R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; seu de generatione, & corruptione earum ... _ Nunc primum in Gallia editi. Cum duplici indice, ..

531쪽

altioris ordinis a primis qualitatibus,& earum temperame in eisdem corporibus debito. Ad argumentum illius sententiae, quae negat has quesitates in corporibus mixtis,concedenda est maior , quod virtus naturalis productiva alicuius effectus applicata subiecto capaci eius,semper, & naturaliter cum producat. Sed minor neganda,quod mixta haec,quibus insunt particii aves istae qualitates applicata subieeto capaci,non semper producant effectus

earum, non enim quodlibet corpus capax caloris Elementaris

censetur capax caloris a pipere,& vino producendi , nam Iieet non sit distinctus specie ab Elementari, speciale tamen subiectum pol ulant agentia haec ad produeendos hos effectus, cum quo habent proportionem, & non cum alijs. Et illud tantum

censetur capax effectus eorum. Nec solum postulant partic Iare subiectum, sed saepe etiam coniunctionem Physicam, aerranaiam cum alio corpore,ut possint proprium effectum producere,quod in rebus odoriseris docet experientia: Indigentenim plures coniunctione ac permixtione cum alijs, immo αalteratione aliqua ab eis suscepta,ut odorem spargere possint, eumque imprimere subiecto capaci, cui etiam approximata fine his eum non imprimunt:atque etiam in argento vivo patet,quodlicet mineralibus integris, hoe est,non prius attritis,

immo etiam prius attritis,non tamen prius irrigatis approximetur proprium effectuin coniungendi partes eorum argenteas, & separandi a terrena earum Iaece, non praestat, quantu

Iibet capaces essent secundum se tali effectu coniunctionis 4I Ita ergo eensendum est de aliis corporibus mixtis, de quibus' Ioquimur, quae ctiam si calorem, ves siccitatem producere suis

virtutibus possint, non circa omnia mixta caloris capacia, quia non omnia capacia tensentur, quibus calor imprimatur a talibus agentibus ; sed persectiora quaedam, ut uiuentia, quibus adhuc non imprimunt proprios effectus,nisi prius aliis corporibus, aut saltem calori naturali eorum coniungantur ,& forte

ab eo alterentur.

Ad argumentum vero pro ratione dubitandi propositum concedenda est maior, quod qualitates istae conueniunt corporibus mixtis talis naturae , sed neganda est minor, quod et

menta sint causa essectiva eorum; nam licet elementa, vel pri-inς qualitates eorum sint causa mixtionis,& seeundum modum permixtionis earum praecedentem in materia producatur mixtum,& plures qualitates eius, quae ideo vocantur secundae, non tamen sunt causaesciens eorumdem mixtorum,sed perfectio-1em aliam postulant,& ex consequenti qualitates, alitvirtutes

532쪽

ea consequentes ab eadem causa perfectiori produci debent, Mnon a primis qualitatibus minus persectis 3 quamuis temperamentu earum pro dispositione necessaria pollulent in materia.

prima qualitates sint 'ma fimantiacis elemento

rum, Misium aecidentales 'PRima opinio tenet, esse sormas subs tantiales, per quas eon- stituuntur in primo este substantiali,& per quas diiunguuntur specie sub genere simplicis corporis. Ita Alexand. I x lib.

Metaph. comm. I 2. atque etiam 4. quaest. naturalium, Ariun

nius cap. de substantia in praedicamen. Curtius ,& Zimara 2. lib. de anima, rexi. IS. Tribuitur etiam Galeno I. lib. de usu partium; & I. de elementis. Probatur testimonio Aristotelis cap. 2. huius libri rextu . 8. & 24. ubi tria docet de his qualia talibus. Primum,quod constituunt elementa. Seeundum, quod sunt eorum principia. Tertium, quod sunt eorum differentiae. Haee autem habere non possunt, si solum sunt accidentia eorum , quia nequo aliquid constituitur in suo esse per accidentia ; nec accidens potest esse ei principium essendi,& multominus differentia eius. Probatur etiam ration prim6,quia per propriam operationem alicuius cognostimus a posteriori formam substantialem eius, a qua procedit operatio ipsa, tamquam a principio efficienti intrinseco ; sed nullam aliam operationem habent elementa praeter eas, quae procedunt ab his qualitatibus; ut ignis non habe aliam operationem, quam ca-Iefactionem, & exsiccationem ; & sic de caeteris: emo qualitates istae sunt formae fissis antiales eorum. Vel vi dicatur habAe 3 alias formas, concedendum erit, dari formas substantiales, a quibus nulla procedit operatio, quod est absurdum. Secundo,

quia clementa ex pr ria natura sunt vere,& proprie contraria, ut etiam docet expresse Aristoteles in hoe x.libaext. 4.sed cor trarietas non potest eis conuenire, nisi ratione harum qualit, tum .ergo non habent alias formas substantiales, per quas eonitierantur in propriis naturis. Probatur minor, quia contraria

sunt, quae sub eodem genere maximε distant, & ab eodem subiecto,mutuo se expellunt i sed elementa maxime distant per caliduiri,& Digidum, humidum,& secumi& eaedem qualitates se expellisit mutuo ab eodem subiectoaergo per eas sunt elementa essentialiter contraria; δc ideo erunt sorius substantiales eorum.

533쪽

si Lib. II. De generatione est corrupti

4 4 Secunda opinio communis in Schola Peripatetica , & a nobis tenenda tamquam vera negat primas qualitates esse formas subitati alas eiqmentorum, sed tribuit eis alias formas substantiales priores, a quibus per modum emcientis causae emanare amrmat ealdem qualitates primas. Ita Diuus Thomas in commentariis 1. capitis huius libri,& omnes' Latini interpretestam veteres , quam noui ibidem , ideo nullum in particulari reserre oportet. Probari istet testimonio Aristotelis eap. . huius libri textu φ . ubi asserit calidum ,-frigidum esse instrumenta elementorum ad agendum. Sed quia hare dicit non ex propriis sententia , sed aliorum, quam rei jcit, ut legenti qrit manifestim, .nihil probat testimonium hoc. Colligitur autem euidenter ex textu χα. eiusdem libri. Vbi ex propria sententia loquens de elementis, asserit esse contraria, quia passiones ha-

Npt contrarias his verbis: Et utraque utrisque contraria, igni

sionibus o nuituta siunt,cte Sed euidens est esse contraria per has qua uo r qiralitates, por qtins vicissim agunt ; & patiuntur, & sonoIIvynpunt; ergo ueniet Aristoteles esse passiones eorum, εο non formas substantiales, quas constat passionibus praesupponi. Atque etiam ex libro de sensu & sensili. eap. . ubi sic loqui . tus de, ei Gςm elementis: aeua igitur ignis ,' qua terra nihil,

natum'agere , ψι pati, nee aliud quicquam: qua autem in contrarietas in eis : hae omnia agunt,'patiuntur. Sed contra

riet su1ςst eis per primas qualitates: ergo per has tantum uisti, δῆ patiuntur, & non ut ignis & terra. Ex quo euidenterio sero, quod non sunt ignis, & terra per bas qualitates, sed per alias formas constitvuotur tu esse isnis, S: terrae; & illae sunt jubst 'tiale ; qualitates veto.aceiaentales, quia si per has sunt contraria elemelva, non possunt esse formae substantiales, quia sibitantia non habet contrarium. Vbi obiter adnoto expressam esse seotentiam Aristotelis in hoc eodem testimonio , quod substantia nihil agit per seipsam, sed solum per accidentia ut s α. tibi Physicor.scriptum reliquimus. Probatur deinde ratione. Primo, quia si qualitates istae sunt formae substantiales elementorum : ergo constituunt unum compostum substantiale cum materiis eorum. Euidens est consequentia, quia ex materia

prima ,& substantiali forma resultat unum eompositum substantiale , tamquam ex potentia substantiali, & actu substantiali , sed hoc est impossibile: ergo falsum est, quod sint formae substantiales. Probatur minor, quia compositum illud resul ἴδns ex forma caloris, aut frigiditatis, & materia est eali duris 2 malitcr, aut frigidum formaliter ; sicque de reliquis ele

534쪽

CUILL Trail. δε primis qualitatib. JIII.

mentis: ergo non est lubstantia, & ideo nec totum substantia- te. Probatur consequentia, quia substantia non est per se sensii bilis, non suscipit intensionem, & remissiqnem, pec habet formaliter contrarium 1, sed calidum,& frigidum formaliter sum- .pta , sunt per se sensibilia sensu tactus, ut docet expresse Aristin teles 1. lib. de anima capit. s. de tactu, & expressius experientia ipsa ; cum quilibet nostrum perςipiat calorem ignis, M. frigiditatem aquae; sunt etiam inter sese contrariae, de susciat piunt intensionem , dc remissionem: ergo qualitates istae non lossimi esse Armae substantiales elementorum. Secundo pro-atur , quia vel qualitates primae sunt formae. substantiales, aut accidentalest, aut vere, & realiter habent utrumque,

nempe esse substantiales,&accidentales simul. Primum probauimus falsum; de ex eo sequitur. tertium esse impossibile, quia repugnat eamdem formam respectu eiusdem materiae tari substantialem, dc accidentalem simul. sqlum ergo restat ter lium, nempe has qualitates esse formas vere , & realiter acci-: dentales:quod si ita est,sequitur euidenter non esse formas se stantiales elementorum, sed habere alias per quas constituan-. . tur in esse substantiali, vel elementanon eme composita substantialia, sed solum accidentalia, nec distingui specie substantiali,

sed solum accidentali, quia accidentalis forma, nec potest constituere compositum iubstantiale, nec distinguere illud specie substantiali ab alio; constat autem absurda haec esse ; εt ideo falsum,quod qualitates primς sint formae substantiales elementorum , εc veritas est, quod alias formas substantiales habeant,

per quas constituantu has vero esse accidentia eorum,per quae

Testimonium vero Aristotelis Hasserentis primas qualitates 4 constituere elementa, esse principia eorum, atque etiam differentias duobus modis exponitur,primo a DiuoThoma in commentariis eius, talos appellari ab Aristotele non re ipse, sed quoad nos nam cum formae substantiales eorum non sint per se sensibiles, nec possunt a nobis per se cognosci, de cum sentiantur per has qualitates,per easdem a nobis cognoscuntur.

Vnde sicut se , e solet loco generis,uel differentiae nobis ignotar' poni in definitione rei aliquod accidens, vel proprietas eius,

quam vocamus genus,vel aifferentiam eius,quia per illam deuenimus in cognitionem veri generis, aut differetitiae, ita Aristot.has qualitates vocavit differentias, aut principia, vel eon- stitutiva corum, quoad nos, quia per eas manu ducitur intelisi eius ad cognoscendas veras formas substantiales, quae sunt disserentiae, principia, dc constitutiva eorum . Secundo respondeo, i - ΚΚ Σ

535쪽

116 Lib. II. Pe steneratione secore r.

Aristotelem considerasse in hoc opere elementa in quantum generabiliain corruptibilia, atque etiam,vi concurrunt ad ge

nerationem mixtorum , Ut ex contextu horum trium capitum

aperte colligitur, quo pacto verisiunum est primas qualitates esse disterentias,atque principi vel constitutiva eorum Ex quo' non bene infertur eum sensime, quod sine sormae substantialas: nam sicut actioni, & passioni praesupponitur substantia rei, quae agit,& patitur;ita ad rim ipsam,ut activam,& passivam praelitrponitur forma substantialis. Actiua vero, 3c passiua dicitur, Mi ormaliter est, per accidentalem formam, quae est proximum . principium actionis, & passionis. M Ad primum argumentum concessa maiori, neganda est minor , quod non habeat aliam actionem distinctam substantia sementi, aut forma eius substantialis ab alteratione, quae est propria alito primarum qualitatum, nempe calefactio, vel in- frigidario , quia alteratio non est actio, per quam producitur substantia,sed praetor alterationem datur mia actio realis,quam vocamus senerationem substantialem, quae est quasi terminus alteratinnis;& terminatur per se,non ad calorem, vel frisiditatem,sed ad shbstantiam ignis, vel aquae,& in igne vocari potest ignitio. Hate igitur actio est propria substantiae, & procedit a ima substantiali tamquani a causa principali medio calore,&calefactione, ut instrumento.

O elementa sint propria contraria fecundum formas

substantiales elytum secundum qualitates'

SEcundum argumentum excitat aliam quaestionem satis dinficilem, an elementa sint contruria secundum formas substantiales, vel solum secundum qualitates. Vt autem dissicultas eius ostendatur,praesupponenda est definitio contrariorum,quae colligitur ex Aristotcle io. Metha. cap s.& talis est rContristia sunt, qua sub eodem genere molim distant ,-ab eodem subiecto tuo se expetant. Ex qua sic ostendo elementa esse contraria seeundumsormas substant talesmam ess videtur conuenire tota definitio. Sunt enim sub eodem genere uniuersali eorporis inpraad camento substantiae et sub eodem genere particulari, &immediaro eorporis simplicis, sub quo etiam maxime distant Nam differentia specifica maxima distantia est sub eodem genere , cum nulla possit dari maior, ut per se'manifesturti.

Quod

536쪽

Cap. I. Tractae primi, qualitato. Quaest.' si

Quod vero ab eodem subiecto mutuo se expellant, sic probo, se expellere circa idem subiectum conuenit formis; sed formae

substantiales elementorum se expellunt formaliter circa eam dem materiam , ut constat in mutua generatione , re corruptione unius ex altero, atque etiam in mixtione: ergo propriscontraria sunt secundum formas substantiales Ai autem dicatur iad propriam contrarietatem non sincere expulsionem serm lem , sed etiam requiri effectivam, sotinas vero substantiales elementoru non se expellere effectiue,sicut se expellunt primae qualitates eorum,sed solu formaliter,& ideo non esse verἡ conistrarias. Contra hoc est,quod ad veram contrarietatem non requiritur expulsio effectiua , sed formalis sufficit: nam ea loeia pressus aquae ab igne contrarius est frigiditati eius, α tamen non expellit eam e ctive, nee potest, nisi seipsum intendati ergo expulsio effectiva non est necessaria, & ita sentiunt omnes Philosophi. od vero elementa non sint propriὸ contraria seeundum so Dimas substantiales est expresta sententia Aristotelis capite de substantia in praedicamentis: ubi inter proprietates substantiae

enumerat hanc: quod substantiae nihil contrarium sitised eontrarietas conuenit rebus per suas formas, cum formae sint, quae possunt se expellere circa idem subiectum, vel materiam: ergo elementis quae sunt corpora substantialia) non potest conueonire propria contrarietas secundum doctri iram Aristotelis. Quod, ut ostenderet in hoc 2.libro textu 49. agens de contra. rietate elementorum secundum formas substivitiales, ita alti Terra enum aeri , aqua vero igni contraria est, ut eontingit substantiam subaansia contrariam esse. Quasi dicat non esse contra,ria,nisi communissima, atque impropria ratione, prout contrarietas sumitur pro quinicumque oppositione priuatiua,quae sussicit, ut dieatur unum fieri ex altero tamquam ex contrario, hoe - est ex priuatione sormae ipsius praecedente in materia alterius,& expulsa ab eadem materia per eamdem sormam; & haee in communis sententia totius scholae,& vera. Difficile tamen probari potest,quod non sit vera contrarietas inter has sormas substantiales, cum tota definitio contrariorum videatur eis conuenire, nee per ullam eius particulam excludi posse. Propterea Solus I. lib. Phys. q. s. ad I .asserit ad propriam contrarietatem non sufficere,quod duae sormae se expellant quomodocumq; sed necessariu esse,ut succcssiue ,& per gradus,ita ut subiectum prius perueniat ad medium participans utroq; extremo, quam ad aliquod extremum, quo pacto se expellut qualitates; m calor ita expellis frigus abaqua, ut prius

537쪽

118 Ugν. II. Degeneratione est corrupi. .

ωὶ sit tepida per calorem remissum, qtiam perfecte calida, &uniuersaliter loquendo, contraria talis sunt naturae,ut in gradibus remissis possint esse simul in eodem subiecto. Et hunc modum dicendi tenuisse videntui Caiet. cap. de s ubstantia in P dicamentis,& SonZinas Io. Metha.q. 2 . Sed contra Aristote - 1 lem est,& contra rationem. Probo primum ex cap. de oppostis in poli praedicamentis, ubi ex contrariis, quaedam ait nullum habere medium circa subiectum:alia vero medium habere posse his verbis: Bacumque vero eontra riorum talia semat,ut in qui in nata sunt fieri, quibin prolicantur, necessarium sit alterum ipsorum inesse, horum nihil est medium: quorum vero non est notarium alterum inesse,horum omnino est aliquid medium QAitus expresse docet non esse necessarium, ut contraria medium habeant circa stibiectum , ad quod prius perueniant, quam ad extremum; nee etiam ut possint esse in eo simul in gradibus remissis. Probatur etiam ratione, quia ratio expulsionis , siue de effectiva, aut formali loquamur, solum in eo consistit, quod unum excludat alterum ab eodem subiecto propter repugnantiam,quam habent in eo; quod vero paulatim,vel simul expellat illud, non diminuit perfectionem expulsionis, quin potius persectior expulsio est ea, quae simul fit, & maiorem repugnantiam contrariorum ostendit, quam si succestiue, aut per gradus tit: ergo simultanea expulsio sormarum substantialium non milit propriam contrarietatem earum. Secundo probatur duo sexemplis:nam actus scientiae,& erroris; actus odii,& amo-xis circa idem obiectum propriis lime sunt contrari j, & tamen nec se expellunt succelliue,& per gradus, sed simul, quia qui Iibet prorsus tollit formalem rationem alterius: nec oportet, Vt prius intellectus, aut voluntas perueniat ad medium aliquod, quam ad extrema;nec demum quod secundum gradus remistbs simul esse possint tales actus in intellectu, aut voluntate: ergo distinctio illa successivae, & gradualis expulsionis, aut sinauitaneae insuffciens est ad excludendas formas subminitales ele

mentorum a propria contrarietate.

33 Secundus modus dicendi quorumdam iuniorum est, formas substantiales elemcntorum excludi a definitione contrariorum per priorem partem definitionis. sub eodemgenm maxis, distant. Unde qiiamuis eis conueniat posterior, quia mutuo se expellunt ab eodem subiecto, quod est materia, non sunt pro prideoninariae:& ideo nee elementa ratione illarum, sed solum ratione primarum qualitatum. Quod ut explicent , adnotant, duo esse neces laria , ut alimo dicantiar maxime distare sub aliquo genere. Primum,quod ita unum distet ab altero,ut a milip

538쪽

, eiusdem generis anque diliet. Se udum ; quod nihil repu- .l gnat uni eorum, nisi ratione alterius , nempe, quia rationes alterius aliquo modo participat. Et utrumque reperitur in al-

bedine, & nigredine. Primum quidem, quia sub genere coloris

sic ditant inter sese, ut nullus eorum atque distet ab alio quocumque colore. Secundum vero , quia caereri coimes cuilibet eorum repugnant, in quantum aliquo modo participant ratio/nem alterius , ut fuscum repugnat albo, in quantum participatrationem nigri: & huic repugnat rubeum,in quantum partici-:pat rationem albi ; sed sormae substantiales elementorum neutrum habent , & ideo non dicunt ar maxime di itare lub eodem , genere substantiae corporeae. Probatur minor , quia quaelibet aeque distat ab omnibus,& singulis formis substantialibus, aharum specierum eiusdem generas ,& aeque est incompossibilis, eum quacumque alia,& hoc habet ratione sui,& non ex parti cipatione alterius maxime distantis ab alia. Sed hie etiam modus dicendi non reddit sussicienteam Iarias rionem, propter quam sermae substantiales elementorum ex - , cludantur a definitione contrariorum, aut non sint proprie contrariae. : quod sic probo in eisdem formis. Nam elementa conueniunt iub genere proximo coi*oris simplicis diuersi a corpore mixto: quia formae Mementares talis sunt naturae, ut postulent primas qualitates pro dispositionibus ,& naturaliter qyidem ab cis emanantibus, mixta vero omnos postulant, di remissas quidam, de quibus non est certum naturaliter. m. a , nare ab eorum formis. Haec autem videntur essicaciter satis aposteriori ostendere formas elementares, ut tales specie dis, .

terre a formis substantiat ibus mixtorum, ut talibus. Q go sup posito ita arguo. Formae istae sub eodem genere corporis simplicis maxi- distant tergo ex hae parte non possint excludi a. definitione contrarioru.Piobatar antecedens, quia forma ignis ita distat a sorma aquae, ut non aeque distet ab aliqua alia eiusdem generis. 3 N pari ratione forma aquae a forma ignis: ergo maxime distant inter sese. Probatur iterum antecedens,qui ex propria natura, postulat quaelibet pro dispositionibus ambasi qualitates oppolitas, & a 1e emanantes naturaliter, quod non habent comparatae cum caeteris:ergo magis distat quaelibet abi alia, quam a caeteris. Et eodem argumento probatur, sormassi . . aeris,&terrae magis inter se distare quam a reliquis .Quod au-i s stem dicitur necessarium esse, ut aliqua dicantur maxime distare, quod reliqua dΗtent a quolibet eorum, non ratione sui, sed, ex eo,quod participantiali quo modo alterum extremum , non. ' semper est verupi, L ideo non est nccellarium ad maximam .di-

539쪽

s io Lib. I. V e generatione or corrupi.

istiana,quia ut ex Aristotele probauinuis,non est necessarium duari medium inter quati umque contraria,ut liuer ianitatem,&

aegritudinem sinquit ipse nullum datur medium : ergo non est necessarium,quod inter quaecumque maxime distantia dentur alia magis,vel minus distantia ab eis,vel aliquo eorumsed possibile est sub aliquo genere solum dari ea, quae maxime di-, stant,& ita contingit in elementis;non enim dantur sub genere corporis simplicis alia media corpora,sed totum elementa ipse maxime distantia inter sese. Probatur seeunda insufficientia eiusdem modi dicendi,nam sub genere animalis dantur duae species maxime distantes: ergo ex parte maxilli a distantiae dati potest propria eontrarietas inter Lbstantias, vel inter formas substantiales earum. Probatur antecedens: quia illa dicuntur maxime distare, quae sic distant inter sese,ut non aeque, sed minus distent a quocumque alio; sed ita se habent sub genere animalis species humana , α animalis omnium imperfinissimi; nam quaelibet non inlue distat ab aliis speciebus animalis; sed magis distat ab alterin

go verum est esse maxime distantes. Et 4e caneris omnibus v tum est plus distare a quolibet extremo, quo magis accedit aa aliud,& minus,quo magis recedit ab illo. Vt nostrain sententiam explicemus, adno tandum est primo : oppositionem in genere, vel in communi acceptam diuisam esse ab Aristotele in postpraedicamentis capit. ae oppositis in quatuor genera, vel species, aut modos Oppositionis,' nempe in oppositionem contradictoriam, contrariam , priuatiuam,& relativam. Et ideo necessario debet poni , vel se intelligi loco generis in definitionibus singularum specierum, siue denniantur in abstracto , siue in concreto. Unde si definiamus contrarietatem in abstracto, dicemus; Contrarietas est, oppositio eorum , quae sub eodem genere maxime distant, & ab eodem subiecto inutuo se expellunt; si in concreto dicendum erit, contraria sunt opposita , quae sub eodem genere maxime distant, & ab eodem subiecto mutuo se expellunt. Et ira definita fuit contrarietas in concreto ab

Aristotele , & propterea in eadem desinitionci subintelli- enda est particula, inposita, quasi pro genere, quam absque

ubio refert particula, PM. Secundo notandum est , oppositionem formaliter significare repugnantiam duorum extremorum , ut per se est naanifestum ; & ideo distinctas species oppositionis significare distinctas species, vel modox repugnantiae specialium extremorum , inter quae versantur: con- etraria igitur dicunt specialem repugnantiam , ex qua proue

nit, ut i

540쪽

nit, ut maxime distent iis eodem genere, & ab eodem subie . mutuo se expellant. Vnde si duas istas conditiones non habeant extrema propter spectatem repugnatitiam, sed aliunde, sieut non erunt formaliter opposita, qiua non erunt inter se se aliter repugnantia: ita nec per tales conditiones Don lstimentur proprie contraria ι 3c hoc modo intelligenda est definitio eontrariorum ex Aristotcle adducta, quod ue presγα Pro genere talis definitionis ponitur oppositio, quia tam- F quam genus se hes et ad oppositionem contrariam, & reliquas : ergo eaeterae particulae definitionis , per quas determia natur idem genus, continent specialem rationem oppositimnisdistinctam ab aliis oppositionibus f sed speetalis ratio Dinpositionis dieit specialem repugnantiam sormaliter, sicut orpositio in communi dieit repugnantiam in communi: ergo ita intelligi debet , quod contraria maximἡ distent sub eodem g nete , & ab eodem subies o mutuo seexpellane, ri sub ratione

formalis, atque specialis repissiliantiae eis conueniat,& non aliunde, vel ex alia quacumque ratione. Ex quibus iam inrebtigitur eamdem definitionem non conuenire semis substa tialibus elementotum, Sc ideo non esse proprie contrarias, sed

qualitatibus eorum, in quibus vera,a propria ratio contrari tatis reperitur. Probatur hoc argumento. Formae fissistantialas.

nec sunt maximὸ distantes, neeIe expellunt ast, eodem subiecto propter specialem repugnantiam, vel oppositionem,sed selum propter rationem communem inlamandi materiam , & eo, astituendi cum ea talem speciem, vel individuum substantia qualitates vero idem habent ratione repugnantiae specialis, e go his , &non illis desinitio ac vera contrarietas conuenit. Probatur minox quia anima rationalis ex eo istum intelligitue maxime distare ab anima imperfectissimi animalis, quia constituit perfectissimam specie, haec vero impersecti taliam & excommuni tantum ratione informandi substantialis formae e pellit rinaliter una forma substantialis aliam ab eadem materia, quia non habet materia riaturaIem capacitatem,ut simul ab utraque in metur, cum nec possit esse specificum utriusique simul recipere , immo nee esto indiuiduale. Vnde non fg solum expellit una serma aliam diuersae species sed etiam si sit eiusdem. Ex quo euidenter sequitur, non se expellere formas . substantiales propter specialem repugnantia, sed propter communem rationem incompossibilitatis ex communi ratione i Drmandi , & tribuendi esse materiae prouenientem : ergo eadem maxima distantia , atque eadem expulso ab eodem subiecto non eonuruit his iarmis ratione specialis repugnantia