장음표시 사용
301쪽
181 Lib. I. Degeneratione corrupti
Posterior conclusio. Motus augmentationis sol utri clutatvlque ad statum. Probatur ex doctrina tradita , quia motus augmentationis tendit per se ad maiorem quantitatem corporis, ea, quam habebat prius; sed haec ma tot quantitas adquiritur tantiun usque ad statum, ut probatum est: ergo solum usque ad statum durat motus augmentationis, & non usque ag .
. Ad primum argumentum concessa maiori, qu6d motus ad
quantitatem durat pet totam vitam, neganda eii minor, quod omnis motus ad quantitatem sit augmentatiomam Aristotel si lib.Phys.lex. I 8.docuit,motum ad quantitatem ttib hac latione quasi communi innominatum esse, sub specialibus vero vocari augmentationem , & diminutionem. Et chim dicitur omnem motum ad quantitalcm esse ad quantitatem maiorem ea,quam
habebat corpus in termino a quo; negandum est;quia licet aliquid quantitatis acquiratur per omnem motum sed plus deperdi solet per ac sonem et iisdem caloris naturat is eodem tem pore,quo fit motus:& ideo non est necessarium,quod motus ad quantitatem terminetur ad maiorem respectu termini a quo; nam adhuc respectu illius minorem habet corpus in termino ad quem talis motus,ut per se paret. 'νγ Ad secundum,ileganda est etiam minoriquod virtus animae,& caloris naturalis non diminuatur procedente tempore; nam virtus animae minor est dispersa, vel distula ad maiorem mat riam informandam , & calor naturalis valde debilitatur in senectute deficiente humido , ex cuius societate fortior erat in iuuentute,atque per coniunctionem cum sicco, ut ostendimus ια propterea non potest plus alimenti, immo nec tantulit conuertere, quantum de substantia corporis dissipatum est;& ideo hon potest toto tempore vitae augeti corpus. Αὸ ultimum respondeo, non augeri simpliciter corpus, nisi secundum longitudinem fiat maius:quod vero versus alias dimensiones crescat ultra tempus augmenti , solum est maiugfieri secundum quid;& hoc quidem aliquando contingit:quod
vero maius fiat secundum longitudinem, numqiram. Et ratio utriusque est, quia ossa duriora sunt, & sicco temperament , constant, atque ex dissiciliori alimento nutriuntur , nempe ex medulla facta ex sanguine, ideo dissicilius augentur, & propterea vitius caloris naturalis extra statum augmenti non estiam sussiciens ad ea augenda , bene tamen aliquando ad augendam carnem molliorem, ac magis humidan , atque ex facilioli alimento nutriendam , propter peculiarem dispositio-
302쪽
n corpus vivens toto tempore vita, quo nutritu ra
permaneat idem numero, saltem secuniam aliquas partes, vel secundum
omnes varietur'VT intelligatur quaestio , tamquam certum est praesuppo- γδriendum,quod ante, & post nutritionem,& augmentationem permanet corpus, quod augetur idem numero qhiod Aristoteles non soliun asserit capit. praesenti, sed saepe repetit, vetextu S. I. 33.& 3 s. asserens unam ex conditionibus neces 'riis ad veram augmentationem este, quod res, quae nutritur,& augetRr, permaneat eadem numero ante, & post nutritionem ,& augmentationem. Quod probatur euidenti ratione, quia si non permaneat corpus idem numero ante,& post nutritionem , sequitur nutritionem non distingui a generatione, α corruptione. Probatur consequentia, quia si non manet idemi numero:nee manet idem secundum substantiam;sed corrumpi - tur substantialiter.corpus,quod erat ante nutritionem,& gene ratur aliud : erit emo nutritio generatio,& corruptio substantialis: quod est fallum. Hoc supposito iam intelligitiit difficultas quaestionis in eo syconsistens, nam actione caloris naturalis duo fiunt, consumi tur ex una parte substantia propria corporis, & resoluta in vapores , & excrementa diminuitur corpus: ex alia vero parte conuertitur alimentum in substantiam eiusdem corporis, vοῦ
reparetur id, quod deperditum est: & si maior sit pars alimenti conuersa, quam deperdita ex corpore, augetur corpus. Ex quo sequitur corpus semper mutari, recedentibus partibus, quas habebat, & aceedentibus aliis distinctis saltein ex parto materiae, & aliquando ex parte sotmae , si anima sit diuisibilis ; tunc enim necessario videtur corrumpi pars formae cum parte materiae, quam informabat, & nouam quoque partem form. ae produci ad informandam materiam eiusdem alimenti conuersi. Et cum transmutationes istae fiant per totam vitam, sieut fit nutritio, non videtur ad finem vitae permanere vlla pars earum , quae habuit corpus , dum primo fuit genitum. Mutatis autem partibus substantialibus, tam ex parte sorinae, quam ex parte materiae, mutatur entitas, dc 1ubstantia rei: ergo merito dubitatur, an maneat idem corpus numero ante, se post nutritionum, & aliginemationem toria tentPO a
303쪽
184 Lb. . I. Degeneratione corrupi.
vitae,ut voluit Aristoteles , & probatur ex differentia inter generationem,& nutritionem.
1.o Sed certum est secundo, idem numero manere corpus, cuius anima est indivisibilis,saltem ex parte Armar,ut i n hominibus, atque etiam in animalibus persectis , quorum animae non sine probabilitate ponuntur a multis indivisibiles. Et huius latio est manifesta , quia cum anima careat palsibus , sequitur per diminutionem corporis nullam partem earum deperdiposse ; sed solum deperditur pars materiae, quam informabat anima indivisibilis:tota vero ipsa anima, quae illam inadaequa- te informabat, desinit eam informare permanens tota in reliquis partibus: unde sequitur permanere eamdem numero formam in nutritione horum corporum per totam vitam ἱ &cum identitas numerica rei praecipue sumatur a forma, permanebit idem numero corpus ex principatiori saltem parte. Solum ergo habet locum dissicultas quaestionis in viventibus, quorum animae sunt diuisibiles secundum sententia Aristotelis,& communem Scholae,ut in plantis, & imperfectis animalibus,qualia censentur reptilia. Et prima opinio asserit in nutritione, & augmentatione
horum idem numero corpus permanere toto tempore Vitae, quia licet deperdantur partes materiae, & aliae diuersae acquirantur per eonuersionem alimenti ,& ideo ex parte materiae . non omnino permaneat idem numero corpus, nulla tameα
pars formae deperditur,quia illa pars formae , quae informabat
partem materiae deperditae, quasi retrahitur ad aliam partem proximam ex his,quas informabat prius, & ita manet eadem numero forma, a qua praecipue sumitur identitas numerica
corporis: & ita cadem anima numero, & secundum omnes partes permanet semper.Ita albertus M agnus opust de nutritione titulo primo, capit. 3 titulo L. capit. I. Philop. l. lib. de Generatione,capit. . Nimphus ibid.tex. 22o. & Alberius: Saxoniae quaest. I 2.B leus tractat .de intensione , & remissione sormatum .cap. 3. io 1 Probant testimonio Aristotelis textu 36.& 3 π.huius capitis afferentis augmentum fieri secundum partes formales corporis,non secundum materiales;& reddit rationem, quia cum in augmento debeat permanere illi ici,quod augetur, 3c forma rei permaneat semper , ut forma carnis, & ollis:materia vero ex parte recedat, & ex parte adueniat de nouo per conuersionem alimenti, neces tu eli secundum formam fieri augmentum , M. non secundum materiam. Haec autem ratio nihil valeret, si forma tei variaretur secundum partes aduenientes , & rece- entes,
304쪽
dentes,nam tunc non magis augmentatio fieret secundum sotu an ,quain .ecundum materiam .Probant deinde ratione, quia
si cum parte materiae deperditur etiam pars formae , & cum noua parte materiae aduenientis ex conuersione alimeti aduenit etiam noua pars formae eductae de potentia eius , sequitur aliquando contingere,ut nulla pars materiae, neque formae, cxliis,quae habuit coipus, dum primo fuit genitum, permaneat in senectute,aut in fine vitae, & ideo nec permanere idem numero corpus,sed esse aliud numero diuersum : quod patet esse
contra rationem nutritionis,& augmentationi S.Probatur consequentia , quia motu quodam continuo desinunt partes, &adueniunt aliae: ergo per totam vitam variantur omnes. Sed Omnibus variatis , necesse cit variari totum, quod non habet aliam entitatem praeter entitatem partium ergo non manebitidem corpus numero.
Haec tamen sententia salsa est;quod probo ex natura anima: diuisibilis, quae ita dependet a materia , sicut nata est eam in formare,nempe tota forma totam materiam, & pars partem: ergo dependet quaelibet pari formς a sua parte materiae,& cum educatur talis forma de potentia materiae, quaelibet pars eius determinata educetur de parte determinata materiae,a qua namta est dependere:ergo consumpta hac parte substantiae viventis per actione caloris naturalis desinit haec pars formae, a qua informabatur haec pars materiae, eam informare: & non potest naturaliter permanere separata a materia propter naturalen dependentiam ab illa ergo peribit. Probatur conlequentia, quia naturaliter repugnat informare aliam partem materiae elusitem corporis,cum quaelibet sit informata lua parte forinae, M non possit naturaliter eadem pars materiae informari duplici parte formae sicut materia totalis noti potet informari duplici totali forma.Ex quibus sequitur necessarium esse, quod
consumpta naturaliter qualibet parte corporis, & recedente materia,pereat etiam pars formae.Et eadem ratione probatur, IOAquod nouae partes sormae adueniant cum nouis partibus filateriae alimenti,nam partes materiae,quae adueniunt,non possunt informari a partibus animae praeexistentibus in corpore; uia quaelibes pars formae dependet a qualibet parte materiae Νeterminatae, sicut tota forma 4 tota materia: ergo scut haec non potest naturaliter simul informare duas totales materias, ita non potest eadem pars sermae simul informare duas pat-tes materiae: quare necesse eli, educi nouas partes an inlaedo povis partibus materiae aduenientis a quibuS informenti: r.
Ideo secunda opinio concedit , quod consumpta qualiber
305쪽
186 Lib. I. De generatione est corrui.
parte substantiae viventis corporis, sicut recedit pars materiae, ita perit pars formae a qua informabatur, & sicut adueniunt nouae partes materiae ex conuersione alimenti,ita adueniunt cum eis nouae paries harum animarum eductae de potentia ea-Tum. Negat tamen,quod omnes partes materiae, & formae varientur,quia distinguit duplices partes integrantes in quolibet Corpore vivente,quasdam quasi fluentes ex quibus consumuntur aliquae per eonxinuam actionem caloris naturalis, & lococ arum succedunt aliae, &ita per continuam corruptioncm Carumn aduentum aliarum, in fine vitae omnino variatae censentur,tam secundum formam, quam secundum materiam: &secundum has partes non manet idem numero corpus per totam vitam. Sed aliae sunt partes integrantes permanentes, quas numquam consumit calor naturalis , neque aliquid detrahit ab eis,sed saluae, & integrae permanent a principio usq; ad finem vitae: unde licet augeantur, non tamen diminuuntur, R Ideo caedem numero permanent, & ratione eam permanet semper corpus idem numero , Iicet ratione aliarum quodammodo varietur.Ita Magister senten. in 1.distinct, 3 o. & ibidem Ricardus,Albertus in summa de homine quaest. I.de potentia generatiua,art.2.& quaest.dc nutritione,& nutrito ; Alexand.MPhitap.text. 3 s. huius capitis,Nimphus etiam quaestion. s. huius libri eamdem opinionem tamquam probabilem defendit. Sed in assignandis his partibus invariabilibus diuisi sunt ainhor isti nam quidam eorum distinguunt duplices partes
intcgrantes in corpore vivente, quaedam spermaticae, quae immediate generantur ex semine ,& sunt omnes illae ex quibus componitur substantia primo producta per generationem.Aliet simi nutri mentales,quae quidem producuntur per nureitionem ex conuersioneat inrenti, & adduntur primis;de quibus asserui mallo modo,neque ullo tempore consami, ut variari,sed omnino integras, & quasi intactas permanere a principio usque ad finem vitae ; nutrimentales vero passim consumi, & alias Ioeo earum succedete. Probant isti primo,qui a s omnes partes integrantes corporis variantur, & non dantur aliquae semper manentes , sequitur nec permanere corpus idem numero usque ad finem vitae,sed tunc iam esse aliam numero arborem, εἴ aliud numero animal, immo & alium hominem , quod est falsum. Probatur consequentia, quia torum corpus don habet aliam entitatem,vel subitantiam praeter entitatem, & si ibstan-siam partium integrantium : ergo si omnes istae successitae variantur, & non manent aliquae eaedem numero , non manebit
306쪽
IV. Tractat. de augment. IX. 287
ergo semper renouarilr corpus per nutritionem , & numquam seia eicet, nec senio conficietur, quia nulla pars eius permanet toto tempore vitK, sed nouas semper habet, quod cxperientia
probatur fallum. Ita lentiunt Alexand. Albert. Namplius, quos
Alij vero,ut Philopontis, quem tuquuntur aliqui ex noui O- ro Dbus,alio modo distinguiat partes corpori. viventis, siue spermaticae, vel ny trimentales, nam quasdam elle aiunt duriores, di se lidiores, ut olla, nerui, cartilagines, quae semper manent eaedem numer0 , quia non possunt consumi a calo tu naturali. Abar vero su: it molliores,ut caro;& istae temper consula uitatur, M aliae loco earum succedunt per conuersionem attinentis taque duriores,& solidiores augemur, sed non diminuuntur , Mideo nec variantur, sed permanent secundum identitatem nu-mpricam, licci augmenturia luscipiant, molliores vero augentur,atque diminuuntur & proptcrea variantur semper: corpus igitur permanet idem numero a principio usque ad finem xi . tae propter numeri caui idei latatem illarum , quamuis aliquomodo varietur propicu variationem laurum.
. Probant primo experientia, cluia videmus hominem ob grauem infirmitatem deperdere totam fere carnem .; immo &Omnes alias partes subtiliores, & mPl IiOIes: Osia vero, neruos, immo,μ cutem cum caeteris partibus durioribus integras permanere abique ulla dimi inutione : ergo euidens signum est,qiii d numquam illa: partes consumunt Ur , vel diminuuntur. Prob.utir conseqi3entia , quia nulla potest dari sortior causa di in inutionis. Probatur secundo ratione, quia calor naturalis
non habet summam intensonem. quam bal e calor ignis, sed valde teperatus et ;& pr. ecipue resideι in partibus mollioribu
ut in carne, ut probat experiςntia: ergo quamuis possit molliores partes consumere parum resistentes,non poterit consumere
duriores, ac solidiores; in quibus inuenit resistet iam maximam: unde sequitur integras permanere semper. Sed haec opinio quantum ad utrumque modum eam defen- Io3dendi, contraria est doctrinae Arist. salsa .Probo primum aduersus utrumque modum, quia Aristoteles et idem verbis asserit,quod dum augetur vivens , quaelibet pars eius augetur , Mdum diminuitur, quzelibet pars eius diminui rur ; sed per augmentationem augentur Omnes partes , siue i permaticae sint vel nutrimentales, siue duriores sint,vel molliores: ergo omnes etiam diminuuntur.Euidens est Syllogismus,& ma Or non solum in se est certa , Ied conceditur ab aut bori luis utriusqi,emodi .Probatur aute minor ex textu 3 2.huiuS capit I S, ubi ua . iis
307쪽
188 Lib. I. Degeneratione ct comeri
Aristotcles: tisitur itaque eiuW,quod augetur,qu cumque pars a cla esse.Similiter autem,e, iis diminutione minor generata esse,=c&rext. 3 I. A thuc autem quo siωmque sigmm, aut maim, aut minus fastum esse, o c.
Primus autem modus dicendi est etiam expresse contra Diuum Thomam I .p.q. I I9 iri Od α.Et probatur , quod sit
selsus;primo,ratione eiusdem Diui Thomae, quia partes nu- inmetales eiusdem rationis sunt cum spermaticis,& ideo cor- raptibiles sicut illa: ut os, & caro, quae de nouo adueniunt pernatritionem eiusdem rationis sunt cum osse, & carne productis per primam generationem , & corrumpi possunt sicut illa,& calor naturalis, a quo corrumpi possunt est idem , & debite approximatus omnibus:ergo sicut haec potest corrumperet , sic illa:& est agens naturale : ergo agit circa omnia in quantum potest,& omnia corruimpit:fauum est ergo, quod illae partes s Ios ne COIέuptione permaneant per totam vitam. Secunia , quia si prima substantia,in qua generatur homo , non potest corrumpi,sequitur pueros postqtiam primo geniti sunt , non indigere alimento aὸ reparandum id,quod per actionem caloris, naturalis deperditum est, sed solum ut augeantur: sed consequens est falsumn contra experientiam:ergo falsum est etiam, quod iiihil corrumpatur de prima illa subitantia. Probatur minor, quia euidens est , quod si paritulus statun postquam narus est,nΘn alat deficit atque consumitra : quod non potest ex alia causa prouenire, nisi quia calor naturalis in eipit statim agere in illam substantiam,eamque consumere, & ideo indiget ali- mento primo ad reparandum id, quod conseniptum est, deinde ad augmentum. Probatur deinste falsum esse secundum ilicidum de partibus durioribus,& solidioribus numquam corrumpendis:primo qura partes istae nutriuntur per totam vitam, sicut molliores,ut fatentur, qui eum defendutra probatur euidenter ex illo principio AristoteIis ab omnibus recepto , quod nutritio fit secundum omnes partes , sicut augmentatio 2 ergo er totam vitam additui illis aliquid substantiae nouum:&niit ab eis detrahitur : ergo fiunt semper maiores, & longioreSetiam post statum,& tempore decrementi: consequenter totus ipse homo procerioris fiet staturae:immo consequenter sequitur per totam vitam augeri has partes, & nullum habe
statum,nec augmentationem intrinsecum terminum. Probatur
consequentia, auia si nihil substantiae ab eis detrahitur per tota vitam : ergo nihil etiam detrahitur quantitatis. Et si semper
additur eis noua substantia: ergo etiam noua quantitas, & ita
semper fierent m toxes, qui nec potest detrahi , nec addi substantia,
308쪽
stantia,n i addita,vel detracta quantitate. Secundo,quia de his partibus crurioribus, ac solidioribus duo lunt certa ; primum, quod comi pi possimi, cum constent materia lii blunari ; deinde , quod in eis sit calor naturalis , quamuis non tantum in eis vigeat, quantum in mollioribus. Ex quibus probatur, quod comi pi possint,quia calor naturalis est agens debite approximatum respeetu earum,sicut respectu aliarum:ergo sicut potestillas corrumpere,ita & has, quamuis dissicilius,& tardius propter maiorem resistentiam earum.Quemadmodum guttae aquarcadentes super lapidem durum , & mollem; utrumque quidem excavare possunt,& excavant,quamuis citius mollem;& durun tardius, etiamsi sit durissimus, propter continuationem: ergo cum sit continua actio caloris naturalis,aliquid semper poterit ab his partibus quantumlibet durissimis extrahere. His opinionibus refutatis,nostra sententia explicatur tribus assertionibus, quarum prima est, in nutritione viventium .imperfectorum , quorum animae sunt diuisibiles, simul eum noua parte materiae, aduenit noua pars animae eductae de potentia eiusdem partis materiae. Ita Scotus in A. distinct. 44. quaest. I. arti c. I. AEgidius in I .distinct. .artic.2.quaest. 3. Marsil l .libde Generatione, Faeth. I I.& I 2. Petrus de Mantua tractatu de priamo,& vltimo instanti. Palat.1.lib. de Anima. Toletus quaest.y. huius capitis, & iuniores multi. Quam efficaciter probant argumenta facta contra primam opinionem. Secunda assertio, sicut omnes partes viventis augentur, ita omnes diminuuntur; in viventibus quidem imperfectis , tam' secundum formam, quam secundum materiam; iri viventibus vero persectis, secundum materiam, & secundum extensionem animae ad eam informandam. Haec est expressa apud Aristote lem loco,& verbis citatis contra secundam opinionem; & eam
tenent Auerroes I. lib.de Generatione, comm. 38. Diuus Thomas in hoc libro lect. i . ad finem,& lect. Is . in principio,& I.
p.quaest. I I9.arti c. I. ad 2.& ibidem Caietanus, Conimbr. I.lib. Physic.cap. .quaest. I .arti c. 2. in fine,& omnes sere nouiores. Et
probatur etiam efficaciter argumentis iactis contra eamdem opinionem secundam. Assertio tertia, non est necessarium ita diminui omnes par. tes viventis, saltem duriores, & solidiores, ut ossa, & nerui secundum materiam, aut secundum sordiam, vel extensionem eius, ut nulla earum, quas habuit a principio suae generationis, permaneax eadem numero in fine vitae, sed multae permanentinuariatae magna ex parte. Haec est contra iuniores quositam neceis rium putantes, quod omnes partes varientur. Et proba.
309쪽
Lib. I. Degeneratione 9 comvt.
nento, nam partes illae ex propria natur resistunt 'm xime actioni caloris naturalis, & ex alia parte alor ipse non ira viget in eis , neque ita intensus est; quare licet agat in eas temper , remissistima absque dubio actione, S sere nihil corrumpente ;vt probat experientia in infirmitatibus, in quibus licet caro ,&aliae partes molliores multum diminuantur, du riores vero, & solidiores sere nihil e ergo talis actio caloris in has partes ; licet continua sit, non est tamen sufficiens, ut eas
totaliter corrumpat. Probatur etiam exemplo guttarum c
dentium super durissimum lapidem , quae licet motu continua cadant, & per totam vitam, non posvant totum lapidem corrumpere propter maximam resilientiam eius: ergo licet continua sit actio caloris naturalis, numquam corrumpet totaliten duriores, ac solidiores parres vluentis, propter maximana resistentiam earum.
Og - Ad testimonium Aristotelis pro prima opinione adduc uiri respondeo, quod dum asserit, augmentationem non fieri secundum partes materiales, sed secundum partes formales; per partes sermales non intelligit sermam substaptialem Phys cam , ut Philoponus , & Albertus Magnus amrmant ; sed neu
partes porosas, hoc est, concauitates Illas, quas vocamus p ros , ut di eunt Marsit. & Αlbertu; Saxoniae. Nec etiam partes habentes aliquam operationem in corpore, ut sunt membra
eius, ut voluerunt alij. Nec de inqm partes spermaticas, ut do etcuit Alexander. Sed ex ipsis verbis Arithotelis duplex expositio vera, & tenenda colligitur: ptior est i quod per sermam partis intelligatur natura, & spepies eius, ut caro secundum formam significat carnem lecundum speciem , & naturam carnis, per partem vero secundum materiam intelligatur haec pars , Milla secun qm rationem indiuidualem huius partis, ut caro haec, aut illa, quae modo producitur per nutritionem , vel de perditur per diminutionem e nam ratio specifica cuiusque rei
formalis vocatur, sed indiuidualis quasi materialis; & quia
necessaria conditio ad proprium augmentum est, quod permaneat semper idem, quod augetur: dc natura, atque species carnis , vel ossis semper manet. haec sero , aut illa pars carnis, vel ossis deperdit ar , ac variatur; ideo dixit Aristoteles augmentum fieri secundum sermana, aut secundum partes iurmales, re
non secundum materiam , vel partes materiales. Secunda expositio est, quod per ῆrmam partis intelligat Aristoteles, non substantialem, sed illam, quae sonstituit quartam speciem quae litaris ; & vocatur etiam figura; ut figura manus , brachi j, capitis , aux pedis: de qua euidens cst, quod permanegi semper eadem
310쪽
. V vact. de augmen. . IX. 29 Ieadem ii Uartibus corporis: per materiam vero, vel materia tem patiem, hanc vel illam partem inaniis, vel brachij accedit,& recedit per nutritionem, vel diminutionem; de quibus constat non semper manere, ideo secundum formam, vel figuram semper manentem dicuntur augeri partes, non secundum hane, vel illam entitatem materialem passim recedentem , vel de nouo aduenientem. Verba autem Aristotelis, ex quibus utraque haec expositio satis aperte colligitur, haee sunt: Opor et enim intelligere, quemadmodum si quis mensurabit eadem mensura aquam, semper enim alia ,stalia , sic utique augmentatur materia earnis, is nom euicumque partium aliquid ad ei. tur . sed hoe quidem defuit, me autem aduenit, ura autem, se forma mirumque particula. In his autem , qua sunt dissimilium partium , hoc magis manifestam, ut man- , q-dproportionaliter aucta est , materia enim altera exissens manifesta es magis ipsa
forma sui, quam in eame, , his, qua similium partium, ideo is
monui magis videbitur esse adhue earo os, quam mansu , brachium, ore. Priorem vero expositionem tenet Diuus I homas I. par. quaest. II s. artic. l. ad secundum , & cum eo Toletus quaest. s. huius capitis, quam sequuntur fere omnes recentiores. Posteriorem vero sequuntur alij. Testimonium autem sic expositum iuxta mentem Aristotelis nihil probat contra nostram sententiam.
Ad argumentum eiusdem opinionis respondet Diuus Tho. Iosmas in eodem articulo ad quintum, duobus modis contingere, quod varientur partes integrantes alicuius corporis, simul quidem omnes, ita ut loco earum aliae simul succed ni numero diuersae, vel successive paulatim desinentes una post aliam,& succedentibus etiam successive aliis Ioeo earum 3 3c si primo
modo varientur, certum est, non posse manere eamdem rem numero, sed dicetur potius desinere esse, & conuerti in aliam, cuius forma succedit in eadem materia. Si vertavarientiu secundo modo anebit quidem eadem res numero,licet varienis tur omnes partes materiales eiMEt boc modo variantur partes viventis in augmentatione,& diminutione; nam per alii nem caloris naturalis quaedam consumuntur, & aliae luceedunt ex eonuersione alimenti, & vniuntur eidem corpori viventi per realem, ae Physicam continuationem , & ideo emetunt unum numero, quia unum continuum, & unum numero idem sunt,ut docet Aristoteles s.lib.Physitaque licet concedamus in Viventibus impersectis, variari totam materiam, & totam sormam , quam habuit ἱ principio ; ita nulla pars materiae, vel