장음표시 사용
31쪽
ra studuit contegere. Quod si non alios quam qui studiis ducuntur haec caligo involueret , spes esset sepositis studiis, tenebras discuti de lucem affulgere posse , habitur
que in quo conquiescerent sedata saltem moderataque ingenia. Verum nondum incommodorum finis. Supereth & aliud, idque omnium impeditissimum, & ad quod, si uspiam alibi,Dello quod aiunt natatore opus est. C ligo ista, Cilicet, res ipsas obsidet ; unde fit ut, vel propter erroris antiquitatem, vel ob veri & falsi inter se si .
militudinem, non ni si magno cum labore ac molimine ex ea liceat emergete ; interdum vero ne omnino quidem liceat Non enim comminiscendi fingendique artes nouae sunt; haluin fraudum artifices ante quatuordeclinsecula extitere. Pallim occurrunt Patrum voces de Em: istet micis conquerentium, quod ij, ut somni is suis aut horix i. a. E-tatem conciliarent, libros quibus ea in vulgus prosemb-- G nabant, celeberrimi cujusque Ecclesiae Doctor is, i mo ScApostolo tum ipsolum nominibus inscribere ausi essent.
Hac ipsa de re Magno Basilio Caesareae Archiepiscopo tanto in pretio habitus iconis Episcopus AmphilochIus Commentarium scripserat; ex quo septimae Synodi Pa-
ud ν a. tres locum confutant ab Iconoctastis ex inepto quodam μ' opere laudatum quod Ilenermum Apostolorii dicebatur. 1 in 'M' Atque utinam eluditi illius antistitis cxtaret lucubratiot facile forsan ex ea foret multorum ridiculorum scrspi rum , quae celeberrimorum vetustissimorum inter Christianos virorum nomen falso ementiuntur reuince- ὰ, vanitatem. ' Hieronymus varia scripta Apocryphaei T. . t p. Apostolorum,di eorum qui proximd iis successere, veluti 33- β Φ3s ' Petri Clementis, Barnabae, Malloium nomina praeseren
ita proscribit. Eodem loco habentur a septima Synodo, Cisric . . Euangelium secundum S.Thomam & Epistola ad Laomet ' dicenses. Si nebulones isti de nominibus Apostolorum fic luserunt ; quo licentiae non proruperunt in Patres 'i' Enim vero fraus isthaec iis semper selennis fuit. Sic legi-
λ- r. ' mus Nestorianos Epistolam, qua haeretis eorum primus
32쪽
PATRUM. Is author & patronus, Theodorus Mopsiuestiae EpIscopus
pugabalur, sub S. Cyrilli Alexandrini nomine promulgasse ; sic altera ex parte Eutychiano , ut imperitae plebi fucum facerent, quosdam Apollinaris libros doctoribus os thodoxis falso adscriptos in vulgus sipat sisse. De hoc cc x-:. argumento Leontius librum scripsit, tuo demonstrat ho. I 'Fψε mines istos Gregqrij Neocaesariensis, lulij Episcopi Ro vita Γλγ .Ymani,& Athanaiij Alexandrini nominibus imprimis ab βω-
est stris sigiliatim exposita, quem Turrianus iesiuita,quem Gerardus Vossius, quem Gregorij Neocaesariensis pins, is mauis strema editio pro genuino & legitimo ejus istu obtru . r. .Paiadunt, ipsius non esse revera, sed haeretici Apollinaris do cet. Et qui Bibliothecam Patrum edideiunt idem ju a Is s. dicium seiunt de duodecim anathematibus quae vulgo eidem Gregotio tribuuntur. His vestigiis insistentes Monothelitae homiliam a Menna Patriarcha Constantinopolitano ad Vigilium Episcopum Romanum msim confinxerunt: item, eiusdem vigilij libros duos Iustinianum es Theodoram, in quibus diserte docebatur . it. eorum haeresis , eaque tria siclipta per Daudem quiniae Synodi Codici in Bibliotheca Patriarchatus Con-Cλκε. alas. stantinopolitani asseruato in se iueiunt. In sexta Synodos 'Daus in lucem protracta & conuicta f. it. Alias quisci I, G2. illa in tam authentico exemplari legens in errorem adductus non fuisset 8 Pauca ejus rei exempla tantum refero , ad 'ecimen haereticorum audaciae in iis quae in hoc genero tentarunt, imb&reipsi effecta dederunt. Haec autem omnia sub finem seculi septimi, id est, ante nongentos annos acciderunt. Postea in disputationbbus de imaginibus, & in controversiis Graecorum cum Latinis, & in plerisque contentionibus Ecclesiasticis,
nihil sequentius hinc inde objici videas, qu m Disa de st x supposititia esse quae alij adversum alios in causae suae de 'e: i sensionem afferunt; ut inde proclive sit colligere, quid F., g .han etici huiusmodi artibus promoverint, quas, etsi in in B., m
33쪽
aliis argumentis, frequentes adhibuerunt. Itaque verisimillimum videtur multa nunc sub veterum doctorum nomine legi, ab ipsorum adversariis conficta, ipsisnque supposita, itaui non raro cum haeretico nobis res sit, dum auctorem orthodoxum legere nos putamus , Mhollis sub amici persona latca , quo fit ut metuendum sit,ne interdum & nobis & a nobis tanquam veteris Ec . clesiae placita & pronunciata, ea objiciantur, quae reipsa sunt haereticorum somnia. Nec enim existimandi sunt adeo hebetes fuisse haeretici, ut statim aperirent venenum,quo ejusmodi pestifera scripta inficiebant: imb illud arte & latenter huc illuc assidisse, & veluti , longinquo haereseian suarum fundamenta substruxisse , censendi sunt, ut fraus, ficut tectior de minus obvia, sic &perniciosior foret. Sed quamvis hujusinodi dolis veteres libros haeretici plurimum confuderint, attamen, si ij soli his fraudibus grassati fuissent, non ita difficile esset nos ex iis opedire. Verum quod te terrimum est x ferme insanabile malum apud ipsam Ecclesiam, & quidem a vetustissimis usque temporibus fraus illa in usu fuit. Tanti mali auctores fenius fuisse existimo Bibliopolas & librarios, qui ante iuventum Typographiam libros manu exarabant. Iam suo tempore querebatur & quidem vehementer Hieronymus de eorum negligentia & auda-μὼν. i'. cia in corrumpendis libris. Scribunt inquit non quo fim .- i., venio sed quod intelligunt,o G alienos errore emendare nitunturionendunt suos. Dubium non est quin qua licentia libros corruperunt, eadem & supposuerint, eoque magis quod hoc suo, eoque magno , illud vero nullo faciebant compendio. Nec enim quicquam in rem suam faciebant, cum libros corrumpebant & vitiabant; sed cum pro vilibus obscuris nominibus grandia & illi stria suis ciebant, Iongὸ luculentius S carius eos vendebant Quoties in manus veniebat opus an onymum, velit. M. I nomen quidem praeferens, sed ignobile, vel infame, tumiisi ne foedis & inuidiosis istis notis merx sua vilescerer,
34쪽
novum, pilore inducto , nomen audacter apponebant, quod in Ecclesia earum caci dc venerabile, ut ea gratia et o ' is merci prctium adderent. Exempli causa; Merito inuidia j t. a. inter Christianos laborabat Nouatiani nomen ; author 8' ἡ '' V 6 enim fuerat schismatis aduersum Ecclesiam Romanam T 'I' iis Tertullianus vero cum propter aetatem , tum pio pter in se genium & eruditionem merito magni sic bat. Hoc ani C. V k madvertens Librarius ad rem attentus unius lucri gratia, mea quidem siententia. mutare instituit, & librum de Trinitate Teitulliano inscripsit, qui tamen revera σπην F erat Nouatiani, quod ipsum ab Hieronymo accepimus. Eandem, vel certe ii millimam fuisse sortem libri de Poe nd. αἰαnitentia qui hodie ' crtulliano tribuitur paene sentio sic 'ς ἰ libro de Operibus Chri ili cardinalibus, ab auctore suo is, Eiecti'. '
quod ipse profitetur) suppresso nomine ad Papam
quendam missus cuius oc ipsius nomen in codicibus editis tacetur, manu scripti nonnulli Hadrianum pr. x runt Cypriano inscriptus est, a Libratio commodis suis sci viciate; adeo ut quemadmodum olim, sic & nunc sub isto nomine feratur; t metsi satis pateat non esse Cy- , priani; ' quod S multi tam harum quam illarum par- '. tiuin viri docti ingenue agnoscunt. Non erat nullius in rcclesia nominis Russinus; longe tamen aberat a fama de existimatione Cypriani: hinc factum est ut, Russint A b ἔ.io. in Symbolum Apostolorum opus, Cypriano tribuerint Librarij. Narrat Senator Cassiodorus, h qui A . D uel suo comm. Db nomine Consul signavit,quasdam in x i D. Pauli Epistolas
annotationes subtili imas quidem or bret imis Merro I G
ris tamen Peletiani venenis infectas tuo tempore in cunctora manibus ita celebres habitas fuisse,ut eas a S Gelasio Papa urbis Roma doc siimi viri studio dicerent fuisse conseripsin; ηηη't, quod solent inquit facere qui res vitio aes cupiunt gloriosi nominis aucIoritate defendere Haec de veteribus. Sed & sui,id numina ciν. is,
est. superioris seculi librarios multum hac in parte pec- ς asse queritur Sixtus Senensis. Nihil inquit in praeter V oiu --, si, anesua qV mira oovos quotlic librorum furius cmitium . h.
35쪽
adulterinos suppo sititios, euripigraphos, nothos praepositu. qtie ullo iudicio se pudore in frontificiis operum quo ipseo raritis o citius verint falsis auctorum illustrium infrip .rionibus .Hoc sane artificio si Zposuerunt nobis inter multos Puriospartus 2uaestiones in Genesin Philonis Iudaei Suaesi nes Immi Philosophi em Mari is a gentes, Suaestiones diuit ethanasiij ad Antiochum. Origenis Paraphrasim in Iob, iusdemque in eundem Commentarios.Item Arnobis Rhetoris in
Psalmos Commetaria, Eusese Eme seni homilias in Evagella, Ambros in Apocal sim explanationes, Hieron mi in Pr
verbia lib. 3.or in Lametationes Hieremiae libros tres, cher, in Genestos o Regum hi riαν libros octo,se cum his alia plurima sub nomine praesertim Veterum Patra asiilitia opera, quorum dogmata stilus ac tempora magis ab ipsoru titulis drisscriptionibus disant quam caelum a terra. Tum quorumdam vesaniam exaggerat qui sub diversis duorum aut trIum auctorum titulis unum idemque opus exhibuerunt; ut qui easdem in Leviticum homilias, modo ori- genis, modo Cyrilli nomine excuderunt; qui eandem in Ecclesiasten Paraphrafin Gregorii modo Neocaesariensis, modo Nazianzeni titulo praenotarunt; eo dem in Prouerbia Commentarios primo Bedae, postea Hieronymo tribuerunt ; easdem in Iob eommentationes modo Philippi Presbyteri, modo Bedat nomine vulga unt; & eadem collectanea in Hexaemeron tum Bedae, tum lunilii Afri appellatione censiue iunt; & easdem denique Psalmorum explanationes, prius Hugonicarens,posterius Alexandro Halensi inscripseiunt. A que haec hactenus quidem Sixtus; pleraque verissime. Nec sola librariorum auaritia his fraudibus ansam prinhuit. Inscitia etiam cum ipsorum, tum illorum quos con- ebant , foetibus his adulterinis plerumque obstetricana est. Si scripti dubii nomen ad aliquod vetus accede - .ret ; si stilum referret; si argumentum conueniret, vel quaepiam alia ratio saltem probabilis priorum esse temporum suaderet, nomen antiqui alicuius auctoris illico
36쪽
praefigebant, Ze sub eo exscriptum ad sui temporis homines , dc per eos ad posteros transimittebant. Nec soli librarii eiusmodi fraudum accusandi. Nunquam non evtitere ingenia stultE ambitiosa quae quoquomodo sensis sua in lucem edere gestierunt, Se plurimum ad has fallacias contulerunt. Cum se homines isti neque viribus, neque gratia satis instructos esse intelligerent, ut per se populo placerent, Veterum nomina sunt ementiti, cum mallent sibi sub alieno nomine plaudi, quam se sub vero dc proprio exsibilari. Hi pro captu suo stes icius infeliciusue Veterum stilum& ingenium expresserunt de eo finxerunt, & sub eorum nomine sua opera in vulgus nurulo pudore ediderunt. Cum autem inter mortales mini. ina fere sapientum Sc cruditorum copia sit , qui minus uti 5c perspicaces fuere , nullo discrimine siubdititios istos foetus exceperunt & fouerunt, iisque Bibliothecas omnes referserunt. Fuere alij quos ad easdem artes non ambirio, sed quaedam alia prava de incondita studia i pulere.Sic fuere qui cum vehementi vel hominum qu rundam, vel etiam sententiarum studio tenerentur , de hs scribere in animum induxerunt sub nomine virorum clarorum, ut pondus de efficaciam suis scriptis adderent. Ista propemodum videtur fuisse mens Presbyteri illius, M. Lis s qui Pauli Se Theclae misia re in lucem edidit; qui de eo stMccri
conuictus apud S.Ioannem confessus est quod esset libri auctor, seque id amore Pauli fecisse. Talis item fuit Ruf-i . fini Presbyteri Aquileiensis audacia, quem iure optimor 'ta passim de quidem acriter reprehendit Hieronymus, Ille, T. ψ.3ri Origenis honori consuleret, sub nomine sancti, insig- Φiussique martyris Pamphili, Apologiam pro eo scripsit, li- Υ. Πω 'cet revera eam , partim ex primo de secundo libro Euse ram 'bii de eodem argumento desumpsisset, partim suo marte fabricatus fuisset. Eiusmodi libido ipsiim incessit cum Sexti cuiusdam Philosephi Pythagorei librum sub Sam His, A tiricti Sixti martyris nomine edidit, ut gratior esset Ac ac-Comm.IU. T.
ceptior. Quid amplius Nonne eodem tempore,ipseque
37쪽
sipeistite Hieronymo, vir quidam disertissiariis, aegre strensab eo Hebraea volumina in Latinum versa, epillor b - ςju nomine scriptaria, quasi ab Hebraeis in adoles os s. . centia seductus ad id animum appulisset, cujus adeo poenitentiam ageret confinxit clamque illo inscio Romae & in Africa in vulgus disseminavit, Gregorius Pa- i M. . . pa cognomento Magnus aliquid sibi si inite contigisse . . - x status ueritur enim fio nomine ab Andrea quodam '' Giaeco monacho scriptos su sis sermones; inter divers L inquit aliquos etiam sermones fir sit, atque eos ex no ro nomine titularit. Ipse eos rescindi is omnina aboleri jubet, ut quod linquit imperitus iitterarum, o Scripturae divinae nescius nostro Aut diximw,uoms ne praenotavIt quoru-dam animos non post it inficere. Quis ad tantam audaciam non obili pescat ξ Quis haec fieri vel potuisse crederet. nisi Hieronymus & Gregorius facta esse ipsi testarentur. deque illata sibi injuria quererentur 3 iisdem studiis dii cebantur licet min is iniquis antiquissimi illi Christia ini, qui Sibyllina vaticinia de Christo, ejusque regno primi in vulgus sparserunt, ut facilius fidem ab Ethnicis ina
petrarent , quod & ipsis probro vertere non neglexit h. .vi a Celsus apud Oi igenem. Sed quod longe maximi mo C.*um. ii . 7, menti cli ipsi etiam Patres, seu propriae sententiae studiot pnerentur , seu affectibus nimis indulgerent suis , has artes in te idum adhibuerunt. Exemplum habemus insigite dc quod Latinis ante ducentos annos Graeci objece c .Fis . . . runt. Contendentibus inter se Pontificibus Romanis de . p. β- Sunodis Africanis ; illis quidem totius orbis Christiani ad suam sedem appellationes sibi vindicantibus, his η Mo contri nitentibus; Zonimias& Bonifacius Epistopi Ro- c., s. Ah na, iii Obi ruscre As icanis quoidain Canones,quasi Con- e. s. cilii Nicaeni , quibus eas ad se pertinere confirmare nr, Commoti Asii chaec autem ineunte quinto seculo acta . sunt j ilico Constantinopolim, Alexandriam, & Antio-
chiam mittere; in optima, incor iuptis lima, adeoque autheni; a Goncilii Nicaeni exemplatia inquirere , nec labori
38쪽
labori nec d ligentiae pa cere; Canones vero illi, Nicae-
ni, scilicet, nuiquam comparere. Enim vel b quamuis Canones de acta Nicama, quae nunc ter turtur ex illo tem Pore per multas manus traiis iuerint, sis tamen nihil eiu C
modi continetur, ne quidem in editionibus quas bona senes dignitatis Pontificia: studiosii limi procurarunt; quantis illa Latina est, quam collegit 5c edidit Dionysius exiguus, circa annum Domini sis. neque in vi is aliis, seu veteribus, seu recentibus. N m quod attinet ad illude. . t
Concilii Nicaeni exemplar quod nescio quis Fr. loannes in Synodo Florentina selum illibatum euasisIe i corruptelis Atiano rhini,proptereaque sub claui diligenter clausum de tigillo munitum Romae asservatum contendit, lex quo Canones illi des impii fiant; nὶ oportet revera arctissime obstrvatum S: obsig natum fuisse cuius in re tanti momenti ne tribus quidem Pontificibus Romanis. ZoZimo, Bonifacio& Celestino copia facta est, maxime tum laborantibus in asserenda apud Patres Africanos fide sua, ut vehementer natium sit, qui Fratri Ioanni, homini mille anni post nato, id in mentem venerit, cum
illi ipsi qui illud penes se,scilicet, habebant, ne verbulum
quidem de eo unquam secerint; quod argumento intu-cto, est, exquisiit illius voluminis sigilla nunquam aperta aut reserata alibi fuisse nisi in fraterculi istius cerebro; in quo uno fabricatum 5e reconditum, natum Sc mortuum limul esse apparet: maxima quippe pars eorum qui subsecuti sunt filuolum illud commentum neglexere, neque eo quisquam in hisce contio versiis nunc utitur. Scati verum amamus, ne id quidem quod ipsi excusandῖς litis pontificibus comminiscuntur hilo est Fr. loannis mendacio pta babilius. Illi scilicet, caussantur suos illo Pontificcs Nicaenam& Sardicensem Synodos in qua
postrema habemur Canones ab ijs citati in pro una eademque ilabiisse. Cui enim fidem faciem prouin x podem Concilio consendos duos coetus Ecclesiasticos, totis xigimi duobus annis inter se dilflos, a diversis impe
39쪽
ratoribus convocatos, ob causas admodum diversas ll. Ium quidem ad Illustrationem fidei, hunc vero ad resti. tuendos duos Episcopos, ad haec in locis remotissi iam, alterum Nicaeae, Sardicae alteram habitos, quorum denique Canones plurimum inter se discrepant, argumcnto, numero, aut horitate 3 Cum Nicaenos quidem semper ab omni Ecclesia receptos, Sardicenses vero in Oriente ne notos quidem fuisse consteit Id confii mare qui queant,qui tam acriter invehuntur in Graecos, quod in mul. to majori cum rationis specie sextae Synodo tribuant Cl I. Canones Constantinopoli decennio post in coetu cui plerique sextae Synodi Patres intererant conditos 3 Qui in vetere Ecclesia receptum istud fuit, cum in antiquorum istorum Canonum collectione Giaeca Sardicenses plane omissi sint, & in illa Latina, quam Dio
A. Gis... nysius exiguus ab hinc mille N centum annis centexuit
Romae, non cum Nicaenis, aut proximὸ post illos, quasi unum corpus eum iis constituentes, sed longe infra illos,& post omnium quae hactenus habita fuerant Concili rum Canones reiecti sint 8 Vnde quoque accidit ut, si ea fuῖt Veterum istorum Pontificum sententia, dum eos allegant prorsus de ea tacent ρ Negabant constanter Africani Episcopi istos sibi a Romanis objectos canones in suis codicibus haberi. Cur ad haec non resipondebant
Romani , eos extare in illa altera quam recentiores nunc memorant canonum Nicaenorum parte , inter eos
qui Sardicae conditi sunt 8 Nonne id in promptu erat, si Nicaenam 5c Sardicensem Synodos pro una eademque habuere ; Maxime cum bonos illos Africanae Synodi Patres, ut se ex his ambagibus expedirent, demittendo Constantinopolim εἴ Alexandriam senserunt deliber ret Et tamen de ea re ne γρῖ quidum. Si Canones Sardi censes pro Concilii Nicaeni parte habiti sunt, mirandum est tot Asricanos Praesules, tam doctos adeoque pios,Aurelium,Alypium,sanctumque ipsumAugustinum,elarissimum Africae, totiusque Ecelesiae iubar, id prorsus latuisse
40쪽
Iatuisse. Sed portentum plane est, eorum non misertos tres Pontifices Romanos,eorumque Legatos, nec dignatos uno aut altero verbo, quod perfacile fuit, eos ex tam crasia, tamque suis rebus noxia ignorantia liberare. Stet ergo immotum, Zozimum & Bonifacium Pontifices,
non alia habuisse Canonum Nicaenorum exemplaria quam nostra, neque censuisse Sat dicae decreta Concilii Nicaenip irtem facere ; sed scienter& prudenter Syn do Nicenae Canones Sardi censes supposuisse. Illi nimirum ex quadam vulgari sententia, & superioi ibus seculis recepta , de ab horum temporum moribus minimε aliena, existimarunt ad bona & sancta promovenda consilia fas interdum esse astu rem gerere, & fraudes illas ouas pii dicunt adhibere. Cum ergo apud se eonstituissent, Sedis suae supra omnes alias primatum magni esse momenti, & ad rem Christianam plurimum conferre, non est quod miretur,si ad jura illius confirmanda, paululum de via deflexerunt, & Sardicam pro Nicaea subiecerunt,rati futurum vi,si voti compotes serent, rei ipsius utilitas , & secutura ex ea commodo , facit E sarcirent quicquid in re ipsa peccatum esset. Neque tum accepta ab Africanis Patribus repulsa obstitit quominus aliquot post annis Leo Papa,ad Theodosium Imperatorem stim LM. inq; dbens, eadem arte ipsum adoriretur, & Sardi censem pro ι v.
vero Canone Nicamo supponeret. Vnde fit ut Valenti V 'Vιnianus& Galla Placidia, ad eundem Theodosium seri bentes, extra dubium ponant Veteres, & Nicomos G. T MV nones, te fide & Praesulibus Ecelesiae judicandi jus Pon I. Ozia . itfici Romano concessisse. Authore, scilicet, Leone, a W: v fl quo Sardi cense decretum , pro Canone Nicaeno acceperant. Atque ita porro perrectum est in staude ista pia, ut maximae Christianorum parti persuasum sit Nicaeni Concilii decreto Romanum Primatum fuisse constitutum, ita ut in hac controversia maxima illius Synodi auctoritas pro hac sententia passim obtrudatur. Ignosce,