Quis est Petrus? : seu, Qualis Petri primatus? Liber theologico-canonico catholicus

221쪽

398 --singulis quibusque Provinciis Domini reserant sacerdotes En C, put totius Ecclesiae, utique non iners, sed viribus praeditum, id est, S. Petri Sedem, cui ligandi, solvendi, pascendi universalis jurisdictio divinitus concessa est.

Sat notum eruditis omnibus est, Constantinopolitanam I Syn dum ad oecum enicam authoritatem nonnisi occidentalis Ecclesie, maxime autem romani Pontificis consensu pervenisse. Plura in hoc Conciislio memoratu digna sunt, quae monarchi cum Papae in tota Eccles a Imperium attestantur. Iino Antequam ad Synodum Patres convenirent, una cum imperatore Theodotio ad Damasum legationem decernunt, ut quid ille sentiret, explorarent, & fideliter sequerentur. ado Macedonium damnantes non suis utuntur verbis, sed missis a Damaso anathematismis. 3uo cum rumor spargeret, Patres ultra debitos terminos fuisse progressos. Pontifex acta Synodi ad eXamen Vocavit, eaque coninfirmavit, quae Orientales ad normam fidei decre Uere, Canones autem contra statuta Patrum editos rejecit. 4x0 Papa ad Concilium cucumenia cum Orientales Romam vocat, eumque in finem ad Imperatorem ii, teras scribit. Nec Imperator, nec Episcopi contra Papam reclamant,

quasi indebita sibi jura arrogantem, sed humilem per Legatos synodicam mittunt, qua promtam obediendi voluntatem, sed & gravistimas, queis impediuntur, caussas significant. s Q Damasus in Rescripto sua jura magnifice sustinet, silios appellando, non tantum fratres Urientis Episcopos in universali apud ipsos Concilio congregatos, quos propterea laudat, quod debitam Sedi apostolicae reverentiam tribuerint. Insuper Timotheum Apollinaris discipulum, quem orientales Episcopi a Papa deponi petierunt, jam ab apostolica Sede depositum declarat. Ergo quarto jam seculo ne Orientales quidem Episcopos deponendi potestatem habuerunt, quin pontificia authoritas intercederet ' .

In Concilio Ephesnol a. 43i habito suprema Pontificis potestas,

seu Monarchia mirifice eminuit. Coelestinus enim Papa in ea usta Nesto. xii legem, & decreta toti Concilio praescripsit, Legatis suis mandavit, ut si Episcopi diversa sentirent, ipsi eos sententia sua ad unitatem re. dige

Rom. Pontis. suiuina Authoritas Lib. I, Cap. 3.

222쪽

digerent: Ad disceptationem si fuerit dementum, vos de eorum sententiis jud

eare debetis, non subire certamen. Ipsi Ephesini Patres adversus Nestorium

non se proferre, sed exequi judicium fassi tari: Coatri per S. Canones,& litteras sanctissimi Patris, romani Episcopi, Caelestim lacrimis Αἱ usi, Npene inuiti ad lugubrem banc sententiam urgemur .

Concilii Chalcedonensis elucent. Ante omnia Pseudo. Concilium Ephe.snum II solus Leo Papa sua authoritate contri Wit teste Gelasio I 'D: S. Memoriae Flavianum Pontificum congregatione damnatum ' ' pari,,tenore, quoniam sola Sedes apostolica non consensit, absolWit, po- tiusque, qui illic receptus fuerat, Dioscorum secundae Sed is Praesulem sua authoritate damnavit, & impiam Synodum non consentiendo sum movit, ac pro veritate, ut Synodus Chalcedonensis fieret, sola deis revit. - Post haec in ipsa Synodo Chalcedonensi Patrihus congregatis epistola S. Leonis ad ipsos scripta, quin vel unus contradiceret, fuit praelecta, in qua Pontifex expresse disputari prohibet de fide jam a se exposita, inquiens: A,Unde Fratres charissimi l rejecta penitus audacia Adisputandi contra fidem divinitus inspiratam vana errantium infidelitas conquiescat, nec liceat defendi, quod non licet credi: cum secundum evan-ogelicas authoritates, secundum propheticas Voces, & apostolicam d octrinam plenissime, & lucidissime per litteras, quas ad B. Memoriae Fla- vianum Episcopum misimus, fuerit de laratum, quae sit de Sacramen--o Incarnationis D. N. I. C. pia, & sincera consessio ' . Actione ima: Concilii dum Paschasinus Papae Legatus Dioscorum Alexandriae Amtistitem inter judices sedere vidit, assurgens ait : ABeatissimi, atque, apostolici Viri Papae urbis Romae, quae eit Caput omnium Ecclesiarum, sepraecepta habemus prae manibus, quibus praecipere dignatus est ejus se Apostolatus, ut Dioscorus Alexandrinorum Episcopus non sedeat inseConcilio, sed audiendus intromittatur. Hoc nos observare necesse Mest, eum dare rationem, quia Synodum ausus est sacere sine authoenritate J Ibid Cap. 4. '' Εpis . I 3.

'') D tanta Eeclesiae strages, ii Concilium supra, & eontra Pontificem esse posse illo halium est a Patribus Chalcedonensibus regulam fidei a Leone datam fuisse ad examen vocatam, quasi de veritate doctrinae adhue dubitassent: jam antea enim eidem subscripserant.

223쪽

oritate sedis apostolicae, quod numquam licuit, numquam factum est. Iussioni Leonis obtemperatum est, Dioscorus in medio stare, & judi-eium subire jussus. Secus de Theodoreto, Cyri Episcopo actum, qui in Concilio admissius est ca sola ratione, quia S. Leo ei Episcopatum

restituit, prout Acta testantur. Inter accusationes contra Eutychetem prolatas ea quoque suit, quod S. Leonis epistolam respuerit: ,, Et poli hae Aomnia insuper& contra ipsum, cui vineae custodia a Salvatore commissa Aest, ostendit insaniam, id est, contra tuam Sanctitatem epistolam qui- ,,dem tuae respuens Sanctitatis. Actione I 6 rogant Patres Synodum a Leone confirmari, in specie quoad praerogativam Constantinopolitano Episcopo Can. 28 concellam: ARogamus & tuis decretis nostrum ho-

,,nora judicium, & scut nos Capiti in bonis adjecimus consonantiam. sese & Summitas tua filiis, quod decet, adimpleat. Ita Praesules tanis tum se Leonis filios nominant suam indicantes submissionem, & profitentur ad complementum sui in Concilio judicii decere summae Sedis

confirmativum decretum: immo cum Papae confirmatio retinente An tholio Constantinopolitano, qui suae ambitionis repulsam tulerat, diuistius non comparuisset, Patrum precibus exoratus Imperator Marcianus ad Leonem P. scripsit, anxietatem Fidelium eX ponens, ne ipsius Eutychianae haeresis damnatio ambigua videretur. Tantum authoritatis tune pontificiar litterae habebant, quae in publicis Ecclesiis praesegebantur, ut in omnium Fidelium notitiam Venirent. Demum 28 Canonem, etsi totius Synodi consensu roboratum, Pontifex irritum pronunciavit, nee ullis duorum Imperatorum, & Imperatricis precibus, ut consentiret,

insecti se passus est, rescribens: satis sit Anatholio, quod Uestrae pie--atis auxilio, & mei favoris assensu Episcopatum tantae urbis Conis sistantinopolitanae) obtinuit. Item: ,,Consensiones Episcoporum SAACanonum apud Nicaeam conditorum regulis repugnantos in irritum

Amittimus, & per Authoritatem B. Petri Aposoli generali prorsiis des ni- , tione casiamus ). Tantumne Leo M. potuisset, nisi universali

setiam concilio Superior fuisset f. II.

Propter samosam trium Capitulorum caussam a. Issa celebrata fuit Synodus Constantinopolitana Il. Cum Orientales Episcopi satis per- pectum haberent, fieri non posse aecumenicum Concilium, nisi Rom.

224쪽

Ponti sex vel per se, vel per Legatos priesideret; omnem moverunt IN pidem, ut Uigilium P. ad praesidentiam permoverent. Quamobrem per solemnem legationem trium Patriarcharum cum sexdecim Metropolitanis eum tunc in urbe praesentem invitarunt. At plura non poterant omni suo nisu impetrare, quam ut Pontifex promitteret, postero die se manifestaturum, quid sibi de hoc conventu placuerit. Animadverso. ne hic plane dignum est, Orientales non eo progressos, ut Uigilio cumtionem intimarent, quemadmodum Basleenses ausi sunt erga Luge. nium I U; sed illi in Concilio licet congregati, tanta cum rc verentia de summo Pontifice locuti sunt, ut ipse Fleurius in sermonem Patrum orientalium suam fecerit annotationem, quam magna tunc de pontificia authoritate persuasio fuerit ' . Inter Sess. 6t m, & 7main Vigilius celebre suum Congritutum fecit publicari, in quo pro sundamento futuri judicii statuit desinitiones SS. Patrum, quatuor primorum Conciliorum generalium, & romanorum Pontificum: pariter legem Patribus dedit, ne circa tria Capitula quidquam proserant, ante sententiae suae promulgationem: MAntiquum, & regularem custodientes ordinem, ne ante senostrae, hoc est, Sedis apostolicae, cui per Dei gratiam praesi domus, sepromulgationem sententiae quidquam proserre tentarent. Constitu. tum porro his claudit verbis: MStatuimus, & decernimus, nulli ad oris Adines, & dignitates ecclesiasticas pertinenti licere quidquam contra-aium his, quae praesenti asseruimus, ct statuimus Constituto, de saepe ,dictis tribus capitulis aut conscribere, Vel proferre, aut componere, ovel docere, aut aliquam pos praesentem defnitionem movere ulterius qum Ilionem Denique Act. 8 a Concilio trium Capitulorum damnatio pronunciata fuit ad normam pontificii constituti: MServemus, aiunt Pa--tres, unitatem ad apostolicam iacrosanctae Ecclesiae Sedem antiquioris, Romae, Omnia secundum tenorwm Iectarum apicum peragentes. Comeilii Acta Uigilius sua authoritate confirmavit, ut patet ex epistola ad Eutychium CP., quam Petrus de Marca primus evulgaVit, uti eam accepit ab antiquo volumine in Bibliotheca regia asservato, pro qua adoris nanda idem etiam Dimrtationem lucubravit sub hoc titulo: De decreto P. Vigilii pro confirmatione Θnodi V. Quamvis Ioan . Garncrius in Notis ad Bretitorium Liberati suspectam facere hanc epistolam voluerit; ratio. nes tamen exigui adeo momenti adduxit, ut facile illas Natalis Alexan.

225쪽

Dum generale concilium Constantinopolitanum III eontra Mo.

nothelitas meditabatur Constantinus Augustus, cognomine Pogonatus; hac super re antea romanum Pontificcm consuluit a. 678 epistola eidem

inscripta: Sanctiss*nο, F bea issimo Arobioscopo antiquae nostraeROmrae, Nuniversali Papae. S. Agatho tune Pontifex synodo Romae indicta duas ad Orientales epistolas, quas Sug estiones vocant, rescripsit, in quarum prima Augustis inscripta, postquam Sed is apostolicae doctrinam de divina Trinitate, ceu fidei regulam proposuit, ita pergit: se Porrjgere dignemini

clementissimam dexteram apostolicae doctrinae, quam Cooperator piO- serum laborum vestrorum B. Petrus Apostolus tradidit quia ejus con- sessio a Patre de caesis est revelata, qui es spirituales oves Ecclesiae ab ipso Redemtore Omnium terna commendatione pascendas suscepit, cujus adnitente praevidio haec apostolica ejus Ecclesia numquam avia HVcritatis in qualibet erroris parte deflexa est, cujus aut horitatem, ut. pote Apostolorum omnium Principis semper omnis catholica Christi Ecclesia, & universales Synodi fideliter amplectentes in cunctis secu. tae sunt . In altera vero ad Synodum opistola Pontifex per suos Legatos Patribus fidei rcgulam praeseribit, inquiens : Personas de nostrae hu- ,,militatis ordine praevidimus dirigere ad Uustrie sortitudinis vcstigia, quae omnium nostrorum suggestionem, in qua & apostolicae fidei nostrae comessessionem praesi bavimus, offerre debeant, non tamen tamquam de incer. istis contendere , sed ut certa, atque immutabilia compendiosa dejinitiMae prosem re, simpliciter obsecrantes, ut haec eadem omnibus praedicari, atqui apud Omnes obtinere jubeatis. Qui vero haec confiteri noluerint, ut infestos catholicae, atque apostolicae consessioni perpetuae con- demnationis reos esse censemus: nec aliquando tales in nostrae humi-alitatis collegio, nisi correctos sustipere patimur. -- Si Concilio visum fuisset, Papam a Christi institutione aberrare, & injustam tibi, quam non haberet, arrogare potestatem; debuisset sane vi ossicii, & assistente sibi sancto Spiritu arrogantiae Agathonis sub falsa pietatis specie decipiena

Forte Honorium quis in exemplum erroris hoe loeo velit adducere; sed misesis iis, quae in obleurissima hac quaestione adhue dubia sunt, de quibus legimeretur inter Bollandi Ihas doctiss. Stillingius. brevissime respondeo IIonoriun ad particulares quosdam Episcopos suum dedisse responsum, ceu seconomiae Prudentis, ut putabat, regulam, nequaquam vero Ecclesiae suae publicam, di univerialiter tenendam fidei professionem voluisse definire.

226쪽

eipientis resistere, ne demandato sibi a Deo munere ad maximum Fidelium damnum, & ecclesiastici regiminis eversionem abuteretur. Tanis tum vero abest, ut orientales Praesules adversus sanctum Pontificem se. se opposuerint, ut potius omni cum reverentia ejus jussa impleverint. Hac enim Papete epistola Act. 4 praelecta omnes in eam consenserunt, &ut ipsi Ast. i8 latebantur, pontificias suggestiones fideliter susceperunt, expansisque manibus amplexi sunt, sibi acclamantes: Petrum per Agmthonem fuisse locutum. Itane ergo jam Petrus tantum habuerit authorita. iis, quae universali Concilio superior fuerit Τ Hoc orientalium Patrum septimo seculo judicium nostrorum confundit Febronianori m cali misniam, ad tantam authoritatem post octo primum secula malis artibus

Pontifices sese elevasse D.

g. 23.

Furentibus in Oriente Iconomachis a. 787 Orientalium vota proaeeumenico Concilio Augusti Constantinus, ejusque mater Irene ad Rom. Pontificem Hadrianum 1 transmiserunt, qui in Concilium Nicaenum II consentiens, rem tamen ipsam antea decidit, Augustis imperans, ut si velint Ecclesie ulnis recipi, prius religiosum imaginum cultum restituant: in super Pseudo- Synodum contra S. Imagines celebratam anathemate damnat, idemque ad Tarasium Patriarcham CP. perscribit cum deposi.tionis comminatione, nisi & suum studium ad imaginum restitutionem fideliter conserat. His Papae litteris in Concilio Act. I praelectis sne ui. to earum examine Patres professi sunt, per ipsas se cognovisse, qualis si Ecclesiae catholicae sensus. Patriarcha CP. Tarasius nomine totius Concilii ad Papam rescripsit: DCum perlatae primitus Vestrae fraternaeisSanctitatis litterae legerentur, praestolabantur omnes spiritualibus edu-iatis, tamquam in regalibus coenis fruentes, quae Christus per litterasse tuas epulantibus praeparabat. Ita Christus per os Petri, ejusque Sue. cessorum loqui antiquitus ab universali Ecclesia credebatur. Quae res tam clara est, ut Natalis Alexander in historia sua Seculi 3vi negare non potuerit, litteras Rom. Pontis cum directrices suisse Oecumente,

rum Synodorum, & hinc publice in illis praelegi debuisse 'I. Cca I. 24.

227쪽

Recurrit denique Coneilium generale CP. IU, quod supremae in

Papa potestatis ab ipsis Orientalibus agnitae documentum est omni exceptione majus. Hadrianus II per stios Legatos regulam praescripsit ab omnibus, queis Smodo interesse liceret, antea subscribendam. Act. x praelecta fuit haec subscriptionis formula, & ab universali Synodo approbata: in hac varia leguntur nostra animadversione dignissima; en quaedam excerpta: ,,Praetermitti non potest sententia Iesu Christi dicen. tis: Tu es Petrus,'s per hanc petram aediscabo Ecclesiam meam. Quod effectus probavit, quia in Sede apostolica semper catholica Religio est immaculato conservata. Ab huius ergo sedis fide, atque doctrina se

parari minime cupientcs, & Patrum, praecipue sanctae Sedis apostolica ,, Praesulum emuitutiones in omnibus sequentes anathematizamus omnes,,haereses simul cum Iconomachis. Anathematizamus etiam Photium, ,sanctae Sed is Constantinopolitanae usurpatorem, usque dum se sacrae se Sed is judicio subjiciat: & conciliabulum suum anathematiZet. Tota mente amplectimur, quae sacra Sedes de Patriarcha nostro ignatio decrevit, in communione illius Sedis esse mereamur, in qua est integrum, S vera Reli-Mionis fundamentum. Illorum nomina, qui ab ea sunt separati, inter sacraismysteria non recitabimus. Hanc prosus sonem ego N. Episcopus mana propria scripsi, & tibi Hadrianosummo Pontifici, NPapae universali per Le- gatos tuos obtuli. M Ipse Natalis Alexander hoc loco ita commotus est, ut quasi admirans exclamarit: Magnificum Primatus romani Ponti is arginmentum s Sed quam mirabilius, doetum tunc Uirum attendere noluisse,

in quo primatus se ostenderit, in eo scilicet, quod universia 'periorem Papa se geserit, Orientis Episcopis approbantibus. Ast. 7 tres re citatae sunt allocutiones Hadriani ad Concilium: in tertia vehementius in Photium invehitur, qui ausus est, contra Nicolaum Pontificem judicium proferre: is Quis umquam Uestrum, ait ad Patres, tale quid, precor, ,,audivit, vel quis hujusmodi temeritatis immensitatem legitur inveni isse Τ siquidem romanum Pontificem de omnibus Ecelesiarum Praesulibus sejudicasse legimus, de eo vero quemquam judicasse non legimus. - Tum respondit Concilium hane Photii temeritatem extrema damnatione dignam esse: Quomodo tomeratores isti non sunt facti super stragurum,

,, quando adversus apostolicam Sedem , quae ceterarum quoque Sedium magi sera est, etiam os injurias vomens aperuisse probantur Nemo umquam apostolico culmini, de cujus judicio non lieet retractari, manus

228쪽

2Os,,obvias audacter intulit, nemo in hoc rebellis extitit, nisi qui de sese voluit judicari. Summe memoranda haec pro nostris temporibus umteris Ecclesiae, & orientalis quidem sententiat Demum in Encyclica ad omnes fideles directa Patres Constantinopolitani aperte supremam Papae supra totum Concilium potestatem fatentur, Photium a se depositum, &a tota Ecesesia alienatum dicentes per datam sibi potesatem in Spiritu sancto a prima, X ma no Pontifice Hadriana D.

Praeter universalia haec, & quidem orientis Concilia coroni. dis loco domesticum, si ita loqui licet, originalis in Germania disciplinae monumentum adhuc Producam ex Synodo ab Apostolo Germaniae a. 741 habita, de qua ipse Bonifacius Epist. ad Cudruertum Dorove nensem Episcopum ita testatur '' : , Decrevimus in nostro synodali ,,conventu, & consessi sumus fidem catholicam, & unitatem, & subje. sectionem romanae Ecclesiae, finetenus vitae nostrae velle servare S. Petro, si& Uicario ejus velle subjici, Synodum per annos singulos congrega. de Metropo. tanos pallia ab illa Sede quaerere, & per Omnia Apraecepta Petri canonice flequi desiderare, ut inter oves sibi commendatas Anumeremur. Et isti consessioni universi consensimus, & subscripsi simus, & ad corpus S. Petri Principis Apostolorum direximus, quod gra-δulando clerus, & Pontifex romanus suscepit. Sane ipsi Episcopi oves sunt ad ovile Petri pertinentes; ab illo igitur pascendi, regendi que, hoc est, pastorali ejusdem regimini subjecti. En tibi, veritatis amans Lectori per integra octo prima Ecclesiae Secula, ex orientalibus praecipue conciliis testimonia quam certissima, clarissimaque pontificiae semper agnitae, ejusdemque supremae jurisdictionis, ut manibus jam, si velis, nostrorum Febronianorum salsitatem palpare possis, praetexentium , posteriori primum ignorantiae aevo malis artibus pontificiam potestatem accreville.

Ibid. c. v. 'D Inter Bonifacianas ros. Illo igitur Seeulo, germanicae Eccletiae initio, ubi pura adhue diseiplina vi. guit, sub S. Bonifacio, Synodorum celebrationis impedimentum Episcopis Ge maniae non videbatur subjectio erga apostoli eam Sedem , vel ejudem Legari praesentia; imo quod semper maxime ab EPilcopis catholicis aestimahatur, erat communio cum 1upremo suo Capite. dc omnium Pallore. Suspecta res est, dum Episcopi Papam consiliorum suoruin conscium fieri reformidant.

229쪽

g. 26.

Universalia Concilia & ore, & ipso opere profitebantur, se pontis ei imaximo subj cctionem, & obedientiam debere. Taceant jam nostri absurdi cavillatores Pontificis decreta noviter a se conficto cuidam episcopali Placeto subjicientes. Demonstratum est enim, immo & des nitum sod ei catholicae dogma, quod salva salute negari non potest, ab omnibus fidelibus, ergo & quolibet Episcopo, aut Archiepiscopo, totius Ecclesiae Capiti, & Christi 'icario obedientiam cste praestandam ' . y on propterea inseriori Pastori, qualis Episcopus cli, facultas denogatur,

cum debita erga Superiorem reverentia eumdem commonefaciendi suspenso interim obedientiae exercitio, si quod sors tan in specie decretum emanaverit particulari cuidam loco vix applicabile. Haec, inquam, facultas sub ordinationi haud osticit, cadem quo in Parocho est episcopalis decreti cxecutionem simili ex caussa interim suspendente. Nisi ad invidiam dicta sorent, quae Febronius ait de Episcopis ' ), quomodo e ga legem pontificiam habere se debeant; eadem possent aequali jure as. seri de Parochis respeetia decreti opiscopalis: , , Pertinere scilicet ad Epiis Apiscopi dioece sani superiorem Pastoratum, ut leges, quas neccssitas, velisutilitas Ecclesiae hic, & nunc postulare vidcbatur, universali Dioecesi

Aproponat: has propter intrinstcam earum aequitatem Parochi tenebuntur acceptare, quando eas judicabunt aptas ad promovendum bonum Reli-segionis, & disciplinae ecclesiasticae, & postquam statui publico regni si seu politico juri sui Principis nullum dignoscantur afferre praejudi.

cium. Quam delicata haec res sit, ne sor lan in hujusmodi casu Parochus reverentiam violet suo Superiori debitam , optime id a Curialistis arehi . aut episcopalibus didiceris.

g. 27.

Perabsurda porro est, etsi in scholis jam pervulgata opinio, pontificia lege subditos non ligari, nisi ab Episcopo loci acceptata si, &promtigata. BOnam fidem, aut ignorantiam subditi in hoc casu sustiee. re, ad excusandam praevaricationem facile admitto : haec duo si quidem quemcunque Diaece sanum cxculare possunt, si contra episcopale decretum egerit a suo Parocho, & Pastore ordinario nondum promulgatum. Quis autem strio dicat a Placeto Parochi legem episcopalem subditos obli-

Cone. Florent. in Definit. fidei. Item Trident. Sess. as de Resorm. C. 2. I De Stati Eccles. C. s, i. a s n. q.

230쪽

obligandi vim nancisci Hanc quaestionem erga curialistas Archi- aut Episcoporum instituo, & ut istorum majus jus contra pontificiam legem mihi ostendatur, jure meo postulo. Dum Clemens se ossensum ostenderet. coquod in Conventu Clcri gallicani aliqui dixissent,

Bullam vineam Domini non obligdre ante acceptationem Corporis Episcoporum, eamque ex parte illorum seri per viam judicii; Praesules gallicania. I pii data ad Papam epistola declararunt, se non intelligere accepta. tionem, quae sit solemnis, neque ut CORVentus Episcoporum veluti ex Bullam examinaret, sed ut conformitatem suae doctrinae cum apostolicas igni liearent. Non igitur per modum judicialis approbationis, sed pro conformitate inseruilionis Episcopis licet apostolica discutere decreta. Haud c quidem me latet contrariae opinionis recentissimum, sed & salsissimum sundamentum , scilicet Papam non ordinaria , sed immediata gaudere in Dioece sanos jurisdictione, sicut tamen Episcopus gaudet in Parochia nos. Verum, qua mihi ratione ordinariam Episcopi in quamlibet Parochiam potius, quam Papae in dioecesin e Vinces potestatem y Sane Parochus eodem jure se ordinarium Parochiae dicet, quo Episcopus dicitur ordina .rius dioecesis: uterque jure divino est, aut uterque humano; et si hie illo superior. At Episcopo quoque superior Papa est, simulque ordinarius uterque. Omnes enim fideles Obedientia erga Papam ligantur, ut ipsa fidei catholicae pro sessio, omnibus sane communis, continet: Romano Pontifici, B. Petri, Apostolorum Principis Successori, oe' 'esu Christi Vicario Deram obedientiam Jondeo, ac juro. Nonne ordinarius mihi Su. perior est, qui vices Christi erga me gerit, qui S. Petro succedit, cui omnes, & singulae Oves ad pascendum immediate traditae fuerunt, cui potestas data in uniUersa terra quidquid ligandi, solvendive, qui exheeumenici Concilii Lateranensis IV definitione Ordinariae potestatis in tota Ecclesia primatum habet, cui veram spondere, & jurare debui obedientiam Τ An militi, qui sub centurione stat, nihil immediatae imperare potest generalis Dux exercitus p Quid est, quod dilucularii nostri rem euilibet proletario notam in sola Ecclesia , quae est velut actos bene oris dinata, non videant 8 Si quis Episcopus ordinariam in sua dioecesi pote. statem abneget; sorte Parochus eamdem in sua Parochia Episcopo nega-hit: & mundus judicet, quis caussam suam ex ipsa ratione, ex rei aequi.

Hie intelligitur Ordinarius jure, non exercitio Pastoratus. seeus enim certissime Episcopi non tam forent Parochianorum Oιdmarai, quam Parochi.