장음표시 사용
131쪽
ferre voluerinι, penes Gelarias eadem Oona Praeeipimus permanere. XIII. Veruntamen ills sensim mos invehi coepit, ut duntaxat in pias ea ussas per testamentum de bonis Eeclesiae aliqua disponerent, quem morem consuetudinem non improbandam vocat idem Pontifex ibidem caP. 32. At postea eiusmodi consuetudo adeo ox longa est, ut elericέ liberam do bonis Ecclesiae, aequo ae do patrimonialibus, testaudi facultatem sibi adrogarent. Boe antiquis ea nonibus vulnus inflixere, tum disciplinas remissio, tum disse ullas diseernendi bona eeclesiastiea a patrimonialibus, tum denique nimia R. Ponliseum, Episcoporum quo laetitias eleri eis liberam testandi veniam impartiendi. XlV. Quum vero, uti reete notat Fagnanus , neque Consuetudine, De que R. Pontificis venia fieri possit, vel ut clericis de bonis ecclesiasticistibuli fas sit, vel ut bonorum ecclesiasti eorum ουσια natura , de qua su ris immutetur, hinc prolecto nemo non videt eloricis nullo unquam paelo licere vel prosa nos in usus de ecclesiasticis proventibus testari, vel, ubi ab inle-hlalo decedant, successores habere non indigenies. Boetius Epo, Martinus Navarres, aliique apud Espontum et . Eandem quoque s3nodi tridentinae Benientiam luisse ex eo patet, quod Episcopis, aliisque quibuscumque be- Mescia ecclesiastica obtinentibus omnino interdinia, ne eae reddiιibus Umclesiae consanguineos, familiaresque suos austere studeant: quum et API- stolorum canones prohibeant, Ne res ecclesiasticas, quae Dei sunt, consanguineis donenι, aed si pati eres Rint, iis ut paveribus distribuans.
Eas autem non distrahant, nee diramen ι illorum cavasa e immo, quam-mazime Potest,eos sancta synodus monet, tiι omnem humanum hunc ema fratres, nePOιe3, Wγωρυο3que earnis ad ectum, unda multorum malorum in Ecclesia seminarium μιaι, penitus deponant. Quae vero de EFD scopis dicta sunt, eadem non solum in quibuscumque lene is ecclesiastica tam Saecularis , quam rutilaria obtinenιtatis, Pro gradus sui comditione obsereari, sed eι ad S. R. E. Cardinales Ferιinere decernite quorum consitio GFud sa. R. Pontificem suum tiniversalis Ecelesiae administratio nitatur nefas videri potest, non iis eιiam virtutum insigntatis, ae visendi diseiplina eos fulgere, quae merito omnium in se oculos Cou- vertant 3 . Qua de re testamenta clari eorum est Gelosiasticis proventibus in profanos usus, lieet propter odia litum in foro eonlentioso non reprobentur, qui lamen ita disponunt ab iniustitia immunes non erunt, dum honaeeclesiastiea eontra ipsorum BGαι naturam prosundunt. Igitur canones , quibus velantur eleriei do bonis ecclesiasticis in usus pro sanos , vel in sa-vorem consanguineor lim disponere, absit, uι eιismnum non oblissent. Πε-
si Ad eap. si quis ile peculis clericorum. κὶ Pari. II. tit. XXX ll. cap. r. - 33 Trid. sess. XX. de res. cap. I. 4) Christianus Lupus apud ripentum part. II. iii. XXXII. cap. VII. n. 32.
132쪽
Ecelesiastieae iam hiue iurisdictionis amplitudinem, iudieiorum formam, necnon eriminum , poenarumque discrimen, et conditionem peragemus :quae sane institutionum nostrarum pars, omnium licet postrema ordine, dis ficultate tamen, Et pondere praestare censenda est reliquis omni hus, quas hactenus prosecuti sumus. Quum enim maximo interest divinas istius societatis, quasi in coelis radices agi , propriam in iure dicendo potestatem cognoseere, tum vero ipsius potestatis indolem, characteres, ei confinia sin uero, perieulosae plenum opus alme semper a viris vel sapientissimis ha-hilum est. Nos pro instituti nostri ratione veterem, reeentioremque Ecclesiae disciplinam investigantes, quid iuris olim obtinuerit, quid hodie in iudiciis ecelesiasticis obtineat, pro virili distincle, et dilue ide enucleabimus. Sit igitur.
I. Unieuique saeras paginas vel leviter versanti facile oeeurrunt receptis. simum illud potestalem, ac iudiciorum discrimeu, quod diversa ossietorum,eau Ssarum, poeuarumque ratione discretum, et con Slitulum ubique se pro Dissi tred by Corale
133쪽
dit, ecclesiasticae scilicet polestalis, set rogiae. Haec in res, quae κατα πολιτειαν versantur, inquirit, per quam Reges de iis omnibus, qua o sibi subditos spectant, leges perferre, iudicia exercere, poenas denique temporales infligere queunt. Illa, de qua nunc agimus, quaeque κατα εκ EIlaia eSt, spiritualem populorum procurationem, ceu σκ π intuetur: alque adeo et ipsa facultatem ecclesiasticis praebet ministris sanciendi leges, diiudicandi lites, et in delicta animadvertendi: omnia tamen ea mente, ut hominum unium as ad aeternam beatitudinem veluti manuducant. Sic II. Paralip. I9. Azarias Sacerdos, et Pontifeae vester in iis, quae ad Deum pertinent, Prae sidebit. Porro Zabadias filius Ismael, qui est Duae in domo iura, SuPerea opera erit, quae ad regis ossicium pertinent. Τum in novi Foederis C dico s. Paulus a): Attendite vobis, eι universo grest, in quo vos Spiritus
s. yoSua Discopos regere ποιμαινε Ecclesiam Dei. At vero ad Titum IlI: admone illos principibus, et potestatibus subdisos esse; et ad Roma nos III: Omnis anima sublimioribus potestatibus subdita sit. Non est enim POIeStas, nisi a Deo. . . .Πon enim sine caussa gladium portat. Dei enim minister eει, vindeae in iram ei, qui malum vis. Ideo enim ei tributa praestatis r ministri enim Dei sunι in hoc ipsum servientes. II. Atqui spiritualem polesialem regiae, et civili longe praecellere Patres
uno ore docuerunt. Profecto quanto divina humanis, caelestia terrenis, aeterna caducis praestani, lanio illa ui antecedere saepe praedicarunt. Ad rem
Chr7Sostomus de utraque disserens a): quantum ictitur, inquit, distat inter corpus, et animam, tantum is re Pr ineipatus ab illo dissert. Porro uti
corpus, licet animas sit subditum, necessario lamen ad persectum hominem eous lituendum requiritur, haud prorsus dissimili ration o Sacerdotium, et Regnum, quantumvis muniorum diversi tale distent, et unum alterum praemiueal: utroque lamen ad persectam Rempublicam confli luendam opus est.
Unde Isidorus Pelusiota 3ὶ: eae Sacerdotio, inquit, et reyno rerum administriatio consalia est, quamvis permuna utriusque disserentia sit: illud enim veluti anima, et hoc veluti comus ad unum eundemque sinem. Ad
hae e uti corpus, et anima duae substantiae sunt, quae licet inter se distin-elae , et una altera nobilior, sibi lamen invicem in vitae muneribus pera gendis inserviunt, haud se eus utraque illa Polestas, licet una ab altera omnino distincla, et una alteri praestet, quum ab uno quidem summo Deo, lanquam uno sonio emanent, at diversis scatebris in una lamen alteram mutuis osse iis adiuvare debet, ut temporalis simul felicitas, aeternaque Salus christiano populo procuretur Prosecto uti Ecclesiae Pastoribus demandalum Si reverentiam erga saeculi Principes in fidelium animis excitare, ita etiam Principes, et quidem potiori ex ratione, convenit iura Ecclesiae regia auctoritate adversus contumaces lustri , ct propugnari. Hinc g. Leo m. 4 : de bes , inquit, incunctanter advertere relliam potestatem tibi non solum ad muniu rectimen, sed etiam marime ad Ecclesiae praesidium esse collatum, NI Gustis nefarios comprimendo, ea quae bene statuta, defendas, et veram PGeem iis , quae sunt turbata, restituas. In huius libri tractatione, prout Sese opportuna nobis offert occasio, mutua Ecclesiam inter, et saeculi Prin-
134쪽
cipes ossicia proferemus. Iam vero nune ab ipso iurisdiesonis nomine, . eiuDque natura definienda, ut ratio postulat, initum laeimus.. De voeabulo iurisdielio eiusque variis notionibus III. Ac primo nomen quod spectat, profecto illud antiquitus receptum in Ecclesia haud facile invenimus, quum neque concilia, nequo Patres illud
unquam adhibuerint, magisque potestatis, et auctoritatis vocabula uSur. Parint. At Seeutis temporibus praesertim postquam, restituto iuris civilis studio, illi prae omnibus ocelesiasti ei operam sedulo navare eoeperunt, Pedolentim in iuro nostro receptum St. IV. Porro huius vocabuli non una, eademque notio est in iure aeque ei vili, ae ea nonico. Iure namque civili, vel potestat in denotabat, eamque magistratuum propriam , qua eis caussas cognoscendi, ac tiles decernendisa cultas dabatur, in quo quidem a simpliei disserebat notione, qua nonnisi facultas erat ius dicendi in certa aliqua eaussa a magistratu alleui impertita sive delegata, iudicum pedaneorum, Et arbitrorum propria i): vel potesta tem esserebat iudicis dandi ex Harmenopolo 2ὶ το γαρ διδρυα δικαςην δικαι&σιας .εςι iudicem enim dare iurisdicιionis esι. At iure canonico Iulius patet eius significatio. Omnes enim polestales, quibus Episcopi, aliique Ecclesiastiei iudices pollent, sive caussas audiant, si velites decernant, sive iudicia serant, sive poenas infligant, singulure iurisdictionis nomen eoru
De fori interioria et eruerioris orisino
V. Polesias, qua Christus Dominus Melesiam suam praeditam , ae munitam voluit, omnino spiritualis est; ea quo bifariam dirimitur, scilicet ut altera ordinis sit, iurisdietionis altera. illa circa Sacramenta versatur, EO rumque administrationem, de qua sit satis, quod superiori libro disserui, mus. Haec vero, de qua nune agimus, rursus dividitur, atque unam sori interioris adpellant, quae in iudieio poenitentiali exercetur , alteram Verosori exterioris, hoc est, conlentiosi, quae tamen res, et personas ecclesia sticas peraeque compleetitur.
V l. Plura hue Dei uni Scripturae loca, ne primo quod ad inieriorem spectat, sic loquitur Christus apud Mailh. XXVIII: ωια esι mihi omnis potestas in caelo, et in terra. Euntes rem doeeta omnas stentes p tum illud Ioannis XX.: aeemite viritum a. quorum remiseritis Peceaιa remittuntur eis, ει quorum reιiuueritis , releuta sunt. Ad exteriorem reserunturium illud Christi pariter apud Mailhaeum XVIII: si peccaveris in te frater tuus, vade, eι corriFe eum inter is, et ipsum solum, Si Is non audie riι , adhile ιecum unum, auι duos, ut in ore duorum, auι stitim testium
δωι Omne verbum; quod ri non audieria eos, die Ecelesiae: si autem Ucclesiam non audierit, sis tibi aieυι eιhnictis, es publieanus, tum et illud Pauli 3ὶ: aduersus Presbyterum ae sationem noli reeipere, uisi rubsi in L. v. D. de re ivd. e. - aὶ Lib. I. ii l. IV. g. I. at Epist. I. ad Tim. 5.
135쪽
duobus, auι tribus testibus Porro et in potestato remittendi, ae retinendi Iiranda in sori exterioris scintillam emicare suo loco demonstrabimus. VII. Patet igitur utram quo illam potestatem ab ipso sui Auctore Christo Domino Ecclesiam accepisse. Et quidem priori munita, quae credenda, aut agenda sunt, fidelem populum doeel, ac per Sacramenta corroborat; poste riori vero in il ευδο ehristianos Christi doctrinam eorrumpentes, alleraules, negligentes censuris animadvertit et illa humiles peecatores absolvit, hae pertinaces ab Ecclesias communiono removet, altera αξιους dignos Pasto
res , ac Ministros christiano gregi praeficit: altera vitta indisnos pro pellit. De Potestate Episeoporum in audiendis et deridendis
causxis Saecularibus VIII. Atqui et spiritualis hace externi lari iurisdielio in caussa suil, cur temporalis Eliam quaedam in Ecclesia Oxurgeret potestas, et quidem Religionis intuitu. Prolacio iam inde ab aevo apostoli eo velabantur christiani ethnicorum sora adire, si quae lites cos exagitaront, sed potius fideles arbitros constituere , et ad eos suas caussas deserre iubebantur. Hine s. Paulus i , veluti crimen vertit Corinthiis, quod suas caussps Ethnicorum soris diiudicandas deserrent: audes aliquis vestrum, inquit, habens nectotium adversus alterum iudicari apud iniquos, et non apud sanctos an negcDtis quoniam saneli de hoc mundo iudicabunt' Eι si in nobis iudicabitur mundus, indis ni estis, qui de minimis iudicetis. Nescitis quoniam Anselos iudicabimusr quanto magis saecularia γ Meeularia quidem iudicia si habueritis, contemPlibiles qui sunt in Ecclesia, illos constituite ad iudicandum. Praeterea hoc passim repetitum in veteribus Ecclesiae sancti O- Dibus occurrit. Sic auetor constitutionum apostoli earum II. 45: et ne adeat ad iudicium gentilium: immo ne patiamini, ut saeculares mayistratus de caussis vestris iudicent. Et ibidem cap. seq: ne igitur disceptationes vestras sentiles cun Oscant. IX. Profecto uobis colligero datur, non alia do eaussa ab Apostolo primum, dein et ab aliis Episcopis interdielum fidelibus suas lites ad ethnicorum sora desiniendas deserro , nisi quod hoc sanetissimis illis christianae Religionis antesignanis in Ecclesia o dedecus redundaro videretur: praebebatur enim ethnicis oeeasio minus habendi christianos, utpote inter quos quotidie lites exorirentur, quum se charitalis, et fraternitatis lego constringi palam praedicarent. Fideles igitur, ubi inter se lites emergebant, ex suorum numero unanimi consensione quos aptiores putabant, Episcopos ut plurimum arbi Iros constituebant, quorum sententia, lite diiudicata, et composita, remolis iurgiis, contentionibus, conviciis, paeali discedebant. Vere aureaehristianae Religionis opocha lX. Apago tamen credas Apostolum per vocem contemptibiles reverai nuptos, ac vilis sarinae homines litium arbitros velle, at magis vocem illam comparativo usurpasse dicendus est: docens scilicet cos, qui minimi in Ec- ij Epist. I. ad cor. 6.
136쪽
elogia habentur, et ad maiora ciusdem ministeria in pli repulantur, aptiores longo osso ethnicis ad fidelium dissidia componenda. X l. Verum quod Episeopos supra omnes Apostolus spectarit, vel ex itinatus verbis eolligere par est. Quid enim sibi volunt verba illa: nescitis quoniam Angelos iudicabimusr quanto mactis saeeulariar Ex quibus Augustinus insert x : consuluit testava eaustis Ecclesiasticos APostolus cun lore3, in foro prohibens iurgars ehristianos. Et alibi ain: quibus nos molestis ad it apostolus non inique suo, sed eius, qui in ipso loquebatur, buris, quas tamen ipsum par essum fuisse non legimus. At do hoc capito susius in nostris antiquitatibus christianis. X l I. Iam vero hanc Episcoporum polosialem tam longo abest, ut christia ni imperatores interdicerent, aut imminuerent, quin etiam perspieientes magnum , quod inde in imperium profluebat, emolumentum, suis legibus illam confirmare, ac tueri voluerunt. Quod patet ex Eusebio 33, et ex Sozomeno 4 , qui reserunt constantinum m. x, libenter contendentibus con-eessimo ad Episeoporum arbitrium se referro, quum civilium magistratuum iudicio stare nollent. R, praeeepisse Episcoporum sententias aequo ratas , et ineluctabiles essB , ae si ab ipso proferrentur imperatore. 3, provinciarum rectoribus , aliisqua ministris demandasse, ut quam citius Episcoporum
XIII. Porro hoe ex lege Areadii, IIonorii ila intelligas 53. x, Ubi uterque litigantium libenti animo Episeopali iudicio flaro non dissentiret. R , Ubi essent caussae merae ei viles , non vero criminales: in his enim non modo per leges imperatorias, verum et per Ecclesiae ea uones Episcopi ve labantur, quo minus iudicum loco seligi possent. XIV. Ad haec porro eum Episeoporum in hiseo charitatis ossiciis exercendis summa fides, atque eximia probitas, Et prudentia elueeret, ae pro Plerea Summo in pretio apud imperatores essent, hine factum est, ut plurima Civilia negotia ipsis pertractanda iidem Imperatores erediderint, uti e . g. in Euratoribus surioso dandis, in meeptione non numeratae pecuniae creditori absenti manifestanda, in ea reeribus visendis, in luendis expositis insantibus, aliisque personis egenis, in niealoribus coercendis, in scenicarum mulierum
libidine eohibenda, alque id genus alia i) Quum tamen ita haee omnia
peragerent, ut potius ad pietatis sanctimoniam, morumque integritalem suae
Curae eommissos restituerent, quam ut physi eam coactionem exereerent ream ob rem eorum in hisee caussis potestas audienιia episeopalis dicta
X V. Quod vero ad caussas capitales, seu criminales allinet, tanquam Episcopi munus habebatur deprecationis vicem apud civilem magistratum Suscipere pro iis, qui ea pilo erant damnati, et illis veniam impetraro. Hoc munere non semel Ambrosius, et Augustinus laneti sunt. Paulinus 8ὶ , Augustivus V . Cave lamen putes Episcopos sa monte sae inorosorum hinminum patrocinium suscepisse ut publicae iustitiae viam obstruerent, at
137쪽
ro duabus potissimum de caussis. I, Ut delerent, notam illam nimiae erudelitatis, quam christia uis persaepe gentilos iu urere studuerunt, omnibus significautes Ecclesiam , utpote piam parentem, a sanguiue , et nece licet improborum abhorrere. 2, Ut miseri, et male conciliati illi, qui ea pile pio
Elendi erant, mortem vitantes suum aevum producerent, ei laboriosis poenitentiae operibus sua erimina possent expiare.
XVI. Sed hic animadvertere abs re non erit ex Ambrosio Episeopos in caussis civilibus, ae praesertim pecuniariis nunquam apud. iiudices preca. t Ores acceSsisse, euius rei satis idoneam proseri rationem his verbis: in causata pecuniariis interrenire nou esι sacerdotis , in quibus non Po&3ι
fieri, quin frequenter laedaιur alius, qui vineisur, quoniam inter effa Oris benescio se victum arbireatur sI .
l. duum tanta fuerit Episeoporum in ea ussis laicorum potestas, quanta ea fuisse credenda est, quam in elericos exercebam Ita sane. id quod ni manifestius, et dilucidius adpareat, , quidquid hoc de capite primum Ecclesiastici ea nonos, dein et leges imperatoriae uiserant, distincte simul, et si deliter exhibebimus. Sit igitur primo De clericorum in caussis ecelesiasticis immunitate II. Eeclesiasticis sanctionibus velitum eleri eis vel antiquitus suit ad lairorum tribunal consistere, ordinemque suum vel uli eontemptui aliorum ex- potiere. Quamobrem I, in concilio Dieaeno ean. V. sancitur quotannis in
qualibet provincia bis oportere Episcopos iu synodum congregari ad elericorum caussas diiudicandas. R. concilium constantinopoli lanum I. ean. VI : sed si nonnulli. . . . dicant se habere aliquas adversus EpiscoFum criminationes , eoa iubet s. 3ynodus primum quidem a d provincias DiscoρOs accusaιι ouem Per. equi. . . . Quod si eveneriι, υι provinciales Diseopi crimina, quae i-3eops intentata gunt, corrigera non possint, tune ipsos aecedere ad maiorem synodum dioeceaeos. 3. Concilium chalcedo nonso ean. nu. poenis etiam canonicis in clori eos illos animadvertendum decrevit qui lites suas , yromio Disomo posthabito, ad saecularia fora deferrent. Constituta poena non equidem levis suit, erat enim diguitatis amissio, uti palei ex concilium carthaginenSe
Ha Onorum , vel aliorum. elericorum , at relicto ecclesias ιι co iudicio ,
publieis, sive saecularibus iudieiis contendit, etiamsi pro φso lata fueris sentenιia , Deum suum amisωι, et hoc in eriminali iudicio. In ciuili Perdat, quod evicit, si locum obtinere malueris.
138쪽
4. Idem iam sanxerat concilium carthaginense I. can. X l. cIerici, qui superbi, vel contumeliosi εu ut coerceantiar. . . Unde si quis tumidus, vel contumeliosus eatiferis in maiorem nulti, vel aliquam caussam habueris,
a tribus vicinis Episcopis, si dιaconus est, arctuatur , PreSister a Feae , si Episcopus a duodecim. 5. idem quoque praescripsero concilium carthaginenso IV. ean. lx: di. 1cordanies clericos Discopus, vel ratione, vel potestate ad concordiam trahat: in obedientes synodus per audientiam damue ι. 6. Innocentius i. Iὶ : si quas autem caussae , vel contentiones inter clericos tam superioris ordanis, quam etiam inferiorιs fuerint eaeortae, tit secundum synodum nicaenam congregalis eiusdem provinciae se seopis iuvium terminetur. 7. Concilium lotetanum III: can. XIII. velantur clerici conclaricos suos, relicto Ponti e suo , ad iudicia publica yertrahere: dein subiungitur 2 si quis hoc praerumpserit facere,el causatim perdat,el a communione effetatur eaetraneus. 8 Concilium parisiense an. 6I5: nullus iudicum neque presbyterum , neque diaconum, nequa clericum ullam , sui iuniores Leclesiae sine licentia, ni . seentia Ponti cis per se distringat, aul condemnare praesumat.
Quod si feceris, ab Leclesia , cui iniurium irrogare dignoscitur tamdiu
sit Sequestratus, quousque reatum suum unoscat, ni . corrigat, et cmen
det. Eadem exhibent, quae postea deinceps habita sunt coticilia. III. Hanc Episeoporum in cognoscendis clericorum conssis polesta semimperatores adeo non imminuerunt , ut potius legibus perlatis , et exemplis constrinarint. Et re quidem vora I , Constantinus m. in syuodo Dicae na quum ab Episcopis multarum accusationum libellos sibi delatos aceepisset, eos comburendos iussit, inquietis . : vos dii estis a vero Deo confluuii , ite, et inter vos caussas vestras dis usae, quia dis num non est, tit iudicemus deos et . Tum ipso in et imperator caussas Caeciliani EpigeOpi carthaginensi, et Athanasii Episcopi alexaud riui Episcoporum fruodis desiniendas commisit 3ὶ.A. Tum Constantius an . 354 logo lata prohibuit Episcopos in iudieiis , scilicet saecularibus, accusari. . yi quid est igitur querelarum quod qui1-piam defert , apud alios potissimum Episcopos convenit e loriari , til
mortuna, atque commoda cunetorum quaestionibus audientia commo.
detur. Profecto lum Patres sardicenses i) , tum s. Hilarius pictaviensis supplici libello apud Constantinum hoc inter cetera postularunt, ut iudices, quibus Arovinciartim administratio ues creditae sunt, ad quos sola cura, ei sollecitudo publicorum negotiorum pertinere debet, a reliyrosa se Observantia abstineant, neque posthac Praesumant, algue usurpent, cι
Pulant se caussas coynoscere clericorum.
5 Eandem in caussis duntaxat ecclesiasticis immunitatem cloricis omnibus tributam volucre valens, Gratianus, et Valentinianus : ad valenti- i Episi. ad victricium pollio mag. cap. III. - a) Eusebius de vita Constant.
lib. lli. cap. Io: Rufinus lib. I. cap. II. 3ὶ Optatus mile v. collat. contra Doualislas: Socrates lib. I. cap. XX. -υὶ Epist. apud Allianasium apol. II. pag. 5Sου.
139쪽
nimium enim iuniorem do ipsius patro in liune modum geri psIl Ambrosius
opistola Ja : auctustas memorias pater tuus nou solum Sermons remou
uti, sed etιam Dyιbus suis sanaeis: in caussa Fidei, vel ecclesiastici alicuius Ordinis eum rudicare debera , qui nec munere impar sit, nec iura dissι mitis. Haec enim verba rescripti sunt: h. e. sacerdotes vomu dura erdotibus iudicare. Et in codico theodosiano eorundem imperatorum sanctio occurrit, quae sie so liabet si): qui mos est caussarum civilium , Ddem in necto ιι is ecclesiasticis obtinendi sunt:uι si quae sunt eae quibusdam vissentio tibus , lenibusque delictis ad religionis observantiam Per- Iinculta, locis Ru ιs, et a suae Diaeceseos Synodis audiantur. 4. Ium Τheodosius m. aὶ: continua lege sancimus, nomen Dis OPO Tum, vel eomum, qui Ecclesiae necessitatibus serviunt, ne ad iudicia si-Ne ordinariorum , sive eaetraordinariorum iudicum pertrahatur habene
illi russices suos, nec quisquam his publicis commune cum legibus quam tum ad caussas tamen ecclesiasticas perlineι quas decet episeopali auctoritate decidi.
5. Arcadius quoquo , et Honorius 33 : quoties de Religione agitur ,
Dis Mos conveniι iudicarer ceteras vero caussas , quae ad Ordinarios
cuntiores, vel ad usum publicι iuris pertinent, Lehibus Vortet audiri. 6. Adliaec valentinianus III. r quum inter clericos iurgium verti tur: et ipsis lιtigalorabus convenit, habeat Discopus licentiam iudicandi, praeeuute tamen vinculo con romissi. Quod et de laicis , si consen
sbyteros forum testibus non habere; nec de aliis caussis secundum κυ- carii, et Honorri vivatia constituta, quae theodosianum corpus ostendiιὰ
7. Ι'ostremo ius linianus 5): has autem actiones, siquidem ad ecclesia- Sit a nessotra pertinent, necesse fore iubemus , ul a solis religiosissimis iScνιs, aut Metropolitanis, aut a sacris synodis, aut sanctissimis ει- triarchιs colluoscantur. Et novella LXXXIII: si vero ecclesiasticum si delictum egens castigatioue ecclesiastica, et mulcta , Deo amabilis Γρί-S ORus hoc Hscernat, nihil communicantibus clarissimis provincias iussicibus. Aeque enim volumus ιatia negotιa omnino scire civiles iudices, guum morteat talia ecclesiasιica eraminari. IV. Verum in hactenus productis legibus imperatoriis animadvertora si eiusmodi sanctiones caussas, et quaestiones ecclesiasticas Eκκλεσιαςικα τηματα respicere. IIoc indica ut clausulae in ipsis adpositae : in caussa fidei ,vel ecclesiastιοι alicuius ordinis. . . ad religionis Observantiam Per-DHentra ...quantum ad caussas tamen ecclesiasticas pertinet... quoties da Relsione υι tur nee de alus caussis praeter relistionem Posse CO 9uOScere... siquidem ad ecclesiastica nectolia pertinent elo. Canones vero
ccclesiastici prius adlati, quum de caussis clericorum generatim loquantur, potiori quodam iure de caussis ecclesias lieis intelligendi sunt. V. Quantum vero ad caussas mere civiles , et pecuniarias id iuris obli- a Lib. XVI. lil. II. L. XXIII. 23 Cod. theo los. ibid. tii. ult. L. III. - 3ὶ Ibid. i; i. XI. L. I. - 4ὶ Nov. XII. ad caluom cod. theod. - 5) L. XXIX. 9 4 cou. de episci audienι.
140쪽
nebat : nimirum vel inter clericos in loreodehunt, et tune Episcopi orat illas Cognoscere, vel inter clericum , ol laicuna, et lunc in logrum erat laico sive actori, sive reo adversus clericum in suo soro, vel actionem intendere, vel ius suum tueri, neque ea ussam suam ad occlesiasticum iudicem deserro cogebatur, nisi ex eompromisso huiusmodi conditioni sese subiecisset. VI. Primum quam evide uter ostendunt modo productaea Ecclesiastica osanctiones, quibus caussae, quae in t e clericos excitentur , Episcopo , vel synodo provincia o discutiendae , ac terminandae reservantur: ne praeser.
lim x, Canon chalcedonensis IX: si quis clericus habeι cum clerico litem, aut nePOtium ι proprium EpiseoAum non relinquat, et ad saeculi ria Iudicia non eaecurras etc. u. Quibus ad desis canonem XI. concilii tabilonensis I., quo exeommunieationis poena insigitur in iudices , qui publice contra veteranam conis Suetudinem per Omnes parochia3, vel mouasteria, quae mos egi Episcopis circumire , ipsi sit cica praesun tione videantur discurrere , etiam et clericos , et abbates , ut eis proseonant, invitos atque districtos ante se faciant eaehiberi, quod omnimodis nec religioni convenis,nec canonum permiuil auctoritas. Tum 3. el canonem VIII. sIn odi maliseonensis I., quo sancitur e ne nullus clericus ad iudicem saecularem quemcunque alium fratrem doclericis accusare , auι ad caussam dicendam trahere quocunque modo praesumaι, sed omne nectolium clericorum , aut in Upiscopi sui, aut in Fresisterorum, vel archidiaconi praesentias niatur. VI l. Alterum plures quoque Conciliorum cauones offerunt, quorum tamen pleriquo petendam Episcopi veniam iubent. Ita I , concilium Epaonensu can XI. iuxta Sirmondi oditionem: clerici si pulsati fuerint, sequi ad saeculare iudicium non morentur. R. Concilium aurelianense III. ea u. XXXI.: clericus euiuslibet gradus sine Ponti eis sui permissu nullum ad saeculare iudicium praesumat adtrahere. Neque laico, inconsulis lacerdote, clericum in Saeculare is disium liceat eaelibere. 3. Concilium nurelianense IV. ean. XIlI.: gi quis iudicum clericos. . . . publicis actionibus adplicare praesumpserit, si a sacerdote admonitus
emendare noluerit, cognoscat se Pacem Ecclesiae non habere. Et can. XX.: ut nullus saecularium personarum praetermisso Pontifice, Seu praeposito Ecclesiae, quemquam clericorum pro sua auctoriae constrin-9ere , dis titere audeat. idem praescribuni et aliae, quae seculis tempori. bus celchralao sunt sInodi.
VIII. Consonant ei leges imperatoriae ne precipuo I , novella XII. Valentiniani ad caleem eodie is theodosiani in clerico petitore consequens crit, ut secundum Dyes pulsati forum Requatur, si adversarius suus ad Episcopi, vel presbyteri audientitim n9n Praestat adsensum. I. Marciauus leg. Xlli. cod. de episeopali audientia : decernimus , NI quicunque ... 3ive de ecclesiasticis, sive .le proseriis, et ad ipsum solum Pertinenlibus caussis quemcunque cariaudem Ecclesiarum clerιcum ali. qua voluerit lite pulsare, ut ιd memoratum beatiss mum Archiepiscopum caussam dieat . . . Volentibus tamen actoribus paleat episcopale iudicium,
ac ni illus, qui huiuscemodi intendιι iv εacrosanctus EceleSias, vel iu