장음표시 사용
311쪽
16o CODICIS PRIMIdem dicitur, 1Iurin no amin ns , instar alicujus qui contra propriam voluntatem solvit. Iudaeorum illam inhumanitatem filios omnino ab haereditate excludentium, si quando lubearet; non approbari a jurisconsultis Romanorum vel initium leg. 7. t. Eo. li. 48. Dig. demonstrat. Cum ratio naturalis quasi lex quaedam tacita liberis parentum haereditatem addiceret, velut ad debitam successionem eos vocando, propter quod erin Jure ensiti suorum haeredum nomen eis inditum est; ac ne judicio quidem parentis , nisi meritis de causis summoveri ab ea secessione possunt: aequissimum exsimatum est, eo quoque casu, quo propter poenam parentis aufert bona damnatio, rationem haberi liberorum , ne alieno admisso graviorem poenam luerent, quos nulti contingeret culpa, interdum in summam egestitem devoluti, &c. Viden' quantopere lex liberis caveat, ne omnino a paternis bonis excludanturiParentum quippe est filiis nondum natis prospicere, nedum adultis & quidem post mortem suam su perstitibus e conVenienter iis quae Socrates proloquens introducitura Xenoph. l. 2. memor. p. y86. edat. Bas ο ιδ άν a
καί σκκ ά o meνίη οσα- λμηται , Vir quidem eam , quae in procreatione ipsum adjuvat, nutrit; nocendisque liberis, omnlapraeparat, quacumque ipsis ad vitam conductura existimat, eaque quampotestplurima. Quia id natura faciendum dictat, C. Tetrium infantem a patre exhaeredatum Dium Augustus sui loquitur Val. Max. l.7. c. 7.) in bona paterna ire decretosuo Iussit: patris patriae annmo usus. Guoniam Tettius in proprio Iure procreato filio summa
. II. Praedatus aferegrino e uratus falso, ubi is obiit, ecce' hic repem
dit sortem se quintam sacerdotia
312쪽
IX. g. II. 26Ibus, atque reatum altari. quia diciatur: Num. s. 8.)' Quod si non erit isti viro vindex ad restimendum ei reatum, reatus qui restituitur Iovae, facerdotis esto, sec. Si cum assere pecuniam se reatum, moriatur; pecunia' ejus filiis dab tur , ct reatus pascetur donec ' vi
tium contrahat I tum vendesur,
6 quepretium in voluntaria δε- inficia cedet.
' Quum peregrinus obsit,ctsi liberos reliquit superstites, raptor ipsis raptum reddere non tenetur, secundum Rabbinorum placitum: cinus hoc est fundamentum, peregrinis nullos esse haeredes, si Iudaicam religionem non susceperint: nam si proselyti facti fuerint, pro haeredibus eorum, filios agnoscendos tradunt. Contingat Iudaeum a peregrino decem siclos rapuisse , & pessurio negasse factum: Iudaeorum magistri raptorem istos siclos filiis illius peregrini nondum proselytis non debere autumant. ' Ideoq; sacerdotibus summam cum superaddita quinta dandam pronuntiant: quod lege Dei defendere annituntur, quandoquidem Num. F. 8.quod proprietario restitui non poterat, Iovae omnium do mino afferendum ideoque sacerdoti tradendum praecipitur. Quid quaeso isto paragrapho habetur,quo putidus iste error statuminari queati prima verba repugnant, suodsi non eritisi viro υindex ad restituendum ei reatum. si peregrinus patrem, fratres, liberos,cognatos & similes habeat, est ipsi vindex ad restituendum reatum. Reatus ut inquit Maimon. isto loco , eun -fid, est res rapta aut ejus pretium. atque eo nomine venit,quia rapina reus reddebatur: ideo νs.7.dabi
313쪽
que illi in quem reus est. Et quod hic dicitur, restituet reatum quanti est, Levit. 6. s. his verbis effertur, restituet rapinam Usam ... quanti est.Sed quo argumento e sacris literis elicient, peregrinis non esse vindices , sive propinquos qui ipsis sanguine & affinitate juncti sint, quosque Scriptura passim vindices nuncupat Itaque cum ex initio Levit. s. c. & commam p. hujus c. Dabitque illi in quem reus es, manifeste constet, Legislatoris mentem fuisse,ut cui res crepta esset restitueretur, aut saltem ipsius vindici sive propinquo; non est quod
peregrinorum Cognatis erepta bona denegemus, idque ex
falsa hypothesi, peregrinis haeredes non esse, nisi Iudaicam religionem susceperint. Quod de Israelitis dicant Legem Num. s. intelligi non posse; id negatur, quia fieri poterat ut
pestis. vel bellum adco Confinguineos e medio tolleret, ut haeredes certi designari non possent. Itaque non est quod legem ad peregrinos restringant.' Profecto ex illa hypothesi deinde error & ii ustitia magna profluit. Si raptorem cliam, dum sacerdoti raptum affert, in via mori contingat, rem quam rapuerat filiis raptoris cedere pronuntiant. Nam, in
enue pra erin seis Dodi , Iam raptor acquisiverat illam per mortem peregrini: verum restitutionem facere necesse erat , quo illi obtingeret expiatio sui pe*urii. at nunc non restat amplius expiatio, quandoquidem mortuuου es. Expende gravem errorem. Merito raptoris filios in peregrini bona erepta ire contendunt, quia simulac peregrinus obiissct, raptoris fierent. quod enim de afferendis bonis ad sacerdotem dicebatatur, ad raptoris expiationem pertinebat, quae ipsius morte cvanuit. Raptori autem illa bona per mortem peregrini Cedere statuunt, quia 3 13zzaa miro so, quicunque priω occupat Pictim peregrini bona,ea acquirit; atqui raptor prius occupavit, quandoquidem ista jam rapuerat. felices ergo raptores, qui peregrinis viventibus bona eripiunt: nam ipsis mortuis
314쪽
C A P. IX. g. II. 2 p; cum bona fiunt occupantium , ipsi tempore priores, ut qui jam rapuerint,jure Potiores sunt,eorumque filii reliquis p feruntur. Eximia scilicet justitia corum hominum, qui suis operibus salutem mereri contendunt. Prosecto meritissime Servator noster Matth. s. 2 o. Dico vobis, nisi abundaverit v fra ustitia pim quam Scribarum c r Pharaseorum , vos nequaquam ingressuros in regnum coriorum. ' Porro ubi raptor ante oblatam pecudem obiit, pecus ita se habet sicuti aliae victumae quarum domini, antequam mactatae sint, mortem oppetierint. Quid siti jam consecratae sunt, aliis usibus adhiberi cas, fas non est : itaque hujusmodi pecus pascitur tamdiu, donec a Tny, id est, o nubis, vitium quoddam in 'sum incidat. Novimus autem qui Deus vitiatum pecus rejiciat LeV. 22. 2 o. sium in quo sit corporis vitium, adsertote. Quare ad sacrificandum idoneum non est: ideoque vendere licet.) Pretio venumdati pecoris emitur ina, voluntarium sacri elum. additque Maim. da a rba V, da a Useo dipn bdia, ubicunque dicitur voluntarium sacrificium, sensus es, holocaustum voluntariam. Melius tamen in Maase Κorbanoth c. I . f . ubi
sica s aut, recipio in mesertum it aut, recipio in me pretium hujus pecudis convertendum in holocaustum vel eucharistisa, tum in votum sed i dicat, ecce haec pecus,aut pretium hujus pecudis erit holocaustum vel eucharisticas aut haec decima erit fertum, tum
est voluntaria oblatio. Vbi videmus da a latius accipi quam ipse in superioribus docuerat. Ex hac distinctione τοῦ ' o &da a distinctius etiam intelligitur quid designetur Lev. 7.16.
Si votivum,aut voluntarium erit sacrificium &c.ita Lev. 22.2I.
ac alibi. Distinctio in eo consistitiquod votivum sit minus definitum, quam voluntarium. Icto cum votivum sacrificium
315쪽
describatur in Maim. verbis, recipio in me pretium hujus premdis, particulam hujus, id est, 11, aliunde irrepsisse credo: nam
ex initio C. I. Cod. ωDp omnino Constat, in votivo sacrificio istam restrictionem non adhiberi. Nec mirum in hoc me bro aberratum, cum in Codice longe antiquissiimo in membrana exarato, quem a Nob. viro Gerardo a Renesse accepi, olim hic certam lectionem non fuisse animadvertam: utpote cujus contextus etiam obis non habeat, Cum tamen e
emplar sit correctissimum, unde impressa exemplaria corrigi possunt. Caeterum ut eo redeam, unde digressus sum, L licet ad pretium victimae raptoris i ista sacrificia illo pretio empta praeter necessaria cum publica, tum privata, offerebantur : quemadmodum enim singuli pro se praeter necessitatem holocausta Deo grato animo adducere poterant; ita coetui licebat holocausta voluntaria offerre, quibus Deus coleretur. nam id Deus liberum fecerat, ut praeter necessi
talem oblationes Deo pararent, quibus Zelus & pictas ipsorum probaretur. Iudari haec, de quibus agimus, vocant pnnino, aestivos ctus altaris: quia aestivorum fructuum instar se habebant. ficus, pruna, similes fiuinis, praeter necessarios cibos opponi selent, atque una cum istis eduntur & consumuntur; similiter dicta holocausta quae, ut alia' secrificia, cum cibis conferuntur Lev. C. 2I. s. ac alibi) apponebantur in altari S cum reliquis consumebantur. Quod politicam hujus Mimae constitutionem spectat, legem parallelam non investigabo in Romanorum jure: quos tam ineptos nemo facile judicabit,ut tantam injustitiam stabiliverint,quam tamen Iudaei, Scripturae paragrapho male accepto, sanciverunt: quemadmodum exposui. I. I 2. i Si pecunia iis qui tum cultum 'undio tetra quIn Ina observabant tradita, mortuin se
ii iai ruiniri rit, haudes ex illorum manu id
316쪽
IX. g. Ia. 26s' repetere non possunt. quia dicitur Num. s. Io. Quod quis ulli sacerdoti dederit, illius esto. Si a gentum dederit' Ibaribo; ct reatum uda Matisfecit. quum reatum Ibaribo; se argentum Iedais, u- persit reatus ', eum osserent uda posteri ; sin minus, denuo offeret
alium reatum. Etenim Τ sol assertrapinam suam , antequam reatum suum offerat, satisfacit: ossere reatu sum, antequam asserat rapiana uam, non satisfacit. Si sortem quidem, at quinta non dedit, qui ta ' reatum non impedit.
In Ebraeo est 'rense, homines custodiae. istos intelligit quorum tunc erat, excubias agere dc observare quid in loco sacro agendum esset.Nam sacerdotes de quibus agi docent praecedentia) in vigintiquatuor classes distincti, singulis septimanis vices permutabant, primaeque secunda, secundae .lertia de ita deinceps suceedebant: adeoque singulis septimanis singulae classes suo quaeque ordine dc serie munera obibant. Qui ista septimana, qua raptor sortem cum quinta afferebat, in sacro munere versabantur, hi soli quod ab illo afferebatur accipiebant. Si autem accepissent, dc raptor amtequam victimam, quam una debebat, obtulisset, moreretur, dubium oboritur, quid tunc juris esset: an sacerdotes acceptum retinerent ι an vero raptoris filiis restituerent.
quandoquidem in superioribus observata fuit Iudaeorum sententia, qui raptoris filiis post obitum patris raptum cedere statuunt. ' Tamen ubi in sacerdotum manus pervenis-
317쪽
set, quod is cui ereptum erat haeredes secundum illorum mentem non haberet; filiis raptoris non fuisse restituenduim affirmant: licet raptore in via mortuo antequam ad sacerdotes detulisset, raptoris filiis raptum assignent. Eoque referunt Num. s. ys. Io. Quod quis ulti sacerdoti dederit, illius estor quasi hoc sibi Deus voluisset, sacerdoti semel datum repeti non posse; licet alioqui repetendi causa videretur, si aliis tr dendum fiusset. Totus ille locus in hanc sententiam, quam subjicita, exponendus meo judicio. Commate nono & decimo idem diversis vcrbis prima fronte dici videtur, imo vemba quaedam redundare: nam quis dubitat, quin quod alteri datum est, illius sit. Verum quandoquidem in una classς multi erant sacerdotes, nec hi omnes simul sacris operari poterant, distincte munus suum obibant: &quia operarius
dignus crat mercede sua, clusdem esse emolumentum,cujus opus ac onus, aequitas suadebat. Itaque ait legislator com. s.
Si Israelitae plures consecratum quid ad saccrdotem attulerint, ipsius erit quod faccrdotibus in sacro cedere solet. de com. Io. si unius tantum sit quod consecratum ad Taccrdotem defertur, eadem erit ratio: idque pictaius explicans subjungit, quod quis ad sacerdotem detulerit ut rem acram fata. ciat, istius sacerdotis crit, quicquid ex illo isti ordini debeatur. Noluit enim Deus , alios sacerdotes illud isti sacerdoti. eripere, eo praetextu quod sacerdotali ordini deberetur, quasi huic quidem traditum sit, sed omnibus istius classis incommune dividendum. Non ergo de quibusvis rebus consecratis agitur; sed ips9. omnia anctificata ad ea restringunatur quae speciatim ad hunc vel illum sacerdotem afferunturi quo rem divinam faciat; ut si qui ferta aliave sacerdoti ad offerendum adducant. Hanc loci variis interprctationibus distracti mentem esse existimo. Sequitur casus duplex diaversa expositione a Talin udistis in diversum sensum acceptus: in qua sententiarum differentia Salomonis Iarchi judicium
318쪽
C Aa P. IX. q. I 2. 267 cium praeferendum autumo. I Chron. 24.7. in sacerdotum
classibus viginti quatuor, I aribi posteros primam ; Ita: aeposteros secundam constituere liquet. Has ergo classes, utpote priores reliquis, in eXemplum author producit, quo casum suum distincte proponere queat. Raptum una cum rea tu , sive piaculari victima, saccrdotibus esserendum, ita dis pensari poterat, ut huic.Classi raptum; alteri reatus sive aries expiationum, traderetur: idque modo diverso, priori classi raptum, posteriori reatus ; vel contra, priori reatus, posteriori raptum Musve pretium. Priorem modum in hanc sentcntiam S. I. enarrat. Dum Iojaribi classis suo muneri incumbit, raptor Iojaribi postcris raptum reddat; piacularem hostiam sequentis septimanae ministris e Iedajae prosapia adducat: adeoque singulis, quum suo muneri sua quique septimana vacant , diversa tradat; & quidem servato ordine, quem c Num. F. 8. deducunt. ubi raptum reatus nomine expressum uti antea vidimus praecedit, sequitur aries expiationum. Hic legi satisfacere & parere Censetur: quia sacerdotibus licet 1iversarum classium, & quidem legitimo ordine offert, quae offerenda constitutiones jubent. ' Sin alici ordine rapinam & victimam ad sacerdotes adducat, licet sacerdotes nonnisi quum sua quique septimana sacris operantur Conveniat; defunctus non judicatur. puta si primae classi victimam adducat , sequenti pretium rapti vel ipsam rem quam rapuit. Etenim hic observandus erat ordo, ut reatus, id est, piacularis victima posterioribus sacerdotibus 4 sive horum alicui traderetur: quia istorum crat ministerium posterius ; illorum vero primae classis, prius : & rapti restitutio praestanda antequam victima osterretur; victimaque demum post rapti restitutionem osterenda erat. Quare in isto retrogrado progressu, Ieda)ae posteri, sive secunda sacerdotum classis,uictimam a prima classe accipient,eamque secundum statuta offerent; modo res in integro sit: atque hac ratione
319쪽
168 Co D ICIs PRIMI qui rem raptam receperant,postea accipient reatum sive vitietii ram pro reatu, eamque suo ordine offerent & rapinam
expiabunt. Quod si praevenerint Iojaribo prognati qui re
tum praepostera serie acceperant, & victimam obtulerint, ista oblatione raptor defunctus non crit; sed aliam victimam raptor adducet, ne legitimus ordo violetur. eamque IedMarposteri, accepta jam antea rapina Husve pretio , offerent; quo omnia debite peragantur, nec rapinae restitutio victimam sequatur. Τ Ratio subj ungitur qua praecedentia confirmant: dc ratio quidem in ordine quo utrumque Num. F. proponitur, reperitur. attamen ex his commatis 8. verbis candem etiam exsculpunt, Suo ariete expiationem faciet pro eorquatenus futurum este observant, quasi dicas , incepta est expiatio per rapinae restitutionem ι verum perfieienda per arietem: ideoque quod raptum fuit prius restituendum; deinde aries offerendus .argumentum quamvis ipsis placori non satis solidum. Maimonides intricatam facit Mimam:
quippe qui sapientum & D. Iudae sententias simul proponi
asserat; imo contrarias hypotheses expendi existimet. Quasi
primo quidem casu raptor rapinam Quise pretium sacerdotibus, tempore quo a munere suo immunes erant, dare imtroduceretur ; victimam vero iis , qui ea septimana muneri vacabant: sed hoc pacto, ut raptum ad posteriores transferendum csset, quia alii rapinam Musve pretium alieno tempore recepisscnt. posteriori vero casu illud tempus in danda victima' etiam attenderetur, quo posterior Classis suo muneri incumberet; prior vero vacaret: sed quia prior victimam ante rapinam vel potius sine rapti restitutione accepisset, victima ad posteriorem classem reducenda esset. quae recepta jam rapina, postea demum victimam offerens, ordinem debitum observaret. quo casu & R. Iudae sententiam de priori casu, quae Sapientum menti illic propositae repugnat, adumbrari censet. Haec fere est prolixi sermonis summa: quam
320쪽
C A. P. X. g. I. 269 quam ex ipsius annotationibus desumptam R. Salomonis expositioni merito hostponere mihi videor. Quis enim Misnam adeo perpleXc loquutam sine ulla necessitate credati' Quum tandem subjicitur, adivn ovin ipf,qumta non moratur, hic est sensus; sors quidem ipsa sive res quae rapta fuerat,cum
non restituitur ante.oblatam Victimam, moratur expiationcm,ac quo minus reus absolvatur efficit; non itidem quinta superaddenda sorti: etenim si quis quintam istam differat, eamque demum ultimo loco solvat, non impediet quo minus a romu suo absolvatur. Differunt hac in parte raptum ti quinta, diversaque utriusque est ratio ac Conditio: raptum nisi prius reddatur, subsequens victima non expiat; quinta licet in id tempus differatur quo victima oblata jam est, nihilominus antecedens oblatio reum a reatu mundat. His Jam expensis quae in hac Misina ad ceremoniales constitutioncs pertinent, ad politica statuta ulterius pergamus..N 'Mn in pna
Si aliquis ubi quid Furripuit, indefilios suos cibat, vel id ipsis ' r
linquit ι hi rependere' non tenemtur. M aliquid fuerit, in quo 'si rerum evicitio fides, fundus, r
pendere tenentur. Pecunias non 'permutant ex arca publicanorum, neque e loculo quaestorum aerariorum s nec inde eleemosnam accipiunt e sed ipse ' ex ae bus suis dri