장음표시 사용
221쪽
chalcedonensis sanxit ean. VI l : qui semel in clero depulati sunι, auι
monachorum visam eveliverunt, statuimus neque ad militiam, neque ad dignita em aliquam venire mundanam, sed hoc tentantes, et non vera
με Poenitentiam, quo minus redeant ad hoc, quod propter Deum Pri
XIX. Clorici apostatae simi ipso iure infames si , et si moniti non resipuerint, deponendi su ut 23. in lorea vero temporis ineurrunt in poenam suspensionis a beneficio , et inhabili talis ad beneficia 33. Quod lamen de
clericis in sacris constitutis solummodo intelligas. XX. lu Monachos quoque apostatas variae poenae sancitae sunt, Bi non iam ex iure eommuni, quam ex monachorum, ac regularium privilegiis , inter quas polior est excommunicatio latae sententiae , cui subiacent non
modo ipsi monachi apostatae, verum et qui eosdem recipiunt, oecullant , vel deIendunt.
in XXI. Divinationis vocabulum omnos eo inploe litur illicitas vias, et artes manifestandi se erola, aut praenuntiandi sis titia, qua ex nullis naturae I gibus sciri possunt Ex variis illis illicitis viis, et artibus variae Oxoriuntur divinationum species, uti x, astrolosia, sive ars pandendi ceculla ex situ, ei motu stellarum. Qui hanc artem profitebantur, vulgo dicebantur, mathematici: quo nomine aeque apud gentiles, ac apud christianos Imperatores quam frequenter damnati sunt, gravissimisque poenis coercili 4). a. Aucturium , cuius itidem variae species ex diversis modis, quo peragebatur, uti i, harus Dium, et haruspicina, quum observabantur Signa, Pt indicia in extis victimarum 2, sic strictori notione dictum aucturium, quum
ex molu, volatu, vel cantu avium argumenta desumebantur. 3, omen, quum ex voce, vel etiam sternutalione hominum indicia captabantur. 4. χειρ - μαντεια chiromantia, μετοπωσκοπια metoposcopia, et notomantia, quum se ilicet ex manibus , cx vultu, ac fronte, vol ex dorso Oeeultarum rerummauitas lationem quis aueu paretur. Quantum Romani hisce augurii speciebus dediti fuissent, ipsi mel pro sani scriptores luculentissime leslantur.3. Sortilegium, sive divinatio per sortes, qua nimirum per sortes inquiritur quid agendum sit, quidve vitandum. Gentiles sortibus virgilianis utebantur, scilicet oraeuli loco accipiebant versus quoscunque , qui, adrepi temere Virgilii poetae libro, oculis primo se Ohiicerent. Qua ratione Hadrianum imperium sibi praenuntiasse, narrat Spartianus in vita Hadriani. Non desuero antiquitus fideles, qui eodem prdrsus pacto sacris Bibliis abutebantur, quod sacras sortes vocabant, quodque veteribus sInodis peculiaribus canonibus damnatum est 5 . Verum pluribus in casibus velitum non est sortes adhibere, uti in agrorum divisione, in exercitu ad definiendum, quisnam primus hostem adoriri
222쪽
debeat, tempore perseeutionis ad seligendos ex pluribus ministros, quibus ad gerendam curam plebis in civi late manendum sit, quod probat Augustinus rὶ. Porro sortibus uti legibus Ecclesiae interdicium est in distribuendis osse iis ecclesiasticis, electionibusque canonicis et . nisi peculiare habeatur Dei mandatum, uti in electione Matthiae laetum est, de qua HieronImus in Ioannem l . sie habet: non atatim debemus sub hoc ere logorιibus credere, vel illud de aclibus ARostolorum huic testimonio eo-Fulare, ubi sorte in apostolatum Matthias elisitur: quum privilesia singulorum non possinι facere legem communem. 4. Divinaιio per e licitum pactum cum satana ς nimirum quum Satanas ipsum consulenti responsa det, vel I, per imagines, sive idola , pro plorea oracula adpellata, vel 2, per suos vates, sic dicios pythones, et Pythonissas, quasi spiritu sati dico agi latos , vel 3, per somnia , quod νειρο-
μα&τεια vaιicinalis per somnia vocitabatur, vel 4, p r spectra, sive visiOnes mortuorum , quod proprie dictum a/εκρ μαυζεια vaticinasio per mor-ιuOS , vel 5, per cranium hominis, quod κραω μαντει a vaticinaιio Percranium veteres dixere, vel denique si, per signa, vel figuras factas in terra, in aqua, in Bere, in vitro, in igne, aliisque sexcentis tallaciarum modis, de quibus vide Martinum Deirio, aliosque de hoc capite suse pertractautes. illud hic duntaxat observandum, eiusmodi delictum semper in Ecclesia adeo nefandum , quam quod maximo suisse habitum; quippe quod idololatriam, haeresim , incredulitatem , apostasiam , sacrilegium , curiosi talem , aliaque crimina, singula per se gravia, aliqua saltem ex parte in se comple-eli videretur, unde et canonibus ecclesiasticis gravissimis ceu suris, et legibus civilibus poena capitali punilum ο). De magis XXI l. Magia superstitiosa, quae proprie a Canonis lis magia dicitur, ea
est, per quam mira quaedam sunt ope daemonis, sicque a magia naturalidistinguitur, per quam saepe Philosophi mira essiciunt virtute caussarum naturalium. Superstitiosum illud magiae genus sortilegio oppido adfino est. Unde iure canonico aequo sortilegi, ne magi iisdem plectuntur poenis, nimirum excommunicatio uo, et si clerici suerint, depositions , uti patet ex plurilius Canonibus, et decretalibus 43. XXIlI. Duo hie iantummodo observaro iuvat. I , consulentes quoque magos, vel sortilegos in exeommunicationem ineurrunt, et si clerici fuerint,
ab honore dignitatis suae depositi monasterii poenam subeunt, ibique perpetuae poenitentiae dediti scelus admissum sacrilegii luunt 5). a. Astrologi peculiaribus poenis plectendi ex duabus poni ille iis bullis,
altera quidem Xysti V., qua in astrologos ecclesiasticis poenis animadvertendum decernitur, etiamsi futuros eventus, quos ex sideribus, et planeta si Epist. CLXXX. ad honorat. su) cap. s n. lit. de sortilest.
3) Auctor constit. lib. V li I. cap. 3a: cono. ancyr. can. X lv. can. VII. caus. 26. q. v. L. lv. C. tlieod. de males, et mathem.
223쪽
rum adspeetibus venantur, non certo adfirmare dicant: altera vero Urbani
VIII., quae ostrologos, qui de statu Reipublieae christianae, vel Sedis Apostoli eae, aut de vita R. Pontificis, aut eonsanguineorum eius iudicia serunt, vel facta apud se habeant, praeter sentantiam exeommunicationis ipso laeto incurrendae, tauquam reos laesa a maiestatis, ultimo supplicio, publicatione honorum, et si elerici fuerint, privatione beneficii, et ossieti puniri iubet. XXIV. iure quoque ocelesiastico neapolitano variae poenae in sortii gos , et magos sane ilae sunt. I. In constitutionibus loannis Ursini excommunicatio ipso saelo incurrenda statuitur in veneficos, sortilegos, divina lo-r S, tum et in eos, qui ad ipsos accedant, aut auxilium , consilium, ei sa- Ore in praestant, , consι. 4. Eidem poenae declarantur obnoxii omnes dantes, et recipientes chrisma, vel oleum sanctum ad divinationes, veneficia, vul sortilegia iij. Tum I. synodus provincialis ne a politana cap. VII. sor-lilegos, ipsorumque opera ulentes eadem censura, aliisque a sacris eRn nibus statutis poenis, vel eliam arbitrio Episcopi statuendis puniri decrevit. II. quoque synodus provincialis neapoli lana sa) excommunicationis sententian ordinario reservatae ipso laeto subiacere sanxit non modo sortilegos omnes, et magos cuiuscunque generis , iisdemquo in suis divinationi hus, ac malesciis quibuscunque cooperant PS, aut quovis modo e Oufentii ules , erum et eos, qui nil qua re sacra ad alium usum, quam suprii ordinata, quomodolibet abulantur. Eadem quoque habel l. synodus provincialis mediolanensis 3ὶ, aliaequo fruo di identidem in Italia celebratae. De maledicto, sive blasphemia XXV. Blasphemia, sive maledictum a βλασpημυν maledico, se ille et qua Deo ore iniuria irrogatur , duplex potissim iam distingui potest, scilicet ut
alia sit en notativa, i recatina alia. Illa est, quum Deo negatur, quod ipsi Convenit, uti esse omni polentem, immensum,iustum te, vel quum ci tribuitur, quod ab ipso alienum est,uti esse crudelem, insipientem non providumete: vel demum quum creaturae,quod proprium Dei est,adscribatur. Huiusmodi blasphemiae, quum manifestum errorem arguant, haereticales ad poliantur, et hoc nomine blasphemi haereticorum ritu habentur, lieet revera haereti ei non sint, si dictis suis non adsentiantur. Olim gentilibus nihil erat antiquius, quam christianos ad eiusmodi blasphemias oro promendas adigere μὶ . Ex eodem Eusebio s) habemus, quod tyranno Pol rear pum in Christum convicia profundere tu henti λοιδορεσσυ του χριcου conviciare Christo , haec ille digna se verba dederit: seae, eι octos inta continuos annos ei ministravi, nec ulla me unquam adfecit iniuria , eι quomodo po3sumi se loqui aduersus Regem meum, Auctoremque saluιis meae flXXVI. Blasphemia imprecativa esl, vel quum quis malum aliquod Deo imprecatur, uti Pereat Deus, latea ι Deum etc., vel quum aliquid , licet ,
veruin, ira lamen exaestuans, vel conviciantis instar, quis de Deo proserat,
quae dehonestativa blasphemia etiam diei consuevit, uti egi illud apud
o Eusebius lib. VI. cap. 41: Plinius lib. X. epist. 97. - 54 Lib. IV. cap. LV.
224쪽
Matthaeum ti): rah qui destruis ten lum Dei, et in triduo illud reaedi.
Ioas. Est quoque blasphemia in Dei param virginem, vel in Sanctos, quae. quil et ipsa indirecte, ae mediate in Deum redundat, quo intuitu blasphemia dicitur. XXVII. dirumque blasphemias sive Enuntiativae, si vo imprecativae genus atrocissimum apud veteres iudicatum esse dolictum, tum ex pluribus patet, tum vel maxime ex Srnesio. qui quum Andronicum lyrannicum Ptolemaidis .pracsidena de aliis suis criminibus admonuisset, ubi tamen audivit ipsum dictitantem neminem unquam de manibus suis ereptum iri, si vel ipsum Christi pedem manibus corriperet, ipsum amplius non admone uindum. sed de Ecclesia sollemni ritu eiiciendum duxit 23. XXVlli. Poena Iuro Canoni eo antiquo in blasphemos sancita erat depositio in eleri eum, et excommuniealio in laicum , quaB lamen lemporis progressu obsolevit, undε iure hodierno arbitraria est, se ilicet a iudice, quae ipsi opportunior videatur, imponenda. I. synodus provincialis neapoli lana in hune modum decernil δ): qui palam moledicta, convicia, auι Obsco na xerba in Deum , ac Dominum nostrum Iesum Christum , vel in eiusheatissimam Genitricem , vel in aliquem Sanctorum Plena Deuens morifero lingua protuleriι, is si clerιctis fuerit, ad Ordinarii arbunitim fructuum ecelesiasticorum privatione , eι benescii depositions usque Plectiatur, tuam constitutionem concilii lateranensis sub Leone X. Quod cutem ad laicos attinet, acianι se non impune habiιuros, Sed Poenis a sacris canonibus, et vostolicis consti titionibu statutis mulctatum iri. Iure quoque civili antiquitus poena in blasphemos constituta, Erat ultimum
Eupplicium O. Qui ipsum Deum blasphemant, digni sunt gumlisia au-
Etlnere . . . Permianentes in hisce illiciιis, et impiis aetibus posι hane ad. monitionem nostram comprehendere, et ullimas tradere sumticiis etc. Idem quoque iuris praescribunt capitularia roguin Dancorum 5). In veteri otiam 1 ego blasphemi lapidibus a multitudino obruebantur 6).XXlX. Iuro Neapolitano ex constitutione Frideri ei de blasphemantibus, Qt ox Pragmatica Fordinandi I. eodem tit . blasphemantes Deum, B. M. V., vol Sanctos linguae abscissione, tertiae partis bonorum amissione, ac publici muneris privatione puniendi, qua poena sub Carolo lI. austriaco etiam in blasphemantes s. Fidem D. N. l. Christi animadvertendum constitutum est. At sub Carolo VI. Bustriaco an . I 726. mitius cum blasphemis actumost, Ut scilicet hi si nobiles, ad quatuor annos relegentur, si plebei , ad iri
Temes per annos totidem damnentur.
De sacrilegis XXX. Saerilegium in eo a blasphemia disseri, quod haec verbis, illud
nutom facto iniuriam Deo irrogat, unde passim definitur: rei sacrae violatio. Res sacra dicitur, quae cultui divino addicta est, unde ex s. Thoma triplex exsurgit sacrilegii genus, nimirum per3onale, quum iniuria t) Cap. XXVII. do. - 2 nesius epist. LVIII. 3 Cap. IX. de blasphemia -- οὶ Nov. LXXVsi. - 3J Additione III. cap. So.
225쪽
pPrsonae saera , clerim, religioso, sanctimoniali in ratur: loeale, quum loco sacro, Ecclesiae, vel eo emelerio debilus honor denegetur, reale deismum, scilicet quod perpetratur contra res sacras , sive cultui divino pecuisliariter dicalas, uti sunt Sacramenta, calices imp gines Sanctorum, reliquiae. XXXI. Personale sacrilegium tripli ei potissimum ratione committitur.3 , ubi ecclesiasticam clericorum quis violans immuni talem , eleri cum ad Ialeum tribunal trahat: do qua clericorum praerogativa salis lib. I. ιiι. VIII., I, ubi quis violentas in eleri eum, vel monachum manus adtulerit parvi habens clericorum privilegium sa). 3, demum, quum quis eum virginibus sacris, aliisve personis Deo dicalis se sociare non erubescat ta). XXXII. Triplici quoque ratione uocale admittitur sacrilegium. I, per IOeorum saetorum pollutionem. 2b, per localis ecclesiasticae immunitatis violationem ac P, per omnes, et quoscunque actus, quos ibi exercere Iogi.bus volantur eliristiani: at de his lib. II. tit. XIII. Illud hie tantummodo non abs re observandum , sepulcrorum violationem antiquis tum ecclesi sticis, tum imperialibus sanctionibus, tanquam immanissimum delicium, audiisso 3ὶ, ubi inter ea delicta recensetur, quibus generalis in Paschalis sollemnitate reliquis indulla venia denegabatur 43. Epistolae canonicas Gregorii Nysseni 5), et concilii lotelani IV. can. XLV. excommunicatio. nis poena in laicos, depositionis in clericos sepulcrorum violatores sancitur. XXXIII. Sacrilegium reale quod spectat, quemadmodum non uno inluvlu res aliqua saera dicitur, uti lib. II. Iiι. I. indicavimus, ita diversis qiio-3uo modis illud perpetratur. Graviora eiusmodi sacrilegia Sunt, quum pro-anis usibus adplicentur Ecclesiae, altaria, vasa sacra, vestes altaris miniis sterio addictae , sacri codiees etc. Dct his o xlat peculiare Tridentinum decretum seas. III., quo interdicitur cuicui convertere, eι torquere sentenistias Merae Scripturae ad scurrilia , a cilicet fabulosa, vana, a taliones, detraetiones, ευρerstitiones, impias, et diabolieas incantationes, dia vinationes, sortes, libellos etiam famosos. XXXIV. Poenae in sacrilegos partim legibus sunt sanetlae, partim iudi- eis arbitrio sanciendae relinquuntur. Poena legibus constituta est ex communicatio ipso laeto, ut aiunt, incurrenda quadruplici in easu: I , in clerici, vel monachi percussione 6). 2, in violatione immuni latis ecclesiasti. eae: qua de re alibi satis. 3, quum quis Ecclesiam violenter confringero , cauique spoliare audeat 73 4, demum, quum quis Ecclesiam ineendat 8). Iuro civili Deapolitano saepilogorum poenae iudicis arbitrio infligendae relinquuntur; quum vero vel templa destruxerint, aut perruperinl , vel inde vasa saera abstulerint, vel virgines Deo sacratas rapueri ni eapitali poena
plectendi sunt ex constitutione Rogerii 93. De simonia.
XXXV. Simonia ita dicta a Simone Mago , qui polestalem impartiendi
226쪽
dona Spiritus s. peeunia emere tentavit i) , reclo definiri posse videtur , sei licet, ut sit pactio rei temporalis pro spirituali. Haec sane pactio si-naoniae, quae ecclesiastici lori delictum est, κα- essentiam constituit. Si. monia enim, quae vulgo mentalis vocitatur, ab Ecclesia , quae non iudicat
de internis, Deo punienda relinquitur su). Simonia igitur vel conventionalis est, scilicet quum non nisi pactio inita sit, at vel nulla, ves ex una lantum parte rei traditio accesserit, vel realis, scilicet quum utrinque per rei temporalis traditionem completa sit. Accedit et altera simoniae species, nimirum confidentialis, ita dicta, quod, alserius fidei maxime innitatur, ca- quo multiplici ratione admittitur , ac praeeipuo quum quis beneficium ali. quod recipiat, aut retineat, ut illud postea alteri resignet, vel uti illius seu elus, pensionem v ct in eo impositam privati in sine auctoritate npostolica alis teri exsolvat, tum vicissim quum quis beneficium hii quod conserat cum pactione , si vo one eo illud postea alteri resignandi, aul eius fructus , vel ex fructibus pensionem alteri designatae personae in fraudem iuris conseren
XXXVI. Praeterea simonia alia ost iuris divini, sive naturalis, alia V ro iuris humani, sive ecclesiastici. Prior est pactio, sive commutatio rei lemporalis pro re iuro divino, naturalique spirituali. Posterior vero est, qua committitur circa res iuro duntaxat positivo, si vo ecclesiast leo in spiritualium censum relatas ob rationes publico Ecclesiae hono congruentes. Porro priorem vere, proprieque simoniam dixeris , posteriorem vero potius quasi simoniam, hoc est simoniae specie quadam proximam, ei ob id , ratione iuris ecclesiastici suadente, ceu simoniam prohibilam. Quamvis in hae. re diligentia quanta maxima adhibenda sit, adcuratoque inter simoniam iuris ecclesiastici, et simoniam iuris divini, naturalisque distinguendum, ut- polo prior tantummodo, haud vero posterior consuetudine, lege, dispensa tione mulationi sit obnoxia. XXXVlΙ. Ros temporalis,sive pretium simoniacum muneris nomino in. digilari, ac trifariam partiri iamdiu consuevit, nimirum ut sit munus amanu , a litaua , ab obsequio. Munus a manu. est pecunia, et quidquid nomine pecuniae venit, sive tradita , sive promissa : munus a linctua est sa- Or, laus, Bdsenlatio et c. demum munus ab obsequio est subiectio oblata, quae multimo de praestari potest illi, a quo res spiritualis speratur, uti ei
clem inservire, ipsum comitari, docere et c. Licet in unus quid gratuitum , ac libPralo esserat, hic tamen locum pretii debili lenet. XXX VIII. Nomine rei spiritualis , pro qua rem temporalem quis paciscitur, signiscatur quidquid a Deo auctore supernaturali proficiscitur, vel ad Deum, tanquam a plernas salutis nuciorem, dirigitur. IIoc vero, uti ad rem s. Thomas ), triplex est. Aliud enim o si spiritualo in se, uti gratia, virtutes infusae, iurisdictio eic. Aliud ost spiritualo efficiens , nimirum illud, quod licet in se sit quid corporoum, ossicit tamen supernatural , sive spirituale, uti sunt omnia Sacramenta. Tertium denique spiritualo illud est, i Aelor. cap. VIII. - et) Cap. XXXIII. et XXXIV. de simonia. 3) Videsis bullas Pii III., et Pit V, quarum altera incipit R. Ponfiscem, alle
227쪽
quod a eaussa spirituali a Tellur, uti dispensationes la votis, absolutio a eon.
XXXlX. Simoniaca quoquo ea paelio censetur , qua rem temporalem quis paciscitur cuin rct, licet non prorsus spirituali, ni vero spirituali ad no-xa. Multipliciter vero quid spirituali adneelitur, ei quidem vel anteeedenter, cuiusmodi est ius patronatus, quod nomination , sive praesentationem ad benescia anteit; vel e comitanter, uti est labor corporis spirituale ministerium necessario concomitans, vel consequenler, uti benesieta ecclesia-Sti ea, quase nonnisi iam ordinibus initialis eonferri possunt, vel demum ae praecipue quum ad spirituale resertur, uti sunt allis rid, vasa Sacra, saeractveries, aliaque huiuscemodi, quae ex saero usu, cui destinamur, veluti spiritualem induunt formam. XL. Nomine pactionis, unde simoniae crimen exsurgit, omnis contractus onerosus intelligendus est, sive non gratuitus , quo res spiritualis aliquo pretio temporali emitur, aut venditur, locatur, permutatur, transigitur. Et sane vocabulum paclio omno prorsus contractuum genus Sua notione eo minplectitur.
XLI. Simoniam, tanquam deli elum haeresi proximum, detestabile quam
quod maxime ab antiquis Patribus habitum fuisse meno vel subdubitaverit. Quod sane lum de simonia in Saeramentorum Bdminis ratrone, Ac prne-eipue in ordinatione, lum et de simonia in reliquis quibuseunque ecclesiasticis muniis, ac dignitatibus distribuendis, quibus postea beneficia successere , ex aequo intelligas. Et flane ex canonibus sic dictis apostolicis ean.
XXVIII. in hane rem sic habet: si quis Discopus, Presbyter, Nut dici.
conus pecuniae interventu hanc dignitatem naetus fueriι, deponitor famose, ρυ- ρui eum ordinaria, et omnino a communione abscinditor, ut Simon mactua a PeIro: et eoncilium chalcedonenso can. V et at quis E LSevus proseter pecunias ordinationem fereriι, et non venalem stratiam in venditionem deduxerit, et propter pecunias ordinaverit Diseoptim, vel presbyterum, Cel diaconum, vel aliquem eorum, qui in elerum adnumeranture vel μropter pecunias Promoveriι aeeonomum , vel defensorem , vel μaramonarium , vel omnino aliquem eae canone , tumis qua Sms stratia: qui hoc tentasse convictus Jueris , de proPris yradu in Perieuatim xeniat, et qui est ordinatus , eae ordinatione, vel Promotione , Ptiae instar mercatorum venundatur, nihil iuvemr; sed aiι a dignimis , vel curatione alienus; quam 'ecuniis ade tus est. XLII. Igitur poena antiquo canonico iure in simoniacos statuta erat deis positio in clerieos, et excommunicatio in lateos. Id eum ex adlatis supra canonibus elucescit, tum praecipue ex sic dicio apostolico , ubi advertas his in idipsum hae in re vindictam exerceri, dum clericum simoniacum simul et depositione, et excommunieatione in letandum constituit, lΗm qu que ex insumeris conciliorum aequo orientalium , ae occidentalium canonibus, quibus severissimas in eiusmodi fideles sive clericos, sive laicos poenae d cernuntur : Eliamsi pactionis Simoniacae inlcrveniores tantummodo
hini, sive mediatores si . XLIII. Poenae igitur Iure canonico novo in simoniacos constitutae sunt. 1 Videsis Thomass. p. III. lib. I. cap. 43., et seq.
228쪽
x, excommunicatio latae sententiae, ae R. Pontifici rezervata, quam Ineu rarunt x, in ordination B lam ordinantes , quam ordinati ij , quod plerique nequo theologi, ac canonistae ad primam etiam clericatum lonsuram exlem dunt et 3 a , in ingressu , ei prosessione religiosa omnes singulares personae dantes, et aecipientes 3 3, in benefietis, et osse iis spiritualibus omnes si inoniaeo eligentes, praesentantes, vel instituentes, tum qui sic eligi, praesentari, institui patiuntur, ne etiam omnes mediatores, et procuratores simoniacae pactionis ; quod postremum in Ordinatione quoque Ioeum ha
u. Poena est suspensio ab ordine, tu quam in ordinatione ineidunt simo. niaco ordinali 5 . Ordinantes vero tantummodo per triennium ah quorum. eunquo ordinum collations suspensi sunt 6ὶ, at ex bulla Xysli V. sanetum Suspenduntur perpetuo ab quorunc unque ordinum, etiam primae tonsurae, collatione , et ah exercitio omnium munerum pontificalium , alquo etiam ab ingressu Melesiae sunt interdicit. Eandem poenam in ingressu religio. nis incurrit conventus monachorum aliquem sit non iace recipiens, suspensionom scilicet ab omnibus actis capitularibus , quae ecclesiasticam requi. rant iurisdictionem. 3 Poena est infamia, qua quisquis peraeque simoniaeus adficitur : In- noeentius li. in concilio lateranensi II: eι emtor, atque venditor, et in Ieruentor notae infamiae percellantur. 4. Poena in beneficiis ecclesiasti eis in eo est, quod omnis simonia ea sinlcctio, praesentatio, resignatio, vel collatio irrita est, nulluin quo ius tribuit: uude Mnesietum sic adquisitum redhibqndum est cum omnibus fructibus inde perceptis, et quidem ante iudicis sententiam 7 . Atque adeo sie eleelus, vol provisus redditur inhabilis non modo ad idem beneficium poeipieti. dum 83, sed etiam ad quodcunque aliud consequendum ex bulla XIsti V. XLlV. Postremo in simonia eous dentiali praeter hactenus Oxplicatas nonnullae aliae constituta sunt poenae,et quidem ex bullis Pii IV., et Dii V. Hae sunt r. privalio beneficiorum , quae legitime quis ante admissam simoniam considentialem consecutus sit. Porro hane privationem iudicis sententia decernondam esse consontiunt sere Doctores. 2, benesiciorum per considentiam roce plorum collatio R. Pontifici reservatur. 3, Episcopi, alii-vo superiores illam ad millenies Interdicuntur ab Ecelesia. 4 , demum ad Piusmodi poenas promerendas salis est, ut eontractus simoniacus ex una lanium parte sit completus. XLV. Simoniaci tenentur restituere fructus, quos ex sie adquisitis bens sciis perceperunt, et quidem Ecclesiae laesae, vel pauperibus. At de hoc capite opportu uius theologi morales. De usura XLVI. Usurae voeabulum, quo latini cuiuscunque rei usum signi fleant, H Extrav. quum detestabile. - a cap. II. do aetate, et qualis, praesic. 3) Extra vag. sane de almonsa.- 4ὶ Extravag. quum taetratu bιD.- 5ὶ tussicat. ea . ll- 6ὶ Cap. XLV. de Aimonia. 7ὶ ludi c. extra v. quum deleatabile 8ὶ cap. XXVII, si amsaia, ei cup. pen .
229쪽
ad do notandum lucrum, quod in mutuo supra sortem exigitur, coar talumini. Usura igitur sic proprio dicta des niri potest: lucrum quod eae mero
mutuo evitur , quum scilicet post flatulum tempus plus exigitur , quam mutuo datum est. Plura antiqui lus distinguebantur usurarum genera , uti centesimae, Semisses, trientes ele . at de his lusius in nostris antiquitat hvs ehristianis, ubi etiam de gravissimis antiquis canonibus in usurarios constitutis poenis, quum longius per haec vagari nostri instibuli ratio nousinat. Illud hie paucis duntaxat observandum , usurarios poena eiectionis de Leelusia nunquam non fuisse mulctatos, cui addesis I, privationem ee. clesiasticae sepulturae. R , usurariorum oblationes ab Eeelesia reiecias , constituta poena suspensionis ab ossicio, et restitutionis acceptorum tu eo elogiasticos eiusmodi oblationes recipientes I . 3, usurariis hospitia praebenda non esse , nee aedes locandae s 23. 4 , non modo ipsos , verum eloorundem haeredes ad usuras restituendas obstringi, cui poenae etiam u. surarii mentales sunt obnoxii, quum ex naturali iure obligatio restituendi res alienas exoriatur 3). Porro non est cur in hoc eapite explieando diu. tius immoremur, quum plenior eius tractatio reservatum sit theologis moralibus peculium.
DE REATIBUS IN SΛCROSANCTΛE RELIGIONIS OBSEQUIUM PERPETRATIS EURUMQLE POENIS IURE CIVILI NOIISSIMO SAN-
cITIS.I. Quu in catholi ea Roligio sit si dolissimi utriusque Sicilia o Rogni sola
Religio, quac pro laeto divina miseratione ab Apostolorum Principe adnostram usque ae lalem libero esssorescit imperio cum omnibus iuribus , ae praerogativis, quae lum ex divina ordinalioue, lum ex canonicis sanctioni. bus ipsi competunt, hinc Fordinandus I. Rex noster pientissimus , Maiorum suorum vestigia premens, latis legibus in quaevis delicta , quae eoatra eiusdem sacrosauciae Religionis obsequium patrantur , animadverten. dum sanxit. Quamobrem e re nostra duximus huiusce speciei crimina re. Censere, atque praecipuas poenas Cσd. DOvi Ss. statutas pro instituti modulo indicare.
II. Et sano iisdem legibus ea ulum quod qui templum Deo sacrum iasanctissimae Roligionis nostrae catholicao apostolica ero in anae contemplum,
et contumeliam impio destruat, vel incendat eapile plectatur cum primo
4ὶ Log. erim. cod. novis . lib. II. lit. I. orl. 92. - 5ὶ Illud licio animadvertendum privium publici ex inpli gradum osse reum loco patrali facinoris, uul propin- lurυri extremuiti supplicium subire. Cod. noviSS. Dy. crim. lib. I. Ist. I. ari. c.
230쪽
III. Tum laqueo suspendi, nec non in quartum publici exempli gradum
incurrere sancitum IJ, qui delictum sano atrocissimum committat, sanctissimum nempe lesu Christi Corpus accidentium velamino absconditum ini-
pie disperdat, vel destruat 2).
IV. Adhaee quicum quo , dum in Ecclesia sacra pstraguntur mΥsleria , vim saeiat, ut dolo malo ecclosiasticas sunctiones perturbet, easque prosa nari audeat. is in vincula a primo ad secundum usque gradum coniiciatur decretum 33. Quod si huiusco criminis auctor , vulnus quoquo eriminali poena expiandum Dei Ministro iussigal, is profecto maiori poeua, ad maximum temporis spatium duratura, coercendus si . V. Praeterea male seriali homines , qui tu templo Dei , vel in eiusdem vestibulo sanctas imagines, vel vasa sacra percutiant, infringant, aut do is Struant, vinculorum poena a secundo , ad tertium gradum sunt mulcta u.
vi. Item quisquis lucri faciendi eaussa vasa saera, vel suppelleetiles dῖ-
vino euilui destinatas fraudulenter contreetet, in vinculorum poenam ad Beeundum usque gradum, minimo tamen temporis intervallo excepto, incurrit 63. Si vero istud saeri legum furtum sit qualisi eatum, tune tertio vin-
Culorum gradu, ae etiam maioribus, secundum Circumstantias , poenis ex.
Plandum r . Quin immo regio diplomate id. maii an . I 8ax. expresse flatulum ergastuli poenae esse obnoxium , qui lucri faciendi caussa sacram Pix idem, vel ostensorium, in quibus sacralissimum Christi Corpus recondi.
tur, mystica accidentia secuin deserens, aut disperdens contrectet.
VI l. Iam vero omnes , qui sine dolo malo docendo , praedicando, aut quovis modo publicam concionem habendo aliquid evomant in catholicam n eligioni in publica reprehensione , necnon proprii muneris per anni vulbieno ii spatium interdictione plectuntur. Si vero huiusce sursuris homines divinae Re igionis dogmata suis deliri is petere audeant, perpetui exilii poena scelus admissum tuunt 83. Vill. His ad desis: blasphemantes in Deum, vel Sanctos in Ecclesiig, a. liisque locis, dum sacra celebrantur, carceris poenae ad tertium gradum sunt obnoxii 9 . Si lamen ista blasphemia publico proferatur , sed desint circum Stantiae , quas superius diximus, huiusce criminis reum in primum eiusdem poenae gradum incurrero provisum 1οὶ . i) Ibidem . art. 93.
2ὶ Cod. noxias. L. erim. indic. art. 6. constitulum quartum publici exempli gradum csso ut reus nudis pedibus , atra veste indulus , vultu nigro velo obducto , ne labula parvis rolis imposila ovectus, serens etiam sacrilego pectori adfixam cpigrapti en homo impius ad extremum supplicium trahatur. - 3ὶ Ibidem arι. insuper Cod. novisa. L. crim. lib. I . tu. I. art. 9. flatulum Vinculorum poenam esse quadruplicis gradus. Et sano primus gradus a VII. ad XII. annum extendi sancitur: secundus a XIII. ad XVllI: lertius a XIX. ad XXIV : quartus denique a
cem esse gradum poenae , in quam incurrunt delinquentes carceri mancipandi. lle vera in dic. lib. I. tu. I. LL. poen. ari. 2K. provisum quod primus grudus ab uno ad VI. menses decurrit: secundus a VI. mens. ad bienuiuina tertius deuique abiennio ad quinque unium. - Io) ibidem. aIl. IOS.