장음표시 사용
141쪽
33o Lib. I. De generatione corripi.
producet calorem ut duo , ut quatuor , & ut octo , qui erla longe intensior, atque persectior se. Sed probatur iterum consequentia , quia unus gradus non eli perfectior altero : ergo non requiritur maior virtus ad producendum unum, quam plures, nec ad producendum eos in viro subiecto , quam in diuersis, quia non sunt maioris perfectionis in uno , quam in diuersis ,& accidentale prorsus est cis ; quod in eodem , vel diuersis producantur: nec etiam cst minor capacitas in eodem, quam in diuersis subiectis ad recipiendum omnes. Et eadem ratione sequitur poste duo calida ut unum se intendere usque, ad octo, immo pol se mutuo se corrumpere, atque conUerter
in ignem. Probatur consequentia, quia quodlibet potest pro- ducere unum gradum caloris in altero , sicut potest in quovis
alio corpore nullum calorem habente, & sicut potest producere unum, potest duo, & sic usque ad Octauum, cum pollit eos uer producere in diuersis corporibus. Sequitur tertio qualitatem inpensam non posse remitti, immo nec ullo modo corrumpi Acontrario. Probatur consequentia , quia cum Omnes gradus, quos habet, sint eiusdem omnino rationis, & omnino similes, non es maior ratio ob quam ab uno potius, qu&m ab alio incipi. it corruptio : ergo nec poterit omnino incipere, nec pote-
Iit talis qualitas corrumpi, vel remitti. Et si dicatur incipere ab ultimo gradu producto in tali subiecto, quia dissolutio rei opposita est productioni eius, & ideo ab ultima eius persectione incipit, ut dissolutio domus a culmine. Non soluitur arpu- mentum, primo, quia nec dissolutio rei postulat ab ultima eius parte incipere , nisi sit aliquis ordo inter partes ipsas, qui eum non ponatur inter gradus ipsos, non postulabit corruptio' qualitatis ab ultimo incipere, potius quam a primo , sed pexaecidens omnino erit, quod ab uno, vel ab altero ,& ideo a neutro per se incipere poterit. Secundo , quia poteli contin gere , Vt non prius Vnus gradus , quam alter producatur, sed simul, & in instanti omnes, ut videmus in lumine simul producto lucundum Omnes gradus intcnsionis, quia illuminatio Don est per se luccelli ua, ted initantanea. Tunc ergo non erit ira aior ratio propter quam ab ultimo potius, quam a primo
incipiat rcmissio luriarnis, quare non poterit umquam incipere. Vltim' sequitur intensionem non esse aliud , quam coaceruatione na plurium cntitatum sinc ordine, & qtialitatem intentana tale unum per accidens, sicut cumulum lapidum. Probatur consequentia , quia ex intensione nihil aliud resultat. q. am Vnum cx multiς enti rati tuis non ordinatis: ergo non clha :ud qualitas intenta , quam cumulus quidam entitatum nota ordina
142쪽
sp. IIII. Tract. III. VI. I 3I
ordinatarum , quod cst esse unum per accidens. Secunda opinio est communis, quod gradus qualitatis intensiae sint eiuldem rationis, & Omnino similes, nullam ha bentes subordinationem essentialem, ita ut posteriores necessario non praesupponant priores, ted solum constituant unam
numerQ qualitatem intensam , quia in eadem parte subiecti uniuntur per propria indivisibilia intensionis, quae sunt modi unionis,nam unio haec est continuatio realis, & ideo sumetens
ad constituendam unam numero formam;quemadmodum plures gradus eiusdem qitalitatis in diuersis partibus eiusdem se lecti producti, & per indivisibilia continuati efficiunt unam
numero formam extensam per totum subiectum , quia tam in intensione, quam in extensione verum est, quod docuit Aristoteles lib. Phys unum continuum, & unum numero idemelle. Ita sentiunt omnes sere antiqui, & grauiores Theologi in
Greg. ibidem Mars. in 1.q. I .art. i. suppositione 3. Nimphus 8. Met naph. disput. & Ii. Antonius Andreas 8. Metapn. q. s.
Toletus I .libdegenerat .cap. 3.q.4.& Conimb. I. lib. degeneratione cap. .q.2. art. 3. ad ultimum, & videtur mihi probabilior, & tenenda.
Quae primo probanda est ex refutatione oppositae hoe modo Posterior gradus intensionis sic est dissimilis priori sic eo
persectior, ut totam eius perfectionem, & virtutem contineat, non solum eminenter, sed formaliter: ergo superfluit omnino prior, quare adueniente posteriori corrumpi debet, ut Durand. quaestione praecedente a nobis refutatus asserebat, quia natura nihil superfluuna permittit. Probatur antecedens, nam prima opinio concedit posteriorem gradum eminenter cotinere perfectionem prioris,& si non contineret, non esset eo perfectior, nec essentialiter ei labordinatus. Sed ego probo, quod etiam contineat formaliter,na continere formaliter est continere petmodum formae informantis subiectum, ut patet de anima ra- tionali, ideo continente formaliter gradum naturae sensitivi quia continet per modum sormae informantis corpus,& talem ei gradum tribuentis formaliter, sed ita continet gradus poste- xior persectionem primis: ergo formaliter. probatur minor, quia continet tanquam forma subiecti, quod constituit persectius calidum formaliter: ergo continet sormaliter. Et consi . mo idem argumentum, & declaro simul ; nam ideo lassicit Mascsrma sensiti in equo,& una rationalis in homine ad tribuendum corpori omnes gradus essendi priores, atque imper-I 1
143쪽
. I 32 Lib. I. De generatione ct corrupi.
sectiores, ut gradum corporis, & vitae, quia forma posterior continet totam persectionem prioris, non solum eminenter, sed etiam sormaliter;quia per modum formae informantis ma- , teriam,& ideo tribuit corpori gradus,quos ipsa tribueret.Vnde sequitur superfluam eile priorem in praetentia posterioris, Mideo non admittenda. Et haec est potituma ratio, propter quam non admittitur forma eorporeitatis , quam posuit Scotus, nec . pluralitas formarum,quam alij ponunt in eodem composio,ver. lib. de anima ostendemus. Sed gradus posterior caloris continet eminenter,& formaliter totam persectionem prioris,quia cominet per modum formae, & eam tribuit subiecto in genere causae formalis constituendo illud perfectius calidum forma- Iiter,ut probaui:ergo eo adueniente superfluit omnino prior,& corrumpi debet. Et eadem ratione probatur,superfluas esse omnes paries priores euiuscumque gradus,& corrumpi debere adueniente ultima parte aliquota eiusdem gradus ; quia sicut gradus posterior continet totam persectionem prioris,ita pars p sterior eiusdem gradus continet totam Persectionem prioris, ultima persectionem omnium. Secundo probatur salsitas eiusdem sententiae, quia si gradus, posterior continet eminenter virtutem prioris r ergo si produceretur separatus ab illo per diuinam potentiam, totum estectum producere posset, quem producit uterque simul existens in subiecto ; sed eandem virtutem habet posterior existens eum priori, haberet separatus ab eo:ergo lassicit ad producendum, quidquid producitur ab utroque, & cum virtus eius sit naturalis , agit in quantum potest: ergp superfluit primus gradus ad agendum adueniente secundo,& ideo corrumpi debet. Et confirmo argumentum,quia si contineret eminenter persectionem inferioris gradus,& ideo potest similem alium gradum producere, erit causa aequivoca eius,& non univoca, quod est falsum. Probatur consequentia,quia causa aequivoca differt ab univoea in eo, quod illa continet effectum eminenter, haec vero formaliter. Immo Niam sequitur posteriores fradus differre specie a prioribus, probatur consequentia, quia id quod est calor Vt Vnum eminenter , speeie distinguitur is eo , quod est calor
ut unum formaliter. αδ sa Tertio probatur ex intensione, vel augmento charitatis, re gratiaς per sacramenta, in quo difficile potest defendi opposita tententia ; duo enim sunt certa in receptione sacramento - rum . Primum per dignam receptionem cuiustibet sacramenti
interi di gratiam, & charitatem, si eam prius habebat recipiens, ς; iam si eum reintilissima dispositione rexipiatur. Secundo sa-
144쪽
cramenta omnia ab adultis recepta conferre gratiam secundum mensuram dispositionis , ira ut tanta, & non maior conferatur, quanta est dispositio recipientis. Ex quibus sic arguo, si posterior gradus gratiar perfectior sit priori secundum entitatem indiuidualem, sequitur. per sacramentum cum minori dispositione receptum dari maiorem ,& perfectiorem gra tiam,&per sacramentum receptum cum aequali dari malo rem, quod est contra sedi indum praesupposirum. Probatur primum, quia fieri potest, ut ille idem, qui recipit primunt gradum gratiae per sacramentum cum tanta dispositione, iterum recipiat illud cum multo minori, & tamen recipiet secundum gradum gratiae, vel aliquam eius partem, quae persectior es , di maior siecundum entitatem primo gradu ; quare maiorem,& perfectiorem recipiet;immo sequitur per hoc secundum is tramentum nullam recipere gratiam contra primum praesus positum. Probo consequentiam,quia sacramentum receptum eli uersis cum eadem dispositione eumdem gradum gratiae tribuit;sed sacramentum receptum ab eo, qui non habet gratiam eum remississima dispositione, non conserret nisi primum gradum,qtii est minor secundum entitatem,& perfectionem,quam secunὸ :erso in habente iam primum gradum n6 pinsiet conferre secunόum,quia non est maioris virtutis in uno , quam in alio. sed probo secundum , quia sacramentum receptum curn . dispositione ut unum,producit gratiam,vi unum inco,qui nul Iam habebat;& in eo, qui habeoat iam primum gradum , pto- ducet secundum;qui maior est, atque perfectior primo:prodi Cet ergo maiorem, & persectiorem gratiam receptum cum ea- idem dispositione. Probatur tandem in augmento eorumdem habituum per actus meritorios: ad quod probandum suppono opinionem magis iam receptam in schola, etiam ab auturibus oppositae sententiar, videlicet gratiam, & charitatem augeri , vel intendi per actus quantumlibet rem istas ab eis procedentes. Ex quo ita arguo. Si quis eliciat actum charitatis ut duo , meretur primum , & secundum gradum charitatis , dc si postmodum eliciat alium actum longe hemissiorem, non dabitur illi per eum tertius gradus, neque aliquid eius .ergo per talem actum remissum non augebitur ili eo charitaς,contra praesuppositam sententiam. Antecedens frobatur quia calidum ut unum non potest augere calorem ut unum existentem in .eodem,nee in alio subiecto, secundum oppositam sententiam,non
solum, quia iam reperit productam in subiecto totum eatorem, quem ipse trabet, sed praecipu&, quia calor ut duo maior est, atque pexsectior secundum entitateni indiuidualem retR6
145쪽
achus meritorius ut unum non poterit mereri tertium gradum
charitatis, in eo, qui habet duos. Probatur consequentia, quia tertius gradus maior , & persectior est duobus primis: ergo non potest dari pro actu meritorio ut unum. Et si respondeas diuersam esse rationem in agentibus Physicis, & per modum meriti,quia illa optirantur secundum modum Physicae virtutis,
quam non possunt excedere, haec vero non operantur modo
Physico, sed morali longe diuerso. Probatur nullum ciIe discrimen quantum ad hoc, nam etiam quae operantur per modum meriti producunt persectiorem estectum , vel impersectiore in secundum modum, quo mouentur per auxilium diuinae gratia & secundum modum affectus, & conatus cum qu0 opetrantur: ergo actui remisso procedenti ex minori auxilio gratiae, & cli cito eum minori affectu, atque conatu non potest correspondere tam persectus gradus gratiae per modum . meriti, ac illi actui, qui a maiori auxilio ptocedit, & cum maiori.astectu, a que conatu fit , quare non poterit ei correspondure tertius gradus gratiae in eoi qui habet primum, & sesupdum ., nec poterit acharitatem in eo augere. Probatur cunsequentia, quia sicut
agens naturale non potest .agere vltra virtutem suam. natuIalem,ita agens morale per modum meriti non potest agere vltra
ut autem veritas nostrae sententiae propria rarione probetur, meliusque intelligatur, Sc argumenta ψppositae commodi soluantur, explicanda est disterentia inter intensionem , & α- tensionem in eo, consilinens, quod per extensionum perficitur eadem sorma in diuersis partibus subiecti , ita ut partes extensionis fornaae educantur de potentia diuersarum partium subiecti ; sed per unionem continuationis emciunc unam numero sermana extensiue persectam. Per intensionem vero, perficitur serma in eadem parte subiecti, ita ut de potcntia cius educa cur nouae partes , vel gradus, atque etiam in eadςm vniantur per continuationem morum indivisibilium, vi per dalem uni nem esticiant unam numero formam magis cductam de potentia subiecti,&ideo perfectius illud informantem, actuantem potcntiam eius , & ex hoc magis in eo radicatam , & ha bentem persectiorem modum estendi. Piqbatur hoc duplici argumento. Primo , quia totam persectionem quam habet
forma in aluersis subiectis , habet in eodem ;. sed in diuexsissubiectis habet longe maiorem porsectioncni indiuidualom, cum in quocumque habeat persectionem realiter distin mratione indiuidua is differentiae diuersae: ergo cum has omnes persectiones simul unitas, & efiiciemes unam habeat in eademi parte
146쪽
P te stati tecti, sequitur euidenter maiorem persectionem indi-isidiani Cm habete formam littentana in codein subiecto, qhMincti visam in diuersis secundum diuersos gradus. Quod hoc CXemplo Ostendi potest,nam calcr ut unum productum In duo-ticis flatii uis habet duplicem differentiam indiuidualem rea-1 iter distinctam:& cum disteremia indiuidualis sit aliqua per- 'fecti Q xcalis, saltem modalis, habebit duplicem porsectiOriem xcal Cira: si vero in uno tantum subiecto esset indeminet Calox Vt unum, non haberet, nisi unam differentiam indiui dualem eiusdem perfectionis , ac eam habebat in singulis ; crin do minorem perfectionem indiuidualem haberet. At si vict-Rue gradus per intensionem vitiariir in eodem subiecto, habet utramque perfectionem indiuidualem , & per modum unius , quod est persectioiam modum essendi indiuidualem habere , quam in diuersis subiectis. Secundo , quia virtus unia ta fortior est se ipsa dispersa , sed per intensionem unitur in eodem subiecto eadem virtus,quae in diuersis subiectis dispeis a foret: ergo sortior est forma caloris resultans ex duobus gradibus unitis in eodem subiecto per intensionem , quam etat si dispersa foret, hoc est diuisa secundum unum , & altes xum gradum in diuersis subiectis: sed esse sortiolem non esti aliud, quam esse potentiorem ad operandum ;& esse poten- tiorem ad operandum repugnat, nisi pei mor sit, vel persectiorem modum essendi habeat: ergo eadem forma caloris in tensa persectius esse habet in eodem subiecto, quam haberet diuisa in diuersis secundum diuersos gradus ; ad quod afferendum noni est necessariam ponere diuersam perfectionem l indiuidualem , nec subordinationem aliquam in eisdem
. Et ex hac doctrina colligitur hoc argumentum ad probandam veritatem communis itintentiae. Sicut non sunt multiplicandaeentitates reales sine vigenti' necessitate, ita nec multiplicari debent persectiones reales in eisdem rebus sed sine multiplicatione reali persectionum indiuidualium inter eosdem igradus intensionis saluatur propriissima intensio qualitatis distincta ab extensione: & caetera omnia, quae in intensa qualita te esse debent : ergo non est ponenda , scd dicendum aequales esse omnes, & secundum se non subordinatos. Probatur minor, uia perfectio intensionis ponsistit in eo , quod qualitas vere sit diagis radicata in subiecto, qinim prius, magis actuet potestium eius per informationem persectiorem , & tandem maiorem virtutem ad agendum ei tribuat : sed hae eomnia habeti qualicas intensa fer gradus omnino saniles,
147쪽
13 6 Lib. L Pegeneratione ct corrupi. .
omnino aequalis persectionis unitos in eadem parte subiecti, ivt probatum est et ergo non est necessaria dissimilitudo it , de inaequalitas graduum cum ei sentiali subordinatione,quam ponit opposita sententia,nec ullo modo admittenda. Atque ex eadem etiam doctrina facile soluitur argumen tum eius, & quia multa afferebat inconuenientia , quae ex nostra sententia sequuntur, ad sinsula per se respondendum est.. Et ad primum negamus, quod sequatur intensionem procedere in infinitum, quia non potest a quocumque agente remisso intendi calor: & cum dicitur non cise necessariam maiorem . virtutem in agente ad producendum secundum gradum caloris, quam primum,distinguendum est; nam ad producendum illum in alio subiecto, non est necessaria maior, bene tamen
ad producendum in eodem, in quo est primus gradus propter
persectiorem modum es letidi,quem habet uterque gradus uni. - tus in eadem parte subiccti, iam explicatum. Negandum est etiam, quod sequatur secundum inconueniens,videlicet, quod agens possit agere vltra persectionem propriam. Et cum dici- tur ealidum remissim posse producere diuersos gradus ealoris in diuersis iubiectis: ergo posse eos omnes producere in eodem. Concessis antecedenti, nTanda est consequentia, quia uniti in eodem subiecto perfectiorem effectum constituunt propter persectiorem moὸum essendi indiuidualem resultantem ex vitione omnium in eadem parte subiecti , ut probatum est. Et propter eamdem rationem negandum est, quod duo calida vi unum pollini sese intendere usque ad octauum gradum; licet enim detur capacitas ex parte subiecti, sed de- ficit virtus ex parte utriusque agentis, quia neutrum potest intendere calorem alterius, ex eo, quod licet primus, & secundus gradus sint omnino similes, & aequales, sed ex eis simul unitis in eodem subiecto longe perfectior effectus secundum
rationem indiuidualem rcsultat,quam neutrum potest attingere,nec utrumque simul,cum virtutem utriusque in diuersis su Iς 3 iect is diuersam,excedat. Ad tertium inconueniens bene responis dent Conimbr.ubi supra;negando,quod remissio qualitatis es- .ficiatur linpossibilis ex nostra sententia:& cum dicitur non es se niaiorem rationem, ob quam remissio incipiat a corruptione unius gradus,quam alterius,distinguendum est, nam comparando gradus ipsos cum causa secunda naturali, verum est,
quia ex se non determinatur ad singulares has actiones & eLfectus,potius quam ad alios,sed indifferens est ad omnes,& λ- Ium ad speciem determinata, sed a causa prima determinatur ad talem actionem singularem, ad talemque erictum produ-
148쪽
Ceri 3 DI, Potius quam ad alterum, ut in x. lib. Phyc agentes de modo coricurrendi prime causae cum secundis docuimus, noxarie hoc est pro ubito recurrere ad primam causiam, sed natu- Tale,ac inecessarium in quibuscumque effectibus producendis a caesis secundis naturalibus. Ita ergo in remissione caloris conis tirigit,ut a prima causa determinetur,secunda ad corruptionem lataicis gradus,potius quam alterius;& ita incipit, atque proe ait semper remissio,sicut etiam intensio,& neutra redditur im-
Possibilis. Solutio autem illa de inceptione remissionis ab ultimo gradu producto in tali subiecto tanquam a culmine totius aedincii insufficiens est, & bene impugnata in argumento. Ad
ultimum tandem incommodum, quod inserebatur, videlicet intensionem , & qualitatem intensam csse unum per accidens, cum constet ex pluribus gradibus non ordinatis,facile soluitur hae distinctione; nam multis modis contingit resultare unum. Per se ex multis, nempe tamquam ex potentia,& actu; quo pacto ex materia, & forma, aut ex genere & differentia resultat' unum per se essentiale. Secundo, tamquam ex per se ordin iis, ut ex multis unitatibus resultat unus numerus per Tertio tamquam ex multis partibus integrantibus per continuationem unitis, etiamsi non sint ullo modo subordinatae, ut ex multis panibus integrantibus substantiae, & quantita-.tis resultat una substantia per se , 't una aqua , vel ignis, aut una linea, vel superficies absque ulla subordinatione, & ita resultat una qualitas intensa ex multis partibus gradualibus
suis indivisibilibus unitis , etiamsi non sint ullo modo subo
An intraso qualitatum habeat terminos magni tudinis, or paruitatis'
OVaestio haec solet tractati in I .aut ε. lib. phys ubi de te rsaminis magnitudinis, & pamitatis rerum naturalium agitur. Ego vero in commentariis Physicis eam remissi in hune locum tamquam sibi proprium. .Vt autem sensus quaestionis intelligatur, distinguenda est duplex qualitas naturalis, & s pqrnaturalis et naturalis qualitas caesi, quae conuenit substantiae a natura, ut calor igni, & frigiditas aquae. Supernaturalis vrio, quae non a natura, sed per infusionem ab agenti super-- ali, ut gratia , & charitas. Et de Qualitate natui alit I ,
149쪽
138 Lib. I. Pegenerat one co= t.
praecipue procedit siti stio , quia harc sola pertinet ad considerationem Plutosophiae naturalis , quamuis uno verbo dicemus in fine quaestionis , quid de terminis qualitaris, superna- . turalis sentienduna sit. Qualitas autem naturalis dupliciter consideratur, nempe quoad huensionem , & quoad extensionem. Et primo de intensione eius agendum est. deinde de e tensione. Sed tandem qualitas seciuidum intensionem, duplicem considerationemalabet, nam primo consideratur secundum se, deinde ut est dispositio ad formam substantialem introducendam in materia, & contrariam expellendam. Et difficultas prςcipua quaeitionis de qualitate procedit quantum ad intensionem secundum se consideratam , nam ut est dispositio ad formam substantialem facile intelligi potest, quonam modo terminetur. Supponenda est autem distinctio terminorum quantum ad magnitudinem ι & paruitatem in intrinsecos , Mextrinsecos ex I. lib. Physicor. ubi copiose explicatj s t. Inritrinsecus terminus magnitudinis vocatur , maximum quod sic, extrinsecus, minimum quod non. Et intrinsecus paruitatis, minimum quod sic ; extrinsecus, maximum quod non , dc applicandi sunt ad intensionem qualitatum, sicut ii lib.Physidicor.applicati sunt ad extensionem quantitatis. Lx quibus iam patet sensus nostrae quaestionis, qui talis est: an qualitates naturales quoad intensionem habeant terminum magnitudinis intrinsecum , ita ut ad talem gradum timensioris possint peruenire, ut maiorem inteosionem habere nuri: possint, vel solum habeatit terminum extrinsecum ; ita ut aliquem gradum intensionis ita magnum habere non possint , bene tame quemcumque minorem illo , atque etiam quoad paruitatem habeant terminum intrinsecuris ita paruum , qui sit tam minima intensio , qua non possint mitiorem habete ; vel splum habeant terminum extrinsecum , qui si minima etiam intensio, quam habere non polliint, bene tamen quwumque --iorem. Loquimur autem de qualitatibus secvngum se sumptis, nam de eisdem, ut sunt dispositiones formatum, postmodum
dicetur. Et prima opin mi tenet qualitates naturali si sicliniam se sumptas, habere terminum intrinsecum magnitudinis, par
uitatis in sua intensione , ita vet ad talem gradum inlisionis 'Possint peruenire,ut ultra illum non possint intendi, etiam per potentiam Dei absolutam , versus paruitatenati quoque petunt minimam quamdam intensionem, sub qua pii mo producantur, ita ut sub minori non possint saltem naturaliter produci. Ita . Scotus in quantanem dis n.) Vbi tuquitur ὀφtermino
150쪽
Cap. IIII. Trast. III. VII. 13 9
Tecmino magnitudinis,& in z. d. t. q. s. in solutionibus argu- . merit Liam,vbi loquitur de termino paruitatis,de quo idem te
Pro Caesem sententia citat D.Tho. AEgid. I. lib. de gener. q.2 s. Iaridori. s. lib.Physsq. I s .Tolet. I .lib.de generat. q.6.Sed diuertamoclo explicatur iste terminus intrinsecus paruitatis a Toleto 'α Sonaei nate: nam Toletus minimum illum gradum intensionis non ponit acquisitum per motum , vel partem eius, ne comeCIlatur ponere primam partem in motu contra expressam lententiam Aristotelis s.lib.Phys. ubi ante quodlibet mutatum esse motus asserit dari partem motus,& ante quamlibet Partem motus dari mutatum esse dc ita motum non habere primam partem, nec primum mutatum esse, atque etiam contra
rationem continui, quod cum sit diuisibile in infinitum, non potest habere primam partem, & ita repugnat motum habere primam,cum sit continuum, & consequenter repugnabit qua litatem habere primam partem productam per motum. Ideo ponit qualitatem secundum minimam illam intensionem habere modu essendi indivisibilem, & produci per mutationem,
etiam suo modo indivisibilem,a qua tanquam a termino a quo incipit motus intensionis per ultimum non esse SonZinas vero per motum produci asserit, & ideo videtur ponere minimum alterationis,& primum esse eius ex parte termini a quo. . Sed probatur haec opinio quatitum ad terminum intrinse;- cum magnitudinis hoc argumento. Qualitas secundum esse tiam habet terminum intrinsecum magnitudinis : ergo etiam' secundum intensonem. Probatur conlequentia, quia intensio est modus consequens naturam , & essentiam qualitatis: ergo habet proportionem cum ea. Antecedens vero euidens est,quia ualitas, sicut res quaelibet determinatum habet gradum persectionis essentialis, sicut determinata praedicata cssentialia, ultra quae non potest crescere, nam eo ipso quod aliquod prae- dicatum essentiale addatur calori, variabitur essentia, atque species eius. Exςiraptum huius rei habemus a calore , qui ad intensonem ut octo peruenire potest, & hanc habet in igne, haut maiorem habere repugnet: sicque de caeteris qualitatibus secundum proportionem,necestatio dicendum erit. probatur secundo, quantum ad terminum intrinsecum pari statis ex Aristotele s. lib. Physicorum text. ς'. ubi uniuersali; ter docet cuilislibet rei permanentis dari primu elle in instandi i i prodestum,sed qualitates non solii secundum esse, sed et ivinsciundum tutensionem sunt res per uentes ἱ cum constet