장음표시 사용
521쪽
guttur im-m crati M. piato. Socrates.
Certe cognoui quia in diem perditionis seruatur malus, M. Quin
etiam D. clemens libr. recognitionum testatur Sanctum Petrum argumentatione hac usum futile. Si Deus iustus est, anima est immortalis: cuius argumentationis vim eleganter etiam D. Greg. N aian expressit carmine Iambico de se ipsi, aduersus invidos hunc in modum, Grave aliur rebiti Uc duris rem fim si summis, olim υerteret talos Deus. Simile argumentum consecerat Plato in dialogo de animae immortalitate, ita serme. Iustum est scelestos homines post obitum suorum criminum nam dare, iustos praemia recipere. Et ante illum Socrates apud Ciceronem 1 .Tusculiauas animorum e corpore abeuntium vias supercile diccbat; alteram, qua a Deorum concilio longe digrederentur alteram,qua facilis illuc pateret aditus. Plura ad hoc
argumentum, sicuti & ad alia superiora ex philosophorii sontibus transta congerit Eugubinus lib. 9. de perenni philosophia, quae ne si
mus longiores,constat id praeterimus. Quod vero proposita argumenta non tam stricte, atque euidenter rem conficiant,ut illa, quae apud Euclidem sunt; non ideo sit spiciosa videri debet eorum firmitas , dc e scacia. In quam sententiam Aristotclos i. Et hic. c. 3.ita scribit. Dicitur autem fatis, si doctaretur perinde ac subiecta materia postulat; ipsum enim exactum non est in omnibus simili modo rationibus flagitandum. Et post pauca. Est enim eruditi exactiam ipsum in unoquoque genere nagitare, quat nus fert ipsus rei natura. Simile n mque videtur cile id est, aeque ineptum Mathematicum suadentem probare,& ab oratore demonstrationes exigere. o loco obserua non sollim in gratiam intelle
ctus imbecillioris dicta haec sui ste ab Aristotele; sed etiam qui a s -
uenter accidit,ut materia, te qua agitur, amplius non ferat iicque eri polle ut a nullo intellectu , quantumlibet perspicaci exactior probatio proferri valeat. Atque ita tandem Scotus quodlib. y. Physicam illam demonstrationem approbat, qua exspirituali operati ne animae, independentiam illius a corpore in existedo collegimus, de si alibi, ut paul hin serius attingemus, aliquanto tenaci iis pro aduersi parte pugnarata Oppones tamen no videri posse demonstrari animae nostrae m- mortalitatem, cum inserius ostendendum sit, id dogma de fide esse.
Sed occurrendum non omnia, quaelides docet, supernaturali cognitione teneri oportere, si alioquin satis sint perspecta naturali lumine,ut omnium hominum futurum interitum, metallorum venas in His .inia,& similia, quaecum naturalia snt,natui aeque lumine lao-ta,in diuinis tamen oraculis habentur. Secus de propositione illa, Deus est. liram licet naturali lumino quis notam habeat ad iustificationem ramen requiri . ut iupo maturali cognitione approbetur,do cent meliores Theologi , ob illam I . Pauli sententiam ad racbraeos II. Credere oportet ac d cuicua ad Deum quia est nil ut enim vetat ca,quae
522쪽
Dis P UT ATIO I. ART. IIII. 1 D
. ea , quae naturali demonstratione aissequimur, si pernaturali etiam, sed tamen cuidenti iudicio approbari, de quo in Theologia explicarius
Ex dictis ergo colligere licet id, quod D. Chrys citato sermone
cit,eos,qui de immortalitate animae dubitant, dubitare etiam posse se,an in meridie dies sit.Non alia sane ratione, quam quia id iam naturali lumine sit contestatum. In cademque fere verba conuenit etiam August. i 3. de Trinitate c. 9. sed & D.TEOm.tum alibi, tum l. pari. l. s .art. 2.& 6.concludit neces la elle assirmare animam intel lectivam cile incorruptibilem , ac subsistetitem. Libro item 1 .coni. gent.cap. 79. ait patere intellectum humanum incorruptibilem esse. Quod autem necellarium cst,uaturalique lumine pater,exploratam habet suae veritatis rationem: ergo,&c . Denique hac fallem aetate ita lebre est animae immortalitatem demonstrari, ut iure temerariussZoim .. d. habeatur, qui nostrae assertioni res agetur, minimeque credendum est refragaturos Scotum,& Caietanu, si nunc viverent, etsi aliquant nau c.'.E- do aliter cessierint. Qua in re multo grauius aberrauit Iulius Scali- l,-- gςre cror, Q7. nun 3.cum scribit adeo nescire nos immortalitae. Erelas . .em,Vt quotidianis suspicionibus, vel persuasionibus etiam nune sitfes. controuersa sistaque sde agendum. Duo autem sent ad extremum huius articuli aduertenda. Primum, cum naturali lumine cognitam elle immortalitatem animae allecimus, non excludere nos peculiaria quaedam auxilia,&illustrationes mentium,sine quibus sertaile id assequi non potuerunt philosophi post primi parentis lapsum. Secundum non usos Disse nos
auctoritate Concilii Lateranensis insta citandi ad hanc assertionem, comprobandam,quia quamuis ibi haeresis damnetur, qui secundum Philosophiam dixerit animam rationalem mortalam e sic, non tamen propterea fit, ut inuenta iam sit philosophica ratio, qua immortalis elle demonstretur,quod nunc contendimus.
obiecta quaeJam aduersus Venora argumenta, es eorum Hssolutio. .
E D ut argumenta, quibus proximo articulo immortalitatem animae ostedimus,probatiora sanr, a calumniaq; vindicentur, sic primo obiicitur; aduersus primum. Si ex Prima obii proportione,quae inter actum , & obiectum requiritur, ctio centia.
recte colligeretur illum debere esse spiritualem, aut supernatur et lena,si obiectiun easdem conditiones habeat; pari ratione colligendum esset eundem actum re substantiam, aut infinitum ; si ad obiectum tendat,quod substantia sit,aut infinitum. Id autem falsum est in actibus creatis etiam beatificis , qui de accidentia fiant, ct finitam habent entitatem: ergo. Deinde Diuus Thomas prima paria quaest.
523쪽
quaest. 8 .art. . aperte docet intellectum nostrum semper intelligere in linc vita quid litatem uniuersalem , ut existentem in aliquo particulari. Non ergo circa obiecta uniuersalia proprios conceptus licimus,atque adeo neque spirituales. i. Obiectis Aduersiis tertium. Neque enim cotra secundum quicquam o I - I, cium t Non anima proprib,sed homo est,qui sempiternitatem appetit;& tamen ipse mortalis est. Ergo ex ea appetitione perpera concluditur immortalitas. Accedit quoniam non brutae animantes solum,sed res etiam inanimes propensiones suas, atque, ut ita dicam,
desideria semper essendi non obscuro declarant; Illae quidem assidua victus quae litione, fugaque nocentium , ac similibus aliis instinctibus: haec autem innato appetitu loci conseruantis,conformationeque figurae illius, quae minus pateat externis incursibus : & tamen nemo hinc deducit immortale quippiam eis ineste: ergo neque inde
in nobis partem aliquam immortalem reperiri apposite confirmatur. Illa etiam communis hominum appetentia gloriam comparandi ad eumque linem moliendi plurima, de quibus in codem tertio argumento agitur, mortalitatem potius humanam probant, quam perennitatem naturalem animarum. Siquidem quemadmodum natura pro assidua corruptione indiuiduorum , propagationem generationum inuexit, ita Domines certi alioquin sui interitus, ea operac perunt machinari, quae suorum auctoria in memoriam conseruarent,ut quo possent modo, viverent, si non in se, at certe in animis eorum,qui superes lent Aduersus quartum. Si naturaliter contingeret aliquando restius, cepissime quoque pollet contingere: hoc aute nemo concedit ergo neque illud erit concedendum. Probatur maior,quia ecstasis, ut in argumento dicitur, vehemens applacatio est partis rationalis, ita ut Vires animae non suppetant ad concurrendum cum sensibus; nece seque fit eos interim seriari: multo autem suaui is illa eueniet quoties quod non rard accidit) sensus omnes etiam interni somno io-piuimir,quandoquidem anima tunc Vires Omnes suas applicare poterit ad operationem partis intellectivae ergo &c. Ot ς' - Aduersus quintum ad taedium,quod nobis ingeneratur ex cadu-
' carmia rerum usu, ac experimento, non tarn ex earum, quam nostra
limitatione,imbecillitateque prouenit: quatenus ex sicquenti ipsarum usu,& perceptione fatigamur. Vnde natura de taedio nobis prouidit, quo illas respueremus,antequam quidquam nocumenti a se rent. Itaque taedium quod argumentum contendit non in res ipsas antide,& secundum se spectatas; sed in easdem ut cum appetitus nostri limitatione ac imbecillitate sunt coniunctae,concitatur. 1 Q cr- Aduersus sextum. Si appetitus ordinare appetat,non nisi ad seli- P citatem humano modo comparabilem, id est, initam anhelabit; siquid vero viterius desideret; appetitio, aut inefficax erit,& conditionata; aut certe ad optanda ea, quae fides ostendit, supernaturaliter
524쪽
Aduersus septimum.Etsi nulla ellent exactionibus studiosis si Obi. Zioranda praemia,ipsae tamen per se dignae haberetur, quibus homines έρη r . ' π rationis compotes operam darent,ob illam confbrmitatem naturalem ad rationem. Illud autem quod Augustinus de se fatetur, hominis est, propriam infirmitatem , appetitusque deprauati procliuitatem agnoscentis. .
Aduersus octauum. Quoniam ipsi virtuti satis est in praemium 'O uois
delectatio, ac iucuditas,quam secum affert.Vnde l. Ethic.cap. 8. stu 'ε- rdiosorum vita, inquit Aristoteles,Voluptate non eget foris adaugenda; sed habet in se ipsa voluptatem. Rursum in supplicium vitii sat erit id,quod August. primo Consei I cap. i 1.scripsit his verbis; Iussi- D. o. sti Domine,& sic est,ut omnis animus inordinatus, ipse sibi sit poena,Quod item Bernardus 1 .de consid. Omne aduersum Deo de sibi P v x M. aduertari necesse est, ut sit sera querela; Quare factus sum mihimetips grauis 3 Et confirmatur obiectio, quoniam ad generalem Dei prouidentiam sufficere videtur, si probi nonnulli inueniantur, quibus prospere contingat in hac vita,si flagitiosi, quibus adverse,quorum sunt exempla non rara; quanquam in omnibus indiuiduis ita non eueniat. apropter temporariis Virtutum actionibus,temporario praemio satisfiet, id est, honore, valetudineae diuitiis : qua de causa D. Cyprianus serm. de resurrectione grandi Dei beneficio ae D. pri .ceptum refert,quod in futura etiam vita,praesentis obsequia temporanea velit rependere , cum satis seret certa aliqua duratione compensari. Ad primum dicendum, obiectorum conditiones in actus debere Ressandetur redundare; modo tamen illae a toto genere actuum non sint alienae: constat autem actus creatos ex suo genere essi accidentia, unde nee substantiae esse possunt, neque infinitae entitates,esto in substantiam infinitam terminentur.Nimirum quatumuis duo aliqua ad inuicem proportionentur,si duo sunt,in aliquo distingui ipsa oportet. Ad id quod ex D.Thoma citabatur,dicendum non formari quidem a n cis . bis saltem ordinarie conceptus rerum uniuersalium in hac vita,ab . que vlla connotatione , & respectu ad rem singularem : non tameneiam respectu obesse,quoininus proprij sint tales conceptus, ac so maliter ipsorum uniuersalium quemadmodum albi,& patris conceptus formaliter, ac propriὸ sua obiecta repraesentant, quamuis cum obliqua repraesentatione subiecti,ac filii. Quod aduersus tertium obiicitur,dilues nesado haud recte col- Ad i. ligi ibidem immortalitatem alicuius saltem nostrae partis. Porid res
aliae rationis experres ad ipsam aeternitate desideria sua non extendunt, scuti homo; cum ad eam extensionem nobilior appetitus, &cognitio requiratur, quam sit in ipsis. Rursum negandum ex appe- Liber hamntentia gloriae,operumque magnificorum extructione mortalitatem
omnimodam colligi; sed tantum totius hominis. Quin vero non le- ' ue est argumentum liberi ingeni j, ment Isque s iapte natura a materia independentis, in id artificium incidisse homines, ut se in viven-Con.Comm. lib. de Anima. Tit tium
525쪽
tium animos inferant, quo vivant,extentque. A qua solertia,quana longe sint caetera mortalia,nemo non intelligit.
ad 4. Quod aduersus quartum obiicitur, sic explicandum. Ecst sis, id est, operatio solius partis rationalis, si naturaliter fiat,inchoari debet sociis sentibus; quam ipsi sequi tandem non possint, utpote vehe-Qua ν.ukηe mentem atque adeo solitariam relinquant.Vnde si sensus nihil ops ad ecflasim retitur, aut somno,aiit defectu generalis anxiiij, prodire non poterit 'I' pars rationalis in nouum actum, nimirum, quia initio operationis
necesse est, praebeant sensus occasionem intellectui sese applicandi; quae tamen applicatio Vehemens non erit,ut oportet, si a vigilia in somnum dilabamur ed remissa potilis,& saccescens.
In quintum argumentum obiectio falsum allumit. Non solum cium ex fatigatione, imbecillitateque nostra prouenit taedium circa res creatas; sed ex tractatione assidua earum, qua melius cognosci- πισ σ . mus , quantum sit in cis inane. Quae aduersus sextum,Sc septimum argumentum opponuntur, non est cur enodemus, cum illa argumenta topica omnino stat. AIs. Quod vero aduersus octauum,ita est re luendum.Delectatio,&dolor intrinsece consequuntur ex studiosa, prauaque actione. At praemium extrinsecum quid este debet, a supremoque gubernatore Honesta a- datum. Adde non raro euenire, ut multd maior sit labor studiosa cti m y ter actionis,quam oblectatio inde exorta rursum liae maior in peccatos' voluptas, quam doloris stimulus: ut proinde hoc non satis punitum jubdAb, i. censeatur,neque illa suffcienti praemio cumulata. Ad confirmationem dic ipsas etiam actiones morales de iis enim, quae diuini ordinis sunt, res est apertior j haud satis rependi praemiis temporariis, quia licet actiones illae breui transeant,lunt tamen ex se fixae, atque vi ita dicam,aeternae bonitatis, scuti & iudicia de obiectis immut Viriuruactis bilibus aeternae sunt veritatis. linque qui Deum colit, qui maioribus nem perse ise obsequitur,aut alienis malis miseretur, per accidens deponit eos aLiaria..,' secius,Vel quia materia deest,uel quia morbo,negotiove impeditur,m b .uith vel quia arbitrium habet ad bonum desectibile. Vnde si nihil ho
durare. rum interueniat,studiosae affectiones per se erunt immobiles; atque
adeo immortali felicitate dignae. In quam sententiam luculenter Firmianus libro septimo de diuino praemio capit.decimo ita scribit. Ipsa virtutis perpetuitas indicat humanum animum permanere; &paulo post; Virtus perpetua & constans est,& praemium illius sempiternum. Adde si anima a corpore separata tantisper duret naturaliter dum praemia vel supplicia sustinet; apolle illam semper manere, in nulla stratio,cur certo aliquo tempore
526쪽
DISPUT ATIO I. ART. v. ARTICULUS V. sis 'Mid de eadem re des decernat.
Vo Ni AM, ut initio huius disputationis diximus, cognitio immortalitatis animaru praecipui cuiusdam momenti est, operae pretium erit non ibium quid gentium philosophi, quidve naturalis ratio ; sed quid etiam Catholica Fides ea de re decreuerit, indicare. Sit ergo prima assertio. De fide diuina est animam rationalem, homine intereunte , non extingui. Hanc multa sacrae paginae loca confirmant. Etenim Ge- nti non .ae
neL , 7. Descendam inquit Iacob) ad filium meum lugens in inscr- tinxtii. num; quem locum, etsi Hebraei quidam de descensu corporis ad se Genes pulchrum accipiunt, plures tamen ex Sanctis Patribus, de descensu
animae ad inferos interpretantur.Nec immerito,quandoquidem sepulchrum nullum erat, ubi conditus esset Ioseph existimatione parentis , quem putauerat a sera dilaceratum, deuoratumque sutile, ut ad sepultum filij corpus se descensurum vere affirmaret. Iob. ai. Iob. Ducunt in bonis dies suos, & in puncto ad inferna descendunt. Et ne inferni nomine solum sepulchrum intelligeremus,eodem capite singulari numero de quolibet impio subauditur. Ad sepulchra ducetur, Se in congerie mortuorum vigilabit. Quia, inquit Lyranus,
quamuis corpus mortuum sepeliatur, anima tamen , quae immo
talis est, vigilabit, & punietur. Ecclesiastes tr. Ibit homo in do- Eeclesiaso.
inum aeternitatis suae; &c. ac paulo post interiecta nonnullarum rerum pereuntium, maxime hydriae similitudine ad fontem attritae,additur, Reuertatur puluis in terram suam, unde erat, S spiritus redeat ad Deum , qui dedit illum. In libro etiam Sapientiae a capi- Sapient te 2. ad s. usque plani isime traditur animas cum corporibus non occumbere, siue illae piorum hominum,siue impiorum fuerint. Itaque coarguuntur ij, qui hanc , quam degimus, temporariam vitam solummodo agnoscebant, nec ullam post hominis mortem este credebant, vel felicitatem, vel miseriam : ac proinde corpus in cinerem abiturum, spiritum vero, ut mollem aerem , dissipati que facilem, dii fundendum cite; cum tamen tantus iit sanctarum animarum honos , ut in manu Dei sint, & seruentur, quippe quae spem immortalitate plenam habuerint in hac vita; improbarum vero tanta turbatio, ut vel ipsa sanctarum salus , quam minime sperauerant, inanemque crediderant, sui admiratione stupentes reddat,
seraque poenitudine fateri cogat, Nos insensati vitam illorum aestimabamus insaniam , ac finem illorum sine honore: Ecce quomodo computati sunt inter filios Dei. Additque Salomon talia dixisse in
inferno, qui peccauerunt.Nota sunt quae in 1. Machabaeorum libro Marsis. pro imm talitate animorum celebrantur, siue cum capit. luod camo in sacrificium mittuntur pecuniae Hierosolymam , gratia exoluendi dcfunctorum animas a poenis nam & ante aduentum Christi - Tit 2 purga
527쪽
purgab.uatur.si opus erat donec in patrum locum reciperentur liue cinn cap. 6. dc .Eleazarus, Machabaeique fratres raptantur ad necem, resipionis tuendae causi: nihilo enim magis se consolabantur, quam quod post totius corporis lanienam sit peruiuerent animae, quarum poti inma ratio habenda cilci;ac si iam tunc laaereret Oorum cordibus Christi Doinini sententia, qua monuit ne timer mus eos, qui occidunt corpus animam autem non possunt occidere. Itaque Elc. iEarus constilentibus, ut Libero si cra faceret; quo vitam serii
ret, haec verba reddidit: Et si in praesenti tempore suppliciis hominum eripiar,omnipotentis manum nec vitius, nec de unctiis cili
ga. ura .Quod non ita es let, nisi aliquid ipsius doloris, ac supplicii capax post mortem crederet extiturum, nimirum animam. Multa aliac veteri Testamento testimonia proserre possemus, Ut iure mirandum sit seripsiste D.Augustinuin libr. . quaestionum super Numer. qu. xi L 3 3. dis scite in eo inueniri quippiam euidens de statu animae
post mortem. In nouo etiam Testamento locus ille Matthaei io. ad quem paulo ante allusimus. Nolite timere eos,&c.Non seli in animorum perpetuam immortalitatem commendat; sed etiam naturaliter immortalem esse declarat; ut ad secundam assertionem perpendemus ; quo proinde loco utuntur e Sacris Doctoribus nonnulli speciatam D. Allianasius q.9.ad Antiochum.Matthaei quoque 2 r. allegat Christas Dominus illud Exodi 3. Ego sum Deus Abraham,&c. aduersus sadducaeorum dogma,quo spirituales,temperque viventes substantias negabant; additque.Non est Deus mortuorum,sed vivorum;eo Vtique instituto,ut antiquorum Patrum animas etiam tunc vivered clararet: atque ita expendunt citatum locum D. Chrysostomus homil. 7 i . in Mattii. Theophil actus, Caiet. & alij ad locum illum capit. 22. Mitto pleraque praesertim ex D. Paulo, quibus nonnulli propositam assertionem uberius confirmare nituntur,cum ea quod non satis vidctitur aduertisse) suturam selummodo rcsiurrectionem aperte denuntient; aut aeternam gloriam proborum: vel improborum ignominiam,ad eumque finem Deusti naturam humanam tibi copulasse,condidissuque ante, ac post Incarnationem leges,& sacramenta instituisse, quibus omnes i vellent, aeternae felicitatis participes fierent. Enim vero pollat impius quisque sin quo iam olim Arabes nonnulli peccauerunt, teste Eusebio libr. 6. historiae Ecclesiasticae cap. 16.& Austus Ibro de haeresibus num.83.ὶ astruere si turam quidem totius hominis, atque aded animae perpetuam durationem,quain tameti anima etiam interruperit in morte, & arctu rectionis momento debeat auspicari. Illud apertius ureci, non intercidere animam,cum motitur homo ; quoniam de qde est beati quamque, si nullam hinc deferat culpae noxam, aut poenae reatum,umul ac a corpore separatur : quapropter de qualibct earum certa erit Fidei allertio a nobis proposita. Ex peculiaribus etiam euentis animarum qua undam apud sacras diteras
528쪽
literas palam concluditur quid iuxta Catholicam Fidem sit de omnibus uniuersim sentiendu . Atque in primis Samuelis ararinam post Samo lis aridis lolutionem a corpore permansisse,c5stat ex secundo Regum 18. m pol mor- ut edisserit Iullinus Martyr in colloquio cum Triphone.Idc qu.76.ς rum,quas gentes ponunt, ad hoc ipsium institutum adducit Chri- sti Domini verba ad Latronem .Home mecum eris in paradisse.Item Medeat Luc. 26.& pauperis,& diuitis animas ab ipso eorum interitu suis to F cis seruatas elle docemur.Simile quid tenendum de anima illius,qui ''
cum Luc. cap. ia.de horreis amplificandis meditaretur,ca ipsa nocte repetendam ab eo esse animam audivit. Quam sententiam eleganter D. Ambrosus capite decimo libri de bono mortis ad praesens D. Am ras institutum expendit;Obd ca,quae repetuntur, & tradita olim fuerint,& nunc etiam repetita, permaneant, &c. Quin & beatissimam Cliristi animam a primo suae creationis instanti fore in aeternum si duraturam haud dissicile intellectu est,quam sit Fidei Catholicae:cx m sese qua constat descendisse illam ad inferos in triduo suae separationis a corpore in nunquam non suisse beatam: status autem beatitudinis ob, Abis immortalitatem includit.Consequens ergo fit, ut similem existentiae perennitatem in reliquis hominum animis iuxta diuina oracula
agnos amus. Eandem assertionem comprobat decretum Lateranensis Con- 'ein Laciiij sub Leone X. se . in hunc modum: Damnamus, sacro appro- obante concilio,omnes asserentes animam intellectivam ei te mort
lem. Subditurque id ex Euangelio constare, quo animam ab hoste Coripio. occidi non polle perhibetur. Comprobat etiam Concilium Vicnnense sub Clemente V.Reserturque secunda Clementina de Trinitate,& Fide Catholica. f. Porrb. Sane verb uniuersis Ecclesiae consensio abunde suadete Fide esse propositam allicrtioncm: unde D. D. g r. August. Epist. 3.ad Volusianu. Quis nunc est,inquit, extremus idio ra vel quae muliercula,quae immortalitatem animae non credat, vitamque post mortem suturam 3 Quapropter mirandum non est sidem D.August.Chrysost. Ambros i sidorus, aliique nostrae religionis proceres eandem veritatem pari consensu astruant, quam eciam
graues quidam Theologi inter fidei articulos retulerunt,de quo thinen suo loco. Secunda allectio. De fige est non si tum animam rationalem non L enio. extingui homine intereunte,ut stiperiore assertione tradidimus; sed Amma actiam natura sua immortalem esse.Probatur, quoniam decretum il- 'lud Lateranensis Concili j,cuius paulo ante mcminimus pronuntiar uiana animam non solum perie essentialiter elle formam corporis, sed etiam immortalem Quae verba, si plane accipiantur, haud dubie significant animam per se,essentiamque suam cile immortalem.Velle autem decretum se interpretari, ut dicatur Qtummodo anima ivx- Neu se, i iita naturam suam cssse sormam corporis , ibique illarum dictioniam. ce Per se, atque essentialiter, vim sistere; deincepsque immortalem non ex natura sua,sed gratuito Dei dono pr dicari: extorta prorsus, Dri tu is Tri 3 atque gentia.
529쪽
atque ab eius oci instituto aliena interpretatio erit; cum de natura animae,no vero de iis,quae gratuito illi copetunt, decretii illud procedat; alioquin sine ulla necessitate. tam asseueranter decerneretures le illa corporis forma,cum indubitatum sit animas de materi p testate eductas, eidemq; affixas, ac minime per se, & seorsim colla
rentcs,sormas esse rerum carum, quas constituunt. Poterat vero nominima ea de re dubitatio oriri,si per se sim subsistentes,siundi que
proueniant,quam ex materia,uti conuenit humanae animae.
Deinde, Sapientiae secando habetur: Deus creauit hominem in- cxterminabilem,& ad imaginem similitudinis suae fecit illu. Quem locum eis interpretes fere reserant ad Adamum nec immerito cum proxime de ipsius lapsu tractetur in cuius non solum anima incorruptibilis est, sed corpus etiam suillet dono iustitiae originalis a cor ruptione exemptum, si se a peccati lapsi custodisset; palam est tamen eandem, ut ita dicam , inexterminabilitatem ex parte saltem animae omnibus quadrare naturaliter.Quapropter tum Plato in Al-c: biade, tum Porphyrius apud Boetium,rererente Eusebio,libro tr. praeparationis Euangelicae capite decimo quarto, non de Adamo, aut alio singulari homine, sed de omnibuς celebrarunt elle illos inter caetera animantia ad Dei imaginem conformatos. Cum ergo secundum naturam suam homo sit Dei imago enitet autem illa potissimum in cognoscendi, & appetendi capacitate illimitata, in dominio,indifferentiaque actuum suorum,in cupiditate ingenita aete nitatis erit utique secundum naturam suam inexterminabilis,ratione saltem animae,cui illa imago impressa est. Item in ea Christi D mini sententia, Animam non possunt occidere,cst haud dubie interuligendum non polle naturaliter; quemadmodum & corpus, quod occidi posse dixerat, naturaliter perimi potest ab hominibus, nisi perabsurde credamus in tam breui sententia verborum significationem mutauille. Concinit liis Gregorij Magni ei fatum libro . M ralium cap.7. Anima neque per vitium,ncque per supplicium clientialiter vivere amittit.
Praeterea ita licet argumentari. De fide est animam esse substantiam spiti tualem suapte natura; ergo & esse suapte natura immortalem. Consequentia plana est;cum nulla substantia spiritualis attingi possit a primis qualitatibus,quae omnis corruptionis principia sunt.
Antecedens vero ostenditur; nam cap. Firmiter de summa Trinit. aiscritur homo compostus ex natura corporali,& spirituali, id es corpore,&anima; quod etiam habet Epistola Sophronij, cuius superios meminimus, tuamque Concilium ut catholicam confirmat. Frequenter quoque in fictis literis anima rationalis spiritus appellatur ad Rot n. s. Ioannis .& i'. Psal. i s. Ecclesiastes 11. Matinaei 27Iuc. 2; .ac D.Hierony. Epist. ad Pammachium inter errores Origcnis censet allerere animam corpoream cile. D. etiam Chrysost. Domi l. 3. de inconi prehensibili Dei natura; Tertio item in Gene-iun. Diuu, G rcgorius I. Moral. cap. 21. Nazianaenus Epistola ad Euagrium.
530쪽
Euatrium. Augustinus libro de haeresibus num. 86.atque alibi com- D. August. muni assensu astruunt spiritualem elle animam nostram. Cum igitur haec de animae spiritualitate affertio ita sit in Ecclesia communis,inter fidei dogmata plane censebitur;& quod est consequens de fide etiam erit ipsius naturalis immortalitas. Postremd probatur ex cap. i. Gen. ubi homo ad imaginem , &similitudinem Dei quasi e consulto factus esse dicitur;) Faciamus, cρη men ' inquit Deus hominem ad imaginem,& similitudine nostram. Hanc fatis
autem rationem imaginis ad animam rationalem reserti commu- ad Dri ima rus est Patrum sententia. Quae tanta animae excellentia ac nobilitas, ginem
haud obscurb immortalitatem ipsius commendat. Quis enim sibi non persuadeat,tam sapietem artificem ad absolutionem tanti operis imaginem suam in re tam vili ac futili, atque est anima mortalis,quae saepe unius horae durationem non impleat, expressiste, cum celebris ille Phidias noluerit efiigiem suam nisi in scuto Mineruae
pretiosissimo,quod aeternum sore putabat, includere tanto artificio, ut nunquam nisi comminuto clypeo posset auelli. Et vero D. D. August. AHgust. vi alios Patres omittamus, lib. de quantitate animae cap. 1. Acilior libr. de Ecclesiasticis dogmatibus, ad finem, & D.Bernard. D. Eri γῆ serm. 7 i. in Cant.rationem imaginis inter Deum,& hominem,in immortalitate ipsa, & aeternitate animae rationalis collocatam esse e Presse assirmant. His accedit, quod eodem capite i Me principatu Item nominis fit per reliqua sere omnia creata exprestum est: tanta enim I hominis praerogatiua manifeste testatur ipsus animam,renes quam ratio principatus est,non esse materialem,& caducam, sed sit perio- tili .ris. ris cuiusdam, atque eminentis naturae,a conditione reliquarum animarum longe distantem,atque adeb omnis interitus, & corruptionis incapacem. Neque vero sapientiae, vel potentiae tanti auctoris dignum foret hominem, cuius vitς periodus breuissima est,utraque ex parte corpore scilicet & anima mortalem toti huic mundo praefecisse; in quo sint multa indiuidua, non solum ex corporibus sin plicibus,sed etiam mixtis,iisque animantibus , longissimae durationis. Praesertim cum Deuter.capite .non tantum haec inferiora, sed& superiora Sol, Luna ac caetera astra, quae a plerisque putantur suaptξ natura corruptionis expertia in ministerium ipsius hominis facta asserantur.
Probatur item ex eo loco cap. 2.eiusdem libri Genestos, in quo Eius m rei de singulari conditione primae animae rationalis, ac de conditioni- D tbus natiuae eius nobilitatis expressa est mentio. Fotinauit igitur in V quit Moyses Dominus Deus hominem de limo terrae, & inspirauit in seciem eius spiraculum vitae; seu accommodati sis ad vocem H braicam spiraculum vitarum, & communis Patrum interpretatio est,nomine spiraculi,animam rationalem intelligi,quod paraphrasis Chaldaea apertius reddit loco spiraculi, animam ponens. Sed nec textus communis eius partis declarationem praetermisit, continud natu anima adiungens; Et factus est homo in animam viventem. Quod autem 4ottatur.