장음표시 사용
381쪽
cusandi quo er ipsum videmus de Disinu aalhoyi ate de re dere, ut Iacerdos plebe aesente ob omnium oculis de datur dygnus atque id eus publico in uia ac tesimonio com obe iur. . Ideoque Paulo post subdit Diligenter tae trudis one et na ct labiolica ob relatione ove andum eis o tene dum, quod apud nos quoque, σ fere perpror incias uniVesas renetur,ut aa ordinationes rite celebrandas, ad eam plebem. cui praepositus ordinatur πῖ copi eris em prownciae proximi qui q*e conveniarit, ct epi copus. Agatur plebe prae eme quae sim i gulorum visam plenissime norit, σ ones cuiusque actum rit' '' i conυeriatione perspexit . Itaque concedit PetaVius ' C x Apud in m prianum in ea fuisse lexietaria ι ue parareti Apostolicae divinaes traditionis esse, ut episcopuiplebis consio ueligatur, stram pra-y im ro. C. xin i is tempor bus in usiu fuisse , ex hiseona Ecclesiati a ce Iussi, a,is o di I dur Me, o in Canono sinon emel repeia Ana. O a p. tuis decretis confirmatam se, cu)u modi sunt linquit 'nodi D 7 ' Carrhaginensis IV Arelatensis II. Parisiensis III. Celestini T.
cst Leonis I. Romanorum Poni cum , absque complures cano se, μὴ - ' nes. Inde est quod Episcopus Nicomediensis Eusebius
inter alias causas , propter quas vitio ordinatum fuisso Adbanassium criminabaturi hoc objiceret, quod ad ejus ordinationem plebis consensus denilisei.,Respondent vero Concilii Alexandrini, Patres, γ uno animo a populo Alexandrino cum singularibus pietatis & industri e testimoniis, ad Episcopatum expetitum fuisse. Sic etiam Iulius Zi Romanter caetera quae Gregorii ad Epis c . um Alexanduinum evecti ordinationi defuisse memorati hoc in primis monet ipsum a populis non fuisse ρ stula um Et pcripicue apparet ex Hieronymo,' ω ex Actis Concini Consta iiii olitani. h dc Calcedonensis, dccx Pontificali, 4 Si ex variis aliis monumeotis hanc escctionum atque ordinationum sormam & r tionem diu in Eccletia permansis Je. Romana vero Ecclesia ante annos Ico. δί quod excurrit in Synodo v I ii. generali, hactenus ab Orie talibus repudiata, di nivis
382쪽
n Mem Laisorum principum semet inserere eleesioni, vel promotioni Patriarchae, vel Metro litae aut cujustibet episcopi, ct c. cum nullam in talibus potestatem quemquam pote pativosum, vel caeterorum tacorum habere conveniat, sed potius silere, ac attendere sibi, usque quo regularitera collegio Melea
stis picta sinem electio futuri Pontisicis, ac postremo quἹ-
quis contra agere tentaverit anathemati subjicit. Hujus canonis, velut globi alicujus e tormento majori effulminati, vi dejecta est Patrum, antiquillimorumque Ecclesiae seculorum auctoritas, quae plebi fideli aliquam in Pastorum suorum electione partem hactenus concesserat. Neque vetus mos post illa tetapora resurgere, aut plane restitui potuit. Nunc vero palam est plebem suo hoc jure penitus fraudari, ut ne minimam quidem pam tem habeat,non dico in riparum, vel Primatum vel Archipiscoporum, sed ne in minimorum quidem Episcoporum clectione,Plebis olim ut in suorum Pastorum es eactione, sic etiam in aliis omnibus negotiis, quae alicujus essentano menti, suae erant partes. Cum Cypriani aetate excitata fuisset gravissima persecutio, δί multi, qui Gentilium violentiae cesserant, peccari conscientia ducti, ad Ecclesiae quidem pacem recipi vellent ac contenderent sed ita tamen, ut a ganonicis poenis, quae peccatoribus tunc graves atque diuturnae instigebantur, immuneς essent, dc ad hanc merendam veniam Confessorum gra tiam emendi zarent Sacerdotumq; fidem labesectarent. ut ad communionem absque praevia satisfictione adrisit - verentur. Cyprianus studiosissimus veteris disciplitiae as sertor adve itis hanc antiquor severitatis relaxationem
Varia scripsit, ex quibus mani sestum est plebi Christianestias in cognitione & definitione causarum starum partes fuisse. . Epistola enim xi dicit i presbyteros i lios qui temere de praeter disciplinam hujusmodi peccat res admittebant, acturos apo se, o apud Confessores ipsos, ct apud plebem uni clam causam Ibam. Et ad plebem Carthaginensirim. s Cum pace nobis omnibus a Domino privis data, ad Eselesi.ιm regredi coeperimus,tunc examinabuntur-
383쪽
nomine LXVI. Discoporum: o p. 68. ct inprafat. Con Carthag.
gula PRX SENTI auss& Ju Dic AN Tinus V ozIs. Ei hac ipsa epistola, S: ad hanc ipsam rem subjicit locum
supra a nobis in capiae de veterum librorum deprava tione allatum. Au dant quaeso parienter consilio nostrum, expectem regressioum nostram, o cum ad vos per Dei miser coriam venerimus,convocari coepiscopi in ecundum- --mni disciplinam, confessorum praesemiam, o ves quo osententiam beatorum maryrum liueras sedesideria exa ina
possimus. Hinc est quod alibi testatut hie an 'aeis e se cvatinsuistituisse nihilsine constitio mirum suorum Pro byterorum & Diaconorum o sine co ensu plebis, privata sententia gerere. Cui plura de his doceri cordi crit, adeat epistolam xiv. ejusdem Auctoris de xxvm. de causis Philumeni de Fortunati Subdiaconorum, & XL. O Fc licissimo abstento. Rem Lxvrii. ad Cletum M plebes in Hispania consistentes conjunctim scriptam, in quat udat eos quod Episcopos suos gravissimorum peccatinum. reos loco movissent. Sed ne quis existimet hoc institutum in sola Ecclesia Catthaginensi in usu fiisse, non omittam Clerum Romanum ipsius consilium probare No inquiunt in tam ingenti negotis piaret, quq cst
ιμ pse tractaui prius, Messae pacem βbstinendam , dei esc
critatione con horum cum Di copis, Presbteris, Diaconis,Ce friseribus pari re ac Iiantibus laicis facta lapsiorum tractare ration . Et quod mea sententia apprime notandum est ipse Cyprianus ad Coxoelium Episcopum Romanu laribens, diciti apud se non esse dubium quin, pro mum tu dilectione quam alter alteri debebat δί exhibebat, florentissimo Gero secum Romae piaesidenti, Monciis sinae atque amplissimae plebi legeret semper litteras suas. Unde pax Romae etiam. ad plebem delata fuisse negoti Ecclesiastica. Nihil opus. est monere quam
nunc contemnatur Veterum in h c re cum auctorita&tum exemplum. Omnes sitis per se vident, non solum
in consiliis, inforo Episcoporum nullam habςri b taxi ocia, sed dopto haetatico habitum iri, si quis si-
384쪽
snile quippiam agitare aut incoeptare auderet. Illud inprimis velim apud te reputes, si quis nunc sit Episcopus, vel Archiepiscopus qui ad Pontificem Romanum ista Cypriani ad Cornelium scribat. Fra ferrarissime horror rio peto a te, ut quodper te ipsum ut plurimum ct cum honore ' i o facis , id ipsum a me rogatus facii, scilicet ut haec mea a te epistula florentissima Clero, qui stic tecum praesidet, os Aufis,Deplebi legae Or. Si quis inquam Praesul ad hodi num
Papam haec scribat quo loco habendus sit,& an non ni tistiine atque optimE secum agi fit existimaturus , si nutulam insilicis epistolae phaenam graviorem luat, quam ut ludibrio excipiatur, ac vehat morio mende captus, onaseniumque rerum ignarus contemnatur ' Atqui haec ipsi
sina sunt Cypriani ad Cornelium Papam verba. Verum ut Episcopi & alii Clerici plebem eo omni jure frauda verunt, qua apud Veterem Ecelesiam gaudebat, tam in Praesulum electione, quam in caeteris negotiis Ecclesi ilicis, sic etiam ipsis Episcopis & Clericis Romanus Patapa, non soluin ista miseret plebis spolia, sed omnem pene f. reliquam potestatem atque auctoritatem detraxit Seeripuit, sibique uni totam vindicavit, & quam ab ipsi, Christianismi primordiis, ab antiquissimis Ecclesiae canonibus acceperant, dc quam ipsi secutis postea temporibus per varias artes non sine magno labore , magnaq; industria paulatim comparaverant. Ista nescio quo modo intra breve tempus in unam Romam universa confluxerunt. Nic ni Cccxvio. Patres definiunt Epis m Conri , .copum oportere ab omnibus episcopis, s feri potest, quis V'' Provincia ejus oraenari. Si et ero hoc iis fuerit, vel aliqua
urgente necessitare, vel itineris longitudine, cenὸ tres Episic os debere in unum congregari, ita ut etiam caeterorum qui ab . sentes sunt, sileris contensium teneant, ita faciant ordynal io nem. Potestatem vero, vel confrmationem persin do ovi
ciis pertinere ad Metropolitanum Episcopum. Qui sand Ca- non cum more superioribus seculis recepto plane con gruit, ut ex loco proxime a nobis , ex LΣvrii. Cypriani
385쪽
Concitis tantia prominetati eo- in scantur G. terminetur,
epistola allato, constat. Imo etiam sequentibus seculis diu observatus fuit, ut patet ex epistola Concilii Coi stantinopolitani I. ad Papam Damasum ' Sc ex oratione dominorum Moderatoium Concilii Chalcedonensis, de juribus quae ad Patriarcham Constantinopolitanum in dioecesi sua pertinebant. .Et tamen universo orbi no tum est , . quis ire hodie Ecclesiae Romanς usus. Nihil enim Verq potestatis vel auctoritatis Metropolitanis .eorumque Conciliis, in Episcoporum ordinatione reli qui fecit, ejus vis omnis ab uno Pontifice Romano pei det, & ab iis quibus, seu sponte, seu invitus ejus partem concessit. Ipsi quidem Pr sules non alii quam ci uini hujus beneficii gratiam habent, neque munus inire licet, quin numerata pecunia urbici Papae diplomata acceperint, & de Annalis,quas vocant,transeget int. Neque aliter solent nomina sua linscribere quam hac formula N. miseratione Divina duo sedis Apost cae gratia Epsc pus. Quarum quidem .formularum nullum apparet in ullis antiquitatis monumentis vcstigium. Ex tot Episcopis quorum etiamnum .subscriptiones habemus , parti in in Conciliis. p rtim in aliis libris dc historiis, ne unus quidem occurrit qui se in solenni' nominis sui inscriptione Episcopum Papae Romani gratia profiteatur. Satis constat in Synodis provincialibus ac dioeces anis tractata olim ac decisi fuisse quaevis Ecclcsiastica negotia, ut
manifestum est . ex canonibus es exemplis quae etiamnum cxtant qualia sunt quae de Axio dc Eutv c e apud vctcxcs legimus, quos ab Alexandrina de Constantino politana Synodis anathemate percussos scimus. Ne vero hodie Synodi de minoribus tantum causis cognoscunt; ' si quς graviores occurrunt, eae non ab alio quam
ab ipso P. ipa judicantur, neque Synodis per se aliud ii ce , tu in simpliciter de re inquirere,& quς cognovcrint ad Papam perscribere. Neque quisquam est in Epitc pali ordine, quantumvis abiectus, qui in causa gravioride ad dignitatem suam pertinente, ab ullo alio quam a
386쪽
. . Pi AT .RiUM, I 3 3 Pontifice Romano judicari possit. In his causis nihil juris est Metropolitano, nihil Primati, nihil Synodo Pro
vinciae,vel etiam Dioeceseos, quo sensu haec vox a Veteribus accipiebaturi Praeter ordinem quidem interdum , Papa aliqua iis causet cognitio delegatur sed ad instruen- 'cdana duntaxat litem, Romamque mittendam, ubi demua Pont. Rom. cognoscitur ac decernitur , ut disertd decretum est a Conc. Trid. r. Mitto .ereptam Episcopis
praeter veterum canones de morem in plerosque mona- iis /ι eontra
chos, aliosque clericos, sive seculares, sive regulares, in O suis paroeciis consistentes inspectionem dc jurisdictione. Item quod Papa omnem in universum absolvendi, N in ditnasunt multis casibus, quos reservatos vocant, dispensandi potestatem,quae omnium pariter Episcoporum olim fuit, sibi Misis. hor funi vindicavit: quodiolus indulgentias largitur, jubile a promulgat, quae nulla in omnibus antiquissimis seculis fuere. Ac ut paucis rem absolvam, Petavit nobilissimi Jesultae testimonium hic recitabo ; quo multa .hujus generis E suis expuncta exsecutus, Denique inquit) ' ut si D. υ sinu, vel ex mediocri Patrum lectione cerro intes, cognoscis . Fpoleti, Ecclesiasica ἀνciplinae ejus quidem quae in ritibus alii
consuetudinibussi te Dintem.magnam penitus immutatam
Ue, 0 que praxis nunc plane aliam esse, quam quae in primitiva Ecclesia olim fuit. Jam vero quod proprie a a eum disciplins ordinem pertinet qui in peccatoribus vel poenitentiae subjiciendis, vel ad communionem admitte . dis versatur,.omnis ejus forma pland pcnitusque intercidit. Sola rei idea. in Veterum libris superest, ut, verbi gratia in Gregorii Neocaesarcensis, Basilii, & aliorum Epistolis canonicis, de in Conciliis tam cucumenicis quam provincialibus. Ubi nunc sunt notissimi olim apud Vcterem Ecclesiam quatuor poenitentium gradus tquorum alii pro foribus Ecclesiae flebAnt, alii cum Catechumenis audiebant, alii ad fidelium pedes provolvebantur , alii ad communes fideli 3' preces admitto bantur; alii denique his omnibus perfuncti ad sacramentorum participationem admistebantur si Tanu
387쪽
olim erat severitas, ut interdum poenitentia ad octo, decem Sc viginti annos fieret. Absolutionem autem lapsis non fuisse olim datam , nisi post peractam satisfactionem a Pastoribus juxta canones impositam, oc constat ex omnibus antiquitatis mon mentis, oc confitentur eruditissimi qui ille Romanarum partium viri, Mal- , ne is, i donatus, Pctavius, Hugo Menardus alii quos
mTi. des. commemorare longum est, de acriter hodie pugnantc- -r, is illi Thvologi, qui ab aliis Jansenii, a se ipsis Augustia
M. ,,n i, ni discipuli vocantur. Nunc vero etiam pueris notum est peccatores in Papae communione statim post con ,, i. ' festionem absolvi ; absolutos demum de injunctis a s t. t. adω- cerdote satisfactionibus praestandis cogitare. Quin oc p inter Iesultas nuper repertus est qui aestu, Se contei tionis advolsus Jansenti has studio ita abreptus est, ut L. . a m non dubii arit scribere, μ satisfactionem ante absolutionem consendis. I. exigere nemineis, nisi cum Cathosici nominis iactura posse ;P rt p. 46. O di qui ita instituant, eorum disciplinam desperationis esse 'l' aditum, indurationis σ alis imparnitentiae viam, Tartari praecipitium, Sc caetera quae referre piget, adeo sunt in sanctis limos Patres eontumeliosa, quos certum est illam ipsam poenitantiae rationem quam iste tantopere abominatur , constantissime commendasse , S: accurati it m E secutos esse. Caeterum hanc disciplinam, ubique apud veteres obviam, plane absorpsit quos apud eos nusquam cernitur nupera Romanorum auricularis tu evocant) confesti x Ac ut illae veterum saluberr linae pia hitentibias poenae sublatae sunt , aliae quaedam novae suD sectae sunt, ad rem fateor) Romanorum longe utilis simae, sed peccatoribus perniciosissimae, quales sunt IntErdicta, cum ob unius aut alterius, vel personae, vel ordinii colpari , eamque aliquando non tam veram
quam fit tam de imaginariam , Reipublicae totae, MRegna intesea , in 'quibii, multae hominum muri ades sunt, fac ramentoriim communiones mulctantur, quibus quasi insti umensi 'vi tam & gratiam Christus miseris mortalibus impertitur, quod non ita pridem nobis pue ita i
388쪽
1is adversus Rempublicam Venetam tentavit urbis Pa- pa Paulus V. Quo in codice habetur g leo ferale insti . tutum , quo animarum innoxiarum m i des propter paucorum peccata ad inferos damnantur ; Qui quae sic saevit potestas Apostolica dici potest, cum , non ad destructionem, verum ad aedificationem instituta sit potestas Apostolica st Pervelim item d0 ri quibus veterum canonibus nitatur cruenta Inquisitionisi ut v cant) disciplina, quae postquam vafris , SI Christianis mo indignis , artibus, partim etiam merito horrendiscruciatibus . misero homine haereseos confessioncm cxtorsit, ad mortem dampat quem instituere debuit, eumq; Magistratibus secularibus tradit, ac , ut constet Deo non minus quam hominibus illudi, disertd rogat, ne reus morte plectatur sed ea tamen lege, I ut nisi an- ia..-ibi re sextum ζ aut ad summum septimum diem quaesulis ' γ' mo supplicio assiciatur, id est, vivus comburatur, idq; sine ulla, vel causae, vel facti cognitione , ' ipsi judices y p omnibus censuris ad hanc carnificinam urgeantur , ac Ipostremo excommunicentur, deponantur, dc de omni et Diris. Inquis
dignitatis sive in Ecclesia, sive in Republica gradu de- y α β o
jiciantur. Tanta autem est illius instituti immanitas, ut 'o mi. s, . 'tametsi reus quod fidem pene superatὶ culpam agnos- cat, poenitentiam profiteatur, poenam deprecςtur, seq; . omnibus Ecclesiae satisfactionibus etiam laboriosissimis ier . proe . ultro subjiciat, nihilo secius tamen poenam capitalem Oluat,si ex eorum quidem genere fuerit quos rela os ' vo- b A L. inis. cant. O inhumanam poenitentiam, Scythisq; de Laestri- η Ρι - -
gonibus solis dignam, Christi vero illius nomine indig. nissimam, qui iubebat, Apostolum suum non septies tan- λαοῦ. - situm, sed septuagies septies condonare t Sed de ab Antiquitate, cujus isti se successores di haeredes profiteri non 'dubitant, plane penitusq; alienam i Mitissima enim illa
antiquitas, cujus nomen tam inverecunde mentiuntur,
389쪽
a μή p. 3ο D. arbitrii H si uerentur permiserit. Diabolum vero μαλ d quidem nihil veri habeat, eorum ad quos accedit se a Dibus . a . . Decipitor, bipenni o fecuri fores instingere r Servatorem veroz- nostrum adeo esse mitem, ut d ceat quidem, si Pis vult pos me venire, o si vult esse meus distipulus , at accedentem ad unumquemque neminem cogere ,sed ores pulsare, o distere. Aperi mihi soror mea, fon a mea, ct adaperientes ingredi,sed
δεῖ, -- si qui nolint audirre, recedere, cum neculo, nec militibus, nec - manu armata veritas annuntietur, sed persuasione es consilio. Haec eadem antiquitas Arianos acritcr increpat qnod 'f' in propaganda S confirmanda religione sua vim adhi-
- ' n 34 berent. unde didicerum ii enim cos compellar per se
'a 7 - ., ' culionibus Dire ' se id habere a sanias sane non dixeris a Diabolo tradituo acceperunt. Item, jussi quidem Chri fugere, sancti fugerunt; alpersequi incarptum eis Diabolscum φη, ε ρμγ -- o hoc ipsum a resus omnes expetit. Et alibi testatur, ς Arianos in hoc ipso quod proscribebant eos qui sententiae sua I -- . . . scribere nollim idicro longe minus tuit quam vivos cxu- si rere se alienos a ChriIlianismo, ct Diaboli, qu que daemonum amicos prodiise. Haec cadem Antiquitas, apud alium
των. se. Veteremi Scriptorem , adversus eosdem Arianos qui in ' mortalibus ad fidem tuam trahendis persecutionum te ' rorem de mundanorum bonorum illacebras adhibebant in haec epiphonemata et rumpit. Nunc proh dolori λυι--, nam m si fragia terrena commendant, inopsque virium M. suae Chriyim,dum ambitio nomini liuo concili itur, argui se Ter-,6 ria exilis, o carceribus Ecclesia , credique sibi corit quae exiliis
A. .ririit, carceri F eii credita, pendet a ignatione communicantium; e M quae persequentium est con e rata torrore. Fu at Sacerdotes, quae
. . sacerdotibus est propagata. Diligi sie gloriatur a mundo, . . ω .iaia , ε. quae Christi esse non potuit, nisi eam mundus o bset Quo sensu nobilissimus ex eodem genere Auffor scripserat. n- endo sanguinem o patienis, magὴ quam faciendo con ut Orata.Ti. .s . lias, Christisundata- esse Ecclesian , persecu tombas creet O ,
390쪽
maryriss coronatum esse. Venerandae item istius anta luitatis non pol remus crat qui Ariano exprobrat, quod ferro in rebus Ecclesiasticis uteretur. im inquit sj A potuerit Auxentius) sermone decipere , eos gladio putat esse feriendos, cruentas leges ore dictans, maη cribens, o putans quod lex dem possit hominibus i crure. Ac ne forte existi. mas, quod Ariano vitio vertit, id eum in se suisque probare, alibi narrat b se in Gallias profectum noluisse communicare cum Episcopis qui devios a fide ad necem petebant. Eadem ratione Marcianus, laudatissimae pietatis Imperator negatse ulli penitus nec sitatem praecepisse imponi, quatenus auisubscriberet, aut consentiret insitus Concilii scilicet Chalcedonensis definitioni) Non enim sinquit
terrore aut violentia aliquos volumus ad viam trahere veritatis. Sane Hosius Epii copus Cordubensis longe antea restatus erat, Constantem imperatorem maxime Ca-Pholicum neminem coegisse orthodoxum fieri. Nec alia fuid veterum omnium sententia. Sic enim Hilarius in Deus cognitionem sui docuit potius quam exegit, o operarionum carissium admiratione praeceptis suis consilians auctoritatem,coactam confitendi sie aspernatus es voluntatem, oe. Deus uni sitaias est. Obsequio non eget nec ario. Non requirit coactam consistonem. Quibus rationibus, dc aliis ejusmodi Constantio Imperatori persuadere conatur. Scriptor iste hominum conscientiis vim non esse afferendam. Ambrosius Chri ius somus misi: ad seminandam sidem; qui non cogerent,sed docerent, nec vim potestatis exercerent.Sed doctrinam humilitatis attollirent. Unde si ut Cyprianus inter Veteris & Novi foederis agendi rationes collationem instituens. 'Tunc quirim inquit non obedientes, gladio occi ebantur quando adhuc o cireumcisio carnalis manebat, nunc autem , cdic. spirituab glaeso superbi es contuma res negantur, dum de Ecclesia ejiciuntur. Ergo nunc etiam, si
Cypriano credimus sub Veteri Testamento in Hispania dc Italia vivitur, de in aliis quibuscunque provinciis viget Inquisitio. Hoc vero Cypriani dictum difficile cum
λύ- .1ῖν ελκειν βουλοια, k Hii m v. ad Constantium apud Atham in v. adsotit vis. g. T. I. p. 839.