장음표시 사용
291쪽
et a I. De generatione ct corru'.
per suas extremitates: & hoc modo nulla pars aliquota augetiar per stimmediatet,cum euidens sit nou suscipere alimentia, nec partem conuersam ei uniri, nisi per suas extremitates ; sed soluin ii1 hoc rigore loquendo per se augetur illa pars proportionalis extrema, cui adhaeret ultimum indivisibile terminans, iuxta quod immediate est porus continens alimentum , indeterminata quidem , quia nulla datur determinata indivisibili terminanti immediata,vt per se est manifestum; & huius ratioci quia solum huic parti proportionali indeterminatae applicatur proxime alimentum ,& solum ei proxime unitur pars eiusdem alimenti conuersa.Secudo modo potest sumi id, luod est per se immediate augeri , ita ut non per aliud a se extraneumvel separatum , sed per aliquid pertinens ad propriam subitantiam,& in hoc genere sibi intrinsecum, augeatur:per se immediate auiantur partes aliquotae, quia per extremitates proprias suscipiunt alimentum, & illud sibi uniunt, sed non minus per se immediate augentur proportionales. Quod primo probo , quia extremitates illae sunt partes proportionales
indeterminatae. Secundo, quia sicut sunt extremitates partis aequalis,sic sunt extremitates proportionalium,quae in ea continentur;1iam ideo sunt extrema illius, quia sunt ultimum quid sub ea contentum,ultra quod non est aliud, sed in eodem senis sunt ultima pars proportionalium Iicet indeterminata : ergo
etiam sunt extrema earum. Praeterea, eum partes proportion
tes contineantur immediate in parte aequali ,& pertineant ad substantiam eius, eo ipso quod sunt extremitalcs partis aequa- Iis,aeque immediate sunt extremitates earum, ideo non minus istae augentur per se immediate,qnam aequales. Noltra igitur sententia est,quod non solum omnes augeantur per se immediate,sed potiori ratione proportionales, quia secundum utrumque sensum aliquo modo eis conuenit; aliquotis vero secundum pol tremum tantum,ut probatum est.
Ad testimonium Aristotelis respondeo per signum sensibile intelligere omnem partem designabilem per sensem,quae neq;
omnes aequales,neque omnes proportionales,sed plures aequales,& plures proportionales comprehendit, nam tam minimas aequales possumus per intellectum apprehendere, quae non
snt designabiles per sensum, & plures proportionales possiImus designare per sensum,ut patet in ulna,cuius primae medietates sunt aequales,primi palmi, & primi digiti,sed medietates harum omnium iam sunt proportionales: quamuis etiam alia ratione sint aequales ,& omnes sunt designabiles per sensum: oristoteles ergo non voluit excludere ab augmento per se immodiato
292쪽
Cap. V. Tracf. de augment. 273inamediate partes non perceptibiles per icnium, quia si hoc vellet, plures partes excluderct aequales, sicut plures proportiona- les, sed solum docere,quod cum augmentatio sit motus Phusicus corporis viventis, ex partibus lensibilibus debent considerari, atque a nobis cognosci conditiones eius. Primum argumentum concedendum est, in quantum probat 83 partes proportionales suscipere alimentum per poros ; negandum tamen, quod ex eo infertur, nempe omnes has partes estodiuisas per poros,nam licet pori sint dispersi per totum corpus, non sunt inter sese immediati, ut statim ostendetur: sed inrer
quonibet poros mediant partes . aequales,& infinitae proportionales quibus approΣimatur alimentum per extremitates, & per easdem eis uniuntur partes alimenti conuersae, quod sufficit,ut omnes augeantur proprie,& ut augmentum fiat secundum omnes partes ; nec potest alio modo augeri corpus,vivens, ut euidenter probauimus. Patet ergo non esse necessarium,quod omnes partes proportionales sint diuisae inter sele per poros. Ad secundum, concesso antecedenti, quod omnes,& singulae partes proportionales augeantur per se immediate;distinguen- cum est primum consequens,quod quaelibet fiat maior; nam si intelligatur fieri maiorem secundum quantitarem, vel excesta sum determinatum, falsum est,si vero secundum proportionalem,verum;& necessarium .Quod hoc modo intelligendum est, ut sicut partes proportionales ita se habent, ut una sit minor alia in infinitum ii & sub qualibet comprehendantur infinitae in 'minores , & ideo ex omnibus non resultet nisi finita, ae dete minata magnitudo;ita etiam considerandum est,quod licet pars - quaelibet alimenti conuersa, per cuius additionem fit augmentum,sit finita,& aliquando maior,aliquando minor,semper habet infinitas partes pr'portionales maiores,vel minores,& ideo distribui potest per infinitas partes proportionales corpori S;itavi cuiq; tribuatur aliquid proportionale iuxta magnitudinem eius,non quidem separatum ab eadem parte,sed in ea inclusum. Ex qua proportione intelligitur, poste omnes, & singulas creseere per quodlibet augmentum finitum, sicut etiam omnes li-eet adhu infinitae non nis finitam entitatem efficiunt, δc nimis
aliquando exiguam. Et haec de primo dubio.
Explicatur mo , quo fit augmentatio.
SEcundum dubium est circa mod tura , quo fit augmentatio. 84 Et videtur nullo modo fieri posse propter hoc argumentum;
'ara vel sit per intus sumῖtionem , vel per iuxta positionem;
293쪽
r 4 Lib. I. De generatione corrupi.
sed primum est impossibile , & secundum falsum : crgo non est
naturaliter possibilis. ΝLatoi est certa, cum euidens sit non essu alium modum possibilem , quo augeatur corpus praeter duos illos. Sed probatur mi licii , quia si fit per intus lumptionem: ergo alimentum ingreditur partes corporis, ut intra illas conuertatur in substantiam, quod non potest fieri nisi per penetrationem alimenti cum eis, vel per diuisionem earum ; 1 dexpe-xtentia constat non diuidi , quia diuisio causat dolorem, quem pon sentimus t ergo fit ingressus alimenti per penetrationem naturaliter impollibilem. Et si dicauir alime tuum per venas, poros transire ad omnζs partes corporis , quia omnes sunt venis, & poris plenae ; hoc non tollit dicti cultatem, quia venae, &pori finitae sunt, R inter quasi ibet venas, & portas mediat pa s
lida,quae augetur;vel ergo alimentum penetrat illam partem, vel permanens in venis, & poris conuertitur in subitiori , &iam conuersum mnito minus poterit pene urare carnem , vel ossa;cum sit iam factum caro,& os; unde sequitur non poste a
se te alias patres iiixta venas, R poros existentes, nisi quia eis
Iuxta ponitur,x unitur pstr continuationem, quod est augmentum viventium, per iuxta positionem fieri: hoc autem a perret' falsum est; nam iam non disterret ab augmento non viventium
impropriissimo,ut ignis,& aquae,quod ni pςr iuxta positionem lignorum, vel alterius corporis conuersi in substantiam elementi,& ei additi, ac iuxta politi Pro solutione huius dubii tanquam certum supponendum est , quodlibet corpus uiuetas plenum esse venis i & poris , quae sunt copcqui vatςs quaedam,& quasi aquae ductus, per quos sanguis, qui est ultimum , atque proximum aIimonium corporis, fluit, & ad omnes partes corporis defertur. QIod non est sic intes ligcpdum, ut asseruit Commentator r. libro de generatione commento 38. putans quamlibet partem minimam corporis habere sinim potum; nam si ita esset, iton essent magis porosae aliquae partes corporis, quam caeterae omnes ; neque Vnum
corpus magis porosum,quam aliud,quqd experientia patet essς salium,& propterea falsum est,flari in corpore partes minimasticum constet omnes esse divisibiles in infinitum, & ideo qualibet data etiam minimai dari aliam minorem Sed ita debet intelligi , ut quaelibet pars corporis sit circumdata poris versus
quamlibet partem, magis tamen, aut minus distante et inter se secundum naturam cui Dilibet partis. Est autem disserentia inter Venas, & porosi quod venae sinat longe maiores, & capaciore ς pori v angusti ili mi : unde per poros non tam fluit sanguis,qu.im sugitur ab eisdem venis,tota velo ideo sunt a n. atura, tui
294쪽
elim corpus sit solidiim , impostibile erat per venas ag omnes partes corporis deferri alimentum , esset enim tune omni ex . parte perforatum, & quasi spongia,& non posset conuenientes operationes exercere , ad quas exercendas requiruntur solida
membra, atque instrumenta. Necesse ei go fuit per angustissimos aquaeducius deferri alimentum non omnino pugnantes cum soliditate corporis requisita. Eiusmodi autem pori, licet multi sint per omnes partes corporis dispersi , non tamen sunt infiniti, sicut indivisibilia eorporis, nec immediati, nam hoc pugnaret eum praedicta soliditate corporis , sed inter quoslibet poros quantumlibet parum inter se distantes mediant partes, quibus per eosdem poros approximatur alimentum. Neque omnes sunt aequales, sed ali j maiores aliis, non solum in eodem corpore secundum diuersas partes eius, sed etiam in dio uersis, immo in eodem etiam secundum diuersas aetates; nam in aetate iuuenili maiores ,& capaciores habet poros corpus, quam in senectute, quia plus alimenti indiget; & per maiorem dilatationem partium in illa aetate ex maiori conuersione alimenti causata, sicut partes corporis magis dilatantur, ita pori fiunt maiores. Has vero partes nec potest alimentum penetrare, & multo minus pars subistantiae per conuersionem
alimenti producta, perquam augeri debent, quia quaelibet penetratio corporum est naturaliter impossibilis , oee potest alio modo ad illas deserti; sed in eisdem poris debet seri eo uersio eius, & pars substantiae producta per conuersionem uniri cum eisdem partibus, non quidem per se immediaescum omnibus , sed per extremam illam panem poro immediatam , & tangentem alimentum in eo existens, quae pars non est determinata, nec proinde aliquota, aut certae magnitudinis, sed proportionalis indeterminata, nam euidens est partem illam, cui immediate adhaeret indivisibile terminans esse indeterminatam, quia cum sit diuisibilis, ante quamlibet designatam datur alia,Walia in infinitum usque ad indivisibi.
Ie terminans. Et ecce quo pacto nulla pars aliquota potest per se immediate augeri, sed per extremam partem indetermi-- natam, cui unitur indiuisbile tcrminans, quod necesse est corrumpi, dum unitur pars alimenti conuersia ,αloco indi
uisibilis terminantis produci aliud indivisibile continuatiuum, per quod fiat umo , seu continnatio , & quia pars conuersa unitur part L proportionali indexerminatae, cui adhaeret indivisibile terminans , & post unionem nouum indivisibile eontinuans , dicitur uniri parti aliquotae , cuius extremum ust , & etiam o moibus partibus proportionalibus in
295쪽
Lib. I. Tegeneratione ct corrupi.
ea contentis, dc ideo per eandem unionem dicuntur istae, & illa augeti. Ex hac doctrina colligo primo,quomodo sit intelligenda propositio Aristotelis ab omnibus recepta,quod augmenta tio v1uetuis fit secundum omnes partes , cuius sensus est , quod
dum augetur vivens, augentur omnes partes eius tam homo genu ,quam eterogenea , tam aliquotae, quam proportionales, 1ed talia istae, quam illae Iuxta propriam naturam : eterogeneae
quidem,vel dillimilares non per se immediate,sed quia augentur similares,ex quibus componuntur; similares vero aliquota proportionalςs in eis colentae per se immediate,in quantum per extrema tangunt ali inentum,dc illud disponunt,atque cbnuertunt in substantiam ii eisdemque per eadepa extrema unitur, se continuatur p*rs alimenti conuersia , & ideo in se, & per se maiores fiunt i, per te autem immed ate , ita ut immediate , de per se tangar alimentum, Sr pars conuersa ei immediate vi iatur, & cum ea immediate continuetur , & non per suum extre-paum, quod solum habet illa pars proportionalis indetermin ta,cui lininediate adhaeret indivisibile terminatiuum ante comversionem, & post conuersonem indivisibile continuatiuum productum, quo medio ei unitur pars conuersa, haec enim pars proportionatis indeterminata est extremum Partis aliquotae;κ proportionalium,quas continet. 87 Secundo colligo, augmentum viventium fieri per iuxta positionem limenti ad partes viventis, non tamen per iuxta pomstionem partis substantialis conuersa, sed per additionem,quae fit medi unione,& continuatione i in explica a.Probatur primum de iuxta positione alimenti, quia repugnat alimentum
penetrare partes viventis: ergo solum potest ad illas deserri per poros ; sed per poros non potest ad eas peruenire,nisi in quan-- tum iuxta illas ponitur,& ab eis tangitur:ergo fit per iuxta po- sitioncm alimenti. Probatur secundum,quod non fiat per iuxta Dositionem partis substantialis conuersae, quia id quod alteri iuxta ponitur, solum est illi contiguum,hoc enim est iuxta illud poni; sed pars alimenti conuersa non pohitur iuxta partea ςorporis, nec illis est contingua, sed eis unitur, & eontinuatur,& per unionem, & continuationem fit unum numero cum eis: ergo non fit augmentum per iuxta positionem partis conuersae, sed per additionem eius m a unione , & coptinuatio. ne facta. 33 Secundo notandum est hos poros,per quos desertur alimen' tum, numquam esse vacuos, sed semper elenos alimento,Vapo ribus,& exerementis quibusdam,ut ex sudore exeunte est mania sistum ι dum vero fit conuersio pinis alimenti, pars conuersiu
296쪽
Cap. V. Tract. de augment. OL. 27
atque unita parti corporis proximae occupat partem concauitatis eius de pori, sed non ideo pori deficiunt, quia idem cal- naturalis, cuius virtute concoquitur alimentum, aliquas pasetes eius in ipsa concoctione resoluit in vaporem, & vapor iste quasi impellens partes viventis vel sus externum locum eas dilatat , & per talem dilatationem , & nouum efficit porum , Oceasdem partes emcit Occupare maiorem locum ; & ita. per augmentationem dilatatur corpus, & silmil mouetur localiter per extensionem ad maiorem locum, ut adnotauit Aristoteles cap.praesenti. Notandum tertio, partes corporis vinentis esse in duplici disterentia, nam quaedam sunt duriores,quae appellantur si ranaticae, ut olla, aliae sunt molliores, quae appellantur nutrimentales, ut caro : & istae quidem certo tempore augentur , dc ulterius giminuuntur, ut patet iii infirmitate, & postquam diaminutae sunt, iterum augentur,& reparantur per conuersionem alimenti, quod deperditum ex eis fuit: quod in ossibus non ita contingit non enim per infirmitatem diminuuntur,vel ce te parum. Praeterea tam istae,quam illae partes augentur secundum omnem dimensionem, sed non tantum augentur secundum vnam dimensionem,quantum secundum alias;sed proportionabiliter,ut postulat natura corporis, quod non tam latum, nec tam prosundum esse debet, quam longum, ut eommodius possit moueri ab anima, & aptum possit esse instrumentum ad exercendas operationes vitales; ideo magis crescit versus Jongitudinem, quam versus alias dimensiones, & ideo ossa, quaerunt partes magis consistentes, magis crescunt secundum longituainem,quam secundum latitudinem,& prosunditatem;caro vero,&aliae partes magis crescunt aliquando secundum ,
alias dimensiones, & secuntina longitudinem parum possunt ossi superare,ut experientia est manifestiun. Ex his tandem colligitur solutio argumenti propositi pro ratione dubitandi,nam ad maiorem respondeo, augmentationem fieri utroque modo,videlicet per intus sumptione atque etiam per iuxta positionem alimenti ad paries corporis, & petadditionem partis conuersae media unione ,& continuatione facta. Sed neganda est minoi, quod alimentum non possit deserti ad partes, nisi per penetrationem, desertur namque peiporos sine illa. Et cum dicitur inter quoslibet poros medias esse partes,concedendum est, sed nec illas penetrat alimentum, sed eis iuxta ponitur , di in poris conuertitur in substantiam, uniturque per continuatione. Et dum tandens ex hoc insertur, augmentum fieri per iuxta posixionem,sicut duin aqua additue
297쪽
a 8 Lib. 1 generatione se corripi.
aqvie, neganda est sinititudo, sed fit per iuxta positionem asinienti, & convcrsionem eius, atque unionein cum c. cris Pactibus, quod non reperitur in augmcnro aquae, non tamen 1la per iuxta positionem partis substantialis per conuersionem alimenti productam , sed per additionem eius continuatione sa- Etam. Differt autem augmentatio vivcntium ab augmentatione non vivontium in tribus. Primo , quia illa fit per intus sumptionem ; haec vero per externam tantum iuxta positionein pabuli, ut patet in igne. Secundo, illa fit secundum omnes partes Viventis, quia omnibuS approximatur alimentum cxproprio , & naturali modo ; haec vero solum secundum illam partem sit, per quam pabulum iuxta ponitur, & licet possiit per
omnes partes iuxta poni ; hoc 'non petit natura corporis non viventis, sed per accidens contingit; petit vero natura corporis viventis, ut omnibus partibus approximetur alimentum;& tandem illa sit secundum partes formales, haec vero potius secundum materiales, & propterea in infinitu abire potest;ctantamen illa certum habeat terminum a natura constitutum.
augmentatio duret toto tempore vitae pso Iuersa quaestio est haec , ac alia, quam in hoc tractatui agitauimus de continuatione nutritionis, & augmentationis 3 non enim quaerimus modo , an augmentatio sit continua toto tempore vitae , vel eo saltem tempore, quo fit, aut
discleta; ita ut per mioima fiat in solis instantibus temporis; quantum adhoc enim eadem prorsus ratio est de ipsa , ac dentirritione ; unde quod superius probauimus de nutritione,' non sie esse continuam , ut per totam vitam nullo temporetiuerrumpatur: esse tamen continuam eo tempore, quo fit,&
non per minima fieri in solis instantibus, sed perpartes in par-
tibus etiam temporis continui , eodem modo intelligendum est de auginentatione. Quod igitur nunc quaerimus, est, an sicut nutritio praediisto modo ficta durat usque ad finem vitae, sie ctiam duret augmentatio 3 Et videtur probari his argu- mentis, quod usque ad finem vitae augeatur homo', sicut nutritur. I'rimo, quia sicut quantitas naturaliteretonseqiritur substantiam , sic motus ad quatilitatem naturaliter sequitur mutationem in substantiam , quae est nutritio , Sc eodem tempore fit cum ea; sed motus ad quantitatem est augmen- ratio:
298쪽
tatio : crgo iurare debet usque ad finem vitae, sicut durat nutritio. Et li dicatur, darare quidem motum ad quantitatem, non to naen augmentationem , quia non omnis motus ad
quantitatem est augmentatio, sed solus ille, per quem adqui ritur maior quantitas, quam deperdita fuit leonstat vero noli semper maiorem adquiri, sed certo quodam tempore ; post illud vero 'aequalem tantum, ves minorem ; ideo non sena- per durare augmentationem.' Contra hoc est, quia terminus ad qtiem motus dieit ordinem ad te minum a quo, & respectu illius tali et dicitur, ut patet in alteratione, per quam si magis perficitur calor in termino ad quem , quam erat pers Aus in termino a quo ; dicitur intendi, de alteratio per quam perficit .r, vocatur inrensio : istet non adquiratur per eam perfectior cal6r, qua n habuit aliquando subiecturn ) ergo viniolus ad quantitatem sit augi Dentatio, non requiritur ι quod per eum acquiratur maior quantitas , quam habuit aliquando stibiectum, sed latis est , quod acquiratur maior ea, quam habebat in teimino a quo I sed impossibile eli corpus mouexi ad quantitatem , quin acquirat maiorem , quam habuit intermino a quo, nam alioqui nullam de nouo acquirerm: ergo 'cum motus ad quantitatem duret toto tempore vitae, durabit
Secuncio , quia augmentatio plocedit ab anima tamquam sa eausa principali, & a potentia iiutritit:.11, & calore naturali tamquam ab instrumentis eius naturaliter operantibus atque ex determinatione ad unum: sed virtus naturalis horum n diminuitur proeedente tempore, neque per continuam actionem circa alimentum hebetatur, quin potius calor naturalis augetur: ergo si maius alimentum ei iuxta ponatur, maiorem producet substantiam in qualibet aetate consequenter maiorem quantitatem,per quam augebitur corpus v ire ad finem vitae. Probatur minor, quia eadem est ratio de calore naturali corporis viventis, ac de calore elementari ignis sed calor iste crescit, quo plura ligna conuertit in ignem: nam cum eisdem lignis conuersis aduenit ei novus calor:eigo calor etiam naturalis crescet per aduentum caloris naturalis cum qualibet parte alimenti eonuersi in substantiam.Et ideo plus alimenti semper potest conuertere,& plus quantitatis producere. Probatur tandem experientia, nam videmus pitu es post qua- dragesimum annum suae aetatis pinguiores fieri, & ideo maiorem quantitatem acquirere : ergo adhuc in ea aetate crescunt, quod non potest fieri uili per vera alignatiuationem adhue datantem:salsum est ergo,quod dici lotet, hominem no erescere
299쪽
28o . L b. I. De generatione est corrupi.
nec augmentationem durare post eam aetatem, quam status, tinon augimenti vocant.
93 Pro solutione huius quaestimus notandum est primo ex do- fhrina Aristotelis. 3. lib. de anima tex. S'. corpora vivetia quantum ad nutritiuam virtutem triplicem habere statum, nempe augmenti, status, ac decrementi, seu diminutionis. Tempus. autcm augmenti tolet designari a principio vitae usque ad tertium septennutrix, aue vigesil vim primum amriim aetatis, ut docet Diuus Thomas. 2. v. quaest. I T. arti c. . ad Iecundum, quia
usque ad id tempus sortior est potentia nutritiua, Sc calor naturalis robustior ad conuertena una alimcntum in substantiam aliti, ideo plus conuertere potest alimenti, quam de propria substantia contumere. Tempus vero status solet designari a vigesimoprimo anno , usque ad trigesimumquintum , in quo minorem iam vim habet calor naturalis, tantiamque alimenti conuertere potest, quantum substanti .e propriaeco sumere: qitare neque augetur corpus in aetate ista,nec dimi mi itur, seditatum habere dicitur. Ab hac autem aetate vique ad ultimam senectutem numeratur temptisdecrementi, vel diminutionis, quia calor naturalis debilitatus non tantum potest alimenti con-u rere, quantum de propria lubstantia consumit, ideo decrescit corpus, ac talidem consumitur. Ratio uniuersalis horum statuum ii imitur ex propria natura ipsius hominis,& eiusdem caloris naturalis ; virtus enim utriusque limitata est,& ideo tantum temporis durare potest homo, ut vita eius non possit viterius procedere, & virtus caloris naturalis, cum sit potentia activa, limitata est per intrinsecunt terminum, ut de omni potentia activa docet Aristoteles r. libro de coelo & mundo cap. . Tantum ergo potest augere corpus , ut non possit viteritis in augmento procedere, sed sistere debeat tempus illud 9 augmenti vocatur, hoc vero status. Et tandem cum natura corporis vi uetuis paullatim deficiat, & cxtenuetur , necesse est idem corpus diminui. Ratio vero particularis stimitur extri 'bus,quae locent Aristotcles in libello de longitudine, & breuitate vitae non longe a principio, & sectione 3. Problematum, Problemate. r . & Diuus Tholms in L .distinet. s. q. I. art. I .ad quintum. Quotum primum est , vitam naturalem coxporis, qliae certam temperamentum requirit, consistere in calido, &' humido, quod temperamentum Persecte habet corpus in prima generationeiled ab eodem deficit in senectute dc qua docet experientia esse siccam , propter nimiam consumptionem humidi; deficiente autem humido, & calore coni iuristo cum sic ἀεo plus dissipat alimenti , quam conuertat in substantiam,
300쪽
quia virtus eius maxime dependet ex coniunctione cum humido, quo dificiente valde debilitatur ; quare non reicit iam in eo statu vivens augeri . secunda ratio diui Thomae est,quia substantia pr 1icta per nutritionem ex couuersione ali nienti non est ita connaturalis viventi, sicut prima, quam accepit pep. generatio in ed quodammodo extranea, cam ex materio, dc Corpore extraneo contrarias dispositiones, & qualitates habente producta sit ; ideo non continet calidum , & humidum adeo connaturale; & ex alia parte prima substantia idem temperamentum persecte continens incipit consumi a calore naturali ; & ita procedente tempore subitantia cor et is viventis ex counaturali,& extranea permixta minorix virtutis sit, & tot naturalis in ea exiliens eodem modo permixtus quasi retund: tur,& hebetatur,ita ut non possit latum conuertere,q Tituri de propria substantia corporis consumit; vel certe non plus, & tunc non potest augeri corpus, nec ulterius procedere motus avgnὶentationis. mod exemplo vini, cui permiscetur aqua, explicuit Aristoteles, cuius virtus eo magis debilitatur, quo plus aquae ei admiscetur. Tertia ratio Diui Thome est, quia anima, quae est forma corporis limitatam habet virtutem informandi materiam, & agendi in eorpore: unde quo plus diffunditur, vel extenditur ad informandam ampliorem
materiam superuenientis alimenti, eo minor est virtus eius ad agendum per potentias, δc instrumenta corporea propicr il-
, lud uniuersale principium : Virtus unita sortior est se ipsa di spersia : sed quo plus augctur homo usque ad statum , eo magis extenditur anima acl nouam materiam informandam : er- .go minor est virtus eius ad agendum per potentiam nutri-tiuam, & calorem naturalem ; minusque alimenti conuertere
potest, quam trius;& tandem eo perueniet, ut non plus possit
conuertere,quam consumitur;& tunc dicetur corpus peruenisse ad statum , ae tandem ob maiorem permixtionem extrane csubstantiae minus adhuc conuertere poterit, & dicetur corpus
peruenisse ad statum decrementi,vel diminutionis. His suppositis duabus conclusionibus respondetur quaestioni. Prior sit, motus ad quantitatem durat toto tempore vi tae. Hanc probat primum argumentum in principio positum , quia nutritio durat usque ad finem vitae : quia usque ad illum lumitur alimentum , & conuertitur aliquid cius in substantiam; ergo durat semper nutritio , sed partialem substantiam consequitur naturaliter quantitas partialis tetani nanu motum per sie: ergo durati etiam motus ad quantitatum usque ad finem vitae.