장음표시 사용
101쪽
Cis, et concordiae edussa , vel ut eleelus de Ecelesia haberet, unde vitam transigeret. u. Pen Sion Dira pro eo, ae necessaria pensionario alimenta, et Ecelesiae, eui imponebatur, saevi lates Ierobant, statui consueviSSe.
auetorii alem, et adsensum. Pensionum usus hisee conseptus limitibus haud improbandus. - lV. Iam vero seculis temporibus, et praesertim quum schisma Avenion ense vigeroi, res a pristino flatu mirum quantuin degeneravit. Nam x ,
inde Episeopi occasionem nacti sunt unius praebendas litulum duobus simul largiendi, qui illam inter se partirentur: at beneficiorum sectio legi. hvs ecclesiasticis nunquam non vBlila. u. Saepe sa fructuum portio beneficio subiraeta, et pensionario adsigna ta est, ut titulato vix reliquum ess t, unde moderat . et leugaliter viveret, quum eodem tempore, qui otio torpebant, divitiis adfluere ul. 3. Qua de re plerunque parvi pretii homines ad regendas Ecclesias Bdsumebantur, qui neque doctrina, neque auctoritate satis suo muneri sace
4. Interdum henescium quis suum alteri resignabat, et fructus relinebat, nulla iusia, nulla necessaria caussa id poscente, plane eontra Apostoli pra ceptum, quo iubetur. ut qui Aliari servit, de Allari vivat. 5. Nonnunqua in fieri solebat, ut parochiae, aliaque heneseia virariis lo-
Carentur ad annuum censum, Eliam ad tempus, puta ad s8ptennium e uudsoriebatur , ut competitores certatim convolarent, qui censum spondereul
6. Velita beneficiorum pluralitas pensionum pallio tecta : ad eam enim dissimulandam benes ei a re sigilabantur, at pensionibus relentis , quis e plerumque fructuum inodyin superabant, ita υι nequissimi eι ignavissimi conductores cogerentur saepissime bene io, et vicio divino aere subfurari, et a vere , uι quaeatu quopiam alio etiam saeculari vitam ιOle
ut ornari Ecclesiae, vel sartae leelae haberi poteranir quinam hospites, aut pauperes excipi, ubi praecipui redditus pensionario reservandi erant et . v. Porro haec, aliaque pravo pensionum usu dissiuentia mala primum a IX. viris consuIiis a Paulo II l. pro iustauranda Ecclesiae diseiplina in Re ponsione ad eundem Pontificem exposita, tum deinde in synodo tridentinan nonnullis Episcopis, praecipuo vero ab Regis Galliae oratoribus refrienta,
in caussa suore, eur in Oadem s3 nodo de pensionum usu prorsus abolendongeretur. Verumtamen licet omnino abolitus non sit, certis tamen quibusdam limitibus est ei reum scriptus. Namque vetitum est 3ὶ eathedrales Ecclesias, quae mille, aut parochias, quae centum dueatorum summam non cedunt, yengionibus, aut fructuum re3ervationibus stravare. Tum Peu siones ad primigeniam sui institutionem redactae sunt, scilicet, ut per eas. t u quam per quasdam eleemosynas, pauperibus clericis subveniretur. I- I Monachus sandionysianus lib. I. cap. g. - aὶ Videsis Thomass. do v t. et nov. Eea. discip. pari. III. lib. II. cap. 3I. - Scss. XXIF. da res. caP. re.
102쪽
MuJ Iieel in deerelo gInodico ex pro. sum non sit, eonstat tamen , lum ex responsione Pii I v. ad Regem Galliarum, tum eiusdem conellii alliis apud Palla vieinum I . Neque simile vero est aliam fuisse de pensionibus synodi mentem, quam quae a IX. viris Paullo III. Exhibita suerat, sacris cauont.bus, et reddituum Molesiasti eorum indoli eonformis l. Iuro hodierno pensiones nonnisi quatuor de caussis imponi solent I, Milicet, quum clerico morbo, vel senio laboranti, ae benesidium dimilienti,
alimentorum nomine reservetur.
I. Si eleri eo indigenti, E lesias satis utili, ut indo honestas vivere
queat, eoncedatur, quae lamen titulato oneri non sit. Has duae priores Peu-Bionum imponendarum caussae, quae ad veterem purioremque Ecclesiast disciplinam salis Meedunt, minime improbgndae, dum iuxta leges in V
nodo e halcedonensi servatas constituantur.3. Quum ad dirimendas lites, ex duobus do beneficio eontendentibus , uni benes eium in litulum, alieri pensio tribuatur ain. 4. Demum, quum in caussa permutationis pensio retineas ur ad compensandam summam fructuum dimissi beneficii eum fruetibus lolutoribus bu-
VII. Porro in pensionibus imponendis Iogitima omnino requiritur caussa: id quod tum ex pluribus, tum vel maxima ex eo evincitur, quod pen SM nis concessio, tamquam iuri communi adversa, dispemationis genus sit. Et sano in libris deerelatium titulus prostat in hanc sententiam inscriptus et υι benescia ecclesiastica sine deminutione conferantur. Qua de re pen-Sionario plura cavenda sunt; praesertim ubi do terita, et quarta agatur pen Bionis imponendae caussa. Et x, quidem, si da pensione bono pacis imponenda sermo sit, omnino cavendum est, ne ex pactione partium constituatur . id quod si moniam saperet 4D. Εl ubi haec pensionis species probari videtur, diserte scribit Innocentius III.: nisi essent viri providi, et honeati, tam qui Ordinationem Beerum, quam illi, circa quos faeta est ordi. natio, illam valde guveetam propter eae si perniciem haberemus 5 .
Allamen in eadem decretali narratae delegatos eiusdem Pontificis iudices expresse fassos fuisse se pro bona pacis, et utilitatis hoc ordinus se, idque γοει concerIationem diuιinam, neque ex Pactione Farιium , sed ea ius aiona iudicum provisionem illam suisse exhibsiam. R. In ea uisis etiam resignationis , et permulationis quam enutissimo incedendum est: oeque enim hae legitimae constituendae pensionis caussa sunt, nisi necessitatis, aut utilitatis Ecclesiae intuitu id fiat, omnisque lueri, alteriusve commodi lemporalis praetextus praecidendus est iij. Non desunt enim, qui benes eium dimittunt, pensione retenta, vel ut ab muneris ecclesiastici onere beneficio adnexo se eximant, ipsius lamen beneficii
reddi ius participanies , vel ut maiorem praebendam obtineant: quod quidem, ait Urbanus II l. honesIati est eontrarium , eι simoniacam Procul
i) Lib. XVlII. cap. 6. - a) cap. v. do transaei. cap. XXI. de praebearia, et
103쪽
3. illud praeterea unimo revolvet psi onnuus, num sei ieci pensiouem instar eleemosrnas accipiat; an aliquid indo Ecclesia titulatae detrimen-lum adseratur, an de imi pauperos ex benefleti redditibus alendi lamo pereant, dum ipsa nimis lauto secium agit 7 Paueis primigeniam bonoruin ee-elesiasticorum indolem mente recogitet: scilicet voιa esse fidelium , Pa θι monia Pausterum, animarum redemptionem tr). Enimvero fideles suis propriis sine ulla lihns sanetam loeupletem Deerunt Leelesiam, ut his et milites Christi alerentur, et Ecclesiae exornarentur. pauperes recrearentur sel captivi pro temporum opportunitate redimerentur. 4. Neque ob Papa μ hac in re dispensationem immunis erit a culpa pen si OD Brius , quia in insia desuerit caussa, tum quia, ut docet s. Thomas ia) ἴquamvr S res Ecclesiae aint eitia, uι Prinemalis dispensatoris, non ιamen δυnt eius , tit domι ni , eι possessoris. Quaro, uti doeel Cardinalis Tolo. tus δὶ qui Esusiones retinent, etiom eum diveusations , si non adest caussa le9ιιι ma , securi um sunt, nee eaeeusantur, quia Papa dediι, eιΦ1Orum e ι consιderare , quomodo dederit. Tum etiam , quod fieri potest , ut Pen Sio iuro a superiore eoae a tur quam pensionarius in tu Ste
5. Demum in pensionario , aeque ae in beneficiario elori ea lux requiritur et atque adeo ponsionarius lenetur quotidie os tum B. M. v. recitare 4). lndeque colligunt canonistae penalonem , aequa ae benescium Pereontra elum matrimonialem extingui, idque usa servari tradit Gigas M. vlli. Demum a uetoritatem quod speelat . iure hodierno pensione S uou nisi a R. Pontifice imponi posso passim docon l. canonis las. At non desunt, qui etiam Episeopis, saltem certis in speciebus, eandem vindiconi potest tem, quorum Senientia usu recepta est. At vero distinguendum inter pensionem n Romano Pontis eo , el psensio oem ab Episcopo impositam. Illa enim ipsi beneficio , si vo beneficii proventibus imponitur , undo videtur quaedam bμ ne fieti sectio lsgibus ocelesiasticis vetita: at vero haec non nisi beneficiarium adsieit, cuius morte extingui uir , nec in eius succesSO rem transfertur 6). IX. Postremo ex parto ipsius pensionis plura servanda sunt. 1 , lis tantummodo Ecclosiis cathedralibus , et parochialibust pensiones imponi pos sunt, quorum, redditus, detracta pensione, summam duealorum mille, si cathsdrales, ei summam ducatorum centum, si parochiales sint, conficiani et . Quamobrem Cum a R. in signa luris pensionem hones eiis paroelii alibus imp fili Brum ex Sirio hanc ad net lit et ansulam: dummodo eae fructibus dicIas Ecclesiae centum ducati tiberi pro illius reetore pro ιempore eaeisιenta
u. Summam ducatorum centum ex fructibus certis computandam, haud vero ineertis : naturam enim alimen lorum sapiunt, nec venser deωι Pen
1ὶ Syn. Vernensis can. XII. - aὶ II. II. Q. C. art. I. ad VII. - 3) Lib. v.
6ὶ Garaias de bene iis pari. l. cap. v. g. a: Andreas valIamis de beneficiis bib. v. tit. ll. - 73 Sin. trid. sess. XXIV. do res. cap. 13.- οὶ Pimus Conradus lib. V. eap. I. Duiligoo by Cooste
104쪽
3. Benefielis Iuris patronatus latealis pensionis onus imponi nequit, nisi
patroni accedat consensus, quod de boneseiis Iuris patronatus mixti etiam intelligendum esse consentiunt ea non istas post Glossam 3. 4. Licet olim pansionis quantitas definita non fuerit, tamen usu hodχrno ad tertiam proventuum heneficii partem rostri eta videtur : verum aliquando in beneficiis simplieibus ex stylo R. Curiae ad medie alem usque Eliam admittitur: quod lamen ita intelligendum , ut bene lietarius congrua
5. Demum pensionem certis tantummodo beneficii reditibus imponendam , haud vero distributionibus , doeant canonistae , et sirius Curiae R. observat, nisi aliter ex gratia sanciatur quo casu expresse in Signatura
additur elausula, etiamsi in solis distributionibus etc. a
I. Triplex polissimum iure canon leo agnoscitur via , quae beneficium quis consequi potest; nimirum collatio , institutio , electio. De Electione satis egimus Fi: de Institutione mox titulo sequenti sermo redibit: de collatione si e proprie dicta hoe titulo dicere adgredimur.
II. Aeque collationis , ac institutionis vocabula useleribus ignota. Quum enim antiquitus nemo ordinari consueverit , qui simul et alicui Ecclesiaemn addiceretur, et ius non adquireret ex eiusdom Ecclesiae redditibus vi. lam transigendi i hinc satis orat ordinationis voca hulum , quo uno et Ordinis collatio , et ministerii addictio, et benefieii, sive iuris redditur ecelesiasti eos percipiendi traditio significa potur. Quum ustro ab ordinatione bene- seii traditio seiuncta est, collationis nomen usurpari coepit; quod quidem late Sumptum omnem, et qua me unque beneficii concessionem indicat, stricle vero eam tantummodo denotat, quae in beneficiis sit liberis , quae scilieet a collatore proprio iure conseruntur, in quo ab institutione distingui tur. quae beneficia iuris patronatus respicit. II l. Olim benoficiorum collatio ad solum spectabat Episcopum , aequuae Ordines conferre solius Episcopi ius erat. Sanxit eniin concilium latera-nense I. can. III., et VII: aecundum APostolorum canones omnium ne
tr) In cap. uni c. de iurepair. in VI. - g) Conventione novissima an. I 8I8. arto XVII. sancitum quod abrogata lege tertii penaionabilia, quod apud supprcssi mou'
lis frumentarii administratorem deponebatur, pensionum refiervallo Secundum lar mas canonicas locum habere perget.
Ad haec eodem art. decretum quod Ministri a Rsgo Nostro ad praedictas pensiones nominati bullas ab Apostolica Sede obtinere debeant, vi quorum pensiones, quoad vixerint percipere possint. Praeterea confli lutum fuit quod pcnsionario Vita functo Episcopatus, aut be uincium ab onere persolvendae pensionis, qua gra oba tur, penitus liberum fore. Denique art. XVIlI. eiusdem conventionis docretum Romanum Pontificem in per Peluum sibi reservaro super aliquas episcopales mensas , et abbatias Regini resi gnandas annuas pensiones in summam ducatorum duodecim millium, quas pro tem pore suis subditis status ecclesiastici pro lubitu conseret.
105쪽
sotiorum euram Episeoseus habeat. Nullus Omnino archidi onus , aut
archipresbyter, auι PraeμOSilus, rei decanus animarum curam, vel Praetendas Melesiae sine iudicio, eel consensu Episcopi alicui ιribuaι. Et Alexander IlI. deeernit evellendam radicitus pravam consuetudinam a , quod clariei eoelesiastica benescia aina consensu Episcopi dioeeesis , vel osse talium suorum, qui hoc da iura Pos3unt, reeipiant: minus quam deceι cogitantes , quomodo id a sanetorum Patrum σι institu senibus
vilianum. Recte duabus hisce ecclesiastieis sanctionibus antiqui canones, et sanctorum Patrum institutiones memorantur, iam in d enim ab Apostolorum aevo illa sempor in Ecclesia viguit consuetudo, veterum conelliorum ea nonio hus firmala, ut omnes Dioeeeseos Ecclesiae eum suis reditibus, decimis, oblationibus, aliisque quibuscunque iuribus in Episcopi essent potestate a .
IV. lam vero deinde alii eliam emerserunt inferiores beneficiorum eo
Ialores, et quidem vel ab Apostoli eae Sed is privilegio , sive indvito speciatim concesso 3ὶ, vel ab inveterata consuetudine 43. vel ab expressa voluntate fundalorum consillula a se beneficia patrona lui subii eientium D.
Papa quoque eum primis, uti mox videbimus , bene multorum beneficiorum collatio ues sibi reservavit. Porro quum ex dispositiona iuris communis, ae primigenio Ecclesiae usu Episcopus, tanquam ordinarius habeatur omnium suaB.dio Eeeseos benefieiorum eollator, hine nisi certo constet, vel de reservatione ponti scia, vel de iure conserendi alteri eoncesso , libare illa Episcopus potest conferre.
V. Episcopi olim , uti ecclesiastiea quaevis uegotia traeiar 63, ita et beneficia conferre velabantur sino presbyterii, vel saltem Capituli suae Eeelesiae sit Magio 73. Verum deinde antiquissima haeo Episeopi, et Cain piluti coniunctio discissa est, et quidem non sine gravi an liquae disciplinae inflicto vulnem Quae igitur Capitula nostra aetalo heneficia conserunt, hae praero aliva non generali, communique, at speetali duntaxat iure lauuntur, neque omnia eodem , parique modo , sed vario pro variis locorum Statutis, privilegiis, vel consuetudinibus , se ilicet vel communem eum Episeopis, vel privativam, ut aiunt, sine ullo Episcopi suffragio benefieta eon serendi potestatem habent. Hoc in Regno Capitulum neapoli lanum nonnulla benefieta intra basilicam s. Restitutae sun data, quae da mensa Capituli dicuntur, confert Archiepiscopo inconsulto; cetera in universa dioecesi Archiepiseopus solus impertitur. Tum ea non ieatus eathedralis Ecelesiae praebendatos , sive cardinales , aeque presbyterales, ae diaconales confert Archiepiscopus solus, ceteros vero Archiepiscopus simul, et Capitulum. Eliam trivieanum Capitulum in ea non ieatibus, et dignitatibus Eeelesiae mlhedra Iis sine Episeopi suffragio instituit, reliqua dioeceseos benefleta fossus coulari
Episcopus 8 . Eodem iure fruitur quoque Capitulum heneventanum dem et alia Italiae capitula, uti novariense, palavdnum, brixi ense 9 . Hi ne
I Cap. III. de institutionibus. - a conc. antioch. can. X xlv , aurelianense
nense can. Xul. - 3ὶ Cau. I. caus. I 6. q. II. - 43 cap. VI. do institui. 5ὶ Cap. XXVI. da iure patronatua. 6ὶ Lib. I. tit. v. - et 3 Cap. lv. de his, quae sunt a Praelatis alae cons. P. 8) Ηeic illa conserre praestat quae tit. XXV. de Canonicis tom. l. lici. I. Subne elere curavimus. - θὶ Gagli ardus ibidem cap. VIll. n. 4.
106쪽
Rutem excipe ea nonicorum poenitentiarii, et theologi praebendas , quas praevio ex Amine solus confert Episcopus i . Do potestate Vicarii generalis in beneficiis eonserendis, tum et Castuli, Sede episcopali vacaute iam Salis suo loco et . VI. Formam eollationis quod spectat, proseelo ambigendum non est, iure communi ius pecto , beneficia solo verbo conserri posse , neque ullam requiri scripturam. Verum ad averiendas fraudes, hae in re non infrequentes, mos inductus est, ut collationes fieri , aut probari nequeant sine littoris. Unde hodierna tribunalium Eeclesiasti eorum praxis neminem tu pos sessionem beneficii, vi factae eollationis, admittit, nisi litteris, quas paten res vocant, expeditis, et exhibitis.
Vil. In expediendis hisce litteris, quarum formulam habes apud Barbo Sam in appendice 3ὶ plura obser an da oecurrunt. I, Collatio per ordinarios Semper ita exponatur, ut videatur laeta motu roprio, scilicet omissa cuiuscunque pro obtinendo beneseio praeviae petilionis mentione. Et sanctheneficia petentibus conferri ecclesiasticae disciplinae parum congruit, quae omnem hac in re ambilum reprobat.
2. Debet ei iam explieari, quonam pacto beneficium vacaverit, neque id pro expresso haberi potest. 3. Indicanda etiam sunt nomina , tum loel diopeeseos, ubi benefietum constitulum est, lum Sancti titularis inclesiae, evi beneficium adlaeet, lumel benefietarii, cuius obitu, vel resignatione beneficium vacaverit. 4. Adseribantur quoque oportet duo saltem testes , qui ipsi interfuerint eollationi, tum et secretarius, vel notarius , qui litteris collationis subseribat, eisdemque publicam impartiatur fidem. 5. Denique subiungendum est, quo anno, mense, et die collatio perseela sit. Id quod pluribus, quae dein emergere possunt, explicandis difficulta. tibus oepido necessarium est, scilieet ad dignoscendum, num collatio intra tempus a iure praescriptum saeta sit, num Papa ordinarii collationem Praevenerit, vel ne, quaenam prius expedita fuerit ubi duabus eiusdem beneficii diversis personis con eurrentibus collationibus, de earundem priori late quaeratur. illud hie obiter notandum, quod si duplex eiusdem beneficii occurrat sacta eollatio , is praeserendus, qui possessionem nactus iam
sit, licet unus a Papa , alter ab Ordinario litteras acceperit : quia γο-sior est condiιio possidentis. Sin autem neuter sit in possessione , eum Praeferri, cui Sedes Apostolica, vel Legatus eontulerit: decernitur ibidem ProPter Donferentis an liorem praerogativam. Consulendus hic Rebus Ius in tractatu de pacisca possessione, et Gongalex 53. VIlI. Tempus collationibus praefinitum Episeopo , aliisque inferioribus collatoribus sunt sex menses a die scientiae vacationis computandi Q, quibus elapsis, si collatio pertinebat ad Capitulum , devolvitur ad Episco Pum , si ad Episcopum pertinebat, devolvitur ad Capitulum , et utriusque l) Trid. sess. XXIV. do res. eap. VIII. Benedictus XIII. in const. pastoraUAE Xlv.- a) Lib. I. lit. Xxv. et XXVII. 3ὶ In append. ad irael. de osse. FPiso formula Θ. 4ὶ cap. XXXI. de praebendis in UL - 53 Ad regulam VIII. Canc. g. 3. Proe'
107쪽
negligentibus , ad ustro politanum , a Moleopolitano ad Primalem , et a
Primato ad Papam si . Papae vero conferendorum beneficiorum nullum lempus est praefinitum ; at excipe beneficia reservatione clausa tu Corpors Iuris, quae si Pontifex intra mensem a die vacationis non contulerit, into-grum erit proprio Episcopo ea eouserre aὶ : Iicet id status R. Curias nouserat. Quod si de episcopalibus et abbatis agatur , tempus ad conferendum praesullum est trium mensium 33, quamvis , si eollatio in mirum idoneum ceciderit, etiam post tempus toleratur I . IX. Beneficia non nisi clericis , quibus nultam, obsiel Da non leum impindimentum, conserenda: re quidem aequa ex veteri, alque ex nova Ecclesia o disciplina laici a beneficiis eeelssiastieis arcendi. Ad rem eoncilium luro non so 5): ministeritim, auι beneficium nonnisi oderisos habere sanctorum Patrum sanciuil aucιoritas , similia legimus in Gratiani decreto 6). Verum negaudum non est aliquando lateis, peregrinis, aut inopibus beneficia , vel potius temporales benesciorum reditus suisso adsigna. tos, at sine ullo spirituali iure , aut ministerio: ut erant agri, vineae , et mancipia quae preeario duntaxat nomine, scilicet ad usum, concedebantur.
Porro vetitum eadem nobilibus adtribui , quippe quod iacile esset ab in opibus , disseile a nobilibus eadem repetere irin. Tum ex legΘ sundationis , adsensu Ponti scio firmata , potest lateo patrono praebenda , vel diguitas
Ecclesiastica reservari, it in regno neapolitano prima thesaurarii dignitas praebendaque ea nonicalis regiae Ecclesiae s. Nicolat hariensis a Carolo Il. Andeg. sibi, suisque in Regno successoribus reservata est. Praeterea ad beneuela Iuris patronatus Ecclesiastici, vel latealis etiam laicus praesentari recto poterit, qui tamen clericatum consequatur in ira sex meu- aes , si ab ecclesiastieo, intra quatuor, si a laico patrono praesentatus sue
rit. Quod si spatio elapso praesentatus adhuc clericus non erit, irrita erit
X. In Regno neapolitano ex novissimo concordalorum iure I7 I. quum quis vel ex lege landalionis, vel ex patronorum praesentalione ius habere contendat ad aliquod vaeans heneficium, is licet laicus. dummodo testimoniales quod ad scientiam, et quod ad bonos mores Ordinarii sui litteras
exhibeal; recle etiam cum clerico compraesentato in tribunali ecclesiastico iura sua experietur: at vero si lis ei bene cesserit, ipsa quam primum toα- sura initietur, ui deinde in beneficio institui, canonicamque eiusdem pos
sessionem consequi possit. Igitur in beneficio litigioso nulla spalii quatuor, vel sex mensium ratio habenda 8). XI. Nonnisi clericis honesisa conserenda statuimus , qui lamen nulla
canonico impedimento obnoxii sint. Porro canoni eo impedimento irretitieensentur I, nati ex iniustis nuptiis , at his potest Episcopus minorum ordinum, et simplicium beneficiorum Veniam dare. .
a. Filii haeretieorum, iisdemque faventium ad secundum in linea pa- cap. II. ibidem. - sa in Cap. III. de praebendis, et Hynitalibus in VI. 3ὶ cap. XLI. de eleetione. - M cap. iv. de a pι. neglig. Praelat. 5) cap. I., ei seq. - 6ὶ Can. lis , ct XVlli. caus. i5. q. VII. - 7ὶ VII. Sin.
gen . ean. XII: Thomas s. pari. Ill. lib. II. can. 39.
108쪽
lerna gradum, in materna tantum ad primum, ubi lamen parentes in Ita ea re si decesserin, si . 3. coniugali, bigami , irregulares, quippe qui ex canonum praescripto
ab Ordiuibus arcentur. 4. Simoniaci, uti suo loco explicabimus. 5. Excommunicatione, aliave censura obnoxii, donec eius vinculo ex.
6. Coeci, et qui horas canonicas recitare non valent. 7. Criminosi generatim omnes. Sunt enim enori uia quaedam crimina ,
quae privationis beneficii poenam , vel statim ipso iure , vel duntaxat post latam a Iudico sente ut iam incurrendam , adiunctam habent', de quibus lib. m. 8. Demum qui logii imam aetatem non habent; nempe minores annorum XΙv, si de simplicibus , si vero de dignitatibus, praebendis . canonicalibus, aliis quo beneficiis agatur, quas adnexum habent ordinem sacrum, qui eo ordine neque initiati sunt, neque infra annum initiari valeni. 3 . Donique ad dignitates curatas, et ad parochias nemo adsumendus, nisi qui
Sallem 25. aetatis suae annum alti gerit M. XII. Duo hic lantummodo superfusi animadvertenda. x , Sanctionem iriden linam de acinio quatuordecim annorum ad oblinenda benescia , ex praxi iam inolita, de hense siciis tantummodo post trideuiiuum, non vero au. te eiusdem s3 nodi tempora constitutis, intelligon dati . 2 Iuro vovissimo neapolitano concordati anui Irii: G), pro prima clo. ricali tonsur4, ideoque et pro beneficiis oh linendis aetas requiritur quatuordeeim annorum saltem incoepiorum: excipiuntur lamen arciali, scilicet, qui vel lege laudatio uis ad bens fiet a vocantur , vel a consanguineis suis Belivum patronatum habentibus praesentantur. Igitur beneficiarii a relati
censentur. tum qui a clivo, tum qui passivo ad beneficia obtinenda iuro pa.
XIlI. Sunt etiam nonnulli, qui licet non arceantur as omnibus, a certis tamen arcentur beneficiorum speciebus: huiusmodi sunt filii, quibus αμετως immediate Patri in bene fieto suee edere vetitum est 63. id quod de omni.hus omnino filiis aeque illogi limis, ac legitimis, se ilicet ante Sacerdotium progenitis, ex veriori Canoni larum sententia intelligendum r). Filii vero ii egitimi, lieet impetrata Pontificis venia bene siclorum capaces evadant, at, tamen boneficium in Ea Ecclesia consequi vetantur, in qua pater adhua est beneseiarius 8), tuin et vicariam perpetuam in ea sacra aedo , in qu proxime ante ipsos pater habuerit perso ualum 9 . Ei generatim sInodusiride nil na de filiis illogitimis clericorum sic sanxit: tit paternae inconIinenotiae memoria a locis Deo consecratis, quoa mazima Puritas, gancillas que decet, longissime arceatur, non liceaι siliis clericorum, qui non ea
Dyiι imo nati sun ι matrimonio, in Ecclesiis, ubi eorum patres beneficium t) Cap. II., et cap. X v. de haeretieis in VI. - u) Cap. XXVI δε res ripta
109쪽
aliquod ecclesiastisum haἷent, aut habuerunι, quodcumque ellam dissia mile bene iam obtinere, aut in dictis Ecclesiis quoquo modo ministr
re, nec Pensiones auPer fruelibus benesciorram, quae parentes eorum ob ιinen , vel alias obtinuerunt, flabere ij. Porro ad nepotem legitimum ex illegitimo silio natum triden imum decretum haud extendendum et ratio suadet, et pluries s. Congregatio respondit apud Benedictum XI F. ain, ubi sapientissimus Ponti sex plures hac de re explicat quaestiones. XIV. Iam vero salis non est canonicis expeditum esse impedimentis, qui ad beneficia adspirat, sed moribus, eonversatione, fama, et litteris ita ornatus sit oportet, ut ad obeundum iniuncti ossieti ministerium, hi ad utilia Eeclesiae exhibenda obsequia aplus esse videatur. Unde ex communi Canonis larum sententia digniores prorsus ad beneseia adsumendi sunt, ii scilicet, qui attentis omnibus adiunetis utiliores Ecclesiae suturi sperantur.
XV. Sed illud hie quaeritur, num bene seia dignis conferri possint, dignioribus posthabilis I verum hae in re distinctione opus est inter beneficia
Curata, et non curata: haec enim posse idoneis duntaxat conferri, etiam dignioribus omissis, quam plurimum sane Canon istarum opinio est. Quod ex pluribus evineunt 33. Porro sanioris doctrinae fama clarissimi lum plures ex Canonici turis peritis, tum ex theologiea saeui tale quam plurimi hoc lantummodo ad forum restringunt externum, contendentes ciam D. I homa quantum ad conseientiam, omnino etiam ad beneseia simplicia, nonnisi dosniores, vel simpliciter, vel in eo aratione ad bonum commune, Seligendos. Et sane digniores omittere praeteritiam quod plerumque in detri mentum eadit Ecelesiae, vix, aut no vix quidem personarum aeceptionem adiunctam non habet, iam frequenter in sacris Litteris reprobalam 53. Qua de re Innocentius III. cap. unic. ut ecclesiastica benescia sine deminutiona conferantur, si e respondet Archiepiscopus mediolanensi: non eae assectu carnali, sed discreto iudicio debuisti ecelesiastieum scium, et benefi-eium in persona mactis idonea divensare. . XVI. Curata vero beneficia secundum iustitiam internam dignioribus omnino conserenda esse, nullus sane mentis dubitat; praesertim quum tri
dentinum 6 deereverit Ecclesiis nonnisi Lyniores praeficiendos, tum do parochi electione haec habet r): Discopus eum eligat. quem ceteris minsis idoneum iudicaverite atque illi, et non alteri collatio Ecclesiae ab eo Iat, ad quem spectabit eam conferre. Deniquo tridentini mentem diluet.
dius explieasse videtur Innocentius XI. proscribendo ilipsim n. 47 . Cum dicit concilium tridentinum, eos alienis peccatis communieantes mortaliter meeare, qui nisi quos digniores, et Melesiae magis titiles ipsi iudicaverinι , ad Ecelesias promovent, eone ilium primo videtur per hoe digniores, non aliud gigni ara velle, nisi dis nitatem elistendorum, sti toro arativo pro Positivo, vel secundo locutione minus propria poniι digniores, ut eaeeludat indignos, non vero dignos, vel Iandem loquisur ter tio, quandos concuratis.
110쪽
XV l. Parochiae ita tuo, aliaque benescia, quibus primario animarum
cura adnexa esl, etiamsi iurispatronatus sint rectos iastici, per eoncursum conserenda omnino sunt, et quidem ad praescriptum synodi tridentinas deis
creto modo laudato , quod Pius V. Iὶ, sacra Congregatio concilii iussa Clementis XI. die X. lan. an. x et a I., et Benedictus XIV. Σὶ firmarunt , explicaroni, ampliaruntque. data eliam dignioribus, si qui in collatione postis habiti fuerint, facultate adpellandi ab irrationabili iudicio Episcopi, et examinatorum ad Metropolitanum, et Sede in Apostoli eam, vel si Metropolitanus, aut exemptus fuerit, ad viciniorem Episcopum , tauqua in Sedis Ap stolicae delegatum 33. XVII l. illud hie non abs re orit observare,.Sedem Apostolicam par hias
ad favorem certae personae in manibus R. Ponti seis resignatas aliquando resignatario conserro consuevisse in forma dignum, sei licet sine concursu, at tantummodo sub conditione, si idoneus ab Episcopo reperiatur in ex mine eoram sInodalibus examinatoribus habendo.
I. Nomine reservationis in iure nostro ius illud significatur, quo R. pontifex suae dispositioni bene fiet a quaedam vacatura reservat, Ordinariis eolis latoribus simul inhibens , quominus vacatione adveniente illa conserant , poena nulli talis adiecta 4D. Reservationis quidem, et adsectionis voeabula aliquando promiscua nolione usurpata oecurrunt: quum vero ex reservatione profluat adsectio, hinc quantum caussam inter, et effectum, tantum inter unam, et alterum diseri minis agnoseunt Canon istae. I l. lam vero reservationes aliae sunt speciales, generales aliae. Illae sunt, per quas certum aliquod determinatum benefietum Sedis Apostolieas arbitrio eonserendum adscribitur. Hae vero sunt, per quas omnium certi alicuius ordinis beneseiorum, vel certi Regni, aul Nationis, collationes Se. di Apostolicae reservantur. Reservationibus addesis maniata de providen. , per quao Papa beneficium aliquod vacaturum alicui providendum manis dabat; unde dictae quoque sunt evectativae, quod qui huiusmodi mandatum impetraret, habere ex peelativam dieeretur. II l. Tum expectativa ruin, tum reservationum vix adparent vestigia an lamedium saeculum X lI. Primus enim Romanorum Pontificum Hadrianus
IV. ab Episcopis. vi Capitulis dignitates, vel praebendas postulasse videtur, quas bene de Ecelesia meritis elargiretur 5J. At expressius loquitur epiastola XXIV., qua voces mandamus, et praeeipimus ab Ponti sieibus hae inro primum adhibita oecurrunt: universitati vestras, inquit, praecipiendo per sostoliea scripta mandamus, et mandando praeeipimul, qualentia i In constit. in conserendis.- aὶ In consili. quum illud LX v III. lom. I. bul.
lar. - 3ὶ videsis nostras animadvorsiones ad tit. XX l. de parochis tom. I. lib. l. ubi quae iure novissimo de paroeciatum collatione constituta sunt,satis indieavimus. 4) Rebussus in praxi pari. I. ut . de reser .