장음표시 사용
161쪽
iso Lib. I. Tegeuratione est corrupi.
primam quaestimem dico. Quem sequuntur
Probatur primo,quia si accipiamus gratiam ut unum, & intendatur quantum pollibile eli per potentiam Dei absolutam; certum eli non polle amplius intendi, vel ergo habebit tunc determinatum gradum Intensionis, Sc talis gradus erit maximum quousec intentionis cius,cum non pollit amplius intendi: vel non habebit determinatum gradum intensionis; sed intensionem actu initimam,quod cit Hirpollibile,cum infinita intensio,iit infinita perfectio repugnans creatura .Secundo,si gratia, α charitas non habent terminum intrinsecum suae intensionis, sed dato quocunque gradu pollunt maiorem iniciasionem in infinitum ius cipere,ieqaitur poste es le actu infinitas secundumilitensionem. Probatur consequetuta,quia totam intensionem, quam pollunt habere luccei liue,potest Deus per absolutam potentiam limul eis tribuere;sed intensio earum potest luccestiue este maior in infinitum: ergo pollunt simul habere a Deo actu infinitam.consequens autem probatur falsam,quia gratia actu infinita secundum intensionem non potest recipi in anima, Cum capacitas eius omnibus modis sit finita: ergo necesse est gratiam, & charitatem habere terminum intrinlccum luae intentionis verius magnitudinem,quem si non habeant, poterit gratia cuiastibet hominis in hac vita existentis maiore habere Iacentionem,quam gratia curuicunque beati,contra illud Ma thaei. I I .ubi de Ioanne Baptilla,qui habuit perlactissimam gratiam,dicitur:λι amm minor es in regno cia ritm,ma or est ιgo. I77 Secunda opimo aifirmat has qualitates luperiraturales nullum habere terminum intrinlecum magnitudinis in sua intensione , sed dato quocumque grada intensionis quantumcumque maximo polle adhuc intendi in infinitum. Ita D.Thomas de gratia,&ciraritate Ιχ.q. x .arti c. 7.SI h.aec est probabilior, dctencnda. Probatur essicaciter ratione D. Thomae ibidem hoc modo. Iiuensio alicuius forinae solum ex triplici capite potest este finita, nempe ex parte ipsius formae', quae ita petit deterriminatum gradum intensionis, ut non poli it illum excedere,qum varietur essentia eius,& in aliam speciem conuertatur: vel ex parte agentis, cuius virtus ad intendendam talem formatri Iimitata cit, ita ut ultra certum gradum non pollit eam intendere : vel ex parte subiecti in quo recipitur talis forma , cuius capacitas finita est, & ideo non potest recipere sormam , nisi cum determinato gradu intensionis. Sed ex nullo capite habent qualitates litae terminum intrinsecum magnitudinis:ergo non cit cis concedendus. Probatur minor,na qualitates ista
162쪽
supernatui ales sunt immediatae quaedam participationes di iii- ni amoris supernaturalis, per quem diligitur anima a Deo in ordine ad beatitudinem ; sed participatio ista nullum habet ex se terminum, nisi quem ei praefigit Deus ipse eam diligens:ergo non habet ex se terminum intrinsecum sus' intensiovis.Vir tus etiam Dei agentis supernaturalis, a quo infunduntur gratia,& charitas in anima de se est infinita, ut constat; & tandem capacitas subiecti, quod est anima, non diminuitur, sed auge-τur per has qualitates , ita ut quo plus intensionis earum recipit, plus etiam recipere possit,quia quo plus recipit,eo fit ob- .iectu maioris di IectionIs,per qua gratia de charitas eius intendi debet; ergo nulla ex parte postulat terminum intrinsecum. Ad primum argumentum coli negandum est,quod supponit,nempe gratiam ut unum posse intendi a Deo quantum posisibile est,quia tota intensio, quam potest suscipere, non est determinata, sed infinita in potentia, ita ur data quacumque possit semper habere maiorem, id autem , quod non habet actualem terminum ultra quem procedere non possit, licὸt habeat esse finitum , sed non determinatum ad talem gradum, quod vero non habet esse sic determinatum, non potest totum simul produci extra causas, quia quidquid producitur extra causas, sub certo gradu perseistionis produci debet. Exemplum esse potest diuisio continui, quae semper est actu finita, sed infinita in potentia, nullum habens terminum, ultra quem procedere non possit: δc tamen non sequitur quod omnes diuisiones possibiles continui possit Deus simul iacere : sic ergo dicendum est, intensionem qualitatum supernaturalium esse actu finitam , sed infinitam in potentia, & ideo repugnat totam simul produci a Deo , vel intendi qualitatem, quantum possibile est. Ad secundum,neganda est consequentia, quod intenso barum qualitatum pollit esse actu infinita. Et dum dieitur posse
Deum simul facere quaecumque facit successiue , negandum quoque est, etiam in rebus permanentibus , nam si perfectio earum actuali termino careat, ultra quem non possit crescere, impossibile est totam cius perfectionem actu produci extra causas , quia quod non habet et se actuale determinatum non est actu producibile totum extra causas, ut probat diuisio continui. Et quod additur in eodem argumento , nempe capacitatem animae omnibus modis esse finiram , negamus,
quia licet sit actu finita , ita ut non possit recipere grati amnetu infinitam , sed .quidquid gratiae actu recipit, finituin esse debeat, est tam n infinita in rotcntia, ita ut semper possit
163쪽
iue 1 Lib. L te generatione se corrupi:
intensionem gratiam recipere. Ex quo euidenter sequitur,gratiaID,quam recipere potest,non habere ternunum intrinsecunimagnitudinis quoad intensionem , sed extrinseculia tantum,&terminus ille non est alius,quam gratia actu infinita,quam recipere non poteti sed nec possibilis est bene tamen quamlibet finitam sine termino. Et quod tandem additur, ex hoc sequi gratiam honainis in hac vita existentis,posse esse aequalem; immo maiorem gratia cuiuscumque beati, distinguendum est: nam secundum intensionem, aequalis, & maior esse potest petpotentiam Dei absolutam, sed secundum eam persectionem, quam habet gratia cuiuilibet beati ex dignitate ,& qualitate actus beatitudinis, semper est maior quacumque gratia viatoris,in quo sensit intelliguntur verba Scripturae allata: 1 3 De gratia tandem Cnristi Domini eodem sere modo te- spondet D. Thomas 3. p. q. T. artic. I et . dupliciter sumi posse;
nempe secundum intentione,aut secundum dignitatem, quam habet ex tali persona, hoc est, ex unione naturae humanae ad verbum, qualia sequitur, atque etiam ex aliis estectibus ex eadem unione prouenientibus. Et si sumatur secundum intensionem praeci se,concedenduin est, posse Deum de potentia absoluta faccre aliam gratiam intensiorem in infinitum, & ide. maiorem,Sc meliore ira secundum hanc considerationem, quamst gratia Christi repugnat tamen fieri aliquid maius,dc melius eadem gratia secundo modo considerata,etiam per potentiam Dei absolutam,quia nec pollibile est,sequi maiorem,aut excellentiorem unionem,nec Ieperiri in perlona digniori, aut in altiorem finem ordinari. Et adhuc sectindum intensionem considerata gratia Christi dicitur summa , in hoc sensu, quia non potest dari maior secundum potentiam ordinariam , quamuis non sit summa. Reliqua vero,quae ad has qualitates perianent
Theologis relinquenda sun. De terminis qualitatum naturalium quoad,
extensionem. iso oodem prorsus inodo loquendum est de qualitatibus na-ύ turalibus quoad extensionem, ac loquuti sumus de intensione earu,& ita dicendum primo,no habere terminum intri secum magnitudinis;sed ad quascunque partes subiecti posse se extendere in infinitum, ita ut si dari potest corpus actu infiniatum,ad totum illud posse se extendere qualitatem.De termino etiam paruitatis intrinseco via generationis,dicendum est,qualitatibuς non coit uenire,etiam ut sunt dispositioncs formaruiri
164쪽
subiuintialium, nain licet substantiae concedatur determinata quantitas, sub qua generari potest,&.non sub minori, adhuc iritali minimo non haberet minimam extensionem talor,vel fibfrigus,ut dispositiones sunt ; seῆ prius in medietate eius proximiori agenti introduceretur, & prius in medietate illius m dietatis in infinitum , ita ut nulla detur tam patua exoria eius , quin data sit prius minor in infinitum. Solum et
ceditur eis terminus extrinsecus extensionis, qui videtur esse punctum: nam data qualibet quantitate, ad quam extendan- r,prius extenduntur ad minorem. Et eisdem ratibnibe quibus probatum est, non habere terminos intrinsecos magnit dinis, & paruitatis , quoad intensionem, probandum est, neseos habere quoad cxlcnsionem , non sunt tamen eadem argumenta repetcnda , sed applicanda , quod facili negotisfieri potest.
De subietis aherationis, ct atarum accidentium corporea subctamia,ansit sola mauria, vel compositum'
INter alias differentias, quas Aristoteles assignauit inter g Iaxnerationem, & corruptionem ex una parte, & alteratibnem ex alia,una fuit ex parte subiecti,quia per generationem soliunmutatur materia a priuatione unius sormae ad eamdem se mam I per alterationem vero mutatur compositum secundum diuersas passiones, quae ei possunt accidere, hoc est,secundum diuersas qualitates. Propterea sicut de subiecto generationis suo loco dubitatum est,an sit materia,vel compositum,ad quod terminatur,ita de alteratione dubitamus modo,an sit compositum,vel sola materia. Et cum idem dcbeat esse subiectu motus, di termini, quia subiectunt mouetur propter terminum adquirendum,& terminus in quem tendit alteratio,sint qualitates, bis est eadem quaestio, an sint in materia prima vel composito. Et tandem cum qualitates corporeae ad quas terminaturca alteratio de qua sola agit Aristoteles , & cum eo nos inhaereant subitantiae media quantitate sicut caetera accidentia corporea in eodem subiecto,in quo fuerit quantitas runt qualitates is aecum suis alterationibus,per quas producuntur, atqὴ tiam cum caeteris corporeis accidentibus. Propterea procedit
auaestio de quastitate primo, & consequenter de qualitatibus.
165쪽
r14 I. De generatisne se cori repti
caeterisque accidentibus corporeis, quae duplicia sunt;qtiaedain incompleta,vel quasi partialia,quae ex propria natura parti, Mnon toti conueniunt, ut relationes partium inter se se,& ad totum;atq; etiam generatio,& corruptio substantialis,& his simi- lia,de quorum rubiecto constat, quod non sit compositum,sed partes ipsis,nempe sorma,vel materia:quate de his no proceditqii aestio,sed de aliis,quae conueniunt quide coposito,atq; etiam materiae,ut quantitas,& reliqua accidentia corporea,de quibus merito dubitatur, an in hac, vel potius in illo sint tanquam in proprio subiecto.Sed adhuc subiectum duplex esse potest,inlussionis, de denominationis, ut in simitate constat, cuius subiectum inhaesionis est natus, denominationis vero totus homo, qui denominatur simus, a simitate existente in solo naso : non ergo inquirimus de subiecto denominationis, sed inhaesionis tantum. od adhuc est duplex, proximum,& remotum;proximum est,cui proximὸ inhaerent accidentia,remotum, cui imhaerent ratione proximi. Procedit autem quaestio de subiecto inhaesionis proximo non remoto. 181 Ee prima opinio allerit non esse compositum,sed materiam: ita Averroes in lib.de subitantia orbis,& I lib.Phys comm. 63. quibus locis docet in materia prima esse quasdam dimensiones intermiratas illi comas, hoc est a principio, quo creata est,et inhaerentes,& numquam ab ea separabilas, sed ingenerabiles,atque incorruptibiles.Per dimensiones aute interminatas intelligit quantitatem, quae quantum est ex parte ipsius materiae,in qua inhaeret,nec certam aliquam raritatem, vel densitatem,nec certum terminum sus magnitudinis,aut paruitatis,nec
aliquam determinatam figuram postulat, quamuis a parte rei determinatam semper figuram habeat, atque etiam aliquem terminum magnitudinis, aut paruitatis secundum exigentiam formae substantialis. Quantitatem igitur interminatam asserit esse in nuda materia tamquam in proprio subiecto, & semper
eum ea perseuerare eamdem numero in omnibus generationibus,& corruptionibus:& cum cctera accidentia corporea inhaereant subiecto mediante quantitate,in eadem materia esse. Ita
etiam sentiunt Simplicius. I. lib.Phys text.69. Philop. I.lib. de
in summa de gen.capit. sa. Egidius T. Metaph.q.4.Nimplius. η. Meth. disp. . Zimara theorem. 46. dc a quibusdam citatur pro hac sentcntia D.Tho. in A. d. II. q. I .art. 2. quaesti ulicula 4.Sed
solum eam refert ad propositum illius quaestionis, n6 sequitur.
166쪽
Cap. IIII. Trast. III. c Z VIII. iss
sed tribus modis intelligitur haeὲ sententia I recentioribus,
oui eam sequuntur.Multi enim solam,& nudam materiam asiserunt esse lubie stum proximum quantitatis, de omnium accidentium materialium;ita n ipsa per se,& sine adminiculo se mae suffciens sit ad recipienda haec omnia accidentia, reformam ad id non esse ullo modo necessariam, quamuis non ponsit esse materia in rerum natura sine illa naturaliter : & ira ad recipienda accidentia solum se habeat quasi comitanter: unde
cum non dependeat receptio accidentium in materia ex uni ne formae cum ea,nec etiam desinunt esse in materia per separationem formarum,sed eadem numero, quae erant in corrupto,permanent in genito. Alij vero materiam quidem subis
stum inhaesionis omnium accidentium esse concedunt,non tamen nudam,sed prius unitam formae,ita ut non possit ea naturaliter recipere line forma: sed non ideo dicunt formam esse . aliquo modo subiectum eorum etiam partiale, nam.officium subiecti sola materia exercet ; sed quia existentia actualis materiae, per quam est in rerum natura, ex se est imperfectissima. sicut materia ipsa : & propterea non potest materia per illam existere naturaliter,nin unita,& quasi fulcita per formam ; nec etiam potest sustentare naturaliter accidentia, nisi informata, quia per informationem quasi perficitur, atque fulcitur existentia eius,ut possit esse subiectum eorum:consequenter asserunt separata Arma in corruptione compositi aesinere accidentia omnia , quae erant in materia, nec permanere eadem numero in re genita , quae erant incorrupta. Ita Co- nimb. I .lib.de generat.cap. 4.quaest.4.arti c. r.& alij.
Alij denique cum primis, & secundis conueniunt in eo, Issquod sola matcria sit subiectum accidentium , sed dependenter a forma id habere docent, non tamen ut a causa for- m. ili extrinseca,ut secundi, sed tamquam ab ossicienti, aqua procedit in hoc henere quantitas , & consequenter caetera accidentia,ita ut a prima forma, quam materia habuit,pro- .cesserint tamqiram ab emcienti , a formis vero succedem . tibuς tamqiram a conseruante in genere causae essicientis:quia non repugnat eumdem numero effectum coaseruari a Deo per diuersas causas secundas sibi succedentes.Et quod de quantitate dicitur,de caeteris accidentibus, in quibus conueniunt corpora genita cum corruptis intelligunt; de his vero, in quibus dissimilia sunt, asserunt, de nouo procedere a noua
forma. Et ideo nec omnia accidentia rei, quae corrumpitur, Permanere eade numero in re genita , nec omnia es le numero
diuersa,sed qualitate cum his, in quibus similia sui, permanere a
167쪽
eamdem numero : caetera vero, in quibus disterunt corruilapicum subitantia', & alia numero diuersa procedere a forma ge niti, quia licet similia possint a diuersis ebnseruari eadem nu inero,sed diuersia non possunt, nisi a diuersis eiu cientibus plocedere Probant autem, quod materia sit subiectum accidentium, ἱn quo omnes illi authores conueniunt testimoni js Aristot. I.
Iib.de Gener.c.4.tex 21.& lib. L.tex. 17.Vbi ait,quod dum Vnum elementum transmutatur in aliud, hon corrumpuntur omnia accidentia,sed permanent in genito illa omnia, in quibus assimilantur,ut quando ex aere generatur aqua, permanent in a squa genita transpatentia,& numiditas aeris;cum non sit a qu6 Corrumpantur. Sed non possunt petitianere eadem accidentia,si sint in come6ato,taquam in subiecto ; cum non maneat idem compositui uergo si eadem permanent,etulit in materia eadem numero permanente:& χ. lib.de generat.tex. s. asserit dispositiones praecedentes pro introductione alicuius formae cum alterationibus, per quas producuntur,versari circa materiam:sentit ergo esse in ea tamquam in lubiecto , circa quod operat
Probatur etiam innumeris pene argumentis ab eisdem, ex quibus haec videntur mihi seligenda , quae maioris momenti 1unt. Primu, quia ut aliquid sustentet aliud laquam subiectum eius,hoc solum requiritur , & sufficit, quod habeat entitatem realem extra causas,cum actuali existentia, & subsistentia, sed haec habet materia ex se,& non a forma , vel composita, ut in I. lib.Phyl.probauimus: ergo sufficiens est ex se ad sustentanda accidentia. Quod ex formis substantialibus materialibus co firmari potest,quas materia sultentat,tamquam proprium sis lectum earum, in quo inhaerent,& a quo dependet,non minus, quam accidentales, & hoc ratione propriae existentiae, & s ustentiae,sine quibus non posset eas sustentare , quia quod uonexistit nec subsistit in se , & ex se , non potest alia iustentarer ergo materia susticiens est,atque idoneum subiectum omnium accidentium. it Secundo, probant compositum non posse esse subiectum accidentium in homine, in quo Vnica est forma substantialis , &haec spiritualis, ut probabitur I .lib.de anima. Q o supposito ita arguunt;quantitas non poteli esse in toto homine laquani in subiecto,in quo inhaereat, nec potest esse ita anima:ergo est iii sola materia.Antecedes quantum ad anima cuidens eis, nam eum sic spiritualis,atque indivisibilis , non eis capax quantitatis,nec accideutium materialium. Sud probatur de composito,
168쪽
cap. IIII. Tmactat. III. - 2. VIII is
ruita repugnat accidens immediate unire composito per in ionem, quin immediate etia attingat sua unione materiam,& formam per modum unius, nam ex his unitis constat coni positum ,& secundum probabiliorem sententiam non est alia entitas realis, yraeter materiam formam, & unionem : sed repugnat quantitatem , & accidentia corporea attingere ani-inam rationalem,aut ei ullo modo inhaerere: ergo non minus
repugnabit inhaerere composito cuius ipsa est forma. Tertium,quia agens naturale, atque corporeum hon potest . agere,nisi in subiecto quanto, atque extensor sed agens a qu pr edit generatio subitantialis,agit circa materia,tamquam circa proprium subiectum generationis:ergo generationi prinsupponitur materia quanta, & extense,non sola toto tempore alterationum praecedentium,s ed in instanti senerationis.Ρmbatur coiisequentia,quia in illo instanti agens naturale expellit a materia unam formam , & introducit alteram: ergo agiectica illam. Et praeterea in illo instanti materia est subiectum
generationis,quae est ala ip exiansa, atque diuisibilis, & ideqnon potest recipi,nisi in subiecto diuisibili: in illo autem instanti non habet materia quantitatem praecedentis compositi quod iam non exiliit,nec proinde accidentia eius, si in eoesubiectantur, sed nec potest praecedere in materia quantitas com
positi tunc geniti, quia generatio est via ad illud ergo pri
natura yia execupionis introductione sormae substantialis, Mideo prior etiam quantitate ab eadepa forma procedente. Muuibus sequitur materiam secum afferre qirantitate, tamquam ὐbi eoaeuam,& proprium eius subiectum esse, aliorumque accidentium materiali uiti.
Quartum, agens naturale non introducit formam, nisi ino, materia iam determinata ad illam, potius quam ad aliam per dispositiones praecedentes;sed no potest esse materia δisposita, bec determin. ita in instanti generationis, in quo introducitur forma,si accidentia non sint in ea tamquam in subiecto, sed iii composito:ergo ita sentiendum est.Probatur minor, quἰa licee toto tempore alterationis praecedentis intelligi possit materia disponi receptis dispositionibus in composito corrumpendo; sed in instanti generatiopis hoc iam non est:ergo hon permanent dispositiones praecedentes sed nuda intelligitur materia omni forma substantiali,& accidetalimuda autem materia non potest esse disposita,nec magis ad hanc,quam ad illam formam determinata,sed indifferens ad omnes. Quod manifestum est: in generatione animalis, ad quam requiritur materia ingani-χara; m anima sit actus forporis Physici,&organici:ese auth ' orpani
169쪽
18 Lib. I.Degeneratione Ur corrupi.
organietata in instanti generationis repugnat, cum sit nuda organiratio non sit intelligibilis sine quantitate , & accidentibus corporei saergo nec poterit introduci ab agente naturali una potius forma, quam altera propter defectum determin tionis,immo neq; vlla poterit introduci propter desectum di-Θsitionum.Et si dicitur primo lassicere dispositiones imme-vitate praecedentes,quae licet iam non sint, sed ratione illarum, aut quia eas proximo tempore habuit in se materia, quasi sigillata manet pro tali serma,potius quam alia recipieta, quod es di sitam simul,& determinatam esse.C5tra hoe est, quod habuisse dispositiones tempore proximo, nihil reale intrinse- eum est in materia in instanti generationis, sed sola denominatio extrinseca,ratione cuius, nec disposita,nec determinata:
tunc erit materia,quia dispositio, & determinatio non fit, nisi per aliquid reale intrinseeum in re disposita, ac determinata: ergo esse actu dispositam,& determinatam non potest intelligi,nisi per aliquid reale, & intrinsecum actuale inse: quare non sumeti denominatio extrinseca ex praeeedentibus dispositionibus adquisita.Si vero dicatur secundo,dispositam esse materiam, atque organiratam in instanti generationis per dispositiones , quas fecum affert in eodem instanti forma introducta, quae licet ab ea procedant in genere cauta effieientis,& in hoc genere sint posteriores, sed in genere causae materialis,ut praeparant materiam pro introductione eiusdem ser-mae praecedere possunt ordine naturae.Contra hoc est, quod effectus in nullo genere causae potest esse prior sua causa effieiente,a qua recipit esse, & quam proinde supponit iam existentem in rerum naturarergo cum dispositiones istae sint est chus eiusdem formaea qua procedunt, necesse est eam praesupponant existentem in rerum natura, atque adeo informantem
materi quia nihil intelligitur agere,nili intelligatur existero. Probatur tandem multis experientiis , nam in generatione
hominis videmus eo mortuo remanere eamdem quantitatem,
figuram,organiaationem, calorem, & easdem cicatrices,si quas habuit vivus:ergo haec,& reliqua accidentia non poterant esse in toto composito iam corrupto, sed in sola materia eadem permanente. Sed respondent non permanere eadem numero, sed specie ; videri autem eadem numero propter maximam Gmilitudinem , & talia iudicati non quidem ab intellectu, sed sensu,qui plane decipitur, & corrigi debet ab intellectu , sicut
decipitur,atq; corrigitur cum iudicat solem, vel stellam longe minorem esse tota terra. Haec tanten solutio aliquid valeret, si esset urgens aliqua ratio probans praedicta accidentia non
170쪽
esse eadem numero, sed alia distincta, ac de nouo producta sed non solum nulla datur talis ratio, sed potius dantur valde vrgentes , quibus probatur non posse esse alia numero distincta; ergo iudicio sensitum standum est; cum sit rationi consbnum, dc nullo modo corrigi debent .Probatur minor, quia si illa accidentia, quae sunt in cadauere post mortem hominis, sunt distincta numero ab his, quae erant in eodem homine vivo, necesse est assignare aliquam causam determinatam,& particula rem a qua producantur: constat vero nullam dari, quia siue naturali morte ab aliqua interna causa,& naturali, siue violenta, a causa extrinseca intereat homo, nulla talis causa datur, quae possit producere nouam quantitatem,nouam figuram , nouum calorem,& cicatricem , quia plura ex his non sunt necessaria pro serma cadaueris, sed impertinenter omnino se habent ad quamlibet genei ationem nouam .Recursus autem ad uniuers
les causas,vel aiu primam,i quibus producantur, nullum habet fundament bim,quia nullus effectus fieri solitus a causis particularibus,fit a solis uniuersalibus, vcl a prima, nisi urgente necessitate,& deficiente causa particulari, in proposito vero nulla viget necessitas, ut per se est manifestum ergo nec talis recursus admitti debet.Et si dicatur urgentem rationem esse, quod accidentia subiectantudin composito,& ideo non possunt permanere eadem numero,sed alia distincta debere fieri, nec dari. causam particularem, a qua fiant, manifesta petitio principi iest;cum supponatur id,quod probandum est, & pro ratione as-
feratur id, e quo est tota controuersia. Secunda opinio asserit,quantitatem,& caetera accidetia corporea esse incomposito tamquam in proprio adaequato, atque immediato subiecto inhaesionis, ad materiam vero quadam tantum ratione in adaequata comparari.Ita D.Thomas expresse multis tuae doctrinae locis , sed praesertim quaestione unica de spiritualibus creaturis artic. 3.ad I 8.&I. p. q. 76. arti c. 6.Albertus Magnus in summa de homine par. Σ.quaestione an
& videtur nobis,si non facilior, probabilior tamen, & magis conformis doctrinae,& principijs Aristotelis. Probari posset hoc secundum multis testimoni se Aristoteli ς, sed praeclara sunt haec. Cap.de substantia in praedicametis. Postquam probauit tam praedicata substantialia,quam accidentalia
realiter esse in primis substantija, qu* sunt substantiae singu-