장음표시 사용
141쪽
praeissiclos clericor aesionem, ad religiosissimum Antistitem ducatur im vitiιs. Non absimili ratio no idem imporator loquitur in ley. XXV. 13. 3. Iam vero Leo , et Antheui ius sanx runt a) : ut sacerdotes, ct clerici cuiuscunque yradus sint, monachi quoque in caussis civilibus ... apud suos itidices Ormnarιos, idea ι provinciarum reclores, in quibus locis δε-
sunt, Omnium Contra se agentium eaeciρι anι actiones e ipsis duntaxat praerogativa indulta: ne ad eaetrauea iudicia pertrahantur. Tum Basiliseus lyrannus haud parum eleri eorum immuni talem deminuit. Verum Leonis imperatoris decretum ad euin tantummodo casu in pertinere videtur, scilicet ubi clericus advorsus laicum agorei: Basilisci autem acta omnino roscidit Loo iunior, ae veterem immunitatis praerogativam denuo in inlegrum clericis restituit δὶ firmavitque iustinianus si , ubi si aluit, ut nemo
clericus ab alιquo sive clerico, sive laico accusetur ... ivaeta 3acra instituta apud EFι scopum civitalis, in qua clericus versature tum si is suspectus est, apud Met Polιtanum Episcopum reum actat. De caussis criminalibus clericorum earumque cognitione IX. Imperatores duplex criminum genus distinctum volucro, se ilicet leviora, et graviora. Leviora Episcoporum eognitioni suisse a legibus reservata tum x. Ex Ambrosio deducunt, qui supra producto loco: quin etiam. inquit, si alias quoque arctueretur Discopus, eι.mortvn esset eaeaminauda caussa, etiam hanc usitiis ad MiscoWale iudicium pertinere; hoc adlevos duntaxat eaussas trahunt Gotho laedus 5ὶ, et Petrus de Marca 6,. Idem 2, ipsi met auelo res inserunt ex modo prolata lege Valentiniani, et Gratiani ibidem XXIII., qua o in hunc modum habet: si qua sunt eae quibusdam dissentionibus , levibusque delictis ad Relictionis observantiam pertinentia, locis auis, et a suae dioeceseos synossis audiantur. X. Quod vero in eadem lege statim addatur: eaecmtis, quae actio ab ordinariis, eatraordinariisque iudiciatis, aul illustribus potestatibus audienda constituit e inde deducunt, clericos in gravioribus quibusdam eri minibus a iudicum saecularium potestate non prorsus suisse immunes: lumox aliis quoquo Iegibus in eodem Codico extantibus eruunt iure imperiali tune temporis atrociora quaedam, licet a clericis perpetrata crimina, publicis magistratibus punienda suisse adsignata. Ac a, saltem de criminibus gravioribus intelligendam contendunt superius adlatam Arcadii, et Honorii legem, ubi post verba: quoties de Retigione actitur, Episcopos conveni iudicare: statim sub noctitur: cetoras vero cau3sas , quae ad Ordinarios cunitores, vel ad usum publici iuris pertinent, legibus oportet audiri.
s. Leg. XX. cod. theod. ibid. velantur clerici, et continentes viduarum, et pupillarum domus, ut indo opes, vel haeredi lates aucupentur, adire, adiecta poena : publicis eaeterminentur iudiciis, si posthac eos adsnes ea rum vel propingui putaverint deferendos. ij cod. de Diso. , et eler.- q) L. XXXIII. C. de Disc., et eler.- 3ὶ L. XVI.
142쪽
3. Valentinianus son. novet. XII. ibid. post adsertam elericis in negotiis Leelesiasticis immunitatem , stibiicit : in reliquis nectoliis criminalibus , iuria lectum ordinem, per se iudicium subire cogantur. 4. Idem imperator novet. V. I): quisquis, inquit, eae hoc numero elericorum sepulcrorum violator eaeliteris, illico cleriei nomen amittat, eιrie stilo r scriptionis addictus, Perpsιua deportatione Fleeιatur.5 Quum in considii bus, qui in oleelione Damasi Papae Exarserunt, plurimi interiissent, mullos Iam clericos, quam laicos a Maaeimino tunc Praesecto Urbis supplicio adfecios fuisse, testatur Socrates a .
XI. At qui bio volunt in huiusmodi atrociorum criminum caussis clericos non suissa ab civili poloslate omnino exemplos , saleantur lamen oportet ipsis, ae praecipue Episcopis datum fuisse suas defensiones per. Procuratores, non per seipsos proferre: Valentinianus novet. XII. si in huiuseemodi ordinis homines Episcopos actionem pernasionis, eι atrocium iniuriarum
dirigi necesse fueriι, per proetiratorem sollemniter ordinasum vud iudicem publicum inter testes, et iura conflictavi. . . . quod ita religionis, et Sacerdotia veneratione permissimus . nam notum eaι Proeuralionem ira criminalibus noeotiis non posse concedi: sed ut ais ulla discretio meritorum, Episcopis, et presbyteris Ianim id opor&ι i endi.
XII. Porro sub lus liniano imperatore magis se explicuit clericorum Riudieiis saecularibus. immunitas. Ille enim imperator I. novel. LXXIX.
omnes prorsus monaehorum, Sanctimonialium, virginum Deo sacrarum, aemulierum in monasteriis consistentium caussas Episeopis reservatas Noluit.
Tum a. novet. LXXXIII. Odixit quidem, ut eloricorum crimina a praesidibus provinciarum cognos strentur, at iudicio extraordinario, scilicet non Danaeendente lue duorum mensitim vatium, et ad 3acrorum canonum Frae3criptum , unde polius in favorem Ecclesiae , quam in praeiudicium immunitatis ecclesiasticae, constitutionem illam emanasse tradit Gonga,
3. Demum novel. CXXIII. Gin Episcopos, ceteros qui clericos etiam in
caussis criminalibus omnino a publicis iudiciis immunes voluisso videtur e cap. enim VlII. sic decernit: sed neque pro qualibeι Pecuniaria cau3sa , vel criminali Diseoptim ad indicem civilem, vel militarem invitum producere, auι eaehibere cura imperialem iussionem permittimus. Tum Capis XXI : si erimen fueris quod adversus quamlibeι memoratarum per suam
rum, elericorum, monachorum, diaconissarum, monastriarum, ag etria
rum inferatur, si quidem utid Disco tim aliquis accusatur, et i se veritatem invenire potuerit, ab honore, aut gradu hune Secundum ecclesiasticas regulas deiiciat, eι tunc competens itideae hunc comprehendat,eι secundum leges litem eraminans caussae finem i Onat . .Xlli. Idem quoque iuris in Italia obtinuisse lum ex pluribus evincitur , tum vel maximo ex sto, quod sub Theodorico Italiae rege omnes Romano rum leges, atque adeo quae ad Ecclesiarum, cleri eorumque immunitatem
spe elabant, nulla in parte fuerint antiquatae 5). Quin imino ex pluribus
si) Nov. v. do sepulcr. violat. - 2ὶ Lib. IV. cap. IX. 3) Ad cap. VIII. de iudieiis. - 4ὶ Cap. III. , et Pop. XXI. b) Muratotius annal. Ita l. ad an . FIO.
143쪽
Theodorici apud Cassiodormn opistolis liquot, regem ipsu in omne8 persona les clericorum caussas non civiles modo, verum ut criminales Episeopis diiudicauilas reliquisse. XIV. Cloricorum ab iudiciis saecularibus immunitas, quam sacris canonibus, legibus suo imperialibus constituere salegimus, naturali etiam nequitati consormis est: unde apud gentiles, praecipue vero apud Romanos , Pomisi ei in seriores parebant sacerdotes: ad rem concilium aurelianenso IV. ean. lit.: quod leae saeculi etiam pastinis sacerdotibus, et ministris anta PraeSliterat, iustum est, ut erva christianos specialiter conservetur. Et sane convenit, ut clericorum negotia ea tranquillitale, ne sanctitate, qua par est, tractentur, nequo clerici a Sacris amoveantur obsequiis si . XV. ΙΙactenus designatas clericorum a iudiciis saecularibus exempti O- num leges, quae post habitae sunt sIn odi, et a Principibus evulgatae san-etiones quum confirmarunt, lum ollam auxerunt. Ac primo Langobardi Prin. cipes sori immunitatem etiam ad Ecelesiarum vassallos, colonos, agricola Scxtenderunt, iurisdictio no in hoc ipso comitibus, aliisque publicis magistralibus interdicta g . Mox Carolus m. veteres pro clericorum cauSSis imperatorias sanctiones innovavit, ac restituit 33. Atquo adeo cuicui actori si voeleri eo, si vo laico quibuscunque in caussis clericum reum nonnisi in episcopali soro referendum sanxit D, ae demum constituit clerico non liccre
sine Episeopi sui permissu quemquam tu iudicio saeculari pulsare 5 .
XVI. Sub Carolo Calvo maiora sumpsit incrementa Episcoporum iurisdictio : ille enim elericorum oliam publica, ol gravissima delicta Episcopis reservata voluit 6ὶ, id quod seculis lem porthus nemine renuente, aut discrepante in Ecclesia inolevisse constat ex scriptoribus, qui per ea Saecula sorucro. Ac tandem Innocentius III. 7 docuit clericis non licere suo iuri, videlicet sori immuni lati renuntiare, quum non sit personale benescium. .
XVII. Insignis est, ae multum occlesiastica o consulens immunitali Fri- dorici impcratoris constitutio aulli. statuimus 9 , qua nimirum San Tit, ut nullus ecclesiasticam personam in eriminali quaestione vel civili tra era ad iudicium saeculare raesumat contra constitutiones imperiales , et canonicas sanetiones. Quod si actor fecerit, suo iure careat, iudica tum non teneat, et iudeae eae tunc iudicandi polestate privetur. Quae Fri dorici constitutio adeo constantiensi concilio placuit, ut non solum CamCommendarit, probarit, confirmarit, verum et exscriptam voluerit in ipsius concilii adpendi eo, quo latius promulgaretur. XVI lΙ. Mox synodus latera non se v. communione arcendum ipso, ut aiunt, Delo illum csso constituit, qui ecclesiasticae iurisdictioni obtrectaro,
aut illam exagitare ausus fuerit: id quod plures antea per Gallias, Hispaniasque congregatae synodi iam constituerant. Tridentina denique sInodustum Peraonarum eccleSiasticarum immunitatem Dei ordinationem, et ea si Iustinianus indicata nov. CLXIII. vi Muratorius antiq. Diat. disseri. LXXI. - δ) Capitular. lib. V. cap. 28 I. I. 4ὶ ibid. lib. Vll. cap. Da. - 5ὶ Ibid. lib. VI. eap. I 55. - 6 Tom. l I. Ea Pi lular. iit. XXXulli. r) Epist. ad Lotharium Archiep. pilanum. - 8ὶ C P. Xu. foro competenti- θὶ cod. de Diae et cler.
144쪽
nonseis panetlanibus constitutam adseverat: lum Eliam praecipii, saeros canones, concilia seneralia omnia, nec non alias apostolicas sanctiones in favorem ecclesiasticarum personarum, tibertatis ecclesiasticae, et contra eius violatores editas, quas Omnia praesenti decreto innovat, eaeacte ab omnibus observari debere. De clarisorum ab iudicibus saecularibus immunitale iure nevolitano XIX. Tandem de iuro neapolitano pavea ex pondero saR Iusquct eritia, Northmanni roges, qui primi omnium florentissimum hoc regnum Obtinuere, ne prae celeris Robertus, et Rogerius, sese clientes R. Sedi, eidemque ad. dictissimos professi nillil contra canones, ac leges ecclesiasticam immunitatem spectantes innovarunt, uti patet ex concilio melphiensi. cui Rogerius ipso intersuit. At Willelmus in paclis conventis cum Hadriano IV. ila cum o convenit, ut ampla remaneret clericis facultas provocandi a iudicio Episcopi ad R. Pontificem in caussis tantummodo ecclesiasticis: nt in caussis civilibus profanis imminuta politis videtur suisse ecclesiastica iurisdictio. Ipsemet namque Willelmus constitutionem edidit, qua clericos in caussis possessionum, quas non aeceperint ab Ecclesia , in saeculari iudicio conis veniendos constituit. XX. Sub Suevis Fridoricus imperator uti modo vidimus, eonstitutiones
omnes imperiales, et canonicas sanctiones pro elericali soro, et immunitalibus ecelesiasticis hac lenus latas sua nova imperiali constitutione roboratas omnino observari iussit: at mox non pavea ecelesiasticis iuribus illata sunt detrimenta. XX l. Suevis expulsis, eorumquo progenie in Conrado extincta, Andega. enses primum, mox Bragonenses hoc regno politi sunt. Porro sub his regibus nil prorsus immutatum est, ita ut, si seu dales Caussas exei pias, caussae omnes eleri eorum sive civiles, sive criminales in episeopalibus Curiis
exagitabantur. Bulla investiturae Regni a Clemento 1 v. ad Carolum II. data apud Baynaldum ad anu. I 265., et apud Chioccarellum IJ, concordata Honorii et , Fordinandus I. aragonensis 33. XX lΙ. Verum per novissima pacta inter Benedielum XI v. , et Carolum Borbonium conventa, tum aliis in eapitibus, lum vel maxima in hoo ira I quilliorem induisse faciem visum est ecclesiasticum tribunal 4ὶ.
I. Iudietum vulgo definitur: legitima, sive ordinata rei inter actorem .eι reum controversae coram iudice cometente disceptatis. Haee pro- Delo definitio characteres omnes euilibet iudicio tam ecclesiastico , quam laico omnino ου tu δεις essentiales complectitur. At iudicium ecclesiasticum i) In arcti iv. reg. iurisd. lom. I. n. a 4. - a in Art. III., et XIII.- 3ὶ Pragm. II.
M obrie., et Maeon. ae Dal. - 4ὶ Quae conventione novissima an . I 818. ad rem san ita suerunt , Seq. til. v. huius libri reseremus.
145쪽
si in pluribus, in hoe maximo a taeeulari dissert, quod hoc una pollet potestate, iudicandi sei licci tantum de externis: illud vero duplex internum ,
et externum est, uti supra innuimus.
II. Iudieii plures sunt divisiones: praeeipuas sunt, x, aliud ordinarium, aliud eatraordinarium. Ordinarium dieitur illud quod ab ordinario iudi eo
exercetur, nimirum, a iudice, qui non speciali aliqua delegatione, sed iuro suo, sive iure diguitatis, vel magistratus , quo iungitur, ecclesiasticam administrat iurisdietionem. Extraordinarium vero est iudicium illud, quod exercet iudex sic dictus extraordinarius ex eo , quod nullam propriam ha beat iurisdietionem, sed solum ad aliquod tempus , et ad certas quasdam caussas diiudicandas ab Ordinario delegatam , ex quo dicitur etiam M. Dctialus. III. Aliam praeterea notionem in se conlinet iudicium ordinarium, nimirum quum ita dicitur ab ordine, quo in ea ussa discutienda proceditur: qua notione accepta rursus distinguitur in ordinarium, sive Sollemn , et summaritime atque illud est, in quo omnia, ae singula , quae in iudieiis servanda leges praecipiunt, ex leguin ipsarum praescripto distincte peraguntur. Hoc vero summarium, ita dictum, quia summatim, sive in summa omnes quasi iudieii partes comprehendit At vero iure canonico sum. marium iudicium illud Duncupari solet, ubi sine ullo strepitu forensi de plano, h. e. sine judiciario ordine caussa agitur. Non emittuntur vero citatio, et necessariae probationes, quae iuris sunt naturalis 23.
IV. Iudicia sunt quoquo vel publiea, vel privata: ad haec alia crimina-tia, alia civilia, lum haec vel sunt petitoria, vel possessoria, ni de his , aliisque iudieiorum generibus opportunius in institutionibus civilibus.
I. Quas hactenus explieavimus iudieiorum species ius Melesiasti eum a n. tiquum non agnovit, sed eas ius novum decretalium invexit: iuro enim v e. teri, quin immo et medio, ecclesiastica omnia negotia sine strepitu forensi expediebantur. Quam ob rem operae pretium me facturum puto, si povea hie de veteri ecclesiastica disciplina in re iudiciaria pertraetanda expendam, ut dein ab antiqua ad novam facilius, utiliusque progrediamur. I l. Dclesiasticae potestalis depositum penes Episeopos est, quos Spiritus S. ad Ecclesiam Dei regendam constituit, et maxime penes it. Pontificem, cui prae celeris datae sunt clavos. Usum potestatis huiusce charitale, et humilitate condiendum osse demonstrat s. Petrus 3), et velerrima illa Ecclesiae praxis, qua iam inde a primis Reelesiae incunabilis iudicia omnia ec. clesiastica ab Episcopo una cum suo et ero exercebautur in. Conser huc
quae supra diximus 53. III. iam vero antiqua in iudieiis Ceelesiastieis peragendis disciplina haec si Leg. XV. g. 4. Dig. de re iussio. sa) Clem. II. de rerior. gignif- 3ὶ Εp.
I. cap. s. - 4ὶ Auctor const. lili. II. cap. 47. e e. carthag. IV. can. XXIII. -
146쪽
suit. Episcopus medius inier presbyteros consedit, voluti magistratus inisse Bdsessores: stabant diaconi lati silain adpari toros, ol ministri iustitiae. li , inter quos lis intercedebat, vel qui do aliquo crimino accusati fuerant, eo
ram nil erant Suas caussas acturi. Iudicium ei Bl summarium procul am h
gibus forensibus. Porro Episcopi partes erant non modo, quod iustum, roclumque ipsi videretur, decernere, verum ei partibus persuadere Simul lalem, et iram absternere, avaritiamque, ei nimiam ad terrena bona propon-Sionem corrigero. Qua de ro Episcopus iubebatur suum tribunal, sive Gudientiam diosus lunae habere, ut par libus integra superesset hebdomada, qua conciliari possent, omnemque, si quem contraxisset, livorem deponere:
ol sic dio dominica iuxta Apostoli monitum i): puras manus sine ira, et disceRIatione lerarent ain. l. IV. Haec iudicia exorcondi methodus obtinuit in Ecelosia nil medium usque saeculum XII., uti ex Gratiano colligere datur 3 . Si quae graviora incidissent negotia, quibus definiendis civile presbyterium, sive Urbis cpiscopalis presbIleri satis non esse videronlur, sJ nouus dioeee sana, nil quali omnes lolius dioecoseos presbyteri, vel clia in provinciales, ad qua in omnesiolius provinciae Episcopi conveniebant, indicebatur. Conser huc qua o di
V. Porro saeculo XII. exeunte, et XIII. ineunto ecclesiastica iudicandi
forma sensim, et Sine Sensu in eam immutata est, quae modo oblinei ex iuro novo, Et novissimo. Hanc mutationem duabus ex caussis ropclli Petrus de
Marca 5). Prima esl, quod polusias, quam in plerisque ea lassis iudicandis synodi provinciales oblinobant, ab is id orianis decretalibus ad unum II. Ponisi die em fuerit revocata: inde enim factum est, ut in Ecclesia novus iudicio. rum ordo institueretur nil caussarum cognitiones in provinciis per il scripta dirig ndus. Unde lol, ac lantae omanarunt constitutiones de rescriptis , de
iussi cibus delectatis, de inelo iudicis ordinarii , de dilationibus, de eaece
Plionibus ele. Haec omnia olim, uti in Od O ObServavimus, nou adeo exae te, et Sollemniter exercebantur, uti reccilliores Romanorum Pontificum decretales praescribunt.
VI. Allera mulationis caussa, quam adfert Petrus de Marca ost, quod luna aliis ex rationibus, tum vel maximo ox iis letu ubique receptis Isido rianis mercibus nova pluribus in capitibus ecclesiasticae pol illae facies oborta est. IIuc faciunt beneficiorum ab ordinationibus separatio , aliqua impedimenta matrimonii ad publicam tuendam honestatem noviter constituta, temperatus publicae poenitentiae rigor, multiplices monachorum Congregationes late per Europam diffusae, indullae monasteriis, Capitulisque Canonicorum ab Episcopali iurisdictione exempliones etc. II ine novum quo que in Ecclesia iudiciorum ordinem instiὶ ui oportuit. VI l. Praeterea quum canonum collectores ivo , Gratianus, aliique, qui post X. saeculum canones Ecclesiasticos collegere, in suas in ulla cx iure civili excerpta induxissent, atque adeo eiusdem iuris civilis studium ope praesertim clericorum qui supra omnes, utpote qui soli lunc temporis pro litteratis haberentur, eidem sedulam operam navare ulὶ refloruisset , i) Epist. I. ad Timolli. g.- 2 aus. 3 . q. VII. - 3ὶ Avel . constit. ibidem. 4M Lib. l. lit. IV. de conciliis. - 5ὶ Cunc. sac., ut i imp. lib. ill . cap. 6.
147쪽
Delum hine est, ni Ius canonieum pluribus in capitibus Iuris civilis ratio.
nem sequi in coeperit. VIII. Ergo ius novum decretalium in iudieiis persequendis sex potissimum eapita complectitur: scilicet x, iudicis personam. I, personas aetoris , et rei. 3, Curiae administros. 4, processus instructionem. 5, sontentiam definitivam. 6, demum ius adpellationum. De singulis sigillatim agerct aequum est. At primum de proprio, sive competenti elericorum laro, caussisque ad illud dedueendis, agendum nobis est.
I. Antequam gravissimas doctrinas, quas Auetor noster de foro . eompe. tenti tollegit, exponamus, heie illa in anteeessum recenser duximus, quae Conventione novissima an. 3818. sancita suerunt, ut facile irrones distinguant quae diu in ecelesiastico foro viguerint, quaeque aetate nostra Oh-
II. Enimvero art. XX. eiusdem eonventionis ea ullam Episeopos in pastoralis ministerii exercitio prorsus liberos esse. Quamohrem in quoscumque sdeles Ecelesias legum , et sacrorum canonum transgressores censuris Animadvertendi liberias fuit illis eonfirmata : quin regio diplomate sub die X. octob. 1826. agnitum fuit ad ecclesiasti eum sorum pertinere ins decernendi seeundum canones quibusnam ecclesiastiea deneganda sit sepultura. III. Quum autem Episeopi iure divino in rebus spiritualibus iudices constituti sint. Ei forum competens facit, ut quis pro suo iuro iurisdictionem exerceat: hine ea fas matrimoniales, quae ex conellio triden lino i dumtaxat Episcopis reservantur, in sua Audientia cognoscer , deque iis sententiam serre illis liberum soro eodem art. luit sancitum. IV. Ad haec in clericos habitum ecelesiasticum ipsorum digni lati congruentem non deserentes, aut reprehensione dignos, animi duertendi ius Episcoporum est. Unde poenas a tridentinis P P. statutas, aliasque, quas convenientes ipsi iudieaverint, in illos infligent. V. Praeterea in dic. art. statutum liberum esse Episcopis cum clero, et populo suae dioecesis pro munere ossicii pastoralis communicarct , suasque instructiones, et ordinationes de rebus ecclesiasticis libere publicare, nec non indicere publicas preces, aliaque pia opera cum id ipsum postulet Ecelesiae utilitas.. VI. Illud denique hie observandum restat quod eaussarum civilium, ni si) can. Xll. sesa. XXIV.
148쪽
mirum contraetuum, hereditatum, etc. cognitio, et definitio ad lateos iudices spectat I.
I. Inter quam plurimas notiones, quas fori vocabulo veteres adfixerunt, praecipua quidem ea est, quae tribunal , sive locus ille designatur , ubi, adsidentibus magistratibus, iudicia exerceri, eum populo agi, concionesque haberi solent i . Unde etiam saelum , ut pro ipso iudicio passim in uir
que iura acciperetur. Porro larum competens idem est, ae forum proprium, scilicet, et ubi iudici convenit suam exercere a uelori talem , et in quo reus conveniendus est; qua notione dici quoque eonsuevit iudeae eompetens et in , et competens ιribunal 3 . Huc faciunt in primis prohati tu utroque iure canones: actor aequitur forum rei D: retia in iudicium va
Iuvat hic recensere quae de legatione apostoli a regni Sicilias ultra Pharum Summus Pontifex Benedictus XlIl. sanxit Const. Ideli lata an . IraS, quae vim concordiae habet. Benedictus Episcopus Servud Servorum Dei Ad perpetuam rei memoriam.
Fideli, ac prudenti dispensatori, quem in supremo Apostolatus apice constituit Dominus super samiliam suam, maxime convenit, tradita sibi coeli ius uti potestate, ut si quae sint inter pontificalem auctoritatem, et regiam potestatem contentiones, quantum seri potest, amoveantur, utque nedum fidelium populorum pericula a reantur , sed etiam incommoda leniantur, prout locorum, ei temporum ratione habita, magis in Domino videbitur expedire. g. I. Cauastae huius conatistilianis promulsandae Quum itaqua felicis recordalionis Clemens Papa XI. praedecessor noster aposto-Itenm Rhgni Siciliae ultra Pharum legationem, ae monarchiam, nuneupalam, eius. que tribunal ex linxerit, ac suppresserit, ei aboleverit, si quae essent privilegia , et indulta a quibuscumque Romanis Ponti fit cibus Praedecessoribus quomodolibet concessa revocaverit, et abrogaverit, et certum tulerim modum praescripserit, quo caussae ad forum ecclesiasticum pertinentes cognosci, et in eodem Regno sine debito terminari possent, quemadmodum in eius apostolicis litteris, expeditis anno millesimo septingentesimo decimo quarto, et millos imo septingentesimo decimo quinto plenius continetur. Cumque cliarissimus in Christo filius noster Carolus VI. in Romanorum Imperatorem electus, Siciliae ultra Pharum Rex, exponi nobis nuper secerit, iura apostolicae legationis in eodem Rogno, sibi, eiusdem haeredi legitimo, et possessori, ex privilegia signantor Urbani Pupa o II. Praedecessoris nostri, eompetere: quae quide ui iura iam olim Rogerio Comiti O Normannorum gento eiusque successoribus ob eli ruinatam saraeenorum lIranuidum, catholicata iidem reis
149쪽
II. Clericos omnes aeque superiones , alquo inferiores in omnibus sero cavssis civilibus, critu inalibusque soro episcopali ita subesse, ut nil laicum tribunal eos vocare, aut trahere vetitum omnino si i , ius est exploratissimum. Quin et prima duulaxat lonsura initiati ex legibus etiam , moribus-
qu 3 Regni non politani ab sori gaeeularis potestale immunes habentur, quamdiu lamen in statu clericali, et ossicio permanserint i . IlI. luro tridentino 23 novissima Concordalorum lege Irir,firmato inter clericos in seriores heneficiarios , aliosque titulo patrimonii in sortem domini mancipatos illud agnoseendum diserimen , scilicet ut hi sori privilegio non fruantur , nisi elericalem habitum , et tonsuram deserenies, alicui Ecclesiae ex Episcopi mandato ministerium exhibeant , id quo litteris Episeo palibus quotannis a Curia oblinendis demonstrent: at illi licet Ecclesiae
ministerium, habitumque clericalem deserant, exemptionis tamen praerogativa non destiluantur , nisi vel ultro beneficium dimittant, vel eo, Episeopi son lentia, ob aliquod crimen exspolientur. Atqui regio rescripto an .
II 6ο. die G. septembris utrorumque cleri eorum conditio aequata est; nimirum ut nisi habitum, lonsuramque clericalem deserant, ae simul actuas rin Tordin. I. in pras. Iv. de cleris . , et diaconis selvatieis, quam postea Carinlus V. innovavi l. - et) Sess. XXIll. de res. cap. lv.
stilutam, Ecclosiasque, patriarchalui constantinopoli laino tune lemporis adhaerentos, Romana Sedi iterum subiectas, concessa, anteactorum Rex sae utorum decursu usque ad Caroli II. obitum, in suo robore, atque usu permanserint, hinc nos, etsi comperium habeamus, huiusmodi rationibus eundem Praedecessorem nostrum , praesertim propter abusus, quos irrepsisse constabat, minime acquievisSe, noSque ipsi, dum Cardinalalus honore tangebamur, eidem constitutioni reveronter Sub scripserimus, Omniumque circumstantiarum opportune reminiscamur; attamen cum gra es indo exorta o subrint contentio nos, hique mala non sine animarum pernicie, publicaeque tranquilli latis detrimento, serio propterea considerantes , quantum Pa storalis sollicitudinis intersit,caussas etiam talium contentionum avertere, ue pro sus eliminare, ita ut, abusibus o medio sublatis, ius ex aequo universis reddatur , ex volo Congregationis vcnorabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, pro huius negotii examino specialiter deputatae, ac etiam motu proprio, et ex certa scientia, ct matura deliberatione, nostris, deque apoSioli Cae potestatis plenitudine, si em huic oporoso gravissimoque nogotio imponentes, NOStrali ac perpetuo valitura constitutione, vim , ct ollaetum concordias habente, haec , quae sequuntur, decernimus, et sancimus, ac iuviolabiliter ab his, ad quos speciat, vi in futurum spectabit, observari mandamus. g. a. ordo cognoscendi causara ecclesias itera in Mollia post maiores, quae apud unam Apostolicam Sedem evnoctes taebent. Caussae omnes, ad forum ecclesiasticum quomodolibet pertinentes, iis exceptis , quae Vere maiores sunt, quaequo iuxta canonicas sanctiones apud Apostolicam S dem ira clari, et a Romano Pontifice, vel a iudicibus, quos ipso specialiter depula eril, cognosci debent, non alibi, quam in ipso Sicilia o ultra Pharum Rogno cogno- Fcantur, ei fine debilo, quem iustitia postulavorit, terminentur, ita vidulicet, ut non exemptorum caussae in prima inflantia coram ordinariis Iocorum dumtaxat cogno- eantur , nec ob corum curiis avocentur, nisi per viam logi limac appollationis a
sententia desinitiva, aul ab interlocutolia, vim desint Iivae habe illo, vel iub ac tu, cu
150쪽
Iom Eeclesia o famulatum litteris episeopalibus probent, fori immuni late destituantur s).
lv. Da cleri eo , qui in coelibatu vivens habitum , officiumque clerieals deserat, illud hie quaeri potest, num se ilicet, dum sori exemplione privatur, reliquis etiam expolietur clericorum privilegiis 3 Porro licet non una
sit hac in re Canon istarum opinio , standum lamen omnino sententiae Benedieti XIV. et in censentis, fori amissionem, ceu odiosam, ut aiunt, ad re liqua clericalis ordinis privilegia neutiquam extendendam. V. Non abs re hic quoque erit disquirere , in quonam soro eonveniendus sit elericus is, qui abiecerit prius habitum, coelumque clericalem , ad quem postea redeat; alque vel ante clericatum, vel in clericalu quidem, at eo abiecto , aliquid egerit, propter quod ad tribunal delerondus sit 3 Iam vero elerieus iste ad oeclesiasticum omnino tribunal trahendus est, si res adhuc lit integra: quod iuri civili etiam cousorme est 3 . Sin autem aute- quam vel ad clericatum aceederet, vel ad clericatum rediret, ad laicia iniribunal iam fuerit evocatus , tum certe ex saniori Canouistarum son lentia i) Gagitardus Iustit. eamnis. lib. lII. tit. v. n. Io De Un. dioecat. lib.
3) L. XXXII. D. de reacripi. in arbit.
ius gravamen per appellationem a definitiva reparari nequeat, vel praeiudiciato sit invertendo iustum iuris, et iudieiorum ordinem, aut nisi integro biennio, a dio molae litis compulando, coram ipsis Ordinariis remansorint indocisae, quemadmodum a concilio triden lino in eap. XX. ca sae omnea, aras. XXIV. de reformat. decretum est. Si quo secus sal, quaseumque adpellatio, inhibitio, aut sententia , eo ipso nullo, et irrita sit, iuxta eiusdem concilii praescriptum. Respectu vero exemplorum ab Ordinariis, iudex ecelesiasticus, a rogo illius Begni, ut infra dicendum, nominatus, ei delegatus, et pro tempore, eius arbitrio nominandus, et delegandus, tanquam ordinarius, de caussis civilibus, et criminalibus illorum, ut postea dico tur, cognoscat, ne aliter huiusmodi personae, et iura sino providentia remaneant. Α sententia ordinarii ad Metropolitanum appelletur, servata itidem in omnibus forma iuan ledicti concilii decretis constituta. s. 3. Pui iudeae cauuaa appellationum a sentenissa Metropolitanicvnoscere debet Postquam vero Metropolitanus in caussa pronunciaverit, vel in secunda instantia, quoad sententias suorum susiraganeorum, vel in priuia, quoad caussas propriae diu cesis , possint partes , vel earum aliora, provocare ad eum virum in iure canonico doctorem seu licenitalum nobilium Universi latum more, diligenti examin praecedente promotum, et in ecclesiastica dignita is constitulum, a charissimo Filio nostro Carolo VI. in romanorum Imperatorem electo, et Siciliae RPge, eiusque in Regno Sicilias ultra Pharum Successoribus, aut de eorumdem mandato, ex conces sione Sedis Apostolicae depulatum, ct delegatum, et in posterum ab ipso, eiusque in eodem Regno Successoribus, aut do eorundem mandato deputandum, et delegandum : quom co ipso delegatum auctoritato Sedis Apostolicae constitutum, et pro temporu constituendum, recognoscimus, ol firmamus, ut caussas ecclesiasticus an-ledictarum appellationum in praedicto regno Siciliae ultra Pharum cognoscere ,
aliaque inserius exprimenda peragere possit, servatis tumea praemissis, aliisque in-Diuili od by Go