장음표시 사용
131쪽
santur: is super hunc montem sanctae sedis paseimur & nos, ait s. Au.Hgustinus ad populum suum, inibi nos vobis pascua porrigimus, simul. seque accipimus. In hoc loco Dominus docet, & ideo statuimus verba isTertulliani usurpantes hic, nempe in romano Pontifice nostram fidem obis firmare nullam aliam fidem quaerendo. Ita quod durius ad fidem prio xis seculi in comitiis gallicanis adversus s. Romanam Sedem dissidiis tune impellentibus actum est, hoc labente seculo ad antiquae suae gloriae splenodorem gallicani Praesules emendarunt.
g. I a. Differentiam adhuc assignari oportet inter pristinam scholae par,
sensis doctrinam saltem in Ecclesia toleratam, & recentiorem Cleri declarationem tanta Ecclesiarum sere omnium perturbatione ortam, & constanti apostolicae Sed is renisu demum oppressam. Inde a constantiensi Concilio duce praecipuo Gersone parisiensi Cancellario Pontifex, ut Amgularis persona, seu privata, seu etiam publica. scilicet tamquam Sedens In ipsa Sede distinctus a quibusdam Galliae Doctoribus, neutiquam Uero univcrsis, synodo oeeumeni ea inferior credebatur in iis, quae ad propriam ipsius haeaesin, seu schisma, seu quodcumque grave scandalum spectarent. Haec, inquam , opinio Gallorum de singulari Papae persona, prout expresse Patres Constantienses Sess. 4, & s loquuntur: Q uicumque, etsi papalis
dignitatis obedire tenetur. Hoc sensu in Gallia vulgo defensae binae assertiones: Papa inferior Concilio aeeumenico, veluti caput soli tarie spectatum minus est toto collecto corpore. Hinc alteram deduxere: Papa per
se solum non est infallibilis, quippe qui a fide ad haeresin defieere, atque vel ideo in fide ab universali congregata Ecclesia resorm ri posset. In
hae opinione supremae authoritatis, & inerrantiae privilegium tantum Sedenti in Cathedra Petri denegatur, ipsi vero apsollere Sedi, hoe est, romanae Ecclesiae eum suo Capite, Petri Uicario conjunctae nihil suae prinrogativae derogatur, sed potius publica Gallicanae non minus, quam catholicae Ecclesiae professione romana Ecclesia semper, & constanter agnita fuit tamquam Mater, F Magistra omnium reliquarum, eus ex divina orsi institutione in rebus mei interna mentis obedientia debeatur. Itaque cum universali consensu stiva consisteret apostolicae Sed is auctoritas; inter scholastieas opiniones illa de Sedentis minoritate, & fallibilitate tolerabatur. Quamvis enim communis Catholicorum extra Galliam senistentia eamdem rejiceret, utpote quae aut aperte opponeretur, aut sab
132쪽
tem violentiam inferret S. Scripturae eloquiis , Ss. Patrum domfinis, Conciliorum actis, & decretis, nec non totius Ecclesiae fidei de Petri dignitate, & inde defluente Pontificis authoritate; ea tamen opinio non videbatur moram, puramque speculationem egredi, nec in praxi pontusciae authoritati quidquam detrahere, quippe cum fidei dogmata numquam per se solos, sed semper cum romanae Ecclesiae consensu, ac ant, qua fide summi Pontifices definiant. : . H. At e contrario, quae hactenus tantum inter scholasti eos dispuistabatur opinio nulla cum authoritate publica, Vel ecclesiastica, ea in conventu Episcoporum nunc declaratur gallicanae Ecclesiae doctrina per universale Concilium constanti ense definita '). Neque jam in sola spe- eulatione haeretur, sed Uel maxime ad praxin respicitur, ut previsum apostoliete Sed is fulmen instingatur: propterea non solum Pontificis perissonalia, sed & apostolicae Sedis, id est, romana Gelasia unacum Capito suo conjunctae judicia superiori quodam judieio reformabilia declaram tur, eoque commentitio non tantum collectis, sed & disperse Ecclesiae, secus ac Patres constantienses judicaverant 'D. Haud satis bene rem intelligunt, qui eamdem Ecclesiae dispersae, quam collectae authoritatem praetendunt: non enim de authoritate tantum, sed de authoritatis exedieitio hie quaeritur, id est, de judicio uniformi totius Ecclesiae, quo apostolicae Sedis sententia reformetur , quale Judicium a collecta solum, neutiquam vero dispersa Ecclesia institui, formari, & publicari posset. Quare si a consensu totius dissuta Ecclesiae dando, vel negando decreta apostolicae Sedis penderent, cum universalis hic consensus vix, aut ne vix quidem innotescere, imo numquam a refragariis posset obtineri; necessario divinae fidei regula, Petri apostolica authoritate prolata nutaret, eoque amplius unitas in fide disrumperetur, quo plures Eccle-sas particulares error infecisse ζή neque solum unioersalis, sed cujuslibet Fingularis Ecclesiae judicio Pontificis sententia subjiceretur.
Basileense. ne quidem quoad illas priorum Sessionum assertiones, allagare gaI
Non verbia quidem formalibus sta declaratur, satis tamen aperte ipso sensu i
133쪽
Plerumque aequivocis verbis Iu dunt, qui Pontificem non in Te solo, sed tantum cum consensu Ecelesiae insallibilem p dicant: nam inister duos extremos casus, ubi vel Plus sit Pontifex contra totam Ecclesiam, vel cum Pontifice tota Ecclesia idem judicet, dissimulare solent medium casum, eumque frequentissimum, cum lite in Ecclesia orta, atque sententia Pontificis lata pars una capiti consentit altera dissentiente. Duo illi extremi casus ejusmodi sunt, ut de posteriori nulla si prodisus inter Catholicos controversia: de priori, si tamen possibilis si, exeonstantiensis Concilii decreto pariensis scholis, ut placet, doctrinam eligas. De tertio casu, eoque intermedio nihil Patros constantienses statuerunt: valet igitur antiqua fidei regula, quamlibet vulgarem Eccle. sam , ut catholica sit, cum centro unitatis debere esse conjunctam. Quotquot in fide jam definita dissentirent, illae ab unitate corporis cum suo Capite se separarent, & Catholicae eo ipso jam non forent. Haec, inquam, antiqua fides, cujus prosessio jam sexto seculo a S. Hormisda P. orientalibus Episcopis praescripta, & ab iisdem subsignata est, sequesraiosa communione Ecusa catholicae, id est, non in omnibus consi lentes Sedi
Praestat uberius, inde ab initio hane memoratu dignissimam fidei professionem percipere a Joanne constantinopolitano Patriarcha ad Hommisdam Pontificem transmissam: o Prima salus est rectae fidei regulam m. Astodire, & a Patrum traditione nullatenus deviare, quia non potest Do-
ini nostri Jesu Christi praetermitti sententia dicentis: Tu es Petrus, ae, Ura hanc Petram redimabo Ecclesam meam. Haec, quae dicta sunt, rerum seprobantur eventibus, quia in Sede apostolica inviolabilis semper ea. holica custoditur Religio. De hac igitur fide non cadere cupientes, & Patrum sequentes in omnibus constituta anathematizamus omnes haereisisses Quapropter sequentes in omnibus sedem apostolicam, & pra, icamus omnia, quae ab ipsa decreta sunt, & propterea spero in una comisismunione vobiscum, quam apostoli ea Sedes praedicat, me futurum, insequa est integra religionis, & persecta soliditas: promittentes in sequenti. tempore sequestratos a communione Ecelesiae catholicae, id est, in om ibus non consentientes Sedi apostolicae, eorum nomina inter sacra non
Arecitanda mysteria. Huic vero professioni subscripsi mea manu, &Ddirexi
134쪽
sidirexi perscriptὲ tibi Hormisdae, Sancto & Beatissimo Fratri, & Papae
magnae Romae. In hanc catholicae fidei professionem annotatio aut horis, qui vulgo Bossuetus dicitur ), deque memorabilis est: si omnesis ergo Ecclesiae subsignata formula profitebantur romanam fidem, Sed is Mapostolicae, & Ecclesiae romanae fidem integra & persecta soliditatoriconstare, ac ne umquam deficiat, certa Domini pollicitatione firmatam. -Nempe hanc fidem ab Episcopis ad Metropolitanos, ab his ad Patriam has, a Patriarchis at Papam mitti oportebat, ut omnium consessionem
unus exciperet, ac pro confestione fidei communionem omnibus, uniis setatemque rependeret. Hanc professionem eodem initio, eadem conclu.
ione, additis subinde haeresibus, atque haereticis, qui suis temporibus Ecclesiam conturbastant, per secuta secula frequentatam scimus. Hanc uti S. Hormisdae Papae, sanctoque Agapeto, ac Nicolao I. Omnes Episco. sepi fecerant, ita iisdem verbis Adriano II. Papae, Nicolai Successori la. Eiam in Concilio UlIl. cecumenico legimus. Haec ergo ubique diffusa, ,,Omnibus seculis propagata, atque ab cecumenico Concilio consecrata quis respuat Christianus Utinam author ille haec sua verba, id est, hanc catholicae fidei professionem semper in memoria tenuisset l
Satis aperte nune ex gg. Ia, & Ia differentia apparebit inter priorem paris ensis scholae opinionem, & recentiorem conventus gallicani declarationem ab Ecclesia jam reprobatam, & ab ipsis Galliae Episcopis sum. ma sua laude revocatam. Ceterum cum gallicana Declaratio hodiedum suos jactatores inveniat, historicum hoc caput, quod veluti ἐισαγωγικον ad criticam nostram disquisitionem praemisimus, haud melius, quam cum doctist. Fleurii Continuatore concludi posse videtur: Ergone triginta seseptem Episcopi, qvi suae revocationi subscripti leguntur, minoris sunt authoritatis, quam triginta quatuor illi Praesules, qui Declarationem Mapprobarunt nec hucusque Ecclesia comitiis Cleri Gallicani attribuit se Syn sedi authoritatem, nec etiam ceteri Episcopi contra horum palino diam tum reclamarunt. Esto, quod postea aliqui has sententias secuti sint; semper tamen verum est, eos a Rege & Clero fuisse revocatas &Mab omnibus saltem flentio, tacitoque consensu hanc reUocationem ap- robatam : nec Partamenti authoritas in rebus sacris Episcoporum sen-
Defensio Declarat. eonv. Cler. Gallic. lib. Io. cap. T.
135쪽
tentiae, ac judicio praevalebit, nee quorumdam Praesulam propositionea Ecclesiae authoritatem sibi vindicabunt, utpote quae ortum habuere ia privato con entu, in quo Partamenti imperium praesedit, terror suf.,, fragium tulit, adulatio decidit, & complacendi itudium lubscripsit φλ
An magnus B uetus Defensionis Autor
siadem Fleurii continuata historia ab authore Anti. Iansenimearum paristium haud suspecto filum mihi praebet ad alterum hoc Caput criticaedisquisitionis, quo Patre liber sit editus, Defensio Declarationis Gallicanast Iam a longo tempore verba sunt laudati Continuatoris poma, ut se vocant, Ecclesia Theologi, seu Jausenistae ultrajectini desperatae suae caussae patrocinium, opemque quaerebant in dolis, atque imposturis: istoti in eo erant, ut factionem suam non modo sectariorum numero, issed & virorum illustrium authoritate famosiorem redderent st ' : eoisfine in censum suum revocabant Cardinales, Archiepiscopos ΕΝ se sepos, ae maximi nominis principes, quos sibi, suisque commentis fa- rivisse fingunt, in vulgus spargunt, atque ementito eorum nomine ii seros, quos tamen ipsi in IIollandica sua fabrica procuderunt, prote , e eis adscribunt. Cujus fraudis specimen est liber contra Regalia Ap ristolica Sedis Hollandiae impressus, quem sub nomine Guillelmi Cardina- ω is du Bois cameraeensis Archiepiscopi post ejus obitum typis edidere, ,,illumque, dum adhuc viveret, Jansenistis, atque appellantibus strenua se patrocinatum fuisse, falso jactarunt. Plura sunt, bone Lector, quae tibi in hoc historico exemplo ad Jansentanae factionis fraudes detegendas velim
Ad an. 16ς3. 3 7. '' Ad an. Irim Isti Jansen istae, seu potius Quesneli Ihae jam non tantum cirra sat notas illas quinque assertionea errabant, sed potissimum Duce suo Quesnesso Romanae sedis . aqua damnati sumant, caleaneo insidiabantur. Vide praestantissimos Commenta rios Balleriniorum in Opp. S. Leoni
136쪽
a. mentit magnorum virorum nomine subposititios libros procudunt iulabricis Hollandicis: 3. ope controversiae in Gallia ortae de Regalibus inviissam reddere Sedem Romanam student, & 4. ejus authoritatem deprimore ad patrocinandum Apellantium caussae. Similia illius temporis vestigia si inveneris, ad eumdem scopum Leudentia; nae tu merito Jansentanam imis posturam subodoraberis. g. 2. a 4 i : Aliud exempIum quaestioni nostrae adhue eonformius, ae veluti ovum ovo simillimum eadem suppeditat historia ecclesiastica D ex duorum Galliae Episcoporum, Rupe II ensim, ac Lucionensis Pastorali epistola, qua fideli suae plebi pessimum dolum Quesnellistarum detegunt, qui ut damnatas Quesnelli Reflexiones morales in N. T. aut horitate viri non solum apud Gallos, sed & exteras nationes lam me aestimati defendoreut, Bos-m Eo Meldensis Episcopi, quem jure merito Magnum dixeris, nomen mentientes librum divulgarunt Defensio Reflexionum in N. T. Hic liber aut salso Meldensi suppostus, prout viris doctis jam visum, aut certe ab ipso authoro mutata sententia est reprobatus, hinc mala fide a Ian senistis, tamquam ultima Bossueti sensa referens, proculas, prout allatis documentis duo Galilae Episcopi damonstrarunt. Si quid jam Iuristarum va- Ict regula, Semel deprehensius centus reus: siquid physicum Newtoni axioma valet, Ex similitudine essectuum adsmilem caussam ese concludendum: sine i meritate praejudicare licebit, quid de libro sentiendum Bossu BTI nomen praeserente, Defensio Declarationis Gallicana, qui liber mortuo Bossueto Viginti sex abhinc annis non Parisiis, sed Luxenhurgi, nisi is ipse locus impressionis sit fictus, verius Basileae, aut Genevae primum a. I73Ο prodiit; postea vero, cum ver ipse Bossuetus vulgo Trecensis prioris Neis pos eumdem ut genuinum nollet agnoscere, post hujus quoque obitum multis cum mutationibus, & additionibus sine editoris nomine Amst elodami an. 174s recussis est. Haec licet fortia fraudulentae suppositionis praejudicia longe fortioribus adhue historicis aeque, ac criticis roborantur
Et certe, si primam illam de an. I7go editionem ad incudem Velimus revocare; ea, ex quo visa est, jam nullam apud Gallos fidem
137쪽
invenit. Cum enim Monti pessislanus, & Seneeonsis Episcopi ad eam. dem provocarent, illis Ruthensis, & Massiliensis, nec non & Lugdunensis Archiepiscopus varias dubitandi rationes, an genuina sit, ins per & contrariam exemplaris in Regia Bibliotheca custoditi lectionem opposuerunt. Quid de hoe Regi Galliae tradito exemplari manu scripto sit judicandum, brevi postea ex dicendis apparebit. Interim quod hac in re summi ponderis est, ipse Trecensis Bosi uetus, qui inter alia sui P trui manuscripta jure haereditario etiam hoc opus apologeticum Gallicanae Declarationis acquisiverit, contra factam publicati nem tu epistola an. 173s die 3i Augusti scripta protestatus est, se nullam, nec minimam quiadem habere partem vel in hujus Defensionis publicatione, vel in ejusdem Gallic
sed & altera posterier editio, quae Amstelodami primum anno II4s mortuo jam Trecensi Bossueto lucem aspexit, ab ipsis suis natalitiis Omnem Jam fidem perdidit; quippe cum certo constet eam, nisi Iansentanus saetus sit, saltem obstetricantibus Jan senistarum manibus jam in partu suo deformatam, seu adulteratam fuisse. Atque inprimis ipsum Manuscriptum vel ex sola Trecensis.Bossueti manu, per quam transiit, maculam contraxit: ille enim Episcopus dudum a viris doctis accusatus suit, pro sua eum Jan senistis intima familiaritate sub ementito Meldensis nomine plures libros forsitan & illum pro Quem ello apologeticum Jan senismi pus redolentes, & a compluribus Galliae Episcopis damnatos in vulgus sparsisse. Quid, quod proprium ejusdem nomen praeseserens liber jam nigro carho ne Romae si notatus, & inter prohibitos decreto pontificio die 7 Octobr. anno I 746 rejectus Gallicana ouesnellianae factionis historia nos docet, hunc Trecensem Episcopum se socium junxisse Antissiodorensi, aliisque sectariis Episcopis ab ipso Galliae Clero, ac Rege reprobatis, qui sub lpecioso praetextu regia jura defendendi ossicium S. Gregorii VII impugnarunt, hanc Occasionem captantes adversus constitutionem Unigenuus impune insurgendi. φη
138쪽
Nee opus est, ut multum extera facta inquiramus ad cognoscenis dum Trecens s illius caracterem; quam versipellis homo, & prodendae veritatis, quam tuendae studiosior fuerit, ipsius propria, quantum colligi potest, ad Jansenistam familiariter scripta, & Praefationi in De sensionum Declarationis incaute p. 43 inserta epistola testatur, ubi notum sibi, sed mundo incognitum hujus operis Editorem, ut caeptum suum propositum
compleat, animans ait: ,, Huic operi totam meam authoritatem adponam,
sesi id licuerit, & per superiores Potestates non impediar, id quod a ei secum itantiis temporum dependebit, & dispositione capitum ac cordium. Itane veritas loquitur, & sinceritas quam indigna haec vox Episcopo, in re tam gravi, ubi de catholica agitur doctrina, suam interponere testanis di authoritatem dependenter a circumstantiis temporum, & dispositione animorum & affectionum i Non nisi fraus sibi conscia mali tam timido pede incedit. Quid est vero, quod a superiore Potestate sibi timeat Treeen-ss Episcopus, si testimonium suum libro adjunxerit, cuius exemplar manuscriptum, prout in pastorali instructione publice asserit, manibus Regis commiserat Quid, inquam, timendum, nisi si sorte publicandum opus,& episcopali testimonio confirmandum a manuscripto Regi tradito, prout inconstans mendacium est, dissenserit
Haud istud per me suspicari ausus suissem: nunc vero, quod vix eredibile, ipse Defensionis Editor Trecensi familiarissimus in praelatione gloriatur, sua frii Meldensis Bossueti αυτογραφα commissa. Item p. 33
ait: -Τrecensis Episcopus Praeviae Dissertationis participem fecit prorsus sineminem, ΝΒ. non ipsum Ludovicum Magnum, cui propter causas nobis seincognitas dederat Defensionis id exemplar, quod erat prioris tantum re- ognitionis, non dederat additamenta multa, quae in codicibus ultima Arecognitionis authoris manu scripta erant. Nos primi omnium sumus, siqui hanc Dissertationem legimus, quam ultro divulgamns. Hucusque Praelator: nunc maxime observandum est, hanc praeviam Dissertationem, uti ab Editore vocatur, quae Regi Galliae exhibita non est, eamdem esse, quam Meldensis ex toto opere fiolam in ultima revisione ac correctione prinbavit , & retineri voluit , sub titulo Gallia orthodoxa, cetera omnia apud se
ipsum retractavit, & subprimi iussit. Id expresse testatur M. te Dieu, qui Meldensi Bossueto suit a Secretia, in Diario, in quo lic legitur: MLe 22 Digiti od by Cooste
139쪽
MSeptembre I7oI M. de Meaux m'a demandέ son traiid De eeelsastica I .,tesate, doni ii a stuletneut retenu les premierit iurea de la demiere revuission, & correction laus te titre de Gallia orthodoxa. Isti tres primi libri postrema authoris correctione unice retenti teste Editore' sunt ipsa Pracia Disertatis. Quis jam non persidiam Trecensis agnoscat S a minetur, qui Regi suo ceu Meldensis Epistopi vera & genuina sensa postumum opus tradidit ab ipso authore retraetatum. & subprimi jussum, aliud vero λει thoris ultima cura emendatum Regi absconditi Amplius ex ipso Editore tam illa Trecensis, quam sua ipsius per-sdia elucet. Enimvero utriusque mala fides ex eo se prodit, quod amho M. Bossileti nomine Defensionem Declarationis Gallicona divulgarint, quam ille adeo in publicam lucem emittere non voluit, ut ex reverentia erga apostolicam Sestem expresse illam omittendam declararet, & solum Parisiensium priscam doctrinam, utpote in Gallia civitate Iam donatam, defenderet orthodoxam: Abeat Declaratio, inquit 'η , quo libuerit: non enim eam, quodsipe prosteri juvat, tutandam hie fusicipimus. Equidem Bogue. rus scrvente adhuc Gallorum eum Romanis discorcii a Regis jussu pro ipsius Declarationis defensione quaedam aut in unum conscripserit: aut pro moremo in sparsis schedulis annotaveritς at eerte sedatis postea animorum motibus. , ac Veritate tranquillius ponderata in scriptis suis multa ipso correxit, multa delevit, in specie Omnia omitti voluit, si umquam talia conscripsit, quae adversus S. Gregorium VII toto libro quarto Defensonis occurrunt, quod vel ipse Editor Pries p. 28 confitetur. Et haec quidem ultima Meldensis consilist, unde, ut verbis Editoris utar, Praef. p. 33
sevidere iam possis eum magnum Virum non recusasse, quin opus suum totum retractaret eam unam is causam, ne concordia Gallicanae Eecles, secum Romana laederetur. Quare ergo in impresso nota ea indicata, quae in manuscripto tam eo piose correcta' quare deleta ibi, non hic,
omissa Falsi per se ipsum concietius est Editor, dum quod modo p. 33.
de retractatione ultima famas est, superiori p. 3 et negare contendit, suam editionem correcto difformem purgare cupiens, is quass nihil inde pubi, ae ut lirati periret, neque Hlustr. Author res alias suisset dicturus, aliam- sive dostrinam χcuturus. Falsum hoc, quia ultimo consilio vere retractavit
140쪽
-- a ctavit Bossuetus: salsum insuper nonnisi titulum operis immutatum suisse, nam integrum fere opus, primis nempe exceptis libris, deletum: salsum etiam in contextu facile posse uerbis Gelaratis Cloi Gallicani alia substitui Parimnsis prisca doctrina: ita enim saepe numero soli Declarationi textus est in Defensume proprius, ut nequeaa illum pristinae molarum quaistioni aptare, nisi illud Horatii velis in te exprimere: '.
Humano capiti cervicem pictor equinam ..... Iungere μι - vela in . ι
eum importunis suis laudibus in Amauldum extra locum effusis, quem in Fraelatione, & notis libri saepe, semperque gloriose commemorat, tum vero praecipue, qui mos est istorum lectariorum, falsa verborum dule cline erga apostolicam Sedem, quam per cuniculos blandiendo infestant, utra tamen hile non raro erumpente. Sic Praef. p. stet Theologos, ae Ca. noni stas belle admonet, ne dum Curia Romana emores confutant , summim Ponti em lacessant. Ipse vero mox p. 23 summa scilicet sua moderatione Romanos arguit Pontifices, qui, ut ait, non modo errabant, sed in errorem
suum trabere Ecclesiam conabantur, cum decreta quoedam dogmatica a veris dogmmtibus Omnino aliena ederent, qua sua Sedis authoritate munirent, nec eis esset y
dori errorum feri doctores. Item p. 3 et erga summos Pontifices, ut Catholicum decet, iam reverentiam profitetur, & optat, ut Episeopus Ielden-βs romanae Curiae maxime indulsisset; nihilominus ultimae eorrectionis formam ex reverentia romanae Sedi debita a Meldenss factam praetermittit,& ab Authore retractata, novis etiam ex se additis, ad calumniam Ponti fiaeum typis publicat. Eadem pag. mentitur se sui munuris arbitratum fulta, nibu operae sua ad M. Boissueti, operam admisiere. non modo qua trafratus sormant non mutare, fled ne verbum quidem addere, vel deιrabere. Eodem tamen ori hiatu fatetur non se exhibere ultimam formam operis, quam sibi illustri Ruthor propo erat, scribere debuisset: actu Iam torrexerat. Praeterea qui autographis non uerbum addere, vel detrahere pro lege libi statuit, unda tantum senserit pondus inparis da editione, ut tanti Osfris mole gravati vereretur, & in alios viros laborem cuperet transferre, nisi mandatum Troeensis Episcopi, quem summa reverentia coleret p. 4o. Nostin