R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; seu de generatione, & corruptione earum ... _ Nunc primum in Gallia editi. Cum duplici indice, ..

281쪽

as1 Lab. I. De teneratione corrupi.

terminari motum per se, lea mutationem tantum; ad quantith tem vero terminari per te: ergo sentit augmentationem distin- ui a mutatione, quae versatur circa substantiam, & vi sic ab ea istinctum esse motum per se ad quantitatem; sed motus quilibet est vera,& realis mutatio, vera,& realis actiorergo augmentatio ex mente eius, etiam ut distincta a nutritione realiter, vel formanter,est actio realis successiua , & non sola denominatio extrinseca. Q abd vero sit contra rationem , sic probo: primo, motus, ut definit Aristoteles 3. lib. Phyl. in principio est: Actus nobilιε prout mobile s. Sed augmentatio ei motus,ut distincta a nutritione: ergo ut distincta a nutritione est actus mobilis prout mobile est; sed esse actum mobilis, est esse aliquid intrin- sice,& sermaliter ei inhaerens:ergo repugnat augmentationem, ut a nutritione distinctam, elle solam denominationem extrinsecam. Probatur consequentia, quia denominatio extrinseca alicuius non est actus eius, sed alterius tantum,in quo eli forma liter,ut dexteritas non est actus columnae, sed animalis. Secundo, motus est actus mobilis,ut in potentia passiua, agentis vero, ut actus potentiae activae ab ea procedens ergo respicit mobile, ut actus in eo receptus,ut in subiecto sed actus receptus in aliquo, ut in subiecto, non potest esse denominatio extrinseca, sed aliquid reale intrinsecum: ergo augmentatio, ut distincta a nutritione debet esse actus realis receptus in subiecto, & non sola denominatio extrinseca , & dicit mutationem , & actio nem distinctam , quae sit motus per se distinctus a nutritione, quae versatur circa substantiam. Probatur deinde falsitas eiusdem modi duplici argumento ad hominem, ex duobus, quae asserunt de nutritione desumpto. Primum , quod non semper, nec necessario sit successiva, ted aliquando etiam naturaliter) possit fieri in instanti: ergo idem tenentur concedere de augmentatione. Euidens est consequentia, quia euidens est nutritionem , & augmentationem simul,& in eadem duratione fieri, sed ex hoc sequitur,augmentationem non esse motum per se : ergo non possunt defendere illi, quod sit per se motus ad quantitatem. Probatur conse quentia , quia motus per se , & proprie sumptus, ut distinguitur a mutatione instantansa, diuiditurque in tres illas species alterationem , lationem , & augmentationem , est per se successivus ; sed augmentatio iuxta nane sententiam non est per se succesima: ergo non est motus per se. Probatur minor,quia quod alicui conuenit per se, semper debet ei conuenire,& numquam oppositum ; sed augmentationi non semper conuenit esse succcitiuam, sed aliquando potest fieri in instanti, sicut nutritio,

282쪽

t v. V. Tracl. de augmen. 263

euth qtra icientificatur: et o nota est niccesima per se, nec motus per se. Secundum , quod assentiat, cst prius saltetri nati ira Guniri quantitarem alimenti cum quantitate Viventis, quam conuertatur in substantiam aliti : ex quo ita arguo. Impo:ii bile est aliquid esse terminum per se alicuius imirationis, Vel motus, nisi per illam producatur secundum iubstamiam, vel saltem secundum unionem partium. Nam si neutro modo peneam producitur,non attingetur tealiter ab ea, nec proinde eam terminabit realiter: sed apud hos authotes neutro modo min-gitur quantitas ab augmentatione, immo nec a nutritioiner .go nec potest eam realite. terminare. Itiobatur minor, nam imprimis non attingit quantitatem producendo illam secundum entitatum suam, quia cum teneant quantitatem alimenti subiectari in nuda materia, conssequentcr a1serunt permauere

eamdem in vinente,& per cam augeri absque proditiatione nouae quantitatis : sed nec producitur unio quantitatis ei uidem alimenti cum quantitate viventis: nam secundo asserunt prius , saltem natura uniri eamdem quantitatem alimenti cum quantitate viventis,quam fiat conuersio eius in substantiam aliti,ut vidimus quaeitione praecedent i :ergo priuS natura,quam Hat nutritio,& consequenter prius,quam fiat augmentatio;ex quo sequitur euidenter, quod per nutritionem , & augmentationem non producetur unio utriusque quantitatis, & ideo neque ullo

modo attingetur quantitas,nec poterit esse terminos nutritio nis, nec augmentationis.

Secundus modus dicencli, quod augmentatio est per se mo . . tus ad quantitatem, non quia per eam producatur, sed quia producitur indivisibile quoddam, nempe linea, di superficies:

quibus mediis viritur quantitas alimenti quantitati viventis, imprimis est sibi contrarius, nam qui eum defendunt asserunt quantitatem esse in materia nuda tamquam in proprio subiecto,& esse ei coaevam,& proinde ingenerabilem,S incorruptibilem sicut materiam ipsani,& ex alia parte dicit corrumpi superficiem,& de nouo generari,de quibus euidens cst, esse veras

species quantitatis, cum sint diuisibiles in partes longitudinis,& latitudinis:ergo falsum est primum,quod quantitas sit ingenerabilis, & incorruptibilis. . Probatur deinde esse eontra Aristotelem, & falsum, quin ex 7 Ieo sequitur augmenrationem non esse motum per se ad quan titatem, ut docet expresse Aristoteles,& ipsi concedunt. Probo Consequentiam , quia de ratione motus proprie lti mpti duo' sunt, nempe continuum esse, atque successimam, sed neutrum potest habetre augmentatio secunda hac lententia ergo nec esse

283쪽

264 Lib. L De generatione corrupi.

motum per se ad quantitatem. Probatur minor, quia ut supia adduximus ex Aristotele, & omnibus, nihi l potest terminare motum per se , nisi habeat latitudinem cum contrarietate incompossibilitatis ; sed indivisibile quantitatis per se sumptuin nullam habet latitudinem:ergo non potest per se produci successive,nec per se terminare naotum.Probatur minor,quia latitudo aut est extensionis, aut intensionis, sed neutra habet, quia nec habet partes extensionis, cum non sit quantitas, nec intensionis, cum non sit qualitas: ergo nullam habet latitudinem securidum te, ut per se possit produci iuccessive. Quod vercrnon pollit produci continue , non otinus est euidens, quia indivisibilia quantitatis secundum se, nec sunt, nec esse possunt continua ; immo nec immediata in eodem corpore, sed inter quaelibet duo mediat pars et ergo nec secundum te possimi produci motu continuo quare non erit motus per se augmentatio, si solum producitur per eam indivisibile quantitatis. Sed respondent lineam, & superficiem non esse pure indivisibiles, quia licet secundum latitudinem indivisibilis sit linea ; be superficies secundum profunditatem, utraque tamen est diuisibilis secundum proprias partes extensionis ; linea quidem secundum partes longitudinis;& superficies secundum partes latitudinis,& ideo possunt acquiri luccessule, & continue. Contra hoc tamen sic arguo. Ideo augmentatio est motus per se ad quantitatem, quia licet eam non producat, producit tamen

superficiem, quae est modus unionis, quo unitur, atque continuatur quantitas alimenti cum quantitate viventis, sed superficies non est modus unionis duorum corporum , nec ea continuat in quantum est diuisibilis secundum longitudinem, scidpraecise , & formaliter in quantum est indivisibilis, secundum

profunditatem,ut per se est manifestum:ergo nec terminat m tum augmentationis, nisi in quantum indivisibilis ; nam quod partes habeat longitudinis, & latitudinis per accidens est ad uniendum, vel continuandum corpora. Vnde sequitur nouposse terminare per se motum successivum,& continuum. Probatur consequentia, quia latitudo , SI continuitas motui propriae repugnant superficiei,ut indivisibili;ergo repugnat ei terminare per se motum augmentationis.

Tertius vero modus ponens p ter indivisibilia quantitatis continuae, quae sunt lineae, superficies, & corpus, alios modos unionis diuisibiles, quibus continuentur partes. Imprimis numquam suit auditus in scholis,neque Histoteles,vel alius Philosophus posuit aliud continuatiuum partium lineae praeter puncta; ves eartium superficiei praeter lineas 3 vel partim

284쪽

partium corporis praeter Riperficies ergo sine fundamento ad Aditur alter ni odus unionis;& hoc sum ceret,ut reiiceretur. Sed probo eun dem esse falsum. Primo, quia siue sumantur partes corporis, vel alterius quantitatis aliquotae, siue propori mnales,non possumus designare duo aliqua puncta sibi proximiora inter quae contineatur talis modus unionis : sed necesse est infinita alia inter illa esse , quibus continuantur infinitae partes proportionales ; ergo non est intelligibilis talis modus unionis, quem ponit modus iste in palle contenta inter quaelibet duo puncta sibi proximiora. Secundo, modus isse unionis ponitur diuisibilis: ergo non potest esse immediatum continuatiuum partium quantitatis. Probatur consequentia, quia si diuisibilis est;ergo habet infinitas partes proportionales memdias inter quascumque partes quantitatis, quas continuare de r. Vnde sequitur non po1le per talem modum immediate uniri, vel continuari. Et tandem , quia si diuisibilis est, habebit infinitos alios modos unionis, quibus continentur infinitae partes eius. De quibus inquiro, an diuisibiles sint, vel indivisibiles 3 Et si diuisibiles , dabitur processus in infinitum, quia partes eius habebut alios modos diuisibiles,quibus unia tur, & sic in infinitum : si vero sint indivisibiles,& sussicienter

continuant partes , sequitur inditii sibilia quantitatis, ut rim-cta, sufficienter continuare, nec esse necessarium alios modos . unionis multiplicare ad continuandas partes; & certe non est excogitabilis alius modus continuationis partium quantitatis magis intrinsecus praeter eum,quem habent per puncta, lineas, di supelficies ; cum necesse sit, quemcumqne alium modum unionis esse distinctum realiter a partibus,quas unit,vel continuat, & esse extra rationem earum, scut sunt puncta, lineae, &superficies:ergo frustra, S: sine fundamento positur quicumque

alivis modus unionis.

His omnibus opinionibus refutatis nostra sententia est, aug- 7smentationem esse per se motum ad maiorem quantitatem de nouo producendam. Qiram tenet expresse Aristoteles s. lib. Physic. cap. 2. text. I 8. D.Thomas ibidem lectione 4.3c omnes eius intei pretes,qui assertuat,quamitatem,& reliqua accidentia corporea esse in composito tamquam in subiecto ;& mittiti nem esse mutationem successivam, & continuam. Ex his enim duobus principiis euidenter sequitur, quod per augmentationem producatur motu successivo maior qualitas; quia euidcns est in quantitate reperiri latitudinem cotrarietatis requisitam,oc suffcientem ad motum per se terminandum,ut probauimus xefutantes primam opinionem. Et eamdem sequuntur omnes i

285쪽

166 Lib. I. De generatione comtpt.

illi authores, qui tenent quantitatem subiectari in materia, ut informata forma substantiali: nam isti etiam negant quantitatevi,quae erat in alimento permanere eo corrupto,& conuersi, in substantiam aliti, & ideo necessarium esse putant simul cum subitantia partiali producta per nutritionem produci partialem quantitatem, per quam vivens augeatur. Probatur hae e sententia ex refutatione aliarum;quis supposito, quod sint tres species motus, ut docet expresse Aristoteles ubi supra, & cum eo omnes fere eius interpretes, & probauimus contra primani opinionenin& refutatis caeteris omnibus modis defendedi opinionem secundam, qui contendunt posse dari per se motum ad quantitatem,etiam Ii per ipsum non producatur,no restat alius

modus probabilis , quo defendi possit augmentationem esse motum per se ad quantitatem,nisi producendo illam. τι Ad tetrinioniunt Arithotelis pro prima opinione adductum

respondeo , augmentationem esse continuam , duobus modi gintelligi posse; primo, ita ut num quain i laterrunapatur,sed per petuam durationem habeat : alio modo, ita ut saltem pro tempore, quo durat,continue fiat, & non per morulas discretas, vel instantia.Et in primo sentu negat Aristoteles eo loco hu rnentationem esse continuam sicut alteratione , & motum localem Iechum;contendens probare, quod solus motus circularis con- . tinuus sit in hoc sensit, hoc est,perpetuus, & nunquam interruptus. De secundo vero modo continuationis non agit ibi, Mideo nec illum denegat augmentationi,vel aliis motibus. Ad primum argumentum concedendum est antecedes,quod quantitas consequatur naturaliter substantiam corpoream, &partialem substantiam partialis quantitas;atque etiam quod in prima generatione quantitas consequatur sine noua mutatione:sed neganda est consequentia, quod etiam in augmelitatione consequatur partialis substantia sine noua mutatione. fit

ratio differentiae est,quia in prima generatione non datur subiectum praesuppositum, quod mutari possit de non quanto ad quantum;sicut non datur subiectum , quod mutari possit ad risibilitatem,& alias passiones,sed in eodem instanti, quo genita

est res, consequuntur quantitas. & reliquae passiones. Licet autem non detur noua mutatio ad quantitatem,datur tamen no ua actio, quae est quasi emanatio qu. aedam naturalis ; nam cum

quantitas sit entitas realis distincta a substantia, distinctam dependentiam habet ab agente, & ideo per distinctam actionem

producitur;sed quae vocatur emanatio, quia virtute generationis consequitur.In nutritione vero datur subiectum praesuppositum,quod mutari possit,nempe uiuens, quod augetur , & cum

dati

286쪽

dari debeat distincta actio, latur ex consequenti diitincta ma- .

alio,quae vere,& proprie motus est,ut vidimus.

Ad secim luna concedendum est etiam antecedens,quod pri- 7sma generatio vi vcntis sit instantanea ; & neganda est consequentia, ludd aggeneratio,qilae est nutririo,debeat etiam in instanti fieri. Et ratio disserentiae est,quia licet eiusdem rationis sit substantia partialis cum totali; petit tamen modum productionis diuersum;nam substantia in prima sua generatione postulat quantitate determinatam, quae vocatur minimum, quod sic,propter rationes a nobis traditas I. lib. Phys. in nutritione vero no est necessaria talis determinata quantitas,sed ad quamcumque minorem in infinitum extendi potest sorma,quia dum vivens nutritur, iam praesupponitur habere sufficientem quantitatem ad proprias operationes exercendas. Vnde tequitii

quod cum successive disponatui alimeninm,& quodlibet minimum possit disponi,& conuerti, prius disponatur,& conuertatur proximior pars,qua remotior,& prius medietas eius, quam tota i& sic in infinitum,ideoq; succcssiue, hoc est,pars post partem,& non tota simul, nec in instanti. Et cum simul ac producitur substantia per modum naturalis cosecutionis producatur quanti ras, nectile est augmentationem quoq; esse successuam. Sed illud,quod additur in eodem argumento, nempe nutri- 7stionem esse successivam, solam ratione alterationis praeceden-ris,per quam successive disponitur materia,& ideo non esse successivam per se, sed per accidens: & ideo augmentationem so- . Ium esse successivam per accidens, & non este nititum per se ad quantitatem,maximam habet difficultatem in hac re. Cui respondeo concedendo antecedens, quod nutritio .lum sit sue cessiva per accidens,sed negando,quod augmentatio quoque sit successiva per accides.Et rMo huius est,quia quantitas ex propria sua ratione habet latitudinem contrarietatis requisitam,& suffcientem ad terminandum motum : tac autem latitudo consistit in extensione pallium, sicut latitudo qualitatis consistit in intension Iradualltcontrarietas vero quantitatis conmstit in incompostibilitate extremorum saltem naturali, quia naturaliter repugnat corpus simul este sub minori, & maiori quantitate, vel simul utramque acquirere: sed prius debet habere minorem, & prius medietatem eius, quam totam. Itaque negandum est, quod augmentatio sit successiva riatione nutritionis, vel alterationis praecedentis, sed sua natura petit successionem,quia in se,& ex se habet latitudinem , & contrarie- ratem requisitam,& suffcientem ad motum,qua caret substan-

'tia,modum potius indivisibilem ex se habens:quare non potest per ie

287쪽

168 Lib. I. Tegeneratione corrupi.

per se terminare mutationem successivam, sed totum per accidens.Verum quidem est non posse naturaliter produci quanti σtatem,nisi ad productionem subitantiae; & ideo si substantia producatur in instanti, necesse est' quantitate eam consequentem in instanti produci,& propterea si nutritio esset instantanea,non esset augmentatio motus successius, sed etiam mutatio instantinea,petit autem natura quantitatis, per quamgetur vivens,successive produci, quia petit produci simul eum martiali substanti sed propter latitudinem cotrarietatis, quam habet sussicientem ad terminandum motum , per se petit produci successive,& terminat motum per se. Itaque utraque petit Iuturaliter successionem, sed non utraque natura sua, sed sola quantitas,propter latitudinem, quam habet in sua natura,substantia vero non natura sua,sed propter naturam successive alterationis cui trituraliter coniungitur, & ideo productio partialis substantiae naturaliter est successiua,sed per accidens,pro ductio vero partialis quantitatis est successiva naturaliter per se,quia sua natura habet latitudinem , subitantia vero non habet eam natura sua, & ideo soluin fit successive per accidens propter latitudinem dispositionum, quibus naturaliter coniungitur, sed quantitas per se propter latitudinem quam ex se

habet;vnde non produceretur,ut petit propria natura, si consequeretur nutritionem instantaneam , quin potius eam successionem quam habet nutritio ratione alterationis praecedentis, habet etiari ratione quantitatis, quia non disponeretur, neque conuerteretur successive alimentum in substantiam aliti, nisi haberet extensionem partium, ratione cuius una pars propinquior est agenti, quam alia, & agens agit in omnes partes alimenti uniformiter difformiter, ac propterea actione

vicetatua. QAod etiam colligitura x motu locali naturaliter

consequente augipentationem: nam simul ac augetur corpus, extenditur ad maiorem locum, & acquirit maiorem praesentiam ; & talis extensio localis ex propria natura est succcssiuat ex quo sequitur augmentationem,quam consequitur, & a qua habet successionem, per se,& ab intrinseco esse successivam, &motum per se ad maiorem quantitatem.

augmeutatio fiat fecundum omnes paries viventis, itavi dum augetur vivens, qualibet pars

288쪽

Cap. V Tract. de augmen. V M. VII. 269

VT intelligatur quaestio,explicandae sunt diuersae partes 77

viventis,nam quaedam sunt essentiales,ut materia,& forma,sive corpus,& anima.Aliae vero integrantes , quae licet sint subitantiales,vel emitatiuae, non tamen essentiales , quia sine Vna,aut altera earum, aut etiam sine pluribus, immo une ulla ectum saluatur integra essentia rei;quamuis non existens acturtales sunt manus,pes, brachium,& caput,nam sine tribus tri ribus potest permanere homo:cum tamen sine aliqua essentiali non possit. Quaestio autem non procedit de partibus essentialibus,quia certum est in multis viventibus,nec augeri, nec au-

eri posse praecipuam partem essentialem, quae ult forma,ut inomine, cuius forma est incorporea: & in caeteris animalibus persectis, quorum animas esse indivisibiles, non caret probabilitate. Solum ergo procedit de partibus integrantibus ; quae adhuc iunt in duplici differentia , nam quaedam sunt homogeneae ut similares,ut caro,neruus,& Osraliae eterogeneae, aurdissimi lares, ut manu , pes,caput .&istae componuntur ex illis: ut manus,& brachium componuntur ex carne, & osse. Sed adhuc tertio diuiduntur partes integrantes in aequales, vel aliquotas , quae sunt certae magnitudinis: & quaelibet est extra aliam:& in proportionales, quae includuntur in eisdem aequa libus,ut pars carnis certae magnitudinis includit duas medietates,& quaelibet haram medietatum duas alias, & sic in infinitum & iitae dicuntur proportionales. Procedit autem quaestio tam de homogeneis, quam de eterogeneneis: an necesse sit omnes augeri,quotiescit que augetur vluensΤIn qua quaestione duo sunt certa , quia expresse dicuntur ab 73Aristotele, recipiuntur ab omnibus , & probantur eii identi ratione.Primum est, quod in communi loquendo de partibus, augmentatici fit secundum omnes partes : ita ut omnes augeantur. Ita Aristoteles in hoc s. cap.textu 32. his verbis: Videtur itaque eiu tuod auget ιr, quacumque pars esse:9- militer autem se in diminutione minor generata esse. Et ratio ethmanifesta, nam quaelibet pars nutritur, dum nutritur totum corpus:ergo quaelibet etiam augetur, dum augetur totum euidens est consequentia , quia augmentatio seqttitur naturaliter nutritionem. Sed probatur antecedens , quia nutritio est propria operatio vitae , unde haec sola reperitur in plantis, in quibus solus etiam est gradiis subitantialis vitae r ergo necesse est quamlibet partem viventis nutriri,& ex consequeti augeri. SCcundo , calor naturalis reperitur in toto corpore, & in qua- quinqua parte eius,ut docet euidens experientia: sed calor naturalis per propriam orerationem Aonsumit aliquid substatiast, eiusdem

289쪽

1 o Lib. I. De generationes' corrupi.

. eiusdem corporis viventis, quod non potest reparari, nisi per. 4mitritionem: ergo quae ibec pars nutritur:vnde sequitur quam. libet etiam partem augeri,dum augetur totum. Hoc autem inistelligendum eli per se,& ex natura auginentationis, & corporis viventis,ac partium eius inam per accidens contingere potest,ut partes aliquae sint ab extrinseco impeditae, ne auge fi tur;vt consul de partibus aridis, no quidem omnino mortuis, sed ab ossici js vitae impeditis,quamui s non desunt,qui asserant aliquat alum augeri,quia non videtur naturaliter possibile vitam participare,& nullam habere operationem vitalem. Secundum, in quo omnes conueniunt est, sic augeri omnes partes viventis, Ut primo augeanrur homogeneae , & ratione harum, & quasi secundario clerogeneae: ita Aristoteles capit. Praesenti text. 3 s. his verbis: Ea, dissimilium partι-

augentur,quia ea,quasunt consimili partium . augenturi compo aratur enim ex - vntinaquodque. In quibus continetur ratio satis manifesta nam partes eterogeneae, aut lissimilares componuntur cx homogeneis, vel similaribus, ut manus,& brachium o carne,offe,oc fieriais: ergo non possunt augeri,nisi his auctis: quare illis sunt,quae primo augelatur;illae vero ratione harum, nam ideo manus maior fit,& unailiter brachium,quia plus carinvis,& ossis acquirit His suppositis, duo tantum sunt dubia circa hane quaestionem. Primum est, an omnes partes similares tam aliquotae, quam proportionales augeatur immediate, & per se;vel solum

aliquotae proportionales vero medi 'te tantum intione earum. Secundum,quonam modo siat augmentatio secundum omnes rartes, fine penetratione alimenti cum corpore vivente.

Circa primum est prima opinio quorumdam recentiorinnasserentium,augmentationem non fieri per se primo secundum omnes partes similares,sed solum secundum partes aliquotas, vel certae magnitudinis: proportionales vino non augeri per se immediate, sed mediate, & ratione aequaIium. Probant testimonio Aristotelis cap. praesenti textu. 3 s. ubi ait: amem quodcumquesignum sensibiti,aut maius, aut minus factum esse, non vacuum esse eo pulis,neque duas magnitudines in eodem tiro,cte. Quibus verbis videtur declarare id, quod dixerat, nempe augmentationem fieri secundum omnes partes , ita esse intelligendum, ut fiat secundum signa sensibilia: hoc est, secundum partes sensibiles ,& designabiles per sensum , quarioluin 1 unt partcs certae magnitudinis, nam proportionales in

Probanti

290쪽

Cap. V. Tractat. de augment. .cu . VII. 27 I, Probant cla inde ratione, quia si partes proportionales augentur immediate per se:ergo quaelibet sulcipit alim coitura, &rllud c5uertit immediate pex se: sed non potest suscipere illud,

nisi per poros, vel per penetrationena,& penetratio est naturam liter impossibilis:er eo non nisi per poros illud suscipiunt. Ex quo sequitur omnes uisse diuisas per poros,& ideo corpus vivens eli e diuisum in omnes paries proportionales , quod repugnat : quare neces lario dicendum est, partes proportionales . non augeri per se immediate, sed per partes aliquotas, in quibus continentur, S quae per se immediate suscipiunt alimentum:& illud in se conuertunt. Secundo , quia si partes proportionales per se immediate augerentur , quaelibet per se fieret maior, ergo quotiescumque augctur corpus,fieret duplo maius quod est contra experientiam. Haec tamen sententia contraria est doctrinae Aristotelis, &falsa. Probo primum ex text. 3 3. huius capitis ubi ita ait Attiastoteles : Hac autem sunt tria,quorum unum qui cm est, quamcumque partem maiorem feri eius, q- augetur maguitudinis,ut si caro, carnis. inibus verbis expresse, atque uniuersaliter docet

carnem sic augcri, ut quaelibet pars ςius augeatur: sed partes proportionales eodem modo significantur nomine partis, sicut aliquotae:ergo uniuersaliter ,& sine distinctione loquens, de omnibus eodem modo intelligit: nam dum asseruit quamlibet partem corporis augeri, quia partes dissimilares non au-fentur per se immediate, sed quia augentur similares, ex quitis componuntur, distinctione proposita de his partibus e plicuit diuersum modum,quo. augentur, quem, si intelligeret in partibus similaribus reperiri, quantum ad aequales :& proportionales , eadem distinctione illum explicaret: quare uni uerlauiter, & sine dis itastione loquens, non intellexit diuerso modo augeri bas,& illas, sed eodem. Sed prodiatur ratione falsitas eiusdem sententiae,quia quae' gilibet pars aliquota continet infinitas proportionales eiusdem xationis, hoc est similares sicut ipsa:ergo impossibile est augeri per se immediate, quin simul, & eodem modo augeantur proportionales in ea contentae. Probatur consequentia, qui' nos habet aliam entitatem, quae augeatur per se immediate printer easdem partes proportionales, a quibus lolum disteri petboc, quod est extra aliam esse, vel in ilia contineri : ergo repugnat augeri alio modo. Secundo, quia immediate per se suscipere alimentum , & immediate per se augeri duobustinodis intelligi potest. Primo, ira ut immediate,& per se cipiplicetur alimentum, eique uniatur p'rs conuersa, non