장음표시 사용
211쪽
mittent . ut reliquas minus recessisse hpriscis quam se ipsas credas. Singulae suffragium aetatis sibi tribuent is torte non sine eontentione, si tanti esset ut eorum jucheium requireremus
In Magna igitur discrepantia deprehemlitur circa pensa sacrorum scriptorum. Omnes Synagogae particulas quasdam ex iisdem coetibus praelegunt sed diversas tamen Disserunt Synagogae clud'orun germanorum hispanorum. Sed disserunt ab his iterum Synagogae orientis. De discrimine Judaeorum, qui has regiones incolunt, in quibus degimus, testantur ritualia utrinque recepta. In fine multarum editionum Bibliorum ebraeorum conspiciuntur tabulae aphthararum, ex quibus diversitas haec ad oculum patet. In plantinianis Bibliis Antwerpiae impressis in quarto extat tabula seu index hoc titulo. ΥDI An tra
bulaviaphthararum totius anni juxta omnes ritus. In Leusdenianis etiam editionibus eadem occurrit tabula, sed hoc tituloci reo
Unyn tabula aphthararum secundum ritus omnium Synagogarum, germa nicarum scilicetis hispanicarum. . Cuilibet autem inspicienti multiplex diversitas in oculos incurrit. Interpretes praeterea Mischni-
212쪽
sthnici in antecedente paragrapho allati se tentur differre hodiernas Haphtharas lon, gissime a consuetudine seculi mischnici. Repetit haec ARTOLOCCIVS, amplificat ex Bibliis Venetis An. 16a 7 excusis apud Petrum Aloysium S Laurentium BRAGA- DINOS, L c. p. 664. In hac autem rega-diniana seuBartolocciana tabula novae discre- Pantiae occurrunt, quarum Catalogum n Etere non est opus, neque ritus solum gerismanorum iispanorum sedis italprum refert. Nam aliquoties ritus Synagogarum Italiae refert, DN, in vocant. V. Parastham XIII p. 6 7 die.
XIV. Desunt in nostris regionibus exemplaria se codices orientalium Bibliorum, rituum in his oris receptorum notitia. Operae pretium fecisset L ZElBICHIVS, si in dissertatione de codicum occidentalium orientalium dissensu, de hoc etiam Haphthararum dissensu aut consensu certi aliquid in lucem protraxisset , aut tabulam aliquam producere potuisset, ex qua consuetudinem Synagogarum orientis discere liceret Occurrit tamen testimonium aliquod BENIAMINIS TU DELENSIS in imnerario. ecquo Videre est non mera me
hic conjectura niti cum ipsas Parascha alio Ionge ordine distribuant , quas Haphthararum diversitas necessario sequi debet, nam de
213쪽
de Paraschis inter occidentales Iudaeos nulla est dissensio. Non ea equidem est Benjaminis in suis narrationibus fides, ut eum semper sine ulteriori scrutinio secure sequi liceat. Multa enim refert, quae aliteriai tantur ab iis, qui omnia oculis suis usurparunt. Multa pro certis reseres quae per rumorem tantum acceperat, neque industriani adhibuit, qualem a viro circumspecto re. quiras ipse etiam itinerarii editor 'ΕMPEREUR in pratinamine ait : Benjaminem multa aliena fide narrare, etiam ex ingenio suo quaedam interdum fingere. Potuit e rare a via BENIAMIN, erravit etiam in re bus peregrii' is, quas parum curare solet hoc hominum genus siteor o demonstravid interpres doctus in notis; sed in domesticis idem ipsi contigisse vix putem, iis praesertim in quibus gentis suae gloria, harmonia, consuetudo perpetua periclitatur, quae omnia quovis modo stabilire cupit Syros invenit in itinere, seu Judaeos ex Syria oriundos, qui non per annum , sed intra triennii de. mum spatium Parascharum Mosaicarum cursum conficiunt. Si autem Lectiones Iudaeorum hodiernae tam sunt ambiguae, omne ex hoc Par scharum petitum subsidium spol1- te corruit. Ait enim nolo verba Benjaminis sua lingua repetere, in urbe Mizraim. ita urbem vocat, cui postea atro nomen
est impositum , quae toti deinceps regno
214쪽
nomen imposuit, duas esse Synagogas, qua xum altera more hispanis recepto, singulis septimanis singulas parascha legere consueverito ut singulis annis legem absolvanti
Alteram vero , addit, singulas:Parascha in tres partes dividere ut triennio demum lectionem Mosis ad finem perducant. IMM
Addu hoe discrimine non obstante, bitin anno convenire Synagogas preeesque invicem coniungere. Tanti videtur Ben'aamin facere hoc discrimen, ut miratus sit.
non praebuisse ansam periculos schismati.
ex Talmude adducit testimonia , ex quibus denuo apparet, ipse Iudaeorum Magistros aetatem tantam hisce Pericopis non adscribere, quantam ipsis juniores Iudaei selent tribuere. Doctores scilicet Iudaeorum al-mudici, ut ex citatis apparet, originem Pgricoparum post destructionem Templi s cundi coepisse fatenturis Doctorem Chai-jam pro autore habent. Nam ita hanc restitutionem capio, quam tertiam dicunt , primam enim Esdrae, secundam Hilleliar, buunt. Omnes Mu vi Paraschas autem fuisse majores is peculiarem sectionem peculiari titulo fuisse insignitam, ac si peculiaris esset liber. Imo ex collectione se
215쪽
tentiarum patrum a Doctore Nathan facta. ordinem sectionum legalium tempore es siae aliter dispositum iri credit nam hactein nus retentum fuisse scribit propter allusio ne quasdam secretas, tempore Messiae reqvelandas. His ego quidem parum tribuo S parum lucrari puto doctissimum cetero i quin Surensium, cum loca quaedam novi foederis ex V. T. citat hac ratione saWaunosse contra Judseos arbitratur, alia enim ratione satisfactum est dubiis a dostis interpretibus, ut hac clavein via carere faciis
II. XVI. Etatem harum perleoparum suspectam mihi esse commonstravi. Addam porro, videri mihi omnem de Haphthararum origine narrationem ex labiniis iisque insipidis esse enatam fertile enim est ingenium Iudaicum ad inveniendas Qtuendas aniles fabulas. Hae sunt sepenumero palpabiles et metuendum vero est viris cordatis, ne in herba lateant, iis etiam in locis, ubi vix expectari ossent, detegendae, etiamsi se aetate, specieis autoritate commendent, viri etiam docti optimi, secure etiam facto agmine iis applaudant. Baphthararum letalonem con-1titutam Messormatam esse narrant a Doct
ribus tempore Antiochi Epiphanis, ut loco Parascharum praelegerentur, quibus uti Judaeis
216쪽
daeis interdixisset. Afieitur historia ex R. Elia Thisbi in medium omnis haec fabula paucis his verbis comprehenditur. Piget enim totam narratiunculam repetere. vid. ARTOLOCCIVS l. c. multi praeterea alii Provocat Elias ad scripta in quibus haec relata invenerit. Nam sive ipse primus condiderit sive alius, cui eam debet. non nisi fabula narratur, nNM Um 'BPPπta secundum id quod inveni scriptum, scribit. Sed haec mihi videntur eum in finem addita ut sibi consuleret,in ne quis ipsum inventorem relationis istius agnosceret , adeo ipsi videtur suspecta. Sed neminem tamen novi, qui ante eum haec retulerit Perinde tamen est, sive audiverit ex ore alicujus Judati . sive legerit alicubi scripto consignatum.
XVII. Sed quid mihi videatur de to ita Historiae hujus serie, ejusque fide jam ex
Ponam. Certum est, Iudaicam gentem inter omnes hostes quibuscum ipsi saepius conflictandum fuit, nullum habuisse, qui majora ipsi pericula creaverit, religioni gentis , majoresque insidias struxerit quam hunc Antiochum, Julianum ebraeae nationis i religionis dixeris. Assyrii enimis Babylonii Judaeorum sacris nullam vim intenderunt sed permiserunt iis, patriis institutis receptoque cultui vacare.
217쪽
Habuerunt etiam in regionibus inimicorum
victorum suorum suos conventus culam sacrorum libiDrum plane liberum. Cyrum etiam Prophetarum vaticinia non
habuisse nauci, sed ad ea attendisse, scimus Romani etiam Judaeorum sacra in urbes provinciis tolerabant. Hunc igitur Antiochum non μι ηιον , sed potius V Ureo BN r ὀρον nuncupant. Hunc autem perditissimum hostemis insensissimum judaici nominis cultus adversarium,
solum Mosaicis scripti Judaeos interdixisse, quis credati eadem enim doctrina, quam
ex Mose haurire solebant etiam in Prophetis traditur. Erat autem Antiocho constitutum , ut eradicata antiqua religione, avito systemate, omnem, quam ipse colebat, superstionem ac idololatriam introduceret. Haec JOSEPHUS refert locis jam supra citatis. Autor etiam librori, Macca-baicorum, non solum βιβλία τοῦ νόμιου c. nuncupat sed ὀιβλιον διαθως, ut totum codicem V. r. indicet. Praeterea omnem sacrorum scriptorum tractationem jussit intermittere,, quod maximum est, non ex coetu solum sedis ex aedibus aufferre jussit. Ubicunque enim reperiebant austerebant emissarii Minio uitatis ministri , inventos igne consumebant is ex sententia Regis mortis erant rei qui sacra haec scripta conservarentis scriniis suis reconderent. Haec
218쪽
Haec vero etsi aliter scriptum invenerit alicubi Elias, an conciliari possunt cum consiliis satientumis Doctorum de substituendis pericopis Propheticis in locum Mosai- earum i cum congregationibus Sabbaticis cum mortis sententiam Rex tulerit contra Judaeum , qui ausus fuerit clam absconde ire sacrum codicem l an credibile est permissurum fuisse autorem interdicti iam severi, ut publice in Synagogis , aut si clam facere auderent, tractarent Prophetarum seripti In fraudem denique legis egissent, si hanc elabendi rimam quaesivissent. Nam quamvis graeci nec intelligerent nec
caperent braicas literas, non tamen deerant qui Iudaeos habebant suspectos qui latibula detexissent. Accedebant apostatae qui religionis abjuratae, confessionis , ut
istorum hominum mos est, osores erant maximi.
XVII. Verendum tamen non erat in periculosissimo hoc purae religionis statuistin hoc durissimarum persecutionum intervallo, ne non thesaurus hie coelestis doctrinae periret. Prospexit coetui suo purior do- ωinaeis revelatae veritati dedito omni tempore sapientissimum Numen etiam iis temporibus, quibus non peregrinus solum Tyrannus religiovem puram persequeretur, sed etiam domesticus, ut temporibus Manassis.
219쪽
Nam protraxit ex situ & squalore codicem Mosaicum Iosias in manus tradidit viaris piis S doctis is publice praelegi jussit.
unus omnino periculum secris literis imminere videbatur , cum finibus suis inclusi essent inegi tam crudeli Tacris omnibus infenso subjicerentur , quam postea , ubi populus judaicus in vicinas remotasque regiones, ut tempore Maccabaeorum, esset di-1persus. Nam, qui alia aufferre secum non poterant, hanc urticam tamen credendi vivendique publicique, privati cultus regulam secum conservarunt oc asportarunt, omnem enim religionem, cultum, vitainque exigere debebant ad hanc divinam normam. Permissum erat in peregrinis etiam regionibus sacris studiis operam dare sacras tractare iteras Daniel ex iis intelligebat finem XX septimanarum Cyrus nomen suum adesaia annotatum momstrari sibi permittebat, adeoque praeter Mosen etiam Prophetas legebant captivi. Nullum igitur isto tempore cum libris bellum intercedebat Principibus peregrinis, ut Diocletianus postea fecit. Tuto transferebant has thesaurorum suorum reliquias optimas Milites praedae inhiantes non quaerebant folia scripta, multos igitur secum abstulerunt in sedes commorationis suae remotas, sacros codices. In terra Israelitica, seviente licet Antiocho, multis forte conti
220쪽
git esse tam felicibus ut omnem inquimiorum industriam superarent Mabsconditos dices conservarent. Si omnes etiam Judaei quod fieri non potuit, unanimi conis
sensu, inito illiquissim consilio libros
caelestes perdere decrevissent, nunquam tamen scopum suum obtinere potuissent cum in tanto immensi populi numero facile aliqui reperti essent, qui delitescere secum
occultare codicem sibi tam charum ausi essent. Sed longe alia fuit istorum temporum cingeniorum facies. Cum patrios lares deserere cogerentur, neque sacros in priscis sedibus cinus frequentare permissum esset, majori cura normam hanc divinam credendiis sancte vivendi auream conservarunt lassiictio enim ista dissicillima eos, qui non plane erant stupidi, ad evolvenda sacra volumina scrutandam divini Numinis voluntatem impellebat. Quamvis igitur sperare non poterat Antiochus, ut sacros libros e manibus Judaeorum omnium extorquerelin de terra deleret, odium tamen suum erga populum, sacrumque cultum declarare voluit, , quantum in sua
erat potestate, bellum indicere genti Judaicae libris sacris a coelo delatis , sed etiam summi Numinisis ipsi Deo. Omnem pene fidem superant, quae de barbarie aut,