etiam hodie multis in locis. Sed hoc quaeri potest, quomodo ab incognito Rachel osculum ac perit i Ergo intelligendum est, aut illum, qui cum a Pastoribus, audierit, quaenam illa ellet, fidenter in Mus, tanquam consobrinae suae osculum irruisse, aut postea Scripturam narrasse per recapitu
68쪽
lationem, quod primo factum erat, ut prius Jacob indicaverit ei, quisnam ipse esset,& post expositamc positam cognationem decisse ei ostulum. Sic ille. Quod autem Scriptura Iacobo hic attribuit fletum nempe i& deosculationem, de Rachele refert Iosephus Hebraeorum Historiographus , Libro I. Antiqv. cap. 19. cujus haec sunt: At Rachel memor eorum quae de Rebecca ex
Patre audierat, sciensque parentes desiderare aliquid de ea cognoscere, prae amore patris lachrymabunda ruit in collum Iacobi, complexoque eo, optatissimam, inquit,&maximam voluptatem iaffers Patri cum tota familia, qui nunquam Matris tuae obliviseitur, crebram illius mentionem faciens: quare tale nuncium cum
quam avis felicitate non commutaret. Ex quibus Josephi lapsus manifeste apparet, ut proinde caute S circum specte legi debeat. ne latius ii te Lectores itidem fallat. Vid. Gerhard. Johannes Volsius de Historicis Graecis Lib. II. cap. VIII. Si autem hoc osculum transfertur ad Christum, qui in Iacobo typice significatus Ecclesiam suam in deserto huius mundi in-
Venerit, cique fontem gratiae invidia Diaboli obstructum recluserit, ocua quibusdainco refertur, tum osculum Iacobi Mysticum
quidem dici potest, non tamen in se, cum Jacobum osculantem Rachelem rem illam Spiritualem intendisse non constet: sed solum ex mente interpretum, qui illud ad gratiam C hristi, Ecclesiae velut Sponsae exhibitam significandam accommodant. Augustinus Sermone LXXX. de tempore. Saepe dixi, beatumJacob typum gessisse Salvatoris nostri. Sicut enim ivit Iacob in regio, nem longinquam, ut conjugem acciperet; Ita Christus venturus erat in mundum, ut jungeretur Ecclesiae. Abiit Iacob in Mesopotamiam, & cum venisset ad quendam puteum, vidit Rachelem
venientem cum ovibus Patris sui,& cum cognovisset esse consci-brinam suam, adaquato ejus grege osculatus est eam. Non fuit profecto sine causa, quod tres magni Patriarchae uxores juxta puteos aut fontes invenerunt. Nam & Rebecca, qu ungenda erat Isaac, juxta puteum inventa est. ItaRachel quae futura erat
uxor Iacob, nec non Sephora, quae matrimonio juncta est
69쪽
Moli. Sine dubio igitur aliqua in hoc Sacramenta debemus agnoscere. Quoniam igitur tres isti Patriarchae typum Domin, nostri praetulerunt, ad sontes vel puteos uxores invenerunt. quia Christus ad aquam Baptismi inventurus erat Ecclesiam Et Iacob veniens ad puteum prius gregem Rachelis adaquavit,. Ac deinde osculatus est eam. Similiter etiam nisi prius per aquam Baptismi Christianus populus a peccatis omnibus abluatur, osculum a Christo accipere . id est , pacem eius habere non meretur. Poterat quidcm Ja cob prius osculari Rachelem, quam potare gregem eius ; sed hoc factum est, ut locus daret unm sterio. Oportebat enim prius a peccatis ablui per Bablismum Ecclesia in , & deinde pacem & amicitiam, & quasi confugium quoddam spirituale cum DEO inire. Confer Benedictum Fe nandium, Comment. ad Genesin, Tomo Il. cap. 29. Sect. ΙR.
g. XVII. Denique& osculum prophetae videtur gratis dici Mysticum,&ita osculis Mysticis accenseri. Etenim in textu sacro nec vegistium nec vola osculi reperitur. Textus authenticus lic habet II. Regum IV. v. 33. 3 a. D taetrari uni vo Mi v viam rear g v Et scendit cr incubuiIsuper uerum, posuitque ossuum super os ejus, Y oculo uossver oculos ejus, .ct vo usuas super volad Uus, ctseprostravit super eum. Ubi quidem dicitur, quod Propheta os suum posuerit super os pueri, vorum non quod sit puerum osculatus. Ast os suum super aliquid ponere, aut ore tuo aliud attingere, non statim est osculari, alias qui os allideret acuto saxo , is laxum osculatus dicendus osset, quod osculum vereor ne paucis sit ad palatum . Utve ergo gam cum nullo contentionis funem ducam, in hac a Propheta adhibita cerimonia nonnihil Mystici delituisse, sed illud aliis potius dirimendum linquam 1 de eo tamen, an illa oris Prophetici ad os pueri admotio osculum dici debeat, &conlequenter inter oscula My stica numerandum sit, dubito, nec sine
70쪽
ratione. Interim tamen Patres hic allegoriZare deprehenduntur. In Elilaeo figura Domini praecessit, qui projecit se, ut
mortuum erigeret, in quo SymboIum est, quod nobis Christus commortuus sit, ut nobis resurgeret. Projecit se uoque ad nostram fragilitatem , ut nos erigeret, verba sunt Theologorum Parisiensium, Tomo II. Bibliorum, ad hunc Io- cum ex Ambrosio. Petrus Berchorius Pictaviensis Lib. XII. Moralitatum, pag. i46. Talis, inquit, processus factus de inresuscitatione de repararione generis humani. Mulier enim
ista defuncti mater ) signincat Ecclesiam, cui scilicet uni
eum filium seu humanum genus dedit; sed adveniente calore concupiscentiae, iste in Adam per peccatum occubuit dedecessit. Sed verus Helisaeus, tu est, DEUS, istum suscitare 6c ad vitam gratiae reducere volens , baculum suum, seu Iegem scriptam, puero suo Mosi tradidit, qui tamen me viante isto baculo , sive severitate legis , istum filium , seu
genus humarium a morte culpae nullatenus sulcitavit. A
postolus Hebraeorum Vl I. Nihil enim ad perfectum perduxit Lex. Quapropter ipse Helisaeus, id est, filius DEI in
propria persona ad mortuum humanum genus venire voluit, de intrans cubiculum uteri virginalis, Sc cadaveri, id est, carni humanae per beatam incarnationem te conjunxit Ac coaptavit, id praedicando per mundum aliquamdiu ambulavit, de sic super lectum crucis ascendens, & per carnem pueri, id est, humanitatem assumtam, in igne passionis calefaciens, ipsum genus hum num per gratiam vivificavit, & vivum scilicet a morte culpae puerum septies oscitantem, hoc est, per septcm dona vel septem Sacramenta respirantem , matri suae, Ecclesiae restituit. Unde dicitur Regum III. cap. X V II. Deposuit puerum de coenaculo, & tradidit eum matri suae,dicens: Filius tuus vivit. Hactenus ille. Similis hilloria legitur l. Regum MVII. in qua notanter Scriptura dicit, quod Propheta Elias super mortuo G ι inc