장음표시 사용
181쪽
-Definit, & determinat, qui tota sua, qualiscumque est, authoritate imseditat. Quas nugys. vel commemor se jam . consutasse est. . Quis est holicorum, qui theologio Facultatis judicium voret definitiisem sedes, aut solum determinationem P Nonne simpliciter censura vel judicium audit, cui tamen salva fide contradicitur Quid quod partieularium: adeo Ecclesiarum . & Synodorum decreta nondum in nostra E efia' pro fiat definitione valeant Verum e contrario catholica doctrina est, apostolieae Sedis definitioni ipsam fidei internam aeque, az externam obdit dientiam deberi. Quod de sententia de lima in foro contentioso scribit,
ubi humana institutione adhuc adpellatro datur, quae priorem sentemtiam suspendit, seque id absonum est: in fidei enim de itisne, cui interna mentis obedientia dobetur, si semel facta fuerit ; nulla in terrise adpellatio datur, quia ideo tanta Authoritas in Ecclesia divinitus in. ni tuta est, ut unitatis in fide conservandae regula haberetur in saltibi. lis. Atque haec ipsa mens Concilii Lugdunensis fuerat, hic scopus, ut quaestiones fidei finirentur, seu terminarentum, prout quam certissime ex propriis verbis graecorum Patrum & originali idiomate elucet:
. Quantum vero a laasa illa interpretatione Pseudo-Bossueti genuunus dissentiat Bossuetus, ex ipsus ore palam. demonstratur, scilices.seantiquam Graecorum fidem fuisse, Petrum loqui per os Pontificis, am horitatem apostolicam Petri, quae fidei firmamentum sit, in romana iACathedra semper residere , quacum necessario in unitate fidei vivem sedum, si quis velit de Ecclesia esse &c. Ita plurimis in locis Bossu, tus e. g. contra M M. Balaage, Iurieu, & Claude: in litteris ad D. Mo- Ianum: item in Instructione pastorali, prima & secunda de Promisis ει- cisa datis. 3 Duo orientis secum enica sanis Authori sunt praecipuus Achilles, quo mirifico minitatur φ . Ea, inquit, quae concilium Ephesinum praecesserunt, ejusdemque acta deo
Concilia, tertium & quartum Dese Diuiti sed by Corall
182쪽
--- in monstrant, plena authoritate latam Pontificis sententiam non quisse Imurelarmabili habitam NB. postqvam instens dissensio exorta es, G maiaeeumenicae injecta mentis T. 2, p.'I4. Ut ordine procedamus, primum est dispiciendum, quae falsa contra historiam, dein eontra hujus Comet ii acta producat, tum vero quantum ab ipso Meldensi Bossueto con .
Atque inprimis quidem falsum eontra historiae veritatemeommit. tit larvatus Author, dum sententiam Caelestini P. adversus Nestorium iam latam, persuadere vult Concilii indictione habitam fuisse tamquam Iusspensam, & quidem tam de me, quam de per is judicatis p. rs. Falsum est, inquam, quod Concilium ad suspendendam de fide, & persona Nestorii sententiam pontificiam fuerit ab Imperatore indictum; sed 4 dproborum ma xime votis a Theodosio, etsi sinistre contra S. Cyrilhim oecupato fuit concessum ad exequendam modo opportuno, '& meae Pontificis sententiam. Ipse enim Pontifex depositionis sententiam eon. ra Nestorium, nisi intra decem dies resipisceret, latam non aliter v Iuit per Cyrillum, quam in Synodo ad executionem desuet, ut relaequitate palam demonstrato Eeclesiae judicium vel ab ipso Imperato. eis braehio eo sortius sustentaretur, sne quo tanti Patriarchae, ut Con. stantinopolitanus fuerat, exauthoratio prospero cum eventu suscipi
non posset. Vide apud Labbeum D.
De fide autem a Caelestino definita neutiquam orientales Patres, quibus pontificiae litterae innotuerunt, ne ipse quidem Joannes Anti elienus, tantum personae, non vero causae Nestorii patronus, dubitabat. De hae ergo ante Concilium inter Orientales non magna, immo nulla stit dissensio, si Nestorium cum paucis sociis excipias: post Concilium vero, sive per ipsum Concilium, eoquod posteriores Cyrilli anathematis mos probasset, major dissensio orta est Ioanne Antiocheno cum triginta circiter Episcopis Orientis repugnante, ita ut prae tensus a Pseudo . Bossueto: disperta Ecclesiae consensus magis tecum enico Ephesi Concilia, quam antea coelestini P. litteris deesset. Ceterum Ponti sex indicto Comellio suam de fri sententiam adeo mon suspensam credidit, ut eamdem
183쪽
pro regula inuiolabili Patribus proscripserit, & suia λd conellium Leeaxis
hoc expressum dederit commonitorium, seauthoritatem Sed is apostolicte iseustodiri debere mandamus. Siquidem S instructiones, quae vobis tinseditae sunt, hoc loquuntur, ut interesie conventui debeatis: ad discepta ,,tionem si fuerit ventum, Vos de eorum sententiis judicare debetis, non
Quo loco novum Authoris falsum se prodit, dum Pontificis manis datum aci Legatos do illorum Patrum, qui forte in Concilio contenderent, sententiis judicandi hisce suis additis, utique eum Θnodo depravat. Non sane cum Synodo judicari, sed in Synodo, in Conventu litigantes suis a Legatis judicari debere Pontifex edixit: eo ipso enim, quod membra Conoventus inter so litigarent, non poterant a Synodo, hoc est, a Patribus it. tigantibus, sed necesse erat authoritate pontificia judicari. Quod vora Imperator sua epistola jusserit pietatis doctrinam in sacra Θnodo discuri, examinari, ac ratum ese, quod rectae frit con um videbitur, cit ut ante comctam nodum, communemque ejus senιemiam nibit quidquam a quoquam in ulla prorsus re privatim innovetur, id quidem pii Principis bonam voluntatem indicat, qua plenam libertatem relinqui concilio voluit, & ut nemo Episcoporum priuatim per Violentiam quidquam amplius attentaret, prout antea Nestorius contrat orthodoxos Monachos sibi adversantes secerat: neutiquam Vero id rogulam fidei iqngit a Pontifice Concilii Patribus, praescriptam, quam forsitan Imperator adhuc ignoravit, certe autem epistola sua infirmare non voluit, nec potuit. -
In ipsis Concilii gestis mox actione Ima falsum committit IarUa: tus Author inquiens: Lectas fugse ImparaDris litteras, S m gesa relatas,NB. probatumque a Patribus, omnia cisca Nesorium a Caelestimo decreta. Densia fulse, donee sacra Synodus ferret sententi . Duplex hic sal 1um est: primum, quod Imperator in suom 3 esta declaraverit a Cinestino circa Nestorium decreta, quae ut modo Vidimus, g. praec. Imperator aut ignoravit, aut non tetigit. Alterum falsum est, probatum a Patribus fuisse, quod . litterae imperatoris continerent: . tantum enim smpliciter Iectae, & sine dudicio, ac deliberatione in gesta suerunt rein
184쪽
latae. Equidem verum est, & Cyrilli, & Nestorii doctrinam, alteram
a Pontifice jam probatam, alteram condemnatam iterum suisso examini subjectam: ita vero oportuit fieri, atque ipse Pontifex voluit, quod certe non dubitationis fuit examen, quippe jam prasscripta fidei regula, sed declarationis, ut fidei catholicae Veritas, & Oppositus error amplius in conspectu Ecelefiae mani sestarentur. Hinc etiam Concilii Patres prutili eo in Consessu prosessi sunt regulam fisi sibi a Caedistino praescriptam: hujus se tantum exequi sententiam : aeque ab hac, ac sacris Canonibus se cogi ad Nestorium damnandum. - Haec genuina acta: unde colligitur Eph, sinae Synodi judicium non fuisse institutum, quasi ad rem incertam ambigua deliberatione discutiendam, sed ad certam fixamque Pontificis sen. tentiam modo competente, & efficaci in executionem deducendam. i
Dignum est hae de re verum jam Bossuetum percipere. Ad. versus Dupinium singulares observationes in Concilia Ephesmum, &Chalcedonense consecit, ut note in quibus pontificia authoritas ad e, emplum sequioris aevi magnifice resplenduit. Meldens s Episcopus male seriatum illum eriticum du Pin per plura Capita castigat, tam quod grauia in istorum Conciliorum historia suppresserit, quam quod periculosa ex suo ingenio admiscuerit ' . In specie mox Cap. I, O serv. I falsi arguitur, quod larVatus Defensionis Author insinuare studuit, quasi lata per Pontificem sentcntia ingens ditansio exorta, &fidei assecto usque ad Synodum tecum enicam suspensa suisset. Ver ha Bomueti sunt: ,,Constat ex omnibus actis, quod pontificia senten. Atia eum submissione recepta fuerit Per totum Orientem, etiam ab seipsis Nestorii lautoribus, quorum Ioannes Antiochenus Patriarcha ea seput suerat. - Εοquod idem Joannes serio Nestorium monuisset, ne Pontificis litteras parvi penderet, seque ipsum in exitium irremediabile praecipitem daret; Meldensis ita pergit: is Atqui propos tum ah illo siexitio cavendi remedium non fuit aliud, quam ut Nestorius desste seret verbo Dei Mater repugnare, idque approbaret, hoc est, rei pla retractaret modo, quo honestissime posset: id quod etiam demonstrat, isquam dissicile negotium fuerit, & quantum authoritas istarum littera.
185쪽
riremedium se defendendi non proponat, quam istud revocandi. Deinde obser U. 4 ex sententia, quam Concilium Ephesinum adversus Nestorium protulit, praecipue Bossuctus authoritatem Pontificis in Concilium declarat, quod expresse eodem loco, quod sacros Canones, pontificias quoque litteras posuit, ab iisdem quo ad damnandum Nestorium B coactum fatetur. Demum observ. 6 & seqq. totus in eo est, ut con tra Dupinium, aliosque pontificiae aut horitatis vili pensores ostendat processum Ephesinae Synodi non alium sui sse, quam regulae a Caelestino praescriptae executionem, & Cyrillum Alexandrinum Synodo ut executorem jam latae sententiis, non propria, sed aut horitate pontificia prae sed iste, steus aliquid absolute necessarium Concilio defuisset, nempe Auιuritas sancta Sedis, S Papam in sua unitate non babuisset, quod nemo negaverit sem
per pro regula,'fundamento fuisse habitum ' . Satis haec de Ephesino
Nune de Chalcedonensi: oua in re eamdem, quam supra, Viam tenebo primum ostensurus, quibus 1 alsis larUatus Author documenta conis cilium praecedentia, dein ipsa Concilii gesta depravarit, demum genuinis Bosilieti sensis concludam. Ab ovo necesse est incipiam. cum S. Flavianus in Synodo constantinopolitana Lutychen damnasset, mox data epistola, eaque, ut videtur, intercepta, etiam altera S. Leonem romanum
Pontificem rogavit, ut propriam lactens communem caussam, & sanctu serum Ecclesiarum disciplinam, simul decerneret damnationem adversus Eutychen regulariter factam eta, & per propria dicta consortaret Im- eratoris fidem caddidit Flavianus caussa enim eget solummodo Ue-Mstro solatio, atque De sensione, qua debeatis consensu proprio cun- secta ad pacem perducere: M. Sic cnim haeresis, quae surrexit '' , isfacillime destruetur Deo cooperante per vestras litteras, removebitur ,,autem & Concilium, quod fieri divulgatur, quatenus nequaquam san- turbentur Ecclesiae o. IIanc dogmaticam fidei caussam de humana Christi natura expresse testatus est Flavianus, torminari posse per solam apostolicae Sedis confirmationem, quae ad suae, id est, particularis Synodi judicium accederet NB. sinu necessitate universalis
Οeuvr. posth. T. 2, P. s 59. Hic interim eadem omissa sunt, quae Desens. T. 2, p. 23. Inter. S. Leon. Epist. 26, edit. Balterin.
186쪽
Concilii, quo jam provocatum. Ut tanti momenti testimonium. enervaret larvatus Author, duo commisit falla, unum contra facti historiam, alterum contra sormalia doeumenti verba. Itaque ait Defens T. a. p. 23, Eutychianam hanc caussam suisse apertam S planam, pa cos adhuc bEctatores. eosque obscuros, nec mVni nominis. : Quae singula hist ri eo salsa b Vixdum damnata Nestorii doctrina multis, praecipue Aleia vandrinae Dioeceseos, S. Cyrilli doctrinae ultra modum tenacis limis uidebatur dissicillimum unam in Christo personam agnoscera remanente duia plici, eaque distincta natura: hanc disse ultatem in Chalcedonenti eonia ventu quidam pdhuc Episcopi proposuerunt. Ad haec Eutyches Cona stantjnopolitanus Λrchimandrita, id est, Monachorum, quorum tune in Oriente summa erat aestimatio, Archi abbas in synodo Ephesina eoniatra Nestorium magnam sibi authoritatem pepererat, tamquam fidei catholicae columna, ita ut per litteras Leonis P. laudari & commendari mereretur. Is insuper potenti patrocinio M. gnatum in aula imperato. ria, & ut videtur, jam manifesto Dioscori Alexandrini, aliorumque.
Episcoporum consensu erat roboratus, nec non Monachorum turbat
sussultus, resque eo jam devenerat, ut Contra judicium Synodi Con stantinopolitanae vel ab ipso Eutyche, Vel ab ejus fautoribus ad univer. sale concilium esset provocatum, jamque tumultus excitatus, prout expressa S. Flaviani verba docent: Sic enim boersis, qua surrexit, S turba, qua propter eam factae sunt, facillime destruentur. Quem textum, ut Lectoribus sucum faceret, larvatus Author corrupit supprimendo ea verba, quae turbas jam factas testantur. En alterum salium t Praeterea eoquod S. Leo post Ephesinum latrocinium cecumenteam synodum judicavit necessariam ; . idem Author contendit cit. p. et et , &228, ex ipsa Leonis sententia fluctuationem in fide antea: non sati. to ii potuisse, atque apostolicum judicium, quo S. Flavianus appellavit tantum suisse provisoriuria. Quae duo quam salsia sint, genuinae, quae reis stant, litterae loquuntur. Atque inprimis de caussa s. Flaviani: hane ad se appellationis via delatam S. Leo decretoria statim sententia deei. dit, eamque pluribus litteris in Orientem missis publicavit ' . Fla- vianum in sua communione, proinde & pristina dignitate persistere siquaecumque Ephesi acta non posse rata haberi, & cuncta in eodem sta .
187쪽
364setu, in quo ante judicium suerunt, esse debere ε Idem ad Impera. siticem Pulcheriam Hilarus Diaconus perscripsit '): A praelato Papa
secum omni occidentali Concilio reprobari omnia, quae in Epheso con-Mra Canones per tumultus, & odia secularia a Dioseoro Episcopo ge--sta sunt, & nulla ratione haec in his partibus suscipi posse. Rem plenissime evincit ipsa Actio roma Concilii Chalcedonensis: cum enim Actorum Ephesi lcetio peteretur, quo minus id fieret, & male ibi gesta amplius ad deliberationem admitterentur, Legati Sedis apostolicae obstiterunt: cam asserentes rationem, quia a beatissmo apostolico romanae tu bis Episcopo omnia, quae ibi gesta sunt, vana sunt habita. Tam decret rium ergo, si quod unquam, non mero proviborium suit S. Leonis judicium.
Falsum etiam est, S. Pontificem permisisse, ut in suspenso fides
usque ad Concilii definitioncm maneret. Quam enim fidei declaratio. nem ipse in celeberrima ad Flavianum epistola ediderat , ita ratam, firmamque esse pretecepit, ut nullam amplius pro exponenda fide Concilii necessitatem agnoverit, sed & in Concilio fidei quaestionem moveri, atque in disputationem adduci, quasi fides adhuc anceps & dubia esset, enitus interdixerit Epist. 9o, & 93. Cur ergo S. Leo post Ephesinam seudo . Synodum univcrsale Concilium judicaverit convocandum ἔnon id ob incertitudinem doctrinae, sed ad gravia Ecclesiae scandalaesticaci, & opportuno remedio curanda, pacemque eo securius conciliandam necessarium videbatur. Hane non fuisse ;um, sed facti necessit,tem doctiss. Fratres Ballerinii invicte demonstrarunt 'D.
At, inquit larvatus Author ' ' , seipse s. Leo non suum, sed istantum oecumeni et Concilii judicium irretractabile existimavit, in epistola ,,ad Theodoretum ita scribens: Quae Deus nostro prius miniserio definiverat, ,fraternitatis universe irretractabili frmauit assensu ''''' . Pariter Leo inis,,ventos fuisse fatetur, qui de suis judiciis dubitarent; neque haeretici tan- istum, sed & Synodi Patres ex horum numero suerunt, prout acta testan
188쪽
ritur. Hisee iam Iatam apostolica authoritate fidei sententiam adhue ex, inandam S. Pontifex permist: nihil simile Retractationis post universalis ,,Concilii decisionem unquam legitur. - Εrgo ultimum & irretractabile ,,judicium non in pontificiae Sed is sententia, sed unice in universali com sensu est reponendum.- .: g. I s. Quantum ille Author verborum lusu delectetur, nimirum ad illindendum aliis, hoc loco noviter manifestum fit, ubi, ut cum S. Gregorio Nagian Zeno loquar, levis, S jejuna de vocum sono altercatio est. Duplici enim sensu retractabile aliquid dicitur, vel si idem, ac reformabile sit, quod etiam in contrarium possit immutari, vel si simpliciter tamquam iterum tractabile sumatur, eoquod iterato ad tractationem propriae inspectionis, aut amplioris instructionis gratia assumi possit. Non certe in priori sensu apo. stolicum suum judicium retractari S. Leo permist, prout supra g. I 3 vidimus, & hac ipsa ex epistola manifeste apparet, ubi ait: a Deo jam prius suo ministeris desinitum, quod posea universae Fraternitatis assensu firmatum: atinque iterum: quae mes prius docuerat, haec postea examine confrmata. Fuerunt quidem, qui dubitarent; at ex ignorantia sane, non quasi ex incertitudione jam judicatae veritatis: hisce permissum examen, non certe ad ancipitis judicii suspensionem, & tamquam de re incerta disputandi licentiam, sed tantummodo ad plenam inscitiae instructionem, & ex illa residui adhuc dubii depositionem. Hunc in finem apostoli ea Sedes non dedi. gnatur suas jam latas sententias, etsi in se irreformabiles, pleniori tamen judicio universalis Concilii adhuc examinandas, non submittere, sed permittere ad Ueritatem amplius manifestandam, praecipue propter fidei adversarios ad ora obloquentium comprimenda, ne aliarum Sedium eum Principali consensus, Verba sunt ejusdem S. Leonis, si entatio videretur,
aut alia quaelibet subrepere posset adversa si picio. Eni mucro ita & siimmo
Sacerdotio sua servatur authoritas, dum fidei regulam, eamque irre-sormabilem praescribit, propositis tamen suae fidei fundamentis, ne imis periose cogere Videatur ad caecam , & servilem subjectionem; & inserioribus salva manet per se ipsos cognoscendi, seu examinandi libe tas, non ea quidem ad obstinatae contentionis licentiam, sed ad rationabilis assensus obsequium. Hoc sensu etiamnum hodie eum S. Leone vocamus judicium irretractatile, solum illud in plenario Pastorum
conventu jam expressum; siquidem universae Ecclesiae judicio res semel
189쪽
discussa iam non discussione ampliore diiudicari potest. Si velis hujus
judicii, quod natur homines possibile est, plenissi mi supremam, S ultimam dicere authoritatem, certe ad os primendos fidei adversarios; non sumus inviti: id tamen non obstρt, quominus inter fideles christianos Sed is apostolicae sententia sit Irmisma fidei regula, cui pertinaciter repugnD. re numquam liceat, & quacum necessario cuilibet Ecclesiae, ut ad Catholicam pertineat, sentiendum sit. Unum adhuc memineris, quo univcrsalis Concilii judicium completum, ac irretractabile fiat, primae Sed is Authoritatum quam maximo accedere debere, id quod patres Chalcedo. nentes cum Imperatore professi sunt, ut paullo infra ex actis demonstrabimus.
Ad ipsa igitur Concilii acta nunc veniendum. ACeleberrimam Aillam Leonis ad Flavianum epistolam , quae fidei decisionem comple. tubatur, a Judicibus in examen vocatam, neque ab Anatholio, aliis- ,,que Episcopis susceptam fuisse, nili postquam deliberatum, & explo. seratum, cum antiquioribus Conciliis consonare , ait Defensionis Author : quo loco summe momentosum veritatem reticendo, & salsa saltem specie, id quod veri dicit, obfuscando insigniter se fossarium ostendit. Actione et da, ubi judicato Dioscoro de fide agi coeptum, quid contigerit, primum in biciamus. Cum Iudices, hoc est, Imptaratoris Delegati seculares fidei expositionem a Patribus postulassent, C cropius Epit copus Sebastopolitanus dixit: MEmerserunt, quae ad Euty- ischen pertinebant, & super iis M. forma data est a SS. Archiepisco-ripo romanae urbis, 2 sequimur eum, & Epistolae omnes subscripsi. ismus. Noque solus ita sensit Cecropius, sed universim Episcopi, quippe qui jam ante synodum epistolae S. Leonis subscripserant: hinc in adiis subditur: Reverendissimi Episcopi clamaverunt, ista omnes Adicimus, sussciunt, quae exposita sunt, alteram expositionem non li. iacet fieri. En pontificiam epistolam pro firma, & irreformabili reis gula a Patribus agnitami Porro recusata a Concilio nova fidei expositione idem Cecropius a Patribus petiit, & obtinuit, ut ad ampliorem instructionem jam firmata a Nicanis Patribus, & S. I cone fidei regula praelegeretur. Quare recitatae sunt expolitiones fidei Nicaena, Constantinopolitana, S. Cyrilli, aliorumque Patrum, uti & S. Leonis: quae sin-- gulae
190쪽
gulae eum lagerentur, non certe pro ex inatione, sed pro mei instructi ne suam Patres acclamationem , tamquam ejusdem jam satis firmatae . dei professionem, non vero veluti novae deliberationis de eisionem deo derunt: hine ΝΒ. sine examine ad solam lectionem clamarunt: isOm- senes ita credimus, orthodoxi isa credunt: anathema, qui ita non creis sidit. Petrus per Leonem ita locutus est; Apostoli ita docuerunt. --Haec vera fides, haec Patrum fides : Unde liquide apparet, S. Leo.
nis ad Flavianum epistolam a Concilio non quasi pro fidei discussione in examen vocatam, ut falso larvatus Author praetendit, sed pro P, trum instructione ut firmam fidei regulam fuisse praelectam. . . , g. II Insuper sncerus Lector malae fidei hujus Authoris indignabitur, qui ut eluderet insignes acclamationes, ae laudes, quibus Chalcedo. nenses Patres antiquis fidei symbolis S. Leonis epistolam aequipararunt, insinuare nititur eos clamores non totius Concilii nomine, sed tantum a paucis, iisque privatis fuisse editos, eoquod Clerici Constantinopo Iitani dixerint: Pauci elamant, non tota dicit S Odus ' . Quid magis in. decens, talique viro, qualis Bossuetus erat, indignum, quam falsatos proserre textus, & inversum dare verbis sensum Tale quid non nisi in Pseudo- Bossuetum cadere potest: exhibeamus factum l Plures Epi. scopi, praecipue Illyriciani a Dioscoro in Synodo Ephesina decepti, &poenitentia dum veniam a Concilio petebant, non pro se tantum, sed pro omnibus, etiam ipsis ne excepto quidem Dioscorob criminis Au.
thoribus. Hi ne inter illos , aliosque Orientales contentio Exarsit clamantibus illis, omnes peccavimus, omnibus indu eatur: contra Clerici Constantinopolitani dixerunt, hunc paucorum elle, non totius Synodi et amorem : Pauci clamant, non tota dicit Synodus. Patet igitur luce me. ridiana clarius, haec verba Constantinopolitanorum tantum intelligenda esse de dissidio per Illyricianos orto, neutiquam Uero de Leonis epistola ad Flavianum jam ante Synodum universam recepta, praesertim vero a clericis Constantinopolitanis maxime aestimata.
Eque salsum est, & venia si verbo mendacium, quod cit. pag. 26 legitur: Leonis episeolam ad legitimum Concilii examen suise recocω