장음표시 사용
141쪽
Verum & apertius odii sui venena adversus apostolicam sedem
evomuit, quam sat noto artificio sub nomine Romana Ciniae turpis comis mercii accusavit, ut sibi in malae causae patrocinium copias compararet De sensorum, quos praemiis corruperit oblata nimirum Cardinatatus dignitate Praef. p. 2. Hac sordida via Duumviros praestantissimos, eruditionis sequeae pietatis laude eminentes, optimeque de Christi Ecclesia, dum viverent, meritos, Daguirreum, & Slandratum sibi Purpuram acquisivisse calumniatur, nihil aliud asserens ad aliquem suae calumniae praetextum, nisi quod, tanti viri cum essenz, publicis, iisque doctissimis scriptis Gallieanae Declarationis novitatem im pugna Tent. Neque etiam Sancto in eoelis Pontifici Gregorio UII suis conviciis pepercit, cui p. 28 inauditae
audacia, S arrogantia crimen ac scandalum infrinorum animorum intenta. re non est veritus. Hoc loco mihi in memoriam re Ocantur ea, quae duo
Galliae Episcopi an. iri I in sua instructione Pastorali ad utrumque Cleorum , . populumque scripserunt de Jansenistis, dum falso Bossueti nomino Defensionem Resexionum Quesnellianarum publicarent. Sic tape divina ,,permittit Providentia, ut haeretici infamiae notam ultro sibi iurant, &Hquasi dedita opera id agant, ut homines perditi, atque impudentes ab hominibus habeantur.--
Si talia ausus est convitiator ille, Defensisnis Editor contra Eecle. sae Romanae purpuratos Cardinales,. contra summos Christi Uicarios, etiamsi cum Christo in coelis jam regnantes; quid mirum, quod alios viros caussae suae adversarios, etsi & ipsos dignitate, vel cruditione summos impudenti calamo insectatus fuerit l De Strigoniensi Archiepiscopo,& Hungariae Primate Praef. p. 4. scribit, quod turba tam costumia se ad mgens duos Doctores Lova menses, & Marchionem de Sarreto jntelligit ultramontanis opinionibus plenus in medium profuerit: tum vero Strigomenses nugas, , injurias vocat eam censuram, quam Archiepiscopus, & Primas Hungariae in Concilio Nationali tulit, censuram non ita ut protenditur p. s. sempiterna oblivione deletam. D. Charias natione Gallum, & eruditione clarissimum p. 7. arguit, quod eam defendat caussam, quae nismalis artibus defende non possit, & nemini dubium vult esse, quin ille fucum facere vestierit imperuis, F vana eruditione, speciosisque sermonibus R manorum aures permulcere. De Bellarmino , aliisque, quos Gallicana do-υ ctrina
142쪽
ejus inutilis, s argumensa quo subtiliora, eo absurdiora. ROccaberium Arachiepiscopum Ualentinum p. II honorifice, si placet, nominat tam eonis fusum Scriptorem, quam fraudulentum Di uisuorem. Demum p. 18. Bossumti patientiam, & moderationem erga tantos Viros, quantos vidimus, Declarationis Gallicanae impugnatores miro commendat hisce verbis: Potcrat nullo labore eos furioses proponere omnium virorum doctorum
irrisioni, ac contemtui, qui non minus ab surdis, quam salsa de Papae do. Aminatu, & insallibilitate doctrinis ejus voram potestatem, &in docem do authoritatem labefactabant, Ecclesiaeque ipsius statum, & antiquum nordinem convulsum ibant.--. Ita si ex tripodo prontinetare licet, omnesque suos adversarios conviciis oneratos dimittere; dicile est paeana canere, sed sorsitan sine triumpho. sane quisquis fuerit ille haud satis consultus Defensionis Editor , pluribus in locis suae Praelationis contra se ipsum sententiam dixit
pag. I 2. Rusmodi homines, quos praeterita secula non paucos tulerunt, nostra aetas parturit non minus multos, qui, quos ad obsequium cois Mere non possunt, tyrannorum more opprimant, controversiae caussas
non dirimant, sed gignant jurgia, veritatem non illustrent, sed obstin,,rent. ρ - Αtquo iterum pag. V : MFamae ipsorum suae illi Authores Amale consulunt, . qui ne sua scripta langueant, adversarios suos disteriis, maledictis insectantur. -- Hodierni sunt quidam Theologi, quos scribere iracunde, paginae ipsorum siugulae docent, & injurias potius risuas ulcisci, quam pro veritate certare. Nam.quid eos censemus, quos, epe videmus adversariorum suorum dicta in pejorem Partem interpro ari, errores assingere, qui ex eorum scriptis non sequantur, eorum, eccata k si qua deprehendunt, exaggerare I Quid vero, si id Ques. nellistarum more adversus unctos Domini, summos Sacerdotes, &ipsum supremum Christi in terris Vicarium temerario ausu moliantur Ex ora
143쪽
Quod demum ad penitius dignoscendum Editoris characterem
adhuc singulariter nostram reflexionem meretur, istud est Praes. p. 7 aD sertum, doctrinam Gallicanae Declarationi oppositam, quam ipse latetur non modo eum Romanis ingentis esse natam, bed etiam aliquod fundamentum habere in ipsia veritate, quam veluti pro aris, & socis Hispaniae, Poloniae, Humgari se, & ipsius Galliae Archi. & Episcopi habitis etiam in Synodis defenderunt, quae apud nos Germanos usque ad dimidium labentis seculi ple. no jure dominata est, quam tres summi Pontifices, Innocentius XI, Almxander VI li, Innocentius XII continua strie constanter ita asseruerunt, ut contrariam proscripserint, & repudiarint, eamque demum ipsi Galliae
Praesules revocarint, hane communem certe Catholicorum doctrinam, ne uniuersalem dicam, NON NisI MALIs ARTIBVs DEFENDI PossE. Hic certe
sermo catholici hominis non est, esse oon potest: cujus ergo Nat, vitas partus prodit Patrem, seu si malis, Matrem, ultrajeetinam Sectam.
Quid iam amice Lectori de hoc libro, quid do libri Editore cogitas,
ciuem constat Catholicum, licet sorsitan nomine, non tamen reUera
suisse, sed apostolicae Sed is inimicum, qui jam convictus est salsarius inao, quod M. Bossueti nomine librum divulgaverit ab ipso Authore νωι avium, quasi non retractatum p Quid non de ipsa praevia Dissertatione, seu primis tribus libris praesumendum vel solum ideo, quia per infestas hominis haeretici manus transierunt ἰ Quam imita fidei a Trecensi Episcopo commissum est opust opus, quod ipse, dum adhuc viveret, in publicum emittere non est ausus, quod primum post hujus obitum non in Galliis, non ab homine probatae fidei, & apertae frontis, sed apud exteros fidei, tedio Editoris nomine Amstelodami em illum est.
Equidem, quod necesse est sacere impostorem, ad manuferiptos eodices autographos Editor appellat, quos altervari p. 4o futuros aliquando, si opus fuerit, suae incorruptae diligentiae taeeros testes. At ubinam terrarum asserventur, tam dolose reticuit, quam suum ipsus nomen, patriam , habitationis locum . Religionem. Quaenam ergo huic homini incognito fides, si vel ipsum Regi Galliae ab Episcopo Trecensi traditum exemplar, ut supra g S., & 6 vidimus, genuinum nouest Enim vero haud temere suspicari possumus, imo & prudenter de- hemus , ab homine hoc inimico etiam veris M. Bollaeti scriptis, ubi-
144쪽
eumque oecasio serebat, ex malo, ae pestifero eorde suo virus suime inspersum. Atqui hoc ipsum manifestum fit ex internis, ut riunt, cris inriti, quod sequenti adhuc capite demonstrabo Defensionis librum in se ipso non nihil scrutaturus, & cum certe genuinis M. Bossueti scriptis comparaturus, ex qua palpabili disserentia non solum, sed & oppositione apparebit illius libri author em justo titulo cum doctiss. P. Zacha. ria in Antilabronio vocandum esse Pseudo - Bosuetum.
An M. B Ogua tus Defensionis Ati th Orp
Pol venti mihi, & solertius exploranti integros duos tomos Defensi
nis a. I74s Amstelodami excuta, ad evidentiam usque ipsius Praea fatoris, seu Editoris vestigia fuere observata, ut nihil de Notis dicam, operi adjectis, iisque non raro aperte Iansentanis. Bellam hujus Au. thoris, quisquis is fuerit, imaginem doctiss. Cartior depinxit η : AHaec senempe solida illa argumenta sunt, quibus Defensionis Author totum n ea otium perficit. Quid enim praecipua historiae ecclesiasticae monumen. a huc pertinentia partim ab ipso praetermissa, partim male, & oscusetanter dumtaxat prolata, nisi ignorantiam; quid detruncata, aut anaἀλtivo sensu in alienum, & improbandum detorta Conciliorum, Patrum Aque testimonia, contradictiones satis frequenter immixtae, nisi menda. ium, & impos uram; quid denique injuriae, ac probra in quosvis pie. ate, ae doctrina conspicuos viros jacta, nisi maledicentiam produnt tkHaec si libro ademeris, omne robur ei detraxisti, ut qui non nisi h -jusmodi firmetur. Quamohrem ut hanc veluti tabulam membratim spectandam Lectoribus proponam, operae pretium duxi, hoc praecipuum Caput in speciales Articulos dividere, exhibiturus imo Aut horis in Ui. ros bene meritos, summosque Pontifices maledicentiam: ad O contradictiones haud infrequentes: 3tio malas artes circa statum quaestionis, item in argumentando, & respondendo: 4to Sacrae scripturae ct sancto. R a Tum
Q Authoritas, di infallibilitas Sa. Pontificum in Praefat.
145쪽
rem Patrum detortas interpretationes: sto Pontigeum, & conciliorum falsificationes: tyto demum, quod totius operis propositum est, autho. ritatis apostolicae Petri cathedra, imo & catholicae Ecclesiae subdolam
Sicut larvatus ille Bossuetus incipit a conviciis, in viros laude digniLsimos essu sis, ita ab iisdem tantum Obiter commemorandis incipiam. Altera mox pagina suae Dissertationis praeviae universim omnes suae cauΩsae adversarios iniquos Censores adpellat, tum vero Lovaniensem prim
rium Prosellarem, Nicolaum du Bois parum probatum suis, clamosiorem scilicet, quam Atliorem. Pag. 3 Synodi nationalis a primate Hungariae celebratae authoritatem leviter spernit, tamquam fastuose oppositam &ossentatam. Quae christianus Lupus pro apologia Honorii adducit, a viaris inter Catholicos doctissimis, ipsis adeo Gallis jam dicta, & argumentis certe non contemnendis probata, p. S 3 per rhetoricam, si placet, figuram trinae repetitionis. simpliciter falsa pronuntiat. De Bellarmino etiam, & celeberrimo conditore annalium Baronio memorare non puget, optima scripta multis mendis dehonestassee. Doctrinam de suprema Pomtificis authoritate, quam ipse Gerson salsus est, ante Constantiensem Θημdum plurimorum fuisse tradiιionem, ita ut oppositorum dogmatizator fuisset de haeretica pravitate funeolus, vel damnatus, hanc doctrinam vocat T. I, p. 426 pessimum morem, S ab alto inhibitum adulationis virus, quam Gerson irria
dens traditionem nominaverit. Interpretationem eam , quam sere totius orbis catholici quibusdam Gallis exceptis usque ad novissima tempora decreto Synodi Constantiensis pro casu Schismatis dederunt Tom. ap. 3o3, ludihria vocat. Authorem de Libertatibus Gallicanis, doctrina insignem, D. Charias T. 2 , P. 3 7 egregie laudat, ut qui mendacis'. me, ac malevolentissime scripserit, cujus infussissima eommenta iam cubi beonfutata. Nolim plura ad invidiam adducere: satis amarulenta senisse produnt hominis, qui oblitus Videtur, quid Deo, quid suae & adversariorum famae, quid pudori, & honeitati debeat, qui victorias suas non rationum pondere, sed couViciorum acumine metiatur. Praef. pag. a I. Digiti su by Cc os
146쪽
V At enimvero ab hoe maledicendi more, quis nesciat, Iongo alienissimum fuisse Meldensem Episcopum, Virum, si quis umquam alius,
erga adversarios suos moderatione celebrem, & vel ideo ipsis adversariis commendatum Quem imitari quidem fraus studuit, sed quae natura haeresis est, malignitas latere non semper potuit, quin ultro se prinderet. Certe ego per decem, & amplius annos quotidianus sere M. Bosssueti lustrator, nihil simile umquam in eo legisse me memini. Neque etiam eredibile est de tanto Uiro, tamque moderato, quod appendicis p. ret in Lutherum scripserit probrosum de trivio dicterium, impurus Nebulo.
Speciali adhue animadversione dignae sunt adversus summos Pontifiees iniquae sisti Bossucti criminationes, qui omnia incerta, dubiave, aut omnino salsa ubi ubi corrasit, & ambigua, quantum fieri poterat, in pessimum semper sensum detorsit, ut eo turpiore labe plurimorum Pomtificum memoriam ex illorum doctrinis, responsis, decretis, immo & Diseiis apud posteros aspergeret, invisamque redderet. Ita lapsuum ponti iaciorum catalogum facturus a fabula de Marcellino incipit'), mox atro commate smat Liberium, S. Zosimum, S. PIOrmisdam, quanta erga utrumque malitiai' ' Honorium, Gregorium II, Stephanum II, Sergium III, S. Gregorium VII, Bonifacium VlII, Paschalem II, Alexandrum III, Innocentium III, Nieolaum II l, Clementem V, Ioannem XXII, &singu- Iariter quidem Martinum V, Τ 2, p. 234 ealumniatur, ejus famam gravia ter labyrese appellationes bis condemnare visum facra Θnodi constantiensis immo totius Ecclesiis refugissee lucem, atque nodi talia repellentis prauamisesententiam. Quae omnia quam falsa sint, aut male detorta, certe autem eonvieiose dicta, vel a scholasticis nostris Theologis, in specie a Mel-ehiore Cano in Locis theologicis, ipsoque Natali Alexandro, natione &doctrina Gallo in Historia ecclesiastica, abunde jam demonstratum est.
Sed quod hie valere amplius debet, ipse genuinus Bolluetus est, qui has ealumnias aperte confundit: ille enim ubi de romanis Pontifici-
147쪽
hus sermonem Christi ad Petrum, Ego rogavi pro te &e. explicat in tota Pontificum serie non nisi duo, vel tria loca molesta inveniri.testatur,x hoe quidem non certo, aut absolute, sed sub dubio forsitan, S ut creditur , observari. In sermone vero de Unitate, quo parisiens bus illis eo. mitiis Meldensis Episcopus initium dedit, erectam Romae Petri cathedram expresse vocat aternam, & romanam Ecclesiam, quippe a S. Petro& Successoribus doctam haeresis ignaram. Dein sngulariter Pontifices considerans, unum aut duos tantum denotat, non qui errorem pro veritate divinae fidei credendum umquam desinierint, scd qui per vim, aut subreptionem fidei doctrinam non satis constanter defenderint. aut non satis plane explicarint. Demum observat Pontifices ex orbe universio consultos tot jam seculis respondisse ad omnis generis quaestiones de doctrinis, de disci. plina, de ceremoniis, & unicam inveniri responsionem c illam Honorii non fidei definitionem, sed silentii impositionem, quae notata suerit concilii cocumenici N B. extremo rigore: ejusmodi autem desectus peculiares esse summorum Pontificum, non communes Petri cathedrae, hoc est, rorimanae Ecclesiae, in qua nullam impressionem secerint. Viden, quantum distent aera lupinis, hae e Bossueti moderata, & sana ab illis Pseudo . Bossueti malignis, salsisque, qui catholicum se simulans suum studium in eo p suit, ut Patrum suorum verenda turpiter denudaret, mundoque ad scam datum proponereti
contradictiones non infrequentes. g. I.
Vetus verbum habet: Mendacem oportet esse memorem. Infausta oblivio, prout plerumque certis hominibus accidit, Editorem libri, eum dem& authorem, vel saltem adulteratorem prodidit. Is, qui in Praelatio, ne testatus est, nec verbum M Boisueto addere, Vel subtrahere sibi legem fuisse, in appendicis ad librum praefatione adhuc sui memor Meldensem Episcopum tamquam Authorem de se in prima persona Ego loquentem inisducit; postea tamen in operis decursa sui oblitus append. l. et integrum Caput i a de Bossueto in tertia persona, & pleno quidem cum titulo, ac insigni oncomio in re edium adducit, quod certe non a Bospreto, ut quL semper de se ipso modestissime scripsit, sed & sensisse videtur.
-- g. 2. . indit. in Evang. die ra.
148쪽
g. 2. Propius adhue Defensionis Authorem spectemus secum ipso pugnan
tem. Praeviae Dissertationis g. 6 conqueritur, gallicanam Declarationem imo merito impugnari, tamquam esset decretum fidei, quod ipso teste a cleri gallucani mente alienissimum fuit: en propria dicta: is Perspicuis verbis galluricani Patres testantur, ac probant non eo se animo fuisse, ut decretum sede fide conderent, sed ut eam Opinionem tamquam potiorem, atque Domnium optimam ad Optarent, Opinionem sane, non catholicae do tri4rinae formulam, quae animos constringeret; Itaque revera a b omni cenis sura temperant, numquam fidem ipsam nominant. nemini excommuni.,,cationem intentandam putant E contrario, quod hic opinionem, in. pius alibi dogma adpellat. Amplius Videamus, quam importune contenis
dat conciliorum authoritatem supra Pontifices ex constantiensi decreto de Me esse. Defenf. I. 6, c. 39 ita loquitur: is sturres, cum ea doctrina ,,quam tuemur, a constantiensi Concilio definita sit, illudque decretum ,,a Sede apostolica, totaque Ecclesia comprobatum; an igitur ad fidem' Meatholicam pertineat contraria vero sententia an haeretica judicari de. eat Resp. Nostri, atque inprimis pius ille, doctusque Gerson aperte sepronunciavit hareticam esse, quae Synodi Constantiensis definitioni adnversetur. - Porro dubitari nequit, quin res, de qua agitur, pertineae Mad interpretationem divini juris: quaeritur enim, quam potestatem Pe- tro, ac Successoribus, quam Ecclesae atque Conciliis Christus dederit. ἡDefinit Synodus eam Conciliis potestatem a Christo immediate datam, Meui etiam Petri succe rem subesse oporteat. Ergo clare agitur de im-erpretatione divini juris, adeoque de fide, de doctrina catholica a,,Deo reUelata ut nihil obstare videatur, quo minus ea sententia h
fretica st, quae Concilii incumenici definitioni tam perspieue adverseritur. Pareus sum in hisce absurdis adducendia, ne paginas impleam dignioribus reservandas.
Itane vero Bosi uetus loquatur declarationem defenJens, longe albter, ac contra, quam antea Declarationem componens P Quid vere, aesneere Bossuetus de hac Parisiensis schota doctrina senserit, genuina linsus' Editor praetendit Praef. p. ra. a Meldensi Episcopo Declarationem fuisse ecm
149쪽
sus seripta demonstrant. Exposit. doct. Cath. g. 2I haee doeet: sequan istum ad ea , de quibus constat in scholis disputari, quamvis Ministri Re-
ormationis non cessent illa allegare, ut Pontificiam potestatem red- sedant odiosam , non necesse est hic loqui de illis, cum de fide catholica Anon sint. Sussicit agnoscere Caput a Deo institutum ad universum gre-Mem in via Domini gubernandum, quod semper ii lubentes facient, sequi concordiam statrum amant, & unanimitatem ecclesiasticam. En, ut scholasticam opinionem, & dogma catholicum Bossuctus hanc conistroversiam nominet hoc loco, ubi data opera fidei catholicae expositiois nem conscribit: Insuper notatu digna sunt ejus verba: in Capite a Deo constituto agnosci debere potestatem universum gregem gubernandi, quam Ioquendi formulam Scholae Parisiensi admodum invisam esse Meldensa ignorare non potuit: ipse tamen in sua fidei expositione scholasti eam di- sinctionem inter potestatem oves collectim, aut divisim pascendi adeo non attendit, ut expresse gregem universum a Pontifice gubernandum asserat.
Defensionis librum perlegendo in totantilogias offendi, ut Authoe
toto opere retrogradam uiam cancrorum instar incessisse mihi videreturi. Paucissimas adhuc pro exemplis adducam. Desen L. T. A, p. a9 ad finem ait: Neque Chaeredonenses ullo modo diaitabam, quis esset artuus, Deus, mhomo verus, an confusis naturis quid terιium dinon id ham quarebant scilicet quod Eutychiani docuerant, in Christo unicam esse naturam sied verene, Sex communi Patrum,-Ecclesse sementia tantum Meramentum Leo P. ra.
poneret; quasi aeque suspecta, & dubia Patribus fides Leonis, seut Euis tychis suisset Mox tamen p. go fatetur, quod dictiteri non poterat, plorosque Patres illos jam ante Concilium epistola Leonis subscripsisse: quomodo ergo amplius de fide Leonis, an vera esses, et communi conformis, in Concilio quaerere, aut dubitare potuerunt 8 Sed & aliud, quod supra simpliciter negabat, modo latetur, quaestionem Eutychianam de Christi natura, prout revera suerat, dissicillimam Patribus suisse. visam, multosque optima rude dubitasse, antequam subscriberentLeonis opistolae perquam fides orthodoxa clare, ac perspicue fuit eXplanata. Unum adhuc, manu palpabile contradictionia exemplum Articulo sequenti proferam,& illud quidem nostra attentione dignissimum de Ilatu quotionis subdole in
150쪽
. I. I. De pontifieia infallibilitate, sive fallibilitate nihil se, ae Deelarationem
Gallicanam aliud docere, quam dudum schola Parisiensis senserit, Defensionis Author persuadere nobis Vult praevia Dissertatione, uti patet eum ex plerisque, quas allegat, Authoritatibus, maxime Concilii Conis stantiensis, tum vero ex illa Gallis perquam accepta distinctione Sedentem inter, & Sedem. Ex eo quam certissime colligag, quaestionem non esse, nisi de solitarii Papae, prout singularis Persiona est, seu privata, seu etiam publica saltibilitate, utpote quae soli sedenti, neutiquam vero apostolicae Sedi negaretur; quemadmodum & in Constantiensi Syno. do universa Ecclesia congregata, & consentiens Papae foli opposita sum rit, atque praeposita. Amplius id ipsum Author confirmat Append. lib. 3, c. II, ex Declaratione sacrae Facultatis Parisiensis de a. I 663: -Doctri nam Facultatis non esse, quod summus Pontifex st supra Conei lium
issecum enicum: neque etiam , quod summus Pontifex M. nullo acce
ente Ecclesiae consensu sit insallibilis M; Expressae sub hac conditione, A nullus accedat Ecclesia consensus, quod idem est, ac si solus si Ponti. sex; tunc Facultas negat esse insallibilem. Atqui hane ipsam esse suam,& Declarationis Cleri Galli eant stulentiam Append. p. Io 3 asserit: HaDeclarationes facra Facultatis re, ac flententia plane conveniunt cum Declara
tione Clari Gallicani. Quae eum ita sint, ipso fatente Auctore ad vana & exilia, immo ad nulla, hoc est, ad mere scholasticam subtilitatem,& abstractionem in praxi nullum usum habentem tota redigitur quae .stio, de solius Papae, seu personali saltibilitate, salva manente apsolio Caιhedra, seu Sedis insallibilitate.
Iam vero eundem Authorem audias longe aliter in toto operis decursu docentem : non esse Papam, nisi cum consensu universa Ecclesia imfallibilem. Facile per te ipsum animadvertas maximum inter haec duo
discriment Papa, s suus est, falli potes doniendo: atque iterum, Papa salii potes de lenia, quamdiu universa Ecclesia noMum consensit. In prioris casu, Digiti od by COOste