장음표시 사용
111쪽
Notum in sirper est, gravamina, quae ab una tantum parte, eaque iugi impatiente proveniunt, non pro juribus valere ἱ secus vae nobis catholi. cis i contra quos etsi summis injuriis affectos innumera DD. Protestantes
gravamina cuderunt, que is nos Opprimerent, ita ut in proorbium abi, rit: Dum verberant, lamentantur. Qie stlagen , unb llagen. Itane nostri
Episcopi erga summum suum Pastorem se gerant, ut de ipsis quoque idem dici, aut cogitari posset yy Quid, si gravaminibus Ponti sex gravamina, eaque sorsitan numero plura, sed & pondere graUiora opponeret Aut num forte decreta Basileensia , quae adeo jactantur , apud nos amplius in usu sunt Nonne si umquam valuerunt, jam desuetudine abro.
gata fuisse dicendum est Quid, si eadem Papa, & quidem ex pacto
urgeret Certe ad dedecus nostrum fit, si quis nobis Germanis ii diu Basileensia illa decreta pro disciplinae rustauratione in memoriata re.
Alterum erat, quod dixi: Certa res est, quod in doctrinam δε prae. eminentia Conciliorum nec Eugenius, nec Νicolaus PP. umquam consenserint. Atque hoc ita certum, ut Eugenius imminente morte sua sollicitus, nolarian nimia erga Germanos conniventia quidquam indulsisse videretur apostoli eae sedis dignitati contrarium, in eum finem confici Bullam, quam salvatoriam vocant, curaverit, in qua coram Deo, & mundo Rasensa purgaret contestans: ,, Numquam se doctrinae SS. Patrum, aut Pon--ificiar authoritati derogare voluisse, irritumque esse, atque a se revo-Meari, si quid ejusmodi in aegritudinis infirmitate contigerit emanasse. Sed ut plena in meridie veritas eluceseat, ipsa apostolici indulti instrinmenta lustremus. Cum nempe quatuor essent conditiones, quas pro obedientia Pontifici praestanda nomine Nationis germani eae aeneas legatus publicι pro pomit, Imo ut generale Concilium tempore, locoque de-sgnando eonvocetur, adci ut Conciliorum generalium Authoritas, &Praeeminentia adprohetur, 3Iio ut gravaminibus opportune provideatur,4xo demum, ut duo Electores Archiepiston restituantur; ad singula here puncta tribus Bullis Pontifex respondit, ita, ut duo prima, utpote imter se connexa, de Conciliorum authoritate complexus una, eademque Bulla suerit. Ad primum igitur, ut generale Concilium celebretur; suo id
conlansu totum probavit. In altero duae partes continebantur, ut non
latum authoritas Conciliorum, sed etiam praeminentia approbaretur. Prior Digitigod by Coost
112쪽
Prior pars petiti Justa, & aequa, prout erat, ab Eugenio luditabatur,
qui Legatis suis Francosordiam missis eam probandi facultatem jam an tea dederat, dicens: MSe vestigiis Patrum inhaerere, & non dubitare, segeneralia Concilia cum omni reverentia, & devotione suscipere, aes,Venerari, NH. dummodo rite instituta, canonice celebrata fini Quo
sensa tantum Concilia cum summo Pontifice conspirantia intelligi mani. sestum est .Ejusdem petiti altera pars odiosam, immo & schismaticam inter Papam, es concilium oppositionem involvit: hanc Eugenius mori -tius, quam Concilio se subdere paratus, nequidem ad tractationem adis misisset, nisi jam priuatim instructus suisset Gobelino, ipsoque 'Enea te.
ste, mitiora esse Caesaris, aliorumque Germanorum sensa, tantum ea duriora ex acerbis paucorum Electorum animis proficisci. Quare pro sua moderatione, & prudentia Ponti sex hac parte omissa, indirecte a u. tem rejecta propositionem ad justum sensum reduxit asserens, Conciliorum rite, & canonice celebratorum a se ognosci, recipique summam authorsetatem, S eminentiam.
Et De quidem verissime asseruit, siquidem in Eccles a minentet
summa auhoritas haec est, ubi totius Ecclesiae eum suo Capite consentus in universali conventu expressus est. Prareminentiam vero illam, quae inter caput, & membra Oppositionem indicat, caute omisit Papa, sed& indiretia rejecit hae adjecta clausula, ita se uenerari Concilia, ficut eneri antecessores eadem venermi sumo, a quorum vestiis deviare haud velit. Nihil ergo novi hac in parte Pontifex concessit; immo quod notabilo insu. per est, ex Constantiens Concillo tantum decretum Frequens in specie admisit; aIta quidem ejus decreta, & totum Constanti ense in genere. Rd ita tamen, ut cetera alia Concilia, quae nisi a Pontifice fuerint approahata, semper in Ecclesia pro illegitimis, nulliusque authoritatis mero haohita. Igitur neque Constanti enfis Concilii decreta Eugenius IV aliter,
113쪽
Is sane genuinus sensus est Pontificis in Bulla : Ad ea ex debito,
quem ipse adhuc ante mortem suam, ut omne dubium aufferret, declaravit: En autem Bullae propria verba: AConcilium generale Constan- isti ense, decretum Frequens, ac alia eius decreta, sicut cetera alia Con- ,,cilia catholicam militantem Ecclesiam repraesentantia, ipsorum potesta. tem, authoritatem, honorem, S eminentiam η), sicut & ceteri ante. cessores nostri, a quorum vestigiis deviare nequaquam intendimus, s scipimus, amplectimur, & Veneramur.
Sed in Bulla: Ad tranquillitatem; Basileensia decreta de superioritute Conciliorum approbaverit Eugenius Τ Mirari non satis possum, id a doctis viris serio proponi, ut sibi fidem haberi velint. Quid enim, si in decretis illis sub Alberto Rege a. r 39 acceptatis nihil aliud Germa.
ni, nisi practicum levamen suorum gravaminum, quoad electionum libertatem, beneficiorum collationem, & an natarum sublationem quaesiverint Hoc ipsum est , quod supra g. 33 tantis argumentis ostendi, ut tranquillum animum, veritatis magis, quam disputationis amantem facile possint convincere. Certe, ut ex ipsa aeneae legati postulatione patet, tertio illo puncto, cui Papa per dictam Bullam respondit, nihil Germani voluerunt, quam practicum levamen, quo suis gravaminibus in specie, circa electiones, beneficia, & annatas Opportune provid retur. Uerum enimvero, quod omnibus adversariis una simul os o struit, ipsa est Pontificis hac super re expressa declaratio. Cum enim decreta illa Basileensa a Germanis acceptata praeter ea, quae ad disciplinae , verius politiae praxin spectabant, alia continerent circa ibeoriam, e. g. de summa Conciliorum authoritate; haec Ponti sex data opera, &expresse ab illis separavit hisce verbis: GPer alias nostras litteras su- pcrioris Bullae nonnulla circa Concilium Constanti ense, ejusque deis creta, nec non suturi convocationem Concilii mentem nostram com ernentia declaravimus, prout in ipsis litteris plenius continetur. - Potest etiam Pontificis instructio ad suos legatos hic intelligi, quae apud Rainaldum ita legitur 'D : AAd imitationem SS. Patrum praedecessorum nostrorum, quorum vestigiis inhaerentes gratum divinae Majestati obse-isquium
J Ii quibusdam impressis exemplarihus, uti apud Barthellum loco eministiam
114쪽
sequium praestare non dubitamus, sicut illi generalia concilia suis temisoporibus rite insituta, atque canonice celebrata recipere, amplecti, & ve- erari consueverunt; sic generalia Concilia constantiense, & Basleem,,se ab ejus initio ad translationem per nos factam M. absque tamen sepraejudicio juris, dignitatis, S praeminentia S. Sedis apostolicae, Npotestatis, hi in eadem canonice sedenti in persona B. Petri a ciriso concesse, cum omni reverentia S devotione suscipimus, amplectimur, & veneramur MVHis, im quam, theoreticis caute separatis, atque ad priora responsa remigialam quoad practica Germanorum levamina se declarat Pontifex: ,,Sm per aliis autem decretis Basileae editis, & per clarae memoriae quom am Albertum Romanorum Regem acceptatis, eX quorum ObserUam Atia Natio germanica ex pluribus gravaminibus dicitur relevari, conis
denti sumus &c. Ita in hac Bulla Pontifex , quasi futuram Iuristarum cavillationem praevidisset, suam concessionem expresse ad alia Basileae decreta, id est, practica Germanorum levamina restrinxit.
g. Ita Denique ut Aschas enburgensibus Concordatis a Nicolao U prohatis multum hic immorer, opus haud est, eoquod ipsi DD. Adversarii in iis parum fiduciae ponant, haec sibi odiosa esse palam profitentes, hinc
ad priora ab Eugenio concassa provocare soliti. Quare cum jam demon straverim ex Basileensis Concilii decretis nonnisi practica levamina Germanis ab Eugenio suisse indulta, eamdem necessario restrictionem habent Instrumenti Aschaisenhurgensis Verba : is In aliis autem, quae per feli- cis recordationis Dominum Eugenium Papam quartum pro Natione pra Maia usque ad tempus futuri generalis Concilii permissa, concessa, ino dulta, atque decreta, & per memoratum sanctissimum Dominum no- ,,strum Papam Nicolaum confirmata suere, in quantum illa Concordiae sepraesenti non obviant, ista vice nihil extitit immutatum. ,, En dilecti Lsime Lectori quam leviter evanescat, & in nihilum recidat, quod contra summi Pontificis prae eminentiam a pluribus abhinc annis inflare plenis buccis solent hodierni nostri Juris publici Reformatores, plerumque salsis protestantium praejudiciis obcaecati, aut quod pejus est, voluntarii
prae hodiernis DD. Protestantibua Romani Pontificis adversarii.
115쪽
, II. Unum adhue hoe loeo de Barthelio dicendum restat, quod prae
sentis quaestionis statum de Conciliorum Eminentia, secus ae in mente Bais sileensium, atque etiam foederatorum Germaniae Principum suerat, aut cxlnadvertentia, aut ex composito inverterit. Ita enim scribit ' : MEx eo, ,,quom hactenus prae manibus habuimus textu Concordatorum - omninoisconsectum est, summum Pontificem in vim pacti se eo obligasse, ut i, seposterum Conciliorum authoritas, potestas, honor, & eminentia firmaristet, nec iisdem tam facile, & pro libitu possit, vel censeatur etiam tacite ,,derogari. is Sane hisce verbis & Basileensium decreta, & Pontificis con .eesia haud genuine reseruntur, sed duo inter se oppido diversa, quasi unum forent, male confunduntur. Basileenses quippe tale Concilium ponebant, quod a Papa, etiam legitimo dissentiret, cui pro in subjici debere& Papam volebant. Εjusmodi concilium, ceu corpus a suo capite divisum numquam in Ecelesia aliquam authoritatem habuit, neque talem vi pasti Pontifex admisit, sed potius ad antiquam Patrum doctrinam provocans rejecit. De canonicis vero Conciliis, id est, eum supremo suo Capite in unum conspirantibus in Responso suo non quidem novi quidquam profuturo tempore Papa adpromist, ut male in simiaroe vule Barthelius, sed mentem tantum suam ex sS. Patrum doctrina declaravit, a se Concilia universalia rite scilicet, & canonie e celebrata b ipsorum potestatem, authoritatem, immo & eminentiam agnosci, reeipique. Haec certe lom te alia est, ac illa Basileensium sententia, nee nova quaedam Pontificis concessio, sed antiqua Eeclesiae doctrina. Quis enim umquam n gavit, Concilio universali legitimo summam esse in Ecclesia authorita tem, qua vel ipse Papa, saltem directiva vi , licet non coactiva, tenea tury canonibus enim ecclesiasticis Paph, sicut legibus etiam suis Primceps Obligatur. Febronii dumtaxat mala ars est ad invidiam Papae conssandam, ut arbitrariam vocet illam, quam nos stupremam, & illimitatam die imps Pontificis potestatem. Haec potestas etsi illimitata, haud ta,mpn propterea arbitraria est, sed divinis, atque etiam ecclesiasticis Idiei hus quoad usum ligata. De bono usu, malo ve suae supremae in terra potestatis Pontifex rationem Deo reddere, non vero hominibus debet in Ostrum autem est suptemam, quam Dominus suo Uieario, & totius sus corporis Capiti dedit, potestatem agnoscere, & venerari: Qui enim potestati resistit, Dei uoluntati ressu y Haec interim ad praesentem scopumia de
116쪽
de Germaniae Concordatis e plura Vide Parte III , Corollario 4,
Monarchiam vero ecclesiastiam, inquies, non Germanorum tam tum, sed omnium sere Catholicorum auribus nostro seculo tam odio. sam esse vocem, ut Uix a quoquam amplius tolerari possit. Ita nimi rum nihil nostro seculo intolerantius est, aut sorte nihil intolerabilius. Seio equidem inde a Bellarmino, qui ut alter Homerus, quandoque dormitat, vulgarem esse eam tu scholis doctrinam, quae monarchisum E clusae regimen Arsocratia temperet. Hae super re cum jam loem sis sensa mea declarandi, observo diversi generis esse homines, qui iis. dem vocibus, at mentibus plane contrariis loquantur. Sunt c& hi
quidem jam plurimi qui pro more politici nostri seculi non dubitant
externam hanc ossicii speciem dignitati pontificiae exhibere, ut ejus resimen appellent monarchico - arissocraticum. Sed praeter vocis appellationem jam nihil monarchici juris Papae relinqui ex ipsorum doctrinis, immo & lactis lacile apparet. Quidquid enim Papa ordinaverit, nullius esse valoris docent, suamque denegant obedientiam, nisi Papae ordinatio per Episcopum, quem solum vocant Ordinarium, antea discussa χωrit, & adprobata. Hi quidem particularis adeo Episcopi iudicio pomtificiam subjiciunt authoritatem aperte jam a catholico dogmate alieni, ab Omnibus Christi Melibus Papa obediendum esse. Alii vero cautius sibi agere videntur, dum non particulares Episcoporum sententias, sed ge nerale judicium Episcoporum, e. g. in Concilio congregatorum superius esse papali contendunt. Atqui & hi manifeste convincuntur, dum
monarchico. aristncraticum regimen verbis adstruunt, Monarchiam re.
ipsa destruere, & meram Aristo cratiam inducere: suprema enim regendi potestas necessario vel in uno quodam, vel in pluribus res det: in priori casu Monarchiam efiicit, in posteriori Aristocratiam. Illi ergo, qui Concilium Papa superius esse docent, supremam potestatem ab uno auferentes , vere Monarchiam destruunt, illamque in pluribus collocantes propriam Aristo cratiam inducunt. Est autem Catholicorum, ipso. rum adeo Gallorum cum suo Gersonio constans doctrina, scut hae tu Parte II ostensum a me est, veram a Christo Monarchiam in Ecclesiaruisse institutam, immo, ut unum esset Christi ovile, ita a Deo insti. tui oportuisse. Praeclara in hanc rem sum Δ. HOrii Naalangeni Mos.
117쪽
1 4ha η : siquod sine Principe est. ordine caret; quod autem multos ,, Principes habet, dissidiis obnoxium est, adeoque tum principatus, ,,tum ordinis eXpers. Eodem enim utrumque tendit, ad perturbati em nimirum, quin imo ad dissolutionem. Anne ipsorum quoque Conciliorum dissidia DD. Adversariis nostris incognita esse possunt An. ne Christus Ecclesiam suam dissidiis exposuerit p Ipse dixit optimus P, stor, & verba ejus in aeternum manent, unum esse ooile, S unum Pastorem: quisnam vero ille Hic est, cui dictum est, pasce oves meas
sed & alii dantur meticulosi, ne Monarchia Pontificis in despoti
reum, & tyrannidem degeneret, hinc ajunt eum ZalWcinio '' , regimen a Christo institutum non ejusmodi esse, quod dominandi libidinem foveat, sed potius humilitatis, & mansuetudinis legibus temperetur: hunc autem finem obtineri per regimen monarchico - arsocraticum, ubi non ex unius voluntate omnia dependeant, quod superbiam aleret; sed aliorum quo. que Praesidum ecclesiasticorum consensus ad ultimam rerum decisionem requiratur, quod Primatem in humilitate retinere, immo & subditis obedientiam allevare possit. Quare pro hoc hominum statu hanc optimam esse judicant, quam mixtam dixeris sacri regiminis formam. Cur vero non& politi ei, siquid adducta illorum momenta sua ex natura Ualeant Sed hisce ecclesiastico . politicis directe respondeo, plura in hac ipsorum hypothesi salsa latere quibusdam speciosis involuta veris. Uerum est quidem non superbum dominatum, sed humilitatis potius obsequium a Christo Domino suisse Petro praescriptum. Nonne autem sicut Petro, ita &reliquis Apostolis prohibita fuit a divino Magistro superbia, & humilitas praeceptay nonne Episcopi in suae particularis Ecclesiae, sicut Papa in universalis regimine aeque sibi a despotismo, & tyrannide cavere debent Quid ergo an Episcopi ordinatio pro sua Ecclesia ab aliorum, licet inseriorum Praesulum, & Pastorum consensu dependeat an Episcopus erga suae Dioecesis subditos non monarchicam, ted tantum aristocratica mi tam possideat jurisdictionem y Nonne enim aeque periculosum est Episco. po, ac Papae monarchica potestate abuti ad superbiae dominatum Τ Itaque falsum ante omnia praejudicium est, Monarchiam ex natura sua cum d minandi fastu esse conjunctam: dabantur certe, vel adhuc dantur Monarchae etiam terrestres, qui ex christianae humilitatis, & mansuetudinis
Orat. 35. Principia jur. eccles Tom. I. Q. . c. I. q. 4. Digiti od by Cc os
118쪽
Iegibus supremam, quam habuere, Potestatem moderabantur non hominum tribunal, sed Dei reverentes. Equidem haud negarim, potestatis ahusum sicut interdum a Principibus hujus seculi, ita etiam ab Ecelestis Praesulibus committi: sed hoc per accidens ex infirmitate humana continis git, quod monarchicae regiminis sormae suam prae omnibus aliis praestan. tiam diminuere haud potest, minus avsserre. Immo in simili quoque ea sumelius est subditis unum habere superbum Principem, quam multos non minus superbos, & inter se da vitos, totiusque corporis unitatem dilacerantes. Verum est etiam summos Ecclesiae Praesules, ne temere, ae despotice quidpiam suscipiant, praemissis antea deliberationibus, ct aliorum rationibus, sententiisque auditis ad ordinationes suas sanciendas progredi debere. Sed falsum est, regulas pro bono potestatis usu datas, etiam lio mites esse, quibus ipsa potestatis amplitudo circumscribatur. Ergo praevia illa consultatio non ad hoc requiritur, ut ualida sit Superioris ordinatio, & vim obligandi subditos habens, sed ut legitima, est 'sta coram Deo inveniatur. Denique & hoc verum est amplius humiliari, atque a superbia removeri Ecclesiae Praelatos, si nihil sine alio. rum in seriorum consensu possint. Sed quam maxime falsum est praeju. dieium, ita unitati, & obedientiae subditorum melius esse provisum. Quanto enim magis authoritas unius debilitatur, tanto amplius unionis vinculum relaxatur; & quidquid potestatis uni aussertur, id inter plures divisum, iisdem dissensionis, superbiae, & arrogantiae fit objectum. Igitur ad humilitItem summorum Ecclesiae Praesulum etiam Episcopos intelligeb conservandam medium a Deo ordinatum nullatenus est ipsorum potestatis ab inferioribus dependentia, quae unitatem corporis facillime destrueret; sed est ipsa suprema in caelo Majestas, quae a servis suis ominnium actionum distinctam exigit rationeae: verbo divinum, non hum,
sunt insuper & alii, qui cum Bellarmino Monarchiam Aristo.
cratia mixtam, ceu Optimam pro hac vita regiminis formam ita vindicant, ut sit quidem in re publica summus aliquis Princeps, qui & omis
ibus imperet, & nulli subjiciatur; Praesides tamen provinciarum, vel
conao v. a. de summo Pontici ce L. I. C. 3.
119쪽
Mcivitatum non sint Regis Uicarii, sive annui Iudiees, sed veri Phineue pes, qui & Imperio summi Principis obediant, & interim provinciam
vel civitatem suam non tamquam alienam, ted ut propriam moderem
Mur.-- Sic in Ecclesia praeter summi Pontificis Monarchiam esse eo tendunt Episcoporum, qui veri Principes, & Pastores proprii gregis, non tantum Papae Uicarii sunt, Aristo cratiam. Hoc sensu Bella inus uti omnes lacile catholicos Doetores, ita me sane habet consentientem. Nolim de verbo disputare, seu puram hanc Monarchiam, seu mixtam Aristo cratia dixeris; sussicit, & nccesse est, ex Bellarmini sententia summum Pontificem posse omnibus imperare, & nulli esse subjectum, sed omnes etiam provinciarum Praesules cjusdem Imperio obedire debere. Neque tamen hoc obstat, quominus Episcopi veri, & proprii sint gregum suorum Pastores, non Papae, sed Christi Uicarii, quamvis summo illi Uicario Christi, qui Papa est, subordinati. Hanc Aristo cratiam in provinciis singularibus relative ad subditos existentem nemo negaverit, sed ea tam un summi Pontificis per totam Ecclesiam universali Monarchiae haudquaquam Opposita est, hinc neque uideo, quare pontificium totius Ecclesiae regimen relative ad Papam Aristocratia mixtum dici oporteat.
Lata a Domino sententia, unum ovile, Numu Patur, sinita lis est; utinam finiretur & errori Sed nondum errorum satis. Pervulgatum hodie, ac tantum non universale inter nostros canon istas axioma est, idque oppido sallax, & aequivocum: Cum primatus propter unitatem Ecclesiiesu, nihil Primatem posse, quod ad unitaetem non si neces.ritvn. HOC Rxiomate, ut riunt, indubitabili, certissimoque assumto sequelas indoplurimas derivant, queis totam quantam summi Pontificis potestatem aut arctissime contrahere, aut penitus enervare, irritamque facere allainborant. Cum enim ex una parte circa dogmata fidei, morumque Papaesententiam negent esse in fallibilem, nisi per accedentem, & quidem universalem Episcoporum consensium; cum insuper ex altera parte nihil concedant a Papa statui, & imperari posse, nisi quod absolute necessarium sit ad conservandam Ecclesiae universalis unitatem, ad hanc vero nulla sit necessaria lex circa disciplinam, utpote quae pro Uarietate Iocorum varia esse possit; consequitur pontificiam authoritatem tam quo
ad res fidei, & morum, quam & disciplinae per se ipsam nihil amplius
120쪽
valere, sed sne omni jam esseaeia esse, irritamque, ae nullam. Ita juris episcopalis restauratores hodierni si Superis placet scopum consi- 'liorum suorum attigisse sibi videntur, magnoque sibi plausu alubilant. Sed triumphi paeana ante victoriam canunt.
satisne hona fide vel primum jam principium ponitur verbis hisee in determinatis, & aequi vocis: Primatus es propter unitatem p Quaero ex ipsis, quam unitatem intelligant, an fidei tantum, an duplicem illam, quae a Christo in sua Ecclesia instituta est, tam mei, quam & Obedientia unitatem y Si primum illud tacite intendant, eo ipso manifesta jam ipsorum fallacia est: Christus enim non solum ejusdem fidei, sed etiam ejusdem obedientiae suam voluit esse dilectam sponsam unius viri, seu unum corpus sub uno Capite, unum ovile sub uno Pastore. In altero, eoque integro tantum sensu firmum stat hoc principium: Primatus a cir βο instituιus es, ut una in sis, obedientia Christianorum fit Ecclesia. Iam vero principii vcritate pleno in lumine posita, nonne in aprico est nuda consequentiae salsitas, ergo Papa nihil potes, quod ad unitatem non necessarium p Quam haec inania & fallacia verbal Ita potius debuisset fieri conclusio, ergo, cum Papa imperat, necessario obediendum es. Ipsa enim obedientia ad unitatem a Christo institutam necessaria est: hinc omnes suas fideles oviculas Petro subditas esse voluit, cui soli jus totum ovile pascendi dedit: Pasce oves meas.
Miseret me hominum, qui nostro illustrato seculo perspicaces praeeornicum oeulis videantur, circa res tamen divinas hebeti adeo visu, &myopes sint. Nonne Princeps es propter bonum reipublicae satum P Quid, si quis ex hoc principio sequens vellet axioma statuere, ergo Princeps nihil imperare potest, Me quo bonus reipublicae satus actue submera potest. Nael iste consequentiarius insanire videretur. Sanae autem rationis homines ita a gumentantur: ψ, Cui finis committitur, huic & jus ad media datur. Cum Bergo unus sit Princeps in republica, cum unus sit Papa in Ecclesia, ut hae,,unitate capitis ille reipublicae bonum commune, hic Ecclesiae procuret; utrique jus est ad media imperanda, eaque non tantum absolute necessa. seria, sed & quocumque modo utilia. Potestatem Principis restringe tan.
tum ad ea, quae pro bono status totius nccessaria subditis videantur; &O a non Diqiliaco by Coosl