장음표시 사용
171쪽
-De is, & determineti, qui tota sua, qualiscumque est, authoritate imseditat. Quas nugys. vel commemo Ie jam consutasse est. . Quis estini lieorum, qui theologio Pacultatis judicium voret de itionem sedes, aut solum determinationem P Nonne simpliciter censuraia vel judicium audit, cui tamen salva fide contradicitur 7 Quid quod particularium adeo Ecclesiarum , & Synodorum decreta nondum in nostra E essae pro fiat de uione valeant Uerum e contrario catholica doctrina eMapostolieae Sedis definitioni ipsam fidei internam teque, ac externam ob radientiam deberi. Quod de sententia definitrua in foro contentioso scribit;
ubi humana institutione adhuc adpellatio datur, quae priorem sentenatiam suspendit, seque id absonum est: in fidei enim 'definitione, cui imterna mentis obedientia dinetur, si semel facta suerit; nulla in terriscadpellatio datur, quia ideo tanta Authoritas in Ecclesia divinitus inis si tuta est, ut unitatis in fide conservandae regula haberetur in fallibi. Iis. Atque haec ipsa mens Concilii Lugdunensis fuerat, hic scopus, ut quaestiones fidei finirentur, seu terminarentur, prout quam certissime ex propriis verbis graecorum Patrum & originali idiomate elucet:
- g. 4. . . Quantum vero a salsa illa interpretatione Pseudo-Bosiueti genui. . nua dissentiat Bossuetus, ex ipsius ore palam. demonstratur, scilicesiisantiquam Graecorum fidem suisse, Petrum loqui per Os Pontificia, au--horitatem apostolicam Petri, quae fidei firmamentum si, in romana iisCathedra semper residere, quacum necessario in unitate fidei vivem sedum, si quis velit de Ecclesia esse &c. Ita plurimis in locis Bossu tus e. g. contra M M. Ba age, Iurieu, & Claude: in litteris ad D. M Ianum : item in Instructione pastorali, prima & secunda de Promisis E elisa datis. Duo orientis secumenicasionis Authori sunt praecipuus Achilles, quo mirifico minitatur . Ea, inquit, quae Concilium Ephesinum priaecesserunt, ejusdemque acta deo
Concilia, tertium & quartum Desem
172쪽
nonstrant, plena authoritate latam pontificis sententiam non quisse prelareformabili habitam NB. postquam milens dissenm exorta est, G Smoi
aecumenicae injecta mentis T. 2, p. 24. Ut ordine procedamus, primum est dispiciendum, quae salsa contra historiam, dein contra hujus Comet ii acta producat, tum vero quantum ab ipso Meldensi Bostheto con .
Atque inprimis quidem falsum eontra historiae veritaret neommit. tit larvatus Author, dum sententiam Coelestini P. adversus Nestorium tam latam, persuadere vult Concilii indictione habitam suisse tamquam I pensem, S quidem tam de sis, quam de personis judicaris p. IS. Falsum est, inquam, quod Concilium ad suspendendam de fide, & persona Nestorii sententiam pontificiam fuerit ab Imperatore indictum; sed id proborum maxime votis a Theodoso, etsi sinistre contra S. Cyrilhun oecupato fuit concessum ad exequendam modo opportuno, & emeaei Ponti fieis sententiam. Ipse enim Pontifex depositionis sententiam eon. tra Nestorium, nisi intra decem dies res pisceret, latam non aliter v Iuit per Cyrillum, quam in Synodo ad executionem deduci, ut rei aequitate palam demonstrato Leclesiae judietum vel ab ipso Imperato. eis braehio eo sortius sustentaretur, sine quo tanti Patriarchar, ut Commmtinopolitanus fuerat, ex authoratio prospero eum eventu suscipi non postet. Vide apud Labbeum .f. I. . De fide autem a Coelestino definita neutiquam orientaIes Patres, quibus pontificiae litterae innotuerunt, ne ipse quidem Joannes Anti ctenus, tantum personae, non Vero causae Nestorii patronus, dubitabat. De hae ergo ante Concilium inter Orientales non magna, immo nulla fuit dissensio, si Nestorium cum paucis sociis exeipias: post Concilium vero, sive per ipsum Concilium, eoquod posteriores Cyrilli anathematipmos probasset, major dissensio orta est Ioanne Antiocheno cum triginta circiter Episcopis Orientis repugnante, ita ut praetensus a Pseudo. Bossueto: disperis Ecclesiae consensus magis aecumenico Ephesi Concilio , quam antea caelestini P. litteris deesset. Ceterum Pontilax indicto Comcilio suam de sis sententiam adeo mon suspensam credidit, ut eamdem
173쪽
pro regula inuiolabili patribus proscripserit, ti suta ad Coneilium. Lega shoc expressum dederit commonitorium, is authoritatem sedis apostolicae secustodiri debere mandamus. Siquidem S instructiones, quae vobis tr Pitae sunt, hoc loquuntur, ut interesse conventui debeatis: ad discept ,,tionem si fuerit ventum, vos de eorum sententiis judicare debetis, non
. Quo loco novum Authoris falsum se prodit, dum Pontificis man. datum aci Legatos de illorum Patrum, qui forte in Concilio contenderent, sententiis judicandi hisce suis additis, tiιique eum Sanodo depravat. Non sane cum Synodo judicari, sed in Synodo, in Conventu litigantes suis a Legatis judicari debere Ponti sex edixit: eo ipso enim, quod membra Conoventus inter so litigarent, non poterant a Synodo, hoc est, a Patribus ibtigantibus, sed necesse erat authoritate pontificia judicari. Quod vero Imperator sua epistola jusserit pietatis doctrinam in sacra Θ do discuti, Nexaminari, ac ratum eqse, quod rectae sdei consonum videbitur, ut ante comctam nodum, communemque ejus sienιemiam nitit quidquam a quoquam in ulla prorsus re privatim innovetur, id quidem pii Principis bonam voluntatem indicat, qua plenam libertatem relinqui Concilio voluit, & ut nepro Episcoporum priuatim per Violentiam quidquam amplius attentaret, prout antea Nestorjus contr3 orthodoxos Monachos sibi adversantes lacerat: neutiquam Vero id regulam sui ei tangit a Pontifice Concilii Patribus . praescriptam, quam sorsitan Imperator adhuc ignoravit, certe autem epistola sua infirmare non voluit, nec potuit. 9 se . rvr i In ipsis Concilii gestis mox actione Ima falsum committit IarUR-tus Author inquiens: Lectas fuisse Imparararis litteras, m gesa relatas,NB. probatumque a Patribus, omnia et cf. sorium a Caelestino deereta. sis.
Jerela fulse, donee sacra Synodus ferret sententiam η' . Duplex hie sal
sum est: primum, quod Imperator in piperisio, esse declaraverit a Coelestino circa Nestorium decreta, quae ut modo Vidimus, g. praec. Imperator aut ignoravit, aut non tetigit. Alterum falsum est, probatum a Patribus fuisse, quod aitterae imperatoris continerent: tantum enim simpliciter Ieaee, & sine sudicio, ac deliberatione in gesta suerunt reo
174쪽
latae. Equidem verum est, & Cyrilli, & Nestorii doctrinam, alteram
a Pontifice jam probatam, alteram condemnatam iterum sui sic examini subjectam: ita vero oportuit fieri, atque ipse Ponti sex voluit, quod certe non dubitationis fuit examen, quippe jam praescripta fidei regula, sed declaraιionis, ut fidei catholicae Veritas, & oppositus error amplius in conspectu Ecelafiar manifestarentur. Hinc etiam Concilii Patres pruhlieo in consessu professi sunt regulam mei sibi a Caelesina praescriptam rhujus se tantum exequi sententiam: aeque ab hac, ac sacris Canonibus se cenad Nestorium damnandum. - Haec genuina acta: unde colligitur Eph sinae Synodi judicium non fuisse institutum, quasi ad rem incertam amia higua deliberatione discutiendam, sed ad certam fixamque Pontificis semientiam modo competente, & effcaci in executionem deducendam. i
Dignum est hae de re verum jam Bossuetum percipere. Ad. versus Dupinium singulares observationes in Concilia Ephesinum, &Chalcedonense confecit, utpote in quibus pontificia authoritas ad emem plura sequioris aevi magni lice resplenduit. Meldensis Episcopus m, Ie seriatum illum criticum du Pin per plura Capita castigat, tam quod gravia in istorum Conciliorum historia suppresserit, quam quod periculosa ex suo ingenio admiscuerit ' . In specie mox Cap. I, O serv. I falsi arguitur, quod larvatus Defensi is Author insinuare stu. duit, quas lata per Pontificem sententia ingens dissensio exorta, &fidei amenso usque ad Synodum decum enicam suspensa fuisset. Veroha Bossucti sunt: ,,Constat ex omnibus actis, quod pontificia senten. Atia cum submissione recepta suerit Per totum Orientem, etiam ab Hipsis Nestorii lautoribus, quorum Ioannes Antiochenus Patriarcha ca siput suerat. Eoquod idem Joannes serio Nestorium monuisset, noPontificis litteras parvi penderet, seque ipsum in exitium irremediabiis praeeipitem daret; Meldensa ita pergit: DAtqui propositum ah illo,,exitio cavendi remedium non fuit aliud, quam ut Nestorius desiste Dret verbo Dei Mater repugnare, idque approbaret, hoc est, rei pla retractaret modo, quo honestissime posset: id quod etiam demonstrat, sequam dissicile negotium fuerit, & quantum authoritas istarum littera.
175쪽
-tu, in quo ante judicium suerunt, esse debere.' Idem ad Impera. istricem Pulcheriam Hilarus Diaconus perscripsit '): MA praelato Papa secum omni occidentali Concilio reprobari omnia, quae in Epheso con--ra Canones per tumultus, & odia secularia a Diostoro Episcopo g rista sunt, & nulla ratione haec in his partibus suscipi posse. Rem plenissime e ncit ipla Actio roma Concilii Chalcedonensis: cum enim Actorum Ephesi leotio peteretur, quo minus id fieret, & male ibi gesta amplius ad deliberationem admitterentur, Legati Sedis apostolicae o stiterunt: eam afferentes rationem, quia a beatissimo θ' apostolico romana turbis Episcopo omnia, quae ibi gesta sunt, vana furit habita. Tam decret rium ergo, si quod unquam, non mero prodiborium suit S. Leonis judicium. l
Falsum etiam est, s. Pontificem permisisse, ut in suspenso fides usque ad Concilii definitionem maneret. Quam enim fidei declarati nem ipse in celeberrima ad Flavianum epistola ediderat ''), ita ratam, firmamque esse praecepit, ut nullam amplius pro exponenda fide Concilii necessitatem agnoverit, sed & in Concilio fidei quaestionem moveri, atque in di sputationem adduci, quasi fides adhue anceps & dubia esset, penitus interdixerit Epist. 9o, & 93. cur ergo S. Leo post Ephesinam Pseudo - Synodum universale Concilium judicaverit convocandum; non id ob incertitudinem doctrinae, sed ad gravia Ecclesiae scandala efficaci, & opportuno remedio curanda, pacemque eo securius conciliandam necessarium videbatur. Hanc non suisse juris, sed facti necessit tem doctiss. Fratres Ballerinii invicte demonstrarunt θυ.
At, inquit Iarvatus Author '' ), seipse s. Leo non suum, sed ,,tantum cecumenici Concilii judicium irretractabile existimavit, in epistola ,,ad Theodoretum ita scribens: strue Deus nostro prius miniserio definiverat, infraternitatis universa irretractabili firmauit assensu ''''' . Pariter Leo inis Mentos fuisse fatetur, qui de suis judiciis dubitarent; neque haeretici tan- istum, sed & Synodi Patres ex horum numero fuerunt, prout acta testan-
176쪽
ritur. Hisee iam Iatam apostolica authoritate fidei sententiam adhue exm inandam S. Ponti sex permist: nihil simile Retractationis post universalis DConcilii decisionem unquam legitur. Ergo ultritim & irretractabile judicium non in pontificiae Sed is sententia, sed unice in universali comissensu est reponendum.-
Quantum ille Author verborum lusu delectetur, nimirum ad illindendum aliis, hoc loco noviter manifestum fit, ubi, ut cum S. Gregorio NagianZeno loquar, levis, S jejuna de vocum sono altercatio est. Duplici enim sensu retractabile aliquid dicitur, vel si idem, ac reformabile sit, quod etiam in contrarium possit immutari, vel si simpliciter tamquam iterum tractabile sumatur, eo quod iterato ad tractationem propriae inspectionis, aut amplioris instructionis gratia assumi possit. Non certe in priori sensu apois stolicum suum judicium retractari S. Leo permisit, prout supra g. I 3 vidimus, & hac ipsa ex epistola manifeste apparet, ubi ait: a Deo jam prius suo ministeris desinitum, quod postea universe Fraternitatis assensiu frmatum: atque iterum: quae fias prius docuerat, haec postea examine confirmata. Fuerunt quidem, qui dubitarent; at ex ignorantia sane, non quasi ex incertitudine jam judicatae veritatis: hisce permissum examen, non certe ad ancipitis judicii suspensionem, & tamquam de re incerta disputandi licentiam, sed tantummodo ad plenam inscitiae instructionem, & cx illa residui adhuc dubii depositionem. Hunc in finem apostoli ea Sedes non dedi.
gnatur suas jam latas sententias, etsi in se irreformabiles, pleniori tamen judicio universalis Concilii adhuc examinandas, non submittere, sed permittere ad veritatem amplius manifestandam, praecipue propter fidei adversarios ad ora obloquentium comprimenda, ne aliarum Seditim eum Principali consensus, Verba sunt ejusdem S. Leonis, tisentatio videretur,
aut alia quaelibet subrepere posset adversa si picio. Enimvero ita & summosae ordotio sua servatur authoritas, dum fidei regulam, eamque irre-sormabilem praescribit, propositis tamen suae fidei fundamentis, ne imperiose cogere videatur ad caecam , & servilem subjectionem; & in se. rioribus salva manet per se ipsos cognoscendi, seu examinandi libe tas, non ea quidem ad obstinatae contentionis licentiam, sed ad rationabilis assensus obsequium. Hoc sensu etiamnum hodie cum S. Leone vocamus judicium irretractatile, solum illud in plenario Pastorum
conventu jam expressum; siquidem universa: Ecclesiae judicio res semel
177쪽
,,confirmaret. Hoc erat optimum medium ad unitatem animorum idemissentientium, quam Salvator maxime desiderabat, M. NB. Atque.,haec authoritas i tanto magis necessaria suit Apostolorum Successoribus, quanto infirmior laret istorum fides, quam illorum. Eodem tempore,.sequo I. C. in sua Ecclesia hoc ossicium instituit, oportebat pro ejus ex ercitio Sedem fixam eligere. Dum consummandum esset opus, N. R 4,ma christianarum omnium Ecclesiarum Caput constituenda; Domine illud 4,magnum Piscatorem hominum misisti, hoc est, S. Apostolum Petrum, ut ,,hanc Ecclesiam suo sanguine consecraret, & in ea principalem sedem chr,mstianorum erigeret, unde fides confirmari deberet romana fidesissemper fuit Ecclesiae fides. S. Petri fides, quam ille praedicavit, & tam sequam depositum in sua Cathedra, & in sua Ecclesia reliquit. quae ibi
visemper inviolate conservata est, semper Ecclesiae catholicae fundamen. tum suit, & numquam defecit. Denique pia ad Deum precatione di ossuetus hanc Meditationem concludit expresse asserens divinam proomissionem Petro datam unacum ossicio ad posteros descendisse: N
vicula, in qua portantur, F cujus gubernaculum tenent, fluctibus fuisset Obruta , S tempestate demersa m. De promissis μι ro datis. Non minus sanctos Patres, quam divinas seripturas salsa Inter
pretatione depravat fictus Bossuetus. Ut brevis sim, duo lassiciant e empla. Celebris est 'S. Bernardi tractatus contra Abaelardum, ubi ad P. In noeentium II haec scribit: isoportet ad vestrum referri Apostolatum, pericula quaeque, & scandala emergentia in regno Dei, ac praesertim, , quae de fide contingunt: dignum namque arbitror, ibi potissimum re
sesareiri damna fidei, M. ubi non possit fides sentire defectum. Haee Aquippe hujus praerogatira Sedis: cui en in alteri taliquando dictum est e,, o pro te rogavi Petre, ut non deficiat fides tua P Ergo quod sequitur,
,,a retri Successore exigitur: Et tu aliquando emversus confirma fratres,,tuos. Quam Uere, quam clare S. Bernardust hune vero ut pro suo
gustu interpretetur Pseudo-Bassuetus, Sedentem quidem a Sede distimguit, quod mori Gallorum dari posset , etsi non omni sensu probari, sed & ipsam Sedem en, quomodo a fide indefectibilem, quasi ad men.
178쪽
mtem Bernardi, predieri: Ut στρη id ea Sede m ct instat in perpetuum in ea Pontificum serie, qiue a fide penitus abrumpi nequeat ' . Hoc Bernarisdus non dixi ne cogitavit quidem, sed inpresso oontrarium dixit: Ibi resarcienda esse damna fidei, ubi non possis fides sentire defectum: hane enim esse hujus Sedis praerogativam m. propter promissionem in Peιro Successoribus
Eandem sortem sub manu Pseudo-Bossueti experiri debuit s. Hio. ronymus, qui ad P. Damasum ita se exprimit: Ego nullum primum, senisi Christum sequens, Beatitudini tuae, id est, Cathedrae Petri com , unione consocior, super illam Petram aedificatam Ecclesiam scio: .sequicumque extra hane domum agnum comederit, profanus est. Sit siquis in arca Noe non fuerit,. peribit regnante diluvio. Quicumque te . secum non colligit, spargit, hoe est, qui Christi non est, Antichristit Aest. Haec non ex mei certitudine, sed ex o ima pressumtione ab Him ronymo dicta vult larvatus Bossuetus l. e. Sicut & illud Iustiniani Im- eratoris ad Pontificem Hormisdam: Hoc reputamus Catholicum, quod vestro religiose responsio fuerit intimarum. Itane ergo, quid catholica fido ie edendum, proprioque sanguine confirmandum, cui Capiti pro unita ta fidei eommunicandum estet, id ab antiquis non certitudine.fidei, sad bona dumtaxat prassumtione suerit creditumi Tolle Hieronymo fidei eertitudinem, & vide, an optimam vocaveris praesumtionem, quac dixit profanum esse, qui cathedrae Petri communione non societur, qui extra hanc domum supra Petrum aedificatam agnum comederit; eum perire, qui in hac arca non sit; qui cum Papa non colligat, eum spargere, non esse Christi, sed Antichristi. Haeccine ex bona tantum/praesumtione dicta Brevitatis studio nihil jam de Cypriano dicam, cu jus sere non meminit Defensionis Author, nisi ad vituperium , dataquet opera id praeteri , quod S. Martyr extra suam controversiam positus mente tranquilla in laudem romanae Ecclesias scripsit, ad quam premis non possit habere accessum. Nihil amplius de Augustino , . cuius Verha misere contorquet dicentis,.Pelagianam causam sententia Romae lata, haud expectato prius uniuersi orbis consensu esse finitam: C Oa snita
s, utinam aliquando Iiniatur ereor L . - . . - . . --
179쪽
Pontis eum V Cone illorum Fal si eationes.
Cum in materia de appellationibus a Papa ad concilium, ubi Defensionis Author aperte Jansentanis patrocinatur partibus, haec verba legerem Tom. 2, pag. 23: Primus o riunt mortalium, qui appellationes a Papa expressa sententia condemnavit, Benedictus fuit Flie XIII, seu Petrus de Luna inschisemate ob natus S induratus ἰ mirari non satis potui audaciam hominis, qui orbi erudito in re propatula, quam ipse dissileri non poterat, tam .impudenter imponere tentaret. Oarissima enim supersunt antiquorum. Pontificum testimonia, quibus hujusmodi appellationes illicitae declara . tur. Ita sedulo U Bonifacius I ad Rufum Thessalonicensem, item Bon, faeius II in Concilio romano iisdem uerbis: Nunquam licuit de eo rissus quod semel salutum es ab apostusta Sede, trae ari. Gelasius ad Episcopos Dardaniae epist. I 3 scripsit: Cuncta per mundum novit Ecclesia, quoniam quγirumlibet sententiis ligata Pontiscum Sedes B. Petri Apostoli jus habeat resoluendi, utpote quod de omni Ecclesia fas babear judicandi, neque cuiquam de ejus liceat ju- dicare judicio. Siquidem ad illam de qualibet mundi parte Canones appellari Iuerint, ab illa autem nemo D appellare permissus. Nicolaus I ad Michaelem iImperatorem epist. 8 haec babet: Nemo umquam apostolico culmini, de cujus judicio non licet retractari, manus obvias audacter intulit nemo in hoc rebellis, extitit, nis qui de se voluit judicari. Haec quidem a d. confrontandam, uti unt, mendacii impudentiam. Ceterum quam falsum in sensum larvultus Author dicta Pontificum detorqueat, satis per se in oculos cadit: , quod cn m numquam, quod nemini licitum esse Pontifices decreverant, id . non ordinarie licitum dicit: item cum Pontifices expresse asserunt, de qui- :buscumque causis Ecclesiae 3IBI fas esse judicandi, & hoc judicium suae apostolicae Sed is non posse retractari; ipse haee decreta non de judicio ipsorum Pontificum, sed universalis Ecclesiae, Papa Executore potius, . quam Iudice interpretatur TOm 2, p. 227. Hac arte e Vincam tibi, nec a Martino V, nec a Pio II, nec a. Sixto IU, nec ab ullo posteriorum Pontificum appellationes ad Concilium fuisse interdictas; quod si interpretari est, dicas, quid sit documenta depravare
180쪽
observatu adhue dignius est, quam mala fide in allegandis Con. ciliis tecumenicis Pseudo . Bosi uetus incedat. Lugdunense II, Chalem donense, & Ephesinum pro exempli. suntoi In primo illo anno I 274 Episcopi graeci de romanae Ecclesiae Primatu suam fidem ita . profiten-: apsa quoque sancta romana ecclesia sit linum, & planum Prim, 1i & principatum super. unive=sam Ecclesiam catholicam obtinet, '
quem se ab ipso Domino in B. Petro Apostolorum Principe, sive ver. dice, cujus romanus Pontifex est Successor, cum potestatis plenitudine re. secepisse voraciter, & humiliter recognoscit, & sicut prae ceteris teneturi, dei veritat m defendere, sic & de fide, si quae subortae fuerint,j sequaestiones, suo debent judicio definiri. In hac Graecorum Proses sone systemati Defensioris plane repugnant ultima verba, queis subortae quaestiones romanas Ecclesiiis judicio submittuntur, & quidcm indoiniantur, hine judicio irreformabili , quippe quo sidem divinam niti. necesse est. Hunc ut evὶtaret Lopulum, duplex excogitavit effugium, nil verit ,. etsi textu salsisitationem. Ad primum igitur, ne in sidet quaestion,
hus tylius rumanae Ecclesiae judicium sine Tua praetensa necessitate universalis consensus deberet agnoscere, Verba proe teteris a Concilio ia praemissis posita, & sapienter quidem,' quia revera etiam omnium celeis rarum Ecclesiarum particularium est officium fidei veritatem defendere, illa verba prae ceteris Iarvatus Author T. 2, p. 6a in conclusionem reis traxit, quasi non aliter, nisi unacum ceterarum Ecclesiarum judicio ad romanae Ecclesiae ludietum fidei quaestiones pertinerent, quod graeci Pa tres non dixerunt, sed in eo Primatum posuerunt, ut romanae Ecclesiae Tribunal, tamquam apostolica Petri authoritate competens forumpto fidei quaestionibus agnoscerent.
- . f. 3 Ad alterum; ne authoritatem si dei quaestiones definiendi lateri de 'heret insallibilem, aliud sibi est ugium priori vel ipse jam diffsus in I usu vopis quaesivit, hic certe venia indigno, quippe a scota universalis Conei lii longe alienissimo. Hinc ait p. 63: Certe Resinire, ac determin sere pro eodem habentur. Quis autem Theologus non audiit determina. ,,tiones sacrae Facultatis, aut quis eas propterea infallibiles cogitavit V a a, De