R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; seu de generatione, & corruptione earum ... _ Nunc primum in Gallia editi. Cum duplici indice, ..

541쪽

sia Lib. I. Pegeneratione se corrupi. ' . i

vt in definitione contrariorum intelligitur,& ex consequenti nec eis conuenit eadem definitio, aut vera, di propria contra rietas ; quam certum est conuenire qualitatibus eorum; quod, se ostendo. Calor & Rigus non sunt sociaue maxime distiniates propter maximam persectionem unim, & minimam alterius, cum constet alias qualitates, impersectiores frigore reperiri etiam inter prinita, ut humiduarem, & siecitatem , sed nec se expellunt ab eodem subiecto propter communem rationein inforniandi illud: nam diuerse sotmae accidentales secundum speetem, atque etiam diuersae qualitves, adhiκ primae simul informant eamdem materiam , ut patec in singulis elementis,non tamen diuerse qualitates contrariae, quae potius suexpellunt natursiteo ab eodem si hiecto: ergo e uino in his,idcrex consequenti maxima distantia sub.eodem genere proue nit ex repugnantia speciali a & ideo speetalem rationem oppo-stiouis importat formalifer,ut signinemur in definiuione cunntrariorum , & ex mus ienti veram contrarietatem , nequamquam in sormis substantialibus, & propterea non conuenit ei definitio, nec propria contrarietas. Et ex his soluitur argumentum illud difficile pro . ratione dubitandi propositum applicata et sadem distis hione. Nam dum in definitione con-prariorum dicitur, contraria maxime distare sub eodem genere, dc mutuo se expellere ab eodem subiecto, intielligi debet utrumque sub rationς Dcialis oppositionis,vel inpugnantiae;&-ἀ sub communi ratione informandi, &constituendi species extrema persectionis, vel imperfectionis. Cuius ratio est optiama,quia eum pro genere eiusdem definitionis ponatur opposiqvies in communi, euius ratio sorinalis leonsistit in repugnantia extremorum, inecesse aest Ceteras particulas defininoois cuntinere specialem repugnantiam, ut possint coptrahere idem genus oppositionis aJ hanc speciem positionis contrariae. . ,

sy Ex doctrina linius quaslionis infero, iuxta hanc distinctionum. loquendum esse de surmis substantialibus elemenxoI urnin ordine ad contrarietatem.Duplici mei semi potest contrarietas propria,sormalitvr,aut, sirex Iiter, seu radicaliter. Eorm rliter sumitur, pro formali oppositione: exhini rum Maxime distantium sub eodeni genere, & mutuo se expinentium ratione eiusdem repugnantix , de hoc modo sumitue in definitione contrarioran solum conuei Fid qualitatibus. Virtualiter vero,aut. radicalixor accipirux pro x ice,a qua talis contrarietas emanat,& sic conuenit eisdem sormis substantialibus ela inentorian ex quibus tamquam ex radice emanant primae qua

litates formaliter contrariae . - ,

542쪽

Cap.LLI. Tractta primis qualitatib. 1 23

contraria qualitates possim esse simul in gradibm intensis'

PRaesupponit quaestio illud,quod cap. . prioris libri proba- corum eii, nempe qualitates contrarias habere latitudinem gradualem, & secundum eam perfectius, aut minus persecte

poste participari a subicisto,quod est secundum intensionem, Aremistionem participari.Et hoc supposito quaerie,an possint esse simul in eodem subiecto. Sed quia duobus modis posIimi comparari ad subiectum,in gradibus intensis, & reminis,duo etiam sunt disputanda. Primum in hac quinta.quaestione,an in gradibus intensis pollini esse simul in eodem subiectoὶPostremum insequenti,an saltem hoc sit possibile in gradibus remissisὶGradus autem remissi vocantur omnes usque ia medietatem latitudinis , ut si tota latitudo euiustibet qualitatis contineatur octo gradibus , remissi dicentur a primo usque ad quartum , issensi. vero ab octiluo sere usque ad quartum. Circa primum,an pollini esse simul in gradibus intensis ὶ dbstinctione opus est. Nam duobus modis intelligi potest, quesecundum ordinem , aut virtutem caularum naturaliim et aut

secundum potentiam Dei supernaturalem, vel absolutam . Exin primo sensu certum est apud omnes, non posse esse sinaul qualitates contrarias secundum gradus intonsos, ut galor nocto, vel ut septem non poteli naturaliter. ei se simul cum frigiditate ut octo. vel ut septem,sed necesse est per introducti nem unius expelli alteram. Ut autem hoc cxplicemus, & pro- s Ibemus,uno verbo repetendum est illud,quod cap. . primi libri tamquam certum statutum est,& ab omnibus receptum, nempe capacitatem subiecti in ordine ad qualitates contrarias, dc ad . . agens naturale potens eas circa ipsum producere limi atam e se: ita ut solum possit recipere integrain latitudinem octo gra, duum , siue ex uno eorum , vel ex utroque completam. Gratia

exempli, corpus corruptibile sbium potest reciperc ab agente naturali octo gradus ealoris: vel caloris, & frigiditatis umes: ita ut quod ei de tota latitudine caloris desecerint, ex frigi cύ-tate habere possit. QAod euidenti cxperientia constare vidimus;& ex hoc fit, quod ςontrariae qualitates non se expellun , nisi completa fuerit ex utraque latitudo octo graduum; vel quolisque adimpleatur, sed introduci potest unus , nullo gradu alterius in suesecto existentis expui: b. od in aEri: conitarc

543쪽

potestis posito,quod octo glidus humiditatis habeat;ealo is

vero non nisi quinque,vel sex, potest enim recipere duos gradus frigiditatis sine expulsione alicuius gradus caloris, quia capacitas eius completam latitudinem octo graduum ex utroque contrario recipere potest. Postquam vero adimpleta est latitudo ex vitoque contrario, vel si ex uno tantum eorum adimpleta praesupponitur, non potest subiectum recipere ali- 'nem gradum ex uno contrario, quin gradus alter contrariae qualitatis expellatur, & ideo neque utrumque contraIium simul in gradu intenso, quia excederet integram latitudinem octo graduum ex utraque qualitate,& ideo deficeret capacitas subiecti in ordine ad agens naturale.

Hoc supposito, pro tur naturaliter esse impossibile, quod contrariae qualitates sint simul in eodem subiecto secundum gradus intensos, nempe calor ut octo,& frigus etiam ut octo, aut quid simile. Primo ex definitione eontrariorum, in qua dicitur,quod mutuo se expellunt ab eodem subiecto;sed s non necessario se expellunt seeundum hos gradus intensos, sed simul esse possunt, sequitur non se expellere ullo modo, atque

adeo non esse contrarias.Ρrobatur consequentia,quia si non se expellunt secundum gradus intensos, multo minus se expellctsecundum remissos minorem habentes repugnantiam,vel certe non maiorem,& ideo nullo modo se expellent.Itaque tam necessarium est eontraria secundum esse perfectum se expellere, quam necessarium est dari propria contraria in rerum natura. secundo probatur experientia, quia sensu tactus experimur, quo magis calefit aqua,eo esse minus frigidam, & quo magis infrigidatur aer, eo esse minus calidum: ergo signum euidens est,quod calor,& frigus secundum intensos gradus se expellur. Nam si non se expellerent, retineret aqua totam suam frigiditatem,quantumcumque calefieret ab igne. Sed an possint esse simul per potentiam Dei supernaturalem, non est certum , sed prima opinio tenet implicare contradictionem:quam videntur sequi Capreol in primo dist. IT. q.2.

ad argumenta contra x conclusionem,Iauellus.1 .lib.Meth. quaest. II.& Marsil.1 libro dc gener.q.6. putantes contradiactionem sequi ex eo,quod simul sint. am probo testimoni js Aristotelis,& rationibus.Aristoteles enim eamdem repugnantiam reperiri docet in eo,quod contraria sint simul,ac reperitur in contradictoriis;sed cotradictorie opposita,ut esse,& non esse,non possunt eidem rei simul conuenire, etiam per absolutam Dei potentiam: ergo ex mente Aristotelis eamdem eo tradictionem implicisit, quod contraria sint simul in eodem secun

544쪽

i Cap. III. Tramde primis qualitatibus. ULVT. y χ

secundum esse persectum: maior est expressa apud Aristotelem 4. lib.Meth. p. .lex.27.his verbis:Crena vero impossibiluis conis tradictionem simul de eodem veri ari, pates quodcumqtu contra simul eidem inesse contingit: contrariorum enim alterum non minus priuasio est.Sub antia vero priuatio, negatio a quodam determinato genere esse impegbile ita est id affirmare,stnegat vis. impossibile est etiam eontraria simul inuse, sed aut ambo secundum aliquid aut alterum secundum aliquid:alterum simpliciter. Quod etiam de calido, & Bigido , de humido, & sieeo instέibus intensis docuit L. lib. de Cener.text. asserens coniungi non posse in eodem elemento. Sed probatur ratione satis emcaci in eisdem velinis Aristotelis relatis contenta.Ita enim arguit. Duo contradictoria repugnat simul eidem conuenire,quia sunt assirmatio,& negatio ei uidem esse,ut quod idem corpus simul sit album ,& non album;sed contraria dicunt eamdem amrmationem,& negationem eiusdem esse: ergo non minus repugnabit simul esse in eodem. Minorem sic probat;vnum contrarium, quod impe sectius est altero,dieit priuationem alterius tamquam perse ctioris,ut nigrum dicit priuationem albi ; sed priuatio est negatio eiusdem esse;ergo dicit negationem ; & ex consequenti eamdem repugnantiam oppositionis contradictoriae. Quare non poterunς contraria per tecta eidem subiecto simul conuenire.Secundo probatur, quia implicat contradictionem aliquam formam esse in subiecto , quin ei tribuat proprium est Aum sormalem, ut albedinem eue in pariete, quin constituae eum formaliter album:sed unum contrarium in gradu intenso expellit aliud per proprium estectum formalem, cum, illud expellat in genere causis formalis: ergo repugnat esse in subiecto,in quo aliud erat,quin expellat illud.Probatur consequentia,quia repugnat esse in subiecto , nisi per informatione, 1ed per eamdem insormationem expellit contrarium;ergo repugnat simul esse cum eo. Quod exemplo aquae declarari po- 6stest,si ei applicetur ignis, & producat in ea summum calorem: tunc enim calor expellit frigiditatem expulsione formali , det ideo expellit eam per insormationem, quia informatio eius incompossibilis est eum informatione frigiditatis : quare rei pugnat insormare aquam, quin expellat ab ea eamdem frigidi talem,atque adeo simul cum ea esse: & haec est tota repugnantia,quia forma in subiecto inhaerente repugnat suspendi est elum formalem eius,& proinde repugnabit suspendi expulsio.. nem formae contrariae per eumdem eluctum praestandam.Pro-

, batur tandem,quiae cui est ratio do formis substantialibus,

545쪽

ue16 Lib. II. De generatione ct corrupi. ..

εc accidentalibus; cum omnos tribuant esse subiecto per inso mationem sed de substantialibus valde probabile est repugnare , quod simul informent eamdem materiam: ergo n erit minus probabile , quod rNugnet duas sormas contrarias aecidentales simul informare ideiubiectum in gradibus persectis. cc Secunda opinio tenet non implicare contradictionem, de ideo per potentiam Dei absolutam seri posse, quod simul eo sistant in eodem subiecto summus calor , & summa Rigiditas, sicque de caneris contrari js in gradibus intensis. Ita Palud nus in 3. distinct. I s.quaest.2. solus in . distinct. Io. quaest. I. artic. s.Astuditio 3.lib.de Generatione,quaest. 13.&est comm nix,& vera , sed hac distinctione explicanda. Contratia sunt in triplici disserentia,quaedam talis naturae, H vnim prorsustollat rationem formalem alterius,ut actus scientiar, & erro xis,achiis amoris,& odi j circa idem obiectum;& de his contrariis cetium est, non posse esse simul in eodem subiecto, non selum in gradibus intensis, sed nec in remissis. Alia sunt contraria,quae fundantur in aliqua ratione non habente latitudi, Dem,sed consistente in indivisibili,ut sanitas aegritudo, quae findantur in certo quodam temperamento primarum qualitatum,quo variato desinunt esse in subiecto,de quibus, & aliis similibus docuit expresse Aristoteles,ut superius vidimus, nullum medium habere,& ideo nee simul esse posse in eodem subiecto: quare nec de his intelligitur communis haec sententia. sed de contrarijs terti j ordinis, quae nee in indivisibili consistunt,sed cetiam latitudinem habent, neque unum tollit prorsus lationem formalem alterius ; huiusmodi sunt primae qualitates , atque etiam secundae ex temperamento earum resultantes,ut calor,stigiditas,albedo, nigredo , & aliae, de quibus procedit dubium,an simul esse possint in gradibus intensis per

potentiam Dei absolutam ,& nostra sententia tenet non repugnare. Icν Probatur primo, quia si hoc repugnaret, maxime propter immediatam oppositionem harum hormarum, vel effectuum formalium earum in ordine ad subiectum , ratione cuius una necessario destruit alteram, vel effectum formalem eius in Q lecto per proprium t sed haec ratio non probat repugnantiamer o nec debet poni .Probatur minor,quia eadem est ratio ' malis,& essentialis harum qualitatum in esse intento,& rem1Ωso,& solum distincta accidentaliter : idem etiam effectus sor- malis,ut patet in calore intenso,& remita,nam remissus calfrsor maliter calor est . & sormaliter constituit subiectum calidum,sicut intensus,solo modo accidentali intensionis excepto, quem

546쪽

Cap. III. primis qualitasti m. si V

quem certum est non variare rationem formalem qualitatis.

aut eflectu formalis eius in subiecto; sed in gradibus remissis pos tu qualitates istae simul este in eodem subiccto naturaliter, in quo reperiuntuI frequenter secundum sententiam Aristotes is,& communem fere totius Scholae, ut statim ostendemus:ergo licet non possint virtute agentis naturalis produci in eodem subiecto secundum gradus intensos, quin una expellat alteram,poterit hoc fieri per potentiam Dei supernaturalem .Probatur consequentia, quia licet maiorem postulent e pacitatem in subiecto secundum gradus intensos , quam se cundum remissos, maiorem etiam capacitatem habet subiectum respectu agentis supernaturalis,quam respectu naturalis: ergo agens supernaturale poterit suspendere expulsionem unius ab altera, vet eonstat in quantitatibus: quarum quaelibet nata est expellere alteram ab eodem loco, cum sit impenetrabilis sua natura cum ea;& tamen communis est sentetia Sch

lae,quod per diuinam potentiam possit suspendi talis expulsio,& ideo fieri,ut utraque occupet simul eumdem locum , quod est se penetrare tergo eodem modo poterit suspendi expulsio unius contrari j ab alio,& fieri , ut simul permaneant in eodem subiecto. Secundo , quia si repugnaret contraria esse simul,ideo esset, εῖ quia in oppositione contraria includitur contradictoria, sed

haec inclusio non est immediata,nee per locum ab intrinseco .& ideo nec omnino necessaria: ergo non constituit eamdem, repugnantiam inter contraria, ut sine simul, quae reperitur inter contradictoria.Probatur minor, quia Vnum contrarium

non est negatio alterius in subiecto , nisi in quantum estectus

formalis eius excludit effectum formalem alterius, & consequenter inhaerentiam eius in subiecto,qua media eumdem es- sectum eonfert subiecto: sed haec excluno non est estectus formalis proximus,atque intrinsecus, sed secundarius, atque extrinsecus; cum sit negatio,quam causat unum contrarium per

suum effectum formalem positiuum, atque primarium in subiecto,ergo non repugnat suspendi per potentiam Dei absol

tam,& ita permanere unum contrarium intensum, simul cum

altero.

Vt autem testimonium Aristotelis secundum germanum sensum explicemus,&argumentum ex eo deductum soluamus, oportet adnotare,quod in e senti aeuiuslibet speciei landatur negatio alterius , & ideo haec negatio fundamentalis in trinseca est ei ; ut in essentia hominis fundatur negatio equi, ut Leonis,& ideo haec negatio realis,& fundamentalis, non equi,

547쪽

equi,& non Leonis,essentialis est homini.Et cum c6ttiiriadis.serant specie sub eodem genere,necesse est quodlibet include-xe realem negationem alterius, ut calorem negatione frigidi. ed haec ratio includendi negationem alterius non est propria contrariorum, sed communis quibuscumque alijs speciebus. Cy Ideo cum opposita importent repugnantiam unius cum altero, & contraria specialem repugnantiam,necesse est quodlibet e vim fundare in sua ratione speciali contrarietatis specialem negationem alterius, ut calor praeter communem negationem quantitatis et relationis,aut alterius accidentis speeie disti

At,licet non sibi contrarij,includit specialem negationem Bigoris,ut sibi repugnantis.Et tandem inter contraria illia,quod imperfectius es includit negationem perfectionis alterius, αproinde negationem eiusdem contrarit,ut se per moris. Sed ex his negationibus nihil aliud habetur, quam quod unum c5- uarium non sit aliud essenti iter,sed distinctum ab eo:& eum qualitates istet tribuant subiecto proprios effectus formales per

proprias entitates ei actu inhaerentes, in quibus continent praedicata essentialia fundamentaliter accepta, ideo effectus formalis cuiuscumque earum ineludit easdem negationes respectu essectus formalis alterius, ex quo etiam solum habetur per locum ab intrinseco,quod effectus formalis unius contrati j non siit essectus formalis alterius,sed distinctus ab eo essentialiter,atque ei repugnans ex propria natura: haec autem repugnantia non est affirmationis,& negationis,sicut ea, quae Ie- retatur inter esse,& non esse, sed duarum rationu positi rum turaliter incompossibilium in eode subiecto. Quod quidem intelligi potest cum utraque, & utraque etiam in eo umul existens,quia neq; una est negatio et exclusio alteritis, licet qua libet apta sit ἁteram excludere ab eodem subiecto actuali, atque positiva exclusione,quae aptitudo intelligi potest sine actu. Quod ex eo patet,quia etiam sim uali expulsione contrarii intelligitur integra, atque completa ratio essentialis eius, ut eonstat in eisdem contrariis remissis, quorum effectus formales sunt eiusdem speeiei, & essentiae cum effectibus formalibus intensis,& tamen unus non excludit alterum,etiam naturaliter, de tota ratio huius est,quia actualis exclusio alterius ab eodem subiecto non est primarius, aut intrinsecus effectus formalis Anius eontrarij,sed secundarius,&rextrinsecus,qui ex primario, & positivo sequitur naturaliter, & ideo non repugnat suspen-gi adeo.Ex quibus sequitur primo,non implicare contradictio-nziri, quod existente uno eontrario in iubiecto, & adueniente alio an quolibet gradu intensionis suspendatur per diuinam poten

548쪽

6ap. III. Tracf.deprimis qualitatib. cis. V. 1 29

potentiam actualis expulsio, saluo effectu formali utriusque, Mita simul permaneant in eodem subiecto. Secundo sequitur germanum sensum Aristotelis in verbis o

illius teitimonis esse,quod unum contrarium non solum inciu- dat in sua ratione sorinali negationem fundamentalem alterius , sicut quaelibet alia species includit negationem alterius speciei, sed etiam quod contrarium minus persectum includanegationem alterius, ut minus perfecti, sicut nigrum negati nem persectionis in albedine inclus e. Ex quibus euidenter sequi cur tertium, quod unum contrarium in gradibus intensis per suum effectum formalem naturaliter excludat alterum in gradibus etiam intensis ab eodem subiecto, & ideo, quod non possint esIe simul naturaliter secundu gradus intensionis:& hoe solum est,quod intulit Arist. non tamen,quod cotradictionem inuoluat, sicut eam inuoluit, quod contradictoria sint simul vel simul conueniant eidem rei; quem sensum aperte indicant

verba postrema eiusdem testimoni j, quae se habent: impossibilas etiam contraria simul inesse: sed aut ambo secundum aliquid,

aut alterum secundum aliquid a terum simpliciter: nam express/per ea concedit Arii L contraria aliquo modo posse simul inesse eidem rei, cum tamen contradictoria nullo modo possint. Et TIratio disserentiae manifesta est ex doctrina tradita,quia contradictoria per proprias rationes sormales se excludunt; immoratio formalis unius consistit in exclusione alterius, & ideo repugnat prorsus eidem conuenire, ut patet de esse, & non esitanam este actuale in sua ratione intrinseca dicit exclusionem 'non esse actualis, & non esse actuale exclusionem actualis esse; propterea includit intrinseeam repugnantiam, quod eidem simul in sint, vel conueniant. Contraria vero, etiam in gradibus intensis non sic habent rationes repugnantes,na quamuis quodlibet virtualiter dicat negationem alterius, hoc est, non esse alterum ; ratio tamen formalis unius non consistit in exclusione alterius, ideo contraria oppositio non est immediata, sicut contradictoria , quia nec est necessarium per locum ab intrinseco de quolibet affirmari unum vel alterum,uel de quolibet negari. Vnde licet verum sit rationem formalem albi non esse ratio nem formalem nigri,non est verum quod sit exclusio eius. C ius euidens ratio est quia utraque est ratio positiva, & ideo repugnat, quod ratio formalis unius sit actualis exclusio alterius; hoc enim non potest intelligi,nisi ratio sormalis unius in negatione alterius consiliat,& non in aliquo positivo,& absque dubio hoc habent contradictoria ex eo praecisse, quod Opponun

549쪽

s; o Lib. II. De generatione ct corrupi.

contraria non se excludunt ab aliquo tertio per locum ab initi ni eco, sed solum per naturalem consecutionem suorum effectuum formalium, ex quibus tamquam lecundarius effectus s τι quitur exclusio,vel expulsio actualis.Haec autem consecutio naturalis impediri potest per potentiam Dei supernaturalem &ideo per eam fieri, ut unum non expellat alterum, sed ambo sint simul in eodem subiecto. Ad formam igitur argumenti, quod constituit Aristoteles, concessa maiori, quod repugnet contradictoria simul eidem conuenire, distinguenda est minor, quod contraria dicant eamdem affirmationem, & negationem eiusdem esse in suis rationibus formalibus. Nam duobus modis intelligi potest, quod umim dicat negationem alterius. Primo ita ut ratio formalis eius sit negatio, aut exclusio alterius,& ita se habent extrema contradictoriae oppositionis; quia non esse non est aliud quam pura negatio essendi; esse vero exclusio positiva eiusdem negationis.Secund5,non ita ut unum sit negatio ipsa,vel exclusio alterius, sed quasi ex consequenti, in quantum est ratio positiva, ex qua naruraliter sequitur exclusio alterius ab aliquo tertio, nempe ab eodem subiecto virique communi,

quam exclusionem dicimus posse suspendi per potentiam supernatiualem, quia essentialis non est, sicut est essentialis exclusio unius extremi contradictori j inclusa inessentia alterius. 73 Ad secundum argumentum distinguenda est maior,videlicet implicare contradictionem, quod aliqua forma sit in subiecto,& ei non tribuat proprium etfectum formalem ; nam effectus formalis duplex cit, primarius, & secundarius. Primarius est ipsum esse formae communicatum subiecto media informatione. Secundarius vero est aliquid, quod ex eo sequitur in eodem subiecto. Gratia exempli, primarius effectus caloris est esse calidum in subiecto, nam calor per actualem inhaerentiam in i l no tribuit ei esse calidum; per hoc autem esse calidum expelitur naturali sequella frigus ab eodem sibiecto,& ideo expulsio formae contrariae est secundarius effectus sermalis, quia per

informationem unius formae expellitur contraria. Inter hos

vero effectus discrimen est , quod primarius immediate per se

procedit a forma inhaerente, & ideo vocatur intrinsecus, a propterea implicat contradictionem formam informare sub- aestumn non tribuere ei talem esse humi:uque etiam implicat ab alio, quam a forma inhaerente tribui. Secundarius vero non

procedit immediate per se a forma inhaerente, sed medio effectu primario ; quare non est intrinsecus, licet sit formalis, Mideo quamuis ex necessitate naturae sequatur, non repugnat ta-

.ein consecutionem suspendi a caua superiori per potentiam supero

550쪽

supernaturalem ; immo nec repugnat fieri ab ea sne forma. Ad rimam igitru argumenti dicimus,maiorem esse veram de est ctu formali primario,falsam vero de secundario propter discri

men assignatum inter utrumque.

Ad tertium neganda est maior, quod eadem sit ratio de sormis substantialibus,& accidentalibus comparatis ad subiectum. Nam illae eonferunt materiae primum esse specificum in determinata specie substantiali. Probabile autem est non habere ea pacitatem materiam ullo modo ad recipiendum simul plura esse substantialia ,& ideo nec ad recipiendas simul plures formas substantiales. Formae vero accidentales non conserunt subiecto primum esse indeterminata specie, & indiuiduo,sed ordine naturae illud praesupponunt,& ad ornatum eius pertinent;ornatus vero cum Di accidentalis,& multis,atque diuersis eonstare potest,& aliquando ex contrariis,ut patet in mixtis, in quibus i sunt contrariae qualitates in gradibus saltem remissis,&eum non contineat intrinsecam repugnantiam, poterunt esse etiam in gradibus intenss.

mraria possim esse simul in eodemsubiecto

. . in gradibus remissi'

O stio sexta procedit de eisdem formis eontrariis,an salintem in gradibus remissis possint esse simul in eodem subiecto, ut calor ut quatu I, cum frigiditate ut quatuor, aut aliquid simile. Et prima opinio negat,quod possint esse simul. Ita

Durand. in 1.quatit. prologi,& in x.dist. 3 o. quaest. i. Gregorius in I .dist. I p. quaest. 3. art. 3. Sonzin. O. Metaph.q.12. Probatur

testimonio Aristotelis r. lib. de Generat. text. I s. ubi absolutὸ docet,quod contrariae qualitates, ut calor, & frigus non possinteoniungi in eodem subiecto. Probatur etiam ratione,primo ex definitione contrariorum superius adducia,in qua dieitur,quod contraria mutuo se expellunt ab eodem subiccto.Ex quo ita a guo.Definitio conuenit definito etantialiter,sed qualitates istae eiusdem essentiae sunt in gradibus intensis, & remissis, eum intensio,vel remissio sint accidentia earum: ergo in utrisque gradibus debet eis eonuenire: quare in gradibus intensis non pos sunt esse simul naturaliter, sed necessario se cxpellunt: ergo idem habere debent in gradibus remisis. Secundo,quia qitalitates istae in diuersis subiectis existentibu, secudum gradus remissos se expellunt effcienter, nam calidum