장음표시 사용
81쪽
atque adeo tota actio filii a Deo non secus ac productio animae ii tellectivae,quam constat terminari ad ipsam animam per se. a. Argum. Secundo chio, tua minc anima leonis, v. g. producitur,est distii cha realiter ab ea, tua unitur materiae: sed unitio terminatur ad se mam,ut inexistit materiae, ab eaque depcdet: ergo productio term arabitur ad eandem per se & ut ad terminii,qua producitur ut quod. Maior probatur. Nam quando aliquae actiones ita sunt assectae, ut ambae a se mutuo separari queant,& utraque absque altera, salte dia uina virtute possit existere; neces lano inter se re ipsa distinguuntur: at quod praedictae actiones ita se habeant,ostenditur, etenim potest Deus anima equi in materia producere non eam illi uniendo it que potest candem ante a se pioductam uni materiae, atque ita in priori euentu dabitur Productio absque unitione in posteriori,unitio sine productione. Dcinde quoiad animas rationales spectat, audis eae non sint subsilentes, ita probatur, ex secundo indicio. Animae rationales noti operantur per se ergo non sunt subsistentes. Antecedens ostendiatur,quia animam rationalem operari per se, vel est operari sine dependentia a corpore:vel est habere operatione immaterialem,quam ui se ipsa recipiat. Si primum, talis modus operandi non conuenit animae dum est in corpore; cum eius intellectio pendeat a phantas matibus iuxta illud Aristot. lib. . huius oper. cap. 8. text. 9. Oportet intelligentein speculari phantasuata. Si secundurn, id non sat est,ut ex eo arguatur antinam polle per se existere; nihil enim inde videtur ami ius polle colligi, quam animam, esse subita iam spiritalem, 'tpote quae spiritalem actionem edat,eamque sustentet. Quin verbquod non satis firmo argumento comprobetur intellectionem ani-mς recipi in ipsa anima, ut in substantia spiritali; non autem in organo corporco,s detur. Etenim id ex eo confirmat D.Thom. i. pari. quaest. s. an. a. quia si anima intelligeret per organum corporeum non Pollet percipere omnia corpora, propterea quod ex doctrina
Arist.lib. 2. huius operis cap. o.tem. IOA. dc lib. 3.c. I.text. . 5 y .intus existens prohibet cognitionem extranei. Vnde neque facultas
videndi perciperet omnes colores, si pupilla, in qua residet, aliquo esset colore imbuta; neque lingua dum est humore bilioso insecta, saporum disserentias dignos it At enim quod haec ratio monactum non habeat,ex eo ostenditur, quia phalaria est in organo corporeo,& tamen percipit omnia alia corpora, de Angelus est substantia si ritalis, δc tamen omnes alias spiritales substantias cognitione apprehendit.Quare nari ratione, etsi anima intellige t per organum cos poreum , id nillil obessit, quominus omnium aliorum corpor nnotitiam caperet. i
Praeterea, non operari animam rationalerii ut quod, sed ut quo: videtur docere A istoteles lib. i.huius oreris e p . text. 6 . ubi ita inquit, dicere autem Mucium nasci', vel tu aere, simile est ac si quis .
iam animam texere dicat, ves aedificcire. Nam melius est sertasse dice
82쪽
dicere inon animani ed hominem animo misereri,vel addiscere, vel ratiocinari ; Haec ille. Quibus accedit quδd ut anima rationalis est, id, quo totum est,ita non operabitur, nisi ut id, quo, si recte vereque dici solet, ut unum quodque est,ita operari. Quod item ex eo con
firmari potest,quia nulla a ima dicitur hoc aliquid, liceretur autems ageret ut quod.AR TICVLVS II. Explicatio quaenionis, dilutio argumentorum.
R o explicatione huius controuersiae aduertendum Sub ere est subsistere trifariam apud philosophos sumi. Pria triplicuenino modo, pro esse per se,hoc est,non in subiecto inhaesionis. Secundd, pro este per se,id est, non in ali
quo videlicet pcr modum partis,aut serinae a quo in suo cile dependeat. Tertio, pro cile per te, ita ut neque actu, neque potestate sit in aliquo per modum partis, aut sormae, vel quasi so mae. His ita breuiter perstrictis, quae alibi, fusius explicanda erunt. Sit prima concluso. Omnes animae tam brutorum animantium, 1. Ceses e. quam hominum sunt subsistentes primo modo. Probatur,quia omnes sunt substantiae,ut superius demonstratum fuit: nulla verδ sub- et . maι i. stantia est in subiecto inaesionis. Secunda concluso. Inter animas na seris sola intellectiva est subsistens secundo modo. Probatur,quia omnest bis, u iri V,ς cepi intellectiva, educuntur de materiae potestate, ut in
i phy scis Ostendimus , atque ita earum effectio & conseruatio & ex consequenti earum esse pendet a materia.Cuius rei illud est etia ar- Sotismagumentum, quδd sola anima intellectiva sortita est operatione cle- quarum supra materiae conditionem,ut ante diximus,& a corpore in-- , bis dependentem, ut ex argumentorum solutione planum fiet. Vnde abis etiam colligitur eam non dependere , materia quoad situ esse, quia υ Vt unumquodque operatur,ita est.Tertia conclusio. Anima intelle- Con usio. ctiva non est subsistens tertio modo. Probatur quia anima intellectiva est essentialiter forma hominis estque illius pars,actu quidem diuri componit totum; potentia verb dum est extra materia. Quod' autem ita se habet non est subsistens tertio modo, a sortiori autem animae brutorum hoc pacto subsisten es non erunt, cum neque secundo modo subsistentes habeantur. Sunt hae tres conclusiones communi auctorum consensu fir- AH inrelmatae : etsi contra tertiam senserit Origines libro i. ρὶ χω, ca- ua cis apit.1.dc 8.& libr. r. capit.8.arbitratus animam intellectivam non dii ingui specie ab Angelis, quos constat esse substantias completas, Giori ac pesse subsistentes tertio modo. Sed hunc errorem consutat Dia Resutatur. Dia cine l. Thomas I. pari. quaestione Is .ari . .& in disputatis quaest. de ani- cta, nia artico. ad a. a. contra gentes. capit. D. rotest luccx eo paucis conuin
83쪽
2 IN I l, LIB. ARIST. DE ANIMA.conuinci, quia anima intellectiva suapte natura est serina corporis, materiaeque viamilis. sentes autem Angelicae sunt substantie a corpore abstractae. Praeterea, intellectio humana est per copositionem D. Aura . . de discursum, ex sensibilibus collecta cognitio autem angelica est 1 per Genes per intuitum simplicem, & cx influxu superni luminis, ut docet D. Dionysius 7. p. de diuinis nominibus Ex his autem differcitis pla- h m. ne colligitur distinctio inter naturam hominis & Angeli. in Euani Argumenta vero primi articuli, quae superioribus coclusionibus aduersabantur, hunc nabent explicatum. Ad primum respodendi unest, bruta animalia in prima mundi origine non suis te producta perro virtutem seminalem,ut satis liquet, nec per ullum concursem acti-ώ Dbb; odis uum clemcntorum Vt aduzrtit Saliomas i. p. quaest.7o. arti c. i. &a sunt et se. Abulentis ad primum cap. Genescos, communi aliorum auctorum .riuet' i m. approbatione licet Caietanus existimarit terram concurrisse eis- 'ρος ' cienter,s primum ortum plantarit,ita vid licet, ut Deus interuentu terrae, tanquam causae mediae efficientis , eas protulerit. Itaque selo concursu activo Dei producta fuerunt tunc bruta animantia; ita tarnen ut eorum formae acceperint cile a Deo depcdenter a ma- A L. ρ o teria,& Vna eademque actione & productae, & unitae fuerint,'scutiducia γ υm carum natura postulabat. Neque cx eo, quod causae secundae ad idia corpρυ--,ciscienter non concurrerint, equitur illas fuisse creatas, ut creantur
animae intellectivae; siquidem hae producuntur absque dependentia
I x. M - Ad secundum, neganda est maior, de ad eius probationem concedendum quod primo assinnit. Ad id autem, quod deinde affertur, dicendum posse Deum animam v.g. equi producere in materia non eam illi uniendo,& vnire non producendo. Verum actionem, qua Actio pr. -- Deus talem animam ita produxerit,debere esse creatione. Erit enim Aris a. pyQdumo ex nihilo,id est, nullo praesupposito subiecto. Nec refectu a m .um qui d ea serina producatur in materia: nam ctiam anima rationalis materia. di- in materia producitur,& tamen creatur. Videlicet nullum supponistinguitur sibiectum dicitur, quando vel sermς nullum omnino subiectu prς- iacet:vel etsi praeiaceat,tamen eiusmodi si biectum non cocurrit adsist-,ἡ sestentandam sermana. Quo pacto se res habebit si Deus producat tectum quid. Grinam equi non eam materiae viaiedo. Nec enim materia sita causalitatem exercet in rinam,camve sustetat nisi ipsi unita sit.Quoniam ergo praedicta formae productio creatio cisse debet, necessiario erit alterius ordinis, ac diuerse speciei ab ea, qua nunc producitur. Quare non probat argumentum naturalem & ordinariam se ae quinae productionem,quam dicimus esse idem cum vnitione eiusdem cum materia,posse a tali unitione separari,aut unam absque altera inueniti. Ad primum eorum,quae ad animam intellectivam spectant, ne- rere Scori c
δ gandum est antecedens,& ad rationem, qua id probatur, dicendum se a is .c animam intellectivam operari rex se: quia quoad intellectione non 'e,
Noptantas si inpliciter pendet a corpore. Lice; enim intellectus , dum est in
84쪽
mortali corpore, ordinarie non intelligat nisi operante simul phantasa: non ideo tamen quoad talem operationem, pendet per se a ministerio phantasiae. Primum , quia talis dependontia non consetur proprie necessaria, sed quatenus ob connexionem harum potentiarum ; dum intellectus in proprium obiectio tertur, simul 1I . A phantasia ad aliquod singulare obiter attendit. Secundo, quia pro- Mbabile omnino est nonnunquam dum intellectias ad sublimium rorum contemplationem eleuatur, destitui phantasiam propria operatione. Te id, quia anima a corpore abiuncta intelligit absque i. phantasia. Dicitur quo tur anima intellectiva operari per se; quia edit operationem spiritalem, quam absque adminiculo materiae in se recipit,ac sustentat. Ex quo sequitur eam esse spiritalem substantiam: atque aded & subsistentem. Nam omnis substantia spiritalis est incorruptibilis , ut progrestu ostendemus , & ex consequenti potest per se cohaerere. Quod spectat ad rationem, qua D. Thomas ostendit intellectio- Anima πιιι nem recipi in ipsa anima,ut in substantia spiritali, non autem in or ' μ ses-gano corporeo: sacile quidem est illam per se tueri ea via, quod si
intellectus elici in organo corporeo non possct intelligere omnia Hial m. corpora; quia saltem non valeret proprium organum percipere, rete M o in porcua organica nec supra suam operationem,nec supra suum IR sum
organum reflecti queat, ut ex libro de causis communi consensit , 'π' docent Philosophi. Vertim quia elusi noda probatio nititur pro- νὸμ ritur. nuntiato illo Aristotolico intus existens prohibet cognitioncm extranei; quod pronuntiatum & late patet & suboscii tam est; expendere oportet quo pacto id intelligi debeat. Qi1a de re dilierit Aue
d. Caietanus prima pari.quaest.73. arti c. r. Ferraticialis lib. 2.contra
gentes, c. ap. 8. Omilla longiori disputatione dicendum duplicem causam potissim sim inueniri,cur id, quod existat in potentia cognoscente, sue id, in quo existit potentia cognoscens, aliarum rerum notitiam impediat. Prima causa est, quando id obstat ne potentia i . R iρἱ ψ'
aliarum rerum speciebus consignari queat: quo pacto si pupilla es
set colorata, non posset oculus extraneos colorcs videre; quia species visibiles non recipiuntur in corpore terminato & opaco, qua-: le, saltem ordinarie, est id, quod est affectum colore. Quae tamen causa non habet locum in substantia, potentiaque spiritalibus, quibus nihil impedimenti Cibest, quominus ad omnium rerum intelli- stibilium spolies recipiendas indet minatae sint. Vnde Dahomas loco citato ait praedictam propositionem non esse veram in potentiis cognoscentibus,quae in obiectum uniuersale seruntur, ut intellectus. Habet tamen eadem illa causa locum in potentiis organicis, 'g'm si quatenus etsi aliorum singularium ad ipsas pertinentium imagines possint recipere tamen ob materiae cui inhaerent, limitationem m- perfectionem ille,sta indiuidualibus conditionibus addictae sunt, ut Con.COm.lib. de Anima. K non
85쪽
- IN I a. LIB. ARIST. DE ANIMA.
non nisi singularium sensibilium imagines obtinere quem proin Cis tim deque non nisi singularia sensibilia cognoscam. Quod item acci- Diritualia. deret intellectui si in organo materiali corporeoque insideret. Non
citim retii ullam spiritalem, imo neque corporearum naturas com-m s iris, muries, ted indiuialia duntaxat perciperet; quia neq; species rerum
ies osse opori immaterialium sue repraesentent res communes , siue singulares neque species rerum corporatarum, quae res communes repraesentant,in organo corporeo recipi queunt: cum utraeque spiritales este debeant. Quandoquiden nec typi,qui res spiritales reserunt,neque etiam illi, qui referunt naturas corporeas communes, possunt non elle spiritales. Cuius rei ea ratio est, quia imagines corporales ob suam ignobilitatem de materia' concrctionem, ultra materiam ii- gnatam, dc ultra indiuidua corporea transcendere in repraesentando non valent. Ideoque Plato in Theaeteto ostendit intellectum m. Iacognoscere,quae instrumento corporeo percipi nequeunt, cuius x. Ratione' modi sunt natura communis,pulchrum,bonumque. Alia caus cur ' intus existens prohibet cognitionem extranei, est; quia licet potentia valeat tunc recipere species aliarum rerum tamen ita circa praesens aliquod obiectum occupatur, ut interim ad alia aut nullo mo- Lud D i' do, aut non nisi admodum obscure attendere queat. Vnde nonnulli
his, si sum pronui uatum illud ita efferant, ut non dicant, intus existens, sed , m. intus, apparens d est obiectum, quod potentiae cognitrici actu ODRei sui a sertur, impedit aliorum cognitionem. Hinc ergo est quod lingua rnorbo regio laborantium, quia amara bili perfusa est, etsi extericis .-. accedant res sapidet, atque optimis praeditae saporibus, quorum imagines recipiat; non tamen eos sentit,videlicet quia sapor ille inhaerescens & gustatui primum occurrens,totam perceptricis facultatis applicationem sibi vendicat. Quippe ita accidere consueuit,ut non idem sensus duntaxat circa alia sensibilia, qua; se illi offerunt ; sed caeteri etiam circa sua obiecta serientur, c uia anima ad aliquid percipiendum tanto conatu, & intentione se impendit, ut aliis diti
Coneta itur His animaduetas constat rationem D. Thom. ae, imo Aristotelis, IN P pro qua disseruimus, vim suam retinere, patetque recth colligi, si antellectus disset in organo corporeo, futurum ut nun perciperet omnia alia corpora: & ex illo pronuntiato,intus existens pro rubet cognitionem extranei,nequaquam argui Ansel in non intelligere . omnes alias substantias separatas; & phantasiam non perciperq a qua alia corpora: esto sequatur non percipere omnia ob priores icausam traditam in explicatione illius pronuntiati . . iii Restat soluendum argumetum ultimum primi articuli. Ad priorem eius partem respondet D. Thomas prima pari. quaest. 7 . t. a. ad a. Aristotelem loqui inibi non ex propria sed ex alio im sentcntia. Secundo respondet Philosophum tantum velle non cile dicen
dum animam intelligere ut quid subsistens. persectum M completum ; sic enim non animae, sed homini intellectio competit. Circa
86쪽
alteram vero partem ciusdem argumenti, sunt qui dicant animam subsimi mdum est in corpore non existere ut quod, sed ut quo tanquam seminaturam, vi loquitur Caietanus, licet scparata a corpore existM Zo'. .. vi quod tanquam scini persona; quia videlicet ad persenae comple- seisi ita quamentum absolutionemque deest illi esse entis completi; cum etiam run m. extra corpus suapte natura sit pars hominis. Potaus tamen dicen r se 'dum tam in corpore, quam extra corpus existere ut quod : ad id piscis. enim sat est Cibustere per se iuxta secundam acceptionem: quod ei sue corpus in cinet, iue non, perpetuo conuenit. Nam quod siuia sicit ut aliquid producatur tanquam quod, susscere debet ut existat per se tanquam quod: subsistere autem secundo modo susscit, ut aliquid dicatur produci ut quod, via patet in ipsa anima rationali, quae per se & ut quod creari dicitur. Siquidem eius creatio, ut
caeterae actiones productivae, sertur in aliquem terminum ut quod: cum igitur non seratur sic in alium terminum praeterquam an animam nec enim eiusmodi ternuntis potest elle homo , ciuia is non creetur consequens cst ut anima producatur ut quod. sane vero si anima extra corpus inciperet cile,quod, & ut semipersi na, cum copacto elisi,maioris sit persectionis,quam esse ut quo, tanquam eminaturam, sequeretur animam extra corpus, atque adeo in statu praeter naturam, persectiorem existendi modum habere, quam in corpore : & in statu naturali: quod admittendum elle iure optimo negat . Thomas prima pari. quaest. 8'. arti c. 2. & in . distitia. 3. D.Them. . nisi ' quaest. l. arti c. I. Quaestiuncula i. ad A. licet enim anima cum a co : viri Eri pore abiungitur altiorem liberioremque intelligendi modum alle- ρ 63. quatur, ut suo loco Ostendemus; non tamcn par est ut tunc perscctius esse obtineat,sed potius dum est in corpore de praestistinui ostio munere defungitur,quod est dare elle composito, ipsumque in propria specie constituere. Adde quod si anima extra corpus esset . ut quod,& in corpore ut quo: sequeretur in rc surrectione, cima ad corpus redierit; dimissuram nobiliorem illam conditionem subsistendi, quod verisimile non est. Nec satisfacit responsio Caietaniatentis animam in corpore glorioso habituram subsistentiam vi quod. Nam ii illam in corpore mortali ideo non obtinebat, quia Dario
erat pars totius cuin etiam post resurrectionem, eiusdem pars futura sit, ad eandem subsistendi rationem, quam antea ita mortali corpore habuerat, reuocabitur. Aduertendum tamen est ut diluatur altera pars eiusdem princi- Anima in palis argumenti,in quo nunc versamur mimam in corpore existenta stem ita subsistere tanquam quod, ut nihilominus sit id, quo diuersa ubiuia consideratione. Enim vero subsistit ut quod, prout cxistit indepen- - . se . denter in suo esse;& est quo, prout est, id, quo est totum. Vnae secundum aliam, & aliam notionem potest negari concedi animam esse hoc aliquid. Negari,si hoc aliquid sumatur pro subsistente coinpleto: concedi si accipiatur pro subsistente incompleto.
87쪽
IN I l. LIB. ARIST. DE ANIMA. V AE S T I O III. Vtrum Animae intellectivae a Deo creentur,
Animarum erito occul. ta etia apud
D.August. Eucher. . dogma dis animem Luciferiani. Tertu L
ARTICVLVS LDiuersa dogmata de nonrorum animorum origine.
D MODUM inuoluta dc obscura quaestio semper visa fuit de animorum origine,non apud Ethnicos tantum rhilosophos, sed etiam apud illos, quibus coelestis disciplinae luinen diuinitus ast illit; ut patet ex iis, quae D.Hieronymus in epistola ad Marcellinum, D.Augustinus in libro de origine animae ad D. Hieronymum, & libro 3. de libero arbitrio, cap. 2 i. & Eucherius i. in Genesim, aliique Patres scripsere. Duo igitur in primis dogmata circa animorum ortum nobis o currunt. Vnum asserentium eos ex semine propagari, in quo erroresuerunt Luciferiani, ut resertur hi libro de Ecclesiasticis dogmatibus,Tertullianus,& Apollinaris,leste D. Ausustino in libro de haeresibus ad Quod vult Deum, cap. 86.& in dialogo,qui ex eius,5 D. Hieronymi scriptis collectus cst, & Dahom. 2.contra gentes c.86. Alterum corum, qui creari quidem animas; non tamen a Deo, sed ab intelligentiis putarunt: e quorum numero fuere post Avicennam,tum Seleucus,& Hermias, vi constat ex lib. 7. historiae tripartitae,cap. ii. tum Galilae, unde proseminata est haeresis Mellatianorum. Pro prioribus haec adduci possunt argumenta. In materia est naturalis potentia ad recipiendam animam rationalem; cum animalit proprius ac naturalis actus corporis; alioqui non fieret ex utroq; per se unum; sed cuilibet potentiae naturali passiuae respondet aliqua activa etiam naturali ut docet Aristot.lib. s.Metapnys p. ia. text. 17. S lib. 9.cap. I.text. 2. Ergo datur aliquod agens physicum, quod animam rationalem pro gignat. Hoc autem non Iotest esse aliud, quam parens, qui vi seminis animam e materiae linu eliciat; Ergo anima rationalis propagatur vi seminis. Item caeterae animan tes excitant suae soboli formas e potestate materiae; sed homo non debet esse hac in re deterioris conditionis. Igitur anima humana ab homine ipse producitur. Nec refert quod anima sit immaterialis substantia, virtus autem generativa, qua homo , Ut instrumento ad gignendum utitur, materialis i inpotest enim instrumentum etcuari ultra propriam vim ad aliquid se nobilius producendiun, ut in aliis rebus passim videmus. Deinde causi attingens ultimam alicu
ius serinae dispositionem Eabet vina eiusnodi se ae productricem, . siu
88쪽
si quidem forma, ut docet Aristoteles et . physicorum c. . text. 7 . est finis generationis, & omne agens, quod vi propria cofert media ad finem potest finem per se obtinere,ut est etiam apud Aristot. . Metapbyl c. 7. text. o. At homo attingit vitiinam praeparatione ad introducendam animam rationalem, in non modo e terarum qu litatum apparatum in materia inducat, sed ipsa quoque organa ministerio formatricis virtutis deliniet, & effigiet. Corroboraturque argumentum, quia quicquid simile sibi secundum speciem generat, idem & formam rei genitae , qua species est,producit: at homo per virtutem semini inhaerentem,hominem generat. Pro eorum autem dogmate , qui animas hominum ab Angelis P eris is produci contendebant,li csint argumenta Teste Arist. .text. 3 . huius libri persectum est,quod aliud simile sibi prodacit; sed immateriales subitantiae multo persectiores stant,qu in corporatae. Ergo cum hae alias sibi secundum speciem similes cssiciant,potiori ratione poterat Angeli substantiam aliquam incorpoream inferioris naturae procreare,id est, anima humana.Secundo maior est ac diui ior a. in rebus spiritalibus ordo,quam in rebus corporeis i sed ex doctrina D. Dionys. c. .de diuinis nominibus, inferiora corpora administran- v. Pinus tu ac si ut potestate superiora:Ergo & inferiores spiritus,id es ania e rationales,essicientur per superiores,hoc est, per intelligentias.
ARTICVLVS II. , in repropo, seu sentiendumsit.
s E N s quaestio nonnullis assertionibus illustran- da est. Prima sit, Animae rationales neutiquam vi seminis propagantur. Haec assertio est omnino certa, nec Christiano philosopho de ea dubitare fas est; habetur qui pe in decretis 32.quaest.2.cap. Moyses; eiusque oppositum e roris nota condemnat D.Aut ust. in lib.de haerensus ad Quod Vult
Deum c. 8 L& D.Thom. 2. contr.gent. c. 86. idemque in I. p. q. 118. D.Thom. art. 2.non errorem solum sed haeresim vocat. Propterea quod qui id asserunt,animi immortalitatem negare palam conuincantur.Proba- r . AEt'
tur igitur nostra astertio hunc in modum. Nulla x irtus activa agit vltra suum genus; sed anima intellactiva excedit totum genus correae naturae,cum sit substantiae spiritalis, ut superius ostendimus. po
ulla igitur virtus corporea eius effectionem valet attingere; atqui omnis actio seminalis sacultatis, est , virtute corporea , cumspectet ad potentiam vegetatricem corpori prorsus inhaerentem: Ergo fieri non potest, ut animae intellectivae virtute leminis deri uentur. Secundo , Cani generatio alicuius est causa, cur aliquid e sit; eius dissoli itio causa jicio est, cui id pereat; atqui dissolutio ' . Corporis non ascit interitum animae rationali; siquidem immor
89쪽
8 IN II. LIB. ARIs T. DE ANIMA
talis es rurgo nequc corporis generatio erit ei causa, ut esse incipiat: at seminis traductio propria causa est generationis corporis. Non p . a in s. i tur est causa generationis animae. Tertio, omne agens naturale, sicuti agit dependenter a materia,ita non producit, nisi quod a materia dependet; sed anima rationalis non ita se habet cum extra compus cohaerere valeat. Non ergo anima rationalis ab agente naturali producitur sed aliam habet originis suae causam. Ob hae dc alia quae antiquos patres 'non latuerunt, D. Chrysostomus Homilia r. de incomprehensibili Dei natura, Animae, inquit,inspirantur,corpora es- figantur: de Procopius Gazaeus in Genes c. r. ad illa verba,Hoc nuncos de ossibus meis, d caro de carne mea, oraculum est non dixiste; de anima de anima mea,caro scilicet non gignit animam.Lege Cregorium Nis s. disput. se anima de resurrectione,Lactantium l. de opificio Dei cap. 17. 18.& i'. in quibus de animae origine recte sentire
videtiir. . r. Assetis. Secunda aisertio,Animae rationales accipiut esse per creationem, Nen m non ab Angelis, sed a Deo optimo Maximo. Haec assertio non mi- . i. i''I' mis firmam,ac certam continet veritatem,quam superior astruitur- que communi patrum allensione, a D. Hieronymo in epistola tr.
ad Damasium, quae inscribitur explanatio symboli, de in Apologia ad Pammachium, aduersus haereses Ioannis Hierosolymitani, ubi
- ait Ecclesiasticam elle sententiam Deum nouas quotidie animas D. Hilaris . conceptis iam corporibus infundere. Item a D. Hilario. i O. de Tri-
Th d. . . reto libr. de hominis natura, Cyrillo libr. r. in Ioannem capit. 9.D C rir. Bernardo serna. 27. in Cant. Innocentio tertio commentarias in
In primis ergo quod animae rationales accipiant elle per creatio- Lege D TH-nem,nunc in modum probat D.Thom. lib. 2. contr.gent.c. 87. Om- nis sibilantia,quae producitur,aut generatur per se,aut per accidens ' i'
aut creatur: sed animae rationales non generantur per se, cum non constent ex materia, de forma neque per accides, quia cum sint sormae corporum,orirentur per corum generationem ex virtute seminali;quod improbatum est superest ergo ut per creationem esse ac- C., maris cipiant. Huc spectat quod cum animae lutinanae omnibus formis i physicis naturae dignitate praestent, sintque in suo esse subsistentes: io 'orici eas nobiliorem habere originem & more aliarum subitan tiarum intellectualium per creationem produci. Quod vecb is fiuios itur i. modi creatio non ab Angelis , ut putarunt ij , quo aperius retuli R mus, sed a Deo sit, inde concluditur; quia ut D. Augustinus lib. 3.1, Aiso'. de Trinit cap.8.& libr.9.de Genesi ad litteram capit. 11. dc D Da D. I a se. mascenus libr. a. fidei orthodoxae capit. 3. & scholasticae Theolo-C- -' o giae proseliores in a. sententa distinet. i. docent; Angeli nullius ro: creatores possint, videli quia cum creatio sit produ-
ibi nihilo,id est,nullo supposito siliecto,de omnes causae siccuda: prae
90쪽
praerequirant subiectum in quod agant,fit ut creare sit solius primi
agentis, cuius virtus ut est inlinita,ita nec ad subiectima, nec ad certum agendi modum coarctatur. . Denique quM animae humanae a Deo creentur,liaud obscure significatum eis in literis diuinis, tum alibi, tum praesertim I. Genescos ubi, cum de aliorum animantium procreatione agitur, dicitur. Producant aquae reptile animae vitientis, de volatile uaper terram; Producat terra animam viventem in genere su iumenta, & repti ha bestias terrae. At cum ad hominem venitur, eius anima a Deo infundi c creari, indicatur illis verbis,Formavit Deus hominem de limo terrae,& inspirauit in seciem eius spiraculum vitae. Accedit decretum Leonis i .ir ep sola V; .ad Tocibi uri Libi celisein Episcopum statuentis animas a nullo incorporari, praeterquam a Deo ipsa
Tertia astertio. Animae rationales non fuerunt ante corpora a Deo creatae; sed in ipsis corporibus lingillatim Gaatur,&infunduntur. Pro huiusce conclusionis intelligetitia aduertenaum est Platonem in Timaeo finxisse Deum omnes animas humanas ante corpori Drhρς U- ra simul creasse,& in comparibus stellis constituisse Tum eas coele- - - stium rerum tedio,& terrenarum amore captas,ut tanti sccleris p I se ob a naue luerent,in corpora tanquam in carcerem fuisse coniectas. Idem do diuinas. arbitratus fuit Origines,ut constat ex primo eius libr. ci ,re-pien .se serique Epiphanius in epistola ad Ioannem Hieroselymitanum. Vbi idem qu'que ex parte asseruerant aliqui Rabbini Hebraeoru aientes omnes animas initio fuisse conditas, ne concederent Deum aliquid de nouo creare: non tamen antequam corpora subirent pecca tum ullum admisisse.
Verum hic error unanimi consensu exploditur a Patribus, a D. Epiphanio epistola citata, Hieronymo in es' stola ad Pammachiuincontra eundem Ioannem, Theophilo Alexandrino libr. i. Paschali, Augustino epistola 18. ad Hieronymum,Cytillo Alexandrino libro primo in Ioannem c. 9.ubi viginti tribus argumentis pugnat. Condemnatus est etiam Lic error in Concilio Bracharenii primo car. 6.& a Leone primo in epistola aa Totabium,ubi iunamus ponti ex inem,qui dogma illud profitebantur,ita scribit. Eos catholica fides a
corpore bae vinitatis abscidit,constanter praedicans atque veraciter, sed amina: hominum priusquam suis inspirarentur corporibus, non fuerc.
Porro si sitorum dogmatum auctores quatenus in eo conueniunt quod fingunt animas ante corpora extitille, hunc in modum refelli possi um Vnicuique serinae naturale est corpori uniri: alioqui constitutum ex forma & inateria essct aliquid praeter naturam: prius autem tribuitur unicuique quod ei secundum naturam,quisa quod praeter naturam competit: quod enim conuenit alicui prae-zer naturam a stet per accidens, quod secundum naturam, inest
per se. At quod per accidens inest, posterius cst eo, quod est