장음표시 사용
131쪽
Ex quiIuor Atrus hac quidem. Ex quatum generibus vitalium operationum. quae paulo τι talia ope - ante numerauerat,quadruplicem ratae gradum colliai LPrimus est eorum, quae ve- rationum re gerantur, seu quae aluntur,augescunt de decres cunci secundus eorum, quae non soneribiti qua Ium veget tui, sed etiam sensu pollent.Tertius eorum, quae vegetantur, M sensu duplex vita praedita sunt, tunturque moru progressionis. Quartus, eorum, quibus non solum .rra in eo ι- tres duperiores gradus, git r. sed insuper gradus intel
Tex i6- at Atque quam nutriendi vis inter caeteras an unae iacultates, de tactas inter omnes sensus locum primum habeat, explicaturum se in
varietate distincta, reli- coquum est ut anima prose dicatur principium . vegetandi, sentiendi, loco mouendi, intelligendi, seu quo vivimus , sentimus. Iocci movemur, & intelliginius. Deinde duplicem proponit quaestionem. Vnam, . an haec quatuo: nempe regeta: iuum, sensitiuum, loco mortuum , intellecti una,
nutritoria facultas vitam primo seruat, dum saxum materiae, quam calor diripit, continuo rependit, atque instaurat. Praeterea tactus iam xia declinat, salutaria . prosequitur, No neglecto disserimine,vitae iundamenta ruerent. h Nun ue. Ex
132쪽
pter Er uniuersa planta videntur vivere. Luippe cum videantur in si ipsis vim habere talem at Pe principium: qua ad contraria loca tam incrementa , quam decrementa suscipiunt. No enim Iursum quidem accrescunt, deorsum autem
non accrescunt, sid ad et tranque similiter difffrentiam, O Omni ex parte simperet, nutriuntur, est eo que viuum, quos que possunt alimentum T Is arripere. tque hae quidem vis a caeteris 'iungi separar que potest , caterae autem in i is mortalibus ab UZa nequeunt separari. 2uod quidem in ipsis per ficitur plantis, nulla enim pro
sim in ipsis,Npatet, alia praeter hanc, animae potentia atque oscium inest. Viuere igitur Ob hoc principium viventibus competit. Animal autem i ob primo. Nam ea,quae non cientur motu, nec mutant locum , sinsum autem habent, non lum vivere dicimus , id etiam animalia 7 nuncupare solemus. At vero ex sinsibus, tactu primo cun iis animalibus inest. Atqui ut vegetatiuum a tacitu, sique omni ,sic a caeteris tris Ausiparari si sibus potest. Eam autem partem annmae vegetatiuam dicimus es, cmius 2 plantae participes unt. nimalila sero cuncta, Sm vim Text. habere sintiendi in ira videntur. ς Atiae qNam ob causim talarum utrumque sit, potitia dicemus ac explanabimus. h Hunc eo que tantum diacatur, animam, inquam, principium e se eorum.
qua dicis sunt, ct his es kignitam vegetaliuo,
' si titio , intellectivo , etiam motu. 2uaerendum autem est utrum horum vir quodque sit anima,
an animae pars. o si pars virium hoc pat is, ut sit
Trat. io. Darabile ratione situm , an etiam loco. Atqueri nonnullis quidem ii Drum videre, discerneres. Iacile possumus , nonnulla aute dubitationem ha bent. Nam ut planta nonnulla diuise ,s uncilii videntis visere propterea quod anima, qui est in Zis, a tu quidem in unaquaque planta est una, potentia vero plum , sic circa alias videmus
anima disserenitas feri, cum inciduntur animantium ea , quae ischa vocamus utraque namque
partium 2 si um habu , ct motu loco cietur. 20od si sinsum habet, cr imaginationem est appetitum etiam babat. Ubi namque est D- μή , ibi dolor etiam existit , atque voluptas. At
Con. m.lib.de Anima. animae partes, facultatesve sint: vel potius a
insita animae ad vitae munus obeundum : arivero anima ipsa vegetam T. Alteram, es o sint facultates, non animae,
de definitione, an loco, ae subiecto distinguantur. Timaeus enim iracundiam in corde, appetitum in hepate, sen. lum in cerebro collocauit. Atque de nonnulta quidem istorum videre. Diluit posteriorem quaeitionem , ut ex ea
autem solutio hae tententia. Non est dissicile videte in quibusdam potentias loco , & su tecto non distingui: in aliis dii ficile id est, con
tione . definitioneque inter se disserte. Por- sin ur, ro huius sententiae tres Θ, --e is
ina si de stirpibus N in potentias a sectis animantibus de de nima no ae potentiis, quae iis com- stin ut *-- petunt,sermo sit. mani- ie cto , c aiestam habet veritatem. s. Etenim partes diuuliae a plata retinent vim v getat tacem, dc altricem, nonnisi quia de anima plantae, & eius vires prit tu corpus diis induntur. Itemqtie lacerta iii duas partes diuisia adhue
mouetui i& sent t: motus veris, & sensus imaginationem 5e appezitum sequuntur Sunt igitur haec per lacertae me-bra de artus expaci alioqui si definitis sedibus
continerentur,in iis tantum sedibus remancie
133쪽
iri IN II. LIB. ARIST. DE ANIMA.
Do iiii I ctu. Haec est secunda pals sententiae, qua ostendit dissicile esse, de adhuc ambiguum an intellectiva potentia certo organo definita sit, quia nondumi es in . i. explicauit an sit facultas organica. Videri tamen ait animam intellectivam seu i ebri erius cilla latio itis, atque ordinis,& immortalitate a caeteris mimis retulia sublu ri asaean is narium distingui. Ex quo sequitur vim intelligendi non haerere in corpore, Pon . s que ab eo seiungi, non
ita veta, caeteras potentias , cium organis addici P a lixae ue sint, ut exsupe: ioribus patet ; etsi non done int, qui eas quoque ierat an posse a
materia affirmarint. Probat ani- Ratione vero. Terma poten- tiam sententiae partem, nas ratione. Vid licet omnes poten-
oisilien ii tias ratione, seu defini-ἀί tingui. tione distingui, conii
Potentia per mat ex earum operati
actus distin- nibus: potentiae namque 1 in itur. pet actus suos di situ suuntur. Quare ut sens iis & appetitus diuersos actus edunt, utpote ad diuersa tendentes obi cta ita de diuersam definitionem , rationemque sortiuntur. Deinde in illis verbis , At vero quibusdam, ut D. Thomas interpretatur , priorem diluit quaestionem aiens unumquodque ex illis quatuor praedicatis ne-pe Vepetatiuum, sensitiuum oco motivum, intellectivum , esse tu ani
mam, tum virtutem animae: anima, cum unum
eorum tantum i nest, a que ita in plantis vegetatiuum ei te animam. Clim vero plura insunt.
id quod excellit, anima esse, ut in homine intellectivum: quod ita accipiendum est ut v. c. se sum.
ου' το σωμα ἴ ν τελεUα αλλ' et η σωματός τιi . 0 G6 καλως utar λαριζαι καν, οῖς δοκει vegetatiuu per se sumptum ex usu loquendi notet animam, eui is tantum gradus conuenit: similiterque reliqua tria praedicata Re enim vera unumquodque horum potest sumi vel pro anima, vel pro potentia: ut vegetatiuum pro facultate vegetattice, quae manat ab essentia animae plantalis, vel pro ipsa anima plantae. Graeci tamen interpretes volunt potius hic contineri confirmationem sententiae propositae de potentiarum distinctione secundum lationem. Nimirum cum viventia inter sedisserant, quod alia plures, si a pauciores animae facultates obtineant, necestatio fatendum eas saltem ratione distingui.Atque haec Gnecorum explicatio germanior videtur, illa prior aliquantulum extorta.
ueniam autem. Instituit ex inuenta in hoc capite definitione, demonstrare
134쪽
eam , quam tradiderat capite superiori. Sumit autem primo quemadmodum duobus scite dicimur , nempe scientia tanquam Arma, & ani- Duo in viama tanquam subiecto: uere diei- item ut duobus dicimur r. altero sanari, videlicet sanitate ut forma, alvi forma , corpore, Vel tero ut ma- aliqua parte corporis ut teria. subiectorita duolaus nos dici vivere,altero ut γma, altero ut materia,in
qua forma inest. Non enim forma , seu actus in quolibet subiecto esse potest, sed certo & determinato : sicuti neque agens in quodlibet indiscriminatim agit, sed in id, quod idoneii aptum-
O cti Giu hic, ibi nece sario cupiditas etiam in st. De inte lactu vero contemplatiua potentia non m quicquam est mani tum, sed videtur hoc animae genus esse diue 2m, idi solum
perinde atque perpetuum ab eo, quod occiait, seiungi separarii potest. Ceteras autem animae partes separab: lea quidem non escivi quidam afferuerunt, ex iis quae diximus patet. i Ratione vero differre non obsurum esse videtur. Sestiui
nami ratio diues est a ratione principi opia
nandi. Siquidem diues sint sentire ac opinari, O vnumquodque di torum sit militer. Ot mero
quibusdam animantium cuneta partes, G patet, insunt, quibus iam nonnullae : Sunt π qtissus. a
tantum in e videtur, atque id ipsum dioerentias animantium est, quam autem ob causim ita sit, postea perscrutabimur. Eadem sir circa sensu O
i . V , , h que est ad eius impres quos quaedam unum duntaxat hab c via nivra conem recipiendam.
t tum, inquam, ipsum, qui quidem est omnium
maxime necessarius. stuoniam autem id, quo vivimus, quove sentimus M ariam dicitur, perim de atque id, quo scimus, cr id etia quo sani sumus, atque valemus quoddam enim sientiam, quoddam animam dicimus. Quippe cum utroque ire di munict aliud si nitatem,aliud param corporis aliquam,zel totum dicimus corpus, atque horum utrumque tam sicientia,quam nitas, forma quadam sir stecies est, ratio, sin tanquam a las
so ipientu, scientia quidem scientis sinitas au
tem sani. e lus enim agentium in eo , quod Latitur , atque di ori ιν inesse videtur. R Anima autem,id est, ut patre quo vivimus, ct quo sint
mus , ac inte Mimus primo J ipsa pro stilo ratio
quadam erit, 2 frma, sed non ut materies, atque subie hi m. Num clim sub tantia tripliciter dicatur,vet diximus quadam enim est ima, qu dammateries quaedam id, quod ex viri que componi- rurict maIeria quidem est, opater, potentia, maautem a tus cum igitur, ut diximus ab iantia
dicatur trifariam anima Z id sit, quod ex tris
que corpore, inquam , ct anima coritat, corpus
prostolo non est alius animae, sed ipsa creparis alia cuius est adius. v Idcirco recite admodum putant
bat anima esse formam. Ia, quo vivimus est sorma, Led anima vivimus. ergo anima est sorma. Minorem suadet , quia eum subst antia triplex sit,iminia, maretia,& c positum ut iam superi dictu fuit; compositum autem sit quod vivit, &corpus siue materia sitens potentia, feri non potest ut eo vivere dicamur, sed per animam, quae est actus. Ex superies dictis hunc in modum colligi potest demonstratio, qua Aristoteles priore animae definitionem per posteriorem ostendit. Id , quo Prier animaptimo vivimus , sunt i- definitio p.rmus, loco movemur, Δ teriorismintelligimus , est actus ostenditur. primus substatialis corporis naturalis potentia vita babentis : sed anima est id, quo primo vivimus lentimus,loco movemur, di intelligimus, ergo anima est actus substa: talis, &c. Primus l IIcma recto. Ex superioribus quasi corollarium deducit, recte sentire eos, qui . a auexunt
135쪽
11 IN II. LIB. ARIST. DE ANIMA.
tore. par Ma cohateat extra corpus: tame suapte n
iura est forma illius , Nnaturalis eius status esi in corpore , ab eoquerendet quoad officium infirmandi. r Non in quouissine discrimine Mo. Pythagoraei fabulati sunt posse animam indiseriminatini subi re quodvis corras. Planc, inquit multo secus res babet, cum videamus in singulis viventi uin speciebus diuella instrui, aptatique animabus corro
Recte ne tradita sit posterior animae definitio,&& an per eam prior demonstretur. ii .i i ' ARTICVLvs LRecte traditam esse.
Roxi Mo capite hunc in modum Aristotcles an mam definiit. Anima est id, tuo vivimus, sentimus, loco movemur, & intelligimus. Verum quod haec definitio vitiosa sit,ostenditur. I)rimum,quaa videtur conuenire Deo Opt. Max. clim Deus sit principium Vita ,& motus,& ipsus eis este Diuo Paulo Actorum decimo se primo.Quamuis,inquit, non longe sit ab 'noquoque nostrum: In a. ipso Cnim vivimus,& movemur,& sumus. Deinde quia hic definitur anima in commune; non minus quam in priori definitione, ut significauit Aristoteles textu decimo secundo : & tamen definitio soli animae rationali competit, cum ei duntaxat quatuor illae parti- , culae simul sumptae accommodari queam. Rursum,quia alia expa te non conuenit ei definitio; cum animus particeps rationis non
sit id,quo intelligimus, sed quod intelligit; si quidem est lingulare .. per se subsistens,cuius est per se agere. Item vero quia anima a com ore abiuncta vere est anima, & tamen non est id, tuo vivimus, &entimus.
Non est tamen ob haec argumenta,improbanda Aristotelica d finitio , ii probe explicetur, & intelligatur. Non placet autem sei tentia Algidi j existimantis Aristotelem illis verbis non unam; sed secuntiam quadruplicem definitionem tradidit te pro numero animarum. Re
enim vera praedicta definitio una est, atque ut una & inuestigata,&
proposita ad Aristotele fuit; ut ex superioris capitis decursit constat. Deinde
136쪽
h, quibus antrarat neque esse sine corpore, neque coopus aliquod esse videtur. Eienim ipsa, corpus quidem non est, eji autem corporis aliquid. Et insob hoc in corpore, atque in corpore tali, P non in quovis sine discrimine ullo, quemaumodum veteres au corpus ipsam accommodabant, nihil pro ses determinantes quodnam illa i Er quale sit eo
pus, atque non recte, ut paret. culpe cum non videatur quodvis Ane et 'o discrimine Diacamque si sipere. Hoc autem pacis, m ratione etiam sit sene: astus enim et iis cuiu ue in eo ruod est Potentia, Gr in propria materia siuapte natura feri, esset situ. Animam igiturter Atiliotrem quandam eius re adium ac ratio
n m esse quod pol nita habui , ut huiusmodi sit, o hisce, qua diximus,
innotescit. Icorpora. uod & in re bus anima catentibus perspici in s. non enim forma,& actus in quolibet subiecho rec:pitur, sed in eo, quod ratura aptum sit.Tandem colligit recte definitam esse
animam adium,seu sommam comoris potentia vitam habentis.
Deinde non recte AEgidius, quatuor animas statuit, cum tres tantummodb numerentur, ut suo loco planum fiet. Poria, autem definitio ita intelligenda est, t anima dicatur id , quo vivimus, id cst, principium vitae internum quod Deo respectu rerum viventium minimε competit. Licet enim Deus cunctis rebus intime illabatur conserens illis cilemon tamen intrinsecus cas constituit. Item quatuor illae particulae vivimus,sentimus,&c. nsi sunt accipiendae coniunctim,sed per distributionem; non ita quidem ut singulae a singulis disiungantur , quasi dicendum sit animam esse id, quo vivimus, aut sentimus,aut loco moueniti uit intelligimus; sed ita vi di sunctio cum copulatione ad partes praecedentes fiat; dicaturque, Anima est id, quo vivimus, aut etiam sentimus, aut etiam loco movemur, aut etiam intelligimus. mo patet non rectὰ Simplicium putasse hane definitionem soli animae intellectivae accommodari poste. Item meri id reprehendi Dion usium Sophistam, quod vitam definierit ex motu nutritionis, quas alius vitae modus non sit. Atque ex his plana relinquitur responsio ad duo priora argumenta. Ad caetera dicimus, licet anima rationalis in se spectata sit id, quod intelligit, collatam tamen ad ipsum compositum esse id, quo intelligimus: i temque eandem separatam esse iis,quo vivimus, id est, fitapte natura esse principium vitae; Vel, quod eodem recidit, esse principium,quo vivere & sentire possimus.
I . ARTICU L VS I I. uo pacto animae dis nitiones exse mutuo δε-- siti m Mari queant.
I n c A alteram propositae quaestionis parte non parum interpretes dissidet. Nam Graeci,& eos secutus Magnus Albertus, aliique de Latinis non pauci, arbitrantur secundam definitionem tradi per priora secundum nati Q 3 ram
137쪽
s is consi e- rari possunt. Operitio est anima fuis
ram , ex eaque primam concludi tanquam per causam , demonstra tione propter quid res sit. Cui sententiae finent in primis verba Aristotelis initio capitis r. vbi significavit velle se definitionem, quae causam rei contineat, inuestigare. Deinde, luia congruebat, ut Philosopluta ab eflectis potius ad causam, quam a causa ad essecta definiendo procederet. D. Thomas, aliique nonnulli contrariam se- 'ii uiuat opinionem aientes primam definitionem continere causam secundae, de hanc per illam demonstratione propter quid,illam per hanc demon liratione quod res sit, ostendi. Peto explicatione controuersiae aduertendum est polletiorem animae definitionem dupliciter spectari polle. Vno modo quatenus traditur per principium operationum animae: altero quatenus traditur per ipsas anima operationes; Vtrumque enim continet. Deinde,animae operationes polle expendi vel ut sunt affectus animae: vel ut sunt cius finis. Cum enim unumquodque sit gratia suae operationisivi docet Aristoteles libro secundo de coelo cap. 3aext. i . '
nihil mirum quod operationes animae dicantur cips finis, non quidem si anima spectetur praecise quoad suam quidditatem,seu quoad praedicata ipsi ellentialia: sicut enim ellentia in se absolute sumpta non habet causam eiscientem,ut alibi di 'inus, ita nec finalem. Dicentur igitur operationes animae filiis illius 1, si anima sumatur non quoad suam clientiam absolute,sed quatenus. accipit esse existentiae: si quidem ut producitur,causam cilicientem & snalem obtinet. Nec ibi uin ut producitur actu, sed ut potest produci: sic enim etsi non vendicet actu causam efficientem, vendicat tamen eam in potentia, habetque ad illam ordinem, similiterque ad causam finalem, quatenus potest ad ipsun , suo et sciente dirigi. His positis hi prima conclusio. Si posterior animae definitio consideretur quatenus traditur per principium operationum ipsus animae , potest demonstrari per prio cin demonstratione propter quid ; non autem prior per illam. Haec ita probatur ; Saltem nostro intelligendi modo prius est animam.esse actum corporis, quam esse principiatin suarum operationum; & illud est ratio hi ius : ergo definitio animae, quae traditur per principium vegetandi &c. Potest demonstrari per eam , quae traditur per actum in poris demonstratione propter quid. Antecedens ostenditur hunc in modum. Sicut se habet esse ad operationem; ita principium essendi ad principium operandi ; quandoquidem cam propo tionem habet essectus ad effectum , quam causa ad causam, sed esse est prius saltem natura operatione; ergo & principium essendi , quam principium operandi. Atqui animam cile actum corporis , est cile principium essendi: sic enim actuat, componit, constituit esse vero id, quo vivimus, seu vegetamur, est tale sontem, & Prodat.a. principium operandi i ergo m. Praeterea, Quiaeres habet tale esse, ideo est principium talis operationis, non e conuersor igitur quia anima est actus corporis,ideo est principium vegetandi: igitur hoe rer
na es eo poris actum qua verario
138쪽
C A P. I L QN AESTIO UNICA. ii
per illud, non illud per hoc tanquam per aliquid prius, ac veluti
causam demonstrabitur. Sit secunda concluso. Posterior definitio, ut traditur per opera- i. Conesus. tiones animae tanquam per eius effecta,potest demonstrari demonstratione propter quid per priorem ; & haec per illam demonstratione quδd res sit,non vice versa. Veritas huiusce conclusionis Probatur liquet ex eo,quia cnecta pollunt demonstrari per suam causam, Jc causa per sua effecta, variata secudum cum modum ratione demonstrandi. Prior autem definitio continet causam operationum animae ; siquidem traditur per eius essentiam, quae est causa vitalium stinctionum eiusdem: posterior autem traditur per effecta.Qudd vero cis ista,quatenus cnecta sunt, nequeant , priori suam caulam demonstrare,luce clarius est. Iuxta huiusce conclusionis sensium vera Inse μηδε est opinio. D.Thomae, quam supra,retulimus dummodo tamen non aduersetur conclusioni tertiae, quam mox subiicimus. I. o 1 , Sit tertia concluso. Si posterior animae definitio expendatur, 3. Cenelusiio. proVt traditur per operationes animae, quatenus animae ipsius finis
iunt poterit per cam demonstrari prior demonstratione propter quid. Haec conclusio intelligenda est de anima considerata secundum eum modum quo diximus posse rerum naturas Obtinere est cientem & finalem causam. Patetque ex eo, quia secunda definitio ita spectata traditur per causam prioris. Iuxta huiusce conclusionis
sensum intelligi potest Aristoteles clim superiori capite significauit
velle se tradere definitionem, quae causam contineat. Quamuis id aliter exponat Caietanus, videlicet non de causa finali, sed formali, arbitratus principium operandi respectu animae,cile prius in genere cause formalis,quam actuin corporis. Sed hanc interpretationem, quae suam quoque habet probabilitatem , exclusit ca ratio,qua primam conclusonem stabilivimus. Ex dictis constat quid respondendum si ad argumenta principio Prima vi- quaestionis adducta.Nam verba ex initio capitis secundi, de causa fi- η η )Xunali intelligi dcbent. Praeteresi, Cum Aristoteles in quaerenda vir que definitione ex notitia operationum animae ad ipsius anima cognitionem progressus silerit; satis constat in ea re secutum sutile ordinarium physicae inuestigationis modum ab effectis ad causas; ad quem seruandum non opus fuit procedere a definitione comprehendente effecta dumtaxat ad eam,quae solam causam cocineret.
Quin vero utrumque ordinem,uidelicet exquisitae doctrinae, qui esta causis ad effecta;&primae inuestigationis Phuscae,qui est ab esset his ad causas, artificiose coniunxit dum simul & ri causis ad effecta,& ab essectis ad causas processit, secundum aliam S aliam considerationem,uti diximus.
139쪽
iis INJII. LIB. ARis T. DE ANIMA.
CAPITIS TERTII EXPLANATIO. Nimanrium autem. Disseruit hactenus Aristoteles de animae natura in se spectat amune de eius facultatibus disputationem agreditur, ubi in gistii sui Platonis doctrinam lectuitur, qui in Phoro admonet,in unaquaque reprimo essentiam considerandam etae,iuin qua vim ad agen-- dum de patiendum ha- Quot sint ' beat explicandum. Pol nima porco' i5 in hoc eapite genc ' Iem quandam potentiarum animet comprehensionem tradit, speciat unde eisdem in progici suacturus Enumerat ergo aninas potentias ad quas caeretae reuocantur,sc: licet vim nutriendi,appetendi , sentiendi, loeor nouendi, intelligendi. Ex quibus sola prima
plantas conuenit, i cunda te tertia Omnibus animantibus quartape
fectis tantum , quinta soli homini. Appet i, iε , Nam appetitsu. Pr ri. Ii Me δρ' bat potentiam appeten tentia nisse di senirier esse cum sen- uain sep - tiendi iacultate conium nrum , duplici ratione. i. R/tis. Prior ita babet In omni Lnimante reperitur saltem sensus tactias , sub quo gustatus comprehendit ut suffatus enimia ius quidam est in , bi tem tactias, ibi de dei ctatio & dolor insunt: sed lixe sunt actus appetitus: ma delectatio est
boni, idolor mali,bonum vero de malum ad appetitum pertinent; ergo in quovis animante potentia appetendi iens uiria. Ratio. consequitur. Posterior hune in modum concluditur. In omnibus animalibus cern tu: senisus alimenti, nimirum
140쪽
omnibus animantibus conuenite appetitum : dubium esse num id etiam de appe
titu irascibili intelligat. Themistius inquit sentire plurima animalia, quibus 'd' sit iracundia, & quae sollim habeant tenue cupiditatis vestigium. Aliis placet irae αcupiditatis appetitum coniunctum esse, quod semper ira cupiditati a sit tanquam
iudex dc propugnatrix aduersus ea, quae obitant quominus animal bonum, quod Optat, assequatur, aut ma
Mimantium autem , quibusdam omnes insiint potentiae dictae, cym-busdam nonnisiti sunt, En quibus
dam unam tantum inesse videtur. Atque potentias animae diximus has nutritiuum, sensitiuum, anesitiuum, loco motivum, atque in-
restestiuum. Et plantis quidem nutritiuum esduntaxat: abys autem 2 id ipsum c sensitivum. Luodsii sensitiuum inest, oe appetititium etiam in rh nam appetitus, cupiditas est, ct ira,atque voluntas. ε malia vero cuncti unum ex mbus habent, tritum, inquam, ipsῖm. Atque cui sus iness, ei voluptas etiam ct dolor inest, est perceptis iucundi, atque molestii. Luibus autem hac in fiunt, ea cupiditatem etiam habent. Haec euvxi appetitio eius, quod a it voluptate. Ali moti praetereasin sim habent. In ius enim, sen-βι est alimenti. Namsiccis, or humidis, ct caliadis, atque rigidis aluntur viventia cun la. Horum autem,m Pater, sensus est mi ius. Caeteris vero sensibilibus per accidens nutriuntur. Nihil enim conducit ad alimentum pus, vel color, aut odori Sapor autem unum quia est eorum, litae ta- Llupercipiuntur. At vero fames, it sue cupiditas
se Gori quidem est calidi fames: frigidi vero e humidisitis. At spor, horum quasi quoddam s
T Lzy condimentum. Veri haec declaranda posterilii sunt, nunc e o usique sit diatam, animanti m inquam hisce, a motam habent, a petitum iu- esse. De i aginatisne vero non patet sed de hoc pol ira consideremus oportet. Nonnullis insuper c
loco motiuum etiam inest, cr alijs ratiocin.Niuum,
ac intelli itas , o hominibus, η ct siquid sit aliud
Text.3 p. tale vel etia prae Zabilius. ς Pei lucuum igitur est unam anima rationem es perinde atqueformae.Nelum, quod fugit, declinet. Consule D. Thomam pari. i. quaest. SI.
Num imaginandi vis in quovis animali externu
dum manifestu elle ait, quod intelligit de imaginatrici facultate perseri, quae re ita absentium imagines retinet, de in aliqua certa ac definita animalis parie sedem obtinet. Namque poten- Facultatetia imaginadi perfecta, imaginandi vel imperista omnibus salte imper- animantibus communis secta nuciam est. animal ca- Et si ui aliud. Am- ret. bigere videtur utriam ne sipra homines sint Daemones intellectu, & ratione praediti, ut Socrates & Plato aiebat. Qua de re multa Plato in I.& i o. de Republica, in Pliaedro Sc Epimonide, aliisque in locis. Constat certὰ supra huma
gelicam , quae corporis expers est. de intellectu pollet. Pericuum iritur. Diluit eam qu stionem, quam primo capite superioris libri proposuerat, num videlicet una communis animae definitio sit , respondctque duplici pronuntiato, similitudine quadam desumpta a figura Primu Non datur est. Quemadmodum no anima una, datur figura una com- re ab Ommmunis re ipsa a singulis bu seiuncta. fguris abiumsta, sic neque dari unam animam te ipsa ab omnibus separatam , atque adeo proponi haud quaquam posse unam definitionem, quae animae a singulis separatae con veniat, vi non datur communis aliqua figulae definitio, quae figulae per se excon.COm. l. b.de Anima. R