Quis est Petrus? : seu, Qualis Petri primatus? Liber theologico-canonico catholicus

191쪽

a Synodo, ceu proprio Authore prosectam fuisse Definitionem, etenim ipsissimis S. Leonis verbis concepta est. Epistolam vero Pontificis ad legitimum concilii examen suille vocatam, plane salsum est. Paucis dumis taxat Episcopis, Illyricianis, & Palaestinis cx ignorantia dubitantibus induciae aliquot dierum datae sunt, quibus apud Anatholium Constanti nopolis Archiepiscopum convenirent, M. prout acta loquuntur, is, qui dubitant, doceantur. Falluntur plurimum, qui credunt his Episcopis a Concilio libertatem relictam ab epistola Leonis dissentiendi, secus certe, quost AEgyptiis contigit, a Concilio pro Nertiuis fuissent habiti; sed hisce quidam Doctores fuerunt assignati, ut eos circa dubium suae ignorantiae melius instruerent, ad docendum eos, qui dubitant, ut deis nuo in actis legitur. Anatholius autem, secus ac Defensionis Author

falso insinuat, neutiquam in Concilio amplius deliberavit de S. Leonis epistola, sed ut pro Archiepiscopo Constantinopolis a Pontifice agnosceretur, eidem absolutissma subscriptione, ut Natalis Alexander ait, pa. rere justus, etiam ante concilium jam subscripserat.

Episcopis, qui antea ignorantes dubitaverant, jam satis instructis,

ut omnium consensus in ipsa Synodo palam fieret, Episcoporum omniumst Tragia actione 4ta petita suerunt, N. B. non Vero Leonis epistola amplius relucta, minus novo examini subjecta: expresse enim illud, de quo nobis nunc controversia est, cretentiosae suspensoris examen a S. Pontifice Synodo fuerat prohibitum epistola 93 scripta ad Synodum adhuc Nieaeae existentem, en verba: Unde fratres charissimi l rejecta penitus audacia sedisputandi contra fidem divinitus inspiratam vana errantium infidelitas Aconquiescat, nec liceat defendi, quod non licet credi; cum secundumseevangelicas authoritates, secundum propheticas voces, apollolicamque sedoctrinam plenissime & lucidissime per litteras, quas ad beat. mem. Fla. ianum Episcopum misimus, fuerit declaratum, quae sit de Sacramento in earnationis Domini nostri Jesu Christi pia & sincera consessio. Similia Pontifex ad Augustum Marcianum perscripsit epist. 94: Nulla penitus disputatione cujusquam retractationis admisa. En erg a, ut irretracta iam, hoc est, irreformabilem suam sententiam S. Leo declaraverit. f. aO. Diuiti sed by Coral

192쪽

f. 2 ' Actione ista Patres Concilii multos ediderunt Canones, inter

eos famosum Can. 28 de Praerogativa Constantinopolitanae Sed is, quem magno consensu universs approbarunt. Ut S. Leo id Romae inaudiit, vehementer indignans Canonem expungi iussit, & quamvis Anatholius, Concilium, & duo Imperatores, Valentinianus, ct Marcianus humili, mis litteris Pontificem rogarint, ut eumdem Canonem approbaret, nihil poterant obtinere. Marciano haec rescripsit epist. Io4: -Satis st, Anatholio, quod Vestrae pietatis auxilio, & Mi I savoris assensu Epta copatum tantae urbis obtinuit. Ad Pulcheriam Imperatricem epist. 1 os: Consensiones Episcoporum sanctorum Canonum apud Nicaeam se conditorum regulis repugnantes, unita nobiscum vestrae fidei pietate,',in irritum mittimus, ct per authoritatem B. Petri Apostolici M. ge. nerali prorsus definitione cassamus. Quid ad hoc exemplum ponti ficiar authoritatis in universale concillum Pseudo-Bosuetus 7 Respondet T. I, p. 8s, tantum se cum Constantiensibus de sendere superiorem condeilii authoritatem infri, in schismate, fae in reformatione generali: quasi vero, qui majora potest, minora, & leviora non posset. Si conet Illauthoritas pontificiar praevalet in rebus bisce gravissimis, hoc est, in me, in schismate, N in reformatione universali, & quidem divina ex institutio.

ne; quomodo in re disciplinae mere arbitraria, & solum humanae, non divinae dispositionis consensus universalis pontificia voluntate non praeἀvaleat Nonne hoc praecise sensu verum est, orbis major es urbe p Num. quid autem universalis reformacio suit ea in Concilio plenario facta primarii, in Oriente Patriarchae institutio ad exemplam illius in Occidente Numquid etiam hic casus schismatis intrasset repugnanto ad verissus Concilium Pontifice, .si istud vim. Vi Opposuisset, Pontificem, quip. pe obstinatum, resormatione indigere, sibique superiorem pontificia uthoritatem a Deo .concessam praetendieset y Quaenam haec in ocuIis Chalcedonensium Patrum monstra, & portenta

β. 2 r. Domum absolutis omnibus Chalcedonense Concillum sui muneris

judicavit, actorum suorum relationem ad summum Pontificem mittere, eorumque ΝΗ. omnium adprobationem, seu confirmationem petere. Multum hae voce eonfirmatio Iudit larvatus Author, quam nonnisi a

cesum asensus vult significare. Sane ne de Verbo viti litigemus, hoe

193쪽

ipsi admittimus: attamen ab authoritate illius, qui consensum praestat, magnum discrimen confrinationi accedit; alius est enim, ut ex Bossueto supra Art. 3, g .s observavimus consensus authoritatis, alius iter' Coq- sensus obedientiis. Chalcedonense Concilium authoritatis consensum, seu.c firmationem a summo Pontifice petiit: hinc missa ad S. Leonem synodica, quam Balutius in lucem omisit, in qua Patres graeco idiomate profitentur, se in fidei declaratione tamquam Ducem, S Aulborem S. Leonem secutos, quibus ipse sicut membris Caput praeerat: tunc exponunt, quid de caussa Dioscori, quid de Metropolitanorum jure in creandis Episcopis, quid de privilegio constantinopolitanae Sedis decreverint, & ita concludunt: Rogamus igitur 2 tuis decretis nostrum ,,honora judicium: & sicut nos capiti in bonis adjecimus consonan- sitiam; sic & Summitas tua filiis, quod decet, adimpleat. Sic enim & pii Principes complacebunt, qui tamquam legem tuae Sanctitatis

sejudicium firmaverunt. N B. Omnem Vobis gestorum vim insinuavi- ,,mus ad comprobationem nostrae sinceritatis, & eorum, quae a nobis rigesta sunt, confirmationem, & consensionem, ες των πεπραγμεvaeu

. Diu multumque S. Leonis rescriptum, quo gesta concilii approbaret, exspectabatur: quod cum tardius adveniret, anxii admodum visi sunt Patres. Ad Marcianum ergo precibus recurrunt, qui Pontificem moneret, ut tanti negotii accelerationem curare dignaretur. Imperatorpi illimus litteras ad Leonem dedit, quibus suam admirationem significavit, quod ad transmisia ΝΒ. Omnia in Synodo acta nihil responderet, eam samque addidit, ut Coruilii acta confirmare haud amplius tardaret, hisce verbis: Quod nonnullorum animis,.qui Lutychetis etiam nunc pravam ωOpinionem & perversitatem sectantur, ambiguitatem multam injecit, utrum tua Beatitudo, quae tu Synodo decreta sunt, confirmaverit. Et ob eam rem tua Pietas litteras mittere dignabitur, per quas omnibus AEcclesis & populis manifestum fiat, in S. Synodo peracta a tua Beat, istudine rata haberi. 'I Marciano Imperatori rescripsit Ponti sex: is D ,,finitiones S. Synodi chalcedonensis apostolicae Sedi placuisse ratio Anon fuit ambigendi, cum ei fidei omnium subscribentium consensus ac- Acesierit, quae a me secundum formam apostolicae doctrinae, ac paternae

Colleci. Concit. Venet. T. 4, p. I 779. Inter Leon. epist. ri

194쪽

sitraditionis emim est. - Quia vero omnibus modis obediendum est pie. datis vestrae religiosissimae voluntati; constitutionibus synodalibus, quae semihi de confirmatione fidei catholicae, & de haereticorum damnatione

se placuerunt, libens adjeci sententiam meam, quae ut ad notitiam omnium DSacerdotum, Ecclesiarumque perveniat, vestrae Clementiae praeceptiosiordinare dignabitur. ' Quae cum omnia ex gestis publicis certissima snt; quis aequo animo serat emontem hominis insolentiam, qui M. BOD sueti nomine mentiri attentavit, a choIcedonιψ Θnodo nullam in mei nego. tiis confirmationem petitam , sed eam a S. Leone ultro oblatam, hoc est, invitis suisse obtrusam: de uno Canone 28, qui controversus eset, Patres ad Leonem

g. 23.

Nunc ergo palam esse demonstratum confido, hune Authorem ejusdem se perfidiae reum secisse, quam Meldens s Episcopus in observationibus Art. prae c. Iaudatis iniquo critico Dupinio exprobravit, partim quod assectata oblivione reticuerit, quae magni momenti sunt, partim quod suo placito addiderit, quae magni periculi. In specie Cap. I, o servatio sta, quae singulariter de Concilio chalcedonensi est, magis Pseuis do. Bossuetum, quam Dupinium scri re videtur. Senia Bossueti veri ex proprio ejus ore percipiamus.' '' Quantum ad titulum Archiepiscopi, sequem Papae chalcedonense Concilium dedit, non oportebat oblivisci, siquod tunc in Ecclesia Graeca hic titulus summae dignitatis fuerit, & Pa. ripae singulari cum emphasi & expressione datus, siquidem S. Leo vocatus

seest Archiepiscopus omnium Ecclesiarum, aut latino sermone Papa omnium Ecelasiarum, quod convenit cum relatione Concilii ad Papam, ubi Patres illum agnoscunt tamquam suum Caput, tamquam eum, cui vinea custodia a,, Salvatore commisa est, se vero tamquam illius membra considerant: Tu amistem sicut Caput membris praeeras. Dein adversus Dupinium concludit :ACerte supprimere in historia utriusque tam celebris Concilii Ephesini Chalcedonensis) quorum acta integra extant, supprimere, inquam, tantas res de Authoritate Papae, quae hic ubique splendescere debe. seret, prout revera in sngulis Actorum paginis splendescit, & tot alia rigesta deformare per infirmas, falsarve translationes, est fideles in e V a Drorem

195쪽

serorem inducere, & Ecclesiam suis subsidiis privare. Nolae in his

verum Bossuetum.

quod totus Liber recensus sit aequiboritatis romanae, immo F catholica E cisa subdola I satis.

. f. I. l .: . Si ad ea, quae tota hae recensione deteximus, nunc animum reflectamus; totius operis propositum, sed callide sub specioso verborum ossicio involutum, haud aliud esse facile constabit, quam ad patrocinam dum errori ab apostolica Petri Cathedra condemnato authoritatem romanae Ecclesiae, simul autem & catholicae enervare, atque subruere. Vox hominis Appellantium ex secta satis se ipsam prodit, & quidem non simplieiter appellantis ad congreyata in concilio, sed quod adhue pejus, ad dispersa per orbem Ecclesiae universalem consensum. In hoc improvidis animis commendando unmersali consensu sallaces artificii sui technas exhaurit eo fine, ut Orta de fide Controversia ultimatam judicii authoritatem ad ipsas litigantes partes transserat, quarum Consemius, quem necesarium fingit, cum obtineri nequeat; jam eo ipso nullum superest litem finiendi remedium, nulla par authoritas unitati fidei restituendae; quo artificio non solum romanae, sed generatim totius Ecclesiae authoritatem in serendo judicio contra insurgentes fidei adve sarios esse subrutam, caecus est, qui non videat.

s. a. Et apostoli eae quidem Petri Cathedrae quid authoritatis in definiendo tribuat, sat clare Defens Tom. 2, p. II 4 explicat his verbis: Cum Petri Successior ita ex communi traditione pronunciat, ut in ejus sententia recognoscant omnes fidei suae sensum; tum sit illa consen. sio, quae Iudiciis pontificiis firmum, & indeclinabitu robur conciliet hoe est, ut breviter dicas, quod res est, si nemo sit, qui dimentiat, tum Pontificis sententia valet: reclamante nullo ait p. II S. Bellus, s su peris placet, finiendi controversias modus i Is tamen ipse est, quem

196쪽

373 mendax impostor p. cit. commendat: -Ηanc communem, pervulguseam esse controversiarum finiendarum viam, qui non intelligit, eum pacis inimicum, & omnis e celesiasticae rei imperitum profiteor-- ensrons mendacium t quo spediat & illud praec. p. Io 7: Omnes intelligunt certam, θ' exploratam , cis plenam veritatis declarationem non in Papa BD, sd in Ecclesis ubique dissuo collocatam. En, quod supra Cap. I, g. 14 monuit inter duos extremos, quos memorat casus, de quibus nulla, vel exigua prorsus scholae quaestio est, tertium casum, eumque frequentissimum, ac sere unice practicum fraudulener dissimulat, quod ipsum est punctum, circa quod praesens versatur quaestio: an orta fidei controversia in authoritate apostolicae Sedis, hoc est, romanae Ecclesiae cum Papa conjunctae sit irreformabile tribunal, cui pars dissentiens aut se submittere debeat, aut si consentire non velit, catholica esse desinat. Atqui hoc S. Fidei nostrae characteristi cum dogma est, quamlibet particularem Ecclesiam, ut catholica sit, cum centro unitatis. cum romana, Matre & Magistra omnium, Ecclesia debere Oine in fide consentientem, & obedientia conjunctam.

g. 3.

In hae ipsa apostolicae sedis authoritate evertenda larvati Amthoris arcanum consistere, supra Art. 3, g. 2 demonstratum est; hine ut irreformabile sit Pontificis iudicium, Ecclesiae universalis, hoc est,

litigantium quoque partium consensum esse necessarium contendit, quo negato pontificia sententia authoritate destituatur. Ita sane, eum sine universali Ecclesiae consensu nihil firmum statuere possit Ponti sex, manifestum fit, summae Sed is judicium non solum universae, sed & divi. sae, hoc est, particulari cuilibet Ecclesae subjici, utpote penes quam stet illud consensu suo vel approbare, vel dissensu suo reprobare. Neque jam centrum unitatis foret, quod dispersos radios sua unius vi ad

se adtraheret, sed vires disperis radiorum contra unitatis centrum praevalerent, hoc est, ipsam unitatem necessario destruerent. En quo tendat arcana hujus Authoris intentio supremam Authoritatem in Ecclesiae totius consensu reponentisi bella verbal sed ipso sensu supremam totius Ecclesiae authoritatem destruentia pro eo casu, quo necessaria foret ad

finiendam fidei controversiam, dum inter dispersas Ecclesias dissensio

datur.

197쪽

g. q.

Hue respicit assidua universalis Ecclesiae consensus, tamquam solius supremae Authoritatis dilaudatio, ut in casu dissensus jam nulla suspersit suprema, ac firma satis authoritas. Hinc ossicium apostoli eae Petri cathedrae confirmandi fratres infri, huic surtive ablatum, & in

fratres, sive totam Ecclesiam pro casu emergente, ut illa suppleat, tran latum Defens. T. 2, p. I 6o. Hinc Vana Verborum aequivocatione Eois clesia romana Iaborantis authoritas per Ecclesiae catholica authoritatem multis casibus suppleri dicitur p. IS6. Qui autem ex Seculo X proseruntur casus, ad unum omnes extra oleas vagantur: non enim Pontificum judicia

de fide, sed scandala sunt actionum, vel schismatum, ad quae Eeclos aeromanae vulnera curanda, aut allevianda reliqua Ecclesia sua authorutate, cur non potius reverentia erga romanam succurrerit vel in trusum Pontificem pro legitimo agnoscens, vel dubios inter Ponti fi eos eer. tum congregato Concilio eligens. Haec Vero quid ad remi certe autem ad odium summis Sacerdotibus coni landum , & Patrum verenda pro pudori denudanda. Hinc demum romana Ecclesia p. stos expresse di. eitur a fide posse deficere, etsi non permanenter , & p. ao6 ab Ecclesia catholica dirigi, revocari, doceri debere, perscique omnino, ne error inolescat: quin etiam ead. p. Mater F Magi sera Ecclesiarum rotam imam Ecclesiam matrem, S magistram Vnoscat. Audin lupum sub ovina Iicet pelle ulu. Iantem

Iam non ergo mirum , si fidem romanae Ecclesiae a fide romano. rum Pontificum non distinguat T. 2, p. I9I; etsi ab initio larvatus Auis thor videri voluit nonnisi Parisiensis scholae doctrinam veterem , hoe est, per alem tantum Papae, ut in Cathedra Petri Sedentis, ab ipsa sede distincti saltibilitatem defendere. Quam ob rem nullum non minuet lapidem, ut authoritatem S. Petri tum divinis Scripturis , tum S S. Patrum documentis quam sortissime sun datam tortis, salsisque interpretationibus infirmet: suum vero, ut putat, validissimum robur in eo argumento collocat, quod incessanter opponit, sententiam tota pon. tifieia aut horitate jam latam adhue ad ultimam vim suam consequendam universae Ecclesiae consensu indigere, eamque Ob caussam ad examen revocari posse, ac saepius in oecumenicis Conciliis denuo suisse exami natam. Totum hujus argumenti artificium in confusione notionum

198쪽

eons stit, quarum duplicem, eamque clarissimam distinctionem ex ipso Bossueto, nec non & Concilio Chalcedonensi observare debuisset. Ut enim Bosiuetus docet, summi momenti discrimen datur inter consenissum Rιtboritatis, qui summo Pontifici, aut in deliberatione conciliari Episcopis universim convenit; & inter consensum obedientiae, qui ab ipsis Episcopis summo Pontifici, aut cecumenico Concilio debetur. Consensus hic univeris Ecclesiae actu jam praestitus ad conterend fidei adversarios maximum sane authoritatis pondus est, quo majus in hac terra, atque humano modo dari non potest: id tamen haud osscit, quominus apostolicae Sedis sententia inter orthodoxos fideles pro firmissima, & irreformabili regula valeat, cui necessario , & ex Obedientia consensus sit praestandus. Sed & haec ipsa fidei obedientia non tyrannico, & caeco modo exigitur, immo rationabilis sit oportet, salva etiam libertate examinis ad instructionem, neutiquam vero ad d ex sonem. Haec sane aeque notabilis est differentia, qua Concilii Chale, donesis exemplo quibusdam dubitantibus ad suae ignorantiae instructi nem, Vel ampliorem veritatis declarationem examen permitti potest,ncgato tamen, quod Patres Chalcedonenses plane negarunt, examino ad pertinacem dissensionem, aut judicii suspensionem. Ita teste S. Leo.

ne & subditis disquirendi moderata libertas, & summo Sacerdoti desinum di plena authoritas servatur.

Neque vero solum apostolicae, seu romanae sedis, sed & totius,

ut jam dictum, Ecclesiae catholicae authoritatem, ne tune, cum ea myxiorne opus foret, cum essicacia exerceri possit, impetit & infestat larvatus Author. Posita enim ea, quam praetendit, necessitate universalis Ecclesiae consensus ad irreformabile judicium, sequitur hanc supremam authoritatem ne secumenico quidem Concilio convenire, quippe cui universi

per orbem dispersa Ecclesia interesse nequeat; sed & hujus decreta primum ultima tam vim suam deberent per dispersarum particularium Ecclesiarum consensum adipisci, id quod Defens. T. 2, p. 87 non dissitetur: Haud immerito Uirmamus, ultimum, quo Synodi aecumenicae asserantur, se Ecclesiae unia

Oersalis c dispersae confessum cum aposolica Sedis confrmatione conjunctum. Si ergo vel Oecumenico Concilio, quasi processu suo, aliave ex causa illegitimo in dispersis Ecclesiis partes litigantes suum negent assensum; lam& haec plenistima licet Ecclesiae authoritas suo robore destituetur. Sic e. g. quia Dissili sed by Corale

199쪽

quia Nicaeno plurimi Ariani, quia Ephesino & Chalcedonensi partes orienotis insignes non consenserunt, ita ut hodiedum ibi Nestorianae & Euthchianae dentur sic dictae ecclesiae; quia Marcus ephesinus aequisita sibi fera totius Graeciae adhaesione Florentino, quia magna nimium pars Europae per Lutherum & Calvinum reformatae Tridentino, tamquam illogitimis Conciliis suam non dedere assensionem; ne hodie quidem dogmata de Duvinitate Christi, deque ejus una Persona cum duabus Naturis, de Spiritus S. Proeessione ex Patre Filioque, atque alia plura contra Resormatores deis finita diei vel haberi possent pro ultimatis judiciis, neque litigantes illae partes jure ab ecclesiastica communione excludi, sed ad unam eam demisque Christi Ecclesiam catholicam, discissa licet sancta uni laxis tunica, peditinerent sectar Ariana, Nestoriana, Eutychiana, Graeca, omniumque per Europam Novatorum. - Quam monstrosa haec faciest haeccine una d,

Iecta Iesu Sponsal

Ita nimirum ad extrema confusionis plus, quam habylonieae deve. nire neeesse est illos, qui optimae tuae, Deus t Providentiae audent rei mctari, qua sub unius supremi Capitis regimine ex universa terra speciosis smam simul ac sortissimam tibi Ecclesiam formasti. Unum ex duodecim Apostolis elegisti Petrum, qui omnium esset in fide firmamentum, ne fraude diaboli umquam ab hac Petra avelli posset, & expugnari. Quae- eumque adhaerens Petro, ipsa jam .est iupra retram fundata, invincibilis, atque electa Christi Ecclesia, ipse jam est jure suo catholica, hoc est, eo sensu universialis, quo omnes per orbem dissuta Ecclesiae eidem in una fide, eodemque uno sub Capite conjungi necessario debeant, ut unius Christi corporis membra esse possint. Quaecumque a fide Petri dissemtiant, utut numero, vel dignitate conspicuae, ad corpus Christi non peratinent, non unius membra Ecclesiae, non catholicae, scd partes abscissae& sectae sunt. Hi e character proprius, essentialis, & distinctivus est ea- tholicae Ecclesaea quacumque aliena, Unitatis character. Ut unum sit compus, necesse est unum esse caput. Ut omnium Christi fidelium unum estoteorpus, a Christo institutum est unum visibile in terra omnium Caput. Huic supremam auferre in judicando authoritatem, eamque in membra inter se dissentientia, seu in partes Ecclesiae litigantes transfundere, est unitatem capitis destruere, sive manifesta rebellioni januam aperire.

200쪽

, 8.

Haee genuina M. Bossileti sensa sunt, quae in decursu hiuus Re

eensionis vidimus sat clare explanata. Cum eodem Galliae praestantissi. mo Doctore , ac Pastore hane nostris diebus gravissimam certe materiam juvat concludere excerptis quibusdam ex ejus Sermone de Unitate ad Episcopos in famosis illis Comitiis habito, quem utinam exscribere integrum licereti se Magnum mysterium est vobis praedicandum, Fratres lismysterium unitatis in Ecclesia, quae interne a Spiritu S. unita aliud Aadhuc habet commune vinculum unitatis externae, atque uniri semper debet per regimen, quo Authoritas J. C. repraesentetur. - Quale ,,hoc regimen quae ejus sorma Τ nihil ex nobis dicamus, Evange.

Alium inspiciam usi Agnus sigillum hujus sacri libri aperuit, & Traditio Domnia explicavit. Legimus in Evangelio, quod J. C. volens incipcrosemysterium unitatis in sua Ecclesia ex omnibus discipulis Apostolos

Aduodecim elegerit; sed hoc idem mysterium volens consummare, in. Ater duodecim elcgit unum. In secunda separatione S. Petrus Capue Aconstituitur; & ob eam causiam retrus nominatur a J. C., ut opus suum priaepararet, quod meditabatur, totum suum aedificium super hanc Petram aedificandi. Tum verba Tu es Petrus &c. Meldensis suo Commentario explicat, & perpecuam virginitatem romanae Ecclesiae laudat, in qua Petrus semper loquitur, ut supra Art. 4, 9. 3.

Pergit Bossuetns: Videamus adhuc breviter in textu sequentia. DI. C. persequitur propositum, & cum dixisset Petro, fidei Praedicato. i aeterno: Tu es Petrus, S 'per hanc Petram aediscabo Ecclegum meam, Madjungit, tibi dabo claves regni caelorum s Tu, qui praerogativam lia. es praedicationis fidei, habebis quoque claves, quae authoritatem re. Agiminis designant. Qiιidquid ligaveris super terram, erit ligatum S in caelo; cit quidquid soloeris super terram, erit solatum S in caelo: omnia ,,his clavibus submisia sunt, omnia fratres, reges, & populi, pastores & greges: m. cum gaudio id publicamus, nos enim unitatem diligi. simus , ct in obedientia nostra gloriamur. Petrus est primus, qui juberitur pius amare, quam omnes alii Apostoli, & postea pascere, S guberna. e omnia, & agnos, oves, & filias & matres, & ipsos pastores, in. tuitu suae plebis pastores, & Oves intuitu Petri, in quo J. C. reveren-