장음표시 사용
581쪽
rioris. Si autem prioribus anima uti persecte nequit, quid opus ei existimare infundi eidem , cum sit dictu facilius accommodatiores
alias donati,inedias inter nostrates,& angelicas. o it r. Quarta dubitatio sit, virum anima separata cognitioni perenn ter vacet quas namque operationes voluntatis,aut motricis potentiae exercere ulterius valet, semper actum cognoscendi ducem habent. Quaestionem hanc xersant Theologi in utramque partem η - circa Angelos; affirmantemque tuentur Diuus Thomas quaestione octaua veritate articulo sexto ad septimum , Capreol. 2. dist. 3. . , cibi, quastione 2. ad 2. contra quintam coclusionem, Ferrariensis i. coi D.Them. tra gentes capit. ior.& alij eiusdem familiae, item Durandus secundo distin 2.tertia quaestione 8.ubi non sollim iniit Angelum semper seipsium considerare; sed omnia etiam naturalia. Hervaeus ibidem quaestione prima ad primum princip. xbi speciatim adiungit Ange- . tum non solum suam essentiam,sed etiam quae insunt ei naturaliter, semper intelligere,veluti potentias, species,atque habitus, quatenus
res quaedam sunt: ut namque reprae lentant, vel inclinant, mentem iam deducerent ad externa. Vtuntur autem his serme rationibus.
Prima, quia si media luce hinc inde circunfundimur apertis oculis, non posuimus non illam cernere cum ergo Angeli ellentia manifestissime sit intelligibilis,intellectusque totus in eam sit immersus, non poterit non eandem contemplari astidiae. Secunda, quia Dolor vehemens urget nos in perennem sui considerationem ergo a se tiori delectatio vehemens, quam Angelus ex nobilissimae, ac pulcherrimae essentiae intuitu capit, efficiet,ne unquam diuellatur inde; raesertim cum non satigetur contemplando. Quod si diuina natura onge pulchrior est,a cuius proinde cognitione multo uberius delectari possint, quia tamen distincta cognitione non percipitur nat inliter, fieri poterit, ut eam cognitionem interpollent. Ita disserunt Ibi t pro hac parte Doctores. Verum quia alij maxime e recentioribus, Ut am i tis dubiam illam reddunt, quod videant Angelum pei sectione fi- ' nitum,voluntate liberum intellectuque ad certum obiectorum nu- , merum terminatum esse,unde iam sine incommodo b iugi consid ratione sui queat desistere etenim , quia finitae est persectionis non alliciet necessario intellectum; quia liber,valebit interdum mentem ad alia adiicere; luia demum praescriptos habet capacitatis terminos alia dimittet si alia cori lecti velit multo maiori iure de anima r tionali erit allertio formidolosa, cu haec actuosa non sit aeque,atque Angelus. Illud ergo dicendia omnlad videtur, qu2 is tam Angelus,
' qu in anima possint aliquando a sui cognitione seriari propter nu-
ab i. NI rurrimc adductas rationes, nunquam tamen ab omni prorsus intel- 'do eo a d. ligendi actu otiari , sed in aliquam semper cognitionem incumbere. Cum enim viventes sint,opus aliquod vitae exhibebunt,potiori r tione, quina corporea vivensa, quae si nullum edant, censentur
s. Dubitam. Quinta dubitatio. Vtrum anima separata crebra actuum excres-
582쪽
otione intendat habitus. Videbitur enim inficiandum. Primb quia Prima ratio tam substantia spiritualis sit,nihil fatigatur si tota contentione operetur; est autem non vulgaris agentium causarum persectio,ii agant quam vehementissime: ut enim Sol pro nubis oppositae conditione , Alucem euariat,nunc affatim,nunc tenuius ciaculando; quod si nubescuanescat, fixam supremoque gradu absolutam producit; ita hum na mens ratione corporis fatiscentis minus sere conatur ad cognoscendum, quam pro viribus corpore sotad expedita aeuo dignam
cognitionem,hoc cit,sitatam nec ullo accremento, decrementoque alternam cliciet.
Secundo, quia si intendi emittique habitus credamus in s epara-Servii L. tis animis, proximum cst, Vt easdem in amentiam incidere polle opinemur, quod aeque falsum est, atque ineptum. Probatur sequi; nam ad eum intensionis cumulum pertinget aliquando habitus, si intendi potest,ut mentem deliciat ab statΗ suo: qui enim habitus intentionem admittunt, intendi valent fine termino, ut tradunt Gi sor. primo distinct. i 7.quaestione quinta,articulo secundo, Maior 3. dist. a 3.quaestione sexta Almay.Tractat.primo capit. Q. Angestus in moralib.cap. s.crgo aliquando tandem eorum intensio sui impotem animam cincier. Sit tamen re tutio animam separatam non semper contentione maxima in actum prodire,cum libera sit,praesertim si de actibus vo--i,. luntatis,potentiaeque motricis loquamur,quos interdum anima iu- tonsi mis dicat minori elle nasu contendendos. Nec verb intenso habituum ultra terminum, quem suapte natura certum vendicant, Ruidquid Gregor. aliique citati velint excurret,Vt illab insanc operetur anima. ir uia Ex quibus patet explicatio duorum argumentorum,quq paulo ante m . num. sunt posita.Vtistoria tamen in relech. de perueniente ad vCim ratio-
'i' nis, non improbabile putat animam separatam immodica habitus intensione dementem neri posse, a quo parum abest Aureolus apud Marsilium 2.quae. s. art. 3.opinatus Deum infudille perditis Angelis
habitum pro meritis aded intensium, ut eos libertate priuarit circa malitin.Verum neque illa Victoriς existimatio philosopliaca est,ne- ex maxique ista Aureoli theologica.Namque insania, aut laesio est potentia , 'tensio-
cognoscentis, aut organi affectus, ut i lius explicat Fracastorius in '. . A. libro de intellectione: at initul animae separatae insitum, aut laedi potest,aut morbo affici; ut enim pulchritudo concernit corpu&, ita &sanitas,atque adeo & infama, nec nisi per analogiam, aut etiam per
communicationem cum eo Ore mente insanire dicimur. At vero
Aureolus multo gravi is aberrat, est enim illa habitus infusio, tum
prorsus inutilis, tum Deo indigna. Sexta dabitatio est,utrum ne anima separata recordado cognosco. Pintatio. cat, reinus scendo enim non cognosciz , ut in tractatu de memoria capit. .est ammaduersium. Respondendum vero est affirmative. Et
quanquam de modo explicadae assertionis soleat esse dubitatio, mil la tamen est de assertibiae ipsa, ut constat ex priori capite tractatus in CC cc 2 deme
583쪽
de m cmoria. Historia cnim ex Lucae Euangelio ibidem adducta in nonnullis quidem est accipiend parabolice; uniuersim tamen ii telligi debet simpliciter, ut ex Hebraeorum traditione ad eundem locum annotauit Euthymius. Igitur si anima humana nullas hine descit singularium repraesentatrices species, capiet illas a Deo, uti priorum actuum recordetur, sicuti D.Thomas cum plerisque assirmat. Si autcm deserat, memorabitur etiam per eas, neque phantas matum absentia oberit, cum per se nihil ad recordationem faciant, Σ ut exprelle docet Ochamus in quarto quaestione ii. articulo 3. & D tmia 'is jui abj. Quod vero in eo statu anima memoratiuas species etiam sibi e e. in generet, dubitandum non videtur; namquq & de Angelis idem fatetur Gregorius in a.distinc .7.quaestion. 3.Hic. i. cum nonnussis
Sic tamen opponet aliquis ex Henrico quodlibeto sexto qu. 8. obiectio. Recordatio est actus reflexus supra actum cognostedi iam elapsum, sed actus reflexus elici debet mediatibus iis instrumentis, quae prior actus tanquam sui vestigia reliquerat sile enim reflexus censebitur, quatenus illuc regreditur species influendo , unde egressia est emanando; ergo cum species denu b in se hoc non vendicent, ut satis constat; haud proprie anima per illas recordabitur. Confirmaturque
obiectio, quoniam nulla ratio est, cur cognitio animae separatae ad pristinos actus,in vitaque mortali exercitos terminata,rcnexa dic tur magis,quam terminata ad quasvis res alias , si ex neutris ortum habuit nulla igitur est animae separatae recordatio in sentcntia sab .
Hi . tem Diui Thomae. Videtur tamen obiectio in solis vocabulis esse posita; itaque si pristinas cognitiones in concreto, id est,obiecta cognita attingamus, siue id per relictas inde species, siue per denuo inditas eueniat, memorandi actum proscctb eliciemus. Non erunt tamen in posteriori euentu experimentales species, quia ut eius generis sint, necessarium est, ut per proprias illas possidentis actus
De obiecto cognitionis animae separata .
R A s r N s disputatio non de formali obiecto proc dit,quod est intelligibile per discursum, aut fortasse in . H i re angelico,iu ta diuersas de utroque intellectu sententatias; sed de rebus ipsis simpliciter,atque,ut aiunt, mat rialiter spectatis; itaque inuestigamus quanta sit animae separata in rebus cognoscendis naturalis amplitudo: nimirum, an ultra sensibi-Ies,etiam ad supernaturales valeat pertingere. Excludenda vero primum sunt ab eiusmodi obiecto, quaecunque ab angelica etiam cognitione eximunt Theologi, quale potissimum est Sacrae Triadis a
584쪽
canum,in quod neque suspicando incidere potuit creata intelligentia: siquid enim Gentium Philosophi de illo tanquam per umbram, NH de somnium locuti sunt, id diuinae reuelationi,vel ipsis, Vel aliis c - 2U.Hazi
hibitae aceeptum reserendum est. Qua de re latius ad i . p. q. 32.vel ad dialis pol sprologum lib. i.sententiarum. An autem, & quatenus caetera sit per- per se Mitn- naturalia mysteria sint excipienda,progressu attingemus. S
ARTICVLVS LAn ea omnia, quae nulla pa Io supra naturam sunt, diuin se cognoscantur ab anima separata.
L L v n inrota hac disputatione est ante oculosHabendum,rerum quasea esle pure naturales, quasdam pure supernaturales, quasdam ex his mixtas. Rursum Muli Le., vel spcctari eas posse quoad essentiam,vel quoad pri- rerum Hoemam productionem,uel quoad conseruationem, exi stentiamve. Omnino itaque inuenire est in rebus nonnullas , ut in entitate, sic in productione,atque existentia naturales,cuius geueris sunt effectus, qui vulgo producuntur a suis causis,alias deinde, luarum entitas, & existentia naturalis sit ordinis, sed non productio; SE Gia. ceu aspectus caeco hominiattributus , qui neque entitate, aut existentia Ad sela productione 1 caeteris dissidet, qudd supra naturalium causarum vires donari soleat. Tertio loco alias, quae naturales Tertia. licet in entitate sint,modo tamen aliquo supernaturali ponuntur; ac positae conseruantur,ut cernere est in duorum corporum stu simultaneo,aut humanitatis Christi praesentia in Eucharistiae Saer mento:corpora enim, quae se penetrant, ipsumque augustissimum Christi Domini,naturalia entia sunt; sed tamen efficacitas, qua illa loco eidem; hoc autem speciebus Sacramenti fiunt, durantque praesentia, supra naturam omnino est. Quartum denique genus rerum 2AM . est earum,quae entitate,atque adeo productione,& existentia naturam superant uniuersam,veluti lumen gloriae,Theologarum virtutum habitus,ac diuini ordinis qualitates aliae. Quae tamen quoniam productae semel,naturali subiectorum concursu, generali primae causae postea conseruantur , videri poterunt quoad existentiam 2μοπ esse naturales, sicque addi oportere ulterius quintum penus rerum, quarum entitas, productio, conseruatio supernaturalia sint; quod tum demum eueniret, cum praedictae qualitates extra subiectum permanerent, sextum enim, id est,carum , quarum existentia foret sexta os iupernaturalis,productio vero naturalis aut etiam septimum , quata et 'g' 'f'rtimentitas supernaturalis esset; productio Verd naturalis, impossi- b. - bilia omnino videntur,vi consideranti patebit attamen quia fun- ρ sibile damentum productionis, atque existentiae,ipsa videlicet claritas, supernaturalis est,ad eundem ordinem productio, conternatio, atque
585쪽
existentia reduci debent; quod strictius persequi non est opus, cis
cc obiecto naturalis cognitionis animae nunc disquiramus His animaduersis, primum pronuntiatum esto. Anima se rata
titi, ia 2 gnos ere V let cuncta sensilia. suadetur facile, quia vis Η, .. . ' mor e filiis ipso eis di modo,ita & cognoscendi perspicacia maia 'Or autem erat aeqvialem esse,ut distincte perciperet ipsi sti silia Est quidem pronuntiatum hoc D.Thomae, ac suis ruminae probatum,ut liquet ex iis,quae superiori disputatione art. 2.in tertia dubitatione eritimus. Verum ubi iusta ratio se offert pro nostro pronuntiato,ut co loco vidimus, non est cur probabilitatem suam in denegemus. Accedit quoniam,vt paulo anserissis in tertio pmnuntiato docebimus, amiara leparata inlariores fallem Angelos distincte valet percipere, quos tamen fatis liquet cunctis sensilibus anteire multo ergo facilius haec ipsa poterit distincte intelligere. Sed opponat aliquis primum.Si post si parationem anima rerum naturalium sicientiam percalleret magis, immodico cane labore, seu- cuique exiguo in hac vita nauarcinus operam: hoc autem non ita
addiscendo ergo neque illud, unde colligitur. Secundum, ii Daemone exactior est naturalis cognitio , quam in anima separata, ille vero non omnia naturalia nouit,teste D. Isidoro libro i .de summo bono Pu cap. t r. igitur neque ista noscet.Tertii im,defunctoruin ania quorant ea, quae apud nos geruntur,ut habetur ex D. Augustino in libr. de cura pro mortuis a cap. i 3. ubi inter alia haec de desuncta matre scribit.Si rebus viventium inter ciat animae mortuorum,ut de aliis taceam me ipsum pia mater nullo modo desereret,quae terra, marique me sociita cit, yt mecum viveret. Absit enim ut facta sit vita seliciore crudelis. A primam, Ad primum dicito literarum studia immodica non esse, aut superuacanea in mortali vita, cum tot inde oriantur communis consuetudinis utilitates,tot hominum ornamenta, ut explicari vix pos sint.Itaque eis nulla pars nostri post mortem superesset, ni tui minus ea exercitatio,vrpote in homine praestantissima,soruisset. Adde etiam illud tantum continere nostrum pronuntiatum; animam se-. pallam distinctius,quina conuinciam intelligere sensibilia; non ve- Iccμ species facilius obtinere, quod obiectio impugnat. Ad secundum, Occurrendum cum D. Thoma quaest. 8'. primae partis arti c. s. ad se tertium, loqui D. idorum de effectibus naturalibus nondum exhi-
Adoratam. bitas. Ad tertium, Qui animas ex obiectis species haurire credunt, Crata
respondent i eb eas nostra ignorare naturaliter, quod nimium re- Dan 6 A motis locis detineantur, quo species peruenire nequeunt, suturiuri uii item alioquin, t facile omnia nos antis huc accedine sinantur. Eorum ἔ- si . .. Qw qm a Deo Nasundi opinantiar et lena animis, alii artu-- jis, Q occurruiat, ideo de iactorum animas singularia seni ci . . - udridi, apud nos e istentia ignorare quia ad illum statum non attinent serunturi cari neque ad nostrum,quae in futuro geruntur, seu ut D. Thomas ait,
586쪽
est,quia singularium materialium cognitio ad persectionein intellectus non spectat sed ad operandum potius conducit; operatio autem circa eas res aliena est a separatis animis. Alij peculiari Dei prouidentia seri putant, ut animae non omnia silauti possenti sed certa quaedam apud nos gesta cognoscant,praesertim ii in statu poenae de
Secundum pronuntiatum. Anima separata tum se, suosque actus a. Prenim internos, ac potentias ; tum verb alias animas distincte potest co- tum. gnoscere. Prooatur, quoniam isthaec omnia ordinem ipsius ait imae
non excedunt,praesertim ii non specifica Libin; sed in suidua quoque persectione pares sint omnes animae,ut superius libr. 1. dictum est. Quin etiam licet in praedicta persectione inaequales essent, est tamen tantilla ad caeteros superiores gradus, ut satis perspecta esse possit apud intellectum, qui istos nouerit. Sumi porro debet pronuntiatum iuxta accommodam distributionei Nimi: una ut anima per se ipsani e intelligati, ouod etiam exrressit D. August. libro 0.de Trin.c. 3.cum dixit,mentem se per seipiam nosse, cum sit incorporea; quanquam dum corpus informat, non nis pcr superadditam si at imilitudinem id praestet, sicuti superius lib. 3 .c. 8.qu. 7. ostensum est Intelligat deinde potentias per ipsam substantiam, unde manant; cum causa sit necessaria earum, atque adeo accommodatissimum se l. cognoscendi medium. Actiones praeterea intellectus ,& voluntatis cum habitibus inde relictis; immd & lationem per ipsas mei, siqui- dein illi sitiit praesentes, & requista abstractione praeditae; omnes Verd intuitiuae semper; nisi qubd memoratiuas etiam praetereuntium cognitionum,lationumque sibi gignet. Quae si vera simi, colliges etiam in D. Thomae se latentia infundendas non cile istarum rerum species; nisi quis de anima separata, quemadmodum de coniuncta, deque corporis sensibus philosophari velit, nihil videlicet semper polle cognostere absque notionali similitudine , quantumlibet sit praesens intellectui.Sed hoc dignitatis nimium detrahit animae s paratae sine ratione Quadoquidem iam tunc sui ipsus, & omnium, id ud degno quae intra se habet,quasi conseia fieri possit non minus, quam An sat gelus. Esto is hac vita distenta quodammodo corpore,c; lite religa- ζ rq
ta flecti in se non possit, nisi per medium aliquod , id est speciem, P. 'ia.
tanquam per gyrum. Denique alias animas distincta, naturarique ...is, coanitione percipiet,non per semet,sed per ipsas earum vel species, scat. vel substantias si serte indistantes fuerint; neque hac de re vllas asseremus probationes, quoniam aliae non sunt; quam quibus Theologi ostendunt similem assertione de Angelis apud D. Thom. prima
parte quaest. s6.articulo secundo,&alibi .Porrd,secundum hoc pro nuntiatum quoad priorem partem assertum est a D. Thomatum alibi, una t. pari.qu. aest. 89.art. 2.&Caiet. ibidem diisque D.Thomae interpretibus; univcrsim vero ab Henrico quodlib. I. qu. i a. ubi ait omnia , quae sunt apud animae separatae substantiain, eique intima,
sine specie ab eadem cognosci. Loqui vero eosdem Doctore s
587쪽
o iactio anteuertitur. Angeli non
de distincta cognitione nemini dubium est e debet, cum accommodatius medium inueniri non pollit in natura rebus distincte perciapiendis,quam ipsas earum entitates, cum & praesentes fiant potentiae,& opportunam habent a materia secretionem. Tertium pronuntiatum .Probabile est animam separatam natura- .li,distinctaque cognitione Angelos nolle,corumque naturales proprietates, operationes,exceptis ut vocanti cordium cogitationibus, utpote ex suo genere occultis. Pronuntiatum hoc, sicuti & primum D.Thomae,ac suis non satis placet, ut ex citato art.quaest. 89. constare potest.Vnde nec nobis omnino indubitatum videtur. Suadetur tamen primo, quia ratio ob quam anima separata species Angelorum repraesentatrices accipit a Deo, est ut cum eisdem Angelis in communi societate vivat este Dahoma quaest. nica de anima ari. I p. Ad hanc autem societatem si qualem decet statuamus requiritur cognitio distinctiva singularum personarum, nisi velimus animam instar caeci hominis in eo nobili is mo coetu finger ergo.Secundo,Modus essendi ,operandique Angelorum non admodum eminet supra modum cstendi, operandique animae separ tae, ut ex superioribus disinitationibus constare potest; poterit ergo
anima illos distinae nolle; subdenim specie inserior sit,nihil obest; alioquin nullus inferior Angelus naturaliter, distincteque nos letalium,quod est incredibile. At est, inquies, non specie sollini sed o dine inferior.Verum ij Angelorum ordines ossiciis potius, atque Ut n m uita dicam, magistratibus illius spiritualis Reipublicae; quam cogno-
scibilitatum gradibus a variis abstractionibus prouenietium; distin- D. Bese s doguuntur,ut ex iis Patribas, qui illos ordines distingui int, atque cx- eo sit r. ρ-- plicantilicet colligere non est autem vcrisimile Angelorum naturas in aliud abstractionis genus supra animam separatam vendic are: iam enim inter ipsos quoque Angelos plura alia excogitare pronum es.set. Adde tertio,eam cognitioncm non omnino naturaliter,scd prae- te naturam animae competere, ut mirum non sit illam,& inserioris
es e conditionis,& distincte posse Angelos sibi superiores attingere
piaeter naturam suam.Denique, quia ut iam antea arguebamus, species etiam Angelorum perfecte repraesentatrices, animae separatae naturali lege tribuuntur auctore D.Thoma: quid ni igitur pcreas perfecteoc citra eleuationem supernaturalem intelligatὶ Non licet ex dictis colligere intellectum humanum reparatu discernere polle quamlibct repugnantiam, impostibilitatύinve natu- ratem, fortasse inuentam inter obiecta , quae hactenus ostendimus valere ab eo distincte percipi; quoniam etsi ad plurimas alloquendas extremorum cognitio distincta sufficiat, ad omnes tamen comprehensiva erit opus,qua anima nullatenus callet. Naturalem dixi, quoniam plures aliae repugnantiae orientur ex eis de obiectis,fecundum potentiam obedientialem activam,vel passuam spectatis,qu rum perceptio multo magis adhuc effugiet creatum intellectum,
cum ipsa quoque obedientialis potentia illum lateat in pictisque.
588쪽
DIs PUTATIO V. ART. II. ARTICVLVS II.
Vtrum animaeseparatae cognitisne, siue confuse laedi incta cognoscant res modo aliiquo
V γε sint res modo aliquo supernaturales, patet ex initio superioris articuli.Aduerte autem no numerari inter supernaturalia quoad modum res absentes, aut suturaS,aut etiam praeteritas; quarum nulla anima habuit
notitiam; in his enim desectus potius cognoscibilitatis
est,quain supernaturalitas ulla; ad quas iure reuocari pollunt cogita- V- ρυμ tiones cordis,quae licet a supposito eas eliciente sint experimentaliter cognoscibiles;quia tamen nullam sui speciem emittunt,nec alie- νὸ um nonnus intellectus in eas illabi valet; perinde elt, ac si absentes essent,vel supereatura suturae; non sic gratia,tumen gloriae, similiaque Dei dona , quae ex- -- .cellente habent cognoscibilitatem, proindeque in eorum desectum
resundi non potest,quod ignorentur. At enim res quacunque ratione supernaturales,vel spectari possunt sub esse possibili, vel actuali.
Sit ergo primum pronutiatum. Animae separatae naturaliter possiant cognoscere euidenter multa possibilia esse Deo, quae omnem vim ' naturae creatae excedant, seu quod in idem recidit in naturaliter cognoscere pollunt in rebus creatis dari puram potentiam obedien- Cernestat tialem pasnua, atque adeo & extraordinaria activam in Deo ad plurima molienda,verbi gratia,ad hanc uniuersam machina in nihilum 24- ,,bis
redigendam,sit frue administranda.Item ad praefinitos rerum natu- tiaractivam.
raltu terminos magnitudinis,& paruitatis transili edos,sicque ad hominem conseruandu in vastissima,aut minutissima corporis mole,ad generationem faciendam in instanti nulla mora dispositionu,ad corrupta omnia reparsda,denique ad haec praestanda,aut immediate,aut in nonnullis etiam assumpta quavis creatura pro instrumento. Probatur pronuntiatum non dissicile , quoniam harum rerum naturae, Vtpote intra uniuersum conclusae satis perspectae videntur intellectui separato,ut certus sit id enim opinari mirum non esset logicam repugnantiam in praedictis euentis non latere.Et confirmatur, quia non desunt qui arbitrentur agnouisse Aristotele,aut certe alios eius notae Philosophos extroardinariam in Deo potentiam ; maiori igi-- μυήν tur cum ratione animi a corpore expediti illam agnoscent. Porrδ, quemadmodu ut aliquid certo,euidenterque sciatur alicui subiecto sum. impos polle couenire, minime oportet perspectum esse modii,quo conue- biliora sua-niat, sed est satis scire, ut ita dicam,negative impossibilem non esse ' μomnem modia conueniendi; ita non sat est ad aliqtiam cognitionem Certam,atque euidenteio habendam,si argumenta impollibilitatem suadentia diluantur,cum fieri possit, ut adhuc demostrationes igia
rentur,quae rem conficiant. Oppones tamen ita;Scire oportet non obiectio.
589쪽
eile omnem modum impossibilem; ergo sciendum erit aliquem esse possibilem. Concedenda verδ cst consecutio,cum solum negauerimus modum postibile coneniendi distincte percipi oportere, quanquam inficianda non est,plerosque ab intellectu separato euidenter esse cognoscibiles, ut diuini, generalisque concumis sitspensionem subitam,dispositionum productionem ad educendam sormam, &c.
At enim in effectis extraordinariis non numeramus quaecum-as... ..i qWς 'pud nos prodigio eitcnt,qualis fuit sorium reseratio ab Ange- Amri ii. ' lo liberandi Petri gratia; deturbatio idoli P sublimi loco,manuum-
in miratulis que,& capitis truncatio apud Azotios , ascensus Simonis Magi per habentur. inane haec enim,& similia euenta non quia potentia egent extraordinaria,sed quia rara sunt,in miraculis habenturiquae animis separa- Gemens irtis non magis sunt dissicilia cognitu, quam interna corporis,ut cor, aut cerebrum. Secundum pronuntiatum. Animae separatae naturaliter, non tomen distincte cognoscere valent rerum aliquarum ellentialiter si c. vi P , pem tur bum ip S pr xsertim inhaerent iii, tum possibilitatem,tum
aes a latis existctiana. Etenim quia Ordinem naturalem excedunt, qtudditatiu)νaliter ati attingi non poteruit, quia verb si animae insint,ab eadem utique na-
qu rum re turaliter sustinentur,poterunt haud dubie saltem quoad existentiam a natur liter,arguitiueque percipi,cuiusmodi sunt supernaturales h sbiti a P. e, bitus,tum ad Voluntatem, tum ad intellectum attinentes; inde verboxibiemiam. facile crit eisdem animis similes alias qualitates possibiles concludere,in aliisque animis posse existere;quod si ita est multd adhuc Deilius,in b,& distincte cognoscere valebunt si existant ea,quae in priamo pronuntiato sunt comprehensa, cum in facto esse, ut aiunt, rerum naturalium ordinem non excedant.
l. ἡ Tertium pronuntiatum.Res aliquae supernaturales,itemque modi nonnulli adeb eminent, ut nulla ratione siue quoad possibilitatem, siue quoad existentiam ab intellectu creato percipi valeant. Ita asseruiit Theologi, cdm de obiecto cogitationis angelicae disceptat, Rei b Τηε expenduntque in mysterio Incarnationis,&Eucharaitiae, in quorum υ, ... . Primo includitur absentia omnis creatae persbnalitatis , modusque natu al, ὸν unionis humanitatis ad diuinam persona; In secundo absentia itemnent sum. panis,& vini, cum praesentia corporis Christi, absque ullis modis immediatis ad locum; existentia denique accidentium, & coniunctio ad Christi corpus absque adhaesione. Haec ergo ea sola ratione si tuunt iidem Theologi intellectum creatum, atque adeo humanum effugere, qudd multo sint diuiniora, quam ut naturali cognitione etiam consula in se ipsis percipi valeant;quod ided addiderim, qu
so, M. t iam cum naturaliter cognoscant separatae mentes rerum subsisten-mBh, i, rium perionalitates; si quo casu eas non intueantur,aut quia diuinus ratit ν eagna concursus sublatus est, ad intuendum, aut quia re Vera non dantur,
ut accidit humanitati Christi, iam modo aliquo, etsi consulis, 1. , , ii mo, quidquid Deus ibidem moliatur, percipere dicentur. Ea ta- i. . men perceptio rei, modi ve in se ipso non dicetur.Sed quoniam huius
590쪽
huius sectionis doctrina ad articulum quintum quaestionis 1 . primae partis copiosior est, satis fuerit pauca haec ad nostrum institutum accommodasse.
De motu animae Separatae. O s et disputationem de cognitione animae separata e consequens erat,vi de appetitu eiusdem tractaremus; a quia tamen multo abditiora sunt intellectui huma-j no,quae ad Volutatem, quam quae ad ipsum attinent; quia item tradita superius doctrina de cognitione ad appetitum accommodari potest per analogiam; reliquum est, ut ad
extremam hanc disputationem de motu descendamus, quatuor articulis concludendam : tribus di steremus an ne anima separata vim ordo tracta- motricem,tum sui,tum aliorum possideat. Quarto,de eiusnodi po- tentiae actu,ac termino pertractabimus.
ARTICVLVS I. Argumenta quae probare videntur in animasparata potentiam,
tum sui,tum aliorum motricem non dari. T s i constans nunc si Theologorum, inad &Philolb-phorum sententia, Angelos potentia motrice praeditos esse; eae tamen ipsae rationes de anima separata institutum dissuadere videntur. Atque in primis Angeli in sa- p ima a mcris literis tum se,tum corpora mouere perhibentur,animae vero separatae non ita,sed ab Angelis deportari. Deinde necessimo fuit An gelos hac vi pollere, cum ratio nulla supersit connexionis eorum cum uniuerso; siquidem ad nullam praeterea sormam producendam
concurrere valent; mouendo autem coelos, aliaque asentia ap- Cin Anditiplicando , insigniter cum eodem cohaerent uniuerso, lices cnam dicatur pa
Physichis causandi modus accidentarius sit, est tamen artificio- muniuersi sus per se, quod est satis, ut iidem Angeli cum hoc artis diuinae artificio, id est, mundo connexi censeantur, qua de causa non a Sacris Doctoribus tantum, sed ab ipsis quoque gentium Philosophis , rerum species , imo & indiuidua custodire cognoscuntur. Sed hanc rationem animis separatis accommodatam, quis non videt motricem potentiam potius euertere, quam astruere, quippe quae ad uniuersi compositionem no spectent, sed reddant quodammodo imperfectius, squidem non tam simi species, quam speciei inchoationes,& partes. Quo factum est, ut nulla eis incumberet in