장음표시 사용
171쪽
x o Lib. I. De generatione' TAM
lares, & realiter de illis praedicari, & ideo esse trundamentum
Nomine autem aliorum, non sola uniuersalia, α substantialia praedicata intelligit, sed etiam accidentia, quibus expresse do-m si tire primas subitantias, emo sentit his destructis per
γrmprionem non remanere accidentia, & consequenter in eis esse tamquam in subiectis ,& non in materia quae permanet.
Testimonium hoc pr*cipue probat aduersus eos, qui dicunt materiam sufficiens subiectum quantitatis,& aliorum accidentium elle, ita 't in ratione subiecti non dependeat a forma,veΙ composito, & ideo corrupto composito eadem numero accidentia permanere.Sed respondent primo, non loquitem de primis substantiis in particulari, sed uniuersaliter de omnibus, ita ut sensus sit, destructis omnibus primis subitan- tiis,& non genitis de nouo aliis nullum accidens earum per pranere.Sea haec solutio valde aliena est a rectis, & sensu Ari stotelista verbis quidem, quia exemplum ponit in substantiis particularibus, ut in quodam homine, & quodam animali: a mente ver , quia Aristoteles non existimauit possibilem eo ruptionem substantiae cui non succedat generat io: ergo nee potuit in hoc sensu loqui.Ideo seciando reseondet loqui Aristote lem de eorruptione primarum substantiarum secundum totam suam entitatem,ita ut non solum forma desinat este , se/ etiam materia , sic autem desinentibus primis substantiis impossibile
remanere accidentia.Haec tamen solutio non minus est comtra mentem Aristotelis,quam praecedens, quod sic probo. Aristoteles non cognouit desitionem substantiae secundum totam litatem,quia haec est anilii latiorergo non potuit de ea loqui. Praeterea de materia docuit expresse I .lib.Phycesse incorruptibilem ergo non putauit possibile, quod prima substantia corrumperetur ex parte materiae. Et si dixeris loquutum esse ex suppositione cuiusdam impossibilis;probatur esse falsum , quia loquitur expresse de primis substantiis, quae vere corr Impuntur,& asserit eis eorruptis,ut passim contingit,nihil permanere, , hoe est,nullum praedicatum substantiale nec accidentale realiter permanere. Sentit ergo proprium subiectum accidentium
et se compositumin non materiam. tra Et in noc I .lib.degenerat.cap.4.tex.23.asserit enerationem
substantialem differre ab alteratione ex parte subiecti, quia subiectum alterationis est compositum manens sub utroque termino hnc est,sub uno,& alio conprario accidenti, toter quae
172쪽
' cap. IIII. Tract. III. V II. Isr
versatur alteratio ; ut subicctum calefactionis est aqua, vel lignum, Ouia manet modo sub frigore, quod est terminus a quo, Geinde sub calore, qui est terminus ad quem , de solum suscipit mutationem secundi Im diuersas passiones, hoc est, secundum diuersa accidentia, quae in se recipiens patitur: subiectum vero generationis snbstantialis est materia prima: ergo sentit alterationem, & caetera accidentia corporea esse in composito tanquam in proprio subiecto. Verba eius sunt. Alteratio quidem est quando manense subiecissensibili existente trans utatur in rimpassicnssus, aut eontrariis existentibu . Sed respondent subiectum alterationis esse compositum, non ratione totius, sed ratione partis, nempe materiae. Haec tamen solutio non potest este ad
mentem mistotelis, qui propriissime loquitur de subiecto inhaesionis,totum vero ratione partis non es subiectum inhaes1onis,sed solum denominationis,ut in simitate eonstat, cuius su 'tectum est homo ratione nasi, non est tamen subiectum inhaesionis homo ratione totius, quia simitas non inhaeret in toto homine, sed in sola parte:dicitur tamen subiectum denomina- tionis,quia per inhaerentiam accidentis in visa illa parte, in qua sola aptum est , inhaerere, denominatur totum ab illo. Si ergo compositum non ratione totius, sed ratione solius partis eae subiectum alterationis:ergo non est subiectum tali sionis ei ipsi sed solum denominationis. Quod vero Aristoteles de subiecto inhaesionis loquatur, euidens est,cum dicat, compostum trahDt mutari per alterationem in propriis passionibus: ergo sentit iase recipere alterationem ipsam, quia nihil transmutatur, nisi quod transmutationem in se recipit. Sed diarius hoc idem con stat ex s.lib. Phys. cap. r.text. 3. ubi explicans Aristotcles, quod sit primum, & proprium subicctum morus simul cum terminis a quo, & ad quem , ita ait: Alterum enim est, quod primum mo-' uetur, is in quod mouetur, is ex quo, ut ligisum, eati Ium, frigidum, . horum otem aliud quidem , quod, aliud vero in quod, alιvi autem ex quo , motιμ mani tum est , quod in ligno: est, ore. Et text. I I. eiusdem libri sic etiam loquitur de subi icto motus. Primum enim duplι iter contingit motin esse motum. aut υt bubiacti, ut homo mouetur, qu a ex albo in nigrum murm
Sed probatur ratione, quod materia non possit esse primum, iis& adaequatum subiectum motus, sed compositum , materia vero ad summum inadaequatum , & remotum. Primo, quia illud est subiectum proprium , & adaestuat una accidentis, quod proprie, & adaequale suscipit in se estectum formalem eius, ut subicctum proprium,& adaequatum albedinis,quod sormaliter,
173쪽
i64 Lib. I. Degeneratione ct corrupi.
absolute loquendo, sed ex eo non probatur,quod in eodem or. gauo adaequale recipiantur, sed satis est in materia eius recipi, quae aliquid eius est, & intra ipsum permanet, & consequenterknlationes ipsae,quamquam ad aliud etiam transeant quodammodo extra organum existens propter distinctionem realem
eiuldum materiae ab eodem organo. Haec tamen solutio, nec vera est, nee argumento satissecere
potest, quod probo primo a simili, nam si aqua eatefiat ab igne
secundum unam partem tantum, & postquam sic est calefacta, remoueatur ab ea ignis, tune tota ipsa aqua secundum omnes partes eius per modum unius agentis agunt in solam materiam illius partis, per frigiditatem summam , qIIam habent produ meendo in eam frigiditatum anaissam, & expellendo cali rem ab igne receptum, dc omnes fatentur talem alterationem infrigidationis esse actionem transeuntem,quia passum est distinctum realiter ab agente,licet in eo includatur tanquam pars in toto Achiones etiam , quibus anima rationalis per unam potentiam taliquo modo agit in aliam , dicuntur ab omnibus transeuntes, ut dum per voluntatem mouci intellectum, vel e conuerso, α
tamen materia illius parti et aquae,in qua recipitur infrigidatio, ineluditur in aqua ipsa tanquam aliquid eius, atque etiam potentia illa,in qua reeipitur motio procestens ab antima yer alia, ineluditur in anima ipsa tanquam aliquid eius: ergo licet imateria organi in qua recipitur sensatio,includatur in eodem or- sano tanquam pars eius: satis est esse realiter ab eo distinctam, et sensatio eadem sit actio transiens,quia distinctio realis agentis, 3c passi. vel identitas ritiusque est, quae facie actionem e
Seeundo probatur, quia actio immanens, Vt nomen ipsum probat, est illa, quae mallet in principio agente, sed si sensatio nes recipiantur in materia organi, & non in eodem organo operant ei per potentiam , n on est verum ullo modo, quod ma-'neant in principio agenteremo nec crit ullo modo verum,quod sint immanentes. Probatur minor, quia materia n P est ullo modo principium activum sensationis, cum non possit esse principium activum alicuius operationis, etiam radicate, ut in I. lib Phys. ostendimus G nam id quod est puo potentia, non potest esse principium activum radicate actus, & ideo nec potest esse formale per potentiam i ii se receptam, quia princi 'pium formale per potentiam, debet esse radicate per propriam entitatem , a qua ipsemet potentia procedat, ut in quibui cumque agentibus est manifestum ; haec vero ab imper-
ctione materiae at terra sunt. - 4 - Φ. . l
174쪽
probatur tandem ex parte omni iun, quae concurrunt ad sensationes,& primo ex parte speciei imprellae,quia species est vi tus obiecti, per quam unitur potentiae tanquam virtuti acti p*, ut eain constituat sussicienter in actu primo ad eliciendam talem sensationem;elgo non inhaeret in materia tanquam in pis-ximo subiecto,sed organo agenti per potentiam .Probatur consequentia , quia materia non est principium activum sensati clanis per potentiam, sed organum, ut ipsi met aduersarii fatet tur. Et si sorte respondeant uniri quidem o ano operanti porpotentiam tanquam principio activo ad operandum ex eo, quod inhaeret materiae eius, probatur hoc non ei se verum , nccsusticiens, quia species ita debet viairi organo operanti per potentiam , ut constituat unum integrum, & totale principium activum operationis cum ea i sed non potest sic uniri per sola in adhaerentiam cum eo, & inhaerentiam in materia: ergo falsum id est, atque in sussiciensi' Probatur minor , quia species debeti Vniri principio sentienti tanquam actus determinans poten- tortiam , & constituens eam sussicienter in actu primo tanquam repraesentans obiectum : ergo per realem, Sc veram unionem, nam per solam adhaesionem non potest essitere unum principium vitalis cognitionis, sed tanquam forma extrinseca se habebit , necesse est ergo ei uniri tanquam formam intrinsecam, ut sic a principio intrinseco completo procedat vitalis operatio, ut forma autem intrinseca non unitur, nisi per veram , &realem inhaesionem , quare organo debet inhaerere species per se immediate , & non sumit, ut inhaereat materiae. Secunso,
probatur ex parte speciei expressae, nam siue sensatio dicat veram actionem realem de praedicamento actionis sormaliter, vel praesuppositive, vel nullo modo, sed solum speciem expressam immediate per se dependentem a potentia, foc est sine ulla actione media secundum diuersos modos opinandi,
omnes tameti modi conueniunt in eo, quod tanquam rationem intrinsecam dicat unionem formalem eius geni speciei expressae cum potentia, in qua formalis ratio cognitionis posita est. Sed ex hoe sequitur essicaciter non poste recipi eandem speciem expressam adaequale in materia , sed in organo: ergo in eo debet inhaerere tanquam in subiecto. probatur minor , quia potentia non sentit, neque cognoscit per se, neque materia per ipsam, sed principium adaequatum sentiens, atque cognoscens est organum per eandem potentiam : huic ergo debet uniri formaliter species exprcsta, ut vitalis unio sit cognitio obiecti, quod patet non posse fieri, nisi per realena in-
175쪽
eamdem numero : caetera vero, in quibus )isterunt corrumpicum substantia', & alia numero diuersa procedere a sorma ge
hiti,quia licet similia postant a diuersis ebnseruari eadem nu inero,sed diuersa non pollunt, nisi a diuersis essicientibus pio-
cedere: . . Probant autem, quod materia sit subiectum accidentium,1n quo omnes iiii authores conueniunt testimoni js Aristot. I. Iib.de Gener.c.4.tex. 21.&lib. ἱ.tex. 27.Vbi ait,quod dum unum Clementum transmutatur in aliud, hon corrumpuntur omnia accidentia,sed permanent in genito illa omnia, in quibus assimilantur,ut quando ex aere generatur aqua, permanent in a qua genita transparentia,& humiditas aeris;cum non sit a quo Corrumpantur. Sed non possunt permanere eadem accidentia,si sint in come6sito,iaquam in subiecto ; cum non maneat idem compositu uergo si eadem permanent,etunt in materia eadem numero permanente:& χ.lib.de generat.tex. s. asserit dispositiones praecedentes pro introductione alicuius formae cum alterationibus,per quas producuntur,versari circa materiam:sentit ergo esse in ea tamquam in iubiecto, circa quod operatul
Probatur etiam innumeris pene argumentis ab eisdem, ex quibus haec videntur mihi seligenda , quae maioris momenti sunt. Primu, quia ut aliquid sui tentet aliud laquam subiectum eius,hoc solum requiritur , & sussicit, quod habeat entitatem realem extra causas,cum actuali existentia, & subsistentia, sed haec habet materia ex se,& non a forma , vel composita, Vt in I .lib. Phys. probauimus: ergo sussiciens est ex se ad sustentanda accidentia. Quod ex formis substantialibus materialibus c firmari potest, quas materia sultentat,tamquam proprium siu lectum earum, in quo inhaerent,& a quo dependet,non minus, quam accidentales, & hoc ratione propriae existentiae , & sub ustentiae,sine quibus non posset eas sustentare , quia quod uonexistit,nec subsistit in se , & ex se , non potest alia 1 ut tentare: ergo materia sussiciens est,atque idoneum subiectum omnium accidentium.1t Secundo, probant compositum non posse esse subiectum accidentium in homine, in quo unica est forma substantialis , Mhaec spiritualis, ut probabitur I .lib.de anima. Quo supposito ita arguunt;quantitas non potest esse in toto homine laquFain subiecto,in quo inhaereat, nec potest esse ita anima:ergo estiti sola materia.Antecedes quantum ad anima cuidens est, nam eum sic spiritualis,atque indivisibilis, non eis capax quantitatis,nec accidentium materialium. Sud probatur de eomposito,
176쪽
cap. IIII. Tractat. III. cua LVIII. is
Fia repugnat accidens immediate uni re composito per in . nactionem,quin immediate etia attingataua unione materiam,& sormam per modum unius, nam ex his unitis conitat conarpositum ,& secundum probabiliorem sententiam non est alia entitas realis, praeter materiam formam, & unionem : sed repugnat quantitatem , & accidentia corporea' attingere animam rationalem,aut ei ullo modo inhaerere: ergo non minusi epugilabit inhaerere composito cuius ipsa est form .
Tertium,quia agens naturale, atque corporeum non potest
agere,nisi in subiecto quanto, atque extenso sed agens a quot pr edit generatio substantialis,agit circa materia,tamquam circa proprium subiectum generationis: ergo generationi pr
supponitur materia quanta, & extensa,non solii toto tempore alterationum praecedentium,s ed in instanti generationis.Ρmbatur consequentia,quia in illo instanti agens naturale expellit a materia unam formam , & introducit alteram: ergo agiemica illam. Et praeterea in illo instanti materia est subiectum generationis, quae est actio tactensa, atque diuisibilis, & ideo non potest recipi, nisi in subiecto diuisibili: in illo autem instanti non habet materia quantitatem praecedentis compositi quod iam non exis fit,nec proinde accidentia eius, si in eo ub iectantur, sed nec potest praecedere in materia quantitas comι
positi tunc geniti, quia generitio est via ad illud ergo prio
natura via execurionis iiitroductione formae substantialis, te ideo prior etiam quantitate ab eadepa forma procedente. Ex quibus sequitur materiam secum asterre quantitate, tamquam sibi eoaeuam,& proprium eius subiectum esse, aliorumque accidentium materialium. Quartum, agens naturale non introducit formam , nisi in imateria iam determinata ad illam, potius quam ad aliam per dispositiones praecedentes;sed no potest esse materia aisponta, nec determinata in initanti generationis, in quo introducit forma,si accidentia non sint in ea tamquam in subiecto, sed iii composito:ergo ita sentiendum est.Probatur minor, quia licet toto tempore alterationis praecedentis intelligi possit materia ὀisponi receptis dispositionibus in composito corrumpendo; sed in instanti generati opis hoc iam non est:ergo hon permanent dispositiones praecedentes ; sed nuda intelligitur materia omni forma substantiali,& accidetali muda autem materia non potest esse disposita,nec magis ad hane,quam ad illam formam determinata,sed indifferens ad omnes. Quod manifestum est
generatione animalis, ad quam requiritur materia organi-zara, cum anima sit actus forporis Physici,&organici:esse auid
177쪽
iues Lib. I. De generatione se corrupi.
organietata in instanti generationis repugnat, cum sit nuda organizatio non sit intelligibilis sine quantitate , & accidentibus corporeisaergo nec poterit introduci ab agente naturali una potius serma, quam altera propter defectum determin tionis,immonea; vlla poterit introduci propter desectum dismositionum.Et u dieatur primo sussicere dispositiones immediate praecedentes,quae licet iam non sint, sed ratione illarum, aut quia eas proximo tempore habuit in se materia, quasi sigillata manet pro tali forma,potius quam alia recipieta, quod est dispositam simul,& determinatam esse.C5tra hoc est, quod habuiste dispositiones tempore proximo, nihil reale intrinse- eum est in materia in instanti generationis, sed sola denominatio extrinseca,ratione cuius, nec disposita,nec determinata:
tunc erit materia,quia dispositio, & determinatio non fit, nisi per aliquid reale intrinseeum in re disposita, ac determinata: ergo esse actu dispositam,& determinatam non potest intelligi,nisi per aliquid reale , & intrinsecum actuale inse: quare non sincit denominatio extrinseea ex praeeedentibus d spositionibus adquisita.Si vero dicatur secundo,dispositam esse materiam, atque organiratam in instanti generationis per dispositiones , quas sicum affert in eodem instanti forma introducta, quae licet ab ea procedant in genere causis efficientis,& in hoc genere sint posteriores, sed in genere cauta maiorialis,ut praeparant materiam pro introductione eiusdem sormae praecedere possunt ordine naturae.Contra hoc est, quod enfectus in nullo genere causae potest esse prior sua causa efii-eiente,a qua recipit esse, & quam proinde supponit iam existentem in rerum natura:ergo cum dispositiones istae sint effectus eiusdem formae,a qua procedunt, necesse est eam praesupponant existentem in rerum natura, atque adeo informantem materia,quia nihil intelligitur agere,nin intelligatur existere. Probatur tandem multis experientiis , nam in generatione hominis videmus eo mortuo remanere eamdem quantitatem, figuram, organiZationem,calorem, & easdem cicatrices,si quas habuit vivus' ergo haec,& reliqua accidentia non poterant esse in toto composito iam corrupto, sed in sola materia eadem permanente. Sed respondent non permanere eadem numero, sed specie ;videri autem eadem numero propter maximam mmilitudinem , & talia iudicati non quidem ab intellectu, sed a sensu, ut plane decipitur, & corrigi debet ab intellectu , sicut
decipitur,atq; corrigitur cum iudicat solem, vel stellam longe minorem esse tota terra. Haec tanten solutio aliquid valeret, si esset urgens aliqua ratio probans praedicta accidentia non
178쪽
Cap. DII. Trast. II L. VIII. Is 9
esse eadem numero, sed alia distincta, ac de nouo producta;sed non solum nulla datur talis ratio , sed potius dantur valde vrgentes , quibus probatur non posse esse alia numero distincta: ergo iudicio scnsuum standum est; cum sit rationi consbnum,& nullo modo corrigi debent.Probatur minor, quia si illa accidentia,quae sunt in cadauere post mortem hominis, sunt distincta numero ab his, quae erant in eodem homine uiuo , necesse est assignare aliquam causam determinatam,& particula rem aqua producantur: constat vero nullam dari, quia siue naturali moric ab aliqua interna caul a ,& naturali, siue violenta, a causa extrinseca intereat homo, nulla talis causa datur, quae possit producere nouam quantitatem nouam figuram , nouum Calorem,& cicatricem , quia plura ex his non sunt necessaria pro forma cadaueris, sed impertinenter omnino se habent ad quamlibet generationem nouam .Recursus autem ad uni Gersales causas,vel ad primam,1 quibus producantur, nullum habet fundamentum,quia nullus effectus fieri solitus a causis particularibus,fit a solis uniuersalibus, vcl a prima, nisi urgente necessitate,& deficiente causa particulari, in proposito vero nulla viget necessitas, ut per se est manifestum;ergo nec talis recursus admitti debet.Et si dicatur urgentem rationem esse , quod accidentia subiectantur in composito,& ideo non possunt permanere eadem numero,sed alia distincta debere fieri, nec dari causam particularem, a qua fiant, manifesta petitio principii est;cum supponatur id,quod probandum est, & pro ratione an
feratur id,ὸe quo est tota controuersia. Secunda opinio asserit,quantitatem,& caetera accidetia corporea esse incomposito tamquam in proprio adaequato, atque immediato subiecto inhaesionis, ad materiam vero quadam
tantum ratione in adaequata comparari.Ita D.Thomas expresse multis suae doctrinae locis , sed praesertim quaestione unica
de spiritualibus creaturis artic. 3.ad I 8.& I. p. q. 76. arti c. 6.Albertus Magnus in summa de homine par.2.quaestione an
& videtur nobis,si non facilior, probabilior tamen, & magit conformis doctrinae,& principi js Aristotelis. Probari posset hoc secundum multis testimoni h Aristotelis, sed praeclara sunt haec.Cap. de substantia in praedicametis. Postquam probauit tam praedicata substantialia,quam accidentalia
realiter esse in primis substantijε,--t substantiae sing
179쪽
Iares ,& realiter de illis praedicari, & ideo esse trundamentum omnzum praedicatori m,ut homo,animes,vivens,corpus, & sila stamia bunt,aut nigrum de Petro,& Ioanne subdit, Non ergo
Nomine autem aliorum, non sola uniuersalia, α substantialiar dieata intelligit, sed etiam accidentia, quibus expresse docet substare primas subitantias, ergo sentit his destructis petsiorruptionem non remanere accidentia, & consequenter in eis esse tamquam in subiectis ,& non in materia quae permanet.
sestimonium hoc preti cipue probat aduersus eos, qui dicunt materiam lassiciens subiectuna quantitatis,& aliorum accidentium ede, ita 't in ratione subiecti non dependeat a forma,vei composito, & ideo corrupto composio eadem numero accidentia permanere.Sed respondent primo, non loqui i risipi rem de primis substantiis in particulari , sed uniuersaliter deonii ibus, ita ut sensus sit, destructis omnibus primis substantiis,& non genitis de nouo aliis nullum accidens earum perrmanere.Sea haec solutio valde aliena est a verbis, & sensu Aristotclis:a verbis quidem, quia exemplum ponit in substantiis particularibus, ut in quodam homine , & quodam animali: a mente ver , quia Aristoteles non existimauit possibilem eo ruptionem substantiae cui non succedat generat io:ergo nec potuit in hoc sensu loqui.Ideo seciandsi respondet loqui Aristotelem de eorruptione primarum substantiarum secundum totam stam entitatem,ita ut non solum forma desinat esse , sed etiam materia , sic autem desinentibus primis substantiis impossibile
remanere accidentia. lac tamen solutio non minus est contra mentem Aristotclis,quam praecedens, quod sic probo. Aristoteles non cognouit desitionem substantiae secundum totam litatem,quia haec est anilii Iatio: ergo non potuit de ea loqui. Praeterea de materia docuit expresse I. lib.Phycesse incorrupti bilem,ergo non putauit possibile, quod prima substantia corrumperetur ex parte materiae. Et si dixeris loci utum esse exfappositione cuiusdam impossibilis;probatur eue falsum , quia loquitur expresse de primis substantiis, quae vere corr Impuntur,&asserit eis eorruptis,ut passim contingit,nihil permanere, hoc est,nullum praedicatum substantiale nec accidentale realiter permanere. Sentit ergo proprium subiectum accidentium
et se compositum,& non materiam. Et in hoc 3.lib.degenerat.cap.4.tex. 23.asseri r 'enerationem
substantialem differri: ab alteratione ex parte subiecti, quia labiectum alterationis est compositum manens sub utroque termino,hne est,sub uno,& alio conprario accidenti, toter quae
180쪽
vegatur alteratio ; ut subicctum calcfactionis est aqua, ves li- num, quia manet modo sub frigore, quod est terminus a quo, einde sub calore , qui est terminus ad quem ,& solum suscipit mutationem secund sin diuersas passsiones, hoc est, secundum diuersa accidentia, quae in se recipiens patitur: subiectum vero generationis snbstantialis est materia prima: ergo sentit alterationem, & cretera accidentia corporea esse in composito tanquam in proprio subiecto. Verba eius sunt. Alteratio quidem est,quando ;nanente sullecto sensibili existente transimulatur in eius p scnibus, auleontrariis existentibuμ. Sed respondent subiectum
alterationis esse compositum, non ratione totius, sed ratione parti S, nempe materiae. Haec tamen solutio non potest esse ad
mentem Ai istotelis, qui propriissime loquitur de subiecto inhaesionis, totum vero ratione partis non ei subiectum inhaesionis,sed solum denominationis,ut in simitate eons at,cuius su 'tectum est homo ratione nasi, non est tamen subiectum inhaesionis homo ratione totius, quia simitas non inhaeret in toto homine, sed in sola parte:dicitur tamen subiectum denominationis,quia per inhaerentiam accidentis in visa illa parte,in qua sola aptum est, inhaerere, denominatur totum ab illo. Si ergo compositum non ratione totius, sed ratione solius partis est' subiectum alterationis:ergo non est subiectum Bibinonis eiris, sed solum denominationis. Quod vero Aristoteles de subiecto inhaesionis loquatur, euidens est,cum dicat, compositum trahD'mutari per alterationem in propriis passionibus: ergo sentit in se recipere alterationem ipsam, quia nihil transmutatur, nisi quod transmutationem in se recipit. Sed elarius hoc idem con stat ex s. lib. Phys.cap. 1.text. 3. ubi explicans Aristoteles, quod sit primum, & proprium subiectum motus simul cum terminis a quo, & ad quem, ita ait: Alterum enim est, quodprimum mouetur, in quod mouetur,'ex quo, ut tererim , calidum,
ct frigidumi; horum aritem aliut quidem, Aquod, aliud vero in quod, alιου i autem ex quo , motus mani rem est , quod Di Iigno: es , Oc. Et text. II. eiusdem libri se etiam loquitur de subiscto motus. Primum enim dupliciter contingit motin esse motum. aut υt bubio fit, ut homo mouetur, qia ex albo in nigrum mutatur , o c. Sed probatur ratione, quod materia non possit esse primum, iss& adaequatum subiectum motus, sed compositum , materia vero ad summum inadaequatum , & remotum. Primo, quia illud est subiectum proprium , & adaequatum accidentis, quod proprie, & adaequale suscipit in se effectum formalem eius, ut subicctum proprium,& adaequatum albedinis,quod sormaliter,